In memoriam: Levon Helm

Foto: Jay Wright (sound man w/ John Hiatt)

Gisteren overleed op 71 jarige leeftijd Levon Helm, de legendarische drummer en zanger van The Band. Begin jaren '70 was The Band van grote invloed. Als begeleidingsband van Bob Dylan uiteraard, maar zeker ook vanuit de eigen kracht.
"Levon Helm passed peacefully this afternoon. He was surrounded by family, friends and band mates and will be remembered by all he touched as a brilliant musician and a beautiful soul", zo staat te lezen op zijn website.
Helm werd in 1960 lid van The Hawks, de groep die later werd omgedoopt tot The Band en een tijdje de vaste begeleidingsband was van Bob Dylan. In 1968 maakte de groep zich los van Dylan en maakte direct de succesalbums 'Music from Big Pink' en 'The Band'. Kenmerkend was de meerstemmige zang, waarbij Helm opviel door zijn markante zuidelijke tongval. Legendarisch is uiteraard ook het afscheidsconcert 'The Last Waltz'.
Helm, een van de eerste drummers in de popmuziek die ook zongen, maakte ook enkele succesvolle soloplaten. In 2008 kreeg hij voor zijn album 'Dirt Farmer' een Grammy, en twee jaar later werd hem opnieuw een Grammy toegekend voor de opvolger 'Electric Dirt'.

De Amerikaan leed al een tijdje aan keelkanker, maar dat weerhield hem er niet van om op te treden. Ondanks zijn stemproblemen stond hij vorige maand nog enkele keren op het podium.
Het enthousiasme waarmee hij nog steeds muziek maakte, is mooi te zien op de live-dvd 'Ramble at the Ryman'. Een mooi concert, met veel collega-muzikanten.

foto: Ahron R. Foster

Onlangs was ik met enkele collega's nog bij de voorstelling van Leo Blokhuis. In de voorstelling THE BAND Music From Big Pink To The Last Waltz vertelt hij het verhaal van de band terwijl een groep topmuzikanten de muziek van The Band opnieuw tot leven brengt.
THE BAND Music From Big Pink To The Last Waltz is een avondvullende voorstelling vol muziek en vertellingen. De tijdloze composities van Robbie Robertson en zijn bandmaatjes Rick Danko, Levon Helm, Garth Hudson en Richard Manuel worden meesterlijk vertolkt door de band. Blokhuis verzorgt de vertellingen uit de Amerikaanse geschiedenis, verhalen vol persoonlijk drama van de leden van The Band en enthousiaste muzieklessen.
Er staan geen voorstellingen meer gepland, maar wie weet.... Het is in ieder geval een fantastisch mooie manier om na te genieten van prachtige muziek of om kennis te maken met een stukje muziekgeschiedenis:
Ter ere van Levon Helm...


Reserveer 'Ramble At The Ryman' in onze catalogus

Garden State

Misschien ken je Zach Braff van de komische ziekenhuisserie "Scrubs", maar dat hij meer kan blijkt uit zijn regiedebuut met de film Garden State waarin hij zelf de hoofdrol speelt. Garden State is een bitterzoet relatiedrama met een subtiele humor die in 2004 een bescheiden filmhuis hit was.

Zach Braff speelt de mislukte acteur Andrew Largeman die na negen jaar afwezigheid terugkeert naar zijn geboortestadje voor zijn moeders begrafenis. Al die jaren heeft hij zware medicatie geslikt die zijn vader (een psychiater) hem heeft voorgeschreven om een jeugdtrauma te verwerken. Hij komt al zijn oude vrienden tegen en ontmoet de levenslustige en epileptische Sam, een leuke rol van Natalie Portman. Hij besluit te stoppen met zijn medicatie waardoor de werkelijkheid ineens een stuk harder binnenkomt. 

Het klinkt misschien als een deprimerende antidrugs film maar dat is het absoluut niet. Het is een grappige, charmante film, met kleurrijke karakters en leuke dialogen. Garden State is een soort "coming of age movie" waarin een jongen kies voor het echte leven ook al weet hij dat het niet zal meevallen.



