Stadsdichter: Vice Versa

Ga met een blijmoedig hart naar Ghana

helemaal vanuit een negorij als Hengelo

op weg, tegen onderdanigheid in en de

wandel van Kwasi en Kwame, zondagse

neven, zo jong bij de Ashanti-stam weg-

gehaald voor een leven in het Avondland,

ga met een blijmoedig hart naar Ghana

om andersom te leren denken, de kids

te onderwijzen daar, opdat ooit van hen

de eerste hier zal komen: de nieuwe chief.

John Heymans

Geschreven in opdracht van SG Twickel voor hun project Weg naar Ghana.

Lekker Twente

Frederike Krommendijk is redacteur/columniste bij de Twentsche Courant Tubantia. In deze krant schrijft zij onder andere over eten en koken, een onderwerp waar heel veel mensen in geïnteresseerd zijn. We hebben ontdekt dat ons voedsel helemaal niet uit pakjes en potjes hoeft te komen. Eerlijke, verse ingrediënten vormen de basis voor heerlijke maaltijden. Kookprogramma's en de zender 24kitchen zijn mateloos populair en TV koks als Jamie Oliver en Donna Hay halen ongekende kijkcijfers.

Ik ben ook zo'n aanhanger van het eerlijke en goede eten. Ik vind het niet zo vreemd dat de populariteit van dit voedsel zo toeneemt. We leven in maatschappij waar duurzaamheid een belangrijk issue is. Waarom gaan we midden in de winter sperzieboontjes uit Senegal eten, terwijl onze eigen koude grond de heerlijkste groenten voortbrengt. Oké het is misschien wat veel kool, maar vergis je niet in kool! Er zijn vele soorten en bereidingswijzen en bovendien bevat kool heel veel vitaminen en mineralen en die kunnen we in de winter goed gebruiken.

En dan zijn er aan de lopende band alarmerende berichten over de herkomst van vlees. De afgelopen weken hebben we met ons allen een kijkje kunnen nemen in onze voedselketen. Ja, van zaadje naar karbonaadje, maar ik snap er soms niets meer van: bedrijven die vlees verwerken, dit weer doorverkopen waarna er opnieuw een bewerking plaatsvindt enzovoort, totdat uiteindelijk een diepvriespizza bij de supermarkt in het schap is beland. Dat stukje vlees is dan inmiddels, in een aantal gevallen, al de halve wereld over geweest. Ik snap er niets meer van.

Lekker Twente gaat niet alleen over lekker eten maken, maar ook over waar we al dat lekkers, direct in onze omgeving, vandaan kunnen halen. Een belangrijke bron is de Twentse streekmarkt waar je elke eerste zaterdag van de maand terecht kunt. Het is één van mijn favoriete uitjes. Heerlijke kaasjes, knapperige broden, bloemige honing, pittige mosterd (in verrassende combinaties), wijn (!), lamsvlees, rundvlees, varkensvlees en natuurlijke veel verse groente en fruit allemaal van boeren uit de directe omgeving.
Frederike laat in haar boek een aantal van deze boeren aan het woord. De liefde voor het vak en het vaak grote doorzettingsvermogen dat nodig is om tot een goede oogst te komen geven wat mij betreft al dat verrukkelijks nog meer smaak. En Lekker Twente zou natuurlijk geen kookboek zijn als er geen recepten zouden staan. Wat dacht je van Twentse asperges met gerookte zalm en kruim van biologische eieren, lamsrugfilet met kruidenkorst, artisjok en aardappel met doperwt of kersen-muffin met hanop, vanille en limoen?

De recepten zijn ingedeeld naar seizoen en elk seizoen begint met een column van Frederike waarin ze de sfeer van het betreffende seizoen beschrijft gerelateerd aan wat de seizoenskeuken brengt. Vier topkoks uit Twente verklappen een recept en je krijgt ook nog tips hoe je je bordje mooi opmaakt, want het oog wil natuurlijk ook wat.

