Mevrouw mijn moeder - Yvonne Keuls

De laatste jaren kiezen meerdere schrijvers “oudedagsouder” als thema van hun boeken. Niet verwonderlijk aangezien geestelijke aftakeling meer dan welke ziekte ook, het schrikbeeld is van van deze eeuw. “Als we maar lang genoeg leven, verliezen we allemaal ons verstand”, schreef een Duitse onderzoeker over Alzheimer.

Ook Mevrouw Mijn Moeder van Yvonne Keuls gaat over dit thema en begint in een droom van de schrijfster. Ze droomt over haar moeder en ziet haar langzaam verdwijnen. Net als ze het gevoel krijgt dat ze een oneindige val gaat maken gaat de telefoon. Meteen weet ze dat het haar oudste broer is om te vertellen dat hun moeder is overleden.
Yvonne Keuls vertelt over haar moeder uit het standpunt van zichzelf als dochter. Haar moeder is een echte Indonesische vrouw, getrouwd met een Nederlander en vlak voor de oorlog verhuizen ze naar Nederland. Dan overlijdt de vader van Yvonne.
Met de verhalen van moeder komt de familie de oorlog door. Deze verhalen over Indonesië geven je overigens een heel mooi kijkje in de Indonesische cultuur.
Jaren later gaat Yvonne Keuls op reis naar Indonesië om te kijken hoe het er nu uitziet. Weer terug in Nederland moet alles wat ze heeft meegemaakt aan haar moeder vertellen. Dan is haar moeder nog helemaal gezond, maar ze gaat langzaam achteruit en ze raakt dement. Desondanks is zij er nog steeds van overtuigd dat zij, als Indische vrouw, alles nog zelf kan doen.
Yvonne en haar broers zetten advertenties in kranten om een verzorgster voor hun moeder te vinden, maar steeds krijgt zij het weer voor elkaar dat haar kinderen kwaad vertrekken, omdat hun moeder erg eigenwijs is en op een  respectloze manier met de verzorgsters omgaat.

Ik vond Mevrouw mijn moeder een met veel humor geschreven, persoonlijk en ontwapenend boek. Pijnlijk, en tegelijk charmant, lief en ontroerend.

Vrijdagmiddag 25 maart is Yvonne Keuls te gast in Bibliotheek Hengelo Kulturhus Hasselo.

Reserveer Mevrouw Mijn Moeder in onze catalogus

Op reis met Sofie, Theo en Julia

Vandaag drie bijzondere (jeugd)boeken over drie bijzondere kinderen,
die elk hun eigen bijzondere reis maken.

Sofie's reis door de filofosie
De eerste ken je waarschijnlijk wel, dat is Sofie. Zij maakte - alweer 20 jaar geleden! - een beroemde reis door de geschiedenis van de filosofie. Deze roman van Jostein Gaarder sloeg in als een bom, bij jong en oud. Sofie, een wijs 15-jarig meisje, wandelt aan de hand van een geheimzinnige filosofieleraar door de geschiedenis van de grote filosofen. Daarmee leerde Gaarder vele lezers op literaire wijze wat je op de gewone school tegenwoordig niet meer meekrijgt. Hulde.

Een bioscoopfilm kon natuurlijk niet uitblijven en die was net zo succesvol. Ik moet zeggen dat het einde mij toch wel wat bevreemde, ondanks alle diepere filosofische lagen. Het werd mij iets teveel hocuspocus, terwijl ik toch best wel wat vrijheid in interpretaties en het onverwachte gewend ben. Maar eerlijk is eerlijk, de vorm om via een verhaal de geschiedenis tot ons te brengen was uniek. En geslaagd.

Theo's reis door de theologie
Minder bekend is volgens mij de reis die bijna 10 jaar later daarop volgde. Dit maal gemaakt door de 14-jarige Theo die lijdt aan leukemie, geschreven door Catherine Clément. Om zijn ziekte te overwinnen neemt zijn tante hem mee op een wereldreis langs de belangrijkste godsdiensten. Ze hopen iets van kracht, wijsheid, hoop en misschien zelfs genezing te vinden in dat wat alle religies uitdragen en meegeven.

Dat levert eenzelfde soort levenslessen op als de reis die Sofie maakte. Het einde zal ik niet verklappen, maar dat er een vervolg kwam met een 26-jarige Theo, die dit keer duikt in de wereld van het milieu, wil ik nog wel meegeven!

