Eilen Jewell - Queen Of The Minor Key

Beste mensen: dit is er weer één. Hoog in mijn jaarlijstje, nu al! O, dit is zo mooi...
Ik kan me bijna niet voorstellen dat een album als 'Queen Of The Minor Key' van Eilen Jewell je niet op de een of andere manier raakt. Je waant je bij de eerste klanken in een donkere nachtclub, rode velours gordijnen, rokerig, licht gerinkel van glazen... En dan die stem.

"Met 'Letters From Sinners And Strangers' was ze daar ineens. Rootsfans omarmden deze charmante maar kordate dame die de country nieuw leven inblies. Retro maar toch van deze tijd, hillbilly maar toch stads, lief en schattig maar toch een fan van Loretta Lynn. Op dit "Queen Of The Minor Key" blijkt ze weer verder gegroeid. Nog betere liedjes, heerlijk onderkoeld gezongen - als vanouds gepast swingend begeleid door haar eigen 3Js: Drummer Jason Beek, bassist Johnny Sciascia en Jerry Smith, die opnieuw onnavolgbare zaken uit zijn gitaar tovert. "Op dit album, alweer haar zevende, vloeien alle muzikale invloeden samen tot een even gevarieerd als ongrijpbaar geheel. Van het surfintro "Radio City" via de old school rockabilly van het titelnummer, de country van "Santa Fe" en "Reckless" (horen we daar Busted van Johnny Cash doorheen schemeren?) en het jazzy "Only One" naar het Tequila-achtige slotakkoord "Kalimotxo". Het moge duidelijk zijn: Eilen Jewell laat zich niet in één hokje stoppen." (Jan Doense, Platomania)

In mijn vorige jaarlijstje stond ze nog met haar album met Loretta Lynn covers; haar eigen nummers worden steeds beter. Gelukkig ook met enige regelmaat op de Nederlandse podia te vinden, dus ga haar zien! Vooral het nummer 'Santa Fe' is één van mijn favorieten; heerlijk:





Reserveer in onze catalogus

Misdaad door de eeuwen heen (2)

De maand van het spannende boek ligt weer achter ons. Dat betekent natuurlijk niet dat er nu niets spannends meer te beleven is. Ik zou zeggen integendeel, blijf deze blog vooral volgen want wij biebloggers zijn dol op spannende boeken. Ergens halverwege vorige maand schreef ik over misschien wel de bekendste misdaadoplosser uit het verleden: broeder Cadfael. Toen gaf ik al aan dat er nog veel meer zijn, maar deze speurders en hun scheppers bevolkten voor een belangrijk deel de prijsvraag van 'de maand' en de prijsvraag zou toch een dtuk minder spannend worden als ik ze verklapt had. Maar nu kan het wel en ik wil je ze niet onthouden.

Wat dacht je bijvoorbeeld van Rechter Tie? Robert van Gulik schreef tientallen verhalen met de rechter in de hoofdrol. Een historische magistraat die in de Tang-dynastie van het oude China leefde (630–700 na Chr.) diende als voorbeeld voor Rechter Tie. Deze magistraat was ook stadsbestuurder en hoofd van de politie. Rechter Tie lost op ingenieuze wijze allerlei misdaden op. En die entourage in dat oude China geven de verhalen veel extra's. Tie wordt wel de Chinese evenknie van de Engelse Sherlock Holmes en de Franse Maigret genoemd. Niet alle verhalen van Rechter Tie zijn meer in de bibliotheek te verkrijgen, maar er verschijnen met enige regelmaat nieuwe uitgaven.

Iets heel anders, maar ook aangenaam om bijvoorbeeld mee bij het zwembad te verpozen, zijn de verhalen over de Keltische non Fidelma die tevens rechtsgeleerde is. Naast de misdaden speelt vooral de historische achtergrond een grote rol. Peter Tremayne laat zien dat de Keltische cultuur zeer bijzonder was. Inmiddels is er een tiental boeken met zuster Fidelma in de hoofdrol verschenen.

