Dwalen door Amsterdam met S. Carmiggelt

Van 1946 tot en met 1982 schreef Simon Carmiggelt zijn dagelijkse "Kronkel" in Het Parool. Korte briljante schetsen uit het dagelijkse leven met een soort melancholische humor. Voor veel columnisten was en is hij een voorbeeld en inspirator. Zo is Sylvia Witteman een groot bewonderaar en kenner van zijn werk.

Naar schatting heeft hij zo'n 8000 Kronkels geschreven. Dwalen door Amsterdam is een bloemlezing van zijn Kronkels met allemaal een herkenbare Amsterdamse locatie: je loopt als het ware met hem mee door zijn geliefde Amsterdam.

Departures

Het festival van het goede leven, op 15 en 16 april in Enschede... Dat moet me wat te bieden hebben, dacht ik. Daar pik ik een graantje van mee! En ik schreef me samen met een vriendin in voor Broodje Levenskunst bij Concordia.

We gaan kijken naar de film Departures van regisseur Yojiro Takita. Maar voordat deze begint luisteren we eerst naar een lezing over positieve psychologie. Wat heb je nodig om een goed leven te kunnen hebben? Het wordt ons allemaal haarfijn uitgelegd door een belangrijke meneer die hierover lessen verzorgt aan de Universiteit van Twente. En dan...de film.

Koning van Katoren

Voor wie het heeft gemist, het is dus Jaar van het Boek. En in het kader van dat belangrijke feest is er dit jaar de verkiezing van Het Belangrijkste Boek. En daar kan iedereen dus aan mee doen! Tot 22 september kun je stemmen op het boek dat op één of andere manier jouw leven heeft veranderd. Of dat gewoon niet vergeten mag worden. Heel leuk en interessant. Maar ja, hoe moeilijk is dat ook gelijk! Kan een boek echt levens veranderen?

Waar komt hagelslag vandaan?

Soms loop je opeens zo'n boekje tegen het lijf dat je intrigeert. 'Waar komt hagelslag vandaan?' is zo'n boekje. De vraag uit de titel en nog 99 andere vragen over woorden komen langs in deze publicatie, die Het Instituut voor Nederlandse Lexicologie (INL) en Onze Taal samen uitgaven. Want hoe zit het dan met 'ijsbergsla'? En welke bakken hebben eigenlijk met bakkebaarden te maken?
Al met al een logische opvolger van het boekje 'Waar komt pindakaas vandaan?';-)

Ik reis alleen

Ze blijven komen, die spannende Scandinavische thrillers. Soms ben ik bang dat het een hype wordt en dat de mindere goden meeliften op het succes van Groten, maar Ik reis alleen van Samuel Bjork heeft het weer allemaal.
'Ik reis alleen' is het debuut van de Noorse schrijver en werd direct een fenomenaal succes.

De weg naar Little Dribbling

Dit is alweer het vierde boek van Bill Bryson waar ik een blog over schrijf! Maar ja, hij schrijft nu eenmaal boeken die ik leuk vind dus ik kan er ook niks aan doen. En dit is zijn nieuwste: De weg naar Little Dribbling.

Het is een vervolg op zijn hilarische reisboek Een klein eiland waarin hij dwars door Groot-Brittannië reist en dat hij halverwege de jaren negentig schreef. Dit doet hij twintig jaar later in De weg naar Litttle Dribbling nog eens dunnetjes over. En dit natuurlijk met alle typische Bryson ingrediënten: humor, onnozelheid, vol interessante feiten en soms vlijmscherpe kritiek op zaken die hem niet aanstaan.

En hoe het dan ook weer dag wordt

Ik weet niet meer precies hoe Maaike Ouboter in m'n leven kwam, want 'De beste singer-songwriter van Nederland' heb ik nooit gevolgd. Maar ineens was ze daar. Met haar prachtige Dat ik je mis. Waarmee ze heel singer-song Nederland in het hart raakte. Nog altijd krijg ik - meestal op hetzelfde moment - een brok in m'n keel. Heel knap als je dat voor elkaar krijgt. En dan is daar dus ineens het debuutalbum van Maaike. Vol met liedjes die me op dezelfde manier roeren en raken.

Britta Bolt: Heldhaftig

Ondertitel: de Posthumus trilogie deel 1.
Pieter Posthunus heeft een bijzondere baan. Hij regelt in Amsterdam de begrafenissen voor anonieme lijken. Posthumus heeft de eigenschap dat een dode hem niet snel loslaat en hij soms net iets verder speurt dan zijn meerderen goed vinden. Soms levert dit ontdekkingen op, die niet altijd op prijs worden gesteld. Zo ook in Heldhaftig.

Gedichten die vrouwen aan het huilen maken

Tja, elke bloemlezing moet natuurlijk een soort thema hebben. Want hoe selecteer je verhalen of gedichten als je geen criterium hebt? Isa Hoes kan zelf tot tranen toe geroerd zijn door woorden. En kennelijk dacht ze dat er meer mensen die kwetsbaarheid wel wilden tonen. Een mooie aanleiding dus voor de bundel Gedichten die vrouwen aan het huilen maken.

Kristoffer Bolander - I Forgive Nothing

Nu we ons door de vorige blogpost toch in Scandinavië bevinden kom ik gelijk maar met muziek uit het hoge noorden. De plaat 'I Forgive Nothing' van Kristoffer Bolander is een mooi voorbeeld van de zogenoemde 'Scandicana'. Rootsmuziek uit Zweden in dit geval.
En er is toch iets aparts met 'Scandicana'... Of het komt door mijn frequente bezoek aan het noorden weet ik niet, maar ik zie bij het beluisteren vaak gelijk de eindeloze bossen voor me, de verborgen meertjes en de schemer van middernacht in de zomer. Soms desolaat, maar wellicht juist daardoor zo pakkend.

De Zoon

Wat is een Nesbø zonder Harry Hole? Die vraag stelde ik mijzelf voordat ik begon te lezen in De Zoon van Jo Nesbø. Om maar meteen alle twijfel weg te nemen: gewoon weer een fantastisch mooi boek! Je wordt er in gezogen, verdwijnt voor onbepaalde tijd en komt een ervaring rijker weer terug met twee benen op de grond.

Het gegeven waar De Zoon mee begint is al van een bijzondere originaliteit. Sonny is een gevangene, maar geen gewone.

In de ban van het beest

Caspar Janssen schrijft regelmatig stukjes in de Volkskrant over de natuur in Nederland die ik graag lees. En ik heb in 2012 ook al een keer geblogd over zijn mooie boek Ontpopt. Toen zijn nieuwe boek In de ban van het beest verscheen was ik er natuurlijk als de kippen bij. En hij is weer goed!

In In de ban van het beest vertellen wetenschappers, biologen en andere kenners over "hun" dier. En dat levert prachtige portretten op van dieren die we (bijna) allemaal wel kennen, maar waar we eigenlijk maar weinig van weten. Super interessant!

Goldbergvariaties - door Calefax

Net zoals ik een trouwe lezer en bewonderaar ben van Bart Moeyaert - en die dus met regelmaat op dit blog voorbij komt - zo ben ik ook een vaste groupie van Calefax Rietkwintet. De 'boyband' (zoals ze in recensies weleens genoemd worden) van vijf bijzondere muzikanten, die al tijdens de middelbare school het samenspelen ontdekten. Zo vierden ze dus onlangs hun 30-jarig jubileum. En dan ontdek ik beschaamd dat ik nog nooit over ze heb geblogd! Foei.