Volgens mij ben ik best een spiritueel mens, maar die spiritualiteit laat zich niet echt vangen in een Boek, een Kerk of een Religie. Simpelweg omdat ik er niet mee ben opgegroeid. Dan moeten er andere wegen je pad kruisen om
die deuren te openen. Die wegen kwamen, maar hebben me nooit echt gegrepen. Een combinatie van verkeerde weg, verkeerde timing en verkeerde verwachtingen waarschijnlijk. Dus wat doe je als je die Grote Religie toch een beetje wilt begrijpen? Nou, dan volg je gewoon de raad op van een lieve vriendin die je een oud beduimeld boekje in de handen duwt en zegt: "Dit is wat God is voor mij. Lees zelf maar."
dinsdag 19 november 2013
zondag 17 november 2013
Stadsdichter: Concertgebouw
CONCERTGEBOUW, 17 NOVEMBER 1969
Dit podium biedt al een eeuw onafgebroken
ruimte aan het theatrale leven, gebaren die
de schijn van een vreemde wereld bevolken,
af en aan, dankzij uiteenlopende handelingen,
terwijl het publiek gekluisterd vanuit het duister
toekijkt, kortom, het ritueel in elke schouwburg,
Dit podium biedt al een eeuw onafgebroken
ruimte aan het theatrale leven, gebaren die
de schijn van een vreemde wereld bevolken,
af en aan, dankzij uiteenlopende handelingen,
terwijl het publiek gekluisterd vanuit het duister
toekijkt, kortom, het ritueel in elke schouwburg,
Gepost door
Diane
Tags
Concertgebouw,
Diane,
hengelo,
John Heymans,
stadsdichter,
stadsgedicht
woensdag 13 november 2013
De tweede zonde
Opnieuw een Scandinavische thriller die iets met kou, donker en barre omstandigheden te maken heeft. Toeval of niet? Blijkbaar vormt het koude noorden een prima decor voor verhitte emoties die leiden tot lugubere misdaden.
Asa Larsson schreef de Tweede zonde. Twee verhalen. Eén in het heden, één in het verleden. En uiteindelijk komen ze natuurlijk bij elkaar. In het heden vindt een aantal verdachte sterfgevallen plaats, in het het verleden ligt de oorzaak. En dat maakt het verhaal meteen zo bijzonder. Het 'oude' verhaal intrigeerde me het meest, het 'nieuwe' verhaal boeide me vanwege de beschrijving van dat koude, barre noorden van Scandinavië.
Asa Larsson schreef de Tweede zonde. Twee verhalen. Eén in het heden, één in het verleden. En uiteindelijk komen ze natuurlijk bij elkaar. In het heden vindt een aantal verdachte sterfgevallen plaats, in het het verleden ligt de oorzaak. En dat maakt het verhaal meteen zo bijzonder. Het 'oude' verhaal intrigeerde me het meest, het 'nieuwe' verhaal boeide me vanwege de beschrijving van dat koude, barre noorden van Scandinavië.
maandag 11 november 2013
Kopgeld
Het is een beetje toeval dat ik dit boek ging lezen: het was
achtergebleven in ons vakantiehuisje op Terschelling. Maar zo kom je
soms bijzondere boeken tegen en Kopgeld van Ad van Liempt valt voor mij
zeker in die categorie.
Kopgeld gaat over een zwarte bladzijde in de Nederlandse
geschiedenis tijdens de 2e Wereldoorlog: Nederlandse premiejagers die de Nazi's actief
hielpen bij de Jodenvervolging. Ad van Liempt zoomt hierbij specifiek in op de "colonne Henneicke": een door de nazi's opgerichte afdeling van circa 50 man die zich specialiseerden in het opsporen, beroven en uitleveren van hun joodse landgenoten.
