vrijdag 30 januari 2009

De magie van het B-kantje

Ik ben niet de eerste die blogt over de teloorgang van het b-kantje. Ik heb het ook niet over het verdwijnen van een b-kantje omdat alleen de a- kant maar gedownload wordt. Een gedownload nummer kun je natuurlijk ook niet omdraaien... Wat mij veel meer interesseert, is waarom die nummers op een b-kantje nou zo bijzonder zijn? Natuurlijk, als er een nieuwe single uitkwam van U2 van het album The Joshua Tree, rende ik ook naar de platenzaak! Extra nummers, niet op het album te vinden, vreemde radio- en liveopnames. Daar droom je als fan natuurlijk van. Maar waarom? Zijn de nummers die het niet geschopt hebben tot het album eigenlijk niet gewoon slechter? Hoe dan ook, de 'b-sides' blijven interessant: soms wordt een b-kant de hit in plaats van de oorspronkelijke a-kant. Artiesten brengen complete albums uit met alle b-kantjes: da's dan wel weer jammer voor het exclusieve gevoel, maar goed...
Volgens mij draait het daar om: het gevoel dat je iets speciaals in handen hebt. "Ik ben een echte fan, want ik heb die ene bijzondere opname ook!" In een webwereld waarin we van alles en nog wat delen, past het delen van deze rariteiten eigenlijk niet. De magie van het b-kantje: een stukje muziek 'lekker voor jezelf houden'...

p.s.: het mooiste b-kantje ooit is Already Loved, van John Hiatt (te vinden op de single Georgia Rae). Dat wil ik best met jullie delen!

woensdag 28 januari 2009

Sally Lockhart en het Victoriaanse Londen

Philip Pullman is vooral bekend van de serie 'Het gouden kompas' en de verfilming van het eerste deel: 'Het noorderlicht' met Nicole Kidman en Daniel Craig in de hoofdrollen. Als je de boeken hebt gelezen dan weet je dat Pullman een beeldend schrijver is die, hoewel zijn boeken een schijnbaar historische achtergrond hebben, vooral veel fantasie in zijn verhalen stopt. Zo ook in zijn verhalen die in meer of mindere mate over Sally Lockhart gaan. In de eerste delen uit deze serie, De Sally Lockhart mysteries, speelt Sally inderdaad een hoofdrol. In het laatste deel verschijnt ze nog slechts in een bijrolletje ten tonele.

'Het raadsel van de robijn'en 'De schaduw in het noorden' zijn door de BBC verfilmd met in de hoofdrol Billie Piper. Het is de BBC wel toevertrouwd de typische Engelse sfeer uit de boeken op het filmdoek over te brengen. De 'foggy' achterbuurten van het victoriaanse Londen, de louche figuren die rondscharrelen tussen het afval in de schaars verlichte straten en de benepen streng burgerlijke uitstraling van de beter gesitueerden. Sally echter is een zelfbewuste, onafhankelijke vrouw die bij voorkeur haar eigen boontjes dopt en niet terug schrikt voor een beetje leven in de brouwerij. Ook in 'De tijger in de put' volgen we Sally nog.


'De tinnen prinses' speelt zich vooral af in een minuscuul Midden-Europees land vol politieke onrust eind negentiende eeuw. Ook nu toont Pullman zich een meesterlijk verteller al vond ik het verhaal in dit deel iets minder vlot op gang komen. Uiteindelijk bleek het echter weer de moeite waard.

maandag 26 januari 2009

Rechter Tie

De naam Robert van Gulik zegt niet iedereen wat maar hij is toevallig wel een wereldwijd bekende Nederlandse detectiveschrijver. Zijn boeken zijn in 24 talen vertaald waarvan over de hele wereld enkele miljoenen exemplaren zijn verkocht.

Van Gulik (1910-1967) was een kleurrijk figuur: hij was sinoloog (expert in Chinese taal en cultuur), diplomaat (uiteindelijk ambassadeur van Japan) en schrijver. Hij groeide op in Nederlands-Indië en leerde als kleuter al Chinese schrifttekens van uithangborden en leerde Maleis van de inwoners, die zo'n nieuwsgierige dreumes wel grappig vonden. Als volwassene sprak van Gulik meerdere talen, ook exotische talen als Sanskriet en de taal van Noordamerikaanse Zwartvoet indianen. Maar Chinees bleef zijn grote liefde en hij sprak het met een sappig Nederlands accent.