Ik zou zeggen, genieten maar!

Reserveer Lekker Twente in onze catalogus

Tegengif: geluk voor mensen die een hekel hebben aan positief denken

Ik ben zelf nogal een liefhebber van zelfhulpboeken; het is altijd interessant om te lezen hoe je gelukkiger, efficiënter en succesvoller zou kunnen worden. En al die verbeteringen bereik je volgens deze boeken meestal door positief te denken en door duidelijke doelen te stellen. Logisch toch? Nee, helemaal fout volgens Oliver Burkeman in Tegengif. Sterker nog, door zo te denken maken we ons alleen maar ongelukkiger!

Burkeman komt met voorbeelden van onderzoek dat aantoont dat onze nadruk op positiviteit en optimisme juist het probleem en niet de oplossing is om gelukkig te worden. En dat doelen stellen juist de kans kleiner maakt ze te bereiken. Hij duikt in de oude filosofie van het stoïcisme en de religieuze stroming van het boeddhisme waarin geluk niet zozeer afhangt van wat je allemaal overkomt maar meer hoe je daar als persoon mee omgaat. Dat je niet moet proberen alle onzekerheden uit te bannen en dat een mislukking niet het eind van de wereld is. Ga eens uit van het slechtste scenario i.p.v. steeds te denken dat alles perfect moet gaan. En dan blijkt het (bijna) altijd mee te vallen.

Tegengif is een eigenwijs boek dat pleit voor een andere manier van in het leven staan. Je hebt de omstandigheden in je leven niet altijd in de hand (werkloosheid, ziekte, dood) maar door dit te accepteren en er op voorbereid te zijn maakt dat je een bepaalde gemoedsrust ontwikkelt die je geluk zou kunnen noemen.



Reserveer Tegengif in onze catalogus.

Meesters in het hier en nu - Frank en Maarten Meester

Wat moet je nou met filosofie? Is dat niet hetzelfde als moeilijk doen over makkelijke dingen? En van vele filosofisch boeken lijkt het motto wel 'Waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan?' 

Maar gelukkig hebben we de gebroeders Frank en Maarten Meester. Zij proberen op de voor hun karakteristieke wijze al bekvechtend enig begrip over filosofie te brengen bij het grote publiek in o.a. Meesters in de filosofie.

Hun laatste boek Meesters in het hier en nu verscheen eind 2012 en is genomineerd voor Socrateswisselbeker 2013.
Dit boek verscheen naar aanleiding van het twintigjarig bestaan in 2012 van het tijdschrift Filosofie Magazine. 



Van de achterflap
De laatste 20 jaar is er veel veranderd in filosofisch Nederland. Ooit was wijsbegeerte in de lage landen vooral een academische bezigheid. Filosofen keken jaloers naar landen als Frankrijk en Duitsland waar hun collega's een belangrijke rol speelden in de publieke arena. Nu is dat hier wel anders. Kranten, tijdschriften, radio- en televisieprogramma's besteden inmiddels volop aandacht aan de filosofie.
Filosofen verschijnen met regelmaat in de media om hun mening te geven over actuele kwesties. Frank en Maarten Meester, zelf publieks filosofen, nemen de lezer mee door de filosofie van het hier en nu. Als broers twisten ze over het nut van filosofie, over het wijsgerig werk dat de laatste jaren is verschenen en over de manier waarop dat aan de man wordt gebracht. Zo leert de lezer deze wereld van de publieksfilosofie van binnenuit kennen en begrijpen.

De broers zeggen zelf hierover: 'Op onze eigen bescheiden wijze - in de beperking toont zich de meester - hebben we gedaan wat mensen die veel intelligenter, welbespraakter en geleerder zijn dan wij nooit is gelukt. We hebben eraan bijgedragen dat Nederland er een nieuw format bij heeft, dat van de publieksfilosofie.' 

