Het jongensboek

Een boomhut bouwen, onzichtbare inkt maken, jongleren en wolkenformaties: allemaal onderwerpen die jongens bijzonder aanspreken. Althans volgens Conn en Hal Iggulden, de schrijvers van Het Jongensboek: "het boek voor iedere jongen van acht tot tachtig".

Zij vonden dat er in deze tijden van iPads, games en smartphones ook plaats moet zijn voor "knopen, boomhutten en verhalen over dapperheid". Het Jongensboek is een hilarische mix van allerlei items die jongens fascinerend vinden. En het is vormgeven in een soort jaren dertig stijl waar de nostalgie van afdruipt. En dat etiket kun je er ook gemakkelijk opplakken: een boek van volwassen mannen over de goeie ouwe tijd van hun eigen jeugd.

Maar tegelijkertijd heeft het ook wel iets: veel onderwerpen zijn ook écht interessant voor de doelgroep. Een pijl-en-boog maken, dinosaurussen, beroemde veldslagen en de maan: allemaal interessant voor jongens! Alles kort en krachtig en met plaatjes uitgelegd: perfect. Zelfs de topic "Meisjes" wordt aangekaart met allerlei handige tips waarbij er wel wordt gewaarschuwd dat meisjes minder warm lopen voor gebruik van urine als onzichtbare inkt dan jongens maar wel van bloemen houden, haha.

In Engeland is het boek een groot succes en sluit aan op een maatschappelijke discussie over het feit dat kinderen daar bijna niet meer buiten spelen. Ze worden door hun overbezorgde ouders zoveel mogelijk binnengehouden want buiten kunnen de kinderen zich bezeren, als ze al niet worden ontvoerd door pedofielen. Kinderen die thuis achter de computer of voor de televisie zitten, zijn beter in de gaten te houden. Maar er is een opstand tegen deze vorm van huisarrest en Het Jongensboek wordt gebruik als voorbeeld dat er meer is dan uren voor een beeldscherm zitten. En zo is het!



Reserveer Het Jongensboek in onze catalogus

Zwart als kaviaar - Menno Wigman

Vele gedichten zijn geschreven over dichterschap en schrijven, maar het gedicht Misverstand van Menno Wigman vind ik nog steeds erg mooi. In heldere en strakke taal. Heb je geen universiteit voor nodig om te begrijpen.
Maar nog veel mooier..…. hij komt naar de Art Brute Biënnale voor een optreden. Samen met mijn grote favoriet Gijs ter Haar, de Hengelose stadsdichter Reinier de Rooie en Robin Bleeker. Driemaal raden waar ik zondag 13 mei om 14.00 uur ben….


Misverstand
Dit wordt een droef gedicht. Ik weet niet goed
Waarom ik dit geheim ophoest, maar sinds een maand
of drie geloof ik meer en meer dat poëzie
Geen vorm van naastenliefde is. Eerder een ziekte
Die je met een handvol hopeloze idioten deelt,
Een uitgekookte klacht die anderen vooral verveelt,
En ’s nachts – een heelkunst is het niet
De kamer blijft een kamer, het bed een bed.
Mijn leven is door poezie verpest en ook

Al wist ik vroeger beter, ik verbeeld me niets
Wanneer ik met dit hoopje drukwerk vierenzestig
Lezers kwel, of erger nog, twee bomen vel.
Uit: Zwart als kaviaar (2001)


De titel van de bundel Zwart als kaviaar is ontleend aan de slotregel van het gedicht Jeunesse dorée uit Wigmans debuutbundel ’s Zomers stinken alle steden. Het motto van dit boek luidt: I cried for madder Music and for stronger wine, een dichtregel van de decadente Engelse dichter Ernest Dowson

Reserveer Zwart als kaviaar in onze catalogus

Joe Jackson - Live At Rockpalast

Onlangs uitgebracht: een 2-DVD-box van Joe Jackson met daarop maar liefst drie concerten 'Live at Rockpalast', uit 1980 en 1983. Joe Jackson is wat mij betreft één van de meest veelzijdige muzikanten. Als geen ander beheerst hij diverse stijlen en bovendien is hij een meester in het coveren van zijn eigen songs. Zo wordt elk concert verrassend en weet je als toeschouwer en fan op een prettige manier nooit waar je aan toe bent.
De concerten op deze dvd's zijn dus alweer van een tijd geleden, maar wel uit een periode waarin Joe Jackson de nummers schreef waarmee hij bekend werd.

