Joris Luyendijk vrij toegang geven om een maand lang onderzoek te doen in "de vierkante kilometer rond het Binnenhof" en hem vragen daar dan een boekje over te schrijven. Het leek zo`n leuk idee maar ik vraag me af of ze in Haagse kringen achteraf zo blij zijn met het resultaat. Want Je hebt het niet van mij, maar... geeft een fascinerend, verbijsterend en soms ook ontluisterend beeld van de Haagse politiek.
Als antropoloog is Joris Luyendijk getraind om groepen mensen te analyseren als stammen. Zo'n stam heeft een hiërarchie, en wordt bij elkaar gehouden door codes, taboes en mythes, een gedeeld idee van was "normaal" is. Het Binnenhof is volgens hem het jachtterrein van vier stammen: lobbyisten, voorlichters, journalisten en politici. Vervolgens is hij alle stammen gaan bevragen over welk gedrag wordt beloond of bestraft, wat de geschreven en ongeschreven regels zijn en hoe je omhoog komt in hun wereld.
Elke stam krijgt een eigen hoofdstuk in Je hebt het niet van mij, maar... en het is razend knap hoe hij in een maand tijd dat wereldje weet te analyseren. Hij doet verrassende ontdekkingen (ook voor hemzelf) bijvoorbeeld de verstrengeling van de vier stammen, de ondoorzichtigheid van de Nederlandse politiek cultuur, de minimale ondersteuning van Nederlandse politici (een buitenlandwoordvoerder die de hele wereld in zijn portefeuille heeft, parttime...) en de grote macht van de ambtenaar.
Joris Luyendijk geeft een uniek kijkje in de keuken van de Nederlandse politieke macht met ook erg leuke details zoals de bodes die onervaren Kamerleden een seintje geven als ze niet door hebben dat ze in de zaal van de Tweede Kamer gefilmd kunnen worden en zitten te gapen of in hun neus peuteren. Of dat gezichtsbeharing het slecht doet op TV en er dus (bijna) geen politici zijn met een snor of baard. Deze bewering heb ik zelf antropologisch hier en hier gecheckt en het is waar! Ik heb maar één kamerlid met wat gezichtsbeharing kunnen ontdekken.
Reserveer Je hebt het niet van mij, maar... in onze catalogus
maandag 27 mei 2013
zaterdag 25 mei 2013
Alle dingen zijn schitterend - Alex Boogers
Zes romans heeft Alex Boogers op zijn naam staan, maar voor
het grote publiek is hij een volslagen onbekende. Het best bewaarde literaire
geheim van Nederland' vindt Esther Verhoef.
Van de achterflap
In Alle dingen zijn schitterend kruisen een aantal levens
elkaar op een beslissend moment. Remy, docent en fanatiek dagboekenschrijver,
verliest de grip op zijn leven nadat hij geconfronteerd wordt met slecht nieuws
van zijn arts. Arthur, een gedreven journalist wacht op een donorhart voor zijn
zieke zoontje. En Paul, rechercheur, stort zich na zijn scheiding op zijn werk
en verliest steeds meer het contact met zijn puberdochter.
Alle dingen zijn schitterend gaat over drie vaders wier
levens elkaar op een cruciaal moment kruisen. Remy van Sand raakt de grip op
zijn leven kwijt als hij slecht nieuws krijgt van zijn arts. Hij stopt met
lesgeven en schrijft manisch in zijn dagboeken. Hierdoor wordt zijn grootste
angst werkelijkheid: hij komt steeds verder van zijn vrouw en negenjarige
dochter af te staan.
De tweede jonge vader, Arthur Rauwman, is een journalist die
wacht op een donorhart voor zijn zoontje Taij. In het ziekenhuis komt Taij op
een bijzondere manier in contact met Remy. Rechercheur Roeland Markus, vader
van puberdochter Zoë, maakt de driehoek compleet.
Alle dingen zijn schitterend is een rijke roman met veel
tegenslag, maar achter de ellende schittert steeds de hoop. Bobby Fischers
uitspraak ‘Nothing is so healing as the human touch‘ is het rake motto van het
boek Alle dingen zijn schitterend.
Het was even wennen omdat het verhaal vanuit verschillende
perspectieven wordt verteld; van dochters, echtgenotes, oma's, vrienden tot rechercheurs. En al die lijnen raken elkaar, doorkruisen elkaar
en gaan weer uit elkaar, en dat steeds opnieuw. Maar omdat ik zo graag wilde weten hoe het in elkaar stak bleef ik
doorlezen. Na elk hoofdstuk wordt er steeds meer onthuld en passen de
stukjes van het verhaal in elkaar. Het eind heeft een totaal onverwachte en schokkende wending.
Het accepteren van verlies én geluk is
een belangrijk thema in dit boek.
En de wereld een beetje beter maken, door
anderen iets te gunnen. En door het mooie van het leven te zien, het
schitterende in alle dingen. Mooi!
Gepost door
Diane
Tags
Alex Boogers,
Alle dingen zijn schitterend,
Diane,
lezen,
vaders
vrijdag 24 mei 2013
King of the World - Can't Go Home
Ik ben om! King of the World is de beste Nederlandse bluesband van dit moment. Nee, geen discussie. Echt niet. Na de optredens in Atak in Enschede en op 1e Pinksterdag in Raalte op Ribs & Blues is het zonneklaar. Ik wil dan ook iedereen aanraden om deze band te gaan zien, waar dan ook.