Julia's reis door de kunsten
De laatste reis, weer 10 jaar later, heb ik pas kortgeleden ontdekt en zelf nog niet eens gelezen. Finn Zetterholm schenkt ons Julia, een 12-jarig meisje dat tijdens een bezoek aan een museum verdwijnt in een schilderij en daardoor een reis door de tijd maakt langs een paar van de grootste kunstenaars. En volgens de recensent is het boek 'niet alleen een must voor jonge kunstliefhebbers, maar ook voor kinderen die houden van historische verhalen of geheimzinnige avonturen'.

Ik ben in ieder geval getriggerd en pak het binnenkort van de plank. En als het net zo bevalt als die vorige twee, dan lees ik gelijk het vervolg er achteraan!


Voor wie al deze reizen nog niet gemaakt heeft, een paspoort is niet nodig, een reis- en annulerings-verzekering ook niet en de koffer kan thuisblijven. Lekker makkelijk. Just fasten your seatbelts and enjoy the ride!


Reserveer De wereld van Sofie
Reserveer De reis van Theo
Reserveer Julia's reis

Nederlandse singer-songwriters!

Na het Scandinavische uitstapje wordt het hoog tijd om eens aandacht te besteden aan talent van eigen bodem. Vandaar deze keer een bericht over 3 singer-songwriters uit Nederland die het beluisteren meer dan de moeite waard zijn.

Edo Donkers - A Sense Of Home
Tijdens een lange reis door het zuiden van de US deed singersongwriter Edo Donkers inspiratie op voor 13 nieuwe Americana songs. Met de beelden van Texas, Nevade en Arizona nog vers in het geheugen nam hij zijn tweede album op: 'A Sense Of Home' werd geproduceerd door Gabriël Peeters. Niet vast te pinnen op één muzikale stijl. Country, rock, folk, bluegrass met prachtige close harmony vokalen stromen als klaterende riviertjes door het album'.(bol.com)
Universele zielsroerselen bevolken de songteksten. Spoken uit het verleden worden als tijdelijke lifters langs de Highway achtergelaten. Een plaat voor ‘onderweg’. Een persoonlijke, en toch universele zoektocht.
Voor wie meegenomen wil worden op een soortgelijke reis is er het programma 'A Song Journey'. Tijdens 'A Song Journey' maakt de bezoeker een reis door de Verenigde Staten in verhalen, beeld en muziek. In deze voorstelling reis je in een denkbeeldige Greyhound bus, met achter het stuur de alom geprezen VPRO dj/schrijver/journalist Jan Donkers. Edo – toevallige achternaamgenoot van Jan – en snarenvirtuoos/zanger Abel de Lange reizen mee op de achterbank en zorgen voor de soundtrack.
Wellicht iets voor in Bibliotheek Hengelo?

Johan Borger - Sometimes
"Op het fraai verpakte en prachtig klinkende 'Sometimes' overtuigt Johan Borger op alle fronten. Sometimes bevat authentiek klinkende singer-songwriter muziek, die net zo makkelijk aan de klassieke singer-songwriter platen uit de vroege jaren 70 als aan klassiekers van meer recente datum herinnert. Wat direct bij eerste beluistering van Sometimes opvalt, is dat alles tot in de puntjes is verzorgd. De plaat klinkt prachtig, de muzikanten die zijn te horen zijn van hoog niveau en ook aan de vocalen en de songs is hoorbaar heel veel aandacht besteed. Nu gaat veel aandacht voor de details in dit genre wel eens ten koste van de ruwe emotie, maar hier heeft Sometimes gelukkig geen last van. Het debuut van Johan Borger is een warme en sfeervolle plaat die puur en oprecht klinkt. Het tempo op Sometimes ligt over het algemeen zeer laag en de instrumentatie is over het algemeen sober, maar Sometimes is zeker geen saaie plaat. Vrijwel alle songs zijn voorzien van werkelijk prachtig gitaarspel en behoorlijk trefzekere accenten van drums, dobro, pedal steel, mandoline en piano. Waar het gitaarspel over het algemeen rustig voortkabbelt, geven de muzikale accenten de songs van Johan Borger dynamiek en onderhuidse spanning."
(dekrentenuitdepop.blogspot.com)

