Vingervlug

In Vingervlug is niets wat het lijkt en iedereen houdt iedereen voor de gek. Sarah Waters voert in deze roman een stoet aan Dickensiaanse figuren ten tonele. Het verhaal speelt in het 19e eeuwse Londen en toont enerzijds de donkere onderlaag van de Londense maatschappij en anderzijds de gegoede burgerij op het platteland.

Hoofdrollen zijn weggelegd voor Sue en Maud. Sue groeit op in Londen bij Mrs. Suckerby, die baby's laat 'verdwijnen', en mr. Gibbs, een heler. Sue is wees, haar moeder werd kort na haar geboorte opgehangen, omdat ze een moordenares was. Dit is natuurlijk afschuwelijk, maar het is niet wat het lijkt. Maud groeit op bij de zusters in het gekkenhuis. Ze blijft er nadat haar moeder, die als gekkin zat opgesloten, is gestorven, maar ook dit is niet wat het lijkt. Dan haalt haar oom haar op en brengt haar naar zijn sombere landhuis waar ze, afgesloten van de buitenwereld, als een soort secretaresse haar oom helpt bij het in kaart brengen en catalogiseren van zijn bibliotheek. Hoe erudiet dit ook klinkt, het is niet wat niet lijkt.
De levens van Sue en Maud kruizen elkaar als Maud een kamenierster nodig heeft en Sue deze plek gaat invullen zij het niet vanuit nobele gedachten.

Eerst volgen we het verhaal vanuit de beleving van Sue. Het verhaal bouwt zich op, stijgt tot een climax en neemt tenslotte een dramatische wending. Dan volgen we nagenoeg hetzelfde verhaal (althans dat denk je) via Maud, alleen gaat haar verhaal daarna verder. Tenslotte volgen we Sue weer en komen de verhalen weer bij elkaar.

Zoals gezegd, niets is wat het lijkt. Dit maakt het boek intrigerend en spannend. Meer dan 500 pagina's ademloos lezen. En dat niet eens omdat er veel actie in zit, maar juist omdat je telkens weer op het verkeerde been wordt gezet en daardoor steeds opnieuw andere inzichten krijgt. Bijzonder!

Reserveer in onze catalogus

De Afstammeling

Bieblog Hengelo had in 2011 de eer om een gastrecensie van thrillerauteur Almar Otten te mogen publiceren. Nu is hij zelf het onderwerp van deze post met zijn historische thriller De Afstammeling. Laat ik maar beginnen te vertellen dat ik zijn boek in één ruk heb uitgelezen en dat wil bij mij wel wat zeggen want meestal haak ik bij dit genre boeken snel af.

Wat was het dan waardoor De Afstammeling voor mij wel werkte? Ten eerste speelt het zich voor een groot deel af in Deventer en dat is nou toevallig waar ik zelf heb gewoond! Almar Otten woont en werkt trouwens zelf ook in Deventer. Het is verrassend leuk om de straten en plekken in het boek zelf te kennen. Je ziet de hoofdpersonen als het ware lopen op de Brink, in de Papenstraat of de Athenaeumbibliotheek bezoeken. Want deze 450 jaar oude stadsbibliotheek (de oudste van Nederland) en haar prachtige collectie aan middeleeuwse boeken speel een belangrijke rol in het verhaal.

Ten tweede vind ik de historische insteek van het verhaal fascinerend:  het speelt zich af in de achtste eeuw waarin Deventer nog Daventre heet en waarin Karel de Grote vecht met de Saksen. Het is de tijd van de missionaris Lebuïnis die probeert de Saksen te bekeren en die daar niks van moeten hebben. En om hun standpunt duidelijk te maken branden ze een paar keer zijn kerk in Deventer af. Het gaat over de Saksische leider Widekind en de Irminsul, de in 772 door Karel de Grote vernietigde heilige schat van de Saksen. En komen allerlei echte geschiedkundige feiten en personen aan de orde waar ik nog nooit van gehoord had.