Reserveer in onze catalogus
"Na vijfentwintig jaar samenwerking met de in 2011 overleden blueslegende Harry “Cuby“ Muskee, besloot gitarist Erwin Java samen met Fokke de Jong, bekend van zijn drumwerk bij Normaal, om een Nederlandse blues & roots-groep van formaat op te richten. Als zanger/bassist werd Ruud Weber aangetrokken, bekend van zijn werk bij Snowy White. Het geheel werd gecompleteerd door Govert van der Kolm die diverse bluesgrootheden zoals Matt Schofield, Coco Montoya en Dede Priest met zijn virtuoze hammond/toetsenspel heeft ondersteund. King of the World refereert aan een songtitel van John Lee Hooker en verwijst ook naar de “big three” BB,Albert en Freddie King. En wie kent dat niet… wakker worden en het gevoel hebben dat je de hele wereld aankunt. Na een reeks uitverkochte try-outs en goed ontvangen optredens, waaronder Highlands , Oerol en TT-Assen, werd de debuut CD “Can’t go home” opgenomen en begin 2013 uitgebracht (Bertus Distributie). De CD werd gepresenteerd in het TROS Muziekcafe en officieel overhandigd door Johan Derksen. Daarna werd het club- en festival circuit aangedaan met o.a. de Rhythm & Bluesnight Oosterpoort, Rib’s & Blues Festival Raalte en Bluesrock Tegelen. De band ontving lovende recensies voor het debuut album en werd als eerste Nederlandse blues band gevraagd voor het VPRO TV programma Vrij Geluiden."Ik durf ook de voorspelling wel aan dat dit album zeker in mijn jaarlijstje terecht gaat komen. Sterke composities, verschillende stijlen, alles zit er in. En fenomenale orgelpartijen (en de vaste lezers van dit blog weten dat je mij dan weg kunt dragen...). Topblues van eigen bodem waar we hopelijk nog erg lang van gaan genieten.
Reserveer in onze catalogus
Gepost door
Erwin
Tags
blues,
Erwin,
king of the world,
live,
luisteren
maandag 20 mei 2013
The Ghostwriter
We gaan een spannende tijd tegemoet op dit bieblog. Veel leuke blogpost over veel spannende boeken, en hopelijk door veel enthousiaste gastschrijver. Meedoen? Lees hier dan wat de bedoeling is en meld je voor 1 juni aan. Gezellig.
Maar zover is het nog niet. Gelukkig, want ik heb m'n huiswerk nog niet klaar. Spannende boeken moet ik namelijk nog opzoeken. Spannende films daarentegen, die ken ik wél. Zolang er maar flink wat suspense en psychologische oorlogvoering plaatsvindt, vermaak ik me wel. En volgens mij hoort The Ghostwriter (naar het boek van Robert Harris) wel thuis in dat rijtje. Een intrigerende en spannende film, dat is wat het is.
Ewan McGregor speelt een zogenaamde ghostwriter, die wordt ingehuurd om de memoires te schrijven van de voormalige premier van Groot-Brittanië. Een briljante rol van een irritant arrogante Pierce Brosnan. Het leuke is dat het bijna onmogelijk is om niet aan Tony Blair en zijn vrouw te denken als je deze film ziet. En dat Blair ten tijde van deze film zijn eigen memoires publiceerde was natuurlijk ook een mooie stunt. Maar nee, dit is echt allemaal politieke fictie. Tenminste, dat mag ik hopen...
Tijdens de opdracht stuit onze schrijver op allerlei geheimen en raakt verstrikt in een web van politieke intriges. Dat de vorige ghostwriter het er - schijnbaar door een ongeluk - niet levend vanaf heeft gebracht, stemt hem ook niet echt hoopvol. Als een volhardende detective bijt hij zich vast in de ontdekkingen die hij gaandeweg doet. Wat het er voor hem niet echt gezelliger op maakt. De ontknoping is verbluffend, het einde schokkend. Dus, ga er maar lekker voor zitten. En daarna gauw weer verder lezen voor die Maand van het Spannende Boek!
Reserveer in onze catalogus.
Maar zover is het nog niet. Gelukkig, want ik heb m'n huiswerk nog niet klaar. Spannende boeken moet ik namelijk nog opzoeken. Spannende films daarentegen, die ken ik wél. Zolang er maar flink wat suspense en psychologische oorlogvoering plaatsvindt, vermaak ik me wel. En volgens mij hoort The Ghostwriter (naar het boek van Robert Harris) wel thuis in dat rijtje. Een intrigerende en spannende film, dat is wat het is.
Ewan McGregor speelt een zogenaamde ghostwriter, die wordt ingehuurd om de memoires te schrijven van de voormalige premier van Groot-Brittanië. Een briljante rol van een irritant arrogante Pierce Brosnan. Het leuke is dat het bijna onmogelijk is om niet aan Tony Blair en zijn vrouw te denken als je deze film ziet. En dat Blair ten tijde van deze film zijn eigen memoires publiceerde was natuurlijk ook een mooie stunt. Maar nee, dit is echt allemaal politieke fictie. Tenminste, dat mag ik hopen...
