Met de kennis van toen

Rutger Bregman geeft het direct toe: dit boek komt voort uit frustratie. Frustratie over columnisten, politici en anderen "profeten" die het verleden voortdurend voor hun karretje spannen. Er wordt allerlei onzin geroepen over vroeger zonder dat dit wordt weerlegd met historische feiten. Volgens hem is het hoog tijd dat professionele historici zich meer laten horen in het maatschappelijk debat en tegengas geven aan historische onzin.
Maar de historici van nu zijn volgens Rutger Bregman "een stelletje vakidioten die het al in hun ribbroek doen bij het idee van een camera". Dit boek is zijn poging: Met de kennis van toen is een analyse van actuele problemen in het licht van de geschiedenis.

Pelgrim zonder god - Herman Vuijsje

Hebben christelijke waarden en rituelen nog betekenis in de huidige tijd? Met die vraag in zijn hoofd vertrok Herman Vuijsje in 1989 als ‘pelgrim zonder God’ om de oude Sint-Jacobsroute in omgekeerde richting te lopen: van Santiago de Compostela naar Amsterdam. Op die manier namelijk kon hij "meelopen met de veranderingen die de Europese cultuur de afgelopen eeuwen heeft ondergaan”: vanaf het hiërarchische, maar tevens "warme en geborgene” Galicië, naar het democratische, maar tevens "harde en amorele" Amsterdam. Pelgrim zonder god is daarom méér dan een reisverslag, het is tevens een reis door de Europese ideeëngeschiedenis.

Simon

De Nederlandse speelfilm Simon is inmiddels alweer bijna tien jaar oude. Toentertijd een opvallende verschijning. Hij won een Gouden Kalf voor beste lange film, beste regisseur, beste acteur en de publieksprijs. Eddy Terstall schreef en regisseerde de film. Cees Geel tekende voor de kleurrijke hoofdrol van Simon. De aanleiding van de film is wel een bijzondere. Daan Ekkel speelt de wat onopvallende rol van Simons beste vriend Marco. Daan heeft al in eerdere films van Eddy Terstall gespeeld, samen met zijn tweelingbroer Willem. Willem Ekkel is op 36-jarige leeftijd overleden aan een hersentumor. Simon overkomt hetzelfde lot.

Het Puttertje

Donna Tartt staat niet bekend om haar omvangrijk oeuvre. In 1993 verscheen De verborgen geschiedenis (een titel die er om schreeuwt gelezen te worden) en in 2002 verscheen dan eindelijk De kleine vriend. Nu nog eens ruim tien jaar later de derde grote roman: Het Puttertje.

De Verborgen Geschiedenis vond ik een magistrale roman die ik ademloos in één ruk heb uitgelezen. Dat ik nog leef mag een wonder heten, want ik heb het over ruim 600 bladzijden. Ook De Kleine Vriend is een omvangrijk werk van Donna Tartt. Het vreemde met dit boek was dat ik er in ben begonnen, maar er op de een of andere manier geen grip op kreeg. Ik heb het dan ook nooit uitgelezen.

En dan nu Het Puttertje. Opnieuw lekker dik met 900 pagina's, maar laat je niet afschrikken. Van mij hadden het er nog twee keer zoveel mogen zijn.

De Steigerberg

Na een hectisch leven als politicus, omroepvoorzitter van de VARA en Tv-presentator was Marcel van Dam van plan het een beetje kalmer aan te gaan doen. Maar door toeval en een vlaag van onbezonnenheid kopen hij en zijn vrouw Milou het verwaarloosde en 7,5 hectare grote landgoed De Steigerberg op de Veluwe.

"De meeste mensen gaan kleiner wonen als ze ouder worden" zegt hij (1938) nog tegen Milou om hun euforie te temperen. "Wij niet" zegt Milou (1943). "Wij gaan een nieuw avontuur aan!" Het boek De Steigerberg is het verslag van dit avontuur!
 

De optocht - Toon Tellegen

Aan mij de eer om als eerste een blog in het nieuwe jaar te schrijven. En dan nog wel met een boek dat een levendige beschrijving geeft van het einde der tijden, De optocht van Toon Tellegen. Treurig, grappig en onafwendbaar.

Kijk, daar komen mensen aan.

Ze denken dat er geen muren zijn, geen valkuilen, geen dodelijke omhelzingen op het midden van onze weg.
Pats!
En daar komen auto's, fietsers, spreeuwen, muggen.
Pats!

