‘Ik ben vertrouwd met de geur van de dood.’

Rondom de strijd om Troje spelen zich vele verhalen af. Eén daarvan is het verhaal van Klytaimnestra die, samen met haar dochter Iphigeneia, door haar man Agamemnon naar Thauris wordt gelokt.
Colm Tóibín, de gevierde Ierse schrijver die met zijn boeken al verschillende prijzen won, maakte van deze klassieker een eigentijds verhaal: Het huis van de namen. Het oorspronkelijke verhaal komt uit de Griekse mythologie. Er zijn verschillende versies van verschillende grote Griekse tragedieschrijvers overgeleverd. En nu is er dus deze versie van Tóibín, die start met de intrigerende zin ‘Ik ben vertrouwd met de geur van de dood.’

Alles komt goed: over Wim Brands

‘Iedereen kende Wim, Wim kende iedereen- maar niemand helemaal’. ‘Alles komt goed!´ Wim riep het vaak, op het moment dat hij wegfietste. Hoe het zou goedkomen, ‘zou hij je later wel eens uitleggen’. Kenmerkende woorden, door veel van de schrijvers in deze bundel geciteerd. De eerste alinea van de inleiding eindigt met de wrange zin dat ‘Wim Brands zichzelf op 4 april 2016 ten lange leste weersprak.’ Het kwam niet goed.

In deze bundel met bijdragen van vrienden en collega’s blikken zij, een jaar na zijn ‘zelfgekozen dood’ terug op hun contact met hem, hun herinneringen, op zijn werk als interviewer en dichter. Het boekje schetst een beeld van Wim Brands, met zijn tegenstrijdigheden, eigenaardigheden en talenten.

Zondagskind - Judith Visser

Er zijn vele boeken over mensen met autisme, over de kenmerken ervan en welke impact autisme op iemands leven heeft én dat van hun omgeving. Sinds 2017 is er het tv-programma Het is hier autistisch, waarin Filemon Wesselink mensen die autisme hebben interviewt en hen volgt in hun dagelijkse leven. En dan heb je nog tv-series met iemand met autisme in de hoofdrol, zoals The Good Doctor en The Bridge.
Maar een roman waarin mensen zonder autisme daadwerkelijk kunnen voelen hoe het is om overprikkeld te raken kende ik nog niet. Tot ik Zondagskind van Judith Visser las.

Paterson

Soms kom je tussen alle filmische hoogstandjes vol drukdoenerij ineens in een heerlijke verstilling tegen. Paterson is voor mij zo'n film. Om eerlijk te zijn, er gebeurt niks, maar je verveelt je geen moment. Regisseur Jim Jarmusch laat hier zien dat in een voortkabbelend leven juist de schoonheid van het onopvallende gaat opvallen. Je moet het alleen wel willen zien.

De dood zingt in Napels

Toch knap dat schrijvers steeds opnieuw verhalen kunnen bedenken die vanuit een uniek perspectief zijn geschreven. Maurizio de Giovanni is dit gelukt met zijn mysterieuze commissaris Luigi Alfredo Ricciardi in de hoofdrol van de thriller De dood zingt in Napels. Napels is hot, de stad duikt steeds vaker op als een aardige bestemming voor een stedentripje. Het Napels van Maurizio de Giovanni bevindt zich aan het begin van de jaren dertig van de vorige eeuw wanneer het fascistisch gedachtegoed in opkomst is. En in dat Napels, in het beroemde Koninklijk Theater San Carlo, wordt de lievelingszanger van Mussolini, de tenor Arnaldo Vezzi, vermoord gevonden in zijn kleedkamer.

Camino - Graeme Simsion en Anne Buist,

Voor een langere tijd lopen, iedere dag, door weer en wind, over heuvels, bergen en door dalen en slapen in een tentje of B&B. De Camino de Santiago is niet voor iedereen weggelegd. Veel mensen die hem lopen, doen dat dan ook met een doel. Bijvoorbeeld om een gebeurtenis of ervaring in het leven af te kunnen sluiten. Of om jezelf beter te leren kennen, de essentie van je leven helderder voor ogen te krijgen. Graeme Simsion, auteur van Het Rosie project en Het Rosie effect, schreef samen met zijn vrouw Anne Buist een nieuwe roman Camino. Je beleeft de bekende voettocht naar Santiago de Compostela door de ogen van twee mensen met ieder hun eigen redenen om de pelgrimstocht te lopen.

