Kerstballen breien met Arne en Carlos

Collega Harry (collectioneur) voorspelde het maanden geleden al.... dit wordt een hit! Wil je iets schrijven over Kerstballen breien met Arne & Carlos in bieblog? Huh... kerstballen breien een hit??? Hoewel ik het idee wel meteen erg geinig vond.

En zodoende herleefden zaterdag de jaren 80 weer; breiend voor de buis en ondertussen kijken naar Wie van de Drie, met good old Martine Bijl weer als vast panellid. En natuurlijk de prachtige documentaire over de Britse rockgroep Queen, 20 jaar na de dood van Freddie Mercury.

Als Consulent Cultuur van de beste bieb van Nederland kun je natuurlijk geen zinnig woord schrijven over zelfgebreide julekuler als je er niet tenminste ééntje zelf hebt gebreid.
Dus vorige week gauw witte en rode wol gehaald voor pen 3. Eerste vraag van de verkoopster….Gaat u kerstballen breien?
Zoonlief wilde er wel eentje met een varkentje. Aan de slag maar. Nou dat viel nog niet mee. Het basispatroon is simpel, patroontje in breien is ook geen probleem. Dat heb ik in diezelfde jaren 80 zo vaak gedaan, dat blijft wel in je vingers zitten.

Maar rondbreien met 4 pennen in plaats van 3 pennen, wat een gehannes! In plaats rustgevend getik van breipennen kreeg manlief een hoop gezucht en gesteun te verduren. Gelukkig kon Queen het overstemmen en keken de buren ook, al dan niet gedwongen, naar deze documentaire. Het is gelukt met die ballen, maar jullie willen niet weten hoe….

Als bewijs een foto van de julekuler met varkentje voor zoonlief. Voor mijn bureau op het werk maak ik er nog eentje met het rendiermotief. En dan vind ik het wel best, ik vind ze te groot geworden.
Kerstballen breien…ik vind er echt geen bal aan.

Het boek lever ik volgende week meteen weer in… Voor degenen die er wel lol aan hebben.

Reserveer Kertballen breien met Arne en Carlos in onze catalogus.

Stine Jensen in Bibliotheek Hengelo

De filosofe en schrijfster Stine Jensen is morgen te gast in Bibliotheek Hengelo, in het kader van de Week van de Mediawijsheid. Ze schreef het essay Echte vrienden voor de Maand van de filosofie, april 2011. Hierin onderzoekt ze de waarde van intimiteit in tijden van Facebook, Twitter, en WikiLeaks. Een eigentijds thema waarbij zij tijdens haar lezing aan de hand van enkele prikkelende voorbeelden ingaat op de verschuivende grenzen tussen privé en publiek en de waarde van vriendschap.

Stine Jensen (13 januari 1972) is een Nederlandse filosofe en publiciste. Stine is docent literatuurwetenschap aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Ze combineert haar academische werk met de journalistiek. Voor het NRC schrijft ze film- en literatuurrecensies. Ze promoveerde op Waarom vrouwen van apen houden, over vrouwen en apen in film en literatuur. Toen de gorilla Bokito uitbrak in Blijdorp en een vaste bezoekster verwondde verwierf Stine nationale bekendheid. Ze werd als expert een graag geziene gast in de actualiteitenprogramma's op radio en televisie.
Van haar hand verschenen onder meer Dokter Jazz, Goddelijke Brulapen, Leugenaars, Turkse vlinders: liefde tussen twee culturen, Waarom vrouwen van apen houden: een liefdesgeschiedenis in cultuur en wetenschap en De verlangenmachine: over vrouwen in de popmuziek.

Via het internet zijn velen op zoek naar vrienden en volgers. We luisteren mensen af, bespieden ze en hongeren naar intieme details. Intussen beschermen we onszelf door muren te bouwen en firewalls aan te leggen. Het is paradoxaal: hoe meer we ons afschermen voor gluurders en afluisteraars, hoe exhibitionistischer we tegelijkertijd worden. De begrippen ‘privé’ en ‘publiek’, ‘intimiteit’ en ‘intimidatie’ zijn dringend aan vernieuwing toe, zo betoogt Jensen.

