De voedselzandloper: over afvallen en langer jong blijven

Even wat verrassende feiten over voeding uit het succesvolle De voedselzandloper: melk is helemaal niet zo gezond, suikers (koolhydraten) zijn zeer ongezond zijn en de meeste diëten zijn ronduit schadelijk voor je gezondheid. De basiskennis over gezonde voeding uit dit boek had ik graag eerder willen weten in mijn leven en het zou verplichte kost moeten zijn in het voortgezet onderwijs. Want hoe vroeger beginnen met gezond eten hoe beter. En het maakt jongeren een stuk weerbaarder tegen het bombardement aan ongezonde snoep, snacks, fastfood, fris- en energiedrankjes reclame.

In de Voedselzandloper zet arts en onderzoeker Kris Verburgh het helder en wetenschappelijk onderbouwd op een rijtje. Hij begint met drie basisprincipes: principe 1 is het drastisch verminderen van de suiker (koolhydraten) inname. Want suiker is absoluut niet goed voor ons: het zorg voor een versnelde veroudering en een hogere kans op kanker. Je hebt suiker wel nodig maar het kan (moet) veel minder en dan betekent ook minder brood, aardappelen, rijst of pasta. Want deze bevatten immers ook suiker in de vorm van zetmeel. Principe 2 is uitkijken met eiwitten: ook een teveel aan eiwitten zorgt voor een versnelde veroudering. Hij is ook erg kritisch over eiwitrijke diëten zoals het Atkins-dieet. Hij zegt trouwens niet dat je geen vlees moet eten want vlees bevat noodzakelijke stoffen voor je gezondheid. Principe 3: vetten zijn gezonder dan gedacht. Opvallend feit is dat westerlingen steeds minder vetten eten maar toch steeds dikker worden. Het is vooral de suiker waar we dik van worden. Er zijn echter gezonde maar ongezonde vetten. Erg slecht zijn transvetzuren in margarine, gefrituurd voedsel en gebak maar de gezonde onverzadigde vetzuren zitten in vette vis en walnoten.

Op basis van zijn onderzoek ontwikkelde Kris Verburgh het voedselzandloper model als verbetering van de schijf van vijf. Al zijn principes zijn in dit model verwerkt en het heeft het voordeel dat je in één oogopslag kunt zien wat je niet moet eten/drinken en wat de gezonde alternatieven zijn. Kijk hier voor een afbeelding van het voedselzandloper model. Hij benadrukt dat het model geen dieet is, maar een gezonde manier van leven waar je ook nog eens van afvalt. Het boek bevat ook enkele recepten om het gemakkelijker te maken de principes in het dagelijks leven toe te passen. Er is nu ook Lekker lang jong: een voedselzandloper kookboek verschenen met nog meer recepten op basis van de voedselzandloper. 

Reserveer De voedselzandloper in onze catalogus.

Voor jou - Jojo Moyes

Zin in een feel good boek? Ben je  fan van  Intouchables en Mar adentro? Dan MOET je Voor jou van Jojo Moyes  lezen. Ik had nog nooit van haar gehoord en ze blijkt  nota bene tot twee keer toe de Romantic Novelists’ Association Book of the Year Award gewonnen te hebben. Niet dat mij dat ook maar iets zegt overigens. Maar met Voor jou bereikte ze een ongekend succes over de hele wereld, met hoge noteringen in de bestsellerlijsten en enthousiaste lezersreacties.  Een verfilming lijkt voor de hand te liggen.

