Simon's Cat

De filmpjes en tekeningen van Simon Tofield over zijn kat zijn enorm populair. Kattenliefhebbers (en kattenhaters wellicht ook) herkennen de dagelijkse nukken van een huisdier, snappen precies hoe het voelt... Het YouTube-kanaal kent grote aantallen abonnees, de filmpjes worden veel bekeken: je ontkomt er bijna niet aan. Naast de filmpjes zijn er ook steeds meer andere producten: mokken, notitieblokjes, bakvormpjes, t-shirts...
En gelukkig ook leuke boeken, om op je gemak de eenvoudige pentekeningen na te kijken. Leuke korte verhaaltjes, net zo aandoenlijk als de filmpjes.

Simon Tofield (1969) begon al op jonge leeftijd met het tekenen van cartoons en studeerde grafische animatie aan De Montfort University (Leicester). Hij werkt in Londen als animator bij Tandem Films. Simon’s Cat heeft een reeks prijzen gewonnen, waaronder die voor Best Comedy bij de British Animation Awards en de YouTube Blockbuster Award. Simon woont in Bedfordshire en heeft vier katten.
Hij maakt alle geluidjes in de films zelf... En hoewel de tekeningen wel getekend worden via een tekentablet voor de pc, komen de films via degelijk en traditioneel handwerk tot stand, plaatje voor plaatje. Voor een seconde film zijn 12 tot 25 tekeningen nodig...

Niet teveel praten hierover: gewoon kijken en lezen. Hieronder alvast een paar van mijn favorieten. En de boeken hebben we natuurlijk ook...
En tenslotte nog een leuke tip: volg ook het extra YouTube-kanaal, waarin je door de maker uitgelegd krijgt hoe je de karakters tekent. Zelf aan de slag dus!







Reserveer 'Simon's Cat' in onze catalogus
Reserveer 'Simon's Cat trekt er op uit' in onze catalogus
Reserveer 'Katten Chaos' in onze catalogus

Het boek van alle dingen

Guus Kuijer is een held. Een held in het schrijven van jeugdliteratuur die er toe doet. Daarom won hij deze week de Astrid Lindgren Memorial Award 2012. Een soort Nobelprijs voor kinder- en jeugdliteratuur. En Guus Kuijer is de eerste Nederlander die deze prijs wint. Hierbij dus een warme felicitatie en diepe kniebuiging voor deze held.

De jury schrijft over haar keus:

Guus Kuijer geeft met onbevooroordeelde blik en intellectuele scherpte de problematiek van de moderne samenleving en de grote levensvragen vorm. In zijn boeken is het respect voor het kind net zo vanzelfsprekend als het afstand nemen van intolerantie en onderdrukking. Kuijer verenigt diepe ernst en messcherp realisme met warmte, subtiele humor en visionaire fantasieën. Zijn eenvoudige, heldere en exacte stijl omvat filosofische diepzinnigheid evenals vederlichte poëzie.

De jury heeft gelijk.

Guus Kuijer schonk ons onder andere Madelief en Polleke. Twee bijzondere en eigenzinnige dames. Maar hij schonk ons ook de dappere Thomas, die zijn gedachten en gevoelens beschrijft in Het boek van alle dingen. En Thomas heeft veel om over te schrijven.

Thomas schrijft over de pollepel van z'n vader,
die 'de Heilige Vader' voor altijd uit hem heeft weggeranseld.
Thomas schrijft over zijn engelachtige moeder,
die hij zo graag wil beschermen tegen de klappen van haar man.
Thomas schrijft over de mooie Eliza met haar krakende been,
die hem 'lieve vriend' noemt nadat hij haar een dappere liefdesbrief heeft geschreven.
Thomas schrijft over mevrouw Van Amersfoort,
die hem leert dat geluk begint met niet meer bang te zijn.
Thomas schrijft over zijn kleine moed om in opstand te komen,
door de plagen van Egypte binnenshuis te halen.
Thomas schrijft over zijn grote zus Margot,
die grote moed toont en een einde maakt aan de tiranie.
Thomas schrijft over zijn Godsvresende vader,
die zich ten doel heeft gesteld om zijn gezin 'bij de Heer' te brengen
en die uit angst en onmacht vergeet dat het leven ook gewoon fijn mag zijn.

