Skyfall

Ik kan er niet omheen, het verschijnen van de dvd van de Bond-film 'Skyfall'. Ik schreef al eerder (hier en hier) over deze elementaire filmheld en maak natuurlijk graag gebruik van deze gelegenheid om opnieuw aandacht te vragen voor 007.

Bij het zien van 'Skyfall' dacht ik voor het eerst sinds Daniel Craig in de huid kroop van de Britse geheimagent: dit is weer een échte James Bond film. Klassieke elementen, mooi opgebouwde spanning, noem maar op.

En wat me vooral aansprak: de 'hoofd-schurk' verschijnt pas ten tonele als de film al een eindje gevorderd is. Daar hou ik van, die zoektocht naar om wie het gaat, een onbereikbare slechterik die op de achtergrond wel aanwezig is maar nog niet bekend. En die, zo hoort het wel een beetje, zich heeft teruggetrokken op een bijzondere, afgelegen plek... Niet gelijk weggeven wie er aan het eind verslagen wordt!

"Skyfall, de 23ste Bond, is na de vorige, over twee delen uitgesmeerde afleveringen, weer een volledig op zichzelf staand 007-avontuur. We treffen de geheim agent ergens in exotische oorden, vertrouwd rennend, schietend, knokkend en achtervolgend (auto, motor, trein, hoge brug), tot zijn charmante MI6 secondante hem per ongeluk omver schiet en Bond de diepte in lazert. M - het laatste optreden van de immer uitstekende Judy Dench - tikt zijn postuum al, maar dan meldt haar favoriete agent zich weer, vol wrok en in deplorabele staat. Bond voelt zich afgeschreven, maar moet flink aan de bak: het voortbestaan van de geheime dienst staat op het spel, nu de gewetenloze Raoul Silva (Javier Bardem) het computerprogramma heeft gekraakt, en lukraak identiteiten van agenten vrijgeeft. Sam Mendes' kijk op Bond is er een vol nostalgie, en haakt in bij het 50-jarige jubileum in de filmzaal. Zelfs de originele Austin Martin DB5 komt weer van pas, met ingebouwd machinegeweer. Een soort meta-Bond dus: van de klassieke Chinese casino-scène met volwaardig en níet ironisch Martini-moment, tot de verbluffend mooi gefilmde derde retro-acte, waarin Bond zijn eigen familieverleden bezoekt, ergens op zijn familiekasteel te Schotland.

Skyfall is wonderschoon gefilmd door camera-veteraan Roger Deakins (negen Oscar-nominaties, nooit gewonnen), in kalme, serene stijl. Ook is naar Bond-begrip in gelaagd drama voorzien: in de kern draait Skyfall om de moeizame doch liefdevolle relatie tussen Bond en M, die ook voor schurk Silva ooit van grote betekenis was." (Volkskrant)

Ik ga 'm dus gewoon nóg een keer kijken. Of misschien wel vaker... Dat maakt bij de meeste Bond-films absoluut niets uit!


Reserveer de dvd in onze catalogus
Reserveer de Blu-Ray in onze catalogus

De hemel is een plek op aarde

Ik heb de ene Scandinavische thriller nog niet uit of de volgende dient zich al weer aan. En weer een boek dat je in een ruk uitleest.

Stel, je kind van 4 komt in huis en vertelt vrolijk dat het een fijne dag heeft gehad op de creche. Ze hebben lekker buiten gespeeld en er was ook nog een man waar je bij in de auto mocht zitten en die je snoepjes gaf. Je kind is vrolijk en mankeert niets. Wat doe je? De ouders in deze thriller vinden het een beetje vaag en toch wel verontrustend en besluiten de creche te bellen. Daar weten ze nergens van. Ja, zeker zijn ze buiten geweest en ja, het zou kunnen dat een van de kinderen even aan de aandacht ontsnapt is. Ze doen uiteraard hun uiterste best, maar ja de bezuinigingen maken het er niet makkelijker op om voldoende personeel in te kunnen zetten om alle kinderen op elk moment goed in de gaten te houden. Een aantal ouders besluit de politie te bellen ook al is het een vaag verhaal en een aantal gaat voor de zekerheid bij het ziekenhuis langs ter controle, maar er is lichamelijk niets te vinden. Dan wordt er een kind zwaargewond gevonden op een plek waar het onmogeljk uit zichzelf heen kan lopen. Dan gaan er natuurlijk alarmbellen rinkelen en het wordt nog erger, want vlak voor Kerstmis verdwijnt er een kind.