Tijdens zijn diplomatieke dienst in China ergerde hij zich aan de slechte moderne pulpdetectives die door massa's Chinezen werden gelezen. China heeft een rijke traditie aan detectiveverhalen die al eeuwen terug gaat. Die oude verhalen vond van Gulik veel beter en voor de lol schreef en publiceerde hij in die stijl het eerste deel van de Rechter Tie serie. Dat sloeg onmiddellijk aan en uiteindelijk schreef hij 17 Rechter Tie romans.

In de oude Chinese detectiveromans is de centrale figuur de magistraat of districtsbestuurder. Rechter Tie is trouwens gebaseerd op een echt bestaande magistraat die leefde in de Tangdynastie van het oude China. Een magistraat was in zijn district de hoogste ambtenaar en een soort combinatie van burgemeester, commissaris van politie, rechter en militair commandant. Deze constant overwerkte magistraat loste dus ook misdaden op en in de Rechter Tie serie zijn dat steeds drie zaken tegelijk. Van Gulik illustreerde zijn boeken zelf en ook de tekeningen zijn historisch verantwoord. De stijl en het concept zal misschien niet iedereen aanspreken maar probeer het eens uit. Het kan zomaar zijn dat je ineens verslaafd bent!

Reserveer in de catalogus

zaterdag 24 januari 2009

Marieke van der Pol met Bruidsvlucht in Bibliotheek Hengelo

Ken je dat gevoel… dat je zo verdiept bent in een boek dat je hoopt dat niemand je stoort want je wilt verder lezen, weten hoe het afloopt…. Bruidsvlucht van de actrice en schrijfster Marieke van der Pol is zo´n boek. Zij won in 2008 de Academica Debutanten Prijs voor deze roman.
Bruidsvlucht is gebaseerd op een uniek historisch gegeven: in 1953 werd The Last Great Air Race London-Christchurch gehouden. Het KLM-vliegtuig won. Omdat er zo veel bruiden onder de passagiers waren, werd er in de internationale pers van The Brightflight gesproken. In het meeslepende verhaal dat Marieke van der Pol rondom dit gegeven schreef staan drie vrouwen centraal die een nieuw bestaan willen gaan opbouwen in Nieuw-Zeeland.

Het bericht van de dood van Frank bereikt de drie vrouwen min of meer gelijktijdig. Even lijkt de wind de geur van een bloedrode wijn aan te voeren, zodat ze duizelig om zich heen grijpen voor steun. Ik moet naar de begrafenis, denken ze alle drie, ik hoor daar te zijn. Misschien van alle mensen ik het meest.

Bruidsvlucht begint met deze zinnen. Ze valt met de deur in huis: Frank is dood. Maar wie is Frank? En wie zijn de drie vrouwen, en waarom grijpt de dood van Frank hen zo aan? Welke rol speelde Frank in hun leven?
Van der Pol vertelt op verbluffende en pakkende wijze. Ze weet haar verhaal ook echt tot leven te brengen. Je kruipt als het ware in de huid van de personages. De drie vrouwen en Frank worden bijna vrienden van je, zo goed leer je ze kennen. En vijftig jaar later blijkt alles anders te zijn gelopen dan ze toen in het vliegtuig verwacht hadden... Een prachtige psychologische roman. Lezen!

Dinsdag 10 februari komt Marieke van der Pol in de bibliotheek om te vertellen over Bruidsvlucht!





Reserveer in onze catalogus

donderdag 22 januari 2009

Fouad Laroui in Bibliotheek Hengelo!

De Alliance Francaise organiseert in samenwerking met de bibliotheek en boekhandel weer een literaire lezing op donderdag 4 februari. Na Adriaan van Dis komt nu Fouad Laroui naar Hengelo, om te vertellen over zijn boeken. Een selectie van zijn werken; Judith en Jamal, Kijk uit voor parachutisten, Vreemdeling: aangenaam, Over het Islamisme en zijn allernieuwste boek De rijkste vrouw van Yorkshire dat op 27 janauri verschijnt.

Adam weet nog steeds niet waarom deze dame nou zo nodig haar levensverhaal aan hem kwijt wil. Hij beseft wel min of meer vaag dat ze zoiets niet bij zijn collega Edward zou kunnen doen (bovendien heeft ze een peilloze minachting voor Welshmen, zoals ze hem op een keer zal vertellen), noch bij welke Engelsman uit de buurt ook maar. Misschien wel bij Gustave … Misschien is het essentieel dat hij een buitenlander is, een outsider, iemand die van elders is. Adam beseft dat hij niets voor haar is. Letterlijk.