Tommy Ebben & The Small Town Villains - Dreamless Slumbers
Van Tommy Ebben verscheen onlangs 'Dreamless Slumbers'. Met zijn band stond Ebben al eens als support act in Metropool (en in platenzaaak PopEye) en ook als voorprogramma van Tony Joe White.
"Hij schrijft al zijn materiaal zelf. Ook het schitterende A Violet Goodbye: ‘Been listening to Mr. Townes van Zandt – Sure gets me down but I feel he understands – To live a rambling life without a home – Is to be around people but still be alone’. Ebben’s stem klinkt alsof hij inderdaad al een leven lang onderweg is, maar alleen hoeft hij zich bepaald niet te voelen, met die doortastende dorpsboeven als lijfwacht; Maarten Risschen (piano, orgel), Sebastiaan Herber (bas, achtergrondzang) en Thomas van den Bergh (drums, percussie) excelleren in een stampende honky tonk als Forever Sunday en het onbetwiste prijsnummer Praise of Boredom. Speciale aandacht nog voor de wonderlijk mooie pedal steel van Jan Peter Hoekstra, onder meer op The Leaving. Opmerkelijk is de rol van de monumentale, maar inmiddels danig vervallen Utrechtse art deco villa die op de cover staat afgebeeld. Tommy Ebben kreeg de kans hier na zijn emigratie uit Groningen een half jaar antikraak te wonen, en vond in de luid galmende vertrekken de inspiratie voor een aantal prachtige nummers, zoals She Won’t Tell, dat je misschien al gehoord hebt in een tv-commercial van Vodafone. Intussen woont Ebben alweer ergens anders, maar wat maakt het uit voor een aanstormend talent dat de komende maanden waarschijnlijk tóch amper thuis zal zijn."
(altcountry.nl)

Reserveer 'A Sense Of Home' in onze catalogus
Reserveer 'Sometimes' in onze catalogus
Reserveer 'Dreamless Slumbers' in onze catalogus

Lezen en luisteren op z'n Zweeds!

Ik geef het gelijk toe: de aanleiding voor dit dubbelportret is het fotowerk op de omslag van het boek en de cd. Typisch Scandinavisch plaatje. Beetje somber, dat wel. Maar ik vond de gelijkenis treffend. Vandaar in dit bericht een Zweedse thriller van twee schrijvende zussen en een melancholisch album van een Zweedse singer-songwriter (Scandicana dus eigenlijk).

Het boek 'Vredig' van Grebe en Träff is een geweldig spannend boek, dat in ieder geval de verwachtingen ten aanzien van nieuw verschenen thrillers uit het hoge noorden meer dan waarmaakt.
psychologe Siri Bergman heeft een praktijk in het centrum van Stockholm, waar ze met een aantal collega's werkt. Siri woont in een zomerhuisje in een verlaten gebied bij Stockholm. Daar probeert ze de dood van haar man Stefan, omgekomen bij een duikongeluk, te verwerken. Siri's cliënten spelen een grote rol in het verhaal: een man met gruwelijke dwanggedachten, een vrouw met eetstoornissen en de jonge Sara, die zichzelf snijdt en een lang psychiatrisch verleden heeft. Het verhaal is in de 'ik vorm' geschreven en wordt afgewisseld door de gesprekken die Siri met haar cliënten heeft. Siri krijgt het gevoel dat iemand haar volgt en altijd in de gaten houdt. De dood van Sara, die op Siri's terrein wordt gevonden, is voor de politie reden tot een onderzoek. Meer en meer blijkt dat iemand Siri niet alleen de stuipen op het lijf wil jagen, maar haar wil ombrengen. Maar wie? (NBD|Biblion)

Het vorig jaar verschenen 'The Rough and Rynge' van Christian Kjellvander was aanvankelijk in de rest van Europa nauwelijks te krijgen, maar dat is inmiddels gelukkig anders. Een album dat feitelijk ook in mijn jaarlijstje van 2010 thuishoort.

Voor dit nieuwe album leefde Kjellvander een tijdje teruggetrokken in een huis ergens op het platteland. De nummers werden daarna, met band, live opgenomen. Dat gebeurde in vijf dagen tijd, in Rynge Castle. Dat klinkt zeer prestigieus, maar in feite is dit niets meer dan een schuur bij een huis, ergens in een plattelandsdorp. Zie daar: geschreven in de rough, opgenomen in de Rynge.
Het zijn tien nummers. Wat die vooral brengen is een erg melancholische sfeer. Dat komt door het akoestische, dat komt door de instrumentkeuze en sfeergeluiden en dat komt zeker ook door Kjellvanders bijzondere stem: donker, indringend, met een bijna structurele countrysnik erin.
De muziek op The Rough And Rynge komt misschien wel het beste tot zijn recht als je zelf ook ergens in een verlaten schuur zit, diep in de Zweedse bossen, je leven overpeinzend (writteninmusic.com).

Nou, aan jullie de keuze: het boek of de muziek? Of wellicht gewoon allebei?
Genieten wordt het sowieso...