In 'De hemel is een plek op aarde' van Ake Edwardson wordt de spanning opgevoerd door de kleine inkijkjes die we krijgen van de dader. Er ontstaat een beklemmende sfeer, en je voelt en merkt al snel dat de dader zelf in het verleden ook slachtoffer is geweest al duurt het tot bijna het einde van het boek voor je er achter komt waarvan precies. En dat maakt het dan weer zo in en in triest.
Wij volgen het onderzoek via hoofdinspecteur Erik Winter en zijn collega's, die ook van de schrijver de nodige diepgang (en sympathie) mee krijgen.

Naast het onderzoek naar het mishandelde en het verdwenen kind loopt een onderzoek naar een aantal studenten dat wordt mishandeld en die ternauwernood aan de dood ontsnappen. En dat alles in een sfeer rond Kerstmis en beschrijvingen van de rituelen die bij die tijd van het jaren horen in Zweden. Dat geeft weer een extra dimensie aan het verhaal, want die rituelen zijn heel anders dan bij ons. Het voelde voor mij waarschijnlijk extra goed, omdat ik het boek las in de periode tussen Kerst en Oud en Nieuw. Wellicht het enige minpuntje in het boek vond ik het wat gezochte verband tussen de twee onderzoeken. Maar dat is wat mij betreft slechts een detail. Ik vond het een heerlijk boek om te lezen.

De boeken in de serie met Inspecteur Winter zijn verfilmd en worden op DVD uitgebracht in de reeeks Lumière Crime Serie: Inspector Winter (4 afleveringen: Een vlucht vooruit, Kamer nr 10, Nog niet dood, De laatste winter). Die ga ik zeker kijken!

Reserveer in onze catalogus

Tinker Tailer Soldier Spy

Yes, dit is nou een echte coole spionagefilm met dubbelagenten, complotten en overlopers. Tinker, tailer, soldier, spy speelt zich af tijdens de koude oorlog in de jaren zeventig, toen de Russen en de westerse inlichtingendiensten elkaar lekker bezig hielden. Gebaseerd natuurlijk op het fantastische boek van John le Carré. 

De plot van de film (wees niet bang, geen spoiler) is eigenlijk relatief simpel: een geheim agent krijgt een aanwijzing dat er mogelijk een mol (een dubbelspion) actief is in de top van de Britse inlichtingendienst MI-6. Gepensioneerd spion George Smiley krijgt de opdracht om dit in het diepste geheim uit te zoeken. Dit is het begin van een gecompliceerd spel van samenzweringen en intriges tussen een behoorlijk groot aantal personages. Het is geen film waar je even bij weg loopt want dan raak je geheid de draad van het verhaal kwijt.

Even voor de duidelijkheid: George Smiley is geen James Bond maar een wat stijve, gereserveerde oudere man met huwelijksproblemen, geweldig gespeeld door Gary Oldman (kreeg hiervoor een Oscar nominatie). Sowieso doen aan deze film een aantal fijne Britse auteurs mee zoals Colin Firth, John Hurt, Mark Strong en Benedict Cumberbatch. En voor degene (zoals ik) die wil weten waar die rare titel nou vandaan komt: die is gebaseerd op een Engels kinderrijmpje "Tinker, Tailer, Soldier, Sailer" en in de film zijn dat de codenamen voor de hoofdverdachten. Weten we dat ook weer.
Nog een ander weetje: in 1979 is er een zevendelige BBC serie gemaakt van Tinker, tailer, soldier, spy met een fantastische Alec Guinness als George Smiley. Dus gaat de film je een beetje te snel dan is dit ook een optie want die serie hebben we ook in huis!



Reserveer Tinker, tailer, soldier, spy in onze catalogus.

De stok van Schopenhauer - H.C. ten Berge

De stok van Schopenhauer is zo'n beetje alles wat een boek kan zijn, van opwindend tot grotesk, van informatief en ontroerend tot stomweg saai. Aldus de recensie in 8weekly.

Van de achterflap
In De stok van Schopenhauer trekt een stoet van boeiende en excentrieke figuren voorbij. Twee van hen spelen een hoofdrol: enerzijds de onweerstaanbare gravin Franziska zu Reventlow die al jong een levende legende in het Wilhelminische Duitsland werd, anderzijds de omstreden filosoof Theodor Lessing.

Tussen dit tweetal doemt voortdurend de intrigerende gestalte van Ludwig Klages op, die de jeugdvriend van Lessing en de geliefde van Franziska was. De door haar familie onterfde gravin vertoonde nymfomane trekken, schreef romans en satiren, en choqueerde door haar vrijgevochten gedrag de Duitse burgerwereld. Als jong meisje was ze bevriend met de gymnasiast Sweder van Anholt, de zoon van een Achterhoekse baron.

