De 750e!

We gaan een feestje vieren! Dit is namelijk de 750e blogpost op dit Bieblog. Maar dat is nog niet alles... In november bestaan we 5 jaar: dan gaan we 't vieren met jullie! Hoe? Ja, eh... Daar denken we nog heel eventjes over na.. (en ideeën zijn welkom overigens!) Maar tijdens de Week van de Mediawijsheid laten we het niet onopgemerkt voorbij gaan. Hou dit Bieblog in de gaten! Nog heel eventjes geduld...

Stadsdichter: Stork

STORK

Geen ooievaar streek hier ooit neer, een Engelse
soortgenoot des te meer, alomtegenwoordig was

Dit woord dat, uit rondborstige tekens gesmeed,
tot blauw neon gebogen, de fabriekshal ontsteeg,

tegen vele gevels op en, boven alles uit, de witte
watertoren,- daar brandde jarenlang een reclame

die het leven van alledag in deze stad verlichtte,
de Londense mist tussen de huizen kreeg wat kleur,

maar een rode vlag werd gehesen, de letters dienden
plaats te maken en leeg liet het hoge nest ons achter.

John Heymans

Stadsdichter 2012 -2014

Voorgedragen tijdens de eerste Storklezing in de Storkzaal van Hotel 't Lansink

Forever

De grote begraafplaats Père Lachaise in Parijs ligt vol met beroemde kunstenaars. Jim Morrisson, Oscar Wilde, Marcel Proust, Chopin, Simone Signoret, Yves Montand, Maria Callas, Modigliani. Het is een plek waar de muziek, poëzie en beeldende kunst voelbaar in de lucht hangt. Een reis over deze begraafplaats is als een reis door de tijd en door de wereld van de kunsten. Met dat gegeven in haar achterhoofd heeft documentairemaakster Hetty Honigmann een prachtig portret gemaakt van de bewoners van deze begraafplaats en haar bezoekers. Bezoekers die speciaal komen om het graf van hun idool te eren en zij die vooral komen hebben voor hun eigen geliefden.

Ik heb nu al twee keer genoten van deze verstilde film Forever. Een film waarin de regisseur op zoek is naar de schoonheid van de kunsten, naar de kracht van kunst. Die zoekt ze tussen de kunstenaars van weleer, waarbij ze de individuen die ze ondervraagt, volgt in hun persoonlijke leven. Dat maakt het een heel intiem portret. Je kunt er een gevoel van eenzaamheid aan overhouden. Van mensen die vasthouden aan herinneringen en niet verder kunnen of willen zonder hun geliefde. Maar zo ervaar ik het niet.

Voor mij is dit een ode aan de kunst ("Boeken zijn voeding voor de hersenen") en aan de mensen die zich nog altijd laten inspireren door wat ooit was. Eén van de geïnterviewden verwoord het heel mooi: "Als je leven gevuld is met de boeken van Proust, de muziek van Chopin of de schilderijen van Modigliani, dan ben je nooit alleen." En ik zie inderdaad een begraafplaats die bruist van het leven.




Reserveer nu in onze catalogus.

Tedeschi Trucks Band - Made Up Mind

Time for blues! Met het album 'Made Up Mind' maakt de Tedeschi Trucks Band een grote kans om in mijn jaarlijstje terecht te komen. Wat een heerlijke plaat! Je hoort verschillende stijlen, werelds gitaarspel en de prachtige stem van Susan Tedeschi. Veel meer heeft een bluesliefhebber feitelijk niet nodig...

"Derek Trucks stond al op zijn dertiende als gitarist op een groot podium met de Allman Brothers Band en werd destijds meteen bestempeld als groot talent. Die kwalificatie heeft hij later waargemaakt met sterke soloalbums als Songlines enAlready Free. Derek’s oom Butch, mede-oprichter van de Allman Brothers Band herkende het talent van zijn neefje dus al snel. In 2010 richtte Derek Trucks samen met zijn vrouw, zangeres en gitariste Susan Tedeschi de Tedeschi Trucks Band op, een combo met maar liefst 11 muzikanten. Het debuut Revelator bleek een schot in de roos in de Verenigde Staten. Het album leverde een Grammy op en zorgde voor volle zalen tijdens de tournee.