Datum       24 november
Tijd           20.00 – 22.00 uur
Toegang    gratis
Toegangskaarten kunnen worden opgehaald bij Klantenservice.
OP=OP!

Stine Jensen in onze catalogus

Letters to Juliet

Ondertitel van deze film: Heerlijke romance onder de Toscaanse zon. Dan ben ik verkocht. Niet door dat woord 'romance', maar door die Toscaanse zon.

'Letters to Juliet' is echt een heerlijke film voor een avondje verstand-op-nul-en-kijken-maar. En genieten van het Toscaanse landschap, beelden van Verona en Siena en dat alles overgoten door, jawel, de zon.

Verona is de stad van Romeo en Julia. Wees niet bang, de naam Shakespeare valt een paar keer, maar ingewikkelder dan dat wordt het niet. Bij het huis met het beroemde balkon worden dagelijks, door vooral vrouwen, briefjes met allerlei hartekreten op de muur onder het balkon geplakt. Aan het einde van de dag verzamelen de 'secretaresses' van Julia deze briefjes en beantwooorden ze. Sophie, een Amerikaanse toeriste, vindt een briefje uit 1957 dat verstopt zit achter een steen.Ze beantwoordt deze brief alsnog en dat leidt ertoe dat ze samen met de schrijfster van de brief en haar zoon op zoek gaat naar de de oude geliefde van deze inmiddels bejaarde vrouw, een prachtige rol van Vanessa Redgrave.

Reserveer 'Letters to Juliet' in onze catalogus

De zenuwsloper

Rare titel, vreemd boek.

Ik kreeg dit boek aangereikt door een collega. In 'Boekblad' het tijdschrift voor de boekhandel werd 'De zenuwsloper' beschreven in een soort 'wat ligt er op je nachtkastje' rubriek.

Van de achterflap

Ella groeit op als enige dochter in een gezin met een rotsvast christelijk geloof. Haar jeugd wordt getekend door de geheimzinnige ziekte van haar moeder die gepaard gaat met heftige pijnaanvallen. Als haar moeder op een dag vertelt waar zij aan lijdt, maar haar laat zweren niemand iets te zeggen, gaat dit geheim Ella's leven beheersen.

Dit is het solo debuut van Sylia de Graaf. Eerder schreef zij,samen met Inge Diepman, het boek 'Diep'.

In 'De zenuwsloper' is het centrale thema: wat is de reikwijdte van een gedane belofte? Hoe ver ga je in wat uiteindelijk een obsessie wordt. Zoals we dat uit wel meer Nederlandse boeken kennen, is in dit boek een belangrijke rol weggelegd voor het verstikkende, zwaar christelijke geloof. Daar word ik altijd erg onrustig van. De lijdzaamheid waarin de, in mijn ogen vaak onbegrijpelijke, dogma's, de voorschriften worden ondergaan maken dat ik me dan zo machteloos voel. Kom voor jezelf op, kies je eigen weg. Ik weet natuurlijk ook wel dat je niet zomaar uit het milieu ontsnapt waarin je bent opgegroeid. Het lijkt alleen allemaal zo'n verspilling. Overigens ligt in deze achtergrond de oorsprong van haar obsessie. Ik kan me niet voorstellen dat in een wat vrijer milieu de oorzaak van de ziekte van Ella's moeder zo geheim gehouden zou worden.

Ella vindt in dit boek wel haar weg. Ze maakt haar (door haar milieu opgelegde) keuzes, maar haar obsessie leidt haar naar een uiteindelijk, letterlijk, dieptepunt.