En daarmee slagen zij er wat mij betreft prima in het filosofisch denken voor een breed publiek toegankelijk te maken.

In dit filmpje geven Frank en Maarten Meester antwoord op prangende vragen die via facebook aan hen gesteld zijn. 
En als dit donderdag 25 april gebeurt bij hun optreden in de bibliotheek dan staat ons nog een hele vrolijke avond te wachten.

Reserveer hier Meesters in het hier en nu in onze catalogus

Daniël Lohues - Ericana

Het kon natuurlijk niet uitblijven: als liefhebber van rootsmuziek moest ik wel de nieuwe plaat van Daniël Lohues bespreken.

'Ericana' is de nieuwste solo-plaat van deze troubadour. Opgenomen in de eigen huiskamer in Erica; een lang gekoesterde wens, zo lezen we op zijn website: "Tot diep in de nacht met vrienden bij z’n eigen houtkachel verse songs spelen en opnemen was een droom die nu uitgekomen is."

En het is te merken dat deze plaat met liefde is gemaakt. Elke keer valt me weer op dat de combinatie van de muziek en de Drentse taal zo 'logisch' klinkt.
Het is nergens krampachtig, nergens onnatuurlijk. Streektalen lijken beter te passen bij muziek die terug gaat naar de wortels...

Ericana moest een plaat ‘van dichtbij’ worden. En dat is ook gelukt. Weliswaar begint het album met een tekst die (op papier) van ver weg lijkt. Maar 'Onderweg naar Idaho' verandert aan het slot toch weer in ‘onderweg naar Erica’. 'Blauwe Maandag' is een van de oudere songs op het album. Lohues schreef het nummer toen hij een jaar of achttien was.

Ik ben niet een twee drie van slag man 

Maar ik weet wat Blauwe Maandag doen kan

Het meest catchy nummer van de veertien op het album is zonder twijfel 'Anders Wa’j Der Nou Ja Wel'. Quasi-opgeruimd bezingt Daniël Lohues hier de handel en wandel van een liefje dat het laat afweten. Lohues, die het album en dus ook dit nummer opnam met Guus Strijbos, Bernard Gepken en Bart Wagenmakers, klinkt hier zoals The Byrds ten tijde van hun eerste hits, rond 1966. Mr Spaceman bijvoorbeeld zing je er zo op mee. Zoals altijd zitten de teksten van Lohues vol met mooie taalvondsten. De zin "Zij is mooier dan Scarlett Johansson en liever dan de meeste mensen" had zomaar uit het oeuvre van Annie MG Schmidt kunnen komen. Niet dat Lohues zichzelf lang de tijd kan gunnen te broeden op dergelijke vondsten. Dit nieuwe album verschijnt exact een jaar nadat hij zijn vorige album Gunder en de daarop volgende theatertour aankondigde. Ook voor Ericana is een uitgebreide tournee langs de theaters aangekondigd. (written in music) 

Daarbij doet Lohues gelukkig ook een aantal plaatsen in Twente aan. Vanavond speelt hij in het Wilminktheater in Enschede, 22 april in het Parkgebouw in Rijssen, 18 mei in het Rabotheater in Hengelo en 30 mei in Hof 88 in Almelo. Alle tourdata zijn uiteraard op de website te vinden.
Dat worden weer prachtige avonden met folk-blues in 't plat...




Reserveer in onze catalogus

Het leven van Pi

Eerst was er het boek. Vanwege het succes kwam er ook een film. Dat werd een nog groter succes. Dus er kwam een filmeditie van het boek. Zo gaat dat, met successen. Ik geef toe, ik ben een filmmens, dus ik leerde Het leven van Pi kennen vanuit een roodfluwelen bioscoopstoel. Met 3D-brilletje op, want het was natuurlijk geen gewone film. Maar ik geef gelijk nog iets toe. Al binnen een kwartier wist ik dat ik ook en vooral het boek moest gaan lezen. Er intrigeerde me iets in het verhaal, iets in de manier waarop het werd verteld. Ik had een sterk gevoel dat het boek me meer lagen zou geven, dat ik in het boek pas werkelijk met de gedachten- en gevoelswereld van die mooie en moedige jongen in contact zou komen.