Ten derde is De Afstammeling een vlot geschreven verhaal met afwisselende verhaallijnen en een goed plot: historica Lineke Tesinga werkt in de Athenaeumbibliotheek. Haar baas en diens zoon, met wie ze een relatie had, zijn verongelukt. Kennelijk waren ze iets groots op het spoor. Joris Dumbar doet promotieonderzoek in Utrecht en hij ontdekt een eeuwenoud handschrift betreffende een Saksische heilige schat. Op zoek naar antwoorden ontmoeten ze elkaar en raken verzeild in een levensgevaarlijke zoektocht in en rond Deventer. Over het verdere verhaal citeer ik Almar Otten uit zijn eigen gastrecensie: “Nog voordat ik een letter heb gelezen, realiseer ik me hoe moeilijk het is om een thriller te recenseren. Het risico om stukjes plot te verraden is nogal groot.”

Ik kan De Afstammeling van harte aanraden en ik ben niet de enige want het boek kreeg 4 sterren in de thrillergids van Vrij Nederland en verschillende recensenten hadden het over 'De 'Da Vinci code' aan de IJssel'!

Reserveer De Afstammeling in onze catalogus.

De Bijbel voor ongelovigen - Guus Kuijer

Het meeste gelezen boek ter wereld... ik vond er geen doorkomen aan en dus ook nooit uitgelezen. Maar ja... ik ben niet gelovig. En dan is het toch fijn dat een schrijver zich om deze doelgroep van ongelovigen bekommert, opdat ook zij niet verstoken blijven van 'de allermooiste verhalen uit de wereldliteratuur'.
Guus Kuijer vertelt ze na in De Bijbel voor ongelovigen, beginnend met het eerste boek Genesis. 

Genesis is een familieroman over een groep koppige mensen, met als leider Abraham, die vanuit Irak in Egypte terechtkomt. Het boek bevat ook de verhalen over Adam, Eva en de slang, over de zondvloed en de toren van Babel. 



Al die verhalen vertelt Kuijer opnieuw, vanuit het perspectief van de underdog, een zoon of een vrouw, een verschoppeling of een bastaard. Maar daardoor worden de verhalen nieuw en verrassend.

Omdat Kuijer de personages op een normale manier met elkaar laat praten leest het inderdaad als een roman, zoals op de achterflap staat. Hij vertelt het verhaal met ongelofelijk veel schwung en humor.

De toon wordt meteen al gezet met Het verhaal van Adam: "Het begon met een woord. Een woord dat zomaar in mijn hoofd opkwam en nergens bij hoorde. En dat woord was: God". Adam bedenkt het woord God en verzint er een mooi verhaal bij. God verveelt zich enorm in het grote, lege heelal en gooit een balletje op dat zomaar ontploft en in enorme hoeveelheden brokstukken uiteen spat – de oerknal. Ja, als goden met dingen gaan gooien gebeuren er natuurlijk grote ongelukken, geen kleine. God vindt het zelf een onoverzichtelijke rotzooi.

Schitterend toch!

Of het verhaal van de schepping door Adam. Hilarisch!
Als Adam zich bij God beklaagt dat hij alleen is, antwoordt deze:
"Nou en?’, zei God. "Ik ben toch ook alleen? Waarom neem je geen hond?"
Ik wist niet wat een hond was, maar daar maakte ik geen probleem van. Ik wilde geen hond, dat wist ik zeker. Ik wilde iemand die er ongeveer uitzag als ik, maar dan anders. (…) Toen het een tijd stil was geweest zei ik: "Ik ben maar een mens en het is niet goed dat een mens alleen is."
"Nou goed,’ zei God, "ik wil wel een vrouw voor je maken, maar ik verzeker je dat ze een rib uit je lijf zal zijn".
"Geef niet,’ zei ik, "ribben zat".

Guus Kuijer heeft een schitterend en indrukwekkend boek geschreven. Een "must read" voor alle ongelovigen. 

Reserveer De Bijbel voor ongelovigen in onze catalogus

Zelfzorgrecept bij social media moeheid

Veel mensen hoef je niets meer te vertellen over social media, sommigen zijn er ondertussen al behoorlijk  moe van geworden. Maar gelukkig zijn wij er niet alleen voor iedereen die nog veel willen leren over social media, maar ook voor degenen die het zat zijn om dagelijks snelle, korte en vooral ´leuke´ berichten de wereld in te  sturen om hun volgers te pleasen.  En willen we je helpen om alvast te trainen voor een vakantie in de middle of nowhere, zonder internetaansluiting of wifi-netwerk. 
We verwijzen daarom graag naar de culturele apotheek met een zelfzorgkuur die je helpt om in vier weken je gebruik van sociale media af te bouwen, zelfs zonder noemenswaardige afkickverschijnselen.