Reserveer 'De zenuwsloper' in onze catalogus

Vlees is het mooiste

Toen ik in een Antwerpse boekhandel op zoek was naar boeken van m'n favoriete Antwerpse schrijver kwam ik deze dikke pil tegen: Vlees is het mooiste. De eerste verbazing - want zo'n groot en dik boek ben ik niet gewend van Bart Moeyaert - werd gelijk verstilling toen ik het doorbladerde. Ik stond oog in oog met nietsverhullende naaktfotografie van hele gewone mensen in hun eigen woonomgeving. Wat was dit voor boek?

Wel, dit is een bloemlezing vol mooie gedichten over het lichaam, geboorte, opgroeien, seksualiteit en ouder worden. Uitgekozen en bij elkaar geplaatst door Bart Moeyaert. En voorzien van bijzondere portretten van de Vlaamse fotografe Elisabeth Broekaert. (blader vooral even door de series van haar drie boeken)

Moeyaert beschrijft in het voorwoord hoe hij kennismaakte met Elisabeth en haar fotografie. Hoe hij zag dat zij op dezelfde manier de mensheid bekeek als hij. "We registreerden. We ontdeden de wereld van haar franjes, maar we waren niet blind voor esthetiek." En hoe hij bij alle foto's gedichten zag. Want gedichten verhullen en onthullen, net als de foto's deden.

En dan schrijft hij over zijn kennismaking met deze blootfoto's precies dat wat mij ook overkwam, daar in die boekhandel: "[...] ik had met de foto's allang gedaan wat ieder mens in mijn plaats zou doen, omdat we nu eenmaal zo in elkaar zitten.Ik had bloot bekeken, vergeleken, beoordeeld. Bij mijn eerste indruk had ik tweederangs gedachten."

Het boek staat prominent en frontaal geplaatst in m'n boekenkast. Dat trekt de aandacht en ik vind het altijd mooi om te zien hoe mensen hierop reageren. Want na een eerste blik wordt het vaak snel teruggezet, soms met een opgetrokken wenkbrauw of een achteloze opmerking. Tja, soms moet je gewoon net iets langer kijken om ergens de schoonheid van te zien. Anderen durven het niet eens op te pakken. En de gedichten? Oh, die zijn ook heel mooi, schieten door alle stijlen en tijden heen. Net als de interieurs eigenlijk, die door het opvallende bloot wat naar de achtergrond verdwijnen. Maar jee, wat zijn die fascinerend!

Reserveer in onze catalogus.

Feestelijke taarten!

U heeft het wellicht gemerkt: er verschenen wat minder berichten op ons blog. Heeft natuurlijk alles te maken met ons gelukzalige gevoel nadat bekend werd dat we ons 'Beste bibliotheek van Nederland' mogen noemen! We zijn allemaal natuurlijk erg trots.

Bijkomend effect: we zijn ook allemaal experts geworden op het gebied van de patisserie... We zijn overladen met taart, simpel gezegd (waarvoor ook vanaf deze plek ontzettend bedankt allemaal, echt geweldig!). Dus als u denkt dat we met zijn allen een beetje zijn aangekomen, dan kan dat kloppen.

Om in de stijl te blijven dus maar even een tip voor taartenmakers: '500 taarten en cakes' is een leuk boekje met tips voor het maken van taarten voor feestelijke gelegenheden. Taarten voor 'beginners', taarten met klasse, heerlijke cakes, noem maar op. Hoewel ons verzadigingsplafond inmiddels bereikt lijkt te zijn, loopt het water je wel in de mond bij het zien en lezen van deze recepten.
Ook een feestje? Trek de stoute schoenen aan en maak als een echte keukenprins of - prinses een feestelijke traktatie! Dan schrijven we de volgende keer wel weer iets over diëten...
Eet smakelijk!

Reserveer in onze catalogus

Hoe word ik gelukkig - Guus Kuijer

Hoe word ik gelukkig van Guus Kuijer eindigt met: “Als u zich leeg voelt, stop er wat in. Als u uzelf wilt vinden, neem een ander in u op. Er staan hele bibliotheken voor u klaar. Concertzalen kijken hunkerend uit naar uw bezoek. De musea staan wagenwijd open. De theaters trappelen van ongeduld. En, voor ik het vergeet, misschien zit er in uw tuin of in het parkje om de hoek een rugstreeppad op u te wachten.”