Het is alweer een tijdje geleden dat ik zijn boek Judith en Jamal heb gelezen, maar zijn humor en woedende analyses over onverdraagzaamheid van fanaten weet ik mij nog goed te herinneren. Ik heb even een mooi fragment uit zijn boek opgezocht met een prachtige weergave van de woede waar Laroui mee schrijft.

Tarik had een benige doodgraverskop zoals sommige stripfiguren. Zijn wangen waren hol, en hij had van die zwarte ogen die te diep in hun kassen lagen, waardoor hij eruitzag als een gedeprimeerde raaf. Maar dat kon ik hem natuurlijk niet kwalijk nemen, want niemand is verantwoordelijk voor zijn eigen smoelwerk; wat ik echt niet kon uitstaan was die eeuwige geconstipeerde keutelpoepersuitdrukking op zijn gezicht, hij zat altijd wel moeilijk over iets te urmen, en dan had ie ook nog eens van die ellenlange stiltes tussen wat er allemaal uit zijn bek kwam dreutelen. Bovendien had ie een soort tevreden ouwelulligheid over zich. Hij had gewoon een pesthekel aan het leven, mijnheer de graftak.
Ik heb in ieder geval veel zin in een ontmoeting met hem op donderdag 4 februari.

Reserveer "Judith en Jamal" in onze catalogus
Reserveer "Over de Islam" in onze catalogus
Reserveer "Kijk uit voor parachutisten" in onze catalogus
Reserveer "Vreemdeling: aangenaam" in onze catalogus

maandag 19 januari 2009

Un long dimanche de fiançailles

Ken je Amélie nog? Heeft zij ook je hart gestolen? Deze onverwachte kaskraker betekende de internationale doorbraak van actrice Audrey Tautou.

Natuurlijk kun je van haar genieten in films als het romantische Ensemble, c'est tout! of de beroemde The Da Vinci Code. Maar de kracht van Amélie zit hem volgens mij vooral in de regisseur Jean-Pierre Jeunet. En samen met hem maakte Tautou ook Un long dimanche de fiançailles.

Je herkent gelijk de handtekenig van Jeunet: de montage, de kleuren, de muziek, de filmkarakters met ieder hun eigen 'tik' en een schijnbaar vast team van acteurs. De bijna luchtige onschuld van Amélie's Parijs is ingewisseld voor de loopgraven van de Somme tijdens de Eerste Wereldoorlog, maar de liefde voor weer film is vollop aanwezig.

In Un long dimache maken we kennis met Mathilde: een door polio verzwakte, maar onbedwingbare jonge vrouw, die is opgegroeid bij haar oom en tante in de provincie. Op een dag krijgt ze een brief met de mededeling dat haar verloofde en jeugdliefde Manech op mysterieuze wijze is verdwenen. Ze weigert te geloven dat hij dood is. Dan zou ze dat toch zeker voelen?! Wat volgt is een onderzoek naar de willekeurige militaire geheimhouding, de absurditeit van de oorlog en de passie, intuïtie en vasthoudendheid van het menselijk hart.

Net als in Amélie heeft de voice-over in Un long dimanche een belangrijke rol. Wat deze vertelt, wordt gelijk in beeld getoond. Dat wisselt van de gevoelens en gedachten van Mathilde tot de belevenissen van Manech aan het front. En je moet wel goed opletten, want veel tijd om alle informatie te verwerken krijg je niet.

Er zit dus maar één ding op: je moet de film vaker bekijken.
Maar geloof me, dat is zeker geen straf.



Reserveer in onze catalogus

woensdag 14 januari 2009

Droommeisje


In mijn rijtje van Italiaanse thrillers en detectives mag natuurlijk Donna Leon niet ontbreken. Een jaar of zeven geleden las ik het eerste boek van haar en gelukkig schrijft mevrouw Leon ongeveer één keer per jaar een nieuw verhaal over commissario Brunetti, zodat ik de ontwikkelingen binnen de verschillende karakters goed kan volgen en me in ieder geval één keer per jaar kan onderdompelen in de Venetiaanse sferen die zij zo mooi beschrijft of het nu zomer is en Venetië wordt overstroomd met toeristen of herfst wanneer Venetië wordt overstroomd door het aqua alta. Naast Brunetti zien we zijn erudiete vrouw Paola en hun puberkinderen Chiara en Raffi.