Week 1
Schaf een bundel met Zeer Korte Verhalen (ZKV’s) van A.L. Snijders aan, bijvoorbeeld Bordeaux met ijs (200 ZKV´s) of Vijf bijlen (335 ZKV´s), en houd deze onder handbereik. Zodra je op het punt staat om je Facebook-, Hyves- of Twitterpagina te bezoeken, pak dan deze bundel en lees eerst een ZKV. Je zult zien: in de loop van de week neemt je neiging om gebruik te maken van sociale media langzaam af. Grote kans dat je aan het eind van de week vaker een ZKV leest dan dat je berichten post.

Is de eerste week je goed bevallen? En wil je verder? Uitstekend, hier vind je de tips voor week 2, 3 en 4.

En voor degenen die een grotere dosis leesvoer nodig hebben om af te kicken, hieronder heb ik  per week nog een paar extra tips gezet.

Week 2

Hoed u voor mensen die iets zeker weten van Jan Terlouw

Een (heel) kleine geschiedenis van bijna alles van Bill Bryson

Week 3

Echte vrienden van Stine Jensen

Week 4

Blindgangers van Joke Hermsen

Een fractie van het geheel van Steve Stolz

En dan zijn we alweer 4 weken verder. Tijd voor zelfzorgtips met 4 films tegen de kerststress. Niet genoeg? Hier vind je er nog veel meer.

En voor degenen die nog lang niet mediamoe zijn.... Deze week start de Week van de Mediawijsheid. Kijk in de agenda op onze website voor alle activiteiten en gratis workshops.

Zen to done

Oké, er zijn best wel veel boekjes die helpen bij het efficiënt organiseren van je agenda, mailbox en to-do lijstjes. De twee meest populaire time-management titels zijn waarschijnlijk Getting Things Done van David Allen en Zeven eigenschappen voor succes in je leven van Stephen Covey. Tot ene Leo Babauta dacht: 'Dat is wel heel handig, maar dat kan nóg beter'. En daarop schreef hij zijn Zen to Done, een soort mash-up van het beste uit die andere twee. En ik moet toegeven, het is een verdraaid handig boekje!

Nu ben ik al best wel geordend en georganiseerd, altijd goed voor wat grappen op personeelsfeestjes. Maar toch trap ik in alle valkuilen die er binnen het spectrum van time-management gegraven zijn. En dan loopt het ook bij mij wel eens uit de hand. Dit boekje is handig, omdat het lekker kort en simpel is. Omdat de stappen logisch en best eenvoudig zijn, om niet te zeggen 'open deuren'. Maar ja, weten en doen zijn twee verschillende dingen. En ook daarvoor geeft Leo een belangrijke tip. Want één van de valkuilen is dat je een nieuw systeem gelijk helemaal wil toepassen. Met alle toeters en bellen die er zijn, het roer helemaal om. Leo adviseert echter met klem om je niet meer dan één Zen-gewoonte per keer eigen te maken en daar zeker drie weken de tijd voor te nemen. Pas dan wordt het een soort van gewoonte en kun je het aan om er iets nieuws bij te leren. Een strenge Zen-meester dus.

Een tipje van de sluier? Nou goed. Al na de eerste drie gewoontes heb ik nog maar één to-do boekje, één inbox en één stapeltje papieren. Alles direct verwerkt. En mijn week- en dagplanning bevat niet meer dan een paar GK's (Grote Keien) en MBT's (Meest Belangrijke Taken). Meer kan er toch niet bij. En daar begin ik de dag mee, zo simpel.

Nieuwsgierig? De rest van de stappen lees je in het boekje of in deze gratis download. En hele snelle maar toch zoekende leerlingen kunnen ook gewoon beginnen met stap 10: uw hartstocht volgen!


Reserveer in onze catalogus

Zout - John Heymans

Gisteren was de presentatie van de nieuwe stichting Hengelo Lees (in oprichting) in de bibliotheek. De belangrijkste doelstelling is bekendheid geven aan initiatieven en activiteiten op het gebied van literatuur en poëzie.