Ik heb ergens gelezen dat Guus Kuijer zegt dat hij eigenlijk het meest trots is op Het boek van alle dingen. Dat dat het boek is dat zijn werk het best kenmerkt. Hij heeft gelijk. En ik ben dankbaar dat er schrijvers zijn die dit soort verhalen zo mooi kunnen opschrijven.

Reserveer in onze catalogus.

Onze excuses voor het ongemak

In Nederland pakken elke ochtend minstens een half miljoen mensen de trein en gaan 's avonds weer terug. Er is een naam voor deze speciale groep mensen: de treinforens. Ik behoor zelf ook tot deze groep: bijna elke dag 2 uur in de trein naar mijn werk.

Het boek Onze excuses voor het ongemak is geschreven door een doorgewinterde soortgenoot: Volkskrant-journalist Robert Giebels. Hij forenst al jaren lang elke dag met de trein van Breda naar Amsterdam: elke dag een uur of 4 in de trein. En ook nog via Station Utrecht dat vaak het nationale afvoerputje van treinproblemen is. Oh ja, hij heeft ook nog rugproblemen en lang staan is voor hem een marteling.

Hij schrijft even hilarisch als waarheidsgetrouw over de uitdagingen waar wij forenzen mee worden geconfronteerd zoals niet verstaanbare omroepberichten, microfoongeile conducteurs die zichzelf graag horen praten via de omroepinstallatie, irritante medepassagiers en treinen die wegrijden zodra er horden forenzen op afkomen. Erg herkenbaar vond ik de kenmerken van de ervaren treinforens zoals een goed doordachte instaptechniek, een strategie voor het scoren van de beste zitplaats, het snel kunnen inschatten van haalbare alternatieven als het echt mis gaat en een soort Boeddhistische berusting als toch niks meer aan te doen is.   

Zijn verhalen zijn een feest van herkenning en hij beschrijft verschillende bizarre situaties uit zijn forenzenleven. En zo heeft iedere ervaren treinforens weer zijn eigen verhalen. Onze excuses voor het ongemak is een geinig boek voor iedereen voor wie treinforenzen een substantieel deel van zijn leven is.

Reserveer Onze excuses voor het ongemak in onze catalogus.      

Tony Joe White in Hengelo: win 2 vrijkaarten!

Op 11 april staat Tony Joe White op het podium van Metropool! Een levende legende in het dorp Hengelo, waar geen moeras te vinden is, maar waar door sommigen het woord 'desolaat' toepasselijk wordt gevonden...

In iedere song klinkt de sound door van White’s geboorteplaats Louisiana met zijn broeierige moerassen. Ondanks dat hij nu in Nashville woont, ademt zijn muziek een en al southern swamprock uit. Hij brengt de nummers zoals niemand anders dat kan: levendig, beeldend en mysterieus en zijn mooie donkere en zwoele stem versterkt die elementen nog eens. Hij is een zeer goede songwriter en dat blijkt ook uit de tal van grote namen die werk van hem coverden, onder andere Elvis Presley, Roy Orbison, Dusty Springfield, Etta James en Ray Charles namen nummers van hem op. (writteninmusic)

Een bijzondere avond wordt het vast. Onlangs verscheen een prachtige 3-dubbel-cd. 'Collected', met een mooi overzicht van het imposante oeuvre van de man.

"Niet alleen is Tony Joe White Collected een mooie aanvulling voor de fans, het is tevens een mooi begin voor iemand die (nog) niet of nauwelijks bekend is met White’s werk. Het digipack geeft een goed en compleet overzicht van één van de grootste singer-songwriters die de muziekwereld rijk is."