Reserveer Garden State in onze catalogus

Sicilië

Binnenkort gaat een lang gekoesterde wens van mij in vervulling. Ik ga, samen met mijn lief, naar Sicilië. De vaste lezers van dit blog kennen mijn liefde voor Italië. Ik houd van Italiaanse boeken, van Italiaanse films, van Italiaans eten, van de Italiaanse taal en vooral ook van de Italianen zelf. Ik heb inmiddels aardig wat plekjes in Italië bezocht en er zijn er nog vele te gaan. Binnenkort dus Sicilië.

Een substantieel deel van de pret zit 'm natuurlijk in de voorpret en waar kun je dan beter terecht dan in de bieb? Reisgidsen, verhalen, films, kortom vanalles om helemaal in de juiste sfeer te komen. Natuurlijk grijp ik voor mooie beelden terug op één van mijn favoriete detective series, Montalbano. Daar ga ik het hier niet over hebben, want dat vind je terug in een eerder door mij gepubliceerde post. Nee, ik ga hier op een rijtje zetten wat ik in onze spannende afdeling 'landen en reizen' (echt één van de fijnste afdelingen in de bibliotheek!) heb gevonden. Niet één of twee boeken, nee een hele rij met allemaal een eigen accent, die mij geholpen hebben bij het uitzetten naar een goed reisplan.

Altijd fijn voor de bezienswaardigheden en de mooie plaatjes zijn de Capitoolgidsen. In dit geval zijn er zelfs twee, namelijk de uitgebreide, zeg maar de normale, versie en de compacte versie. Met name die laatste is interessant als je een boek mee wilt nemen, maar je wilt niet teveel gewicht in je koffer. Een overzichtelijke reisgids die per geografisch gebied de bezienswaardigheden opsomt met aandacht voor interessante eetgelegenheden en accomodaties.
Een vergelijkbare reisgids is er één uit de serie Insight guides. Wat minder mooi geïllustreerd, maar heel bruikbaar.
Verder heb ik veel informatie gehaald uit de Geogids over Sicilië. Veel aandacht voor landschap, cultuur en gastronomie in deze gids.
En dan nog een boekje met 30 wandelingen op Sicilië en de de Liparische eilanden, Deltas wandelgids Sicilië. Weliswaar niet aanwezig in Bibliotheek Hengelo, maar dankzij onze Overijsselse catalogus wel te krijgen!
Last but not least natuurlijk nog het onovertreffelijke 100% Sicilië met zowel de beroemde highlights als ook de geheimen van de streek.

Ik heb mijn reisje dus gepland. En tien dagen zijn bij lange na niet genoeg voor dit eiland. Ik verwacht dat de toekomst nog meer Siciliaanse reisjes voor mij in petto heeft.
O, ja en als je dan ook nog ter ontspanning iets wilt lezen in Siciliaanse sferen dan is 'Siciliaans testament' van Rosita Steenbeek een aanrader.

Reserveer reisgidsen over Sicilië in onze catalogus
Reserveer Siciliaans testament in onze catalogus

Blindgangers - Joke Hermsen

In het kader van “April: Maand van de Filosofie, met dit jaar als thema De Ziel”, Blindgangers van Joke Hermsen. Een boek waarin ook gefilosofeerd wordt over de vraag of we meer zijn dan ons brein. Maar waarin Joke Hermsen ons ook probeert duidelijk te maken dat "mensen blindgangers zijn zolang ze het contact met hun innerlijk kwijt zijn".

Van de achterflap
25 jaar geleden vonden vijf studenten elkaar tijdens drukbijgewoonde colleges filosofie. Ze richtten een studentengenootschap op met de klinkende naam “nil desperandum” – “gij zult niet wanhopen”. Ze kwamen regelmatig bij elkaar en zetten de discussie uit de colleges verder. Er ontstonden warme vriendschappen en relaties en doorheen de volgende 25 jaar verloren de vrienden elkaar nooit uit het oog. Om hun jubileum te vieren nodigt de vrouw van één van de oorspronkelijke leden de andere, al dan niet met partner en kinderen, uit op hun buitenhuisje in Drenthe. Ze zeggen allemaal toe, de ene al wat enthousiaster dan de andere. Niet iedereen kijkt met evenveel vreugde terug op de afgelopen 25 jaar. Wat hebben ze van hun leven gemaakt? De naam “nil desperandum” is misschien wel toepasselijker dan ooit…