Hengelo Leest wil hiermee verbindende rol spelen bij de vele lopende projecten die al in Hengelo bestaan, zoals de poëzie op het Sokkelproject Achter de basiliek van Heartpool, het stadsdichterschap, de poëzie- en verhalendag van Kunsten op Straat, Hengelo (O) hoort, de activiteiten in de bibliotheek en bij Broekhuis en het gedichten­bordjesproject in Groot Driene.

Maar ook nieuwe plannen:  een project om blinde muren te verfraaien met grafisch vormgegeven gedich­ten  en lege etalages in de binnenstad pimpen met poëzie. Hengelo Leest wil ook het stadsdichterschap promoten, zodat zich meer kandidaten voor deze functie melden.

Hengelo Leest is voor iedereen. De site www.hengeloleest.nl is één dezer dagen online.

Bij de presentatie van deze aanstormende stichting kreeg burgemeester Sander Schelberg, lid van het Godfried Bo­mans Genootschap, het eerste exemplaar van Feestelijkheden te Hengelo aangebo­den van Godfried Bomans.

Bomans beschrijft daarin de denkbeeldige en absurde feestregle­menten van de gemeente Hengelo ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van de Kon. Nederlandse Zoutindustrie in 1968.



Beeldend kunstenaar Jozef de Bot maakte de tekeningen voor het boekje, dat in een oplage van tweehonderd exemplaren is gedrukt. De vormgeving werd verzorgt door de Hengelose grafisch ontwerper Paul Scheuring.

Feestelijkheden te Hengelo kost € 9,95 en is verkrijgbaar bij boekhandel Broekhuis. 

Stadsdichter John Heymans las tijdens deze bijeenkomst het gedicht Zout voor, dat hij speciaal hiervoor geschreven heeft.

ZOUT

Op een dag en na miljoenen jaren van verduurde

druk raakte het zout bevangen door de diepere

 gronden van het bestaan, een gebalsemde rivier,

zo verborgen onder het Twentse maaiveld: kristal

dat zich liet meevoeren in een achtbaan vol water

en talloze avonturen later, te veel om hier te duiden,

vond het zichzelf terug op een hoog gedolven berg

bij de Boortorenweg, met uitzicht op het zwerk, maar

God noch ionen daar te bekennen,- een besef waarin

het witte goud afgevoerd, uitgestrooid als zilte sneeuw.

Alice in Wonderland

Jawel, Alice in Wonderland en dan niet het boek, de onovertroffen klassieker van Lewis Caroll, maar de verfilming door Tim Burton uit 2010. In 3D, maar zo heb ik 'm niet bekeken, al kon ik me heel goed een voorstelling maken hoe dat effect zal zijn.

De Alice in deze verfilming is 19 jaar oud en zij keert terug naar het wondere wereldje waar ze als kind al eens is geweest al denkt ze nu dat het allemaal een droom is geweest. Natuurlijk wordt ze weggelokt door het witte konijn met zijn zakhorloge, en hij heeft nog steeds haast. Ze krimpt en ze groeit, maar bovenal gaat ze de strijd aan met de rode koningin, die met strakke hand regeert over het land. Alles en iedereen snakt naar de witte koningin, maar zoals de voorspelling zegt, de rode koningin wordt verslagen door Alice. De vraag is alleen: heeft het witte konijn wel de goede Alice opgehaald?

Wie komen we allemaal tegen behalve het witte Konijn: Tweedledee en Tweedledum, de Muis, de Rups (Absolem met de stem van Alan Rickman die we beter kennen als Sneep in de Harry Potter films) , de Cheshire Kat (Stephen Fry) en natuurlijk de Mad Hatter, opnieuw een prachtige rol van Johnny Depp. Trouwens de rode koning (Helena Bonham Carter) is ook een bekende uit de potter verfilmingen. In die films speelde ze Bellatrix van Detta en ook nu sniert en sneert ze er flink op los: Off with his head!!



De hele film is een lust voor het oog. Prachtige kostuums en fantasievolle effecten, niet voor niets won de film 2 oscars: voor beste Art Direction en beste kostuums.