Ik had gelijk. De film is absoluut een plaatje, maar het boek heeft alle schoonheid van zichzelf. Wat ik mooi vond om te lezen, zijn de passages waarin Pi als kind en tiener z'n weg zoekt in de religies die hem zo fascineren. Hij is Indiase Hindoe van geboorte, maar komt ook in contact met het christendom en met de islam. Hij heeft drie leermeesters, hij laat zich dopen en hij krijgt een gebedskleedje. De buitenwereld vindt het maar niks - met die leermeesters voorop - en neemt het Pi kwalijk dat hij niet kiest voor één God. Maar voor Pi is het geen zaak van kiezen: "Alle religies zijn waar. Ik wil gewoon God liefhebben." Daar heeft eigenlijk niemand van terug. En dat vind ik mooi.

Dat hij later 227 dagen dobberend in een reddingssloep op de oceaan overleeft, met als enige reisgenoot een enorme Bengaalse tijger, versterkt zijn geloof in die God. Het geeft hem ook alle tijd om na te denken over het leven, de liefde, de kracht van wilskracht en de wonderen die we zo snel over het hoofd zien.

En dan is natuurlijk gewoon het verhaal van een jongen die z'n hele familie en de complete dierentuin van z'n vader verliest bij een scheepsramp en die weet te overleven met en mede dankzij die enige andere overlevende, een tijger. Ze ontwijken elkaar, dulden elkaar, dagen elkaar uit, hebben elkaar nodig en ze worden samen zwakker. Natuurlijk is dit alles moeilijk te geloven, maar zo is dat ook met God. En natuurlijk kiezen toehoorders liever voor het bijzondere verhaal met de dieren en niet voor de geloofwaardige versie die hij vertelt als de verzekeringsmensen hem daarom vragen. Zo is dat dus ook met God...


De film is helaas nog niet op dvd in onze collectie, maar ik laat je graag alvast van de trailer genieten. In de gaten houden dus!



Reserveer het boek in de catalogus.

Natalie Merchant

Heerlijk vind ik dat: goeie muziektips krijgen waardoor het complete oeuvre van een artiest zich aan je presenteert. Een vriendin liet me onlangs kennis maken met Natalie Merchant. En ik ben verkocht.

Merchant begon in 1981 bij de succesvolle band 10,000 Maniacs waar ze de oorspronkelijke leadzangeres verving. Deze band, vernoemd naar de horrorfilm Two Thousand Maniacs, ontwikkelde zich, evenals "grote broer" R.E.M., tot een maatschappelijk betrokken college rock band. Deze betrokkenheid bij een groot aantal maatschappelijke organisaties (zoals Amnesty International) loopt als een rode draad door de carrière van Merchant. In 1993 verruilt ze de band voor een solocarrière. Haar debuutalbum Tigerlily (1995) is een groot succes. Haar tweede solo-album volgt in 1998. Ophelia bevat 12 nummers die alle zijn opgenomen in de vorm van workshops, uitgaande van verschillende karakters, waaronder "Ophelia" van Shakespeare. Deze karakters worden door Natalie Merchant zelf vertolkt in een korte film die ook de titel Ophelia draagt. Kind & Generous is in 1998 één van de meest gedraaide singles op de adult rock radiozenders in de Verenigde Staten. Ook singles Break Your Heart en Life Is Sweet krijgen veel airplay.
Na een wereldtour en een live album (1999) volgt in 2001 het album Motherland, dat opnieuw erg succesvol is. Het album is opgedragen aan de slachtoffers van 11 september 2001.
In 2003 brengt Merchant The House Carpenter's Daughter uit, een album dat qua stijl afwijkt van de voorgaande drie albums. Het album is het resultaat van Merchants langgekoesterde wens om een album met alleen maar traditionele folkmuziek te maken. In Nederland staat het album wekenlang in de top 10 van best verkochte albums bij "alternatieve" cd-zaken.
Na dit album wordt het even stiller rondom de zangeres. Ze bevalt van een dochter in 2003, en in 2005 wordt het 'best of'-album Retrospective uitgebracht. De deluxe versie met een extra disc, gevuld met zeldzame opnames, groeit uit tot een collector's item onder fans.
In 2010 doorbrak Merchant de stilte met het album Leave Your Sleep. (Wikipedia)