Donna Leon voert in haar boeken een aantal karikaturen op. Zo zien we de status gevoelige, altijd strak in het pak zittende vice-questore Patta die door Brunetti altijd bedonderd wordt, maar zo met zichzelf is ingenomen dat hij dit nooit door heeft waardoor Brunetti, op zijn manier, toch altijd zijn zin krijgt. Of de hielenlikkende hoofdinspecteur Scarpa, die alleen met zijn mogelijke promotie bezig is op basis van stroopsmeerderij en niet op basis van zijn prestaties. In deze omgeving past ook signora Elettra die over een uitzonderlijk netwerk beschikt, wat in Italië tot op zekere hoogte van levensbelang kan zijn, en via dit netwerk aan de meest uiteenlopende informatie komt. En natuurlijk zijn daar Brunetti's onafscheidelijke inspectores Vianello en Pucetti.

In Droommeisje beschrijft Donna Leon het ontwakende Venetië, na een koude winter. De lente is in aantocht en aangezien Brunetti zich voor deze zaak enkele malen buiten Venetië begeeft geniet hij extra van die ontluikende lente. In zijn onderzoek krijgt hij echter te maken met een meisje wier leven in de knop is geknakt. En hij krijgt te maken met een mogelijke moordenaar uit de 'onschendbare' kringen van Italië. Gaat Brunetti dit gevecht winnen of is de doofpot hem toch weer te slim af?
Verwacht geen spectaculaire acties als je dit boek leest. Wat je wel krijgt is een beschrijving van het leven in Venetië maar bovenal een onthutsend verslag over rijk en arm, macht en onmacht en, uiteidelijk, recht en onrecht.

maandag 12 januari 2009

Dromen, durven, doen!

Ook weer goede voornemens voor 2009? Zoals stoppen met roken, meer bewegen of lid worden van Bibliotheek Hengelo? Iedereen heeft dromen op het gebied van werk, relatie, gezondheid en persoonlijke ontwikkeling. Maarrrrrr, er komt vaak helemaal niks van die dromen terecht. Uit onderzoek blijkt dat na 6 maanden de helft van de mensen zijn teruggevallen in oude gewoontes en na 2 jaar houden slecht één op de vijf mensen het vol!
In het boek Dromen, durven, doen geeft onderzoeker, trainer en publicist Ben Tiggelaar daar een verklaring voor: ons gewoontegedrag. Het blijkt voor mensen heel lastig om gewoontegedrag blijvend aan te passen. Gewoontegedrag is iets wat je doet zonder er echt bij na te denken zoals b.v. autorijden. En het verrassende is dat maar 5% van ons gedrag bewust en gepland is. De andere 95% is onbewust en automatisch!
 
In het boek Dromen, durven, doen staan heldere antwoorden op de vraag wat je moet doen om een echt blijvende verandering voor elkaar te krijgen. Wat mij aanspreekt is de wetenschappelijke aanpak, geen zweverig geklets maar duidelijke handvaten waar je wat mee kunt. Dus als je goede voornemen dit jaar een goede kans wilt geven zou ik dit boek eens lenen in de bieb. Veel succes!
Reserveer Dromen. durven, doen in onze catalogus

zaterdag 10 januari 2009

Het leugenhuis - Anne B. Ragde

Van de achterflap
Een warm en humoristisch boek over familieleden die tot elkaar veroordeeld zijn. Het is een week voor Kerstmis en Anna Neshov ligt op sterven. Haar oudste zoon Tor verwittigt zijn broers Margido en Erlend, die jaren geleden het ouderlijk huis met ruzie hebben verlaten, en zijn dochter Torunn, die hij nog maar één keer heeft ontmoet. Als Anna overlijdt, worden deze vier totaal verschillende mensen, die niets van elkaar afweten, gedwongen in afwachting van de begrafenis te logeren op de familieboerderij, waar Tor varkens houdt. Oude ruzies en tegenstellingen vlammen weer op en gaandeweg wordt duidelijk waarom de broers zo van elkaar vervreemd zijn. Maar ze merken ook dat het niet gemakkelijk is om je familie en de plek waar je thuishoort de rug toe te keren, hoe graag je dat ook zou willen. En dan is Anna’s man er nog, de vader van de broers, een zwijgzame pantoffelheld, die door iedereen wordt genegeerd en geminacht. Maar uitgerekend hij komt met een onthulling die de familieverhoudingen totaal op zijn kop zet en de broers dwingt hun hele leven in een nieuw daglicht te zien …