Tijdens de opdracht stuit onze schrijver op allerlei geheimen en raakt verstrikt in een web van politieke intriges. Dat de vorige ghostwriter het er - schijnbaar door een ongeluk - niet levend vanaf heeft gebracht, stemt hem ook niet echt hoopvol. Als een volhardende detective bijt hij zich vast in de ontdekkingen die hij gaandeweg doet. Wat het er voor hem niet echt gezelliger op maakt. De ontknoping is verbluffend, het einde schokkend. Dus, ga er maar lekker voor zitten. En daarna gauw weer verder lezen voor die Maand van het Spannende Boek!
Reserveer in onze catalogus.
Gepost door
Astrid
Tags
Astrid,
Engeland,
Ewan McGregor,
kijken,
memoires,
misdaad,
Pierce Brosnan,
Roman Polanski,
spannend,
thriller
vrijdag 17 mei 2013
Handsome Poets op BAM Festival!
Met een fraaie line-up vindt op zaterdag 25 mei het BAM! Festival plaats in het Prins Bernhardplantsoen. Een greep uit de namen: Jan Akkerman, Mister en Mississippi, Cuban Heels, Lisa Lois, en als afsluiter de Handsome Poets!
En uiteraard nog veel meer, maar dat is uitgebreid te lezen op de website.
Tijdens Serious Request afgelopen december zag ik Handsome Poets live in Atak in Enschede. Wat een heerlijk bandje is dit toch! En dus nu de kans om ze (gratis!) te zien in Hengelo.
Over hun laatste album, 'Sky On Fire':
"Kortom, één hoogtepunt kiezen is haast onmogelijk. Dat hoeft ook niet, want een bezoekende festivaljunk beschreef het misschien wel het mooist: “De kracht BAM! schuilt in de laagdrempeligheid, de mooie omgeving en vooral simpele uitstraling. Zonde om dit feestje een jaar over te slaan.”
Waarvan akte...
Handsome Poets in onze catalogus
En uiteraard nog veel meer, maar dat is uitgebreid te lezen op de website.
Tijdens Serious Request afgelopen december zag ik Handsome Poets live in Atak in Enschede. Wat een heerlijk bandje is dit toch! En dus nu de kans om ze (gratis!) te zien in Hengelo.
Over hun laatste album, 'Sky On Fire':
Het belooft een heerlijke middag en avond te worden volgende week zaterdag... Waarom we er met z'n allen naar toe moeten van 12 tot 24 uur? Dat lezen we ook op de site:Wat Handsome Poets onderscheidt van veel soortgelijke bands, is het prominente gebruik van synthesizers (onder meer in New Life, Follow Me en Alright), terwijl de groep bovenal een gitaarbandje blijkt op nummers als Strangers en Sing For You. Het schort er in originaliteit nog al eens aan, maar dat wordt gecompenseerd met sterke melodielijnen. Met pakkende popliedjes als Jupiter, Lucky One en het nummer met de internationaal gezien onhandige songtitel Scheveningen heeft Handsome Poets desondanks een paar sterke troeven in handen om het hitlijstsucces van verleden jaar in 2013 voort te zetten. (nu.nl)
"Kortom, één hoogtepunt kiezen is haast onmogelijk. Dat hoeft ook niet, want een bezoekende festivaljunk beschreef het misschien wel het mooist: “De kracht BAM! schuilt in de laagdrempeligheid, de mooie omgeving en vooral simpele uitstraling. Zonde om dit feestje een jaar over te slaan.”
Waarvan akte...
Handsome Poets in onze catalogus
woensdag 15 mei 2013
Schilder van stilte
Iemand die doofstom is denkt niet in woorden. Hoe begrijp je, als je doofstom bent wat verleden, heden en toekomst is? Leef je niet altijd in het hier en nu?
Augustin tekent zijn leven. Georgina Harding schildert zijn leven en het leven van Safta in Schilder van stilte. Safta groeit op in een aristocratische familie op het platteland van Transsylvanië, Roemenië. Augustin is de doofstomme zoon van de kokkin. Het leven in die tijd bestond uit dienen of bediend worden.
Jaap Scholten schreef Kameraad Baron, over de Transsylvaanse aristocratie. Hij tekende zijn verhalen op uit de monden van de overlevenden en daar kan hij bijzonder boeiend over vertellen. Georgina Harding schrijft over de standsverschillen: enerzijds de aristocratie, anderzijds hun bedienden. Het lijkt wel Upstairs, Downstairs, maar dan op de Balkan.
Georgina Harding schrijft ook over een verwoestende oorlog. Van de schilderachtige vooroorlogse situatie is niets meer over voor de aristocratie, maar zijn het dan de lagere klassen die er van profiteren? Nee, als je schildert met woorden dan tover je kleuren op papier als alles wervelt en zet je saaie grijze strepen als alles vlak en eentonig is. Er viel weinig te vieren na de oorlog en het leven in het naoorlogse communistische Roemenië al helemaal niet. Het is een schril contrast dat we voorgeschoteld krijgen en ook al weten we dat de situatie van voor de oorlog niet eerlijk was, toch is het juist deze periode die een verfrissende en levendige indruk op me maakte, natuurlijk door de uitmuntende vertelkunst van Georgina Harding.