Gepost door
Peter
Tags
jodenvervolging,
lezen,
Peter,
Tweede Wereldoorlog
zaterdag 9 november 2013
Stadsdichter: jubileum Concertgebouw
Op 1 november 2013 is het precies 100 jaar geleden dat in Hengelo het Concertgebouw op feestelijke wijze in gebruik werd genomen. En op exact dezelfde plaats waar de huidige schouwburg, het Rabotheater, het stadsbeeld bepaalt.
Cultuur in Hengelo was in die tijd, net als in alle andere geïndustrialiseerde landen, een zaak van de plaatselijke elite.
De eerste voorstelling was een concertante uitvoering van de opera Carmen van Georges Bizet. Aanleiding voor het Rabotheater om de Reisopera en het Nederlands Symfonieorkest uit te nodigen om Carmen opnieuw uit te voeren bij het 100-jarig jubileum van de Hengelose schouwburg. Dit keer in de beroemde bewerking van Peter Brook.
Cultuur in Hengelo was in die tijd, net als in alle andere geïndustrialiseerde landen, een zaak van de plaatselijke elite.
donderdag 7 november 2013
J.J. Cale
JJ Cale 1938-2013 |
Al jaren luister ik naar de muziek van Cale. Eigenlijk was ik te jong om het echt 'mee te maken', maar gelukkig leerde ik de muziek kennen via mijn oudere zus. En vervolgens ben ik gaan kopen in tweedehands platenzaken.
Gepost door
Erwin
Tags
documentaire,
Erwin,
in memoriam,
jj cale,
kijken,
legende,
luisteren
maandag 4 november 2013
Borgen
Leven zonder televisie is echt heerlijk rustig. Er is heel veel brood-en-spelen waar ik niks van meekrijg, niks mee hoef en geen tijd aan kwijt raak. Maar heel soms krijg ik dus ook niks mee van iets dat eigenlijk best heel goed is. Ik leer er via de (sociale) media wel over, hoor aan de mensen om me heen dat ze weer hebben gesmuld, maar uiteindelijk vergeet ik het weer. Genoeg andere dingen te doen.
Zo kan het gebeuren dat ik pas kennismaak met de eerste serie afleveringen van een hele goeie tv-serie als het vierde seizoen al bijna van start gaat. Dat overkwam me met de Deense politieke drama-serie Borgen.
Borgen (de Burcht) is de plek waar in Denemarken het politieke spel wordt gespeeld. Dit eerste seizoen begint met de verkiezingsoverwinning van de partij van Birgitte Nyborg, die daarmee gelijk de eerste vrouwelijke minister-president van Denemarken wordt. En dan begint het politieke en persoonlijke drama pas echt.
We krijgen een bijzonder kijkje in het leven van ministers, partijen, journalisten en alle spelers daaromheen. Regering en oppositie, persoonlijke belangen tegenover staatsbelangen, idealen die het afleggen tegen de harde werkelijkheid. Nyborg wil het zo graag goed doen. Voor haar land, haar partij en haar gezin. Maar dat lijkt een onmogelijke opgave. En we zien haar langzaamaan verharden. Van de eerlijke en zachtaardige vrouw/moeder is na tien afleveringen weinig meer over. Terwijl je haar zo gunt dat de dingen lopen zoals ze het eigenlijk had bedoeld.
De serie raakt. Het is goed gemaakt, met geloofwaardige karakters en verhalen. Het doet je anders naar de hedendaagse politiek kijken, omdat je gewoon weet dat dit niet alleen maar fictie is. Politiek gaat allang niet meer over wat goed is voor het volk, voor de wereld, voor de toekomst. Het gaat over nu en ik. Het gaat over aandacht en in het zadel blijven. Tenminste, dat is hoe ik het ervaar. En in deze serie zie je inderdaad hoe dat spel ontstaat. Ook al wil je het niet zo spelen. En hoe je eerlijk meent dat je nu echt niet kunt stoppen, want wie weet kun jij wél die verandering teweeg brengen die de wereld weer een beetje beter maakt.