De ziel is al meer dan 2500 jaar het onderwerp van gesprek van theologen, filosofen. wetenschappers en kunstenaars. In Blindgangers van Joke Hermsen vraagt filosofiedocent Sebastiaan (Bas) de Bruin zich af of de creatieve geest en de ziel meer zijn dan alleen lichaam of gaat het toch enkel om chemische processen, wat de neurochirurg Johan stellig beweert?

Na het lezen van Blindgangers zijn de personages en hun worstelingen met het geheim van het menselijk bestaan goede bekenden van je geworden. Ik had liever nog geen afscheid van hen genomen. Maar ja… ook aan elk boek komt een eind.

Joke Hermsen wordt getypeerd als “een denkende schrijver”, evenals Marjolijn Februari, Pascal Mercier en Désanne van Brederode.  Zij schrijven boeken waarin zij o.a. proberen duidelijk te maken hoe we ons in deze tijd tot elkaar verhouden, wat ons drijft en wat ons in de weg zit. Tel daarbij op de thema’s tijdsdruk en infostress dan kan het toch niet anders dan dat het boeiende, filosofische boeken zijn. Gauw gaan lezen dus!! 

Reserveer Blindgangers in onze catalogus

Tuck & Patti in Hengelo: win 2 vrijkaarten!

Op vrijdag 18 mei staan Tuck & Patti op het podium van Metropool. Weer grote namen die afreizen naar het oosten van ons land.

"Al bijna 30 jaar betoveren Tuck & Patti wereldwijd hun fans en volgers met hun fenomenale samenspel. Gitarist Tuck Andress zorgt met zijn virtuoze en complexe gitaarpartijen voor een fundament dat staat als een huis en klinkt als een volledig orkest, waar Patti met haar krachtige en gracieuse vocalen vervolgens voor de inrichting zorgt.

In de 30 jaar dat ze samen muziek maken hebben ze de hele wereld over gereist. Ze hebben alle grote jazz festivals aangedaan waaronder North Sea Jazz en het Jazzfestival van Montreux. Keer op keer bewees Tuck dat hij zijn instrument volledig onder controle heeft, en voor de vocalen van Patti geldt hetzelfde. Kippenvelmomenten te over bij deze 2 giganten uit het genre. Tuck & Patti: of je bent fan, of je hebt ze nog niet gehoord." (metropool)

En als je ze nog nooit gehoord hebt, is er dus nu de kans. En we maken het in samenwerking met Metropool nog makkelijker!

Win vrijkaarten!
Je maakt alweer kans op 2 vrijkaarten voor dit mooie concert door antwoord te geven op de volgende (niet al te moeilijke) vraag:
welk nummer van Cindy Lauper werd door dit tweetal gecovered?
Mail het juiste antwoord en je naam + adresgegevens naar bieblog@bibliotheekhengelo.nl: voor de eerste goeie inzending liggen de kaarten klaar bij de kassa van Metropool!





Tuck & Patti in onze catalogus

Baltische zielen

Het is zo'n druilerige paasdag waarop je het liefst even wegduikt in een goed boek, een mooi stuk muziek of een bijzondere film. Zeker als je je ook nog een beetje in de lappenmand voelt, zoals ik vandaag. Ik heb er twee-in-één voor je, woord en muziek. De beelden mag je er zelf bij maken. En die komen vanzelf, dat weet ik zeker.

Op zaterdagochtend 27 november 2010 luisterde ik op de automatische piloot naar het wekelijkse muziekprogramma Een goedemorgen met... Die automatische piloot ging al snel over op stilstaan en geboeid luisteren. Een fijne stem vertelde fantastische verhalen  en de bijbehorende persoonlijke muziekkeuze raakte een gevoelige snaar. Ik maakte deze ochtend kennis met schrijver en meesterverteller Jan Brokken en met zijn boek Baltische zielen.