Nog langer geleden, maar zeker zeer tot de verbeelding sprekend, zijn de boeken van Steven Saylor met Gordianus, een Romeinse detective, in de hoofdrol. Hij schetst een realistisch beeld van de Romeinse maatschappij, van het leven in de stad en van het omgaan met elkaar, alles zeer accuraat ingebed in de historische, politieke en sociale context van de tijd.

Als je naar aanleiding van het bovenstaande niet kunt kiezen hebben we ook nog een aantal verzamelbundels die je kunt lenen waarin je zowel Ellis Peters, als Robert van Gulik, als Steven Taylor aantreft!

Reserveer vier historische detectives in onze bibliotheek
Reserveer vier historische zaken in onze bibliotheek
Reserveer een boek van Robert van Gulik in onze bibliotheek
Reserveer een boek van Steven Saylor in onze bibliotheek
Reserveer een boek van Peter Treymayne in onze bibliotheek

Seven Samurai van Akira Kurosawa

Wauw, net weer Seven Samurai van Akira Kurosawa gekeken. Ik had de film lang geleden al een keer gezien en dat maakte toen ook al indruk. Oké, je moet er wel even voor gaan zitten want het duurt 3,5 uur, maar dan heb je ook wat! Handig en grappig vond ik de ingebouwde break: halverwege de film gaat het scherm een kwartier lang op zwart met alleen een Japans symbool wat vermoedelijk "pauze" betekent. Seven Samurai is ruim vijftig jaar geleden gemaakt (1954) maar staat nog steeds als een huis: het is ondertussen een echte klassieker geworden (op plaats dertien in de top 250 van de Internet Movie Database)

Het verhaal speelt zich af in het feodale, 16e-eeuwse Japan, dat wordt geteisterd door oorlogen en rondtrekkende bendes. De film begint als één van die bendes een dorp aandoet en besluit terug te komen om het te plunderen als er geoogst is. Een dorpeling hoort hun plannen en in hun wanhoop gaat een groepje op zoek naar werkeloze samoerai, die hun dorp willen verdedigen in ruil voor voedsel. Na veel moeite vinden ze een oudere, moegestreden samoerai, die sympathie opvat voor de weerloze boeren en op hun verzoek ingaat. Hij rekruteert vijf andere samoerai en eentje meldt zich zelf aan: de onbehouwen Kikuchiyo. De zeven zijn ervaren vechters maar weten dat ze tegen een enorme overmacht komen ten staan.         

In Seven Samurai worden de verschillende karakters schitterend uitgewerkt en krijg je inzicht in de Japanse maatschappij van die tijd. Maar boven alles is Seven Samurai een fantastische actiefilm en de eerste in zijn soort!




Reserveer Seven Samurai in onze catalogus.

Zien is kennen

Bent u allen wel in het bezit van een 'zakdetermineerboek'? Ik wel! En de bibliotheken ook nog steeds...
Al jaren ben ik de eigenaar van 'Zien is kennen', hèt boek waarin alle in Nederland voorkomende vogels kort beschreven staan, voorzien van mooie pentekeningen. Linnen kaft, met een mooi bandje met drukknoop om het boek echt dicht te kunnen doen.


Typisch gevalletje jeugdsentiment, maar het valt me wel op dat dit boekje elke keer weer komt bovendrijven. Ook in de boekhandel nog steeds gewoon verkrijgbaar: een echt standaardwerkje dus.

Toen ik het vroeger als jongen kreeg, was ik gek op vogels. Door dit boekje raakte ik vertrouwd met de termen 'winterkleed' en 'zomerkleed', en met tot de verbeelding sprekende streeknamen voor vogels. Dat een Sperwer ook bekend staat onder namen als 'Schietvogel' of 'Speurgaal', da's toch wel weer grappig. Net zoals de Watersnip en het Hemelgeitje één en dezelfde vogel zijn. Nou ja, ik leerde in ieder geval flink wat vogelnamen en kon ze na verloop van tijd ook herkennen in bos en tuin. Die kennis is in de loop van de tijd wel wat verwaterd, maar nog steeds betrap ik mij er op dat flarden komen bovendrijven bij het zien van een iets minder bekend gevederd vriendje in de heg.
Mijn favorieten? De Vlaamse Gaai (met dat mooie blauwe stukkie), het Goudhaantje, en de Vale Gier (die ik dan weer niet bovenop de erfafscheiding aantrof). En de IJsvogel vond ik ook prachtig...