Sweder raakte na haar vroege dood weer gefascineerd door het stormachtige leven dat ze geleid had en besloot een persoonlijke kroniek van haar leven te schrijven. Daarin treden ook de schrijvers op die in haar omgeving verkeerden: Stefan George, Rainer Maria Rilke, Thomas Mann, Albert Verwey, Karl Wolfskehl, Oskar Panizza en anderen.

De stok van Schopenhauer speelt zich af tussen 1890 en 1933, en schetst de beklemmende culturele en politieke woelingen van die tijd. Deze hadden niet alleen hun weerslag op Reventlow en Lessing, maar ook op de vele andere personages die in deze kroniek opduiken en weer verdwijnen. Het boek is een op historische figuren en documenten gebaseerde vertelling over een onheilspellende tijd. Het is geïllustreerd met archieffoto's van de optredende personen.

H.C.ten Berge heeft het boek in eigen beheer moeten uitgeven omdat er de uitgeverijen er geen brood in zagen. Inmiddels is de eerste druk uitverkocht en de tweede druk begin 2013 verschenen. Klaas en Iris Koppe spraken Ten Berge erover in Zutphen. Bekijk het interview hier. 

Woensdag 20 maart interviewt John Heymans H.C. ten Berge over o.a. dit boek.

Reserveer De stok van Schopenhauer in onze catalogus.

Vrij man - Nelleke Noordervliet

"De ontmoeting met Menno Molenaar vond strikt genomen niet plaats." Zo begint de historische roman Vrij Man van Nelleke Noordervliet.

Plaats van handeling
De Republiek der Zeven Verenigde Provinciën en de Nieuwe Wereld. Hoofdpersoon: arts en jurist Menno Molenaar, die na de vroege dood van zijn vader het genadebrood van zijn Rotterdamse koopmansfamilie eet, en eenzaam en koppig zijn weg zoekt. De jonge Menno Molenaar komt aan de Leidse Alma Mater in contact met twee werelden: die van de perverse Engelse lakenreder Dixon en die van de jonge radicale denkers rond Spinoza. Met een van hen, Adriaan Koerbagh, sluit hij vriendschap. Molenaar rondt zowel een studie rechten als medicijnen af. Ondanks zijn voorkeur voor de geneeskunst wordt hij door Dixon naar Den Haag gemanoeuvreerd om daar in dienst van raadspensionaris Johan de Witt informatie te verzamelen die de Engelsen in hun eeuwige conflict met de Nederlanden goed kunnen gebruiken. De werelden van de radicale, integere denkers en die van de rijke Engelsman en diens naar liefde hunkerende vrouw raken op voor Menno Molenaar onverdraaglijke wijze met elkaar verknoopt. Als de druk die Dixon geestelijk en lichamelijk op hem uitoefent te groot wordt, kiest hij voor een rigoureuze daad van extreem geweld, waarna hij scheep gaat naar de Nieuwe Wereld.

In New York probeert Menno Molenaar in het reine te komen met het turbulente verleden. Hij streeft de vestiging van een ideale gemeenschap na volgens de regels van zijn radicale vrienden. Maar idealen laten zich niet zomaar realiseren en de last van het onbuigzame lot bepaalt uiteindelijk het teken waarin zijn leven definitief komt te staan.

Dat is het verhaal van Menno Molenaar.
Maar er is meer…

Nelleke Noordervliet is onderdeel van het verhaal, zij wandelt met Menno Molenaar door het decor van zijn verleden. Zij schrijft zijn geschiedenis, die een vertekening is van de echte geschiedenis. Kan zij immers het verleden echt kennen, echt begrijpen? Ziet ze niet wat ze kent: de problemen van haar eigen tijd teruggeplaatst in het verleden? Om haar blikveld te verruimen vervlecht Nelleke Noordervliet haar verhaal van Menno Molenaar met persoonlijke getuigenissen van mensen die Menno’s leven delen – historische personages als Lieuwe van Aitzema en Johan de Witt, en fictieve personages want Vrij man is en blijft een roman.

Historische romans lees ik graag, zeker als ze je de illusie geven een waarheidsgetrouw beeld te schetsen. En Vrij man vond ik een bijzondere historische roman omdat Nelleke Noordervliet via Menno schrijft over het leven in de Gouden Eeuw, de sociaal-maatschappelijke omstandigheden, de gespannen politieke situatie en de veranderingen in het denken over wetenschap en religie.
Je krijgt daardoor het gevoel in gesprek te zijn met de schrijfster over haar twijfels en emoties. Zeer de moeite waard om te lezen!
Vrij man is opgenomen op de longlist van de Libris Literatuurprijs 2013.