Nieuw album
Sinds 10 januari is de uit Nashville afkomstige singer-songwriter alweer bezig met zijn nieuwe plaat. “Ik ben nu halverwege. Er komen twaalf nummers op te staan en het heeft een ‘swampy’ smaak: het is snel, hard, wild, ruig en luid. Het wordt echt een dansalbum met rock en blues, koele woorden en heel veel gitaar! Ik ben er echt heel enthousiast over!”, vertelt een uitzinnige White. “Ik heb het album vernoemd naar een moerasdier dat in Louisiana leeft. Het is een katachtige, een beetje zoals een panter maar dan nog groter. Het is een Wampus cat, een kruising tussen een panter en een sabretooth, een mysterieus dier, net zoals het album gaat zijn. De woorden zijn angstaanjagend, de sound is hard, gedreven en ‘rockin’. Mijn vrouw zegt weleens wanneer ik een nummer speel van dit nieuwe album, dat ze er de rillingen van krijgt. Net zoals een Wampus cat je dat zou geven dus”, lacht White. Dat belooft wat! (writteninmusic)


Win 2 vrijkaarten!
In samenwerking met Metropool geeft Bieblog Hengelo 2 vrijkaarten aan degene die het eerst het goede antwoord weet op de volgende vraag:

"Elvis Presley nam 'Polk Sallad Annie' op; maar welke 2 nummers van Tony Joe White werden ook door 'The King' vertolkt?"

Mail je antwoord naar Bieblog Hengelo; de eerste goede inzending wint de kaarten! Vermeld wel even je naam en adres in de mail... Over de uitslag corresponderen we niet, medewerkers van Bibliotheek Hengelo en Metropool zijn uitgesloten van deelname, enzovoort, je kent dat wel.. De winnaar krijgt uiteraard bericht!

Tot ziens in Metropool op 11 april!


Tony Joe White in onze catalogus

Metronome

De Nederlandse ondertitel van Metronome is In het ritme van de metro door de geschiedenis van Parijs. En dat is precies wat Lorànt Deutsch doet: hij vertelt over het fascinerende verleden van Parijs aan de hand van metrostations en elk station staat voor een eeuw. In deze vorm reis je door de tijd; van het prille begin van de stad op Île de la Cité rond vijftig voor Christus tot de wijk La Défense die nog maar vijftig jaar bestaat.

Als vijftienjarig jongetje uit de provincie kwam Lorànt Deutsch in Parijs wonen. De metro gaf hem de gebruiksaanwijzing om wegwijs te worden in de grote stad en bij elke station vroeg hij zich af: "Waarom Invalides? Châtelet, wat is dat? Welke République? Wie was Étienne Marcel?". Door zich in de verhalen achter de stations te verdiepen legde hij de basis voor Metronome en in het boek passeren via 21 metrostations evenzoveel eeuwen Franse geschiedenis.

En Loránt dook niet alleen in de archieven en de geschiedenisboeken; hij ging ook op zoek naar fysieke sporen van het verleden die nog steeds, als weet waar je moet kijken, te vinden zijn in Parijs. Al zwervend door de stad weet hij restanten te vinden van oude bouwwerken en historische locaties ondanks de grote verbouwing van Parijs door Baron Haussman in de negentiende eeuw.

Metronome is met vaart geschreven en zit vol met historische ontdekkingen en anekdotes. En de Fransen zijn er gek op. De Franse uitgever liet eerst maar achtduizend exemplaren van het boek drukken, intussen zijn er in Frankrijk 1,2 miljoen exemplaren verkocht! Er is ook een Métronome illustré op koffietafelformaat en de auteur werkt nu aan een vierdelige tv-serie, die de vorm van een docu-fiction moet krijgen. Ik hoop dat de geïllustreerde versie ook in Nederland uitkomt want het gebrek aan kaartjes en afbeeldingen vond ik wel een gemis. Voor Parijs liefhebbers is Metronome een absolute aanrader!
    