Van de achterflap
Louisa’s wereld is klein. Ze werkt in een café om de hoek en woont nog bij haar ouders, en hoewel ze ergens wel weet dat haar vriend Patrick niet de liefde van haar leven is, passen ze goed genoeg bij elkaar. Lekker overzichtelijk. Wills wereld is ook klein. Vroeger had hij alles wat hij zich kon wensen – een goede baan, avontuurlijke vakanties, een mooie vriendin – maar door een ongeluk zit hij in een rolstoel, verlamd vanaf zijn nek. Door de chronische pijn en zijn wanhoop ziet hij maar één uitweg. Wanneer Louisa haar baan kwijtraakt, gaat ze aan de slag als Wills verzorger, en het duurt niet lang voor de tegenpolen botsen. Als ze ontdekt wat Will voor ogen heeft, besluit Louisa alles op alles te zetten om hem van gedachten te doen veranderen. Maar hoe overtuig je iemand dat er nog zo veel avonturen te beleven zijn, als je zelf de wereld niet durft te ontdekken?

Ik moest ooontzettend mijn best doen om niet stiekem gauw even achterin te kijken hoe het afliep. Wat een verrukkelijk spannend en humoristisch boek is dit. Een aanrader dus!

Reserveer hier Voor jou van Jojo Moyes in onze catalogus

Stadsdichter: De "bekengedichten": Berflobeek , Drienerbeek , Elsbeek

BERFLOBEEK

Nog nauwelijks een beek, voelt dit water zich
zo ongedwongen in de vrije natuur, het gebied

buiten stadse staketsels, opgewekt geruis dat
aan een bosrand ontspringt, langs grootse essen

huppelt, spelenderwijs bij struikgewas, van daar
naar de bomen verderop, kronkelend van levenslust

de kreek die, eenmaal tussen huizen beland, o wereld-
vreemde aanplant, onafwendbaar wordt herleid tot

recht en haaks, groen uitgeslagen oevers van beton,
waar de stroom weinig meer rest dan stilstand en stank.


----------------------------------------------------------------------------------


DRIENERBEEK

Wat herinnert nog aan dit eenvoudig
water als ondergronds het verder gaat,

buiten beeld? Kunst en andere werken
duiden op diepere stromen: een staande

golf, sierlijk in een hellend maaiveld
weggezakt, lijkt eeuwig leeg te lopen,

azuurblauwe rimpelingen in een dreef,
vastgeklonken tussen klinkers, een brug-

leuning waaronder de kreek, opgedoken
na een heel stuk spoorloos, weer verdwijnt.


----------------------------------------------------------------------------------


ELSBEEK

Geen mooier voorbeeld van aangelegde natuur
dan het volgende: hoe de loop van dit water, ooit

verzonken, aan de oppervlakte werd gebracht,
zoals vroeger, maar in de vorm van een verse

bedding waar geen vis zich al waagde, geen golf
te gronde ging, een vreemde groeve, openlijk

slingerend door de serene ruimte van een grasveld,
een gaarde met stille bomen, en verder nog, een lege

beek die lag te wachten op de vervulling van eeuwig
stromen,- alsof het daarna nooit anders was geweest.


John Heymans

Wie betaalt de veerman?

Kalimera! De throw-back-thursday tip van vandaag: 'Wie betaalt de veerman'! Twee weken geleden liep ik nog op Kreta rond en vandaag was ik op zoek naar een interessante blogtip.
Et voila: de dvd van de serie uit 1977.
'Who pays the ferryman' was destijds een populaire serie, en de openingstune hoor je soms nog wel eens terug op de radio.

"In de legendarische BBC-serie Wie betaalt de veerman? Keert Allan Holdane, bij de eilandbewoners beter bekend als Leandros, na 30 jaar terug naar Kreta, waar hij in de Tweede Wereldoorlog bij de partizanen gevochten heeft. Hij wil de balans van zijn leven opmaken, en besluit op zoek te gaan naar zijn geliefde Melina van wie hij al die jaren niets heeft vernomen. Wanneer zijn oude vriend Babis hem vertelt dat Melina is gestorven en dat hij een dochter heeft, besluit Alan op het eiland te gaan wonen om dicht bij zijn nieuwe familie te zijn. Als hij Annika, de zuster van Melina ontmoet, wordt hij verliefd op haar. Hij heeft echter geen rekening gehouden met de haat van de bejaarde, valse Katerina Matakis die een oude vete nieuw leven inblaast, waardoor zijn leven groot gevaar loopt. Verscheurd tussen angst en verlangen maakt Alan zich langzaam maar zeker los van het verleden…. Volgens de Griekse Mythologie brengt de veerman, Charon, je tegen betaling over de rivier de Styx naar het dodenrijk. De vraag is alleen: wie zal er sterven?" (nrclux.nl)