"Stuk voor stuk zijn het door haar op muziek gezette gedichten over de kindertijd, veelal geschreven door zowel beroemde als obscure Britten uit het Victoriaanse tijdperk en Amerikanen uit het begin en het midden van de twintigste eeuw. Liefst honderddertig muzikanten van diverse pluimage kwamen er te pas aan de
uitvoering van dit zeldzaam eclectische magnum opus. Saillant genoeg was Merchant eigenlijk helemaal niet zo’n poëzieliefhebster. Gretig lezen deed ze wel, maar vooral om zich informeren. En wilde ze ter afwisseling iets puur voor haar plezier, dan sloeg ze bij voorkeur een lekker dikke roman open. “Wanneer je bekendstaat als de Emily Dickinson van de popmuziek, ziet men je al gauw in een wei onder een boom zitten met de neus in een gedichtenbundel,”  zegt Merchant zonder een spoor van ironie. “Mijn verhouding tot poëzie was in zekere zin gefrustreerd tot ik een jaar of zeven voor zijn dood Allen Ginsberg leerde kennen. Hij huldigde het principe dat je een gedicht altijd hardop moet lezen. Op zich valt daar natuurlijk sowieso veel voor te zeggen, want in vroeger tijden bestond tenslotte de orale traditie van de epische dichtkunst, net zoals er eeuwenlang sprake was van een hechte band tussen poëzie en muziek.”

Natalie Merchant startte het werk aan Leave Your Sleep met het systematisch doornemen van het rijtje bloemlezingen in haar eigen boekenkast. Wist een dichter haar te bekoren, dan leende of bestelde ze het complete oeuvre. “Tot mijn grote spijt bleek praktisch alle poëzie vanaf het midden van de twintigste eeuw niet geschikt om redenen van structuur, metrum, rijmschema en dergelijke zaken, want de originele tekst moest immers zo goed als onaangetast blijven. Bij vijftig liedjes besloot ik er tegen wil en dank  een punt achter te zetten, terwijl ik op aanraden van mijn platenfirma het plan voor een trilogie liet varen.” (Popstukken)

Een bijzondere plaat dus, die zeker de moeite van het beluisteren waard is. Net zoals de rest van de discografie eigenlijk. Waarmee ik jullie graag deelgenoot maak van mijn enthousiasme, dat moge duidelijk zijn....


Reserveer 'Selections form Leave Your Sleep' in onze catalogus
Meer van Natalie Merchant in onze catalogus

Het tribunaal van de ziel

Is het een thriller of is het een psychologische roman? Misschien wel alle twee, dat is nog beter. En als klap op de vuurpijl: plaats van handeling Rome. Donato Carrisi is een Italiaanse schrijver die erg veel indruk maakte met zijn debuut De souffleur. Die heb ik nog niet gelezen, maar dat gaat wel gebeuren, want ik las Het tribunaal van de ziel en die smaakt naar meer!

Het boek behandelt een interessant thema: welke keuze maak je als slachtoffer? Kies je voor wraak of kies je voor vergeving? De Vaticaanse curie kent een speciale eenheid die in het geheim opereert. De Penitenzieri oordelen over opgebiechte doodzonden, maar wie is er toe gerechtigd op de stoel van God te gaan zitten?