Ik vond 'Schilder van stilte' een prachtige roman. Bijzonder vanwege de locatie, bijzonder vanwege de hoofdspersonen en bijzonder vanwege het onderwerp. Probeer maar eens in de huid van een doofstomme te kruipen en probeer maar eens uit te leggen hoe iemand, die alleen ziet, de wereld beleeft. Bijzonder alom!
Reserveer in onze catalogus
maandag 13 mei 2013
Succes met je boek!: tips en trucs van een boekenfluisteraar
Een bestseller schrijven: wie droomt daar nou niet
van? Rijk en beroemd worden als Dan Brown met de Da Vinci Code of Joanne
Rowling met de Harry Potter serie? Succes met je boek kan je helpen deze
droom te realiseren. Want boekenfluisteraar Maarten Carbo gebruikt zijn
jarenlange ervaring als boekverkoper, redacteur, uitgever en literair agent om
je als beginnende schrijver op weg te helpen.
Hij weet als geen ander wat de valkuilen, verleidingen en
misverstanden zijn die je bij het maken van een boek tegen komt en hoe je die
kunt vermijden. Succes met je boek gaat niet zozeer over schrijfproces zelf
maar meer over wat er voor, tijdens en er na moet gebeuren. Bijvoorbeeld hoe maak je
van een leuk idee een goed concept, hoe presenteer je je project effectief
aan een agent of uitgever en wat is het geheim van een sterke titel en een
goede flaptekst.
Laat ik je wel even uit de droom helpen: van schrijven
kunnen leven of rijk worden is zeer uitzonderlijk. Royalty voor een
schrijver ligt meestal rond de tien procent van de netto winkelprijs. De meeste
boeken worden bijna nooit herdrukt en een eerste oplage komt vaak niet boven de
tweeduizend exemplaren. Het gemiddeld uurloon van schrijver is dus bedroevend. Maar
je weet het natuurlijk nooit, misschien is jouw boek nou net wel die
bestseller! Succes met je boek is voor een beginnende schrijver de perfecte
handleiding om van jouw verhaal een succesverhaal te maken.
Wil je trouwens alvast een beetje oefenen met schrijven
en ook nog gepubliceerd worden? Dat kan! Wij zijn op zoek naar gastrecensenten
voor juni de Maand van het Spannende Boek. Schrijf een spetterende
thrillerrecensie en wordt gepubliceerd op Bieblog Hengelo met als resultaat eeuwige roem!
Belangstelling? Kijk hier voor meer informatie.
Gepost door
Peter
Tags
boeken schrijven,
lezen,
schrijven,
uitgevers
zondag 12 mei 2013
De lijst van al mijn wensen - Grégoire Delacourt
We fantaseren er allemaal wel eens over. De gedachte dat je meer geld hebt dan je kunt opmaken. Wat zou jij doen als je de loterij zou winnen. Zeg je je baan op, ga je verre reizen maken, koop je eindelijk het huis of auto van je dromen of deel je het met familie en vrienden? Zoveel geld maakt al die dromen mogelijk.
De hoofdpersoon Jocelyn in De lijst van al mijn wensen van Grégoire Delacourt overkomt het. Ze wint 18 miljoen. Het eerste wat ze dan doet is het maken van een lijst met al haar wensen.
Van de achterflap
Jocelyne wilde styliste worden in Parijs, een wespentaille hebben en trouwen met de prins op het witte paard. Ondertussen is ze 46 en heeft ze een fourniturenwinkeltje in Arras; de kilo’s van haar laatste zwangerschap is ze nooit kwijtgeraakt en ze is getrouwd met Jocelyn, die al twintig jaar in de fabriek van Häagen-Dasz werkt. Op een dag besluit ze een blog te gaan schrijven over handwerken. Terwijl de internetters zich op haar site storten, wint Jocelyne 18 miljoen euro in de lotto.
Wat zal ze doen met dit geld dat haar leven voor altijd kan veranderen? Ze besluit om er met niemand over te praten, zelfs niet met haar man, en een lijst te maken van al haar wensen…
Voor de meeste wensen heeft ze niet eens zo heel veel geld nodig. Door haar wenslijst leer je Joycelyn steeds iets beter kennen. Een grappig en treurig verhaal, over haar leven en de mensen om haar heen. Je krijgt steeds iets meer te zien van haar leven, waarin zich veel meer afgespeeld dan je zou denken. En dan ineens is er een omslag en pakt het verhaal heel anders uit en je totaal verrast wordt. Een verhaal dat je raakt!
Dit boek stond meer dan dertig weken in de Franse bestsellerlijsten, waarvan vele weken op de eerste plaats.
L’Indépendant schrijft erover: Delacourt vertelt in dit mooie boek over het geluk, dat tegenwoordig zo moeilijk te vinden is in de drukte en het lawaai van de consumptiemaatschappij. Jocelyne is een uitzonderlijke heldin, in de zin dat ze intelligent genoeg is om weerstand te bieden aan het gezang van de moderne sirenes.
vrijdag 10 mei 2013
Lars Kepler - Slaap
De nieuwe Kepler is uit. En het is weer net zo spannend als in de voorgaande delen. We hebben er op dit blog natuurlijk al vaker aandacht aan besteed (hier en hier), dus waarom dan toch weer opnieuw bij een nieuw deel?
