Sherlock Holmes: a game of shadows

Het is bijna een half jaar geleden dat ik de tweede Sherlock Holmes-film 'A game of shadows' in de bioscoop zag. Wat een heerlijke film... Elementary, my dear bieblog-lezers, want ik hou nou eenmaal van een held die het tegen een schurk opneemt, hier en daar een rechtsreeks duel en vooral wat heroïsche acties. En dan ook nog in een avontuurlkjke sfeer, mooi gefilmd, humoristiche dialogen. Van dat soort dingen dus.

Niet iedereen was te spreken over Guy Ritchies interpretatie van Sherlock Holmes. De regisseur, eerder verantwoordelijk voor prettig luidruchtige actiefilms als Lock, Stock & Two Smoking Barrels en Snatch., maakte geen verfilming zoals tientallen van zijn voorgangers hadden gedaan. Sherlock was niet meer de stoffige detective met jagerspetje en ruitjesjas, maar een vechtende en rennende actieheld die zo nu en dan ook gewiekst en komisch uit de hoek kon komen. James Bond eigenlijk, maar dan eind negentiende eeuw. (...)

Vanaf de eerste minuut gaat Ritchie zijn film in met een hoog tempo, dichtgesmeerd met muziek en springend van gevecht naar achtervolging naar nieuwe onthulling. Afgezien van de korte pauzes houdt hij dat tempo de hele film vast (dat is ruim twee uur). Met die wilde energie, visueel hoogstaande actiesequenties en een onderhoudend verhaal, koppelt hij zich zo nog meer los van de klassieke boekenreeks. Dat maakt dit vervolg beter dan zijn voorganger. (filmtotaal)

Kijk, en dat vind ik nou ook. Robert Downey Jr. schittert samen met Jude Law in deze fantastische film... Onlangs verschenen op dvd en dus ook toegevoegd aan onze collectie. Lenen, kijken en genieten dus!


Reserveer in onze catalogus

Bonita Avenue

Het kon natuurlijk niet uitblijven. Hét boek van het jaar kan hier niet ontbreken. Of moet ik zeggen het debuut van het jaar. Ik heb Bonita Avenue gelezen en dat was om meerdere redenen een feestje. Het was een feestje der herkenning. Laten we wel wezen. Als Peter Buwalda schrijft dat Aaron op zijn fietsje naar de Pijpenstraat fietst om een bezoek te brengen aan de openbare bibliotheek dan verschijnt direct de bibliotheek van Enschede op mijn netvlies. Of als hij het heeft over boekhandel Broekhuis! Wie kent in onze contreien boekhandel Broekhuis niet. Het was ook een feestje vanwege de verrukkelijke stijl waarin het boek geschreven is en het prachtige taalgebruik.

Uit het juryrapport van de Libris Literatuurprijs:

Zelfmoord, porno, moord en doodslag. Van deze weinig verheffende ingrediënten heeft Peter Buwalda een zeldzaam levendige en lijvige debuutroman gebrouwen, die van stilistisch vuurwerk aan elkaar hangt.

Het begon allemaal met de vuurwerkramp (en dat weten we in Hengelo en omstreken nog allemaal! Dat is er één in de categorie: ik weet nog precies wat ik deed toen ik het hoorde).

Bonita Avenue kent 3 hoofdpersonen: Simon Sigerius, rector magnificus van Tubantia Universiteit, zijn (stief)dochter Joni en haar vriend Aaron Bever. Het is vanuit deze drie personages dat het verhaal verteld wordt. In de directe nabijheid van deze drie mensen spelen met name Tineke, de vrouw van Siem en moeder van Joni en Wilbert, de zoon van Siem, een niet onbelangrijke rol. Zonder veel over het verhaal los te laten is er uiteindelijk maar één winnaar in dit boek en zelfs die overwinning is nog twijfelachtig. Duidelijk is wel dat er een aantal mensen volledig onderuit gaat. En interessant is ook dat jij als lezer uiteindelijk de enige bent die het volledige verhaal kent.

Het verhaal springt heen en weer van heden naar verleden en eindigt, dat moet gezegd, met veel open einden. Mijn thuisfront, inmiddels allemaal door de ruim 500 pagina's heen, merkte hierover op dat er nog minstens twee dikke pillen op kunnen volgen.