Op deze manier gaat het vast lukken om dat Griekse gevoel nog even vast te houden...
En vertel eens eerlijk: wie bleef er echt thuis voor deze serie toen die werd uitgezonden op de Nederlandse tv? Ik ben benieuwd...


Reserveer in onze catalogus

Ayurveda kookboek

Het is alweer een paar jaar geleden dat ik via de yoga in aanraking kwam met Ayurveda: een ruim 5000 jaar oude holistische leefwijze, die haar oorsprong heeft in India. Even in een notedop een paar weetjes:

Ayurveda is een integraal systeem, dat als doel heeft lichamelijke, geestelijke en spirituele gezondheid te bevorderen en te behouden. Een belangrijke manier waarop dat gebeurt is door middel van voeding. Ayurveda gaat er vanuit dat alles in de wereld van materie is samengesteld uit een unieke mix van de natuurelementen aarde, water, vuur, lucht en ether. Zo ook ons lichaam en onze voeding. Door deze twee op elkaar af te stemmen zorgen we voor balans en dus voor gezondheid.

Is die balans er niet, leef je niet volgens jouw 'natuur', dan ontstaan er ongemakken en ziektes, die zich zowel in lichamelijke als in emotionele of geestelijke klachten kunnen uiten. Voor het bepalen van jouw natuur kent de Ayurveda drie menstypes, wat betekent dat bepaalde natuurelementen bij een bepaald type overheersen. Dit zijn Vata (lucht en ether), Pitta (vuur en water) en Kapha (aarde en water). Daarnaast kent Ayurveda zes basissmaken die elk een andere functie in en effect op het lichaam hebben. Deze zijn zoet, zout, zuur, bitter, wrang en heet. Idealiter bestaat elke maaltijd uit een uitgebalanceerde mix van alle smaken die ondersteunend zijn aan jouw type.

Nou, dat klinkt misschien allemaal even heel ingewikkeld en theoretisch, maar wat het uiteindelijk oplevert is een kleurrijk bord met heerlijk eten, een gezonder lichaam en een rustiger geest. Dat is toch het proberen waard? Dat dacht ik dus ook. De beste manier om te starten is om een Ayurvedisch voedingsconsult te nemen. Dan leer je je basistype kennen, je disbalans onder ogen zien en je voedingspatroon aanpassen. Vervolgens moet je natuurlijk zelf aan de bak. En dan is een goed kookboek erg handig.

Het Ayurveda kookboek van Lies Ameeuw is een echte aanrader. Ze vertelt heel toegankelijk over de achtergronden van Ayurveda, de types, de smaken en over de werking van voedsel. De niet al te ingewikkelde Indiase gerechten zijn aangevuld met lokale ingrediënten en aangepast aan ons klimaat en onze gewoontes. Want ook dát is Ayurveda: voedsel tot je nemen uit de regio en van het seizoen. Een mooie ontmoeting dus tussen oost en west.

Zelf heb ik me deze zomer gestort op een Ayurvedische ontgiftings 10-daagse. Dat is even hard werken in de keuken, maar het levert wel een kleurrijk en smaakvol feestje op. Zoals de foto's hieronder bewijzen. Meer weten? Kijk hier maar even rond op de site van m'n favoriete voedingsconsulente. En eet smakelijk!

Reserveer in onze catalogus.

Slaid Cleaves - Still Fighting The War

Het mag dan zomer zijn; een deel van mij is zo af en toe al bezig met het jaarlijstje dat vlak voor kerst gaat verschijnen op dit blog.
Dat komt omdat er de afgelopen tijd opeens een paar prachtige albums uitkwamen die om een plekje in mijn lijstje moeten gaan strijden.

