De vrouw in suite tien

Je kunt je vast wel het lugubere verhaal herinneren van de Deense uitvinder Peter Madsen en de moord op de journaliste Kim Wall. Daar deed mij het verhaal van De vrouw in suite 10 aan denken. Het bizarre in dit verhaal is dat er een vrouw verdwijnt die er eigenlijk niet is.
Ruth Ware verwerkt dit gegeven in een thriller die makkelijk wegleest en die heerlijke ongecompliceerde onderdelen bevat waar je lekker bij kunt wegdromen.

Waarom ik mijn vrienden niet opeet

Elk jaar doden we 60 miljard landdieren en 1000 miljard zeedieren voor menselijke consumptie. Daarnaast worden er jaarlijks wereldwijd ruim 50 miljoen dieren gebruikt voor laboratoriumexperimenten. Is de handel in wilde dieren en producten van die dieren na drugs en wapens de meest lucratieve illegale activiteiten ter wereld. En dan gebruiken we dieren ook nog voor ons vermaak zoals bij stierengevechten.

Matthieu Ricard vindt hoe wij omgaan met dieren een misdaad die niet alleen de dieren zelf, maar ook onze planeet schaadt. In Waarom ik mijn vrienden niet opeet legt hij uit dat dit niet langer meer zo kan.

Een zomer lang leesplezier

Nog even en de zomervakantie begint. En waar denk jij aan bij vakantie? Of het nu zonnig en warm of regenachtig en kil is? Precies, tijd voor jezelf, beetje luieren, lekker ontspannen en bijkomen van de drukke waan van de dag de afgelopen maanden. En wat is er dan heerlijker dan een vakantie door te brengen met een flinke stapel boeken naast je?
Lezen kan bijna overal: op het strand, in het vliegtuig maar ook gewoon in je tuin of bij regenweer gezellig op de bank.

De boekhandel

Ik zag vorige week de verfilming van The Bookshop, naar het boek van de grote Britse schrijfster Penelope Fitzgerald. Die was zo prachtig gemaakt, dat ik nieuwsgierig werd naar het boek. En ik weet het wel, dat is niet altijd een goed idee, boek en film naast elkaar, maar ik kon het niet laten. Ik wilde die fantastische acteurs nog even bij me houden en op de pagina's voorbij zien komen. Dus ik las deze week De boekhandel, dat Fitzgerald in 1978 schreef en zich in 1959 afspeelt in een Brits kustplaatsje. Even schakelen in de tijd dus.

Het verloren meisje

Soms vind je een boek waar je maar niet van los komst. Het verloren meisje van Eve Chase is zo'n boek. De voortekenen waren goed; de ondertitel van 'Het verloren meisje' luidt: Applecote Manor ziet er op het eerste gezicht idyllisch uit, maar de geruchten over het huis worden steeds onheilspellender…, maar het blijft altijd afwachten of een boek aan je verwachtingen voldoet. Dat kwam dus helemaal goed en niet in de laatste plaats door de mooie, poëtische schrijfstijl van Eve Chase.

De ringen van Saturnus

Soms kom je via rare omwegen bij een boek terecht. Ik volg de schrijver Robert Macfarlane op Twitter en over hem heb ik al een keertje geblogd. Hij heeft meerdere fantastische boeken geschreven over reizen en de natuur en doceert Engelse literatuur aan de universiteit van Cambridge.

Nu heeft hij het geinige idee om een leesgroep te starten op Twitter over het boek De ringen van Saturnus van W.G. Sebald. Ik had nog nooit van dit boek of deze schrijver gehoord maar Macfarlane is er erg enthousiast over en dat is voor mij genoeg aanbeveling. Dus boek gekocht en in één ruk uitgelezen. En inderdaad: een bijzonder boek door een bijzondere schrijver.

Wat het hart verwoest - John Boyne

Af en toe is niets heerlijker dan opgaan in een levensverhaal van een ander. Lijden met iemand anders, lachen met iemand anders en huilen met iemand anders kan prettig zijn, als is het maar om je eigen zorgen voor even te vergeten. De roman Wat het hart verwoest van John Boyne, over het levensverhaal van Cyril, de jongen die niet verwekt mocht worden, is zo’n boek.
Als lezer volg je Cyril vanuit Ierland naar Amsterdam en New York om dan weer terug te keren naar zijn geboorteland.
Deze historische roman begint in de jaren ’40 in Ierland en eindigt in 2015. Over een Ierland dat door de jaren heen toleranter is geworden en de homogemeenschap heeft geaccepteerd.