Simpel. Dit zijn boeken die je zo direct bij de strot grijpen dat je niet anders kunt dan verder lezen. 'Slaap' is de vierde thriller met Joona Linna in de hoofdrol, van het Zweedse schrijversechtpaar Ahndoril.
Reserveer in onze catalogus
Simpel. Dit zijn boeken die je zo direct bij de strot grijpen dat je niet anders kunt dan verder lezen. 'Slaap' is de vierde thriller met Joona Linna in de hoofdrol, van het Zweedse schrijversechtpaar Ahndoril.
Opnieuw valt op dat er geschreven wordt in de tegenwoordige tijd: het voelt alsof je er als lezer echt bij bent, het samen meemaakt. De schrijvers zijn op de helft van het aantal voorgenomen boeken over Linna. Er komt dus nog genoeg om ons thrillerliefhebbers blij mee te maken..."Joona Linna wordt in Slaap geconfronteerd met zijn oudste vijand, de seriemoordenaar Jurek Walter. De man voor wie Linna alles wat hij liefhad moest achterlaten. Walter slijt zijn dagen in een psychiatrische inrichting, waar hij al jaren in volledig isolement leeft. Maar als op een koude winteravond een van zijn laatste slachtoffers levend wordt gevonden, verandert de situatie volledig. Waar heeft deze doodgewaande jonge man de afgelopen dertien jaar doorgebracht?De onverwachte getuigenis van de man zorgt ervoor dat de zaak opnieuw geopend wordt. De tijd dringt, levens kunnen worden gered. Maar iemand moet het vertrouwen van de seriemoordenaar zien te winnen."(Crimezone)
Reserveer in onze catalogus
Gepost door
Erwin
Tags
Erwin,
lezen,
scandinavische thriller,
thriller,
zweden
maandag 6 mei 2013
Geest, lichaam en ziel - een encyclopedie
Ik ben vorige week nogal verwend. Of eigenlijk zijn mijn geest, lichaam en ziel verwend. Het lichamelijke deel nam ik zelf voor m'n rekening, door gewoon even wat bewuster en gematigder met voedsel om te gaan. Maar m'n geest en ziel werden geroerd door een bijzonder bezoek van zeven Tibetaanse monniken aan mijn stad Enschede. Ze hebben in vier dagen een prachtige zandmandala van de 'Boeddha van Compassie' gelegd. Wat alleen al bijzonder is om te zien ontstaan. Daarnaast gaven ze een concert met een aantal mantra's waarover ik al eens eerder blogde. En ja, zo klinkt het echt. Maar, zoals het hoort bij de traditie, werd deze mandala na afloop ritueel bij elkaar geveegd en uitgestrooid in de beek om de hoek. Want alles is vergankelijk...
Dat deed me toch wel weer even stilstaan bij de vele religies, levensbeschouwingen en andere stromingen die onze wereld rijk is en waarmee we onze geest, lichaam en ziel mogen voeden. Dus schoof ik weer eens een avondje op de bank met die mooie encyclopedie, die al deze rijkdom toegankelijk en overzichtelijk in beeld brengt.
De encyclopedie biedt een overzicht van healingstherapieën esoterische wijsheid en spirituele tradities. Het behandelt in drie delen de belangrijkste zaken rondom
- de geest (w.o. psychologische benaderingen, paranormale gaven en waarzeggerij),
- het lichaam (w.o. oosterse benaderingen, lichaamswerk, behandelingen met voeding en kruiden en energietherapieën)
- en de ziel (w.o. westerse en oosterse religies, sjamaanse tradities, geheime genootschappen en oude mysteriën).
Met de wat sceptische lezer is ook rekening gehouden, want er zijn verschillende 'onderzoek-en-bewijs'-kaders en hier en daar een waarschuwing.
Dat de ondertitel spreekt van een 'complete gids' is natuurlijk vragen om moeilijkheden, want zoiets bestaat volgens mij niet. Zeker niet in een wereld waarin zoveel vertakkingen en zij-stromingen zijn. Maar een complete basis is het zeker. En dan is het gewoon mooi om te lezen over de boeddhisten die je net de hand hebt geschud en om foto's te zien van mandala's waarvan je zelf wat zand in een potje hebt zitten. Een boek als dit kan een echte ervaring - en een goed gesprek met een monnik - natuurlijk niet vervangen, maar het is wel een goed middel om je weer even te doen inzien dat er meer is dan wat je in je eigen kleine wereld tegen komt.
Reserveer de encyclopedie in onze catalogus.
Dat deed me toch wel weer even stilstaan bij de vele religies, levensbeschouwingen en andere stromingen die onze wereld rijk is en waarmee we onze geest, lichaam en ziel mogen voeden. Dus schoof ik weer eens een avondje op de bank met die mooie encyclopedie, die al deze rijkdom toegankelijk en overzichtelijk in beeld brengt.