En aangezien ik ze niet allemaal opspaar voor dat ene moment...
'Still Fighting The War' is de onlangs uitgekomen plaat van Slaid Cleaves.
En daar word ik dus blij van!

"De in Austin (Texas) woonachtige Slaid Cleaves maakt al vanaf 1990 albums, 2 jaar na zijn debuut (The Promise) brak hij door bij een groter publiek, toen hij tijdens het Kerrville Folk Festival in Texas de New Folk Award won. Toch heeft Cleaves nog bij lang niet alle liefhebbers van Americana de bekendheid die hij zou mogen (of moeten?) hebben. Een sprekend voorbeeld is zijn optreden op 14 september van dit jaar, in het Noord-Hollandse Westwoud. Niets ten nadele van De Schalm (sterker, complimenten voor hun goede werk), maar je zou verwachten dat een man van zijn statuur die dag toch in Groningen te zien en horen zou zijn, bij het TakeRoot Festival. 

Terug naar Still Fighting The War. Dit nieuwe album telt 13 nummers die passen onder de noemer Americana. Country en folk zijn – zoals we kennen van Cleaves – de belangrijkste elementen. De titeltrack, hieronder te beluisteren, is een mooi nummer over veteranen voor wie de oorlog bij thuiskomst nog lang niet is afgelopen. (...)

Hoe serieus de opener ook is, het album kent ook genoeg vrolijkheid. Dat geldt bijvoorbeeld voor de countrytrack Texas Love Song, een nummer waarin Cleaves zelfs even jodelt (iets wat hij trouwens nog langer doet op God’s Own Yodeler). Niet alleen die jodel geeft een duidelijk countrygevoel, dat doen ook de slide op de Dobro en even later (op God’s Own Yodeler) instrumenten als de pedal steel en de viool. De tekst zorgt voor de grootste knipoog:

“You got Ballaire class and Dallas style

Austin soul and Luckenbach smile

For you I’d trade my truck in for a Lexus

You smell as sweet as the piney woods

I’d marry you if I thought I could

I love you even more than I love Texas”

Wat verder opvalt is hoe goed en zuiver de stem van de inmiddels 49 jarige Cleaves nog altijd is. Een stem die perfect past bij die van Eliza Gilkyson, zoals blijkt op In The Rain. Een prachtige ballad, met een erg mooie gitaarsolo! Cleaves krijgt op Still Fighting The War de hulp van meer bekende namen, zoals van Jimmy Lafave op de openingstrack." (writteninmusic)

Het is kortom een heerlijke plaat, voor wie van het genre houdt (dat dien ik er wel even bij te zeggen). Binnenkort meer van dit soort releases, want het belooft een mooi jaar te worden.


Reserveer in onze catalogus

Overige bestemmingen: 20 verrassende weekendtrips

Het is vakantie! Manlief en ik gaan lekker een paar weekjes fietsen en uitwaaien langs de Loire. Maar ook als je niet een paar weken weg wilt of kunt met vakantie, zijn er nog verrassende mogelijkheden voor een paar daagjes weg.
Komend najaar staat er nog twee keer een weekje vrij gepland (ja ja) en al zoekend naar een bestemming voor een lang weekend weg ontdekte ik dit boekje:
Overige bestemmingen : 20 verrassende weekendtrips
Degenen die veel reizen en al wat jaartjes meegaan, hebben de meeste hoofdsteden van Europa wel eens bezocht. En aangezien manlief en ik passen in beide doelgroepen is dit boekje van Renate van der Bas erg interessant voor ons. Je leest over heel veel leuke en originele weekendtrips naar steden in Europa zoals Zagreb, Malmö, Biarritz, Cognac, Pau, Gerona of Luzern.
Haar persoonlijke ontdekkingen zetten de toon in de stadsbeschrijvingen: bijzondere winkels, aparte musea, speciale restaurants, een hotelsuggestie, muziek voor de iPod enz., samen met een globaal kaartje en korte reisinformatie over afstand, vervoer en websites.