Borgen heeft m'n vertrouwen in de politiek niet hersteld. Maar ik ben wel blij dat dit is gemaakt. Want hier kunnen we allemaal wel iets van leren. Of je nu op het rode pluche zit, of straks weer in het stemhokje staat. Gauw naar seizoen 2 dus!
Reserveer seizoen 1 in onze catalogus.
Reserveer seizoen 2 in onze catalogus.
Reserveer seizoen 3 in onze catalogus.
Zo kan het gebeuren dat ik pas kennismaak met de eerste serie afleveringen van een hele goeie tv-serie als het vierde seizoen al bijna van start gaat. Dat overkwam me met de Deense politieke drama-serie Borgen.
Borgen (de Burcht) is de plek waar in Denemarken het politieke spel wordt gespeeld. Dit eerste seizoen begint met de verkiezingsoverwinning van de partij van Birgitte Nyborg, die daarmee gelijk de eerste vrouwelijke minister-president van Denemarken wordt. En dan begint het politieke en persoonlijke drama pas echt.
We krijgen een bijzonder kijkje in het leven van ministers, partijen, journalisten en alle spelers daaromheen. Regering en oppositie, persoonlijke belangen tegenover staatsbelangen, idealen die het afleggen tegen de harde werkelijkheid. Nyborg wil het zo graag goed doen. Voor haar land, haar partij en haar gezin. Maar dat lijkt een onmogelijke opgave. En we zien haar langzaamaan verharden. Van de eerlijke en zachtaardige vrouw/moeder is na tien afleveringen weinig meer over. Terwijl je haar zo gunt dat de dingen lopen zoals ze het eigenlijk had bedoeld.
De serie raakt. Het is goed gemaakt, met geloofwaardige karakters en verhalen. Het doet je anders naar de hedendaagse politiek kijken, omdat je gewoon weet dat dit niet alleen maar fictie is. Politiek gaat allang niet meer over wat goed is voor het volk, voor de wereld, voor de toekomst. Het gaat over nu en ik. Het gaat over aandacht en in het zadel blijven. Tenminste, dat is hoe ik het ervaar. En in deze serie zie je inderdaad hoe dat spel ontstaat. Ook al wil je het niet zo spelen. En hoe je eerlijk meent dat je nu echt niet kunt stoppen, want wie weet kun jij wél die verandering teweeg brengen die de wereld weer een beetje beter maakt.
Borgen heeft m'n vertrouwen in de politiek niet hersteld. Maar ik ben wel blij dat dit is gemaakt. Want hier kunnen we allemaal wel iets van leren. Of je nu op het rode pluche zit, of straks weer in het stemhokje staat. Gauw naar seizoen 2 dus!
Reserveer seizoen 1 in onze catalogus.
Reserveer seizoen 2 in onze catalogus.
Reserveer seizoen 3 in onze catalogus.
vrijdag 1 november 2013
Doe mee aan de BoekFace wedstrijd!
We gaven het al aan: onlangs 750 blogposts en binnenkort ons eerste lustrumfeestje. Dat vieren we natuurlijk met jullie!
We beginnen met een leuke wedstrijd: BoekFace!
Misschien heb je ze wel eens gezien, die mooie foto's waarbij de cover van een boek een deel van het gezicht bedekt. Kijk hier maar eens voor meer inspiratie...
We nodigen je uit om mee te doen aan onze 'Bieblog BoekFace wedstrijd'.
Win een boekenbon van €25,-!
Hoe gaat het in z'n werk? Simpel:
- stuur je BoekFace-foto vóór 20 december naar bieblog@bibliotheekhengelo.nl
- vermeld in de mail je naam, adres, en telefoonnummer
- met het sturen van de foto geef je ook toestemming voor het plaatsen van jouw BoekFace op dit Bieblog
- de winnaar krijgt uiteraard bericht!