Reserveer Metronome in onze catalogus.

Moss - Ornaments

Eens even wat anders dan je van mij gewend bent. De Nederlandse band Moss is genomineerd voor een 3FM-Award. Dat betekent dat je kunt stemmen: in de categorie 'alternative' en 'beste band'. Reden om het laatste album van  deze band, Ornaments, te beluisteren. Gisteravond zat frontman Marien Dorleijn nog aan tafel in De Wereld Draait Door, ook mooi.
En hoewel het bepaald niet een genre is waar ik in thuis ben, ben ik wel enthousiast. Klinkt goed, energiek, sfeervol, gevarieerd.

"Hier neemt Moss verder afstand van de gitaarband die ze ooit was en hoe into-the-gitaarbandjes ik ook ben: ik vind het prima. De ritmische kant wordt verder uitgebouwd en ook de synthesizers gaan tekeer alsof er nooit seventies (Eno) en eighties (Talk Talk/O.M.D) geweest zijn. Ik durf wel te stellen dat dit hun beste album tot op heden is. Waren er op de vorige nog wat mindere songs, hier kan ik ze niet ontdekken. De gevoelige snaar wordt geraakt in een liedje als "Tiny Love" , het dansbare in "Ornament", het opzwepende in "Spellbound" en het vrolijke in "The Hunter". Knap om ondanks de diverse invalshoeken toch de sfeer vast te houden. Ornament is zo´n versiering die het leven prettig maakt en wat mij betreft wel de definitieve doorbraak mag worden van een band die zichzelf wederom opnieuw uitgevonden heeft." (Fileunder)

Misschien wordt het nog wel eens wat met mij, en kom ik eindelijk af en toe uit die traditionele hoek. Nou ja, je weet maar nooit!
Ben je ook fan van Moss, dan kun je dus op ze stemmen voor die 3FM-Award. Bekendmaking op 12 april...





Reserveer in onze catalogus

Everything is illuminated

De schrijver Jonathan Safran Foer verrijkte m'n boekenkast met z'n roman Extreem luid & ongelooflijk dichtbij. Pas daarna las ik z'n debuut Alles is verlicht. Een wonderlijk verhaal. Vooral doordat het zo wonderlijk is opgeschreven. Drie verhaallijnen, die elkaar afwisselen, doorkruisen en uiteindelijk samenkomen. Onderweg word je ontroerd, moet je soms gniffelen, maar bekruipt je ook een soort unheimisch gevoel. Want dit gaat toch over hele wezenlijke en vreselijke dingen uit de Tweede Wereldoorlog? Zich afspelend in de Oekraïne, wat we door alle verhalen over Polen en Rusland soms even lijken te vergeten?

Ja, dat klopt. Maar het lukt de schrijver dus toch om daar een soort van bijzondere lichtheid aan te geven. Hoe verfilm je zoiets? Daar was ik wel benieuwd naar. Net zoals ik benieuwd ben naar de verfilming van Extreem luid, die op dit moment in de bioscopen draait (gratis tip!).

Everything is illuminated heeft voor mij nog meer van dat wonderlijke dan ik bij het boek al had ervaren. Dat komt door allerlei filmische keuzes van de regisseur. In kleur, decor, details, perspectief, casting. Maar niet in de laatste plaats door de taal en het script in z'n geheel. De ondertitel luidt met recht: Leave normal behind. Want dat is wat je doet zodra je deze film instapt. Bekijk de trailer en je snapt vast wat ik bedoel. Je kunt niet anders dan je eraan overgeven en je laten meedrijven op dat wat voorbij komt. Zo'n film dus.

Oh ja, waar het over gaat? Over een jonge man, die met een vergeelde foto van z'n opa en een vrouw op zoek gaat naar die vrouw. Zij zou z'n opa uit de handen van de Nazi's hebben gered. Hij krijgt hulp van een bijzondere tolk, diens warrige opa en hun hond. Genoeg ingrediënten voor veel 'lichtheid'.