Carrisi komt met meerdere verhaallijnen die vanaf het begin blijven boeien en op ingenieuze (en niet onwaarschijnlijke) wijze bij elkaar komen. Is het spannend? Ja, maar dat is niet eens het meest boeiende aan dit boek. Het is het opvoeren van twee bijzondere types, de Penitenzieri Marcus en de ´transformist´, de seriemoordenaar die tot in de kleinste details de identiteit van zijn slachtoffers overneemt. En dan maken we ook nog kennis met Sandra, een politiefotografe die de ogenschijnlijk onbelangrijke details vastlegt op een plaats delict. Sandra is een jonge weduwe, die er achter komt dat haar man niet is verongelukt, maar vermoord. Haar rol in het verhaal is zowel verrassend, als verfrissend, als meeslepend.

Zeer knap geschreven. De delen waarin we Sandra volgen zijn anders van toon en stijl dan de delen waarin we Marcus volgen en weer anders als we de transformist volgen. En zo is het toch heel erg spannend, maar anders. Prachtig!

Reserveer in onze catalogus

Hypotheekvrij!: je huis aflossen in 10 simpele stappen

Een actueel thema! Want met een stagnerende huizenmarkt, een hypotheekrente die zijn langste tijd heeft gehad, een wankele euro en verdampende pensioenen zou een afbetaald huis wel eens een hele slimme keuze kunnen zijn.

In Hypotheekvrij! kwam journalist Gerhard Hormann een aantal jaren terug al tot deze conclusie. Na de aankoop van een vakantiehuisje in Duitsland, natuurlijk betaalt met een extra hypotheek, begon hij steeds meer aan zijn levensstijl te twijfelen. Is al dat consumeren op basis van schulden, want dat is een hypotheek in principe, nou wel zo slim en word ik er eigenlijk wel zo gelukkig van? Ben ik niet een sukkel om rente te betalen aan de bank totdat ik dood ga? Staan internationaal de economische seinen niet op rood en is het dan wel handig om zoveel schulden te hebben?

Uiteindelijk maakt hij samen met zijn vrouw de rigoureuze keuze om versneld zijn hypotheek van 160.000 euro te gaan aflossen. Zijn financieel adviseur raad het hem nadrukkelijk af en iedereen roept dat hij een dief van zijn eigen portemonnee is. Maar tot verbazing van de Duitse makelaar zet hij zijn net gekochte vakantiehuis weer te koop en begint hij aan zijn queeste.

Stap voor stap legt Gerhard Hormann uit hoe iedere woningbezitter versneld van zijn hypotheekschuld af kan komen en ook waarom je daar geen dag mee moet wachten. In het boek staan praktische adviezen en achtergrondinformatie, allemaal geschreven op basis van eigen ervaring en onderzoek. Hij beschrijft de hoogtepunten maar ook de moeilijke momenten. Een praktisch en realistisch boek dat beslist de moeite waard is om te lezen!      
       
Reserveer Hypotheekvrij! in onze catalogus

Stadsdichter: Over het water

Al sinds 1992 treden Barry, Cesar, George en Rinus unplugged op in de Nederlandse theaters. Golden Earring is onverminderd populair. Plugged of unplugged, het is een feest, voor zowel publiek als band.
Dit gedicht is gemaakt naar aanleiding van het optreden van de Golden Earring op 22 maart 2013 in het Rabotheater.





OVER HET WATER

Het begon  met ‘The sound of the screaming day’,
uit zonnige transistorradio’s schalde deze song,

dansend in de open lucht van zwembad De Vliet,
de vele liedjes daaropvolgend vlogen als vreemde

vleugels over de oceaan, naar het beloofde land
waar heimwee wachtte, ‘Back home’ luidde toen

het parool,- sindsdien weerklinkt in elk uitzicht op
welk water ook, het geluid van onvervalste kracht

zwevend boven de golven, onder een albino maan,
wie luistert op de oever en daarna ‘Eight miles high’.