"Deze dvd’s met drie historische concerten van Joe Jackson mag als een echt ‘collectors’ item’ voor oprechte fans van deze grote artiest beschouwd worden. Ondanks zijn totaal onfotogenieke kop en zijn totaal a-commerciële ingesteldheid slaagde hij er in om de echte muziekliefhebber voor vele jaren voor zich te winnen met zijn kwalitatief uitstekende liedjes in diverse genres waaronder pop, rock, jazz, swing en new wave. In dit muzikale beelddocument brengt hij als bekendste nummers “On Your Radio” - waarmee hij zijn show telkens begint - het persbekritiserende “Sunday Papers”, “Breaking Us In Two” en zijn grootste hits uit die periode in zijn carrière. De meeste van de hier gebrachte songs kan je ook nog in hun originele studioversie terugvinden op één van zijn bekendste albums “Night And Day”, maar deze dynamische man live met zijn band aan het werk zien op het hoogtepunt van zijn indrukwekkende loopbaan heeft zeker een extra toegevoegde waarde voor de ware fans." (rootstime.be)

En zo is het maar net. Hoewel ik Joe Jackson een aantal jaren terug live heb gezien, vind ik het nog steeds jammer dat ik niet getuige was van zijn kunnen in de periode die op deze dvd's is samengevat. Toch fijn dat ik dat op deze manier een beetje kan inhalen...





Reserveer in onze catalogus

De verdovers

Anna Enquist kreeg in 2010 de uitnodiging om mee te lopen op een afdeling naar keuze van het VU medisch centrum in Amsterdam, teneinde daar een boek over te schrijven. Zonder aarzelen koos ze voor de anesthesiologie, omdat de tegenstelling tussen het voelen van wat er in je omgaat binnen haar eigen vak van de psychoanalyse en het verdoven om iemand te beschermen tegen het voelen door de anesthesist haar altijd heeft gefascineerd. En die persoonlijke zoektocht leverde een bijzonder boek op.

De verdovers is het verhaal van een broer en zus met dezelfde moederloze jeugd en dezelfde geknakte vader. De broer kiest vanuit zijn pijn voor de weg van het voelen en wordt psychiater. De zus kiest voor het verdoven en wordt een gepassioneerde anesthesist.

Hun werelden ontmoeten elkaar als de zus onderzoek mag doen naar het verschijnsel awareness: een toestand waarin iemand onder narcose zodanig ontwaakt dat er wel bewustzijn en gewaarwording is, maar waarin hij - vanwege alle toegediende spierverslappers - niet kan bewegen, niet eens kan kreunen. Een rampscenario voor patiënt en anesthesist.

Er zijn schijnbaar twee vormen van awareness. In het ene geval is de patiënt zo wakker dat hij weet wat er aan de hand is. Hij weet waar hij is, voelt wat er met hem gebeurt en weet ook waarom hij de artsen wel hoort maar niet kan waarschuwen. In het andere geval is de patiënt half bij bewustzijn en krijgt dus ook maar half mee wat er allemaal gebeurt. Daardoor komt hij zo los van de werkelijkheid, dat hij denkt dat ie gek wordt. Het blijkt dat juist deze laatste patiënten na afloop veel meer last hebben van stressstoornissen dan degenen die ondraaglijke pijn hebben geleden maar wel een heel helder beeld hadden van de werkelijkheid.

Voor de zus is dat een teken dat haar broer misschien toch gelijk heeft: iemand is er meer bij gebaat als hij al z'n pijn echt voelt en doorleeft. Je voelt je kennelijk completer en meer in de werkelijkheid dan wanneer je je narigheid buiten je bewustzijn houdt.