Anne B. Ragde is immens populair in Noorwegen. Als ze opgenomen wordt in het ziekenhuis, dan is dat voorpaginanieuws. En als de stroom uitvalt tijdens de uitzending van de televisieserie Berlinerpoplene, gebaseerd op haar boek, dan wordt er onmiddellijk een extra uitzending ingelast.
Vanaf het begin vraag je je af wat er in deze familie gebeurd is. Waarom leeft de ene broer in Denemarken en komt de andere broer nooit thuis? Waardoor is verwijdering ontstaan? Langzaamaan licht Anne B. Ragde tipjes van de sluier op. Het leugenhuis geeft je het gevoel dat het uit het leven gegrepen is. Een spannende roman én een prachtig, ontroerend en humoristisch boek. Vanaf de eerste pagina had het mij te pakken en heeft mij niet meer losgelaten tot ik de laatste letter gelezen had.
Gelukkig is het boek het eerste deel van een trilogie. Er verschijnen dus nog twee delen, De heremietkreeften en Liggen in groene weiden. Als u Het leugenhuis nog niet las, beseft u het waarschijnlijk nog niet, maar dat is heel erg goed nieuws.

Meer lezen van schrijvers uit het hoge noorden? Deze website is een uitstekend startpunt.

donderdag 8 januari 2009

Nederland Leest... Oeroeg van Hella Haasse

Voor de tweede keer biedt de CPNB de novelle Oeroeg van Hella S. Haasse als geschenk aan de lezer aan. Een eerste keer deed zij dat, 61 jaar geleden, via de boekhandel, dit keer via de openbare bibliotheek. Na Dubbelspel van Frank Martinus Arion in 2006, De gelukkige klas van Theo Thijssen in 2007 en Twee vrouwen van Harry Mulisch in 2008 wordt Oeroeg het boek waar dit jaar alles om draait in de campagne Nederland Leest. De vierde editie daarvan wordt gehouden van 23 oktober tot en met 20 november 2009.
Oeroeg is het verhaal van de vriendschap tussen een Indonesische jongen en de zoon van een Nederlandse administrateur op een theeonderneming in Nederlands-Indië. In 1948 verscheen Oeroeg als Boekenweekgeschenk. Het werd in 1993 verfilmd en is in tien talen vertaald. Tijdens Nederland Leest beleeft het de 47e druk.

Hella Haasse heeft een eigen virtueel museum dat aan haar leven en werk is gewijd.




Reserveer in onze catalogus

maandag 5 januari 2009

De Schepping van Moeyaert


In het begin was er niets. Het is moeilijk om je dat voor te stellen. Je moet alles wat er nu is, nog niet laten zijn. Je moet het licht uitdoen, en er zelf niet zijn, en dan ook nog eens al het donker vergeten, want in het begin was er niets, ook het donker niet. Als je het begin van alles wil zien, moet je erg veel weglaten. Ook je moeder.

Zo begint het verhaal van De Schepping in de prachtige bewerking door Bart Moeyaert. Het boek is niet alleen voorzien van wondelijke illustraties van Wolf Erlbruch, maar er zit ook een cd bij. Hierop leest Moeyaert zelf zijn verhaal voor, onder begeleiding van het Nederlands Blazers Ensemble (NBE). Dit speelt de nooit eerder gehoorde bewerking van - hoe kan het ook anders - Die Schöpfung van Haydn. Het boek won in 2004 meerdere internationale prijzen, waaronder de Zilveren Griffel en de Zilveren Penseel.

Moeyaert is een schrijver die met weinig, maar perfect gekozen woorden, altijd weer precies de kern weet te raken, werelden weet te visualiseren en je dwingt tot het stellen van vragen. Ik ben er dol op. Ook het scheppingsverhaal bekijkt hij met zijn typische Moeyaertblik. De filosofische teksten in een suggestieve vertelstijl vragen om herlezen te worden en telkens nieuwe dingen te ontdekken. Een boek om zelf te lezen, voor te lezen of om naar te luisteren en bij weg te dromen.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een bolhoeddragend mannetje. De enige persoon die, naast God, bij de schepping aanwezig is. Die God, die heeft het wel naar z'n zin. Het is een goeiige God, een humoristische God, een onverstoorbare God, een scheppende God, die in vele gedaanten het bolhoeddragende mannetje telkens weer verbaast. Het mannetje, dat de scheppingsdrift van God probeert te volgen en te verklaren, is eerst nogal sceptisch, boos zelfs, en heeft het over 'toeval'. Maar uiteindelijk kan hij niet om God heen en raakt overdonderd door de impact die licht en donker, water en land, de dieren en ...een vrouw op hem hebben.