"Gedrongen lichaamsbouw, korte staart en korte oranje-rode pootjes. Vlucht meest in rechte lijn, vlak boven het water, met snelle, snorrende vleugelslag. Roept een schril, hoog: "Tsjie". Afnemend."

Da's toch bijna poëzie!
Het heeft lang geduurd voordat ik de IJsvogel een keer in het echt zag. Maar in de beek vlak bij mijn huis heb ik 'm eens gespot. De blijdschap die ik daarbij voelde, is ooit gevoed door al die pentekeningen en wetenswaardigheden in dit handzame boekje.

Reserveer in onze catalogus

Entre les murs

Omdat alle leerlingen en docenten in onze regio volgende week op hun tandvlees naar de zomervakantie kruipen, leek het me een goed moment om eens een onderwijsfilm in het zonnetje te zetten die laat zien dat het allemaal nog veel erger kan.

Jaren geleden werden we allemaal verliefd op de meester en zijn vertederende klasje uit de docufilm Être et avoir. Een tijdje later volgde Entre les murs. Ook hier worden een docent en zijn klas gevolgd, alleen bevinden we ons nu niet op het platteland maar in een probleemwijk van Parijs en in een multiculturele klas vol recalcitrante pubers. De meeste scènes laten zien hoe de docent door middel van een bijzondere lespraktijk het vertrouwen van z'n klas probeert te winnen en het beste uit hen probeert te halen. En we zien ook hoe die scholieren er alles aan doen om daar vooral niet aan toe te geven. Docenten zijn er om op de proef te stellen, school is er om niet thuis te hoeven zijn, leren doe je op straat. Dat is in ieder geval de korte analyse die ik van deze jongeren maak, maar daarmee doe ik ze natuurlijk onrecht aan.

Wat de film voor mij opvallend maakt is de manier waarop hij tot stand is gekomen. De docent speelt zichzelf. François Bégaudeau heeft namelijk een boek geschreven over zijn ervaringen als docent Frans op een Parijse volksschool. Dat boek was de basis voor deze film. Vervolgens hebben ze een bestaande klas gepakt en alle leerlingen een 'karakter' gegeven. Ze spelen niet zichzelf, maar mochten wel uit hun eigen leven en ervaringen putten om hun personage vorm te geven. Vervolgens hielden ze het script voor de jongeren verborgen. Ze kregen een korte schets van waar een bepaalde scène over moest gaan, daarna werden de drie vaste camera's aangezet en werd er gespeeld. Of eigenlijk geïmproviseerd. En dat levert hier en daar hele spannende scènes op.

Deze recensie uit de NRC - met een andere en ondertitelde trailer! - geeft een mooi beeld van de kwaliteit van de film, die je eigenlijk bekijkt als een documentaire. Voor mij is het in de eerste plaats een ode aan de docenten die graag het verschil willen maken en daarnaast een ode aan het werken met onervaren acteurs en experimentele filmtechnieken. Bise!



Reserveer in onze catalogus.

The Jayhawks in Hengelo

Op dinsdag 9 augustus staan The Jayhawks op het podium van Metropool hier in Hengelo. Dat is nog eens goed nieuws! Al ben ik er nog niet helemaal uit: fijn dat er ook in de zomermaanden nog goede concerten te bezoeken zijn, of juist vervelend dat het in de vakantieperiode is? Nou ja, in ieder geval bijzonder dat deze band weer in de originele bezetting bijeen is, binnenkort een nieuw album uitbrengt én hier in de regio optreedt. Alternative Country iconen Mark Olson en Gary Louris besloten om de handen opnieuw ineen te slaan en te gaan touren.