Jij en ik en alle andere kinderen

En dan is het aan mij om dit blogjaar af te sluiten. We hadden op deze plek al een jubileum en een wedstrijd. Er kwamen verschillende jaarlijstjes voorbij. Hoe knal je dan nog een beetje opvallend het jaar uit en in? Ik heb even geen toepasselijke nieuwjaarsfilm of een gezellig goedvoornemensboek paraat. Dus ik kies voor m'n eigen liefde. Wat mij betreft is het laatste woord van dit jaar aan de schrijver die in 2013 zelf ook een bijzonder jubileum in de agenda had staan had. En die dat samen met z'n lezers vierde door een vuistdikke bundel uit te brengen. Of, zoals recensenten schreven: een monumentaal boek.

Holly Williams - The Highway

Zo! Nu mijn jaarlijstje alweer een paar weken online staat is het tijd voor die platen die aan mijn aandacht ontsnapt zijn. Er zijn gelukkig altijd meer mensen die een mooi lijstje maken aan het eind van het jaar, en daar maak ik graag gebruik van.

Zo was het album 'The Highway' van Holly Williams echt aan mij voorbij gegaan, maar kwam ik 'm gelukkig tegen op een ander lijstje. En bij het beluisteren werd al snel duidelijk dat ik hier alsnog wel even wat aandacht aan wil schenken: wat een heerlijke cd!

Leven na leven - Kate Atkinson

Je herkent het vast wel…. Fantaseren over wat er gebeurd zou zijn als je iets anders had besloten, als je op die bepaalde dag op niet op die plek was geweest, als je niet was gaan werken maar studeren, als je ...
Kate Atkinson heeft dit op een hele bijzondere manier beschreven in Leven na leven.
“Kan Ursula, gezegend door een schijnbaar oneindige hoeveelheid levens, de wereld redden van de onvermijdelijke neergang?” is de intrigerende vraag op de achterflap van Leven na leven. “En als ze dat kan - zal ze het ook doen?”

Uitslag BoekFace-wedstrijd!

Jullie zaten er natuurlijk al op te wachten... de uitslag van de BoekFace-wedstrijd! We hebben een aantal leuke inzendingen gekregen: de top 5 vind je in deze blogpost.
Onze wedstrijd mag dan afgelopen zijn, maar het woord 'boekface' was niet voor niets ook in de race voor 'woord van het jaar'. Je kunt altijd een mooie boekface maken en sturen naar getbookfaced@gmail.com. Misschien kom je dan wel hier terecht..
Daarmee sluiten we ons 'jubileumfeestje' af... Leuk om terug te blikken, maar vooral ook leuk om weer verder te gaan met ons blog. In het nieuwe jaar ook met nieuwe gezichten! Maar nu natuurlijk de wedstrijd. En de winnaar is....

Potiche

Een film van François Ozon is eigenlijk altijd een feest. Ik blogde eerder al over Swimming pool en 8 femmes als bijzondere kunstwerkjes. Wat ik vooral mooi vind is dat Ozon zulke verschillende films kan maken. Verschillend in thema, kleur, stijl, toon. De belangrijkste verbindende schakel lijkt te zitten in een kleine groep favoriete acteurs en actrices. Geeft niet, het zijn allemaal toppers, en kennelijk werken ze graag met Ozon samen. Dit weekend heb ik me kostelijk vermaakt met één van z'n laatste projecten: Potiche.

Eck's Jaarlijstje 2013

 

Het is de tijd van het jaar: bij deze weer mijn jaarlijstje! Ook hier weer een lustrum, want de vijfde op rij...  Jullie kennen het recept inmiddels. Over smaak valt niet te twisten, maar dat betekent niet dat je 't er niet over mag hebben! Dit zijn ze voor mij dit jaar, maar ook ik mis nog genoeg: ik hoor en zie ook niet alles. Er is zoals altijd maar één regeltje voor mij, en dat is dat de albums via de bieb geleend kunnen worden. Dit jaar heb ik echter iets meer vrijheid genomen, omdat er 2 platen zijn die ik niemand wil onthouden. Zie het als...

Speelgoed

Kerstmis komt snel dichterbij. Gelukkig zijn er in deze maand overal heel veel lichtjes, want het lijkt soms wel of het niet eens helemaal licht wordt. Koud en donker, dan zitten we vooral binnen. Zo in de aanloop naar Kerstmis is het misschien aardig om na te denken over een fijne film. Ik heb een hele goede voor je in de aanbieding, of eigenlijk zijn het er drie. En ze zijn alle drie goed. Dat zie niet vaak als er vervolgfilms worden gemaakt. Ook bijzonder, ze zijn leuk voor elke leeftijd! En ze blijven leuk!

Toen mijn kinderen nog klein waren kwam deel één uit. Die hebben we toen gekocht.