Hoewel niet echt een thriller (ik vind dit Literatuur met een hoofdletter L) vind ik het spannend genoeg om mee te kunnen doen in de maand van het spannende boek. Ik wilde er ook steeds achter komen hoe het afliep door stukjes aan het eind te lezen, maar daar kwam ik bedrogen mee uit. Doorlezen dus, van begin tot eind! En dan is het weer jammer dat je het uit hebt...

Reserveer in onze catalogus

Moordverhalen

Ik vroeg me altijd af waar thrillerschrijvers de ideeën voor hun plots vandaan halen. Nu weet ik het: ze lezen de krant! Want wat er allemaal in werkelijkheid aan misdaden gebeurt is al inspiratie genoeg. Dat blijkt wel uit het boek Moordverhalen: een verzameling reconstructies van enkele bekende en minder bekende moordzaken in Nederland.

Misdaadverslaggever Gerlof Leistra publiceerde afgelopen jaren tientallen moordreconstructies in Elsevier. Moordverhalen bevat een selectie van de 22 beste verhalen waarbij alle gruwelijke categorieën zijn vertegenwoordigd zoals partnermoord, roofmoord, liquidaties en oudermoord. Bij een goede moordreconstructie gaat het volgens hem niet zozeer om de bloederige of gewelddadige details. Schieten, wurgen, steken, schoppen: deze feiten zijn snel genoeg verteld. Het gaat hem om het drama achter de moord. Hoe kwam de moordenaar tot zijn daad? Waarom koos hij voor dit specifieke slachtoffer of was het puur toeval? Is de zaak opgelost of niet?

Het maken van een moordreconstructie is tijdrovend werk. Metersdikke dossier doorlezen, het plaats van delict bezoeken en vooral veel praten met o.a. rechercheurs, advocaten, officieren van justitie, criminelen, vrienden en bekenden van het slachtoffer en de dader zelf. Vooral het vertrouwen winnen van nabestaanden kost volgens Gerlof Leistra veel tijd, maar het geeft het drama een extra dimensie als het lukt. En het is hem zeker gelukt: de verhalen zijn boeiend om te lezen met name door die extra dimensie die hij weet toe te voegen. Een aanrader dus en dat geldt voor meer van onze "true crime" boeken. Probeer ze eens uit, het is tenslotte de Maand van het Spannende Boek!

Reserveer Moordverhalen in onze catalogus.  

Een zomer zonder slaap - Bram Dehouck

Bram Dehouck won dit jaar voor de tweede keer de Gouden Strop. Vorig jaar met De minzame moordenaar en dit jaar met Een zomer zonder slaap. Een thriller waarin windmolens centraal staan. Bram Dehouck kwam op het idee om windmolens voor zijn boek te gebruiken toen er bij zijn dorp 7 windmolens geplaatst werden.

Van de achterflap
De nieuwe windmolens in het dorpje Blaashoek zijn een zegen voor de een en een vloek voor de ander. Slager Herman Bracke is een perfectionist die in de wijde omtrek wordt geroemd om zijn paté. Hij kan alleen niet slapen door het irritante geluid dat de molens maken. Geleidelijk raakt Herman dodelijk vermoeid en verliest hij de controle over zijn werk. Daarmee zet hij een serie bloedstollende gebeurtenissen in gang. Het leven in Blaashoek zal nooit meer hetzelfde zijn.


Het begint zo lekker onschuldig allemaal…. Dehouck laat je eerst kennis maken met de bewoners en hun besognes. Maar al heel snel merk je aan alles dat het helemaal de verkeerde kant op gaat met Blaashoek.
Vooral slager Herman Bracke heeft last van de windmolens omdat het gebrom hem uit zijn slaap houdt. Hij maakt overheerlijke paté maar door die slapeloosheid lukt dat niet meer. De inwoners van Blaashoek worden ziek van zijn paté en raken aan de diarree. De postbode moet daarom plotseling zijn behoefte doen aan het kanaal. Een vader met een dochtertje van 6 jaar in een bootje in het kanaal ziet dat en klaagt de postbode aan omdat deze zijn geslachtsdelen laat zien aan zijn dochtertje….... en zo gaat het maar door. Soms wat ver gezocht, maar je blijft doorlezen dankzij de humor, beeldende beschrijvingen en de spannende gebeurtenissen  
Ondanks de hoeveelheid personages blijven de windmolens centraal staan en worden steeds weer in het verhaal opgenomen.
Ik ben benieuwd wat de verfilming van zijn boek oplevert.