Dit boek nam ik mee naar Madrid. Niet te dik, afgeronde hoofdstukken en dus makkelijk om tijdens de reis en voor het slapen gaan een hoofdstuk uit te lezen. En wat heb ik een plezier beleefd aan dit boekje. Want het bleek mijn bezoek aan Madrid ook nog eens boeiender te maken. In dit boek verwijst Kuijer namelijk naar een aantal schilderijen van Goya, Van Gogh, Titiaan en Dalí. Laten sommige schilderijen van Goya in het Prado hangen…. Inspirerend! Ik bekeek ze met hele andere ogen. Goya staat nu eenmaal niet echt bekend als een gelukkig man. Maar als je zo kunt schilderen dan kun je toch bijna niet ongelukkig zijn??? Althans dat denk ik dan.

Maar ja, wat is geluk? Wat is intelligentie? Wat is schoonheid? Wat is het belang van schilderijen en romans? Guus Kuijer schrijft hier helder en met veel passie en humor over. En het leest zo makkelijk dat het lijkt alsof hij het zo uit de mouw schudt. Sommige anekdotes lijken alleen maar grappig, maar als ze eenmaal goed tot je door dringen, wordt het wel duidelijk…. “Wie leert van een ander, over een ander of met een ander, heeft een rijk leven. Wie zoek naar de ziel van onze fascinerende wereld en niet al te zeer naar zijn eigen ik, heeft een goede kans op geluk. God is daarbij niet nodig…..”.

Guus Kuijer lijkt mij een bijzondere man en ik kijk uit naar zijn bezoek aan Bibliotheek Hengelo op 3 november! Gespreksleider Henk Nijhof zorgt dat iedereen al luisterend en discussiërend de geheimen ontdekt over hoe je gelukkig kunt worden.

Reserveer Hoe word ik gelukkig in onze catalogus

Keane

Ik heb zelf geen kinderen, maar ik kan me wel voorstellen dat de grootste angst van elke ouder tegelijk wordt geboren met de geboorte van je kind: de angst dat jouw kind iets overkomt. Het lijkt me bijna verstikkend. In de film Keane wordt die angst prachtig verbeeld. Want hier zien we een man die niet alleen moet verwerken dat zijn 6-jarige dochtertje zomaar verdween, hij was er ook nog zelf bij toen het gebeurde. Een onoplettend moment in een New Yorkse metro en floep - weg kind. Het zal je maar overkomen.

We volgen Wiliam Keane naar de rand van de waanzin, hij kan het schuldgevoel en het verlies nauwelijks de baas. En hij kan niet stoppen met zoeken, dag in dag uit, al maanden lang. Er lijkt wat verlichting te komen als hij een alleenstaande moeder ontmoet met en dochtertje dat hem doet denken aan zijn verdwenen kind. Er ontstaat een bijzondere band, waarbij ik me soms met eenzelfde soort angst afvroeg of hij dat arme kind niet iets aan zou doen. Zoveel pijn doet immers rare dingen met de mens.

Wie een feelgood movie nodig heeft, waarbij ouder en kind elkaar weer blij en gelukkig in de armen vallen, die kiest liever even voor iets anders. Daarvan hebben we gelukkig nog genoeg in de kast staan. Deze film kruipt je onder de huid, omdat de acteurs de wanhoop en onschuld zo geweldig spelen en omdat je gewoon liever niet wilt dat dit soort dingen gebeuren. Maar ja, soms doet het leven zo.

Reserveer in onze catalogus.

O Brother, Where Art Thou?

De muziek van de film 'O Brother Where Art Thou?' kende ik al veel langer, maar onlangs bedacht ik me dat ik de film nog nooit gezien had. Dat krijg je als je altijd wat meer aan geluid denkt dan aan beeld... Maar goed, de film geleend en op één van die druilerige dagen eens lekker voor gaan zitten.
Dit is een prachtige film. Echt waar. En als je je nog iets meer verdiept in de achtergronden, wordt het nog mooier.