"The Jayhawks braken definitief door in Nederland met het album 'Hollywood Town Hall'  in 1993. Ze scoorden zelfs een top 40 hit met het slepende Take me with you when you go. Opvolger Tomorrow the Green Grass (1995) was zo mogelijk nog een groter succes met klassieke country tracks als “Blue” en “I’d run away”. Mark Olson besloot direct na de release van deze plaat de band te verlaten om zich te storten op een solo carriere. De band bracht nog een paar albums uit, maar nooit meer werd het hoogstaande niveau van “Hollywood Town Hall” en “Tomorrow the green grass” gehaald.  

Voor alle rechtgeaarde Roots en Country liefhebbers is de reünie van The Jayhawks het beste nieuws wat ze kan overkomen. De band zal zich tijdens deze show richten op het spelen nummers van hun beste albums. Het belooft een legendarische avond in Hengelo te worden..."

Mijn eerste kennismaking met The Jayhawks was het toevallig zien van een videoclip op MTV: het nummer 'Waiting For The Sun' kwam voorbij en trok mijn onverdeelde aandacht. Hoe anders was dat geluid, eigenlijk niet passend bij wat over het algemeen op MTV werd uitgezonden. Ik denk wel eens dat met dit nummer mijn liefde voor americana-muziek vaste vormen aannam. Het album 'Hollywood Town Hall' is zo een klassieker in mijn cd-kast geworden. Niet een plaat om dagelijks te draaien, maar eentje die, als goede wijn, moest rijpen. Mooie melodie-lijnen en prachtige zangpartijen, heerlijke gitaren...
Ik ga het album weer wat vaker draaien, als een vorm van voorpret.
Tot ziens op 9 augustus?!





Reserveer in onze catalogus

De gifboom

Als je nog op vakantie gaat heb ik een aanrader! Zo eentje die je oppakt en pas weer weglegt als het uit is. En het is een debuut! Ik hoop dat Erin Kelly nog heel veel gaat schrijven en als dat minimaal het niveau van De gifboom heeft is het top, maar zelfs met ietsje minder ben ik waarschijnlijk al tevreden.

In De gifboom maken we kennis met Karen Clarke, een keurige studente met een talenknobbel die de wereld aan haar voeten heeft liggen, maar die ook zo graag die 'ene zomer van haar leven' wil beleven. Zo'n zomer waar je een levenlang op terugkijkt. Nou, Karen gaat die zomer beleven, al is het dan iets anders dan ze zich heeft voorgesteld. Naast Karen spelen broer en zus Rex en Biba de hoofdrol. Het verhaal speelt deels in het heden en deels in het verleden. Al snel weten we dat er iemand dood gaat, maar wie? En bijna evensnel begin je te vermoeden dat Rex, hoewel hij een gevangenisstraf heeft uitgezeten, niet de dader is, maar wie dan wel? Als je, net als ik, geneigd bent halverwege de laatste paar pagina's te lezen word je ook niet veel wijzer. En de spanning wordt steeds verder opgebouwd...

Erin Kelly beschrijft in bloemrijk maar loom proza, passend bij zo'n warme zomer die eindeloos lijkt te duren en waarvan je wilt dat die nooit ophoudt, het drama dat zich voltrekt op een plek die ook al zo tot de verbeelding spreekt: de tegenwoordig peperdure wijk Highgate in Londen, waardoor een typische stedelijke sfeer wordt gecombineerd met de sfeer van het oerbos Queen's Wood dat aan de achtertuin grenst van het huis dat het mideelpunt vormt in deze psychologische thriller.
De gifboom komt van het gedicht In A Poison Tree van de dichter William Blake. In dit gedicht vergiftigt de schrijver zijn vijand door zich voor te doen als vriend; de valse vriendschap wordt opgekweekt tot zij een giftige vrucht draagt. Van sommige vriendschappen bloeit men op, andere vergiftigen het leven.

Reserveer in onze catalogus

Iedereen is op weg naar de Brandenburger Tor - Jan Konst

Berlijn, een stad waar ik geen genoeg van krijg. Een fantastische stad die geschiedenis, kunst en cultuur ademt, waar je ook maar kijkt. Maar ook pijn, waanzin en hoop, met littekens van de Tweede Wereldoorlog en de Muur.