En wat ook plezierig is …allemaal niet toeristisch. En dat laatste vinden wij een hele plezierige bijkomstigheid! Nu nog eens worden waar we naar toe gaan. Jullie lezen het nog wel welke bestemming het geworden is.

De Boekenmakers aan tafel met Renate van der Bas

Reserveer hier Overige bestemmingen in onze catalogus

Handboek voor het bouwen van je eigen luchtkasteel

Ik heb er sinds kort een nieuw idool bij. Ze heet Barbara Sophia Tammes en ze maakt geweldige tekeningen en teksten. Via haar 'kleinkunst' nodigt ze je uit om je bewust  te worden van verborgen gedachten, wensen, verlangens en gevoelens.
In haar Handboek voor het bouwen van je eigen luchtkasteel doet ze dat in de vorm van een tocht door de verschillende kamers van een luchtkasteel, waarbij serieuze levensvragen op een speelse manier aan de orde komen.

Een luchtkasteel is een plek om jezelf gelukkig te fantaseren en om in te verdwijnen. Iets wat we sinds onze kindertijd een beetje zijn verleerd. Maar een luchtkasteel is ook een middel om met verbeeldingskracht de werkelijkheid en jezelf opnieuw vorm te geven. En daar helpt Barbara je op creatieve wijze bij. Want aan het eind van dit boek heb je helemaal jouw eigen unieke luchtkasteel gebouwd. Om daarna opnieuw te verschijnen.

Jouw luchtkasteel bestaat uit 25 kamers: een suite voor schaamte, een kamer voor geluk, een traanzaal voor verdriet. Elke kamer kun je naar eigen inzicht ontwerpen en inrichten door een aantal keuzes te maken en via vragen als: "Waar heb ik werkelijk verdriet om, waar ben ik trots op, wat zou ik graag anders willen?" Het boek zet aan om je gedachten vorm te geven, om te fantaseren en om de binnenkant van je hoofd de mooiste plek op de wereld te maken. Tja, en wie wil daar nu niet wonen?

En het leuke is, dit luchtkasteel heeft ook een bibliotheek. Daarin huist je intuïtie, die je kunt raadplegen als je met een probleem zit. Ik dwaal altijd graag even door dit luchtkasteel. Als ik wat triest ben en vastloop, of als ik juist blij en gelukkig ben. Het geeft me weer de hoop en lichtheid die ik zoek, of het bevestigt hoe leuk het leven eigenlijk is. Als je je huis maar een beetje leuk inricht!

Dus lees dit boek (of bekijk eerst deze inspirerende trailer), en verhuis met me mee!



Reserveer in onze catalogus.

Wild : over jezelf verliezen, terugvinden & 1700 kilometer hiken

Voor als je nog op vakantie gaat en overweegt om wat lange afstanden te lopen is dit een aanrader. Je hoeft er geen 1700 km voor te lopen, dat is natuurlijk wel een beetje veel. Dat dacht Cheryl Strayed ook toen het plan in haar vorm begon te krijgen, maar kom, een beetje voorbereiding en dan moest het toch lukken. Voor Cheryl betekende op pad gaan iets doen in een leven waar ze tot dan toe vooral mislukkingen had ervaren. Na de dood van haar moeder was ze steeds verder weggegleden in een zelfdestructieve manier van leven waar de mensen die ze liefhad ook nog eens in meegezogen werden. Eigenlijk had Cheryl niets meer te verliezen en 1700 km lopen was zowel een beginpunt als een eindpunt. Ze zou gewoon gaan lopen en aan het eind van het pad diende zich vanzelf wel haar toekomst aan.

Op haar 27e loopt ze 1700 km over het Pacific Crest Trail in de VS. Ze begint in juni 1995 in Mojave, Californië om 3 maanden later in Cascade Lakes, Oregon bij de Brug der Goden te eindigen. Onderweg komt ze andere 'hikers', ratelslangen, een beer en vooral zichzelf tegen.