"De door Homerus vastgelegde omzwervingen van Odysseus worden nog eens overgedaan in Mississippi, USA anno 1920. Drie ontsnapte gevangenen gaan op zoek naar een vermeende schat en vinden alle obstakels en verleidingen op hun weg die ook in de Odyssee een rol spelen. Er wordt vrij geciteerd uit deze klassieker door Ulysses Everett McGill (George Clooney), Delmar (Tim Blake Nelson) en Pete (John Turturro) op hun weg te laten kennismaken met: een blinde voorspeller, de zuivering van de zonde (doop door Baptisten), de bedreiging van kwaad in vele gedaanten (bankrover George 'Babyface' Nelson, 'cycloop' Big Dan Teague, boevenjagende sheriff als 'de duivel', Ku Klux Klan, etc), de verleiding door de Sirenen en uiteindelijk, na een allesvernietigend natuurverschijnsel (een soort zondvloed) is daar de verlossing in de goede afloop."

De hele film straalt een soort warmte uit, door het fraaie kleurgebruik, en door de 'loomheid' van sommige scenes. Wat ik persoonlijk een erg leuke verhaallijn vind, is dat de drie ontsnapte gevangenen bij een lokaal radiostation even snel een lied opnemen om snel wat cash te verdienen. Ze noemen zichzelf impulsief de 'Soggy Bottom Boys'. Het lied, "I'm a man of constant sorrow", wordt ongekend populair zonder dat de mannen daar erg in hebben. Op een gegeven moment staan ze 'per ongeluk' op een podium en zingen ze het nummer dat wordt herkend door het enthousiaste publiek.

Het is de combinatie van sfeer, humor, de voortdurende verwijzingen naar Homerus' klassieker én de prachtige muziek die deze film zo bijzonder maakt. Nog nooit gezien? Kijken dan!





Reserveer de dvd in onze catalogus
Reserveer de soundtrack in onze catalogus
Reserveer 'De reizen van Odysseus' in onze catalogus

El secreto de sus ojos

Het is altijd fascinerend om over het Argentinië van de zeventiger jaren van de vorige eeuw te horen. Veel van wat er gebeurd is kan het daglicht niet verdragen. Hoe leven mensen in een totalitair systeem? Hoe ga je met elkaar om? Wie is er nog te vertrouwen? Maar vooral ook, wat is uiteindelijk je eigen rol?

'El secreto de sus ojos' won in 2010 de Oscar voor de beste niet Engelstalige film. De film is gebaseerd op het boek van de Argentijnse schrijver Eduardo Sacheri, die in het Nederlands de titel 'De zaak Morales' heeft gekregen. De film speelt zich voor een belangrijk deel af in het Argentinië van 1974. De film begint 25 jaar later als Espósito met pensioen gaat en besluit een boek te gaan schrijven over een zaak die hem nooit helemaal heeft losgelaten. Hij gaat hiervoor terug naar zijn oude werkplek en ontmoet daar niet alleen oud-collega Pablo, een zeer innemende en inventieve alcoholicus, maar ook Irene, destijds zijn meerdere en de vrouw die hij altijd heimelijk heeft bemind.
Benjamin Espósito werkt als strafrechtelijk onderzoeker en in 1974 onderzoekt hij de zaak van een jonge vrouw die in haar eigen huis wordt verkracht en vermoord. In flashbacks volgen we de loop van het onderzoek en krijgen we een beeld van de politieke machtsspelletjes die er werden gespeeld. En, veel erger natuurlijk, de consequenties die dat uiteindelijk heeft voor het rechtsgevoel en de genoegdoening van de 'gewone' man. Espósito doorloopt opnieuw alle facetten van het onderzoek en ook nu laat het hem niet los. Uiteindelijk komt hij achter de waarheid, die zowel verrassend als volkomen logisch is.