Interessant. Verdoven of vluchten is een overlevingsmechanisme dat iedereen wel herkent. Je kunt pijn letterlijk verdoven met alcohol of drugs, maar ook met werk, voedsel, seks, snijden, gokken, of welke verslaving dan ook. Ik heb - mede door dit boek - bij mezelf ontdekt dat er nog een interessante tussenvorm is: het verslaafd zijn aan je eigen verhaal, je eigen pijn. Het blijven praten over en analyseren van je het-is-niet-mijn-schuld-verhaal en je was-het-verleden-maar-anders-verhaal. Waardoor je het verleden wel heel erg voelt, en vooral heel erg vasthoudt, maar waardoor je nooit je armen vrij hebt om je betere toekomst, dat nieuwe verhaal, te omarmen. En die verlammende gevangenis, die maak je zelf, daar komt geen anesthesist aan te pas.

Een mooi boek dus, met verder alle ingrediënten voor een geslaagde familie- of doktersroman: opgroeien zonder ouder, opgroeien zonder liefde, moeilijke ouder-kind relaties, liefde op de werkvloer, overleden partner, veel voelen en analyseren en vooral heel veel verdoven. Enjoy!

Reserveer in onze catalogus.

In memoriam: Levon Helm

Foto: Jay Wright (sound man w/ John Hiatt)

Gisteren overleed op 71 jarige leeftijd Levon Helm, de legendarische drummer en zanger van The Band. Begin jaren '70 was The Band van grote invloed. Als begeleidingsband van Bob Dylan uiteraard, maar zeker ook vanuit de eigen kracht.
"Levon Helm passed peacefully this afternoon. He was surrounded by family, friends and band mates and will be remembered by all he touched as a brilliant musician and a beautiful soul", zo staat te lezen op zijn website.
Helm werd in 1960 lid van The Hawks, de groep die later werd omgedoopt tot The Band en een tijdje de vaste begeleidingsband was van Bob Dylan. In 1968 maakte de groep zich los van Dylan en maakte direct de succesalbums 'Music from Big Pink' en 'The Band'. Kenmerkend was de meerstemmige zang, waarbij Helm opviel door zijn markante zuidelijke tongval. Legendarisch is uiteraard ook het afscheidsconcert 'The Last Waltz'.
Helm, een van de eerste drummers in de popmuziek die ook zongen, maakte ook enkele succesvolle soloplaten. In 2008 kreeg hij voor zijn album 'Dirt Farmer' een Grammy, en twee jaar later werd hem opnieuw een Grammy toegekend voor de opvolger 'Electric Dirt'.

De Amerikaan leed al een tijdje aan keelkanker, maar dat weerhield hem er niet van om op te treden. Ondanks zijn stemproblemen stond hij vorige maand nog enkele keren op het podium.
Het enthousiasme waarmee hij nog steeds muziek maakte, is mooi te zien op de live-dvd 'Ramble at the Ryman'. Een mooi concert, met veel collega-muzikanten.

foto: Ahron R. Foster

Onlangs was ik met enkele collega's nog bij de voorstelling van Leo Blokhuis. In de voorstelling THE BAND Music From Big Pink To The Last Waltz vertelt hij het verhaal van de band terwijl een groep topmuzikanten de muziek van The Band opnieuw tot leven brengt.
THE BAND Music From Big Pink To The Last Waltz is een avondvullende voorstelling vol muziek en vertellingen. De tijdloze composities van Robbie Robertson en zijn bandmaatjes Rick Danko, Levon Helm, Garth Hudson en Richard Manuel worden meesterlijk vertolkt door de band. Blokhuis verzorgt de vertellingen uit de Amerikaanse geschiedenis, verhalen vol persoonlijk drama van de leden van The Band en enthousiaste muzieklessen.
Er staan geen voorstellingen meer gepland, maar wie weet.... Het is in ieder geval een fantastisch mooie manier om na te genieten van prachtige muziek of om kennis te maken met een stukje muziekgeschiedenis:
Ter ere van Levon Helm...


Reserveer 'Ramble At The Ryman' in onze catalogus

Garden State

Misschien ken je Zach Braff van de komische ziekenhuisserie "Scrubs", maar dat hij meer kan blijkt uit zijn regiedebuut met de film Garden State waarin hij zelf de hoofdrol speelt. Garden State is een bitterzoet relatiedrama met een subtiele humor die in 2004 een bescheiden filmhuis hit was.