- de mooiste portretten vind je uiteindelijk hier terug...
We zien de inzendingen met spanning tegemoet! Veel succes en plezier!
We beginnen met een leuke wedstrijd: BoekFace!
Misschien heb je ze wel eens gezien, die mooie foto's waarbij de cover van een boek een deel van het gezicht bedekt. Kijk hier maar eens voor meer inspiratie...
We nodigen je uit om mee te doen aan onze 'Bieblog BoekFace wedstrijd'.
Win een boekenbon van €25,-!
Hoe gaat het in z'n werk? Simpel:
- stuur je BoekFace-foto vóór 20 december naar bieblog@bibliotheekhengelo.nl
- vermeld in de mail je naam, adres, en telefoonnummer
- met het sturen van de foto geef je ook toestemming voor het plaatsen van jouw BoekFace op dit Bieblog
- de winnaar krijgt uiteraard bericht!
- de mooiste portretten vind je uiteindelijk hier terug...
We zien de inzendingen met spanning tegemoet! Veel succes en plezier!
woensdag 30 oktober 2013
Het stille graf
Hoog in het noorden van Scandinavië komt een aantal landen bij elkaar: Zweden, Finland en Rusland. Het is er in de zomer lang licht en in de winter lang donker (en vooral koud). Zie hier de basisingrediënten voor weer een spannende Scandinavische thriller: Het stille graf. Trouwens het verhaal van Tove Alsterdal is niet alleen spannend, maar ook nog eens zeer boeiend door de historische achtergrond die zij schetst.
Katrine is journaliste en woont in Londen. Als ze wordt ontslagen besluit ze, mede door de alarmerende berichten over haar moeder, een bezoek te brengen aan haar geboorteland Zweden. Daar treft ze haar demente moeder aan die niet meer voor zichzelf kan zorgen en die ze in een verpleeghuis laat opnemen. Bij het opruimen van haar moeders huis komt Katrine brieven tegen waarin een makelaar haar moeder een exorbitant aanbod doet voor een huis waarvan Katrine niet eens het bestaan wist. Voordat ze het huis verkoopt besluit ze er eerst zelf een kijkje te gaan nemen. En zo komt ze in het hoge noorden terecht waar de gemeenschap nog een grote sociale controle kent, maar waar geheimen ook zeer halsstarrig onder de (ijs)oppervlakte kunnen blijven. Katrine ontrafelt het verhaal van haar grootmoeder en overgrootmoeder. Daarvoor gaat ze zelfs naar Rusland en duikt ze in de archieven van de geheime politie uit de communistische tijd.
Voor de een wellicht verhaallijnen die de vaart uit het verhaal halen, voor mij juist van bijzondere toegevoegde waarde door de verschillende tijdsbeelden die bij elkaar komen.
Alles klopt aan dit boek: prachtig, stilistisch taalgebruik, krachtige, aansprekende hoofdpersonen met wie je je kunt identificeren en een tot de verbeelding sprekende geschiedenis waarvan de naweeën nog maar ternauwernood tot bedaren zijn gekomen.
Tove Alsterdal heeft met Het stille graf een geweldig boeiende thriller geschreven waarbij de opkomst van het communisme in de jaren dertig van de vorige eeuw en de verwoestende maatschappelijke gevolgen daarvan als een rode draad door het verhaal lopen.
Reserveer in onze catalogus
Katrine is journaliste en woont in Londen. Als ze wordt ontslagen besluit ze, mede door de alarmerende berichten over haar moeder, een bezoek te brengen aan haar geboorteland Zweden. Daar treft ze haar demente moeder aan die niet meer voor zichzelf kan zorgen en die ze in een verpleeghuis laat opnemen. Bij het opruimen van haar moeders huis komt Katrine brieven tegen waarin een makelaar haar moeder een exorbitant aanbod doet voor een huis waarvan Katrine niet eens het bestaan wist. Voordat ze het huis verkoopt besluit ze er eerst zelf een kijkje te gaan nemen. En zo komt ze in het hoge noorden terecht waar de gemeenschap nog een grote sociale controle kent, maar waar geheimen ook zeer halsstarrig onder de (ijs)oppervlakte kunnen blijven. Katrine ontrafelt het verhaal van haar grootmoeder en overgrootmoeder. Daarvoor gaat ze zelfs naar Rusland en duikt ze in de archieven van de geheime politie uit de communistische tijd.