De boodschap van dit alles? Die wordt mooi beschreven in één van de recensies: No matter who we are or where we live, we are all connected. En dat haalt voor mij dat unheimische gevoel uit dit sterke verhaal.




Reserveer in onze catalogus.

Lars Kepler - Getuige

Dit is een boek dat je naar de strot grijpt. Heel direct geschreven, met vaart, en zo indringend dat sommige plotwendingen aanvoelen als een klap in je gezicht.
Getuige is het derde boek van het Zweedse schrijversechtpaar dat schuil gaat achter de naam Lars Kepler. Ter gelegenheid van het verschijnen van deze titel waren de schrijvers deze week in Nederland. Ondergetekende kon aanwezig zijn bij een meet & greet in Amsterdam, ware het niet dat ik nogal aan het snotteren was met traanogen. Dat wilde ik de overige thrillerliefhebbers van de crimezone buzz-club toch niet aandoen. Ik heb dus wat gemist, maar maak het met deze blogpost misschien een beetje goed.
Alexander Ahndoril en Alexandra Coelho schrijven letterlijk samen aan hun boeken: ze praten voortdurend over het verhaal. Een plot wordt aan de keukentafel bedacht, stukken tekst worden heen en weer gemaild. De hoofdpersoon uit hun boeken is Joona Linna, een Fin. Waarom? In Zweedse thrillers is de hoofdpersoon vaak een alcoholische, sombere en gescheiden politieman. De schrijvers wilden iets anders. een heel ander type, met een verleden dat in de acht boeken (!) langzaam zal worden uitgerold...
We schreven op dit blog al over het debuut van Lars Kepler, Hypnose, en stipten daar ook al de commotie aan over de zoektocht naar de ware identiteit achter Lars Kepler:

Het manuscript zonden ze naar hun uitgever, maar zonder hun ware identiteit te onthullen. Alexander: ‘We hadden een speciaal emailadres aangemaakt en de brief ondertekende we met Lars Kepler. We wilden dat Hypnose zou worden beoordeeld op het verhaal, de plot, en niet op de auteurs die we al waren. Het klinkt ineens een beetje gek, maar wij vonden het echt een goed idee.’ De uitgever, waar Alexander en Alexandra beiden al eerder publiceerden, was direct enthousiast. Maar hij weigerde verder te lezen voordat hij wist wie Lars Kepler was. Alexandra: ‘Hij zei later, het verhaal was zo heftig. Wie bedenkt er nu zo iets. Het had wel een gevaarlijke gek kunnen zijn die het schreef. Achteraf deed de wijze van groeten in de brief de uitgever vermoeden dat het Alexander zou kunnen zijn. Zo zie je maar.’ Ze besloten hun identiteit bekend te maken, maar alleen als ze op voorhand zouden horen dat het boek zou worden uitgegeven. Die belofte kwam er. De uitgever betaalde negen miljoen kronen voor het debuut, omgerekend 1 miljoen euro.Daarna kwam alles in een stroomversnelling, vertelde Alexandra. ‘Er werden direct al enkele hoofdstukken vertaald en meegenomen naar de London Book Fair.’ Uitgevers rolden over elkaar heen om de rechten binnen te slepen. De vertaalrechten werden voor astronomische bedragen verkocht. Inmiddels staat de teller op 38 landen. Het megasucces, ruim voor de verschijning van het boek, was het startpunt van een nieuwe Zweedse hype. ‘Het werd een ware heksenjacht,’ vertelt Alexandra. Aftonbladet, de grootste Zweedse tabloid, moest en zou erachter komen wie de geheimzinnige Lars Kepler was. Ze begonnen te spitten. Ze openden zelfs een hotlijn om tips te verzamelen.’ (crimezone.nl)

Maar even weer terug naar het boek.