John Heymans

Stadsdichter: Metropool 25 jaar

Dit gedicht werd voorgedragen bij de opening van een expositie van Metropool-posters ter gelegenheid van het vijfentwintigjarig bestaan van het pop- en cultuurpodium op 18 maart 2013.
Het stond ook op de videowall van Metropool.



METROPOOL

Deze stad, net zo klein soms als een dorp,

heeft de geschiedenis plaatselijk verrijkt,

een apart muziekpaleis, de glazen gevel

op de verschroeide plekken van weleer.

Eerst was Pink Floyd en tegen de cultuur

hier de mode, opgegaan in vuur en vlam,

vervolgens de preken van Johnny Rotten

en consorten, onder brand verstomd in

Babylon, geblakerde grond. Een podium

daarop beraamd,- dit wereldse paradijs.

John Heymans

Huub van der Lubbe - Simpel Verlangen

We mochten Huub van der Lubbe al een aantal keren verwelkomen in Bibliotheek Hengelo. En steevast was zo'n ontmoeting een feestje. Door de gesprekken  door de hartelijkheid, door de poëzie, en door de liedjes. De liedjes die hij speelde, ontdaan van alle opsmuk, recht uit het hart, simpel en breekbaar.

Ik ben al jaren een fan van De Dijk, vooral ook door de krachtige en prachtige teksten van Van der Lubbe. In de recensie hieronder wordt opgemerkt dat de gemiddelde Dijk-fan niet zo blij zal zijn met de soloplaat 'Simpel Verlangen'.

Maar daar is deze Dijk-fan het dus niet mee eens.
Natuurlijk is de sfeer anders, maar het is fantastisch om te horen hoe bekende nummers een andere lading krijgen, dichterbij komen, en je soms zelfs meer raken. Nee, dit album is waar veel bezoekers van de lezingen op zaten te wachten: eenvoudige begeleiding en de teksten centraal.

"Op het solo-album gunt Van der Lubbe zijn stem meer ruimte, wat hem ook de mogelijkheid biedt op andere manieren te zingen. Nu is De Dijk nooit de groep geweest van de grote gebaren en het holle gepraat, zoals Huub bezingt in het openingsnummer Jij Maakt Me Waar, maar zeker in de beginjaren (pakweg tot 1989) waren de Dijk-platen behoorlijk volgestopt. Van der Lubbe heeft de techniek en het volume om daar partij aan te bieden. Maar soms is het lekker om Huub te laten zingen over een hele basic backing van bas, gitaar, drum en piano of hammond. Vergelijk de versie van Jij Bent (Ik Hou Van U) op dit album maar eens met het origineel op de plaat Nooit Genoeg. In 1991 was het een gegarandeerde ’showstopper’,  de nieuwe versie swingt ook, maar geeft veel meer aandacht aan het detail. Het is een van de handvol Dijk-nummers die op de plaat terug worden geschroefd naar de basis. Over het waarom zingt Van der Lubbe in het openingsnummer al:

Jij geeft me andere woorden in een andere taal

gloednieuwe beelden voor een heel ander verhaal

Twee van de dertien nummers zijn afkomstig van buiten het Dijk- of Concordia-songbook. Een echte cover kun je Tot Jij Mijn Liefde Voelt niet noemen, want in tegenstelling tot Adele heeft Huub wel een eigen tekst op Dylans To Make You Feel My Love geschreven.