Op mijn lijstje van nog te lezen boeken stond dus ook Alleen in Berlijn van Hans Fallada. En omdat ik volgende week een paar daagjes naar Berlijn ga met dochterlief, was dit een mooie reden om dit boek nu eens met voorrang te gaan lezen. Dacht ik…. dochterlief bleek het al ingepikt te hebben en meegenomen naar Utrecht om te lezen. Ook goed…. dan mag zij hierover een blogpost schrijven. Voor wat hoort wat niet waar?

Maar gelukkig vond ik deze prachtige bloemlezing; Iedereen is op weg naar de Brandenburger Tor.  Jan Konst, hoogleraar neerlandistiek aan de Vrije Universiteit van Berlijn, verzamelde jarenlang literaire teksten over Berlijn van Nederlandstalige schrijvers. Nederlandse en Vlaamse schrijvers trokken namelijk naar Berlijn vanaf het moment deze stad zich als metropool begon te ontwikkelen en schreven daar uiteraard over.

Deze prachtige bloemlezing van Jan Konst is heel gevarieerd dankzij de verschillende genres: van gedicht en cabaretlied tot filmscenario, toneel- en romanfragmenten, dagboeken en vertellende of meer essayistische verslagen. Ze zijn bovendien chronologisch geordend volgens de periode waarop ze betrekking hebben en vormen daarmee samen een bijzonder boeiend geschreven geschiedenis van de stad.

Natuurlijk bezoeken de schrijvers ook de Muur: Harry Mulisch noemt hem de grafzerk van Hitler, Frans Kellendonk vindt hem wildvlees, een litteken. En zelfs als landschapskunst, voor Willem Jan Otten is hij een “verticale zee”.

De tekst van Cees Nooteboom die in Berlijn was toen de muur viel vond ik het meest aangrijpend: "De tienduizenden stromen door de oostelijke sluizen naar het Westen, ze brengen hun emoties mee alsof het tastbare dingen zijn, hun gevoelens weerspiegelen zich in de gezichten van de mensen aan deze kant, aangejaagd door het geluid van hun eigen miljoenen voetstappen in de afgezette straten, door sirenes en kerkklokken, door de stemmen met hun vragen en geruchten, de ongeschreven woorden van het door niemand bedachte scenario. Door niemand en door iedereen".

Een aanrader! En een must voor iedereen die plannen heeft om naar Berlijn te gaan.

Reserveer Iedereen is op weg naar de Bandenburger Tor in onze catalogus
Reserveer Alleen in Berlijn in onze catalogus

Deense Dubbel: Mikkel Birkegaard

Sorry hoor, maar toch even weer terug naar de spannende boeken. Ik heb er namelijk net twee uit die de moeite van het lezen (en van het bespreken) meer dan waard zijn.

Bij het neuzen tussen de spannende boeken stuitte ik op een paar fraaie omslagen (en dat werkt bij mij altijd wel aardig). Het bleek ook nog te gaan om een scandinavische auteur, maar een voor mij onbekende: Mikkel Birkegaard.

Beide boeken direct meegenomen dus, en ook achter elkaar en in één ruk uitgelezen.
'Libri Di Luca' is het debuut van deze Deense schrijver. Hij schreef maar liefst vijf jaar aan zijn eerste thriller. De eerste week na verschijnen gingen meteen tienduizend exemplaren over de Deense toonbank.

"Libri di Luca, genoemd naar een boekhandel in Kopenhagen, begint met een verdacht sterfgeval. De eigenaar, Luca Campelli, van Italiaanse komaf, dondert tijdens het lezen van een boek over de balustrade. Zijn zoon Jon, een blitse advocaat, erft de zaak. Enkele dagen na de begrafenis wijdt Luca's knecht Iversen Jon in in de geheimen van het Bibliofielengenootschap, waarin Luca een belangrijke schakel vormde. De leden, Lettores genaamd, bezitten magische krachten. Maar de zender-Lettores, die door een tekst voor te lezen de gedachten van een toehoorder kunnen sturen, leven al jarenlang in onmin met de ontvangers, die rechtstreeks kunnen ingrijpen bij een lezer. De ene groep verwijt de andere achter een reeks aanslagen te zitten op vooraanstaande Lettores. Jon is als nieuwkomer de geknipte persoon om duidelijkheid te brengen. Hij krijgt daarbij de steun van Katherina, een jonge ontvanger, en Mohammed, een Turks-Deense computerfanaat."