De encyclopedie biedt een overzicht van healingstherapieën esoterische wijsheid en spirituele tradities. Het behandelt in drie delen de belangrijkste zaken rondom
- de geest (w.o. psychologische benaderingen, paranormale gaven en waarzeggerij),
- het lichaam (w.o. oosterse benaderingen, lichaamswerk, behandelingen met voeding en kruiden en energietherapieën)
- en de ziel (w.o. westerse en oosterse religies, sjamaanse tradities, geheime genootschappen en oude mysteriën).
Met de wat sceptische lezer is ook rekening gehouden, want er zijn verschillende 'onderzoek-en-bewijs'-kaders en hier en daar een waarschuwing.
Dat de ondertitel spreekt van een 'complete gids' is natuurlijk vragen om moeilijkheden, want zoiets bestaat volgens mij niet. Zeker niet in een wereld waarin zoveel vertakkingen en zij-stromingen zijn. Maar een complete basis is het zeker. En dan is het gewoon mooi om te lezen over de boeddhisten die je net de hand hebt geschud en om foto's te zien van mandala's waarvan je zelf wat zand in een potje hebt zitten. Een boek als dit kan een echte ervaring - en een goed gesprek met een monnik - natuurlijk niet vervangen, maar het is wel een goed middel om je weer even te doen inzien dat er meer is dan wat je in je eigen kleine wereld tegen komt.
Reserveer de encyclopedie in onze catalogus.
Gepost door
Astrid
Tags
Astrid,
boeddhisme,
encyclopedie,
esoterie,
healing,
lichaamswerk,
religie,
spiritualiteit,
tibet
vrijdag 3 mei 2013
The James Hunter Six - Minute By Minute
Het was een van de eerste berichten op dit blog in 2008, mijn stukje over James Hunter. En nu is er genoeg reden om dit eens dunnetjes over te doen. Kort geleden verscheen het album 'Minute By Minute' van The James Hunter Six. Opnieuw gebruik makend van een beproefd soulrecept zingt Hunter ons toe, maar helemaal hetzelfde is het niet.
Want het is zoals James Hunter het zelf uitlegt: "We blijven sowieso de meeste concerten in Engeland en de rest van Europa doen. We hebben over de jaren ook steeds meer publiek bij onze concerten gekregen. En een trouw publiek ook en die mogen we nooit teleur stellen. Als Minute To Minute erg succesvol wordt krijgen we de kans om ons ook via festivals optimaal in het zicht te spelen. Want onze albums mogen dan goed klinken zoals je zegt, live zijn we nog veel beter, vind ik.”
I rest my case...
Reserveer in onze catalogus
Afgelopen weekend stond Hunter met zijn mannen nog op het podium tijdens de Rythm & Bluesnight in Groningen. Gemist? Niet getreurd: North Sea Jazz biedt een herkansing."Twee opvallende ontwikkelingen doen zich voor ten opzichte van het bekende oeuvre van Hunter, dat neerkomt op de twee straffe soulplaten People Gonna Talk uit 2006 en The Hard Way uit 2008. De eerste verandering is die sound van Bosco Mann, gortdroog, bloedje ouderwets, stijlvast en tijdloos. Alsof alles in een huiskamer is opgenomen en dat is het vermoedelijk ook, op van die enorme analoge bandrecorders.De tweede verandering ligt bij Hunter zelf en die gaat over zijn stem. Die is wat aan het aftakelen en voordat u nu wegzapt zeggen we u vast dat dit goed nieuws is. Op zijn vorige platen en ook op het podium ging Hunter alles vaak een beetje te gemakkelijk af, hij was een stilist die overal doorheen gleed met een bijna gelikte manier van begaafd zingen. Dat is voorbij. Hunters stem breekt nu soms of kraakt en klinkt donkerder dan we gewend zijn.Ideale combinatie feitelijk: die puristische en gortdroge aanpak van Roth a.k.a. Bosco Mann en de huidige doorleefdheid in Hunters zang. En de songs? Gewoon weer klasse. Ze klinken alsof ze een halve eeuw oud zijn, wat een compliment is in de soulmuziek. Hunters eerste platen zijn prettig in het gehoor liggende inkomers, met Minute by Minute gaat Hunters carrière pas echt spannend worden." Kindamuzik
Want het is zoals James Hunter het zelf uitlegt: "We blijven sowieso de meeste concerten in Engeland en de rest van Europa doen. We hebben over de jaren ook steeds meer publiek bij onze concerten gekregen. En een trouw publiek ook en die mogen we nooit teleur stellen. Als Minute To Minute erg succesvol wordt krijgen we de kans om ons ook via festivals optimaal in het zicht te spelen. Want onze albums mogen dan goed klinken zoals je zegt, live zijn we nog veel beter, vind ik.”
I rest my case...
Reserveer in onze catalogus
Gepost door
Erwin
Tags
blues,
Erwin,
james hunter,
jazz,
luisteren,
north sea jazz,
soul
woensdag 1 mei 2013
Andrew Miller: Puur
Dit boek is een waardige winnaar van de Costa Book of the Year 2012. De Costa Book of the Year staat bekend als het lezersvriendelijke broertje van de meer literaire Man Booker Prize, maar Puur van Andrew Miller heeft heel wat meer te bieden dan leuk leesvoer.