Als de regens om je oren slaan

en heel de wereld zit achter je aan

kom dan bij mij in de luwte staan

tot jij mijn liefde voelt

De desolaatheid waarmee Huub zingt Niets is zo eenzaam als een stampvol café, nog zo’n Dijk-classic, komt extra goed over door de kale begeleiding en droge klank waarmee Van der Lubbe’s stem is opgenomen. Met zijn eerste solo-cd geeft Huub van der Lubbe gehoor aan het verzoek van zijn Concordia- en voorleesvoorstellingen, maar de gemiddelde Dijk-volger zal hier net zo blij mee zijn. Al was het maar omdat die, naast een nieuw perspectief op vijf Dijk-classics, zes prachtteksten laat horen van een van de grootste dichters, wellicht wel  binnen én buiten in de Nederlandse popmuziek. De teksten van Van der Lubbe kunnen zich in elk geval uitstekend meten met die van voormalig Dichter des Vaderlands wijlen Gerrit Komrij, van wie de tekst het titelnummer van de plaat Simpel Verlangen is. Het is na Boudewijn de Groots Kinderballade (1975) (en de Concordia-track City Lights) een nieuw voorbeeld van Gerrit Komrij’s gedichten als songteksten. (writteninmusic.com)

Luisteren en genieten dus... En samen met mij hopen dat we Huub wel weer opnieuw ontmoeten in Hengelo!


Reserveer in onze catalogus

Intouchables

De film Intouchables is je vorig jaar hopelijk niet ontgaan. Hij kreeg veel aandacht, veel prijzen en schijnbaar meer bezoekers dan Titanic. Misschien dus onnodig om hem hier nogmaals in het zonnetje te zetten en te vertellen hoe ik werd geraakt door de charme en levenslust van beide mannen. Ongeacht hun verschillen. Dit is echt een film die je met een warm en hoopvol gevoel de zaal doet verlaten, ondanks dat er wel degelijk een serieuze zaak aan de orde wordt gesteld. Nog even het verhaal voor wie dus niet heeft opgelet.

Miljonair Philippe is aan vanaf z'n nek verlamd en woont op stand in hartje Parijs. De Senegalees Driss woont in één van de grimmige voorsteden en vult z'n dagen met schimmige zaakjes. Na één van de zoveelste sollicitaties om z'n uitkering veilig te stellen, zit hij ineens met een echte baan opgescheept, als persoonlijke verzorger van Philippe. Dat is eerst even wennen, maar met zijn tomeloze energie zet hij Philippe’s stijve huishouden binnen de kortste keren op z’n kop. En voor beide heren verandert dat veel in hun leven.

Ik las ergens dat de titel 'onaantastbaren' verwijst naar hun beider bijzondere situatie. Een man in rolstoel, die niks voelt als iemand hem aanraakt en die ook bijna door niemand meer wórdt aangeraakt, behalve z'n verzorgers. En een soort verschoppeling, opgegeven door de maatschappij, bijna noodgedwongen levend aan de rand van de samenleving, waar niemand z'n vingers aan lijkt te willen branden, maar die, ondanks alle uitzichtloosheid, z'n eigen trots en waarden en z'n achtergrond niet verloochend. Ergens hebben ze die verbondenheid met elkaars lot gevoeld en heeft dat de vriendschap opgeleverd die een mooie film waardig is.

Wat de film natuurlijk net die extra laag geeft, is dat het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De rijke aristocraat Philippe Pozzo di Borgo leeft nog steeds. Hij was algemeen directeur van het champagnehuis Pommery, tot hij verlamd raakte. De verzorger heeft in het echt Abdel en komt uit Algerije. Philippe noemt Abdel in z'n memoires zijn 'beschermduivel'. Briljant.

Het boek Onaantastbaar is er gelukkig ook nog. En het is mooi dat Philippe er, ter gelegenheid van het verschijnen van de film, vijftig pagina’s aan heeft toegevoegd, waarin hij vertelt hoe het hem en Abdel sindsdien is vergaan. Wat mij betreft pakt de regisseur die handschoen op en komt met een Intouchables deel 2. We willen best nog even smullen van deze heren!




Reserveer de dvd in onze collectie.
Reserveer het boek in onze collectie.