Dinsdag 12 maart komt Nelleke Noordervliet naar Bibliotheek Hengelo.

Reserveer Vrij man in onze catalogus

Notes on a scandal

Zet twee top-actrices tegenover elkaar. Geef ze een sterk script. Vraag Philip Glass voor de stuwende muziek. En je weet dat je een bijzondere film krijgt. Notes on a scandal dateert alweer van ruim zes jaar geleden, maar heeft aan kracht nog niet ingeboet. De eenvoudige verhaallijn gaat ongeveer zo:

Een wat zure en eenzame lerares regeert met ijzeren vuist over de leerlingen van een Londense middelbare school. Ze raakt bevriend met een nieuwe collega, die een liefdevol, druk gezinsleven heeft. Als ze ontdekt dat deze collega een affaire heeft met één van de leerlingen, neemt de vriendschap een onheilspellende wending.

Oké, dit gaat dus over heel veel tegenstellingen tussen twee vrouwen en de daarbij behorende 'jaloezie'. Ja, dat is één manier om er naar te kijken. Het gaat ook over een verboden verhouding, wat hier eigenlijk niet meer is dan een seksueel spel, een spannend en verleidelijk avontuur. En juist met dat deel van de film had ik wat moeite. Er klopte iets niet. Die jongen is 'te jong'. Ik voelde geen chemie tussen die twee. Waarom voelt die vrouw zich tot hem aangetrokken, waarom verliest ze zichzelf in dat verlangen? Ik kon er niet in mee gaan.

Totdat ik me realiseerde dat die hele affaire niet is waar het om draait. Ja natuurlijk, het gebeurt, het mag niet, je vindt er wat van. En het is nu eens een vrouwelijke volwassene in plaats van een man, grappig dat je er dan toch anders tegenaan kijkt, niet dan? Maar in dit verhaal gaat het niet over die jongen, het gaat niet over 'liefde'. Het gaat over wat eenzaamheid met je doet, en dat je daarvoor niet alleen hoeft te zijn. Over hoe je gevangen kunt zitten in een obsessie. En het gaat over de kracht en macht van geheimen.

Eigenlijk hoef je alleen maar even naar deze trailer te kijken, daar wordt het heel mooi verteld. Hoe de fout van de één de kans van de ander wordt. Maar ook dat is maar een klein deel van het dilemma. Een mooie film dus om eens lekker lang op na te broeden.




Reserveer in onze catalogus.

Theo Sieben - Invite To Dance

Ik ben regelmatig op zoek naar nieuwe mooie muziek. Maar het is nog leuker als de muziek mij vindt. Erg leuk dus toen ik een mail kreeg van Theo Sieben, die mij attendeerde op zijn nieuw uitgebrachte plaat 'Invite To Dance'. Of ik daar misschien eens naar zou willen luisteren? Uiteraard wilde ik dat. Sterker nog: ik bood aan de cd toe te voegen aan onze collectie en erover te bloggen: ziehier het resultaat. We zijn (voorlopig dan) de enige bieb in Nederland die 'm in de collectie heeft.


We hebben dus wel wat bijzonders in huis... Maar niet alleen daarom!
'Invite To Dance' is een prachtige ingetogen folk-plaat. Mooie minimale begeleiding, niets te veel, prachtige sfeer... Opnieuw een voorbeeld van fraai singer-songwriter-talent van eigen bodem.

"De Brabantse Amsterdammer Theo Sieben verraste vorig jaar met Until Grass, een prachtige schijf met indiefolk. En nu al ligt er een tweede plaat, Invite To Dance (Kletter Records). Een plaat die ten opzichte van z’n voorganger wat kaler en toegankelijker is geworden. Sieben is een klassiek geschoolde gitarist, maar stelt zijn kunde op dit instrument (en de dobro) geheel ten dienste van zijn liedjes. Verwacht dus geen ingewikkelde solo’s. Hij wordt vaak bijgestaan door Judith Kolen (zang en viool) en in sporadische gevallen b.v. ook door Jelle Paulusma (elektrische gitaar), Rob Klerkx (Moke, drums) en Joost Belinfante (trombone). Slot- en titelnummer is opgenomen aan de rand van een meertje in North Carolina (“live in front of a bullfrog audience”) en laat horen dat Sieben ook op de banjo goed uit de voeten kan. Invite To Dance is een van de beste Nederlandse Americana-cd’s die dit jaar is uitgekomen. Het lijkt me bovendien een mooi startpunt voor een carrière die ook over ’s lands grenzen reikt." (Altcountry.nl)

En daar kan ik alleen maar bij aansluiten. Wellicht dat we Theo een keer mogen verwelkomen in Hengelo, onder het motto 'Popeye Presents' in de Cactus? Zou mooi zijn...
Dan is er in ieder geval reden om de klassieke vraag te stellen: Mag ik deze dans van u?