De Birgittagården is een internaat voor jonge vrouwen met destructief gedrag. Op een donkere herfstnacht wordt een van de opgenomen meisjes vermoord in de separeerkamer van het internaat. Ze wordt met beide handen voor haar gezicht gevonden op het bed. Niemand heeft iets gezien en een van de meisjes is spoorloos verdwenen. Inspecteur Joona Linna reist af naar de Birgittagården en bevindt zich al snel midden in de meest raadselachtige moordzaak waarop hij ooit is gestuit. Als hij op zoek gaat naar de oplossing, worden er verwoestende krachten in werking gezet. Er zijn geen getuigen, maar kort na de gewelddadige moord begint een vrouw in Stockholm de tiplijn van de politie te bellen met informatie. Eerst vraagt ze geld voor haar inlichtingen, maar later verzoekt ze hen alleen maar te luisteren, steeds wanhopiger.

Het is echt wel weer even geleden dat ik een boek las dat ik echt niet aan de kant wilde leggen. Verslavend is het, zonder overdrijven. De schrijfstijl van Lars Kepler zorgt er voor dat je in no time deelgenoot bent van het verhaal, Of, om maar een nog toepasselijker term te gebruiken, je bent getuige. Je bent er bij, zo dichtbij dat het bijna verlammend gaat werken en je bang bent dat je ontdekt wordt. Naast het spannende verhaal zelf leer je ook Joona Linna beter kennen. En als je uiteindelijk het boek dichtklapt, weet je het: het volgende boek wordt zo mogelijk nog spannender...
De filmrechten zijn bij het verschijnen van Hypnose al verkocht. De eerste film, Hypnotist verschijnt nog dit jaar in de bioscoop. De Nederlandse première is waarschijnlijk tijdens het tweede Lumiere filmfestival, eind van dit jaar. Film twee en drie zijn al in de maak, allemaal met een andere regisseur.
Ik kan bijna niet wachten...

Reserveer in onze catalogus

Waarom we kopen wat we kopen

Vorig jaar is de bibliotheek getransformeerd van een ruimte met rijen boekenkasten naar een ruimte die ons als lezer meer moet verrassen en verleiden. Dat hebben we afgekeken van de retail. Hét boek dat ons iets leert over consumentengedrag is 'Waarom we kopen wat we kopen' van Paco Underhilll.

Het bedrijf van Paco Underhill, Envirosell, adviseert winkels, fabrikanten, banken, verzekeringsbedrijven en fast-foodketens over hoe ze hun omzet kunnen maximaliseren. Toch gaat zijn boek 'Waarom we kopen wat we kopen' niet zozeer over geld, maar vooral over mensen en dus over ons. Over wat en waar we kopen en waarom we dat doen. Zijn onderzoek bestaat vooral uit observeren en tellen. Hoeveel mensen bevinden zich voor in een winkel en hoeveel achterin. En waarom zit hier verschil in. Wat trekt mensen naar binnen en waarom blijven ze ergens steken. Waarom blijven mensen soms lang en waarom zijn ze soms bijzonder snel weer verdwenen? Wat vinden klanten prettig en waar hebben klanten een hekel aan? Het observeren gebeurt door obeservanten en door video opnames die later minutieus bestueerd worden.

In het boek legt Underhill uit:
- waarom producten die er in de marketingvergadering perfect uitzien, in de winkel soms onverkoopbaar blijken;
- waarom vrouwen niets kopen in te smalle winkelpaden;
- waarom het Internet nooit de rol van het winkelcentrum zal kunnen overnemen;
- hoe ijzerhandels zich leren aanpassen aan vrouwen;
- hoe mannen ongemerkt leren te winkelen als vrouwen;
- waarom kattensnoepjes laag op het schap moeten staan maar de grote maten herenondergoed daar juist niet moeten liggen;
- hoe werkende vrouwen de indeling van supermarkten hebben veranderd;
- waarom de filiaalhouder van de bank het verst van de deur zit;
- en nog veel meer.