Jan Brokken heeft iets met de Baltische staten en maakte vele reizen door Estland, Letland en Litouwen. Hij beschrijft in Baltische zielen de strijd om aandacht en erkenning van zevenentwintig markante mannen en vrouwen. Sommigen werden wereldberoemd, anderen zijn vergeten. Het zijn verhalen over trost, moed, trouw, liefde, kunst, aanpassingsvermogen, maar ook over angst en verraad. Hij heeft de meeste personen zelf ontmoet of sprak hun nabestaanden. Het is daardoor ook een heel persoonlijk boek.

De muziek die hij tijdens dit programma draaide hoort bij die verhalen, bij die beroemde of minder beroemde personen. Omdat ze het componeerden, omdat ze het speelden of omdat ze 'erbij waren'. En het is de muziek die hij zelf veel draaide toen hij door die Baltische landen reisde om alle verhalen te verzamelen. De beelden die deze muziek bij hem oproepen, komen bij de luisteraar glashelder binnen.

Gelijk na deze uitzending kocht ik het boek en op dagen als deze luister ik opnieuw naar de uitzending. Om me te laven aan de klanken van Gidon Kremer, Arvo Pärt, Peter Vasks, Ester Mägi en al die andere sterke zielen.

Reserveer het boek in onze catalogus.

Marillion - Clutching At Straws

Hoewel de aandacht wellicht vooral uitgaat naar het nieuwe album van Marillion, sta ik vandaag even stil bij het album dat op mij de meeste indruk maakte. Clutching At Straws uit 1987 is het laatste album van de symfonische band met frontman Fish. Je mag er van vinden wat je wilt, maar na de wisseling van de leadzanger heeft Marillion mij minder kunnen boeien. Bepaald niet slecht hoor, begrijp me goed, maar Fish 'had wel wat'... Wel grappig om te zien hoe op diverse plekken op het web de fans van beiden redetwisten over wie de voorkeur heeft of hoort te krijgen.

Gaat het hier dan om een 'vergeten album'? De nummers van Misplaced Childhood komen nog regelmatig voorbij, vooral het nummer 'Kayleigh', maar hoe zit het dan met dit album?
Marillion kent als band een imposante discografie. Het feit dat ik deze plaat er uit licht, zal toch vooral te maken hebben met jeugdsentiment. Ik weet domweg nog hoe de LP in de aanbieding was bij de V&D in Almelo. Dat had ik gezien tijdens een tussenuurtje van school. Geen geld bij me natuurlijk, want dat had ik eigenlijk nooit. Eerst na school naar huis gefietst om geld op te halen, en dan weer terug naar de V&D in de hoop dat 'ie er nog stond. En jawel.
Ik heb hem enorm veel gedraaid, genoot van de drum - bas combinatie (heerlijke loopjes) en het typerende gitaargeluid. En de vocalen van Fish uiteraard.
Voor wie Marillion niet kent: gebruik de Spotify-link onderaan deze post voor een kennismaking.
Enjoy!





Reserveer in onze catalogus

De 'oudjes' doen het nog goed

Het is heerlijk om telkens verrast te worden door nieuwe schrijvers, maar het is in een aantal gevallen ook heel fijn dat er schrijvers zijn die met enige regelmaat een nieuw boek publiceren. Van die boeken waar je je op voorhand dan al helemaal op kunt verheugen. Zo heb ik net het laatste boek van Donna Leon, Dodelijke conclusies, gelezen. Wederom met commissario Brunetti in de hoofdrol, zijn liefhebbende, kritisch scherpe vrouw Paola op de achtergrond en natuurlijk de onverbeterlijke signora Elletra die op onnavolgbare wijze cyberspace afzoekt, overal haar ingangen weet te vinden en zo belangrijke informatie boven tafel krijgt. Verwacht geen bloedstollend verhaal, zinderende spanning of snelle dialogen. Sterker nog, feitelijk is er in dit verhaal niet eens een echte misdaad gepleegd, althans niet in het hier en nu. Het is wel een verhaal over klein en wellicht groot menselijk leed. Een verhaal over keuzes maken die soms anders uitpakken dan we hadden gewenst. Kortom een verhaal, zoals Donna Leon dat schrijft. En dat natuurlijk allemaal in en rondom de Venetiaanse calles, campo's en palazzi.