Zach Braff speelt de mislukte acteur Andrew Largeman die na negen jaar afwezigheid terugkeert naar zijn geboortestadje voor zijn moeders begrafenis. Al die jaren heeft hij zware medicatie geslikt die zijn vader (een psychiater) hem heeft voorgeschreven om een jeugdtrauma te verwerken. Hij komt al zijn oude vrienden tegen en ontmoet de levenslustige en epileptische Sam, een leuke rol van Natalie Portman. Hij besluit te stoppen met zijn medicatie waardoor de werkelijkheid ineens een stuk harder binnenkomt. 

Het klinkt misschien als een deprimerende antidrugs film maar dat is het absoluut niet. Het is een grappige, charmante film, met kleurrijke karakters en leuke dialogen. Garden State is een soort "coming of age movie" waarin een jongen kies voor het echte leven ook al weet hij dat het niet zal meevallen.



Reserveer Garden State in onze catalogus

Sicilië

Binnenkort gaat een lang gekoesterde wens van mij in vervulling. Ik ga, samen met mijn lief, naar Sicilië. De vaste lezers van dit blog kennen mijn liefde voor Italië. Ik houd van Italiaanse boeken, van Italiaanse films, van Italiaans eten, van de Italiaanse taal en vooral ook van de Italianen zelf. Ik heb inmiddels aardig wat plekjes in Italië bezocht en er zijn er nog vele te gaan. Binnenkort dus Sicilië.

Een substantieel deel van de pret zit 'm natuurlijk in de voorpret en waar kun je dan beter terecht dan in de bieb? Reisgidsen, verhalen, films, kortom vanalles om helemaal in de juiste sfeer te komen. Natuurlijk grijp ik voor mooie beelden terug op één van mijn favoriete detective series, Montalbano. Daar ga ik het hier niet over hebben, want dat vind je terug in een eerder door mij gepubliceerde post. Nee, ik ga hier op een rijtje zetten wat ik in onze spannende afdeling 'landen en reizen' (echt één van de fijnste afdelingen in de bibliotheek!) heb gevonden. Niet één of twee boeken, nee een hele rij met allemaal een eigen accent, die mij geholpen hebben bij het uitzetten naar een goed reisplan.

Altijd fijn voor de bezienswaardigheden en de mooie plaatjes zijn de Capitoolgidsen. In dit geval zijn er zelfs twee, namelijk de uitgebreide, zeg maar de normale, versie en de compacte versie. Met name die laatste is interessant als je een boek mee wilt nemen, maar je wilt niet teveel gewicht in je koffer. Een overzichtelijke reisgids die per geografisch gebied de bezienswaardigheden opsomt met aandacht voor interessante eetgelegenheden en accomodaties.
Een vergelijkbare reisgids is er één uit de serie Insight guides. Wat minder mooi geïllustreerd, maar heel bruikbaar.
Verder heb ik veel informatie gehaald uit de Geogids over Sicilië. Veel aandacht voor landschap, cultuur en gastronomie in deze gids.
En dan nog een boekje met 30 wandelingen op Sicilië en de de Liparische eilanden, Deltas wandelgids Sicilië. Weliswaar niet aanwezig in Bibliotheek Hengelo, maar dankzij onze Overijsselse catalogus wel te krijgen!
Last but not least natuurlijk nog het onovertreffelijke 100% Sicilië met zowel de beroemde highlights als ook de geheimen van de streek.

Ik heb mijn reisje dus gepland. En tien dagen zijn bij lange na niet genoeg voor dit eiland. Ik verwacht dat de toekomst nog meer Siciliaanse reisjes voor mij in petto heeft.
O, ja en als je dan ook nog ter ontspanning iets wilt lezen in Siciliaanse sferen dan is 'Siciliaans testament' van Rosita Steenbeek een aanrader.

Reserveer reisgidsen over Sicilië in onze catalogus
Reserveer Siciliaans testament in onze catalogus

Blindgangers - Joke Hermsen

In het kader van “April: Maand van de Filosofie, met dit jaar als thema De Ziel”, Blindgangers van Joke Hermsen. Een boek waarin ook gefilosofeerd wordt over de vraag of we meer zijn dan ons brein. Maar waarin Joke Hermsen ons ook probeert duidelijk te maken dat "mensen blindgangers zijn zolang ze het contact met hun innerlijk kwijt zijn".