Een onberispelijke man

Jane Gardam is 89 jaar en in Engeland een bekend schrijfster van kinderboeken, verhalen, romans en een trilogie waarvan Een onberispelijk man het eerste deel is. Pas in 2017 werd in Nederland dit eerste deel vertaald en meteen een succes en alom bejubeld als de literaire ontdekking van 2017. Saillant detail, dit eerste deel verscheen oorspronkelijk al in 2004! Het tweede deel Een trouwe vrouw dateert van 2009 en het laatste deel, Laatste vrienden, verscheen in 2013.

De Wadden

Ik ben net terug van een paar dagen Terschelling en dat was weer tof. Eindeloos wandelen met mijn hond Bram maar natuurlijk ook lekker veel lezen. Op zoek naar leesvoorraad vond ik in de bibliotheek De Wadden van Mathijs Deen: het juiste boek op het juiste moment.

In De Wadden beschrijft hij de geschiedenis van dit unieke stukje Nederland en die geschiedenis is super interessant. Er komt van alles voorbij: Romeinse krijgsheren, Vikingen, piraten, gelukszoekers, schipbreukelingen, bezetters en badgasten. En dan schrijft Mathijs Deen het allemaal ook nog op een prachtige, bijna poëtische manier op.

De Trooster - Esther Gerritsen

Bij een roman van Esther Gerritsen weet je al: als er ontmoetingen plaatsvinden, gaat het zinderen. Door de gesprekken van de personages wordt je als het ware ingezogen in hun wereld. Zo ook bij De Trooster, waarin ze schrijft over het sobere leven van een klooster waar gasten in retraite kunnen gaan. Het klooster als een ideale omgeving voor dolende zielen op zoek naar zingeving en troost. Ontroerend schrijft ze over de worsteling van Jacob, hoofdpersoon in deze roman, die in de Paasweek de zonde van een nieuwe gast, Henry Loman, op zich neemt.

Stasiland

Onlangs was ik weer eens een paar dagen in Berlijn. De stad die je blijft verwonderen en verbazen. Die stad waar zoveel verhalen uit de Europese geschiedenis van de 20e eeuw samenkomen. En waar veel van die verhalen nog altijd zichtbaar en voelbaar zijn. Ik zocht die geschiedenis letterlijk op, want het hotel waar ik logeerde was gehuisvest in een voormalig kantoorpand van de STASI, op een steenworp afstand van de beroemdste grensovergang in de muur: Checkpoint Charlie. Dus ik stopte Stasiland van Anna Funder in m'n koffer!

John Prine - The Tree Of Forgiveness

Het is weer tijd voor muziek op dit Bieblog, met excuses voor de lange afwezigheid van ondergetekende.. Maar nu weer aandacht voor een oude rot in het vak: John Prine. Een naam die wellicht niet bij iedereen bekend is, maar dat geldt dan weer niet voor allerlei songs die de man schreef. 'The Tree Of Forgiveness' verscheen vorige maand en is een prachtige doorleefde rootsplaat.

Margaret Atwood

Het jaar 2017 was het jaar van Margaret Atwood. Dat wil zeggen, vorig jaar werden twee van haar boeken met heel groot succes verfilmd: The Handmaids Tale (overladen met prijzen) en Alias Grace. Margaret Atwood is de grand old Lady van romans waarin sterke vrouwen een hoofdrol spelen. Haar boeken worden vaak als feministisch gezien, maar daar denkt zij zelf iets genuanceerder over. Het was overigens wel de reden waarom ik in mijn middelbare schooltijd al gecharmeerd was van haar boeken. Atwood schrijft met een grote maatschappelijke betrokkenheid als het gaat om mensenrechten en milieuvraagstukken.

De Ketter - Miguel Delibes

Sinds het midden van de twaalfde eeuw werd een groep Katharen (Grieks voor zuiver) sterk door pausen bestreden. In de loop van de geschiedenis werd het verbasterd tot ketter en was het van toepassing op al degene die als vijanden van de Katholieke kerk konden worden beschouwd.
De historische roman de Ketter van Miguel Delibes gaat over een kind, Cipriano Salcedo, dat geboren wordt in Spanje van de zestiende eeuw, op de dag waarop Martin Luther zijn stellingen aan de kerkdeur van Wittenberg spijkert. Salcedo wordt een welvarende koopman maar is ook lid van de reformatorische beweging waarop de inquisitie een heksenjacht uitoefent.