Echt een boek voor bibliofielen dus, waarin het op een zeker moment wel een beetje ongeloofwaardig begint te worden, maar wel tot op het laatst spannend blijft. Ook heeft het soms wel dezelfde lading als de Da Vinci-code.

Het tweede thriller van Birkegaard is 'Letter Voor Letter'. Ook hier een hoofdpersoon die iets met schrijven heeft, maar de setting en verhaallijn is compleet anders.

"Tot voor kort had ik alleen nog maar op papier mensen vermoord, luidt de openingszin van deze thriller uit Denemarken. Frank Føns, een 46-jarige redelijk succesvolle schrijver van horrorachtige misdaadromans, brengt zijn dagen door in een zomerhuisje in Sjaelland. Op een ochtend wordt hij gebeld door Werner van de politie van Kopenhagen (Werner geeft Frank bij het schrijven van zijn boeken informatie over politiezaken) met de mededeling 'Jouw lijk is opgedoken'. Er is een verminkt lijk van een vrouw gevonden net buiten de haven van Gilleleje, onder water vastgebonden met kettingen. Precies zoals een van de moorden uit Franks nieuwste boek, dat echter nog bij de drukker ligt. Er volgen meer moorden, een 'copycat' moordenaar doet een voor een de moorden uit Franks boeken na. Om de moordenaar te kunnen vinden moet Frank net zo gaan denken als hij."

Deze roman vond ik nog spannender dan de eerste. Ik werd nog meer gegrepen en had de neiging om het boek absoluut niet weg te leggen. Wel een waarschuwing: het slot is wel voor mensen met een sterke maag...

Reserveer 'Libri Di Luca' in onze catalogus
Reserveer 'Letter Voor Letter'in onze catalogus

21 grams

Ik blogde al eerder over de bijzondere films van de Mexicaanse regisseur Alejandro González Iñárritu: Babel en The burning plain. Films die zich kenmerken door niet-chronologisch en in een hoog verteltempo verschillende verhaallijnen te verweven tot een slotmoment waarop alle puzzelstukjes in elkaar vallen. En dan wil je nog maar één ding: nog een keer kijken.

Mijn kennismaking met deze regisseur was de film 21 grams. Opletten vanaf de eerste minuut, dat is mijn tip. Maar dan krijg je ook wat! In dit geval is de rode draad een ernstig auto-ongeluk, veroorzaakt door een bekeerde ex-gevangene, waardoor een vrouw haar gezin verliest en een man een nieuw hart krijgt. Het lijkt alsof ik daarmee alles al verklap, maar dat valt mee. De film is rauw en hartverscheurend, waarbij er geen verschil is tussen goed of slecht en iedereen z'n eigen pijn en angsten op z'n eigen manier draagt of niet verdraagt.

De titel van de film verwijst naar het verhaal dat het lichaam op het moment van sterven 21 gram lichter zou worden. Wat verliezen we, de ziel of de laatste adem? En wat is eigenlijk het gewicht van liefde, van schuld of van wraak.

In de hoofdrollen schitteren drie bekende acteurs: Sean Penn, Naomi Watts en Benicio Del Toro. Alleen daarvoor al...





Reserveer in onze catalogus.

Buddy Miller's The Majestic Silver Strings

Zo. Na alle spanning van de afgelopen maand is het weer tijd voor muziek. Al een tijdje geleden verscheen een album waar ik al naar uitkeek: The Majestic Silver Strings, een project van Buddy Miller. In mijn jaarlijstje van 2 jaar geleden eindige de vorige plaat van Miller, samen met zijn vrouw Julie Miller, al vrij hoog. Dus mijn verwachtingen waren hoog gespannen.