Voor de een wellicht verhaallijnen die de vaart uit het verhaal halen, voor mij juist van bijzondere toegevoegde waarde door de verschillende tijdsbeelden die bij elkaar komen.
Alles klopt aan dit boek: prachtig, stilistisch taalgebruik, krachtige, aansprekende hoofdpersonen met wie je je kunt identificeren en een tot de verbeelding sprekende geschiedenis waarvan de naweeën nog maar ternauwernood tot bedaren zijn gekomen.
Tove Alsterdal heeft met Het stille graf een geweldig boeiende thriller geschreven waarbij de opkomst van het communisme in de jaren dertig van de vorige eeuw en de verwoestende maatschappelijke gevolgen daarvan als een rode draad door het verhaal lopen.
Reserveer in onze catalogus
maandag 28 oktober 2013
Zeven eigenschappen die jou succesvol maken
De zeven eigenschappen? Heb ik dat niet eens eerder gehoord? Dat kan heel goed want De zeven eigenschappen die jou succesvol maken! van Sean Covey is gebaseerd op het gedachtengoed van Stephen R. Covey (de vader van Sean). Die schreef in 1989 de bestseller De zeven eigenschappen van effectief leiderschap. Van dit standaard managementboek zijn wereldwijd meer dan 15 miljoen exemplaren verkocht in 38 talen. Het ligt nog steeds in de boekhandel en er is zelfs een Covey trainingsinstituut met 3500 mensen in dienst.
Maar wat zijn nou die magische zeven eigenschappen? De essentie is dat er een aantal gewoontes of routines zijn die er voor zorgen dat je bewuster en effectiever omgaat met je leven en dat iedereen deze bij zichzelf kan ontwikkelen. De eigenschappen in een notendop: (1) wees proactief (realiseer je dat je zélf in staat bent om je leven vorm te geven), (2) begin met het einde voor ogen (denk na over waar je heen wilt in je leven), (3) begin bij het begin (belangrijke zaken eerst), (4) denk win/win (denk in wederzijdse afhankelijkheid en échte samenwerking), (5) eerst begrijpen, dan begrepen worden (elkaar werkelijk begrijpen leidt tot creatieve oplossingen van gezamenlijke problemen), (6) werk synergetisch (onderlinge verschillen waarderen om tot betere resultaten te komen) en (7) hou de zaag scherp (periodieke vernieuwing van lichaam en geest zorgt ervoor dat je andere eigenschappen blijft ontwikkelen).
Klinkt heel volwassen allemaal maar het leuke van het boek Zeven eigenschappen die jou succesvol maken! is dat het speciaal is geschreven voor jongeren. Sean Covey heeft geprobeerd de zeven eigenschappen theorie van zijn vader toegankelijk maken voor tieners. En ik moet zeggen dat hij dat goed heeft gedaan: vlot en met humor geschreven, persoonlijke verhalen en uitspraken, leuke cartoons en concrete tips en opdrachten. Er staan veel zinnige zaken in over problemen waar pubers tegen aan lopen zoals hun zelfbeeld verbeteren, groepsdruk weerstaan, vriendschappen opbouwen en op kunnen schieten met hun ouders. Dus een tip voor ouders én hun kids.
Reserveer Zeven eigenschappen die jou succesvol maken! in onze catalogus.