Made Up Mind is het tweede studioalbum van de band en een fraaie voortzetting van het debuut. In elf composities laten de bandleden horen prima te kunnen musiceren en zingen. Het gezelschap grossiert in bluesy poprock liedjes met vleugjes country, funk en soul. Waar het bij combo’s uit het zuiden meestal draait om de gitaristen, staat bij de Tedeschi Trucks Band zangeres Susan Tedeschi centraal. Haar warme, volle stemgeluid is de spil waar alles om draait. De band zorgt voor een fraai muzikaal decor met een hoofdrol voor –wie anders- (slide)gitarist Trucks. Door het brede palet aan instrumenten (keyboards, fluit, drums, saxofoon, trompet en trombone) biedt de Tedeschi Trucks Band een rijk en gevarieerd geluid dat niet snel gaat vervelen.

Vrijwel alle nummers zijn midtempo en kennen een rustige melodie met een fijne groove waarop Tedeschi kan excelleren. De eerste uitschieter is Misunderstood met zijn funky basis en fraaie snarenwerk. De samenzang van Mattison en Rivers is eveneens noemenswaardig. Whiskey Legs heeft de meest swingende groove van het album en een lekker ouderwets Hammond orgel ter ondersteuning van het pittige gitaarwerk. Americana- en countryinvloeden horen we terug op liedjes als Idle Wind, Sweet And Low en Calling Out To You. De stem van Tedeschi tilt het niveau eenvoudig boven dat van de concurrentie uit. Het duet met Saunder Sermons op Part Of Me is een ander hoogtepuntje. Na deze cd een week lang verschillende keren te hebben beluisterd kunnen we concluderen dat Made Up Mind minstens gelijkwaardig is aan het fraaie debuut. De melange van invloeden heeft tot een consistent goed album geleid dat liefhebbers van rock, roots, americana, country en zelfs funk en soul zal aanspreken." (writteninmusic)

 Er is maar één advies mogelijk: leen en luister deze cd! Je gaat voor de bijl, gegarandeerd...


Reserveer in onze catalogus

Vijf

In een weiland wordt een jonge vrouw gevonden. Ze is vermoord. Op haar voetzolen staan coördinaten getatoeëerd. Wanneer rechercheur Beatrice Kaspary en haar collega Florin Wenninger deze plek opzoeken doen ze daar opnieuw een macabere vondst: een in plastic verpakte hand.

In 'Vijf' draait alles om gps en coördinaten en vooral het spel dat hier op gebaseerd is: geocaching. Geocaching is een spel waarbij aanwijzingen in de vorm van coördinaten de weg wijzen naar een verborgen 'schat'. In 'Vijf' levert dit een spannend verhaal op, waarvan de ontknoping wellicht ietwat gezocht is.
Zoals vaak in thrillers gaat het niet alleen om het vinden van de moordenaar, maar worden we ook meegenomen in het leven van de speurders. In 'Vijf' is dat, in tegenstelling tot veel andere thrillers, absoluut niet storend.

Het thema van 'Vijf' intrigeerde me op voorhand, alhoewel vanaf de achterflap niet duidelijk was dat het om geocaching ging. Wat me eveneens intrigeerde was de afkomst van de schrijfster. Het komt niet vaak voor dat je een Oostenrijkse thriller in handen hebt. Het verklaart misschien ook waarom men elkaar met u aanspreekt, terwijl ook de voornaam gebruikt wordt. In het Duits is het allemaal iets formeler. Overigens kun je daar in een vertaling rekening mee houden, maar er zal vast een verklaring zijn waarom voor deze vorm is gekozen.
 Ursula Poznanski schreef vooral jeugdboeken en 'Vijf' is haar eerste thriller voor volwassenen. dat de jeugdboeken van Ursula Poznanski zijn uitgegeven bij uitgeverij Lemniscaat zegt zeker iets over de kwaliteit van deze boeken. Met 'Vijf' toont ze aan dat ze ook volwassen lezers kan boeien.

Reserveer in onze catalogus

Speel Digiwijs!

Digitale media zijn niet meer weg te denken uit het leven van jonge kinderen. Ze komen al heel jong volop in aanraking met smartphones, tablets en laptops. De opvoeders van nu zijn niet opgegroeid in de digitale wereld waarin kinderen van tegenwoordig opgroeien. En het is veel opvoeders duidelijk dat je aan mediaopvoeding moet gaan doen. Maar hoe pak je dat aan?