Van de achterflap
25 jaar geleden vonden vijf studenten elkaar tijdens drukbijgewoonde colleges filosofie. Ze richtten een studentengenootschap op met de klinkende naam “nil desperandum” – “gij zult niet wanhopen”. Ze kwamen regelmatig bij elkaar en zetten de discussie uit de colleges verder. Er ontstonden warme vriendschappen en relaties en doorheen de volgende 25 jaar verloren de vrienden elkaar nooit uit het oog. Om hun jubileum te vieren nodigt de vrouw van één van de oorspronkelijke leden de andere, al dan niet met partner en kinderen, uit op hun buitenhuisje in Drenthe. Ze zeggen allemaal toe, de ene al wat enthousiaster dan de andere. Niet iedereen kijkt met evenveel vreugde terug op de afgelopen 25 jaar. Wat hebben ze van hun leven gemaakt? De naam “nil desperandum” is misschien wel toepasselijker dan ooit…

De ziel is al meer dan 2500 jaar het onderwerp van gesprek van theologen, filosofen. wetenschappers en kunstenaars. In Blindgangers van Joke Hermsen vraagt filosofiedocent Sebastiaan (Bas) de Bruin zich af of de creatieve geest en de ziel meer zijn dan alleen lichaam of gaat het toch enkel om chemische processen, wat de neurochirurg Johan stellig beweert?

Na het lezen van Blindgangers zijn de personages en hun worstelingen met het geheim van het menselijk bestaan goede bekenden van je geworden. Ik had liever nog geen afscheid van hen genomen. Maar ja… ook aan elk boek komt een eind.

Joke Hermsen wordt getypeerd als “een denkende schrijver”, evenals Marjolijn Februari, Pascal Mercier en Désanne van Brederode.  Zij schrijven boeken waarin zij o.a. proberen duidelijk te maken hoe we ons in deze tijd tot elkaar verhouden, wat ons drijft en wat ons in de weg zit. Tel daarbij op de thema’s tijdsdruk en infostress dan kan het toch niet anders dan dat het boeiende, filosofische boeken zijn. Gauw gaan lezen dus!! 

Reserveer Blindgangers in onze catalogus

Tuck & Patti in Hengelo: win 2 vrijkaarten!

Op vrijdag 18 mei staan Tuck & Patti op het podium van Metropool. Weer grote namen die afreizen naar het oosten van ons land.

"Al bijna 30 jaar betoveren Tuck & Patti wereldwijd hun fans en volgers met hun fenomenale samenspel. Gitarist Tuck Andress zorgt met zijn virtuoze en complexe gitaarpartijen voor een fundament dat staat als een huis en klinkt als een volledig orkest, waar Patti met haar krachtige en gracieuse vocalen vervolgens voor de inrichting zorgt.

In de 30 jaar dat ze samen muziek maken hebben ze de hele wereld over gereist. Ze hebben alle grote jazz festivals aangedaan waaronder North Sea Jazz en het Jazzfestival van Montreux. Keer op keer bewees Tuck dat hij zijn instrument volledig onder controle heeft, en voor de vocalen van Patti geldt hetzelfde. Kippenvelmomenten te over bij deze 2 giganten uit het genre. Tuck & Patti: of je bent fan, of je hebt ze nog niet gehoord." (metropool)

En als je ze nog nooit gehoord hebt, is er dus nu de kans. En we maken het in samenwerking met Metropool nog makkelijker!

Win vrijkaarten!
Je maakt alweer kans op 2 vrijkaarten voor dit mooie concert door antwoord te geven op de volgende (niet al te moeilijke) vraag:
welk nummer van Cindy Lauper werd door dit tweetal gecovered?
Mail het juiste antwoord en je naam + adresgegevens naar bieblog@bibliotheekhengelo.nl: voor de eerste goeie inzending liggen de kaarten klaar bij de kassa van Metropool!





Tuck & Patti in onze catalogus

Baltische zielen

Het is zo'n druilerige paasdag waarop je het liefst even wegduikt in een goed boek, een mooi stuk muziek of een bijzondere film. Zeker als je je ook nog een beetje in de lappenmand voelt, zoals ik vandaag. Ik heb er twee-in-één voor je, woord en muziek. De beelden mag je er zelf bij maken. En die komen vanzelf, dat weet ik zeker.