Maar wat zijn nou die magische zeven eigenschappen? De essentie is dat er een aantal gewoontes of routines zijn die er voor zorgen dat je bewuster en effectiever omgaat met je leven en dat iedereen deze bij zichzelf kan ontwikkelen. De eigenschappen in een notendop: (1) wees proactief (realiseer je dat je zélf in staat bent om je leven vorm te geven), (2) begin met het einde voor ogen (denk na over waar je heen wilt in je leven), (3) begin bij het begin (belangrijke zaken eerst), (4) denk win/win (denk in wederzijdse afhankelijkheid en échte samenwerking), (5) eerst begrijpen, dan begrepen worden (elkaar werkelijk begrijpen leidt tot creatieve oplossingen van gezamenlijke problemen), (6) werk synergetisch (onderlinge verschillen waarderen om tot betere resultaten te komen) en (7) hou de zaag scherp (periodieke vernieuwing van lichaam en geest zorgt ervoor dat je andere eigenschappen blijft ontwikkelen).
Klinkt heel volwassen allemaal maar het leuke van het boek Zeven eigenschappen die jou succesvol maken! is dat het speciaal is geschreven voor jongeren. Sean Covey heeft geprobeerd de zeven eigenschappen theorie van zijn vader toegankelijk maken voor tieners. En ik moet zeggen dat hij dat goed heeft gedaan: vlot en met humor geschreven, persoonlijke verhalen en uitspraken, leuke cartoons en concrete tips en opdrachten. Er staan veel zinnige zaken in over problemen waar pubers tegen aan lopen zoals hun zelfbeeld verbeteren, groepsdruk weerstaan, vriendschappen opbouwen en op kunnen schieten met hun ouders. Dus een tip voor ouders én hun kids.
Reserveer Zeven eigenschappen die jou succesvol maken! in onze catalogus.
zaterdag 26 oktober 2013
Stadsdichter: Man in de mode en Hymne voor Henny
MAN IN DE MODE
Vanuit Hotel Nationaal, de oude herberg van zijn jeugd,
trok hij, zijn stoutste schoenen aan, het werelds leven in,
waar betovering wordt gemaakt van stof, het elegante
schikken tussen kleurenspinsels, krijt et cetera, pasklaar
feestgedruis, met Max Heymans hand in hand, ook wel
bekend als Madame Chanel, de maître van de Hollandse
haute couture - de mannequins ‘doodchique’ - jaren samen
en plezier, maar vroeger nooit vergeten: Modehuis Holthaus
verrees naast het ouderlijk logement, de lijn was Twenty Seven,
menigeen die daarmee wegliep, dansend in de nacht,- voor even.
----------------------------------------------------------------
HYMNE VOOR HENNY
Door een ondoorgrondelijk lage bromtoon aangezet, zoals
het geluid dat de aarde doet bewegen, draaiend om haar as,
gaat deze renner op zijn kerosinewonder nog steeds tekeer,
ronde na ronde, een kampioen die niet van ophouden weet,
vele jaren Mister Speedway, met zijn Norton in het stadion,
zwart grint opspattend uit elke bocht waar hij in verdween,
dan al die halsbrekende toeren op de kermis, volksvermaak
dat voorbij leek, met zijn klassieke Indian in de steile wand,
hoog blijft hij cirkelen, de eeuwige rand in het vizier, vlakbij
de hemelreis,- man op motor, en knallend ooit de ruimte in.
John Heymans
Stadsdichter 2012 -2014
Gepost door
Diane
Tags
2013,
Diane,
hengelo,
Henny,
John Heymans,
kermis,
lezen,
Man in de mode,
Max Heymans,
stadsdichter,
stadsgedicht
donderdag 24 oktober 2013
Turings tango - Bennie Mols
Kunstmatige intelligentie is overal. In de telefoon, de auto, de gps, het fototoestel, de keukenrobot en natuurlijk in je pc. Hoe lang zou het nog duren dat een machine even intelligent is als een mens?