Met de collage-achtige illustraties geeft Erlbruch op bescheiden wijze een eigen invulling aan Moeyaerts teksten, waardoor je blijft lezen en kijken en steeds vaker glimlacht. Als je niet gelovig bent, dan blijft je toch het beeld bij van een prachtig verhaal. Maar je gelooft natuurlijk, na het lezen van dit boek!

Integrale voordracht door Moeyaert (podcast, zonder muziek)
Luisterfragment NBE
Leesfragment (download via)

Reserveer het boek in onze catalogus
Reserveer de cd in onze catalogus

zaterdag 3 januari 2009

Judith Koelemeijer in Bibliotheek Hengelo!

Dinsdagavond 13 januari komt Judith Koelemeijer in de bibliotheek vertellen over haar twee boeken, Het zwijgen van Maria Zachea en Anna Boom.

In Het zwijgen van Maria Zachea heeft Judith Koelemeijer de geschiedenis van haar vaders familie opgetekend aan de hand van vele gesprekken met haar ooms en tantes. Alleen is hier niet het overlijden van de moeder de aanleiding van het optekenen van de familiegeschiedenis, maar de laatste jaren van de grootmoeder (Maria Zachea), die in toerbeurten door haar kinderen verzorgd wordt nadat zij door een hersenbloeding niet meer spreekt en voor zichzelf kan zorgen. En dit geeft aanleiding tot het ophalen van herinneringen. Zo krijg je te lezen hoe ieder kind tegen zijn of haar jeugd aankijkt, en hoe ook de ontwikkelingen in de samenleving (de opkomst van de televisie, het communisme, het feminisme, de verslapping van de greep van de Kerk, enzovoorts) een rol hebben gespeeld.

Mooi om te lezen vond ik hoe alle kinderen hun eigen beeld van hun jeugd en hun moeder hebben en dat dat beeld niet altijd gelijk is. Je leest steeds vanuit het perspectief van een andere dochter of zoon waardoor je een helder beeld krijgt over de relatie tot elkaar en hun ouders.

Omdat Judith Koelemeijer in haar eerste boek over haar eigen familie schrijft vond ik het een stuk persoonlijker dan haar tweede boek Anna Boom. Zelf zegt de auteur over haar literaire non-fictie:
Ik geloof dat er talloze verhalen van gewone mensen zijn die het waard zijn om opgeschreven te worden. De werkelijkheid is vaak veel mooier en gekker dan je zou kunnen verzinnen.’ Een gewoon mens kun je de inmiddels 87-jarige Boom absoluut niet noemen: ze reisde haar leven lang de wereld over, ze redde tijdens de Tweede Wereldoorlog joden in Boedapest, had verschillende affaires en trouwde twee keer. Hoewel Judith Koelemeijer op een boeiende en pakkende wijze het levensverhaal van Anna Boom beschrijft, vond ik juist die uitzonderlijkheid het grootste minpunt van het boek. Ook al weet je dat alle feiten historisch kloppen, toch vond ik het af en toe net iets te uitzonderlijk en te geromantiseerd.

Reserveer 'Het zwijgen van Maria Zachea' in onze catalogus

vrijdag 2 januari 2009

Dayna Kurtz

Een grote verrassing, dat was het. Voor het eerst naar een concert van Dayna Kurtz en bij het eerste nummer overdonderd worden. Door de stem die klinkt als een enorme kerkklok... Door het imponerend eenvoudige gitaarspel... En vooral ook door de cover van een Johnny Cash-nummer, 'All over again', die ze wat mij betreft zo'n 27 keer achter elkaar had mogen spelen. Edith Piaf, maar dan wat jaren later geboren in Amerika: dat was waar ik aan dacht. Mijn eerste luistertip van dit nieuwe jaar dus.
Genoeg albums om uit te kiezen, gelukkig. Voor de akoestische versie van 'All over again' zul je wat meer moeten zoeken (of downloaden via iTunes); de reguliere versie vind je op 'Another Black Feather'. Zelf vind ik het nummer 'Paterson' ook erg fraai, van het eerder verschenen 'Postcards from Downtown'. Enfin: luister en vorm je eigen oordeel. Ik hoor het graag!