Cheryl kwam op het idee toen ze in een winkel een boek vond dat haar direct enorm intrigeerde en dat de Pacific Crest Trail berschrijft. Cheryl bestudeerde het boek tot in den treure en dacht dat ze wist hoe ze het moest aanpakken. Dat was de eerste fout die ze maakte (er zouden nog meerdere volgen).
Al direct, nog voor Cheryl een meter had gelopen, werd ze geconfronteerd met een veel te zware rugzak. Ze laat zich niet kennen en vindt haar eigen manier om 'monster', zoals ze haar rugzak al snel gaat noemen, op haar rug te hijsen.

In 'Wild' beschrijft Cheryl haar tocht. Ze beschrijft tegenvallers en teleurstellingen, angstige momenten en momenten waarbij de uitputting zo groot is, dat ze niet meer weet hoe ze verder moet. Ze beschrijft ook prachtige zonsop- en -ondergangen, uitzichten vanaf bergtoppen, de bloemen en vlinders en haar ontmoetingen met, soms na dagen van eenzaamheid, medelopers. Ze vertelt ook over spierpijn, blaren, rugpijn en hoe ze soms zo moe is dat werkelijk niets er meer toe doet, alleen nog in haar slaapzak in het
tentje kruipen.

Tussen dit verslag door kom je steeds meer te weten over het leven van Cheryl van vóór haar tocht. Over de hechte band met haar moeder en de ongelofelijke pijn en het verdriet als haar moeder overlijdt aan kanker.

Ik vond het zo'n mooi boek. Cheryl neem je aan de hand mee over de trail en haar terugblikken op haar leven tot dan toe worden nergens sentimenteel of ongeloofwaardig en vormen natuurlijke intermezzo's. Want wat gebeurt er anders met je als je in grote eenzaamheid, volledig op jezelf teruggeworpen, en met geen enkel comfort? Je gaat nadenken. Nadenken over wie je bent en hoe je geworden bent tot wie je bent en wie allemaal belangrijk waren en zijn en wat uiteindelijk echt belangrijk is.

Reserveer in onze catalogus

Niet alles is te koop

We leven in een tijd waarin bijna alles te koop is of verkocht kan worden, bijvoorbeeld de diensten van een Indiase draagmoeder ($ 6.250) of het recht om een met uitsterven bedreigde zwarte neushoorn dood te schieten ($150.000). Ook kun je op allerlei nieuwe manieren geld verdienen bijvoorbeeld door je hoofd verhuren voor een reclameboodschap met een tijdelijke tatoeage ($777) of tegen betaling een boek lezen als leerling op een slecht presterende basisschool ($2).

De afgelopen decennia is marktwerking op steeds meer levensgebieden een rol gaan spelen en volgens de Amerikaanse filosoof Michael Sandel is dat een van de grootste morele vraagstukken van onze tijd. In Niet alles is te koop kijkt hij kritisch naar het heilige geloof in marktwerking en de steeds toenemende economische benadering van het menselijk bestaan. Want hij laat zien dat de markt is doorgedrongen in de zorg, onderwijs, overheid, kunst en sport en zelfs in het gezinsleven en persoonlijke relaties. En je kunt afvragen of we zo blij moeten zijn met een samenleving waarin alles te koop is.   

In zijn boek neemt hij verschillende vormen van bestaande marktwerking onder de loep waarvan je je kunt afvragen of dat eigenlijk wel kan. Bijvoorbeeld geld voor sterilisatie: elke jaar worden er honderdduizenden baby`s geboren van drugverslaafde moeders. Sommige baby`s komen verslaafd ter wereld en een groot deel van deze kinderen wordt mishandeld of verwaarloosd. Barbara Harris, oprichter van Project Prevention in North Carolina, bedacht hier een op de markt gebaseerde oplossing voor: drugverslaafde vrouwen krijgen $300 als ze zich laten steriliseren. Meer dan 3000 vrouwen zijn op haar aanbod ingegaan sinds de start van het programma in 1997.