Voor De Gouden Strop waren nog vier andere boeken genomineerd: 
Volmaakte verdwijning van Derwent Christmas, 
Blauwe sneeuw van Nellie Mandel, 
De vriend van Charles den Tex, 
De vuurwerkramp van Harmen Saliger van Peter de Zwaan.

Reserveer Een zomer zonder slaap in onze catalogus

1988: Wij hielden van Oranje

Morgen start het Europees Kampioenschap voetbal. Voor de één een gruwel, voor de ander het hoogtepunt van het jaar. Persoonlijk vind ik het best leuk hoor; ik ben geen voetbalfanaat, maar zo'n groot toernooi brengt wel enige spanning met zich mee. Maar ik moet ook zeggen dat ik deze keer wat minder merk van de collectieve verwachting: wat gaat het Nederlands elftal doen? Ligt het aan mij, of zijn we er met z'n allen nog niet helemaal uit?

Menigeen denkt uiteraard weer terug aan 1988. Daar waar we bijzonder begaafd zijn in het verliezen van WK-finales, is het op het EK natuurlijk wel een keer gelukt.


Het boek '1988: Wij hielden van Oranje' van Auke Kok is feitelijk een soort reconstructie van dat kampioenschap. Een kampioenschap waaraan we liever refereren dan een 'dé verloren finale van 1974'...

Kok interviewde vele betrokkenen: spelers, journalisten en bondsofficials. Nauwgezet beschrijft hij de voorbereiding, de verloren openingswedstrijd tegen de Sovjets en de fortuinlijk gewonnen groepswedstrijden tegen Engeland en Ierland. Centraal in het verhaal is uiteraard zege op Duitsland in de halve finale, aanleiding voor het grootste volksfeest in Nederland sinds de bevrijding. De tweede wereldoorlog en de finale van 1974 leken in een wedstrijd gewroken. De gewonnen finale tegen de Sovjet-Unie met het memorabele doelpunt van Marco van Basten vormde de bekroning.

Een mooie manier dus om die herinnering levend te houden (niet dat we daar zo'n moeite mee hebben, maar goed). Veel mensen weten nog exact waar ze waren op die dag in juni, met wie en onder welke omstandigheden. Ik had bijvoorbeeld een familiefeestje, dus we keken met veel mensen naar de finale. Naderhand hebben we mijn destijds kleine nichtje geleerd om haar vinger naar haar oog te bewegen als je haar vroeg "Wat doet Hans van Breukelen?" Van die dingen...

Maar even terug naar nu.
Wat wordt het voor toernooi? Een verrassende outsider? Of toch 'onze jongens'? Ik weet het niet goed hoor... De koorts heeft me nog niet te pakken. Hoe staat het met u?
In ieder geval een mooie sportzomer gewenst!



Reserveer in onze catalogus

Gruppo Sportivo in Hengelo: win 2 vrijkaarten!

Over 2 weken, op vrijdag 15 juni, staat Gruppo Sportivo op het podium van Metropool. Ik kon mijn glimlach niet onderdrukken toen ik dat voor het eerst las... Deze band ken ik eigenlijk alleen maar omdat ik oudere zussen heb: ik kende dan ook nummers van Gruppo Sportivo toen klasgenootjes zich met heel andere muziek bezig hielden. Of überhaupt niet met muziek.


Bij het fluitje aan het begin van 'Hey Girl' moet ik dan ook altijd steevast denken aan 'vroeger'. Ahum. Ik mag dat zeggen; toen Gruppo Sportivo begon was ik zes jaar.

Gruppo Sportivo is een Haagse popband, opgericht in 1976. Eind jaren zeventig behaalde de band op de eerste golven van de new wave een nationale populariteit. Creatieve kracht is Hans Vandenburg (gitaar en zang). Naast hem bestond de oerbezetting uit Max Mollinger (drums), Peter Calicher (toetsen), Eric Wehrmeyer (bas) en de gruppettes Josée van Iersel en Meike Touw (zang). De vaste formule van de band bestond uit popsongs, met veel aandacht voor relativering van personen en situaties, humor (knipogen naar), muziek-citaten en slapstick in de performance; vaak gingen de songs over een 'antiheld'. (Wikipedia)

Maar goed, wat doet de band op dit moment eigenlijk? Want eerlijk is eerlijk: ik wist niet dat ze nog bestonden én actief waren. Nou, gewoon muziek blijven maken, optreden en ongein uithalen. Zoals op de site van Metropool is te lezen: "De band is inmiddels 35 jaar bezig. Na de eerste 2 platen bleef singlesucces voor de band uit, maar het albumwerk bleef onverdroten hoog van niveau, en muziekliefhebbers uit binnen- en buitenland bleven de band volgen. Vele optredens op podia, festivals en theaters zijn het gevolg, en anno 2012 is Gruppo Sportivo een live band bij uitstek. Het gaat een avond zorgeloos genieten worden de 15e, de dansschoenen kunnen uit de kast en gepoetst worden. Swingen jullie vast even mee?"