Speel Digiwijs! is hiervoor een handig hulpmiddel vol met relevante achtergrondinformatie en praktische tips om samen met jonge kinderen aan de slag te gaan met media. Het is wetenschappelijk goed onderbouwd maar nergens ingewikkeld. Het is compact en leuk vormgegeven waardoor het prettig leest en ontwikkeld door gedegen organisaties zoals het Nederlands Jeugdinstituut en Sardes.

Speel Digiwijs! gaat o.a. in op de rol van de opvoeders (ouders en medewerkers kinderopvang) die niet moet worden onderschat voor een goede mediaopvoeding. Natuurlijk is de kwaliteit van de mediaproductie zelf van belang maar het is vooral de manier waarop opvoeders ze inzetten. Ook zijn regels over het mediagebruik voor jonge kinderen belangrijk maar tegelijk moet je daar niet te star in zijn. Want ieder kind heeft eigen interesses en maakt een eigen ontwikkeling door.

Speel Digiwijs! laat alle aspecten van de moderne mediaopvoeding voorbij komen en geeft er op een praktische manier handen en voeren aan. Het heeft oog voor de negatieve kanten maar kijkt ook naar de positieve mogelijkheden zoals een aantoonbaar betere taalontwikkeling door prentenboeken apps. Kijk voor meer informatie over mediaopvoeding ook eens op www.mediaopvoeding.nl en voor informatie over geschikte media en apps op www.mediasmarties.nl en www.digidreumes.nl.

Reserveer Speel Digiwijs! in onze catalogus

Het (on)gelijk van Science Fiction

Van de iPad tot de mogelijkheid om vervelende herinneringen te wissen – regelmatig loopt science fiction een stapje voor op de werkelijkheid. Uitvinders van zaken als de mobiele telefoon, communicatiesatellieten en medikits hebben zich  laten inspireren door SF-verhalen of SF-series als Star Trek.

Science fiction is het genre waarin het gaat om de nog onbekende mogelijkheden van wetenschap en techniek.  Zo schreef H. G Wells in 1898 over een aanval van Mars op Aarde en voorspelde in zijn boeken al de laser.
Science fiction schrijvers helpen de intellectuele horizon van de mensheid te verbreden en een klimaat te scheppen waarin buitengewone uitvindingen konden worden gedaan. Maar science fiction waarschuwt ook voor de schadelijke gevolgen van bepaalde technologieën.
Onze wereld van nu is totaal anders dan die in de negentiende eeuw omdat de ontwikkeling van technieken de mens in staat stellen zijn lot in eigen hand te nemen. Wat was nu de voorspellende waarde van 19de-eeuwse sciencefiction? Want sommige voorspellingen bleken opmerkelijk profetisch, andere zaten er faliekant naast.

Bibliotheek Hengelo en Techniekmuseum HEIM hebben zes wetenschapsjournalisten gevraagd op onderzoek uit te gaan aan de hand van een boek uit de 19de eeuwse SF-traditie. En hun bevindingen te relateren aan de ontwikkelingen die sindsdien op hun vakgebied of werkterrein hebben plaatsgevonden.
Wat was de voorspellende waarde van deze literatuur? Wat klopt er en wat klopt er niet?

Woensdag 25 september gaat Liesbeth Jongkind, als eerste in deze lezingencyclus, aan de hand van de boeken The mortal immortal (Mary Shelley, 1833) en The Island of Doctor Moreau (HG Wells, 1896) op zoek naar de vermaakwaarde van zinloze uitvindingen en de (on)menselijkheid van de nieuwsgierige wetenschapper.

Via de website van Project Gutenberg zijn vele boeken uit deze lezingencyclus te downloaden.

Week van de Alfabetisering: Nu Wij

Het is u als het goed is niet ontgaan: deze week is de Week van de Alfabetisering. En in dat kader deze keer een krachtig betoog van onze dichter des vaderlands Anne Vegter. Omdat daar geen tekst aan toegevoegd hoeft te worden...

 

Klik hier voor het lokale programma in samenwerking met de Saxion Lerarenopleiding Hengelo.

Les choristes

Ik liet me deze zomer verleiden tot het kopen van een dvd-box met drie films waarin een koor centraal staat. Het kwam vooral door het zien van As it is in heaven dat ik de box oppakte. Als u die nog niet hebt gezien: kijken! Ik hoopte op twee van diezelfde kanjers voor een zangerige zomervakantie.

