Stadsdichter: Frankpop: 13 gitaren

FRANKPOP: 103 GITAREN

Nu is het zo ver: de vooravond van de zomer
daar en dat moet gevierd, zoals elk jaar weer

opgeluisterd met gitaren die, uit stad en land,
aangedragen, op weg naar het artiestenpad

Stadsdichter: Stadion Veldwijk

STADION VELDWIJK

In de buurt van deze wijk de velden
waartoe antieke wegen aangelegd,

uitgestrekte gronden voor sportieve
daden, opgericht een buitenplaats

Crossroads: Eric Clapton Guitar Festival

De gitaarliefhebbers onder ons weten het wel: Eric Clapton zorgt een keer in de drie jaar voor een feestje. Samen met bevriende snaarvirtuozen staat hij op het podium om het publiek te trakteren op een flink aantal uren geweldige muziek. Het 'Crossroads Guitar Festival' is dan ook een must voor gitaristen en fans van fingerpicking, slide-werk en lange solo's.
Ook voor andere interessant? Ik vraag het me soms af, omdat wel duidelijk is welk instrument centraal staat. Maar goed, je krijgt wel een keur aan fijne artiesten voorgeschoteld, die zichtbaar lol hebben in wat ze aan het doen zijn.

Stadsdichter: Evenbeeld

EVENBEELD

Zie ze daar eens gaan, moeder en dochter,
evenbeeld van elkaar, wonderlijk maaksel

uit niets dan liefde, op zoek naar winkels
die deze modestad opzichtig kleur geven,

de trendy shops van Monki, Lush en Zara,
maar ze lopen zich verloren, passages vol

Stadsdichter: Levenstrap

LEVENSTRAP

Hoeveel  mensen zijn allengs voorbijgegaan
aan deze topgevel, de treden, het einde van

de straat, gefotografeerd of niet: notabele,
weduwe, man met kind, doodkalm staan ze

midden op het plaveisel van oude ansichten,
een rustpoos in hun armzalig leven en verder

Stadsdichter: Hommage in duplo

HOMMAGE IN DUPLO

Geen schrijversnaam leeft sterker voort in deze stad
van beken en buiten hun oevers dan die van de oude

Staring, vrijheer van de Wildenborch, per adres
de Achterhoek, niet te verwarren met de landelijke

streek tussen Dinkel en Regge: weliswaar nooit erg
gewaardeerd als dichter, kreeg hij alhier een straat

Stadsdichter: Kasbah

KASBAH

Hier heeft saamhorigheid haar heil gevonden, ver
van de stad, het lege hart, nog voorbij de laatste

bouw: een oase, halflandelijk neergezet, eind-
bestemming van een lokale Marrakesh Express,

Stadsdichter: Metafoor

METAFOOR

Nog even over het vierkant in de toendra,
het scherp omlijnde beeld, bedacht voor

deze stad, op schrift gesteld,- waar is het
terug te vinden in de werkelijkheid van

alledag: duidt het op de plaats, op de kaart
gezet tussen venen en vennen, het eiland

De wereld vergeten

Er zijn van die ogenblikken dat ik tegen een boek aanloop waarvan ik echt niet weet wat ik er van kan verwachten, maar dat op de een of andere manier roept: "Lees mij! lees mij!". Zo'n boek is De wereld vergeten van Maria Duenas. Het gekke is dan vervolgens dat ik erg veel moeite heb een begin te maken met dat boek. Maar, gelukkig in dit geval, heb ik dat toch gedaan.

De wereld vergeten is geen spetterend, wild spektakel boek. Integendeel, het is een boek dat je langzaam meeneemt in drie werelden, die elk van de drie hoofdpersonen vergeten wil. Maar, hoe goed ze ook hun best doen, het verleden laat zich niet uitwissen. Ze kunnen lang doen alsof dat wel zo is, uiteindelijk moeten ze er toch mee in het reine komen. Drie werelden, drie hoofdpersonen en een verhaal waarin alles uiteindelijk samenkomt.

Poolse tranen - Miriam Guensberg

De laatste jaren verschijnen steeds meer boeken waarin de Tweede Wereldoorlog wordt bezien door de ogen van kinderen en kleinkinderen. Vaak gaat het over persoonlijke zoektochten rond vragen waar ouders en grootouders geen antwoorden op wilden of konden geven. De boeken brengen, ieder op een eigen manier, een ode aan een gestorven dierbare.
Ook de roman Poolse tranen van Miriam Guensberg , gebaseerd op het leven van haar Poolse vader, van is zo'n boek. Hoewel de Tweede Wereldoorlog inhoudelijk een rol speelt, is er geen sprake van een oorlogsroman

Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is

Met dit en andere zeer korte gedichten is K. Schippers  als dichter wel mooi getekend:  een man van de kleine observatie, die net zó kijkt dat de meekijker (de lezer) even een kanteling moet maken.
Hij was op 6 februari 2014 in Bibliotheek Hengelo in gesprek met stadsdichter John Heymans. Een gesprek over woorden en cijfers, over voorwerpen en vrienden, over de creativiteit van de geest en over literatuur. Langs een onophoudelijke reeks van vondsten en zijwegen wist Schippers steeds weer terug te keren naar de hoofdwegen van het interview.

Het grote Rijksmuseum voorleesboek

Hoe breng je de Grote Kunst tot leven? Via verhalen. Hoe breng je die Grote Kunst dichter bij het kind? Door de beste kinderboekenschrijvers hún verhaal te laten schrijven bij beroemde meesterwerken uit het museum. En dat heeft het Rijksmuseum heel goed gedaan. Met als resultaat: Het grote Rijksmuseum voorleesboek. Een prachtig groot boek, vol paginagrote beroemde schilderijen en bij elk schilderij de naam van schrijver die kinderen kennen. Knappe ouder die zelf niet ook zal genieten van het (voor)lezen van deze meesterwerkjes.

Isa Hoes - Toen ik je zag

In de beginfase van de soap der soaps heb ik een paar jaar naar Goede Tijden, Slechte Tijden gekeken. Antonie Kamerling was leuk om naar te kijken. Opgroeiend in Gouda kwam ik hem vaak tegen, wat voor een puber in die tijd natuurlijk waanzinnig interessant was. Lange tijd heb ik de relatie van hem en Isa Hoes als een ideaalplaatje gezien. Een aantal jaren verder bleek uit diverse berichten in de media voor zijn dood al dat Antonie worstelde met depressies. Onbegrijpelijk voor de buitenwereld, maar eigenlijk net zo onbegrijpelijk voor iedere naaste van iemand met dit probleem.