Win 2 vrijkaarten!
En meeswingen wordt nóg leuker als je met z'n 2-en gratis naar binnen mag. Dit is je kans! Mail het goede antwoord op onderstaande vraag naar de Bieblog-redactie:

"Noem 3 singles van Gruppo Sportivo waarin de naam van een plaats/stad of land voorkomt"

 Ach ja, ook deze keer maken we het echt niet zo moeilijk. Het gaat hier om de knikkers, niet dan? De eerste die het juiste antwoord mailt, wint de kaarten. En diegene hoort dat dan weer vanzelf...
Succes, en tot op de 15e!

Gruppo Sportivo in onze catalogus

Het sociale brein van de puber

Ongeveer twee jaar geleden vertelde ik op dit blog over 'Het puberende brein' van Eveline Crone. Daar is nu een vervolg op verschenen: 'Het sociale brein van de puber'.
In dit boek legt Crone uit hoe de puberhersenen werken bij het zien, voelen en begrijpen van emoties en intenties van anderen, en hoe dit bijdraagt aan het vormen van nieuwe relaties en vriendschappen. Want, zo legt ze uit, dat is waar in de adolescentie primair de aandacht op is gefocust. Jongeren denken zelf na over emoties en relaties, maar ondervinden daarbij ook dat anderen hun op een andere manier waarnemen en benaderen.

De sociale ontwikkeling kent vele uitdagingen. In onze maatschappij ligt de nadruk vooral op cognitieve competenties, vinden we het belangrijk dat onze kinderen het goed doen op school en vragen we ons af waar die zesjes-cultuur vandaan komt. Dit heeft alles te maken met motivatie: waar wil je je voor inzetten? En dan zijn die relaties en vriendschappen voor onze pubers vele malen belangrijker. En daar hoort bijvoorbeeld ook het nemen van risico's bij. Je kent het wel van die jongeren die bijvoorbeeld met z’n allen naast elkaar fietsen.

Verwacht geen psychologische of sociologische weerslag in dit boek (al heeft het natuurlijk directe raakvlakken), want we hebben het hier over klinisch, wetenschappelijk hersenonderzoek. Zo toont Crone aan dat buitengesloten worden door de groep daadwerkelijk fysieke pijn oplevert. Bij sociale buitensluiting zijn dezelfde hersengebieden betrokken als bij pijn.
Betekent dit alles nu dat wij als ouders, of als volwassenen die nauw betrokken zijn bij jongeren zoals leerkrachten, hier niets aan kunnen doen? Zeker wel. Crone zegt hierover in een interview met metronieuws:

Indirect kun je wel invloed uitoefenen. De grootste uitdaging ligt in de rol van de jongere binnen de vriendengroep. Een puber neemt afstand van de ouders en probeert steeds meer om de identiteit te vinden binnen een groep van leeftijdsgenoten. Daarin speelt sociale status een hele belangrijke rol, die is voor een adolescent soms belangrijker dan het goed doen op school of het nakomen van afspraken. Als je beter begrijpt dat het zo werkt, kun je het beter sturen.

 Reserveer in onze catalogus

Game of Thrones

Nu moet ik bekennen dat ik niet zo'n fan ben van fantasy. Het begint vaak wel leuk maar de enorme hoeveelheden karakters, de verschillende verhaallijnen en de lengte van het verhaal maken dat ik meestal halverwege afhaak. Maar dit zijn juist elementen die fantasy heel geschikt maken om te verfilmen en dat is precies wat ze bij de Amerikaanse betaalzender HBO hebben gedaan met Game of Thrones.