Reserveer in onze catalogus

Confessions of a shopaholic

Sophie Kinsella schreef Confessions of a shopaholic en dat werd een doorslaand succes. Vervolgens schreef ze nog eens 4 delen en daarmee kwamen de liefhebbers van chicklit ruimschoots aan hun trekken.

Ik kwam onlangs in onze collectie de DVD tegen en ik schatte in dat dit voor een paar uurtjes ongecompliceerd kijkplezier kon zorgen. Ik moet dan uiteraard wel zorgen dat de heren in ons gezin niet in de buurt zijn, want het commentaar is anders niet van de lucht.Gelukkig doet zo'n moment zich af en toe wel voor. Lekker op een vrijdagavond, begin van het weekend.

Rebecca Bloomwood (Becky) is een ontwapenende jonge vrouw. Ze ziet er goed uit, heeft een fantastische vriendin en een baan als journaliste. Die baan is echter niet helemaal wat ze zoekt en ze krijgt de kans te solliciteren bij een modeblad. Dat is meer kolfje naar Becky's hand, want Becky is verslaafd aan mode. Ze kan geen etalage voorbijgaan of ze zwicht voor de verleiding van weer een nieuwe jas, tas, sjaal of schoenen. Gelukkig bestaan er creditcards, en met een beetje meer geluk beschik je over wel 12 van die magic cards. Alleen...ze zorgen wel voor een torenhoge schuld als je meer uitgeeft dan er binnenkomt.

Becky krijgt niet de gewenste baan bij het modeblad, maar rolt toevallig binnen bij een financieel vakblad waar ze door een aantal toevalligheden de show steelt als het meisje met de groen sjaal, dat allerlei tips geeft over een goede financiële situatie. Totdat ze en public met de billen bloot gaat en het uitkomt dat ze zelf haar zaakjes niet op orde heeft. Even dreigt het uit de hand te lopen, maar, zoals dat in een goede Amerikaanse film gaat, alles komt weer op z;n pootjes terecht.



Tja, inderdaad ongecompliceerd en af en toe toverde het een glimlach op m'n lippen, en meer mag je van deze film niet verwachten. De boeken heb ik niet gelezen, maar gezien de populariteit denk ik dat lezen over de lotgevallen van Becky meer boeit dan het kijken naar de film. Maar het ongestoorde kijk plezier heb ik er toch wel om gehad.

Reserveer in onze catalogus

De stem van mijn moeder - Abdelkader Benali

Van de achterflap
Een fotograaf heeft zich een plaats verworven te midden van de culturele elite in Nederland. Hij is een veelgevraagd vakman, werkzaam voor glossy tijdschriften en toonaangevende week- en maandbladen. Zijn ouders, die vijfentwintig jaar geleden toen hij nog een kleine jongen was vanuit Marokko naar Nederland emigreerden, ziet hij nauwelijks.
Daarin komt verandering als hij op een dag gebeld wordt door zijn vader, die hem dringend vraagt naar huis te komen. Zijn zieke moeder wil het familiefotoalbum zien. Dat album heeft zijn vader, met wie hij een zeer moeizame verhouding heeft, niet kunnen vinden. De fotograaf realiseert zich dat hij de ziekte van zijn moeder – en haar al jarenlange stilzwijgen – kan keren. Het fotoalbum is daarbij van het grootste belang, evenals de voorzichtige confrontatie met een uiterst trieste gebeurtenis die het gezin, nu al zo'n twintig jaar geleden, voorgoed heeft ontwricht. De herbeleving van dat drama heeft verrassende gevolgen. Abdelkader Benali keert met De stem van mijn moeder terug naar zijn oorspronkelijke thema uit o.a. Bruiloft aan zee: dat van het migrantenkind tussen twee culturen.

De stem van mijn moeder van Abdelkader Benali begint met een telefoontje. De naam die verschijnt op het mobieltje van de hoofdpersoon, een Marokkaans-Nederlandse fotograaf, brengt hem terug naar zijn jeugd.
Het verhaal draait om zijn vader, die hij de ‘Schoonspringer’ omdat hij ooit in Marokko van een rots in het water is gedoken om zijn broer te redden. Jaren later springt de broer van de hoofdpersoon in navolging van zijn vader van dezelfde rots. Met fatale gevolgen. De dood van zijn broer is bepalend voor de rest van het leven van de verteller, die fotograaf is geworden.