"De titel van het album slaat op de muzikale ondersteuning die Miller krijgt van (andere) geweldige gitaristen: Bill Frisell (begenadigd jazzgitarist), Marc Ribot (alleskunner die al met zo ongeveer iedere grootheid speelde) en Greg Leisz (die alles bespeelt wat snaren heeft). Om alle muzikanten te noemen waarmee deze drie hebben gespeeld, is het ’t slimste om een compleet nieuwe website te beginnen, zo waanzinnig veel zijn dat er.
Ook aan dames komt op dit album een mooie keur voorbij: reken op de gouden stemmen van Patty Griffin, Shawn Colvin, Emmylou Harris en Lee Ann Womack. En natuurlijk mag die van echtgenote Julie ook niet ontbreken.
The Majestic Silver Strings kent zo qua stijlen meer variatie dan je normaal hoort op een album van Miller. Dat is natuurlijk logisch, aangezien hij nummers heeft geselecteerd uit zo’n brede ‘country-range’. En uiteraard zorgt de aanwezigheid van zo veel verschillend talent hier ook voor. Toch hoor je dat ieder individu zich erg thuisvoelt in dit collectief van klasse. En niet alleen hoor je dat het hier gaat om zo’n collectief van klassemuzikanten, ook voel je de liefde die ze hebben voor de muziek, door de uiterst respectvolle benadering van de originele nummers." (writteninmusic.com)

Dat klopt allemaal als een bus, die recensie. Maar tegelijk bekroop mij wel een gevoel dat ik niet helemaal kon thuisbrengen. Heeft dat te juist maken met die verschillende stijlen? Of met de constante afwisseling van snaarpartijen? Een beetje rommelig doet het soms aan, ik werd er af en toe een beetje onrustig van. Wat mij betreft haalt dit album niet het niveau van de vorige, maar bijzonder is het wel. En de moeite van het beluisteren zeker waar. En ook al strijden de gitaristen een beetje om de aandacht; ik schaar mij wel achter de opmerking op Muziekweb: "Geen muzikaal wedstrijdje ver plassen en dat is een hele geruststelling."
Waarvan akte.



Reserveer in onze catalogus
PS: excuses voor het feit dat dat binnen de bibliotheken als titel 'Heavy Gauge' wordt aangegeven; de cd-hoes lijkt op een pakje snaren, waarbij 'heavy gauge' iets zegt over de dikte... Niet de titel van het album dus.

Kate Morton: Het geheim van de zusters

Vroeger keken wij naar de familie Bellamy. Dit was een serie die zich afspeelde in een Engels landhuis. Boven woonde de Britse upperclass familie, beneden was het domein van de bedienden. In het Engels heette de serie dan ook 'Upstairs, downstairs'. Afgelopen zaterdag startte de NCRV met de serie 'Downtown Abbey', die vorig jaar in Engeland een groot succes was. En dat heeft niet alleen te maken met de hang van de Engelsen naar hun eigen typische verleden, maar bovenal ook met de prachtige verfilming en goede acteer prestaties.

De oude Britse adel en het legertje bedienden dat nodig was om het duizelingwekkend intensieve huishouden met z'n eindeloze gekook, gepoets en gedraaf draaiende te houden vormen ook de basis voor de roman die de Australische Kate Morton (bekijk die website, die is al een roman op zich!) schreef over de bewoners van Riverton Manor: Het geheim van de zusters . Het verhaal wordt verteld door Grace Reeves, in eerste instantie dienstmeisje van de familie Hartford, later kamenier van de oudste dochter Hannah. Grace, 98 jaar oud, heeft een geheim en wordt geplaagd door schuldgevoelens. Ze voelt dat haar einde nadert en ze besluit haar verhaal op bandjes in te spreken voor haar kleinzoon, zodat ze haar geheim uiteindelijk niet meeneemt in haar graf. Voor ons een gegeven, voor een dienstmeisje van een adellijke familie onvergeeflijk, want een goede bediende is trouw en klapt nooit uit de school.