Een prachtige film met meerdere lagen: een spannende thriller, een politiek statement, een romantisch verhaal. Met prachtige dialogen en een paar zeldzaam mooie, spannende scenes. Heel veel om lang van te genieten.

Reserveer 'El secreto de sus ojos' in onze catalogus
Reserveer 'De zaak Morales' in onze catalogus

Grow your own Drugs

Euhh.. nee, dit is dus geen handleiding om je eigen wietplantage aan te leggen. Grow your own Drugs van de jonge en hippe etnobotanist James Wong gaat over de fascinerende chemische eigenschappen van bloemen en planten en hoe je die zelf in werkzame recepten kunt omzetten.

Want het is verbazend wat je allemaal met planten kunt doen tegen bijvoorbeeld slapeloosheid, eczeem, slechte adem, opvliegers, migraine en te hoog cholesterol. Maar ook voor de lichamelijke verzorging, bijvoorbeeld als deodorant, gezichtsmaskers en handcrème. En in Grow your own drugs niks geen oude kruidenvrouwtjes gedoe maar wetenschappelijk onderbouwde goedwerkende recepten die je zelf kunt maken van planten die je waarschijnlijk al in je tuin hebt staan of die je in het wild kunt plukken.

Eigenlijk is het nu voor het eerst in de menselijke geschiedenis dat we planten en bloemen zien als iets voornamelijk decoratiefs. Vroeger waren planten voor de mensen een supermarkt, apotheek, bouwmarkt en slijterij ineen. Maar planten zijn nog steeds erg belangrijk: zo heeft bijvoorbeeld 50 % van alle medicijnen een natuurlijke oorsprong.

In Grow your own drugs geeft James Wong aan welke basis ingrediënten je nodig hebt om de recepten thuis te maken. Plantenrecepten maken lijkt veel op koken en veel van wat je nodig hebt staat waarschijnlijk al in je keukenkastje: olijfolie, zeezout, honing en wijnazijn. Maar er zijn een paar extra zaken die je nodig hebt. Dan komen er een hele serie aan recepten langs die je kunnen helpen bij maagproblemen, huidproblemen, pijntjes, vrouwenprobleempjes, je niet lekker voelen en nog veel meer. En als afsluiting nog een top 100 van medicinale planten.

De recepten zijn niet moeilijk en leuk om te maken. En wie weet, misschien is het de oplossing van je kwaaltje waar je al lang naar op zoek was!    

Reserveer Grown your own drugs in onze catalogus

Nederland Leest: Het leven is vurrukkulluk - Remco Campert

Mieters man… de kampanje Nederland Leest heeft een helemaal te frieking wauw kado voor biepleden, Het leven is vurrukkulluk van Remco Campert. Ooit heb ik dit boek gelezen voor “de lijst” maar gotsalmetruttebolle waar ging dit mindblowing seksjuweel geestvurreikend boekje ook alweer over…..
Van de achterflap
Twee vrienden, de pianist Mees en de dichter Boeli, wandelen in het Vondelpark en komen daar het zestienjarige meisje Panda tegen. Ze zijn op slag verliefd, maar Mees is de meest doortastende en lokt haar in zijn bed. Intussen heeft Panda tweehonderd gulden gestolen van een grijsaard. Van het gestolen geld wordt een groot feest aangericht.
'Mees draaide zich om, overzag het feest en begon te lachen. Een gevoel van geluk. Zo hevig als hij het nog nooit had gekend, stroomde door hem heen en verzoende hem met bijna alles.'

Voor de toen 31-jarige Remco Campert was Het leven is vurrukkulluk de echte doorbraak. "Zelden heb ik daarna zo licht geschreven over de liefde", schrijft Campert op de achterflap van het jubilerende boek.

In de jaren zestig was dit een spraakmakend boek, waarin openlijk werd gesproken over seks, drank, “rokkenrol” en marihuana. Vele lezers zullen heerlijke dromen hebben gehad over de bijna 16 jaar oude’ Panda. Maar als je dit boek nu vergelijkt met bijvoorbeeld Oh oh Cherso dan is Het leven is vurrukkulluk welbeschaafd en ingetogen.