De Britse wiskundige Alan Turing (1912-1954) had een droom: hij voorzag dat ooit de kunstmatige intelligentie van de computer de menselijke intelligentie zou verslaan. Inmiddels zijn computers niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven.
Wetenschapsjournalist Bennie Mols verdiepte zich voor zijn boek Turings Tango in de mogelijkheden en toepassingen van kunstmatige intelligentie (KI). Hij gaat na hoever die zoektocht vandaag de dag gevorderd is en staat tamelijk sceptisch t.o.v. de mogelijkheden van KI.
Hij beschrijft o.m. hoe mens en machine van elkaar verschillen. De één kan dingen die de ander nauwelijks kan, en omgekeerd. Computerintelligentie is dus niet beter of slechter, maar wel anders dan menselijke intelligentie. Computers kunnen gigasnel en foutloos rekenen, hebben een groot en feilloos geheugen, kunnen onvermoeibaar en vlug zoeken in grote databergen, zijn goed in exacte feiten en hebben geen last van psychologische belemmeringen.
Mensen daarentegen kunnen beter visuele en auditieve patronen herkennen en interpreteren, omgaan met vaagheden, dubbelzinnigheden en verrassingen. Daarom zijn ze ook creatiever dan computers.
Mols pleit voor een 'Turing Tango', waarbij de mens centraal staat maar gebruik maakt van de kracht van informatietechnologie.
Een aanrader, lekker vlot geschreven en prima geschikt voor breed publiek.
Het boek wordt ondersteund door een webpagina met aanvullende documentaires, speelfilms, filmpjes en radio-interviews.
De Britse wiskundige Alan Turing (1912-1954) had een droom: hij voorzag dat ooit de kunstmatige intelligentie van de computer de menselijke intelligentie zou verslaan. Inmiddels zijn computers niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven.
Wetenschapsjournalist Bennie Mols verdiepte zich voor zijn boek Turings Tango in de mogelijkheden en toepassingen van kunstmatige intelligentie (KI). Hij gaat na hoever die zoektocht vandaag de dag gevorderd is en staat tamelijk sceptisch t.o.v. de mogelijkheden van KI.
Hij beschrijft o.m. hoe mens en machine van elkaar verschillen. De één kan dingen die de ander nauwelijks kan, en omgekeerd. Computerintelligentie is dus niet beter of slechter, maar wel anders dan menselijke intelligentie. Computers kunnen gigasnel en foutloos rekenen, hebben een groot en feilloos geheugen, kunnen onvermoeibaar en vlug zoeken in grote databergen, zijn goed in exacte feiten en hebben geen last van psychologische belemmeringen.
Mensen daarentegen kunnen beter visuele en auditieve patronen herkennen en interpreteren, omgaan met vaagheden, dubbelzinnigheden en verrassingen. Daarom zijn ze ook creatiever dan computers.
Mols pleit voor een 'Turing Tango', waarbij de mens centraal staat maar gebruik maakt van de kracht van informatietechnologie.
Een aanrader, lekker vlot geschreven en prima geschikt voor breed publiek.
Het boek wordt ondersteund door een webpagina met aanvullende documentaires, speelfilms, filmpjes en radio-interviews.
Bennie Mols is woensdag 30 oktober in Techniekmuseum Heim in het kader van de lezingenserie Het (on)gelijk van Science Fiction.
maandag 21 oktober 2013
Eat pray love
Genietend van een korte vakantie in een snoepig huisje ergens op de hei bedenk ik me ineens dat het weer mijn beurt is om de biebloggen. Oei, maar waarover dit keer? Voor inspiratie duik ik maar eens in de piepkleine boekenkast die dit huisje biedt. Het dikste boek is een stukgelezen exemplaar van Eten bidden beminnen. Dat boek van Elizabeth Gilbert, dat een paar jaar geleden maandenlang in de top 10 stond. Elke vrouw heeft het gelezen. Nou ja, bijna elke vrouw. Ik heb me beperkt tot de film, die er natuurlijk ook kwam.