Maar het is geen 1924 meer en Grace wil de waarheid vertellen, aangespoord door het feit dat er film gemaakt wordt over de destijds veelbesproken gebeurtenis: de zelfmoord van de jonge dichter Robbie Hunter.

Het verhaal van Grace begint in 1914 aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog als ze als 14-jarig meisje aankomt op Riverton Manor. Ze beschrijft hoe haar leven in die begintijd uitzag. De verschillende bedienden die er zijn, de hiërarchie die onder de bedienden zo'n belangrijke rol speelt, de taken van een dienstmeisje, hoe je je onzichtbaar maakt in het bijzijn van de familie die je dient en ook dat die familie jou niet ziet staan, je aanwezigheid met een vanzelfsprekendheid ervaart als de gecapitonneerde bank die je dagelijks schuiert.

De Eerste Wereldoorlog verandert veel. Heel veel jonge mannen vertrekken, vol goede moed en met een hoofd vol heroische fantasieen, naar het front. Wij weten hoe dit is afgelopen. Velen kwamen om en zij die terugkwamen waren 'veranderd'. Voor de bewoners van Riverton Manor was dit niet anders. Allerlei moderniseringen doen hun intrede en nieuwe denkbeelden peuteren aan het klassenstelsel. Tegen deze achtergrond voltrekt zich het drama dat de levens van de betrokkenen voor altijd zal veranderen.
Kate Morton heeft een prachtig verhaal geschreven. Het is geen boek met veel actie, maar wel met heel veel sfeer en erg mooi geschreven.

Reserveer Het geheim van de zusters in onze catalogus
Reserveer Upstairs downstairs in onze catalogus

Kate Atkinson: Privédetective Jackson Brodie

Het is juni en dus nog steeds de Maand van het Spannende Boek! Vandaar mijn keus voor Kate Atkinson met haar serie over privédetective Jackson Brodie. Kate Atkinson heeft als literair schrijfster in Groot Brittannië al haar sporen verdiend: met haar eerste roman Achter de Schermen won ze in 1995 de prestigieuze Whitbread Book of the Year Award.

In 2004 schreef ze haar eerste Jackson Brodie boek Oude Zaken. Jackson Brodie is een privédetective in Edinburgh, Schotland. Als voormalig militair en politieman verdient hij nu zijn geld met onderzoek naar ontrouwe echtgenoten en het vinden van vermiste katten. Ondanks zijn ruige uiterlijk is hij een beetje een softie en heeft hij de neiging om de zwakken in de samenleving te hulp te komen.

De "literaire thriller" is een beetje een vage kwalificatie maar ik vind het op de Jackson Brodie boeken zeker van toepassing. Karakters worden goed uitgewerkt, verhaallijnen komen prachtig bij elkaar en de personages zijn levensecht. Verder is Atkinson niet vies van een beetje maatschappijkritiek en er zit ook nog de nodige humor in. Van de Jackson Brodie serie zijn nu 4 boeken verschenen: je kunt ze wel apart lezen maar het beste is om het toch in volgorde te doen. Beginnen dus met Oude Zaken, dan Een Goede Daad, Wachten op Goed Nieuws en tenslotte Vanochtend Vroeg Vertrokken.

De BBC heeft de eerste 3 boeken nu verfilmd met acteur Jason Isaacs in de hoofdrol (zie foto). Als je zoiets hebt van "waar ken ik die man toch van?": hij speelt de rol van Lucius Malfidus in de Harry Potter films. De serie is onder de naam "Case Histories" net uitgezonden op de BBC en het is briljant gedaan. Die gaan ze in Nederland ook nog wel uitzenden. Grappig detail: Jason Isaacs heeft, voordat er sprake was van deze rol, de Engelse luisterboeken van Jackson Brodie ingesproken. Ook grappig: Jackson Brodie heeft zijn eigen twitteraccount. Volg de overpeinzingen van deze sympathieke privédetective: ik ben al een fan!

Reserveer Oude Zaken, Een Goede Daad, Wachten op Goed Nieuws en Vanochtend Vroeg Vertrokken in onze catalogus.