De Franse film Les choristes heeft een andere toon en kleur, maar is zeker het vermelden waard op deze plek. We lopen aan het begin van de film samen met een leraar - en tevens componist die de muziek vaarwel heeft gezegd - door het hek van een internaat voor moeilijk opvoedbare jongens. Hij begint aan een nieuwe baan, de belhamels lusten hem rauw. Net als z'n voorganger. Je hebt gelijk het gevoel dat het hek ook voor jou als kijker niet meer open gaat. We zitten opgesloten in de opgekropte woede, angst en vaak vooral eenzaamheid van deze jongens. Oh ja, en de Tweede Wereldoorlog is net voorbij. Dat verklaart wel één en ander.

Deze leraar gelooft echter nog in de natuurlijke goedheid van het kind en gelooft in de kracht van kunst, van muziek. Hij besluit z'n oude liefde weer op te pakken, een jongenskoor op te richten en iedereen uit z'n klas een stem of rol te geven. Ook diegene die echt niet kan (of wil) zingen. Of diegene die juist een groot talent heeft, maar niet wil toegeven aan de behoefte z'n stem en kwetsbaarheid te laten horen.

Ik vond hem lief. De film, de leraar en de meeste jongetjes. Het echte kwaad zit er natuurlijk ook in, want niet iedereen is gevoelig van de zachtheid van het hart. Ach ja, daarmee is het toch net het echte leven. Hoe filmisch gemaakt ook.




Reserveer in onze catalogus.

Duivelskus - Unni Lindell

Wat is er met Unni Lindell gebeurd? Rommelig. Dat is het eerste woord wat in mij opkomt na het uitlezen van 'Duivelskus'. Verslonden heb ik ze, de eerdere boeken van Lindell over de inspecteur Cato Isaksen. Heerlijke boeken met én een mooi verhaal met verrassend plot, en aandacht voor de hoofdpersonen. Al met al vond ik het een van de betere series uit de inmiddels ruime keuze Scandinavische thrillers.
Maar dit boek laat mij achter in een beetje verwarde staat. Teleurgesteld eigenlijk. Want het leest domweg niet zo lekker als die andere boeken. Waar 'm dat in zit? Misschien wel de structuur. Of dat het te lang duurt voor het echt spannend wordt en je door wilt lezen?
Of zijn het de staccato teksten, gecombineerd met de onduidelijkheid in het begin van het boek? Je weet domweg niet in wat voor verhaal je eigenlijk beland bent.

Aan de verhaallijn zelf ligt het niet; daar zitten voldoende ingrediënten in voor een lekkere crime-novel...

"Vivian Glenne, eind dertig en moeder van drie kinderen, wordt half begraven gevonden vlak bij haar huis. Terwijl Marian Dahle en Cato Isaksen op de zaak worden gezet, gaat Vivians oudste zoon, de 15-jarige Dan, met zijn vriend Jonas zelf op onderzoek uit. Als blijkt dat Vivian werd gevolgd door een grijze man in een donkere BMW, wordt ook duidelijk dat zij een relatie had met deze veel oudere man. Maar wie is hij? En waarom is Vivian vermoord?"

Daar kun je toch wel wat mee, zou je denken. Maar iets klopt er niet. Waar in de eerdere boeken een interessante verhaallijn meeliep over de hoofdpersoon, komt dat in dit deel niet echt uit de verf. Kortom: de andere boeken waren beduidend beter dan 'Duivelskus'. Wie een verklaring heeft voor deze terugval mag het zeggen...

Reserveer in onze catalogus

Klassiek sprookje in een nieuw jasje

Zuster Anna, ziet gij al wat komen? wie kent niet de uitroep van de prinses in de toren, die het verbod van haar echtgenoot Blauwbaard heeft genegeerd en in de gesloten kamer kijkt, waar zij vervolgens de lijken van de acht vrouwen aantreft die eerder met Blauwbaard getrouwd waren? Het bloederige sprookje van Moeder de Gans, opgetekend door Charles Perrault.

Amélie Nothomb heeft een moderne versie van het blauwbaard-verhaal geschreven. Saturnine is een jonge vrouw in Parijs die naarstig op zoek is naar woonruimte in de lichtstad. Dat valt niet mee. Wat de moeite waard is is niet betaalbaar. Dan ziet ze een advertentie waarin een kamer van 40 m2 wordt aangeboden in een groot herenhuis in het zevende arrondissement voor € 500,-. Te mooi om waar te zijn, maar Saturnine gaat er toch op af. In de wachtruimtevan het prachtige huis treft ze 15 wachtenden, wat haar de moed in de schoenen doet zinken. Als ze vervolgens hoort dat haar acht voorgangsters allemaal op mysterieuze wijze zijn verdwenen gelooft ze helemaal niets van die kletspraat. Natuurlijk krijgt Saturnine de kamer en vervolgens ontwikkelt zich een spel tussen de verhuurder en huurster.