Ondanks de zwaartekracht

Ik heb genoten van zowel het boek als de voorstelling van Het Pauperparadijs van Suzanne Jansen. Daarom begon ik aan haar nieuwe boek Ondanks de zwaartekracht met het idee dat ik op eenzelfde manier een persoonlijke geschiedenis ingetrokken zou worden. Maar eerlijk gezegd viel dat een beetje tegen. Suzanne verweeft in dit boek drie levensverhalen uit de vorige eeuw: die van de Amsterdamse stadsarchitect Cornelis van Eesteren (1897-1988), van de balletdanseres Steffa Wine (1913-1991) en die van haarzelf.

‘Ik ben vertrouwd met de geur van de dood.’

Rondom de strijd om Troje spelen zich vele verhalen af. Eén daarvan is het verhaal van Klytaimnestra die, samen met haar dochter Iphigeneia, door haar man Agamemnon naar Thauris wordt gelokt.
Colm Tóibín, de gevierde Ierse schrijver die met zijn boeken al verschillende prijzen won, maakte van deze klassieker een eigentijds verhaal: Het huis van de namen. Het oorspronkelijke verhaal komt uit de Griekse mythologie. Er zijn verschillende versies van verschillende grote Griekse tragedieschrijvers overgeleverd. En nu is er dus deze versie van Tóibín, die start met de intrigerende zin ‘Ik ben vertrouwd met de geur van de dood.’

Alles komt goed: over Wim Brands

‘Iedereen kende Wim, Wim kende iedereen- maar niemand helemaal’. ‘Alles komt goed!´ Wim riep het vaak, op het moment dat hij wegfietste. Hoe het zou goedkomen, ‘zou hij je later wel eens uitleggen’. Kenmerkende woorden, door veel van de schrijvers in deze bundel geciteerd. De eerste alinea van de inleiding eindigt met de wrange zin dat ‘Wim Brands zichzelf op 4 april 2016 ten lange leste weersprak.’ Het kwam niet goed.

In deze bundel met bijdragen van vrienden en collega’s blikken zij, een jaar na zijn ‘zelfgekozen dood’ terug op hun contact met hem, hun herinneringen, op zijn werk als interviewer en dichter. Het boekje schetst een beeld van Wim Brands, met zijn tegenstrijdigheden, eigenaardigheden en talenten.

Zondagskind - Judith Visser

Er zijn vele boeken over mensen met autisme, over de kenmerken ervan en welke impact autisme op iemands leven heeft én dat van hun omgeving. Sinds 2017 is er het tv-programma Het is hier autistisch, waarin Filemon Wesselink mensen die autisme hebben interviewt en hen volgt in hun dagelijkse leven. En dan heb je nog tv-series met iemand met autisme in de hoofdrol, zoals The Good Doctor en The Bridge.
Maar een roman waarin mensen zonder autisme daadwerkelijk kunnen voelen hoe het is om overprikkeld te raken kende ik nog niet. Tot ik Zondagskind van Judith Visser las.

Paterson

Soms kom je tussen alle filmische hoogstandjes vol drukdoenerij ineens in een heerlijke verstilling tegen. Paterson is voor mij zo'n film. Om eerlijk te zijn, er gebeurt niks, maar je verveelt je geen moment. Regisseur Jim Jarmusch laat hier zien dat in een voortkabbelend leven juist de schoonheid van het onopvallende gaat opvallen. Je moet het alleen wel willen zien.

De dood zingt in Napels

Toch knap dat schrijvers steeds opnieuw verhalen kunnen bedenken die vanuit een uniek perspectief zijn geschreven. Maurizio de Giovanni is dit gelukt met zijn mysterieuze commissaris Luigi Alfredo Ricciardi in de hoofdrol van de thriller De dood zingt in Napels. Napels is hot, de stad duikt steeds vaker op als een aardige bestemming voor een stedentripje. Het Napels van Maurizio de Giovanni bevindt zich aan het begin van de jaren dertig van de vorige eeuw wanneer het fascistisch gedachtegoed in opkomst is. En in dat Napels, in het beroemde Koninklijk Theater San Carlo, wordt de lievelingszanger van Mussolini, de tenor Arnaldo Vezzi, vermoord gevonden in zijn kleedkamer.