Reserveer Alice in Wonderland, de film
Reserveer Alice in Wonderland, het boek

Het Speechboekje: een inspirerende speech in 10 stappen

Een speech geven vinden de meeste mensen nou niet echt aangenaam. Zelfs een groot spreker als Winston Churchill kon zijn zenuwen met moeite in bedwang houden. Maar speechen is hot: denk aan de populariteit van de TED-sprekers en de toespraken van President Obama. De een zal vaker speechen dan de ander maar toch ontkomt niemand er aan: bijvoorbeeld bij een huwelijksspeech, een peptalk, een introductie, een zakelijke speech, een afscheidsrede of een begrafenisrede. Het lijkt wel een trend dat we steeds vaker in het openbaar spreken.

Maar hoe schrijf en presenteer je een goede speech? Daar was eigenlijk tot nu toe geen duidelijke methode voor: maar nu is er Het Speechboekje. Auteur Huib Huidig heeft zijn grote ervaring als politiek speechschrijver, hij schreef op het Binnenhof honderden speeches onder tijdsdruk o.a. voor Mark Rutte, omgezet in een praktisch 10 stappenplan. Per hoofdstuk schrijf je stap voor stap je speech uit met als eindresultaat een inspirerende, gloedvolle toespraak.

Huib Huidig begint direct met de drie gouden regels: speechen is entertainment (mensen hebben een korte aandachtsspanne, zij willen vermaakt worden door een boeiend verhaal dat enthousiast verteld wordt), spreek van hart tot hart (blijf dicht bij jezelf en spreek over wat jou aan het hart gaat) en KISS (keep it short en simpel, geen indruk proberen te maken met ingewikkelde uitweidingen: hoe korter en duidelijker, hoe beter!).

Moet je met een speech aan de slag, dat kan ik je Het Speechboekje echt aanraden. Alle aspecten van een goede speech komen aan de orde inclusief tips voor de presentatie, do's-and-don'ts en een handige checklist. Het boekje bevat ook voorbeeldspeeches en, wat ik erg leuk vond, een bijbehorende website met filmpjes met prachtige voorbeelden van hoe het wel en hoe het (soms tenenkrommend) niet moet.

Reserveer Het Speechboekje in onze catalogus

Het Hemelse Leven - Ramsey Nasr

Ramsey Nasr's carrière begon in het theater, maar breidde zich al gauw uit naar het literaire veld. Vanaf 200 publiceerde Nasr geregeld dichtbundels. In 2009 werd hij voor vier jaar benoemd als Dichter des Vaderlands.

Het Amsterdam Ensemble bewerkte Mahlers Vierde Symfonie tot kamermuziek en ‘dichter des vaderlands’ Ramsey Nasr schreef poëzie dat vorm en beeldtaal ontleent aan Mahlers meesterwerk. 

Het Hemelse Leven is een lang gedicht over de relatie tussen kunst en politiek. De centrale vraag luidt: hoe zuiver, hoe kinderlijk naïef kan de kunstenaar blijven wanneer alles politiek is?

Dit bijzondere concert vertelt het verhaal van de grootse, maar tragische carrière van de Utrechtse dirigent Willem Mengelberg, vijftig jaar lang de bejubelde chef van het Concertgebouworkest en na de Tweede Wereldoorlog verguisd door velen omdat hij concerten bleef  geven voor de Nazi’s. En daarbij het verbod op ‘Joodse’ muziek in acht te nemen, terwijl Mengelberg een groot vriend van de Joodse componist Gustav Mahler was.

In de slotfase van het gedicht zegt hij:

kunst is geen politiek

als ik iets gedaan had

zou ik het begrijpen

maar ik heb me nergens mee bemoeid

Maar in tijden van politieke crisis - ook nu, lijkt de boodschap - moet je positie kiezen en Nasr's werk is te lezen als een oproep tot engagement:

dat is de smet van europa

dat allen zeggen

het gaat mij niet aan

Vrijdag 23 november is Ramsey Nasr in Hengelo op uitnodiging van Stichting Kamermuziek Hengelo, Bibliotheek Hengelo en het Rabotheater.

Reserveer hier meer boeken van Ramsey Nasr

Blue monday

Als ik dit schrijf vind ik het blue monday. De wintertijd is inmiddels  ingegaan, de wind joelt om het huis, de regen klettert tegen de ramen, de lampen moeten om 5 uur al aan en ik heb het de hele dag koud gehad.