Huisbaas don Elemirio Nibal y Milcar is even bizar als zijn naam doet vermoeden. Hij spreekt met nostalgie over de inquisitie en verbiedt haar de toegang tot die ene geheimzinnige donkere kamer in het appartement.  

Saturnine voelt zich opperbest in de weelderige wereld van don Elemirio en kan de luxe al snel niet meer missen. Elke avond wordt ze aan zijn tafel gevraagd. Hij blijkt een uitstekende kok, die (net als Amélie Nothomb zelf) een zwak heeft voor eieren. Zij laat zich niet door hem imponeren en maakt van de maaltijden gebruik om hem uit te vragen.

Amélie Nothomb geeft haar eigen draai aan het sprookje. Hier is niet de vrouw slachtoffer van haar nieuwsgierigheid, integendeel: ze is de man te slim af en kiest voor het leven.

Amélie Nothomb heeft op verschillende plaatsen in de wereld gewoond, omdat haar vader ambassadeur van België was. Dit is van grote invloed op de romans die ze geschreven heeft. En dat zijn er veel, want sinds haar debuut in 1992, dat meteen een groot succes was, verschijnt er elk jaar een roman van haar. In 1999 won ze de Grand Prix du roman de l'Académie française voor Stupeur et tremblements.

'Blauwbaard' is een verrassend en sprankelend verhaal waarin – geheel à la Nothomb – zwarte humor, absurde situaties en zonderlinge personages niet ontbreken.

Reserveer in onze catalogus

Stadsdichter: Stadhuis

We zagen het helemaal voor ons: het stadhuis
en hoe de bouw daarvan had plaatsgevonden,

met al die stellingen, het was, alles bij elkaar
veel meetkunde, de toren van Palazzo Vecchio

uit Florence, in een streep over de Alpen heen
getrokken door een leger denkbeeldige slaven,

het raadhuis uit Stockholm, als een schip weg-
gesleept, rond een dorpse stip aan zee, naar

het Burgemeester Jansenplein, een ruimte die
nog open lag, wachtend op invulling, - de onze.

John Heymans

Geschreven naar aanleiding van verschijning boek Het huis van Hengelo (teksten: Marco Krijnsen en vormgeving: Paul Scheurink) op 3 september 2013. Ter ere van 50 jaar bestaan stadhuis Hengelo.

PAAZ: psychiatrische roman

Emma wordt van de ene op de andere dag opgenomen op de PAAZ (Psychiatrische Afdeling Algemeen Ziekenhuis). Ze weet zeker dat hier een fout is gemaakt. Want ze heeft het toch goed voor elkaar met een leuke baan, een geweldige vriend en een leuk leven? En dat ze graag dood wil en niet kan stoppen met huilen is toch niet zo`n probleem?

PAAZ is een intens verhaal over een jonge vrouw die psychisch helemaal instort en acuut wordt opgenomen. Wat in eerste instantie een heftige burn-out lijkt, blijkt een zware depressie te zijn. In PAAZ vertelt  Myrthe van der Meer haar autobiografische verhaal van de maanden die ze als patiënt in de psychiatrie doorbracht. Ze schrijft: "het is voor 95% waargebeurd en de overige 5% is alleen veranderd om ervoor te zorgen dat alle andere patiënten, behandelaren en medespelers onherkenbaar zouden zijn". Het feit dat de gebeurtenissen niet zijn verzonnen maakt het boek voor mij alleen maar indrukwekkender.

In PAAZ krijg je (voor zover dat kan) een idee hoe verschrikkelijk het is om aan een depressie te lijden en inzicht in het moeizame en langdurige proces er grip op te krijgen. Ook geeft het een ontroerend beeld van de onderlinge contacten tussen de patiënten die, ondanks hun eigen problemen, toch proberen elkaar te ondersteunen. Het schetst de grote inzet van de verpleging, therapeuten, psychologen en psychiaters: ze doen hun best maar weten het soms ook niet meer. En wat ik erg kan waarderen in Emma is dat ze, ondanks alle ellende, toch nog gevoel voor humor blijft houden. PAAZ is een echte aanrader!

Reserveer PAAZ in onze catalogus