Een nadeel van dit boek is misschien dat het enigszins gedateerd is. Dat wil zeggen dat het uit een tijd stamt waarin internetwinkelen nog niet de vorm had aangenomen die het nu heeft en er dus relatief weinig tijd aan besteed wordt.
Maar toch: bijzonder interessant voor marketeers en retailers, maar voor mij als hobby-shopper minstens zo interessant, bijvoorbeeld om te lezen waarom ik toch telkens weer die impuls aankopen doe!


Reserveer in onze catalogus

Spanning in verhalen: over het schrijven van spannende boeken

Nederland heeft een miljoen hobbyschrijvers. Dit bleek in 2007 uit een onderzoek van TNS NIPO in opdracht van het dagblad Trouw. Misschien is het ondertussen wel gegroeid naar 2 miljoen? Feit is dat heel veel mensen het leuk vinden om te schrijven en dromen van een bestseller. Maar ja, hoe pak je dat aan?

Uitgeverij Augustus zag, heel slim, een gat in de markt en is begonnen met de Schrijfbibliotheek: een serie inspirerende schrijfboeken over tal van onderwerpen die met creatief schrijven te maken hebben. Ze hebben ruim 30 titels in hun aanbod van Korte verhalen schrijven tot Personages, conflict, perspectief.

Een boek dat ook in deze serie is uitgekomen is Spanning in verhalen van René Appel. En als iemand iets te melden heeft over hoe je spannende verhalen schrijft dan is het René Appel wel. Geïnspireerd door schrijvers als Patricia Highsmith en Ruth Rendell heeft hij sinds de jaren tachtig een indrukwekkend oeuvre van psychologische thrillers opgebouwd. Oh ja, hij ook nog hoogleraar taalkunde.

In Spanning in verhalen laat René Appel zien met welke trucs je een verhaal onder spanning kunt zetten. Wat zorgt ervoor dat een lezer gepakt wordt door de eerste zinnen, alinea of hoofdstuk? Wat maakt een boek "unputdownable"? Hij behandelt verschillende aspecten van een boek die hierbij een rol kunnen spelen zoals tijd & tempo, personages & karakters en mysteries, raadselen en vragen. René Appel geeft verrassende  inzichten en gebruikt veel voorbeelden uit zijn eigen boeken maar ook uit een breed scala van andere boeken zoals De Avonden, The Silence of the Lambs, Madame Bovary en De Grot. Een praktisch boek dus om je op weg te helpen je eigen bestseller te schrijven!

Een andere unieke mogelijkheid voor aspirant schrijvers is meedoen aan de cursus Ontdek je schrijftalent in Bibliotheek Hengelo. In deze cursus van 8 lessen die start op 27 maart a.s. geeft Femke Nales (journalist en blogger) een basiscursus creatief schrijven. Een gastles wordt gegevens door schrijfster Nicolet Steemers. Vol is vol!
      
Reserveer Spanning in verhalen in onze catalogus.

Wat doen we met Fred? - Tineke Beishuizen

Van de achterflap
In De Maegd, de stamkroeg waar een groep vriendinnen elkaar iedere week ontmoet, lijken alle problemen overzichtelijk en soms zelfs amusant. Dat is niet de laatste plaats te danken aan de witte wijn die er met royale hand geschonken wordt. Toch geeft hun vriendschap meer scherpe kantjes dan ze elkaar willen toegeven. Maar het had allemaal nog jaren heel gezellig kunnen blijven, als Fred niet op het toneel was verschenen. En als vriendschap in haat verandert, vallen er doden. Een geestig, spannend en volstrekt eigentijds verhaal.

In Wat doen we met Fred? van Tineke Beishuizen wordt het verhaal verteld door Tess, op een wat laconieke en af en toe cynische toon. En ook met de nodige humor waardoor het een luchtig en lekker leesbaar boek is. Je zit meteen in het verhaal en blijf je doorlezen. Ik heb in ieder geval een paar lekker ontspannende leesuurtjes gehad en heb het nieuwste boek Lot van haar ook maar aangevraagd. Voor ff lekker lezen….