We schrijven 1785, het is de vooravond van de Franse Revolutie. Midden in Parijs, nabij Les Halles ligt de eeuwenoude begraafplaats Des Innocents: het kerkhof der ontschuldigen. Jean-Baptiste Baratte, een jonge, ambitieuze ingenieur krijgt de opdracht om het kerkhof te ontruimen. Vervolgens voltrekt zich een verhaal vol vol vieze dampen, kwalijke geuren en asgrauwe grafdelvers. De personages die rondom Jean-Baptiste figureren zijn archetypisch, maar zeer geloofwaardig omschreven. Jean-Baptiste gelooft in vooruitgang en wetenschap, leest Voltaire en Buffon, maar hij is geen revolutionair.
Baratte logeert bij de familie Monnard, die met haar neus op de begraafplaats woont. Het voedsel in huis heeft een vreemde bijsmaak en alle omwonenden van de begraafplaats hebben een slechte adem. Buurtbewoners hebben vreemde dromen en kaarsen gaan op de meest onverwachte momenten uit. Dan heb je de oude koster met zijn kleindochter Jeanne, die al jaren op het kerkhof wonen en alle graven kennen, de revolutionair Armand, die organist van de kerk is, de oude, blinde priester en natuurlijk Héloïse, het Oostenrijkse hoertje op wie Baratte verliefd wordt. En natuurlijk niet te vergeten de grafdelvers. Onbehouwen, bijna dierlijke mannen die hun werk zeer naar behoren doen. O, ja en natuurlijk de twee artsen die geïnteresserd zijn in de botten voor wetenschappelijk onderzoek. Een bonte stoet trekt voorbij en langzamerhand wordt het één grote familie. De dramatische gevolgen voel je aankomen. Maar Miller schrijft in de tegenwoordige tijd in een glasheldere stijl waardoor je als lezer altijd enigszins op afstand blijft, waardoor je soms het gevoel krijgt dat je de gebeurtenissen ziet als in een droom.
Des Innocentes heeft echt bestaan en is ook echt rond 1785 ontruimd. De begraafplaats kende vooral een soort massagraven. In de 10 eeuwen dat de begraafplaats werd gebruikt zijn de lijken tot wel 22 meter diep op elkaar gestapeld. Door regenval waren de graven verzakt en dreigde er een hygiënische catastrofe. De beenderen werden ondergebracht in oude steengroeves uit de Romeinse tijd. Dit gebeurde gedurende de avond en nacht en de stoet wagens met opgeladen beenderen werden, door priester begeleid, naar de groeves gebracht. Deze groeves met beenderen zijn tegenwoordig nog steeds toegankelijk en staan bekend als de catacomben van Parijs.
Miller heeft met zijn boek één grote metafoor geschreven. Het oude stinkende kerkhof en de donkere, kille kerk staan uiteraard voor het gehate en bankroete Ancien Régime. De nieuwe straatlantaarns en de grote vuren onder het Predikkruis op het kerkhof verwijzen natuurlijk naar de verlichting en de revolutionaire leuzen die overal in de stad op de muren verschijnen vormen een opmaat naar wat komen gaat.
Een ongewone roman die je van begin tot eind blijft boeien.
Reserveer in onze catalogus
We schrijven 1785, het is de vooravond van de Franse Revolutie. Midden in Parijs, nabij Les Halles ligt de eeuwenoude begraafplaats Des Innocents: het kerkhof der ontschuldigen. Jean-Baptiste Baratte, een jonge, ambitieuze ingenieur krijgt de opdracht om het kerkhof te ontruimen. Vervolgens voltrekt zich een verhaal vol vol vieze dampen, kwalijke geuren en asgrauwe grafdelvers. De personages die rondom Jean-Baptiste figureren zijn archetypisch, maar zeer geloofwaardig omschreven. Jean-Baptiste gelooft in vooruitgang en wetenschap, leest Voltaire en Buffon, maar hij is geen revolutionair.
Baratte logeert bij de familie Monnard, die met haar neus op de begraafplaats woont. Het voedsel in huis heeft een vreemde bijsmaak en alle omwonenden van de begraafplaats hebben een slechte adem. Buurtbewoners hebben vreemde dromen en kaarsen gaan op de meest onverwachte momenten uit. Dan heb je de oude koster met zijn kleindochter Jeanne, die al jaren op het kerkhof wonen en alle graven kennen, de revolutionair Armand, die organist van de kerk is, de oude, blinde priester en natuurlijk Héloïse, het Oostenrijkse hoertje op wie Baratte verliefd wordt. En natuurlijk niet te vergeten de grafdelvers. Onbehouwen, bijna dierlijke mannen die hun werk zeer naar behoren doen. O, ja en natuurlijk de twee artsen die geïnteresserd zijn in de botten voor wetenschappelijk onderzoek. Een bonte stoet trekt voorbij en langzamerhand wordt het één grote familie. De dramatische gevolgen voel je aankomen. Maar Miller schrijft in de tegenwoordige tijd in een glasheldere stijl waardoor je als lezer altijd enigszins op afstand blijft, waardoor je soms het gevoel krijgt dat je de gebeurtenissen ziet als in een droom.