Blauwe maandag is de letterlijke vertaling van blue monday, geschreven door Nicci French. Ik was een beetje Nicci French moe. Je kent dat vast wel, een schrijver heeft een format dat het goed doet en vervolgens bij de zoveelste jong-stel-waarvan-tenminste een-van-de-twee-een-dubieus-verleden-heeft-dat-langzaam-aan-het-licht-komt ben je er een beetje klaar mee. Spannend, dat wel, maar toch een heel klein beetje voorspelbaar.

Blauwe maandag is anders. Maak kennis met Frieda Klein. Frieda is psychoanalytica en haar werk en leven worden stevig neergezet. Geen doorsnee vrouw, maar ook geen doorsnee beroep. Ik vind Frieda helemaal oké. Frieda heeft een client die haar zijn fantasie vertelt. Deze fantasie vertoont veel raakvlakken met de verdwijning van een klein jongetje en hoewel dit een buitengewone stap is gaat Frieda naar de politie en legt haar verhaal voor. Wat zich vervolgens ontwikkelt is een verhaal waarin fantasie en waarheid door elkaar lopen. Een bijzondere bijrol is weggelegd voor een Oekrainse klusjesman die ze op een wel heel aparte manier ontmoet en die het verhaal extra smaak geeft. Dit is allemaal belangrijk, want ik heb begrepen dat Frieda terugkomt! Of misschien is ze al opnieuw verschenen, dat heb ik nog niet nagekeken (Ja, toch wel: Dinsdag is voorbij).

Met een beetje geluk zijn ook de andere delen met Frieda van die boeken waarbij je het gevoel hebt dat je bij het begin inademt en pas aan het eind weer uitademt.

Reserveer in onze catalogus

Waar gaan die mannen heen?

Kort voor een geplande dichteravond in het Enschedese theater Concordia meldt Hans Dorrestein zich ziek. Hij gaat niet komen. Iemand belt Huub van der Lubbe, of hij niet iets kan regelen, iets met liedjes of gedichten ofzo. Ach, hij treft die avond toch z'n wekelijks dichtersvrienden Bart de Ruiter en Jan Robijns, hij zal eens overleggen wat er in het vat zit. Ze besluiten wat te experimenten, liedjes bij elkaar te rapen of nog even te componeren, teksten voor te dragen. En zo reizen ze spontaan en onbevangen af naar het Verre Oosten voor een avondje kleinkunst.

Het wordt een groot succes, het smaakt naar meer. De mannen slijpen hun repertoire bij, dopen hun formatie uit eerbetoon om tot Concordia en beginnen een even succesvolle tour langs kleine en grote podia. Een nieuwe samenwerkingsvorm is geboren en draait na jaren nog steeds. Gelukkig maar.

Waar gaan die mannen heen? is een warme en ontspannen documentaire over het ontstaan van de formatie en de liedjes, over de vriendschap van deze mooie mannen - op toneel, tijdens hun dinsdagavond-dichtersavonden en op fietsvakantie - en hij toont vooral ook heel veel mooie liedjes. Deels opgenomen in Concordia, waar ze een paar jaar later weer naar terugreizen voor een hernieuwde kennismaking. Leuke beelden van Enschede dus ook. En ja, dan voelt het toch ook wel een beetje als 'onze mannen', hè. Dat schept toch een band. Ik werd er in ieder geval wel blij van, gewoon omdat ze zo puur en warm zijn. Die liedjes dan, natuurlijk...




Reserveer in onze catalogus.

Henrik Freischlader in Hengelo

Gelijk mijn tweede bluestip van deze week: op 16 november staat Henrik Freischlader op het podium van Metropool.
Een absolute aanrader, want bluesrock van hoog niveau!

Freischlader stond vorig jaar al in mijn jaarlijstje (nog even geduld voor die van 2012, mensen...) en dat was niet voor niets.
Hij is een geweldige gitarist, en de band staat als een huis. Onlangs verscheen 'House In The Woods', opnieuw een heerlijke bluesplaat.



Het maakt alleen nog maar nieuwsgieriger naar de live-ervaring. Persoonlijk word ik ook erg blij als er een orgel op de buhne staat, en dat is hier gelukkig ook het geval!
Ongeveer tegelijk met de nieuwe cd verscheen ook de dubbel live-dvd 'Show No. 47': dat geeft aardig weer wat ons te wachten staat en waar je je op kan verheugen...