Beetje bij beetje krijg je steeds meer te weten over de familie- en liefdesgeschiedenis van de fotograaf. Aan het sterfbed van zijn moeder krijgt hij een gênant familiegeheim te horen. Tijdens de gesprekken met zijn moeder ontdekt hij dat de rol van zijn vader bij het ongeluk ingewikkelder is dan eerst leek.

Een bijzonder boek met prachtige zinnen en metaforen, af en toe wat langdradig maar met een verrassend en ontroerend slot.

Abdelkader Benali is dinsdag 26 februari op uitnodiging van de bibliotheek te gast als favoriete schrijver van Müfide Halceli. Nicolet Steemers is gespreksleider van deze avond.

Reserveer De stem van mijn moeder in onze catalogus

Stoner - John Williams

Van de achterflap
William Stoner wordt aan het einde van de negentiende eeuw geboren als zoon van een arme boerenfamilie. Tot groot verdriet van zijn ouders kiest hij voor een carrière als docent Engels. Hij wijdt zijn leven aan de literatuur en aan de liefde – en faalt op beide fronten. Zijn huwelijk met een vrouw uit een gegoede familie vervreemdt hem verder van zijn ouders, zijn carrière verloopt moeizaam en zijn vrouw en dochter keren zich tegen hem. Een nieuwe liefdesrelatie wordt verbroken om een schandaal op de universiteit te voorkomen. Stoner sterft uiteindelijk in anonimiteit, zoals ook zijn hele leven zich in de marge heeft afgespeeld.



Oorspronkelijk publiceerde de Amerikaan John Williams (1922-1994) Stoner in 1965. Nu, 47 jaar later, is er voor het eerst een Nederlandse editie.

Een tijdje geleden vertelde Erik Hoekstra, inkoper bij Boekhandel Broekhuis, lyrisch over Stoner van John Williams. Hij was zo blij dat er eindelijk een Nederlands vertaling van verscheen en ik moest dit boek ABSOLUUT lezen.
En ja, als Erik Hoekstra dit zegt…. dan komt dit boek meteen bovenaan mijn lange lijst van nog te lezen boeken te staan.
Inmiddels heb ik het boek gelezen. En de nodige loftuitingen. Tsjonge, jonge, jonge…

Een perfecte roman, zo prachtig verteld, zo schitterend geschreven en zo hartverscheurend dat hij je de adem beneemt’ The New York Times

‘Als u een boek wilt lezen dat uw leven gaat veranderen, lees dan Stoner’ Arnon Grunberg, de Volkskrant

‘Een spectaculair onspectaculair roman over het leven van een weinig opmerkelijke man, vormgegeven in bijna perfecte en precieze taal, met een ingetogen wijsheid die de ziel raakt... Een ode aan de liefde, waaronder de liefde voor literatuur en voor lesgeven’ Auke Hulst, NRC Handelsblad *****

‘Een vergeten parel uit de Amerikaanse literatuur, in een aangrijpende, heldere stijl’ Kathy Mathys, De Standaard ****

‘Het allerbeste boek dat in 2012 uitkwam, een meesterwerk dat eindelijk echt eens de titel meesterwerk verdient is: Stoner van John Williams. Mijn God, wat een boek! Het maakt alle lijstjes overbodig en laat de andere boeken ver (ver!) achter zich’ Maartje Wortel, NRC Handelsblad

"Stoner is een contemplatie over liefde, toewijding, literatuur, liefdesverdriet, en, simpel gezegd, wat het betekent om te leven. Het is een boek over turbulente stilte, een boek dat je raakt in de ribbenkast en je hart omkeert." Colum McCann

Nog niet genoeg loftuitingen? Lees hier dan maar verder.

Nu kan ik hier nog heel erg mijn best doen er iets aan toe te voegen in de trant van…. “Stoner kruipt onder je huid, ontroerd én irriteert, niet loslaat …" maar jullie snappen ook wel dat het gewoon meer van hetzelfde is, dus…
Ik sluit mij gewoon aan mij de Stoner-adepten. Jullie ook?

Reserveer Stoner in onze catalogus

The curious case of Benjamin Button

Er is een bekend gegeven dat al tot veel bijzondere films heeft geleid: het levenselixer dat onsterfelijk maakt. Zelfs nu draait er weer een nieuwe film in de bioscopen waarin twee geliefden door hun onsterfelijkheid 'voor altijd' samen kunnen zijn, in theorie natuurlijk. Of dat echt zo romantisch is als het klinkt en of zo'n eeuwig leven benijdenswaardig is, daarover kunnen we wel een avondje filosoferen met elkaar.