Game of Thrones is vorig jaar uitgezonden op de Amerikaanse TV en  was gelijk een grote hit. Direct na het uitzenden van de eerste aflevering werd door HBO besloten een tweede seizoen te produceren. De serie is gebaseerd op de serie Het lied van IJs en Vuur van de schrijver George R.R. Martin. Het eerste seizoen van 10 afleveringen is gebaseerd op deel 1 in de serie, Het Spel der Tronen. Grappig is dat de cast met o.a. Sean Bean grotendeels Brits of Iers is en dat ook de opnames in Europa plaatsvinden, o.a. in Noord Ierland, Malta, IJsland en Kroatië. Nederland doet ook een beetje mee: in het tweede seizoen zal Carice van Houten een rol spelen als priesteres Melisandre.

Het verhaal van Game of Thrones speelt zich af in een mythische wereld, in de Zeven Koninkrijken op het continent Westeros. Maar ook in het uiterste noorden van Westeros en op het oostelijke continent Essos. De Zeven Koninkrijken vormden ooit zeven aparte staten maar werden verenigd door de Targaryens. Zij regeerden 200 jaar over de Zeven Koninkrijken totdat Aerys II Targaryen "de gekke koning" door een verbond van Baratheons, Starks, Arryns, Tullings en Lannisters werd afgezet en gedood. De Zeven Koninkrijken worden van het verre noorden gescheiden door de grote ijsmuur. De muur wordt bemand door de Nachtwacht, die het rijk beschermen tegen de gevaren van achter de muur.

Het is een vrij heftige serie met behoorlijk veel geweld en dus niet geschikt voor tere zieltjes. Maar het acteerwerk en de opnames zijn fantastisch. Ga kijken en de 10 uur aan DVD's vliegen voorbij en ik kan niet wachten tot seizoen 2!



Reserveer Game of Thrones in onze catalogus.

Gulzig - Marion Pauw

Nog een paar daagjes en dan is het weer Juni! Deze maand is van oudsher de Maand van het Spannende Boek! Het thema is dit jaar wel erg intrigerend: Het kwaad in jezelf – waar ligt jouw grens? 

Spannende boeken zijn populair in de bibliotheek, maar in de Maand van het Spannende Boek verdubbelt de aandacht nog eens. 
Dus kom in juni naar de bieb voor een fraaie thrillerglossy, korting op het lidmaatschap, of voor een spannende donderdagmiddag-film... Niet voor angsthazen!

Van de achterflap
Gulzig, het titelverhaal, voert een man zijn echtgenote een overdaad aan heerlijkheden. Een daad uit liefde of wreedheid? In een ander verhaal benijden twee zussen elkaar, de ene de eeuwige minnares, de andere keurig getrouwd. Hun jaloezie neemt ziekelijke vormen aan. En dan is er nog het verhaal waarin een jonge vrouw op de vlucht is voor de autoriteiten. Ze belandt op de bank van een man wiens motieven wellicht niet helemaal zuiver zijn.
Een aantal van deze verhalen van Marion Pauw zijn al eerder gepubliceerd, waarvan eentje in de Playboy. U bent gewaarschuwd! De zeven verhalen lezen lekker weg, zijn verrassend en niets is wat het lijkt. Zo’n boekje waarvoor ik 's avonds eerder naar bed ging om nog lekker even een verhaal te lezen. En vervolgens er drie lees omdat ik niet kan stoppen. 
Ook leuk… om Gulzig cadeau te geven. Ik kreeg het van een vriendin die kwam eten. Heel toepasselijk want alle verhalen gaan namelijk over koken en eten.
Reserveer Gulzig via onze catalogus

De Houdbare Man

"Wil je het strakke lijf en de tomeloze energie van een jonge hond? Dat kan! Deze geactualiseerde en uitgebreide zevende druk van De houdbare man, geschreven door Pim Christiaans, bevat de nieuwste wetenschappelijke feiten die iedere man moet kennen om fit en fris te blijven en zelfs fysiek jónger te worden. In dit populaire mannenboek vind je geen strenge diëten, Spartaanse trainingsprogramma's en ingewikkelde schema's. Wel eenvoudige tips die direct van top tot teen effect hebben."

Nou, dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Ja, dat wil ik! Deze titel viel me op in het nieuwe aanbod van de bibliotheek: streaming e-books. Digitale boeken online lezen, zonder te downloaden. Eén van de manieren om digitaal te lezen via de bibliotheek.

Enfin: eens even een paar tips langslopen..