En nog leuker, dinsdag 20 maart kun je haar ontmoeten. Dan komt Tineke op uitnodiging van Bibliotheek Hengelo in de Boekenweek 2012 een lezing geven in Kulturhus Hasselo.

Reserveer Wat doen we met Fred? in onze catalogus
Reserveer Lot in onze catalogus

The Little Willies - For The Good Times

In 2003 startte Norah Jones een initiatief met bevriende muzikanten. Naast haar solo-carrière werd het album van The Little Willies gemaakt: met liefde voor traditionals, country en roots.
En nu ligt het tweede album van deze 'gelegenheidsformatie' in de winkel (en in de bieb natuurlijk). 'For The Good Times' is opnieuw een plaat met mooi uitgevoerde folkliedjes en countrysongs.

"Het nieuwe album For The Good Times van The Little Willies verschijnt nu bijna 6 jaar na hun debuut. Het is wederom een prettige verzameling countrysongs waarvan de schrijvers nu ondermeer Johnny Cash, Loretta Lynn, Dolly Parton en net als op het debuut van Kris Kristofferson zijn. En waar de band op het vorige album nog een viertal eigen songs had bijgesloten is dat er nu nog maar eentje: Tommy Rockwood van Jim Campilongo. Het maakt voor de kwaliteit van het album niets uit. Met het door Cal Martin geschreven Diesel Smoke, Dangerous Curves, het door Norah Jones naar heerlijke hoogten gezongen titelnummer en het door Richard Julian op fenomenale wijze gezongen Permanently Lonely zijn er al behoorlijk wat hoogtepunten te noemen. Ook albumafsluiter Jolene, zo ongelooflijk bekend gemaakt door Dolly herself, krijgen een echte TLW bewerking, en dat is een heel fijne! De rest van het album is ook prima in orde. De ‘coverband’ weet zich duidelijk in elke song in te leven en met klasse deze een fijne nieuwe versie mee te geven. Luister in dat geval ook even naar hun versie van Scott Wiseman’s Remember Me, Hank Williams’ Lovesick Blues en Johnny Cash’s Wide Open Road die met heerlijk gitaarwerk van Campilongo naar grote hoogten wordt gestuwd." (Writteninmusic.com)

Een cd die gemaakt is uit liefde voor de muziek. Countryclassics in een nieuw jasje, een jasje dat perfect zit...





Reserveer in onze catalogus

Magnolia

Je hebt van die films die je na de eerste keer al nooit meer vergeet en die je daarna over en over kunt zien. Magnolia was voor mij zo'n film. Alweer meer dan 10 jaar oud, maar als verhaal tijdloos.

Het is even opletten, om twee redenen. De cast bestaat uit enkel top-acteurs. Dus je bent in het begin vooral bezig met in je geheugen te graven, want waar kén je die ook alweer van? Oh ja, en dát was ook zo'n geweldige film, daar speelde hij ook in mee. Kortom, als je een beetje een filmganger bent, dan zie je van binnen allerlei beelden voorbij komen.

Maar dan moet je je echt gaan concentreren op het verhaal. Een 'episch mozaïek' noemen sommigen het. Dat klinkt mooi en klopt ook wel. Je ziet twee handen vol uiteenlopende karakters, die via verschillende verhaallijnen elkaars leven kruisen. Door de speling van het lot, door toeval of door menselijke interactie. Het maakt niet uit, het levert in ieder geval een onvergetelijke climax op.

Uiteindelijk blijken alle personages, ondanks hun roem, pijn of eenzaamheid, op zoek naar hetzelfde: zingeving, geluk en vergeving. En geloof me, er valt in de levens van deze mensen heel wat te vergeven.

Kijk hieronder voor de traileren maak kennis met een mozaïek van mooie mensen. Nieuwsgierig? Kijk dan ook even naar ruim vier minuten onvergetelijke quote's!



Reserveer nu in onze catalogus.