En nu ligt er op mijn nachtkastje de laatste van Jussi Adler-Olson, Dossier 64. Opnieuw een pageturner van de eerste orde. Opnieuw een coldcase zaak voor afdeling Q van het hoofdbureau van politie in Kopenhagen. Met Carl Morck als de immer wat mopperige 'baas', de geheimzinnig Assad, waarvan we nog steeds niet weten wat er in zijn verleden gebeurd is en de eigenaardige assistente Rose (die soms ook Yrsa is, maar Yrsa laat zich in dit verhaal niet zien).
In 'Dossier 64' gaat het om en aantal zaken die door de spitsvondige Assad en de speurhond Rose bij elkaar worden gebracht. De vermissingen vormen de aanleiding voor het onderzoek, maar de aanleiding voor de vermissingen is een stuk gruwelijker. Van een heel andere orde dan de boeken van Donna Leon. Met veel vaart geschreven, met veel humor en super spannend mede door de verschillende tijdslijnen en invalshoeken van waaruit het verhaal is geschreven.

Reserveer 'Dodelijke conclusies' in onze catalogus
Reserveer 'Dossier 64' in onze catalogus

Wat je rijdt ben je zelf

Uit een onderzoek van mei 2011 van Bureau Consumenten Onderzoek blijkt dat de auto in het leven van 71 procent van de Nederlanders een "uiterst belangrijke rol" inneemt. En de Eskimo's hebben 22 woorden voor sneeuw maar Nederlanders hebben wel 49 woorden voor auto. In Wat je rijdt ben jezelf doet marketeer Erwin Wijman een boekje open over onze obsessie met het laatste stukje klassenmaatschappij in Nederland: de auto.

Wat je rijdt ben jezelf is een autogids, marketingboek, psychologieboek en verhalenboek ineen. En hij maakt gelijk gehakt van ons idee dat wij zelf onze auto uitkiezen. De meeste mensen hebben volgens Wijman niet door dat wij ons plooien naar onze omgeving, baan, buren, vrienden, opleiding, partner, kinderen, afkomst, ambitie en inkomen. Als voorbeeld geeft hij de bewoners van Steinerbos 60 tot en met 74 in de Vinex-wijk Hoofddorp West: iedereen rijdt Peugeot. In die straat staan 9 Peugeot achter elkaar!

Wat je rijdt ben jezelf zit vol met leuke en interessante feiten en weetjes over wij en onze auto en over hoe automerken aan hun imago bouwen. Een leuk item vond ik de modelnaam missers: zo betekent Fiat Uno in Finland "Fiat Sukkel" en de Ford Pinto is in het Portugees "Ford Klein Lulletje". Of de top 19 van Nederlandse autoreclame aller tijden waar ik zelf de Volkswagen advertentie "Terugroepactie. Volkswagen Golf type 1 bouwjaar 1974" hilarisch vond. Er werd gewaarschuwd voor lichte slijtage aan het mechanisme van het handschoenkastje, haha (ik rij zelf Volkswagen Golf, daarom spreekt mij dit aan natuurlijk).

In Wat je rijdt ben jezelf staan geen technische specificaties, verbruikscijfers of andere saaie autopraat, dus ook geschikt voor vrouwen! Er staat zelfs een logische verklaring in waarom auto's van vrouwen rond eind veertig en begin vijftig zoveel vaker bij auto ongelukken betrokken zijn. En laat ik in ieder geval verklappen dat het niet jullie schuld is!

Reserveer Wat je rijdt ben je zelf in onze catalogus      

De inzending - Amy Waldman

Vrijdag 30 maart begon #TwitLit, Bas Heijnes leesclub in 140 tekens.  Heijne koos als eerste boek voor De inzending van Amy Waldman, naar verluidt de beste post-9/11 roman. Wie meepraat gebruikt de hashtag #TwitLit.