'Sport kort maar krachtig'. Aha, ik kan in ieder geval concluderen dat ik aan de helft van deze opdracht zonder meer voldoe. 'Fanatiek sporten is ongezond': mooi, da's een tip naar mijn hart...
Ok, we gaan verder: 'Versterk je spieren; verbrand vet in je slaap'. Dit boek begint steeds leuker te worden zeg! Zeker als ik op een volgende leefregel stuit: 'Eet als een Griek'. Geen probleem natuurlijk! Wordt dan wel weer gevolgd door 'Slik als een Amerikaan'. Daar heb ik dan weer wat minder mee..
'Red je haar', 'Strijk je rimpels glad' en 'Geniet van het leven'. Ik ben verkocht. Even deze blogpost tot een goed einde brengen, en direct online doorlezen.
Bij de veelgestelde vragen achterin vraag ik me wel heel even af of deze vragen echt vaak gesteld worden: 'Verhoogt tribulus de testosteronspiegel?' Altijd al willen weten natuurlijk.
Da's net zoiets als: 'Waar vind ik een handig online te lezen boek voor mannen die meer energie willen hebben, een strakkere buik willen hebben, een betere seksdrive willen en met minder stress willen leven'?
Nou, hier dus.
Succes mannen!

Log in en kies het boek uit de online boekenkast!

Yentl

Ik kom ik er maar eerlijk voor uit: ik hou van musicals. Van die film waarbij ze midden in een scène ineens beginnen te zingen, liefst ook nog met het betere danswerk erbij. Ik ben van de generatie Fame, Staying Alive, Flashdance, Dirty Dancing... en ik zag ze - laat ik zeggen - meer dan eens. Tot zover mijn ontboezeming.

Uit die periode komt ook de film Yentl, die ik speciaal voor dit blog weer eens in de player stopte. Een verhaal zonder dans, maar met de betere muzikale hoogstandjes. Door die vrouw met dat bijzonder gezicht en die gouden stem: Barbra Streisand. Ik heb de lp toentertijd zo grijs gedraaid, dat ik alle liedjes nu weer gewoon meezing. En ze zijn nog altijd mooi.

Toen zag ik vooral het verhaal van een vrouw die, om datgene te kunnen en mogen doen wat ze het allerliefste wil - studeren - iemand moet worden die ze niet is: een man. En dat gaat best een tijdje goed, totdat er natuurlijk liefde in het spel komt. Zij houdt van haar studie-partner, hij houdt van het mooiste meisje van de stad, die twee mogen niet trouwen en voor ze het weet doet Yentl - uit liefde voor de man die ze dreigt te verliezen - het onmogelijke: trouwen met dat mooiste meisje. Niet handig... maar ja, liefde breekt wet.

Na zelf ook wat ouder en wijzer te zijn, zie ik gelukkig de metafoor voor het grotere plaatje veel beter. Dit is een tijdloos verhaal over vrij zijn, over kunnen zijn wie je bent, over vliegen door het leven, over stappen durven zetten die onmogelijk lijken of waarvan anderen zeggen dat die onmogelijk zijn. Waarbij de goede afloop niet per se zit in 'ze leefden nog lang en gelukkig', maar wel in een vrije vlucht naar een leven waarin je jezelf mag zijn. En een verhaal dat laat zien dat de belangrijkste lessen om te leren helaas niet in de boeken staan. Die moet je gewoon... leven.

De lyrics van het openingslied Where is it written vatten het mooi samen. Het was een goed idee om deze dvd weer eens af te stoffen.

Elke morgen begint voor mij
met een duizend vragen
die tollen door m'n hoofd
met reden en logica proberen te vinden
in de wereld die Gods schepping is.

De reden waarom een vogel vleugels kreeg
als 't niet is om te vliegen
en de hemel te loven met elk lied die hij zingt.
Wat goed is en wat slecht
waar ik thuis hoor in het stelsel der dingen.

Waarom hebben we ogen die zien
armen die reiken,
als het niet is om te weten dat er nog meer is?
Als het niet is om te hunkeren naar de betekenis
waartoe dient dan de ziel?

Waar dienen vleugels toe
als 't niet is om te vliegen?
Waarom hebben we hersenen
als het niet is om vragen mee te stellen?

Waar staat geschreven wat ik behoor te zijn
dat ik niet mag durven
de vruchten te plukken van elke boom
mijn deel te ontvangen
van elke denkbare mogelijkheid?

Reserveer in onze catalogus.