In The curious case of Benjamin Button wordt een thema uitgewerkt dat volgens mij veel 'curioser' is, en ook veel romantischer. Als je tenminste gevoelig bent voor die ene ware maar onbereikbare liefde. Deze film speelt ook met het begrip tijd, maar dan vanuit een achterwaarts perspectief. Benjamin wordt geboren aan het eind van de Eerste Wereldoorlog, niet als mooie zachte baby, maar als een lelijk, klein oud mannetje. Hij blijkt ook zelfs allerlei lichamelijke ouderdomskwaaltjes te hebben. Zijn moeder sterft in het kraambed en z'n vader, furieus over zijn verlies en dat gedrocht in de wieg, legt het wezen te vondeling. Al dan niet toevallig op de trap van een huis voor oude van dagen.

En dan begint het verhaal van een oude baby die langzaam 'opgroeit' tot een mooie jongeman. Benjamin leeft z'n leven achterstevoren. De rode draad is natuurlijk die ene vrouw, die hij leert kennen als lief meisje met prachtige blauwe ogen en glanzend rood haar. Met wie hij - meestal via brieven en kaarten - contact blijft houden als zij haar balletcarrière beleeft en hij als zeeman over de wereld zwerft. De vrouw met wie hij natuurlijk een voor-eeuwig-en-altijd-samen relatie heeft als ze allebei in de bloei van hun veertiger jaren zijn. Maar die hij niet anders dan kan verlaten, want hij wil haar niet lastig vallen met een man die gaat eindigen in luiers. Tja.

Dat die laatste pakweg 15 jaar van z'n leven in een paar shots snel voorbij trekken en daarbij voor analytische geesten als ik nogal wat praktische vragen oproepen, is de schrijver (Scott Fitzgerald) vergeven. Op dat moment ga ik al zo mee in het gegeven en in de mooie parallellen van beide levens, dat ik me overgeef aan hoe het verhaal en deze liefde zich als een prachtige cirkel sluit.

Een avondje filosoferen over tijd en achterstevoren leven zal ook zeker een interessant gesprek opleveren. De film besteedt gelukkig geen energie aan de hoe en waarom vragen, iedereen accepteert het gegeven, Benjamin voorop. Maar het heeft natuurlijk wel grote gevolgen voor alles wat met binding en gehechtheid te maken heeft. Dus zie ik vooral veel eenzaamheid in de ogen van deze verliefde zielen en veel - noodgedwongen - vrijheid in het leven van Benjamin. Daar zit wel een mooie Zen-les in volgens mij. Want we gaan er zo vanuit dat we in tijd en dus in leven met elkaar optrekken, dat we delen, verbinden en dus ook hechten. Dat is best mooi, maar is het ook eerlijk en oprecht? Moet je werkelijk samen zijn om lief te hebben, en kun je nog vrij zijn in verbondenheid? Wat verandert en wat blijft?

Nou ja, zo'n film dus...




Reserveer in onze catalogus.

Robbie Robertson

Het is alweer even geleden dat ik iets schreef over een 'vergeten album'. En ik zeg er nu gelijk maar bij dat het solo-debuut van Robbie Robertson waarschijnlijk nooit helemaal vergeten is. Maar toch: het nummer 'Somewhere Down The Crazy River' komt nog regelmatig voorbij op de radio, maar wie kent die andere prachtnummers van deze plaat nog?

Het was bijzonder nieuws toen het album verscheen in 1987. Eén van de beroemde leden van 'The Band' maakt een solo-plaat, 11 jaar na het opheffen van The Band.

En dan gelijk ook nog eens met medewerking van andere grootheden. Peter Gabriel, U2: ze waren van de partij. Geproduceerd door Daniel Lanois, ook een grote naam.
Waarom het zo lang duurde voor deze solo-plaat er kwam?