Van de achterflap
Amerika is een land waar alles mogelijk is en waar iedereen gelijk is. Althans, zo was het tot 11 september 2001. Jaren na de aanslagen schrijft New York een wedstrijd uit: ontwerp een monument voor de slachtoffers, op de plek van Ground Zero. Inzending is anoniem.
Als de jury na lang beraad een ontwerp heeft gekozen blijkt de inzender een moslim te zijn. De jury, onder wie Claire Burwell, de vertegenwoordiger van alle nabestaanden, raakt verdeeld en wordt onder druk gezet door de pers, de politiek en de nabestaanden. Wat begon als een hartverwarmend initiatief mondt uit in een schrijnende strijd over de vraag wie het recht heeft op de herdenking van een nationale tragedie.




De roman speelt zich af twee jaar na een terroristische aanslag op twee gebouwen in Manhattan, hoewel de Twintowers nooit genoemd worden in dit boek. Het ontwerp van een paradijselijke tuin met muren waarin de namen van de slachtoffers zijn gegraveerd krijgt de meeste stemmen. En dan wordt de naam van de maker bekend gemaakt: Mohammad Khan. Reactie van één van de aanwezigen: 'Jezus fucking Christus! Het is een verdomde moslim!'

De juryleden zijn óf voor óf tegen het monument en allemaal hebben ze de nodige argumenten om dat standpunt te onderbouwen. Daarnaast zijn ze ook nog eens heel koppig, en pas als het debat akelig uit de hand loopt, wordt er hier en daar gebogen en gebarsten.
Het is een boek dat je meesleept in alle gebeurtenissen dankzij de levendige personages, de morele dilemma’s  en de soepele schrijfstijl van Waldman.

Inmiddels zijn er verschillende romans verschenen, geïnspireerd op 9/11. Romans die met name gaan over de oorzaken en gevolgen van die dag op personen. De inzending gaat echter veel meer het effect dat een dergelijke aanslag heeft op een land en hoe de Amerikaanse samenleving er door is versplinterd.

Reserveer De inzending via onze catalogus

Simon's Cat

De filmpjes en tekeningen van Simon Tofield over zijn kat zijn enorm populair. Kattenliefhebbers (en kattenhaters wellicht ook) herkennen de dagelijkse nukken van een huisdier, snappen precies hoe het voelt... Het YouTube-kanaal kent grote aantallen abonnees, de filmpjes worden veel bekeken: je ontkomt er bijna niet aan. Naast de filmpjes zijn er ook steeds meer andere producten: mokken, notitieblokjes, bakvormpjes, t-shirts...
En gelukkig ook leuke boeken, om op je gemak de eenvoudige pentekeningen na te kijken. Leuke korte verhaaltjes, net zo aandoenlijk als de filmpjes.

Simon Tofield (1969) begon al op jonge leeftijd met het tekenen van cartoons en studeerde grafische animatie aan De Montfort University (Leicester). Hij werkt in Londen als animator bij Tandem Films. Simon’s Cat heeft een reeks prijzen gewonnen, waaronder die voor Best Comedy bij de British Animation Awards en de YouTube Blockbuster Award. Simon woont in Bedfordshire en heeft vier katten.
Hij maakt alle geluidjes in de films zelf... En hoewel de tekeningen wel getekend worden via een tekentablet voor de pc, komen de films via degelijk en traditioneel handwerk tot stand, plaatje voor plaatje. Voor een seconde film zijn 12 tot 25 tekeningen nodig...

Niet teveel praten hierover: gewoon kijken en lezen. Hieronder alvast een paar van mijn favorieten. En de boeken hebben we natuurlijk ook...
En tenslotte nog een leuke tip: volg ook het extra YouTube-kanaal, waarin je door de maker uitgelegd krijgt hoe je de karakters tekent. Zelf aan de slag dus!







Reserveer 'Simon's Cat' in onze catalogus
Reserveer 'Simon's Cat trekt er op uit' in onze catalogus
Reserveer 'Katten Chaos' in onze catalogus

Het boek van alle dingen

Guus Kuijer is een held. Een held in het schrijven van jeugdliteratuur die er toe doet. Daarom won hij deze week de Astrid Lindgren Memorial Award 2012. Een soort Nobelprijs voor kinder- en jeugdliteratuur. En Guus Kuijer is de eerste Nederlander die deze prijs wint. Hierbij dus een warme felicitatie en diepe kniebuiging voor deze held.