Het boek staat vol met andere voorbeelden van marktwerking waar je vraagtekens bij kunt zetten. En dat is precies wat Sandel ook doet en hij komt overtuigende argumenten dat een onbeperkte marktwerking niet zaligmakend is en dat we daar met z`n allen kritisch over moeten zijn. Een helder en interessant boek!

Reserveer "Niet alles is te koop" in onze catalogus.

Hoogteverschillen - Julian Barnes

Hoogteverschillen van Julian Barnes is een liefdesverhaal van hemzelf en Pat Kavanagh.
Op schitterende wijze schrijft Barnes over het verlies van de liefde van zijn leven. 'Verdriet verandert de structuur van de tijd, zijn lengte, zijn weefsel. De ene dag betekent niets meer dan de andere, dus waarom zijn ze dan onderscheiden en van andere namen voorzien? Het verandert ook de structuur van de ruimte. Je bent een nieuw gebied binnengegaan'.

Dertig jaren waren ze samen. Vier jaar na haar dood schreef hij met Hoogteverschillen een 'in memoriam'. Maar het is geen herdenking geworden in traditionele zin. Barnes geeft geen details over hun relatie, hij noemt niet eens haar naam. De essentie van hun relatie beschrijft hij als volgt: 'We zijn dertig jaar samen geweest. Ik was tweeëndertig toen we elkaar leerden kennen, tweeënzestig toen ze stierf. Het hart van mijn leven, het leven van mijn hart'.

De wereld veranderde voor hem door haar 'Je voegt twee dingen samen die nog niet eerder zijn samengevoegd. En de wereld is veranderd'. Zo begon Barnes dit boek over drie ballonnen en drie liefdes: van Sarah en Fred,  pioniers van de ballonvaart, van Nadar en zijn vrouw, en van Julian en Pat. Bijzonder hoe Barnes het beschrijven van zijn verlies, de woede, de eenzaamheid, de onhandige reacties van de mensen om hem heen weet te koppelen aan een geschiedenis van de ballonvaart en de luchtfotografie. En vooral ook ontroerend hoe hij zoiets verdrietigs zo mooi kan verwoorden.

Reserveer hier Hoogteverschillen in onze catalogus

Stadsdichter: Vrijheid 1, Vrijheid 2, Vrijheid 3 - John Heymans

VRIJHEID

Wie houdt ons tegen om terug te gaan
naar de dagen, zo ver van ons vandaan

inmiddels, vredig de plekken in het bos,
de paden langs de bomen, waar onze

honden uitgelaten sporen zoeken, en wij
in alle rust er achteraan, luisterend naar

de vogels, hooggestemd gezang dat, als
het ophoudt, een ogenblik stil, doodstil al

die soldaten oproept, wederom hier, nabij
de bevrijding,- oude geschiedenis tot leven.

VRIJHEID (2)

Niemand houdt ons tegen om te kijken,

met gesloten ogen, hoe hij terugkeerde

uit de oorlog, alles overleefd, de kampen,

de lange marsen, maar de slagvelden nog

steeds in zijn hoofd, strompelend ging hij

voort, langs weggevaagde wijken, plaatsen

waar uitgebeten bevelen, overal gebroken

lettergrepen, geen woord meer dat heelde,

rokende fabrieken aan de horizon, dolend

bleef hij in gestamel,- niet om aan te zien.

VRIJHEID (3)

Niets houdt ons tegen om na te denken

over het wezen van de hemelse vrede,

de dag dat lotgenoten na ’s lands ontzet

dansten op straat, luidruchtig vlagvertoon,

sterke verhalen alom, volkse samenzang,

liederlijk gewoon, verlost van de duistere

jaren, de vijand weggejaagd, het pad naar

de nieuwe vrijheid lag open: een paradijs

daagde, maar alle beproevingen ten spijt,

veel bij het oude,- altijd nog ergens oorlog .