Op de site van Metropool is te lezen waarom je als bluesliefhebber hier absoluut bij moet zijn: "Zijn talent wordt in blueskringen alom erkend. Niet voor niets speelde hij supports voor grootheden als B.B. King, Gary Moore,Joe Bonamassa, Johnny Winter en andere blueslegendes. Maar ondertussen trekt hij moeiteloos zelf zalen over de hele wereld vol. Dat wordt dus een mooi avondje blues!
Zeker weten! Als je cd's van Stevie Ray Vaughan, Rory Gallagher of van een van voornoemde artiesten in je kast hebt staan mag je dit eigenlijk gewoon niet missen!"
Ik zie jullie dus graag over twee weken...


Reserveer 'House In The Woods' in onze catalogus
Reserveer 'Show No. 47' in onze catalogus

Ook nog in Metropool deze maand: Alain Clark 10/11, Tindersticks 14/11, Tower Of Power 15/11, The Scene 17/11, Go Back To The Zoo 25/11

Eric Bibb, Staffan Astner en Habib Koité

Ik ben fan geworden van Eric Bibb & Staffan Astner.
Vorige week was ik in het Hoge Noorden, om familie te bezoeken én om het Umeå Jazz Festival bij te wonen. Eric Bibb bleek op zaterdagavond de mystery guest te zijn, begeleid door de Zweedse gitarist Staffan Astner.

Ik kende de muziek van Eric Bibb wel een beetje, maar na zaterdag ben ik volledig om.
Een geweldige donkere stem, fraai gitaarspel, en nog veel fraaier gitaarspel van Astner op een Telecaster...
Kippenvel op z'n best!


Bij thuiskomst uiteraard gelijk op zoek naar meer muziek, en gelukkig hebben deze twee muzikanten ook samen een cd uitgebracht met live-materiaal: 'Troubadour: Live'. Feitelijk een weergave van wat ik zelf in het weekend mocht meemaken.
Wat ook wel weer leuk was: zondag reisde ik terug naar Nederland, en bleek het vliegtuig vol te zitten met muzikanten, waaronder Bibb en Astner. Zo had ik op het vliegveld van Stockholm nog even de gelegenheid om Mr. Bibb persoonlijk te bedanken voor wat ik het hoogtepunt van het festival vond. Hij vroeg vriendelijk waar de reis verder naar toe ging, en bij het horen van 'Nederland' wees hij nog snel even op komende concerten in ons lage landje. En dat is dan ook weer mooi meegenomen, want deze en volgende week (en later in november) is Eric Bibb op een aantal podia te bewonderen. Niet met Asthner deze keer (helaas), maar met Habib Koité. En met deze man maakte Bibb ook een mooie plaat 'Brothers in Bamako'.

"Tijdens de totstandkoming van het album Putumayo Presents Mali To Memphis ontmoetten de musici Habib Koité en Eric Bibb elkaar. Beide zijn singer-songwriter en gitarist, de een geboren en getogen in Mali, de ander in de Verenigde Staten. Uit die ontmoeting groeide een vriendschap en de wens om ooit samen een ‘transatlantic blues’ album op te nemen. Met het album Brothers In Bamako is die belofte ingelost. De Afro-Amerikaan Bibb kwam voor dit project naar Bamako en voelde zich direct thuis bij Koité en zijn familie. Qua stijl passen Koité en Bibb goed bij elkaar; ze vertolken rustig voortkabbelende introverte folk- en bluesmuziek met Afrikaanse invloeden. Beide bespelen op verfijnde wijze gitaren, banjo’s en ukeleles waarbij ze begeleid worden door percussionist Mamadou Kone. Zowel afzonderlijk als samen creëren ze in hun eigen taal liederen over hun ervaringen en vaak met een sociale boodschap. Met sonore stem zingt Bibb een intieme versie van Bob Dylans Blowing in the wind. Brothers In Bamako bevat geen echte knallende uitschieters, maar ademt de genoeglijke sfeer die heerst als twee goede vrienden genieten van intiem samenspel." (Muziekweb) 

Genoeg redenen om te gaan kijken en luisteren!




Reserveer 'Troubadour: Live' in onze catalogus
Reserveer 'Brothers in Bamako' in onze catalogus