De jury schrijft over haar keus:

Guus Kuijer geeft met onbevooroordeelde blik en intellectuele scherpte de problematiek van de moderne samenleving en de grote levensvragen vorm. In zijn boeken is het respect voor het kind net zo vanzelfsprekend als het afstand nemen van intolerantie en onderdrukking. Kuijer verenigt diepe ernst en messcherp realisme met warmte, subtiele humor en visionaire fantasieën. Zijn eenvoudige, heldere en exacte stijl omvat filosofische diepzinnigheid evenals vederlichte poëzie.

De jury heeft gelijk.

Guus Kuijer schonk ons onder andere Madelief en Polleke. Twee bijzondere en eigenzinnige dames. Maar hij schonk ons ook de dappere Thomas, die zijn gedachten en gevoelens beschrijft in Het boek van alle dingen. En Thomas heeft veel om over te schrijven.

Thomas schrijft over de pollepel van z'n vader,
die 'de Heilige Vader' voor altijd uit hem heeft weggeranseld.
Thomas schrijft over zijn engelachtige moeder,
die hij zo graag wil beschermen tegen de klappen van haar man.
Thomas schrijft over de mooie Eliza met haar krakende been,
die hem 'lieve vriend' noemt nadat hij haar een dappere liefdesbrief heeft geschreven.
Thomas schrijft over mevrouw Van Amersfoort,
die hem leert dat geluk begint met niet meer bang te zijn.
Thomas schrijft over zijn kleine moed om in opstand te komen,
door de plagen van Egypte binnenshuis te halen.
Thomas schrijft over zijn grote zus Margot,
die grote moed toont en een einde maakt aan de tiranie.
Thomas schrijft over zijn Godsvresende vader,
die zich ten doel heeft gesteld om zijn gezin 'bij de Heer' te brengen
en die uit angst en onmacht vergeet dat het leven ook gewoon fijn mag zijn.

Ik heb ergens gelezen dat Guus Kuijer zegt dat hij eigenlijk het meest trots is op Het boek van alle dingen. Dat dat het boek is dat zijn werk het best kenmerkt. Hij heeft gelijk. En ik ben dankbaar dat er schrijvers zijn die dit soort verhalen zo mooi kunnen opschrijven.

Reserveer in onze catalogus.

Onze excuses voor het ongemak

In Nederland pakken elke ochtend minstens een half miljoen mensen de trein en gaan 's avonds weer terug. Er is een naam voor deze speciale groep mensen: de treinforens. Ik behoor zelf ook tot deze groep: bijna elke dag 2 uur in de trein naar mijn werk.

Het boek Onze excuses voor het ongemak is geschreven door een doorgewinterde soortgenoot: Volkskrant-journalist Robert Giebels. Hij forenst al jaren lang elke dag met de trein van Breda naar Amsterdam: elke dag een uur of 4 in de trein. En ook nog via Station Utrecht dat vaak het nationale afvoerputje van treinproblemen is. Oh ja, hij heeft ook nog rugproblemen en lang staan is voor hem een marteling.

Hij schrijft even hilarisch als waarheidsgetrouw over de uitdagingen waar wij forenzen mee worden geconfronteerd zoals niet verstaanbare omroepberichten, microfoongeile conducteurs die zichzelf graag horen praten via de omroepinstallatie, irritante medepassagiers en treinen die wegrijden zodra er horden forenzen op afkomen. Erg herkenbaar vond ik de kenmerken van de ervaren treinforens zoals een goed doordachte instaptechniek, een strategie voor het scoren van de beste zitplaats, het snel kunnen inschatten van haalbare alternatieven als het echt mis gaat en een soort Boeddhistische berusting als toch niks meer aan te doen is.   

Zijn verhalen zijn een feest van herkenning en hij beschrijft verschillende bizarre situaties uit zijn forenzenleven. En zo heeft iedere ervaren treinforens weer zijn eigen verhalen. Onze excuses voor het ongemak is een geinig boek voor iedereen voor wie treinforenzen een substantieel deel van zijn leven is.

Reserveer Onze excuses voor het ongemak in onze catalogus.