John Heymans

V staat voor Vergelding

Oké, nog eentje dan. Ik mocht een maand geleden starten met onze serie 'spannende boeken' en sluit hem op deze eerste dag van de niet meer zo spannende maand graag af. Ik herinnerde me namelijk dat er toch één spannende boekserie is waar ik wel degelijk fan van ben, en dat ik het laatste deel uit die serie nog steeds niet had gelezen. Een beetje een slapende fan dus. Ik schreef er bijna vijf jaar geleden ook al over op dit blog, maar deze nieuwe ervaring is zo anders, dat ik het er toch nog een keer op waag.

Ik las dus de laatste Sue Grafton over Kinsey Millhone: V staat voor Vergelding. Met nog altijd dezelfde alleenstaande en soms eigenwijze privédetective Kinsey, die zich als een pitbull in een zaak kan vastbijten als ze denkt dat ze het bij het rechte eind heeft. Of als ze het niet uit kan staan dat ze de puzzelstukjes niet op de juiste manier in elkaar gelegd krijgt. Dit keer wordt ze door een rouwende man ingehuurd, die niet geloofd dat z'n verloofde zelfmoord pleegde. Zoals hij ook niet gelooft dat ze werkte voor een professionele bende winkeldieven, als de puzzelstukjes eenmaal die kant op lijken te vallen. Ondertussen zijn er nog allerlei andere verhaallijnen en personages, die uiteindelijk allemaal met elkaar verweven zijn. Natuurlijk. Er valt weer genoeg te beleven.

Maar toch zit me iets dwars. In m'n vorige blog was ik nog nostalgisch over het feit dat de verhalen zich zo lekker in de jaren tachtig afspelen. Geen mobiel, geen laptop, geen wifi, het leven lijkt veel overzichtelijker. Kinsey's systeem bestaat uit een typemachine met doorslagvel en een set indexkaartjes. Daar komt trouwens wel verandering in, want de boevenbende introduceert in dit boek een eerste computer, jaja. Maar er begint me wel iets anders te storen, of laat ik zeggen op te vallen.

Kinsey bakt er eigenlijk helemaal niks van in dit verhaal. Ze benoemt regelmatig wat ze - achteraf gezien - over het hoofd heeft gezien. Soms snap ik ook niet waarom ze op het ene moment iets zegt of doet waarvan ik denk 'joh, dat is misschien niet zo slim' en op een ander moment niks doet terwijl de deur volgens mij wagenwijd open staat. Ook weet je als lezer eigenlijk al precies hoe het zit, omdat je met alle verhaallijnen en personages mee groeit. Een manier van verklappend schrijven die ik me van de andere delen eigenlijk niet herinner. En goh, het kabbelt toch best wel langzaam voort. Er is uiteindelijk wel een spannende ontknoping, maar ik krijg als lezer veel minder een band met Kinsey dan voorheen. Ze doet d'r ding, wordt tegengewerkt en getreiterd, lost het op, maar zoals ik voorheen weer een periode van haar leven met haar doorbracht, zo voel ik me nu veel meer een toeschouwer. 

Ik vind het gek. Zou ik dan inmiddels zo verwend zijn door de snelheid en het complotdenken van schrijvers als Dan Brown? Of zouden die andere boeken uit deze alfabetserie ook gewoon niet zo best zijn geschreven? Ik weet het niet zeker. Wat ik wel weet is dat Sue Grafton niet echt piepjong meer is en dat ze nog vier boeken te gaan heeft. Op haar website lees ik dat de W in september 2013 verschijnt. Heel fijn. Voor de rest zou ik haar de tip mee willen geven dat ze een beetje vaart gaat maken met schrijven, op meerdere vlakken! Want dat ik ze gewoon allemaal blijf lezen staat natuurlijk niet ter discussie. Wat dat betreft ben ik van de A staat voor Alles-of-niets.

Reserveer in onze catalogus.