Bij herlezing moest ik een aantal woorden hardop lezen om de betekenis weer te herkennen, want wat denk je van seksjuwelen, nijslollie, dzjojrijden, sunnyle en vélezoveerde. En een gevoel van weemoed vanwege de eenvoud van het leven, het jong zijn in de jaren 50. Dat echt prachtig beschreven wordt zonder grote en ingewikkelde gebeurtenissen.
Maar vooral ook.... hoe vurrukkulluk lezen is.

Van 21 oktober tot en met 18 november kunnen trouwe lezers van de biep dit helemaal te frieking wauw kado afhalen bij de biep. Maar OP=OP!
En natuurlijk een mooi programma rondom Nederland Leest in de bibliotheek, samen met Bibliotheek Enschede en Bibliotheek Almelo.
De integrale voorlezing van Het leven is vuurrukkulluk door Remco Campert.

John Hiatt - Dirty Jeans And Mudslide Hymns

Is dit dan het album van het jaar? Als echte fan van John Hiatt ben ik al snel geneigd tot die conclusie... Maar ok, ik hou een slag om de arm.

John Hiatt is terug. Van nooit weggeweest naar mijn idee. Met 'Dirty Jeans And Mudslide Hymns' heeft hij weer een ouderwets goede Hiatt-plaat afgeleverd. Waar de meeste recensenten van mening zijn dat het voor het eerst sinds lange tijd weer kwaliteit heeft, ben ik wat milder gestemd. Ik vond de voorganger echt niet slecht. Maar deze is wel beter!


Hij lijkt beter bij stem, en de productie van het album zorgt voor een sound met meer diepgang. Liedjes schrijven en zingen als ambacht, dat is wat het is.

Vanaf zijn eerste album in 1974 heeft Hiatt een grootse carrière opgebouwd. Net als elk ander artiest die zo lang meedraait, met heel wat ups and downs, maar met de herinnering aan heel erg veel mooie songs. Albums als Riding With The King, Bring The Family en opvolger Slow Turning zijn daarnaast echte meesterwerken. Met het met Ry Cooder, Nick Lowe en Jim Keltner gemaakte Bring The Family, en vooral de single Have A Little Faith In Me, als de klassieker die Hiatt echt een grote naam binnen de muziek maakte.(..) Slimme zet was het aantrekken van producer Kevin “Caveman” Shirley, die eerder met producties voor Black Crowes, Aerosmith en Joe Bonamassa bewezen heeft een fijne vette productie neer te kunnen zetten. Dit resulteert in een wat rijker geluid dan de pure producties die Hiatt’s laatste albums waren. Het past de rock-meets-country songs van Hiatt uitstekend, juist omdat hij voor dit album een wat ambitieuzere koers dan op zijn vorige albums vaart. Luister naar het prachtige Don’t Wanna Leave You Now en je begrijpt wat ik bedoel. (writteninmusic.com)

Herinneringen
Hiatt had 'Slow Turning' net uitgebracht toen ik hem voor het eerst live zag in het ook al net nieuwe Muziekcentrum in Enschede. "I understand this is a new facility here. I think it's just fine!" Vaak moet ik bij het beluisteren van John Hiatt nog terugdenken aan dat concert. Dat komt ook omdat ik de vriendin met wie ik naar het concert was nog net niet in haar nek durfde te kussen en om verkering durfde te vragen, maar dat terzijde. Eind vorig jaar was Hiatt in Paradiso, op de kop af 22 jaar na dat voor mij zo memorabele optreden: ook dat was weer genieten. Deze nieuwe plaat doet verlangen naar weer zo'n live-ervaring. En aangezien Hiatt zijn vaste schare fans in ons land heeft, komt ook dat vast wel goed...
In de tussentijd valt er genoeg moois te beluisteren!





Reserveer in onze catalogus