Des Innocentes heeft echt bestaan en is ook echt rond 1785 ontruimd. De begraafplaats kende vooral een soort massagraven. In de 10 eeuwen dat de begraafplaats werd gebruikt zijn de lijken tot wel 22 meter diep op elkaar gestapeld. Door regenval waren de graven verzakt en dreigde er een hygiënische catastrofe. De beenderen werden ondergebracht in oude steengroeves uit de Romeinse tijd. Dit gebeurde gedurende de avond en nacht en de stoet wagens met opgeladen beenderen werden, door priester begeleid, naar de groeves gebracht. Deze groeves met beenderen zijn tegenwoordig nog steeds toegankelijk en staan bekend als de catacomben van Parijs.
Miller heeft met zijn boek één grote metafoor geschreven. Het oude stinkende kerkhof en de donkere, kille kerk staan uiteraard voor het gehate en bankroete Ancien Régime. De nieuwe straatlantaarns en de grote vuren onder het Predikkruis op het kerkhof verwijzen natuurlijk naar de verlichting en de revolutionaire leuzen die overal in de stad op de muren verschijnen vormen een opmaat naar wat komen gaat.
Een ongewone roman die je van begin tot eind blijft boeien.
Reserveer in onze catalogus
Gepost door
Monic
Tags
andrew miller,
de Verlichting,
Les Innocents,
lezen,
Monic,
puur
zondag 28 april 2013
Het verstoorde leven - Etty Hillesum
“Gisteren was mijn hart een vogel, gevangen in een klem. Het is nu weer een vrije vogel, die zijn onbelemmerde vlucht neemt tussen alles door."
Van de achterflap
Een intelligente en gevoelige joodse vrouw van 27 begint in 1941 met serieus zelfonderzoek om klaarheid in zichzelf te vinden en haar religieuze gevoelens vorm te geven. Ze doet hiervan, tot haar deportatie naar Westerbork, verslag in haar dagboek dat ze als haar gesprekspartner beschouwt, tegen de achtergrond van een toenemende isolatie van de joden. Etty Hillesum (1914-1943) was bijzonder begaafd. De absolute eerlijkheid, de rake analyses, de liefde voor de medemens in al zijn/haar zwakheden en de uitstekende stijl maken van dit boek een uniek document. Het dagboek is niet enkel persoonlijk, maar stijgt hier bovenuit en krijgt een algemene zeggingswaarde die vooral vrouwen van Etty's leeftijd zal aangrijpen.
In Het verstoorde leven van Etty Hillesum staat de oorlog niet centraal. Vrijheid is één van de kernwoorden in haar dagboeken. Het gaat Etty om een geestelijke ontwikkeling die te maken heeft met bevrijding, vrijmaken, innerlijke vrijheid.
Etty Hillesum accepteerde haar joods zijn, accepteerde dat anderen haar vernietigen wilden. Ze wil zich er niet aan onttrekken door onder te duiken. Het is een tijd van verzet en haat. Etty laat zich tot beide niet verleiden. Ze blijft het goede in elk mens zien. "Want" schrijft ze, "als we door onze haat tot net zulke wilde honden verworden zijn als zij, dan geeft het allemaal niets meer."
Verbijsterd ben ik als ik lees: "die twee maanden tussen dit prikkeldraad, die de intensiefste en rijkste maanden uit mijn leven waren en die zulk een bevestiging waren voor de laatste en hoogste waarden uit mijn leven. Ik heb het zo lief gekregen, dat Westerbork had tot nu toe voor mij niets met geluk te maken”.
Hiermee maakt ze heel duidelijk dat iemand die weet wat hij met zijn leven wil, zichzelf kan zijn én blijven onder de moeilijkste omstandigheden.
Het schrijven van een dagboek was voor haar pure noodzaak omdat zij voor zichzelf ordening moest aanbrengen in haar leven in een chaotische tijd. "Alles, wat er in om me heen gebeurt moet in mijn hoofd tot klaarheid gedacht worden en later door mij beschreven worden. Arm hoofd en arm hart, wat zullen jullie nog veel te verwerken krijgen. Rijk hoofd en rijk hart, jullie hebben toch ook wel een mooi leven."
Etty Hillesum wilde graag literatuur schrijven na de oorlog. Maar met haar dagboek heeft ze dit al gedaan zonder zelfs maar aan literatuur te denken.
Denise da Costa: “Sommige boeken behoren tot mijn beste vrienden. Ik ben het met Abel Herzberg eens dat iedereen het werk van Etty Hillesum zou moeten lezen.”
Op uitnodiging van de HOVO, Ekklesia Twente en Bibliotheek Hengelo geeft Denise de Costa donderdag 2 mei een lezing over Etty Hillesum waarbij het thema vrijheid centraal staat.
Deze week is het De week van het Luisterboek. Van Het verstoorde leven is ook een luisterboekuitgave.
Reserveer hier Het verstoorde leven in onze catalogus
Reserveer hier het luisterboek Het Verstoorde leven in onze catalogus
Gepost door
Diane
Tags
beleven,
dagboek,
Diane,
Etty Hillseum,
lezen,
Tweede Wereldoorlog
Abonneren op:
Posts (Atom)