Op zaterdagochtend 27 november 2010 luisterde ik op de automatische piloot naar het wekelijkse muziekprogramma Een goedemorgen met... Die automatische piloot ging al snel over op stilstaan en geboeid luisteren. Een fijne stem vertelde fantastische verhalen  en de bijbehorende persoonlijke muziekkeuze raakte een gevoelige snaar. Ik maakte deze ochtend kennis met schrijver en meesterverteller Jan Brokken en met zijn boek Baltische zielen.

Jan Brokken heeft iets met de Baltische staten en maakte vele reizen door Estland, Letland en Litouwen. Hij beschrijft in Baltische zielen de strijd om aandacht en erkenning van zevenentwintig markante mannen en vrouwen. Sommigen werden wereldberoemd, anderen zijn vergeten. Het zijn verhalen over trost, moed, trouw, liefde, kunst, aanpassingsvermogen, maar ook over angst en verraad. Hij heeft de meeste personen zelf ontmoet of sprak hun nabestaanden. Het is daardoor ook een heel persoonlijk boek.

De muziek die hij tijdens dit programma draaide hoort bij die verhalen, bij die beroemde of minder beroemde personen. Omdat ze het componeerden, omdat ze het speelden of omdat ze 'erbij waren'. En het is de muziek die hij zelf veel draaide toen hij door die Baltische landen reisde om alle verhalen te verzamelen. De beelden die deze muziek bij hem oproepen, komen bij de luisteraar glashelder binnen.

Gelijk na deze uitzending kocht ik het boek en op dagen als deze luister ik opnieuw naar de uitzending. Om me te laven aan de klanken van Gidon Kremer, Arvo Pärt, Peter Vasks, Ester Mägi en al die andere sterke zielen.

Reserveer het boek in onze catalogus.

Marillion - Clutching At Straws

Hoewel de aandacht wellicht vooral uitgaat naar het nieuwe album van Marillion, sta ik vandaag even stil bij het album dat op mij de meeste indruk maakte. Clutching At Straws uit 1987 is het laatste album van de symfonische band met frontman Fish. Je mag er van vinden wat je wilt, maar na de wisseling van de leadzanger heeft Marillion mij minder kunnen boeien. Bepaald niet slecht hoor, begrijp me goed, maar Fish 'had wel wat'... Wel grappig om te zien hoe op diverse plekken op het web de fans van beiden redetwisten over wie de voorkeur heeft of hoort te krijgen.

Gaat het hier dan om een 'vergeten album'? De nummers van Misplaced Childhood komen nog regelmatig voorbij, vooral het nummer 'Kayleigh', maar hoe zit het dan met dit album?
Marillion kent als band een imposante discografie. Het feit dat ik deze plaat er uit licht, zal toch vooral te maken hebben met jeugdsentiment. Ik weet domweg nog hoe de LP in de aanbieding was bij de V&D in Almelo. Dat had ik gezien tijdens een tussenuurtje van school. Geen geld bij me natuurlijk, want dat had ik eigenlijk nooit. Eerst na school naar huis gefietst om geld op te halen, en dan weer terug naar de V&D in de hoop dat 'ie er nog stond. En jawel.
Ik heb hem enorm veel gedraaid, genoot van de drum - bas combinatie (heerlijke loopjes) en het typerende gitaargeluid. En de vocalen van Fish uiteraard.
Voor wie Marillion niet kent: gebruik de Spotify-link onderaan deze post voor een kennismaking.
Enjoy!





