Away from Her

Heb je de Zomergastenfilm van Esther Perel gezien? Het gesprek met haar was al een feestje, dus ik verwachtte veel van haar filmkeuze: Away from Her. En dat bleek terecht. Inderdaad een hele mooie film. Over de 'volwassen' liefde. En de impact van Alzheimer op die liefde.

Calypso

Ik heb de nieuwste verhalenbundel Calypso van David Sedaris in één ruk uitgelezen. Hij is weer ouderwets hilarisch en regelmatig zat ik weer hardop te lachen om zijn absurde onderwerpen en situaties.

Maar ik vind Calypso zelfs nog beter dan zijn vorige boeken want hij gaat dit keer ook uitgebreid in op zijn familie. Vlijmscherpe verhalen over de moeizame relatie met zijn vader in zijn jeugd, de zelfmoord van zijn zus Tiffany en zijn moeder met een drankprobleem. De familie Sedaris was nou niet bepaald doorsnee en je ziet ook waar hij zijn observatievermogen en gevoel voor humor vandaan heeft.

Ik geef je de zon

Ik blijf me verbazen over de fantastische jeugdboeken die er geschreven worden. Er is echt voor ieder wat wils, alle genres en niveaus, maar soms word je domweg van je sokken geblazen door de intensiteit van een verhaal of schrijfstijl.
Ik geef je de zon is zo'n boek, met veel internationale prijzen onderscheiden. De tweede roman van de Amerikaanse Jandy Nelson, voor jongeren vanaf 15 jaar. Over een onafscheidelijke tweeling met een hartverscheurend verhaal.

De tolk van Java

Alfred Birney won in 2017 de Libris Literatuurprijs met zijn autobiografische roman De tolk van Java. Na 13 weinig gelezen boeken brak Birney door als auteur bij het grote publiek. Ik had nooit van hem gehoord. Ik wist echter al dat ik dit boek wilde lezen, voordat het de prijs won. Dat kwam door de recensies die ik erover las.

Pas onlangs, tijdens de zomervakantie, ben ik gaan lezen. Dit uitstel had te maken met een onderhuids onbehagen dat ik voelde. Een gevoel dat dit boek me
wel eens stevig zou kunnen aangrijpen. Dat gevoel klopte.

De Cazalets

Alles wat ik over deze serie zou willen zeggen past helaas niet in één blogpost, daarom laat ik het er bij dat de Cazalet-kronieken van Elizabeth Jane Howard (1923-2014) een hartveroverend en meeslepend vijfdelige familie-epos is. Zin aan een paar avonden bingelezen? Met deze boeken gaat dat prima lukken voor de komende herfst- en winteravonden. Elizabeth Jane Howard begon in 1982 aan de cyclus, gebaseerd op haar eigen welgestelde familie. Als lezer volg je de gebeurtenissen door de ogen van verschillende personages.

Luistertip: Travis Meadows - First Cigarette

Ik wil niemand aan het roken krijgen hoor, maar deze 'First Cigarette' van Travis Meadows is het inhaleren meer dan waard... Neem een hijs zou ik bijna zeggen! Heerlijk, wat een plaat.
Ook hier een flinke bak ellende, zowel in het leven van de zanger als op het album. Maar dat mg de pret niet drukken (zei de treurbeuk, in muzikaal opzicht dan)..

Het geheim van mijn man

Soms laat ik m'n keuze voor een boek bepalen door iets dat toevallig op m'n pad komt. Deze zomer besloot ik alleen de boekenkast van de VakantieBieb in m'n koffer te stoppen. Of in m'n broekzak eigenlijk! Dan nóg was er genoeg te kiezen hoor. Maar in één van de nieuwsberichten stond dat Het geheim van mijn man het meest gedownloade boek was. Nou, toen kon ik niet achterblijven natuurlijk. Kennelijk is het het lezen waard. En dat bleek helemaal waar!