Eat pray love is een heerlijke feelgood movie met twee even heerlijke hoofdrolspelers: Julia Roberts en Javier Bardem. We volgen Julia (Elizabeth, want het verhaal is háár verhaal) in haar zoektocht naar geluk, nadat ze constateert dat huisje-boompje-beestje toch niet bracht wat ze er van had verwacht. Vechtscheiding, jonge minnaar en dan een soort sabbatical van een jaar langs drie landen en thema's: vrijelijk eten in Italië, verdiepen in bidden en mediteren in India en genieten van de balans tussen ernst en lichtvoetigheid op Bali. Het boek schijnt geestig, lichtvoetig en schaamteloos eerlijk te zijn. Dat zal best. Met deze film hebben ze volgens mij die toon heel goed weten te visualiseren.
Het leuke is dat ik van verschillende mensen een reactie heb gehoord en dat iedereen - ondanks alle lichtvoetigheid - wel ergens een klik had met een bepaalde scène. Zo'n brok in de keel moment. Wat vooral iets zegt over het persoonlijke pad van al deze mensen, waar zij op dat moment stonden en ontvankelijk voor waren. Daar zal ook wel gelijk het geheim van dit succes in schuilen: iedereen herkent wel iets in de zoektocht van deze Elizabeth. Voor mij was dat de les om te mediteren met een glimlach. "Lach met je gezicht, lach met je hart, lach tot in je lever." Echt, het werkt. Soms moet je gewoon doen alsof en dan komen de bijbehorende gevoelens en emoties gewoon vanzelf.
Dus met dank aan deze lichtvoetige vakantie en de kleine boekenkast zet ik deze lieve film dus graag weer even in de spotlights. Namasté.
Reserveer nu in onze catalogus.
Eat pray love is een heerlijke feelgood movie met twee even heerlijke hoofdrolspelers: Julia Roberts en Javier Bardem. We volgen Julia (Elizabeth, want het verhaal is háár verhaal) in haar zoektocht naar geluk, nadat ze constateert dat huisje-boompje-beestje toch niet bracht wat ze er van had verwacht. Vechtscheiding, jonge minnaar en dan een soort sabbatical van een jaar langs drie landen en thema's: vrijelijk eten in Italië, verdiepen in bidden en mediteren in India en genieten van de balans tussen ernst en lichtvoetigheid op Bali. Het boek schijnt geestig, lichtvoetig en schaamteloos eerlijk te zijn. Dat zal best. Met deze film hebben ze volgens mij die toon heel goed weten te visualiseren.
Het leuke is dat ik van verschillende mensen een reactie heb gehoord en dat iedereen - ondanks alle lichtvoetigheid - wel ergens een klik had met een bepaalde scène. Zo'n brok in de keel moment. Wat vooral iets zegt over het persoonlijke pad van al deze mensen, waar zij op dat moment stonden en ontvankelijk voor waren. Daar zal ook wel gelijk het geheim van dit succes in schuilen: iedereen herkent wel iets in de zoektocht van deze Elizabeth. Voor mij was dat de les om te mediteren met een glimlach. "Lach met je gezicht, lach met je hart, lach tot in je lever." Echt, het werkt. Soms moet je gewoon doen alsof en dan komen de bijbehorende gevoelens en emoties gewoon vanzelf.
Dus met dank aan deze lichtvoetige vakantie en de kleine boekenkast zet ik deze lieve film dus graag weer even in de spotlights. Namasté.
Reserveer nu in onze catalogus.
Gepost door
Astrid
Tags
Astrid,
Elizabeth Gilbert,
eten,
Javier Bardem,
Julia Roberts,
kijken,
levensreis,
liefde,
meditatie
Abonneren op:
Posts (Atom)