Reserveer in onze catalogus

De 'oudjes' doen het nog goed

Het is heerlijk om telkens verrast te worden door nieuwe schrijvers, maar het is in een aantal gevallen ook heel fijn dat er schrijvers zijn die met enige regelmaat een nieuw boek publiceren. Van die boeken waar je je op voorhand dan al helemaal op kunt verheugen. Zo heb ik net het laatste boek van Donna Leon, Dodelijke conclusies, gelezen. Wederom met commissario Brunetti in de hoofdrol, zijn liefhebbende, kritisch scherpe vrouw Paola op de achtergrond en natuurlijk de onverbeterlijke signora Elletra die op onnavolgbare wijze cyberspace afzoekt, overal haar ingangen weet te vinden en zo belangrijke informatie boven tafel krijgt. Verwacht geen bloedstollend verhaal, zinderende spanning of snelle dialogen. Sterker nog, feitelijk is er in dit verhaal niet eens een echte misdaad gepleegd, althans niet in het hier en nu. Het is wel een verhaal over klein en wellicht groot menselijk leed. Een verhaal over keuzes maken die soms anders uitpakken dan we hadden gewenst. Kortom een verhaal, zoals Donna Leon dat schrijft. En dat natuurlijk allemaal in en rondom de Venetiaanse calles, campo's en palazzi.

En nu ligt er op mijn nachtkastje de laatste van Jussi Adler-Olson, Dossier 64. Opnieuw een pageturner van de eerste orde. Opnieuw een coldcase zaak voor afdeling Q van het hoofdbureau van politie in Kopenhagen. Met Carl Morck als de immer wat mopperige 'baas', de geheimzinnig Assad, waarvan we nog steeds niet weten wat er in zijn verleden gebeurd is en de eigenaardige assistente Rose (die soms ook Yrsa is, maar Yrsa laat zich in dit verhaal niet zien).
In 'Dossier 64' gaat het om en aantal zaken die door de spitsvondige Assad en de speurhond Rose bij elkaar worden gebracht. De vermissingen vormen de aanleiding voor het onderzoek, maar de aanleiding voor de vermissingen is een stuk gruwelijker. Van een heel andere orde dan de boeken van Donna Leon. Met veel vaart geschreven, met veel humor en super spannend mede door de verschillende tijdslijnen en invalshoeken van waaruit het verhaal is geschreven.

Reserveer 'Dodelijke conclusies' in onze catalogus
Reserveer 'Dossier 64' in onze catalogus

Wat je rijdt ben je zelf

Uit een onderzoek van mei 2011 van Bureau Consumenten Onderzoek blijkt dat de auto in het leven van 71 procent van de Nederlanders een "uiterst belangrijke rol" inneemt. En de Eskimo's hebben 22 woorden voor sneeuw maar Nederlanders hebben wel 49 woorden voor auto. In Wat je rijdt ben jezelf doet marketeer Erwin Wijman een boekje open over onze obsessie met het laatste stukje klassenmaatschappij in Nederland: de auto.

Wat je rijdt ben jezelf is een autogids, marketingboek, psychologieboek en verhalenboek ineen. En hij maakt gelijk gehakt van ons idee dat wij zelf onze auto uitkiezen. De meeste mensen hebben volgens Wijman niet door dat wij ons plooien naar onze omgeving, baan, buren, vrienden, opleiding, partner, kinderen, afkomst, ambitie en inkomen. Als voorbeeld geeft hij de bewoners van Steinerbos 60 tot en met 74 in de Vinex-wijk Hoofddorp West: iedereen rijdt Peugeot. In die straat staan 9 Peugeot achter elkaar!

Wat je rijdt ben jezelf zit vol met leuke en interessante feiten en weetjes over wij en onze auto en over hoe automerken aan hun imago bouwen. Een leuk item vond ik de modelnaam missers: zo betekent Fiat Uno in Finland "Fiat Sukkel" en de Ford Pinto is in het Portugees "Ford Klein Lulletje". Of de top 19 van Nederlandse autoreclame aller tijden waar ik zelf de Volkswagen advertentie "Terugroepactie. Volkswagen Golf type 1 bouwjaar 1974" hilarisch vond. Er werd gewaarschuwd voor lichte slijtage aan het mechanisme van het handschoenkastje, haha (ik rij zelf Volkswagen Golf, daarom spreekt mij dit aan natuurlijk).

In Wat je rijdt ben jezelf staan geen technische specificaties, verbruikscijfers of andere saaie autopraat, dus ook geschikt voor vrouwen! Er staat zelfs een logische verklaring in waarom auto's van vrouwen rond eind veertig en begin vijftig zoveel vaker bij auto ongelukken betrokken zijn. En laat ik in ieder geval verklappen dat het niet jullie schuld is!

Reserveer Wat je rijdt ben je zelf in onze catalogus