Robert Goddard: Intrige in Parijs

Je hebt van die schrijvers waar je altijd wel een boek van in je tas kunt hebben (of op je e-reader). Waar je op voorhand van weet dat je een aantal uren ongecompliceerd leesplezier zult beleven. Zo'n schrijver is Robert Goddard. Een schrijver met een respectabel oeuvre op zijn naam. Het was al weer tijdje geleden dat ik een boek van Goddard had gelezen toen Intrige in Parijs langs kwam.

De boeken van Goddard hebben altijd een historische achtergrond en zo ook 'Intrige in Parijs', dat zich afspeelt in Parijs vlak na de Eerste Wereldoorlog als de vertegenwoordigers van de Europese regeringen in Parijs bijeen zijn om het verscheurde Europa weer in het gareel te krijgen.

De rode ambassadeur

Vietnam, Zuid-Afrika, Cuba, Roemenië: Coen Stork was ambassadeur in de moeilijkste landen, waar niemand naartoe wilde. Een ambassadeur vertegenwoordigt een land in een ander land. Vaak hoor je weinig over hen. Ze wonen en werken veelal achter dikke muren met hoge hekken,  (laten zich) rijden in dure auto’s en handelen administratieve plichtplegingen af. Coen Stork (1928) is hierop een uitzondering. Hij was een onorthodoxe diplomaat, met oog voor kunstenaars en andersdenkenden, voor mensen in de hoek waar de klappen vielen.

Veertien

Mijn held Bart Moeyaert verstopt tussen de korte blogjes op zijn website regelmatig bijzondere lees-, kijk- en luistertips. Ik weet niet hoe hij het doet, maar hij ontdekt altijd iets of iemand waar ik nog nooit van heb gehoord. En als het hem echt raakt, dan weet ik dat het de moeite van het opzoeken waard is. Zo kwam ik dus terecht bij de novelle Veertien van de Duitse schrijfster Tamara Bach. In eigen land is zij al eens bekroond met de prestigieuze Deutscher Jugendliteratur Preis, waarvoor ook Veertien werd genomineerd. En ik snap dat wel.

The Cakemaker

Kun je verliefd worden op een film? Ja, ik kan dat. Dat gebeurt vooral als een film me de eerste keer zo van m'n sokken blaast, dat ik pas na afloop merk dat ik me al 90 of 120 minuten niet heb verroerd. Alleen maar kijken, verwonderen, luisteren, bijna proeven. Bij The Cakemaker zelfs letterlijk, want dit is weer zo'n film waar de liefde - laten we zeggen - door de maag gaat. Na de aftiteling is er alleen maar de stilte, het nagenieten. En geen enkele volgende keer zal die magie van de eerste keer evenaren.

Luistertip: Phil Cook - People Are My Drug

De plaat is al even uit, maar het is mijn favoriet van de laatste tijd: 'People Are My Drug' van Phil Cook is de luistertip van vandaag. Een beetje gospel, een beetje blues, een beetje folk, een beetje soul: er zit van alles in, en zal liefhebbers van bijvoorbeeld Ry Cooder wel kunnen bekoren.
"People Are My Drug is a radical album, in every sense of the word. In 2018 choosing community and positivity and music is radical. Cook’s smile is still as infectious and ernest as it’s ever been. However, he presently appears charged with a newly-minted seriousness that is revealed to listeners in solidarity, that he too is fighting like hell to keep love alive." Dan weet je er van.

C.J. Tudor: De krijtman

Het schijnt een hype te zijn De krijtman van C.J. Tudor. Daar was ik mij niet van bewust. Maar goed, zoals dat gaat met hypes, de meningen zijn verdeeld. Ik behoor tot de groep enthousiastelingen en dat heeft met name te maken met de sfeer die Tudor weet op te roepen met dit verhaal. Is het magisch of meer sinister? Er broeit iets, maar waar zit 'm dat in?
Zoals zo vaak in boeken lopen er twee verhaallijnen naast elkaar: het verhaal van Eddie als twaalfjarig jongetje en het verhaal van de volwassen, tweeënveertig jarige Eddie dertig jaar later.