Bonnie Raitt - Slipstream

Een nieuw album van Bonnie Raitt! Het heeft even geduurd, maar inmiddels ligt 'Slipstream' in de winkels en in de bibliotheek. Het is een fijne popplaat geworden, zoals we dat wel gewend zijn van Bonnie Raitt. Maar waarom ben ik dan toch niet zo enthousiast? Eigenlijk is er weinig mis met de plaat: mooi opgenomen, een stuk of wat nummers met fantastische muziekanten, met gevoel geproduceerd... En toch, en toch... De recensies liegen er toch ook niet om:

"Na zeven jaren is er eindelijk weer een nieuw studioalbum van de zangeres die zowel in ruige blues als tedere ballads excelleert. Een goed getimede comeback, gezien de hernieuwde aandacht voor haar werk, denk aan Adele’s cover van "I Can’t Make You Love Me". Bonnie voldoet met deze plaat aan alle verwachtingen, het is weer zo’n uitgelezen mix van blues & ballads, waar de zangeres een patent op lijkt te hebben. De eerste single is meteen al iets bijzonders: een reggae-versie van Gerry Rafferty’s klassieker "Right Down The Line". Bonnie weet daar weer een compleet eigen nummer van te maken, wat haar trouwens ook prima lukt met de andere nummers, waarvan er ook enkele zijn geproduceerd door ster-producer Joe Henry. Daar zitten niet toevallig enkele van de mooiste nummers van dit album tussen, zoals twee covers van Dylans album "Time Out Of Mind". Maar het prijsnummer is een bloedmooie uitvoering van Joe Henry’s "God Only Knows", met slechts een sobere keyboardbegeleiding. Kippenvel." (Jos vd Berg, Platomania)

Over die reggae-versie heb ik het verder maar niet, dat is haar wel vergeven. En over het slide-werk niets dan lof. Maar voor mijn gevoel is het allemaal net iets te clean. Alles klopt. Alles is goed. En dat is nou net waar het een beetje aan mankeert. Ik mis een klein krakje, een rauw randje. Dát is het. Vandaar in de spotify-playlist dit laatste album én het eerste album van Bonnie Raitt. Vel uw oordeel. En ook dan geldt: alles is goed...


Reserveer in onze catalogus

Incendies

In het midden van de jaren zeventig van de vorige eeuw woedde er een burgeroorlog in Libanon. In deze oorlog waren het christenen en moslims die tegen elkaar vochten. Een oorlog verwoest, traumatiseert, maakt kinderen ouderloos en maakt van vrienden vijanden. Waar mensen onderdrukt worden, hun leven niet zeker zijn ontstaan ook vluchtelingen stromen.

De film Incendies gaat over de tweeling Jeanne en Simon die samen met hun moeder in Canada wonen. De achtergrond van deze drie mensen is duidelijk: zij zijn van Libanese afkomst, maar Jeanne en Simon weten niets van hun tijd in Libanon. Hun moeder is met ze gevlucht naar Canada toen zij nog babietjes waren en over het Libanese verleden wordt vooral gezwegen.

Als de moeder overlijdt krijgt de tweeling elk een brief overhandigd van de notaris. Jeanne krijgt hierbij de opdracht de brief te overhandigen aan hun oudere broer in Libanon en Simon moet zijn brief overhandigen aan hun vader. Pas als zij deze opdracht hebben uitgevoerd mogen ze op het graf van hun moeder een steen plaatsen. Doen zij dit niet dan, zo luidt hun moeders wens, heeft zij geen recht om herinnerd te worden. Saillant detail: Jeanne en Simon hebben nooit eerder van een broer gehoord en zij weten niet beter dan dat hun vader dood is.

Tijdens hun zoektocht in Libanon volgen we de gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens de burgeroorlog. Dit levert beelden op die niet geschikt zijn voor de teerhartigen onder ons. In strakke, onderkoelde beelden toont de film ons de verschrikkingen van de oorlog. Bij het zien van deze beelden bekruipt me onvermijdelijk het gevoel van machteloosheid. Dat we na al die oorlogen die er ondertussen uitgevochten zijn nog steeds niet inzien en begrijpen dat een oorlog alleen maar verliezers oplevert.

Jeanne en Simon leren het andere leven kennen van de vrouw die hun moeder was en ze vinden inderdaad hun broer en vader. De uitkomst is zowel wreed als bizar.



Incendies kwam uit in 2010 en kreeg een Oscarnominatie voor beste buitenlandse film. Het is een overdonderende film die je niet snel zult vergeten.

Reserveer in onze catalogus