“Ik had mijn kleine akker vele opeenvolgende jaren bebouwd en dat was ten koste van de vruchtbaarheid gegaan. De groenten werden alsmaar kleiner en droger. Het land moest eerst weer rijk worden. Vandaar dat mijn soloplaat zo lang op zich heeft laten wachten. Niet dat ik mij al die tijd niet met muziek heb beziggehouden, integendeel, ik hield praktisch elke dag een gitaar in handen. Daarnaast heb ik mezelf piano leren spelen. Maar ik deed het allemaal zonder enig doel, in die zin dat ik helemaal niet hoopte dat het tot een nieuw liedje zou leiden. Ik probeerde de inspiratie ook op geen enkele manier af te dwingen, sterker nog, zelfs het aardigste aanzetje bewaarde ik niet eens. Zo leefde ik geduldig naar de dag toe dat de muze zich opnieuw zou aandienen.” (...) “Na het afronden van The Last Waltz voelde ik me opgelucht. Voor het eerst in achttien jaar hoefde ik voor onbepaalde tijd geen verplichtingen aan te gaan of na te komen. Ik ervoer het als louterend om eens helemaal niets te kunnen doen. Over een soloplaat dacht ik geen seconde na, laat staan dat ik er speciaal voor ging zitten. Op zekere dag kreeg ik echter toch weer de geest. Plotseling kwam er in een vlaag van inspiratie een heus liedje uitrollen. Eerst geloofde ik nog dat het een kwestie van stom geluk was, maar met steeds kortere tussenpozen volgden er meer. Ik begon er echt serieus werk van te maken toen ik eenmaal had ontdekt dat er een rode draad door die composities liep, namelijk de ritmiek van de Indiaanse hartslag, een woest verdriet van waaruit ik de teksten heb geschreven. Die kant van mijn achtergrond had ik nooit eerder belicht, omdat ik me vroeger min of meer onbewust in dienst van The Band opstelde. Niet dat ik nou een autobiografische plaat heb gemaakt, ik blijf tenslotte, zowel van nature als uit overtuiging, een verhalenverteller, al zou ik niet durven ontkennen dat er een sterk persoonlijk element in zit. Mijn muziek wordt getypeerd door een Indiaanse ondertoon, een onmiskenbare zwaarmoedigheid. Ik dans niet op de maan, ik bid tot de zon.” (Robertson in een interview met Geert Henderickx)

Het is niet erg om lang te wachten op iets dat de moeite meer dan waard is. Robertson leverde een fantastische popplaat af, feitelijk zonder slechte nummers. Een album om nooit te vergeten dus.




Reserveer in onze catalogus

Tip: de website waar het interview vandaan komt is 'Popstukken', een absolute aanrader voor muziekliefhebbers. Geert Henderickx schrijft al zo'n veertig jaar over popmuziek. Popstukken verzamelt zijn beste interviews, portretten, reportages en columns uit o.a. (Muziekkrant) Oor en Heaven.

De kunst van het vakantievieren

Wij Nederlanders vinden vakantie erg belangrijk en daar hebben we dan ook wel wat voor over: vijftien miljard euro per jaar om precies te zijn. Maar dan heb je ook wat! Maar is dat wel zo? Voldoen vakanties wel altijd aan onze (hoge) verwachtingen en ideaalbeeld? Lukt het ons om los te komen van onze dagelijkse zorgen? En als het leuk was, hoe kan ik dat lekkere vakantiegevoel dan langer vasthouden? De antwoorden op deze boeiende vragen vind je in De kunst van het vakantievieren van Jessica de Bloom.

Als psycholoog viel het haar op dat er weinig wetenschappelijk onderzoek is gedaan naar vakantie. We weten tegenwoordig vrij veel over het effect van inspanning, stress en dergelijke maar over het fenomeen "vakantie" was niet veel bekend. Zij ging ermee aan de slag en legde daarmee de basis van dit boek.

De kunst van het vakantievieren is opgedeeld in drie onderdelen: voor, tijdens en na je vakantie. Het hoofdstuk "voor je vakantie" bevat negentien tips en achttien weetjes. Je kunt het beste minimaal drie weken van te voren beginnen met lezen want vakantie voorpret is erg belangrijk. Maar pas op voor deadlinestress! Veel mensen hebben de neiging om zich tot vlak voor vakantie uit te sloven. Het gevolg van een abrupte overgang tussen een drukke werkperiode en vakantie is vaak dat het begin van je vakantie tegenvalt. Veel mensen worden de eerste vakantiedagen zelfs ziek en moeten eerst bijkomen. Het hoofdstuk "tijdens de vakantie" bevat negenentwintig tips en achtentwintig weetjes. Poeh, poeh, hè, hè. Thuis en op het werk alles geregeld en eindelijk is de vakantie begonnen. De tips zullen je helpen om bewuster te genieten van je vakantie. Het laatste hoofdstuk "Na de vakantie" bevat zestien tips en vijftien weetjes. Als je dagelijks een tip leest kun je dus minimaal twee weken langer lekker nagenieten van je vakantie.

Met de handige quiz in het begin kun je bij jezelf te inventariseren waar jouw mogelijke problemen liggen bij het vakantievieren. Verder veel extra informatie aan handige websites en boekentips. Een essentieel boek voor, tijdens en na je vakantie!
Reserveer De kunst van het vakantievieren in onze catalogus