Reserveer 'Vredig' in onze catalogus
Reserveer 'The Rough and Rynge' in onze catalogus

Pimp je brein: 92 tips om slimmer te worden

Je wordt slim geboren en als je pech hebt ga je wat minder snugger door het leven. Zo eenvoudig is het volgens Thijs Hannaart nou ook weer niet. In zijn boekje Pimp je brein legt hij uit dat een genetische aanleg natuurlijk niet te verwaarlozen is. Maar tegelijkertijd is de invloed van je omgeving op je mentale prestaties groter dan je denkt. Alles wat je doet, drinkt, ziet, eet, voelt en ruikt kan er voor zorgen dat je slimmer wordt. Hannaart ploegde zich door een hele hoop wetenschappelijk onderzoek en zette zijn bevindingen op een rij.

En daar zitten opvallende zaken bij: dat je van het luisteren naar klassieke muziek slimmer wordt had ik al eens gehoord. Maar dat het alleen met muziek van Mozart werkt wist ik niet. Sterker nog: je wordt alleen slimmer van de sonate voor twee piano's in D majeur (kv448) van Mozart. Andere muziek van Mozart helpt niks en ook muziek van andere componisten heeft geen invloed op je brein. Wetenschappelijk onderzocht en er is geen verklaring voor.

In Pimp je brein staan nog veel meer opvallende voorbeelden. Slimmer wordt je van tennis kijken, kauwgom kauwen, games spelen, mediteren, vader worden, drop eten en groene thee drinken. Wat je beter niet kunt doen is roken, zwanger worden, op vakantie gaan en thuis de muren rood verven. Interessant feitje om te weten is dat Belgen echt dommer zijn dan Nederlanders (Sorry, Belgen!). De Belgen hebben een IQ van 99, Nederlanders van 107. Hiermee zijn we, samen met de Duitsers, die een ook een gemiddelde IQ van 107 hebben, de slimste Europeanen.

Als afsluiter een prachtig filmpje met op de achtergrond Mozart kv448. Goed luisteren en je wordt steeds slimmer!



Reserveer in onze catalogus

De man die werk vond - Herman Brusselmans

Dit keer een boek dat ik al eerder met heel veel plezier las. En aangezien Herman Brusselmans op 18 maart naar Hengelo komt, heb ik het opnieuw gelezen. In een interview, maart 2009 in de Humo zegt hij: “Een boek moet de lezer in de eerste plaats amuseren. Dat kan van alles betekenen: dat hij ermee moet lachen, huilen, erdoor gepakt wordt en noem maar op. Hij mag tijdens het lezen aan niks anders denken dan dit: doorlezen!”

Zijn doorbraakroman De man die werk vond voldoet voor mij helemaal aan deze eisen. Het gaat over een bibliothecaris, Louis Tinner, die zich te pletter verveelt en zijn dagen vult met het rotzooien met boeken (rondstampen, pagina’s uitscheuren, onderzeiken), het zuipen van sloten slechte koffie (en geilen op het koffiemeisje), het negeren van telefonische oproepen, het in de zeik zetten van collega’s/klanten en het zich vermeien met kakken, kettingroken, pinten pakken en bloedfluimen spuwen.

Het gaat over verveling, maar ik heb mij werkelijk geen seconde verveeld! Zo’n 25 jaar later, de eerste druk is van 1985, is het nog steeds een indrukwekkend gestileerd boekje, met geen woord teveel.
Puur genieten was het weer dankzij de kenmerkende absurde en sarcastische humor van Brusselmans. En die prachtige Vlaamse begrippen als 'ontlenen' (voor uitlenen), pointeren' (stempelen van een prikklok) en 'leeggoed' (vuile kopjes) .

Dus komt allen….Dansen met Herman Brusselmans in Metropool. Met de man die zelf over zijn boeken zegt: “Er zit een beat in mijn boeken. Prachtige Ogen [1984] is een punkroman. Het is wel een roman op drie akkoorden genoemd. En dat klopt. Laten we zeggen dat mijn boeken een combinatie zijn van hardrock en swing.”



Reserveer De man die werk vond hier in onze catalogus

De linnenroof - Wanda Wildeboer

Lieuwe, weet je wanneer je de mooiste kwaliteit linnen in handen hebt? Zie je die pukkel op de neus van meneer Harders? Als je linnen tegen het licht houdt en je die pukkel door de stof heen kunt zien, heb je de aller-fijnste kwaliteit te pakken.

Lieuwe is koksmaatje op een VOC-schip. Maar de VOC is niet meer zo’n florerende organisatie als voorheen; Lieuwe’s schip ligt voorlopig werkloos in Amsterdam aan de kade.

Maar dan is daar opeens een deftig heerschap, die hem verzoekt om een grote partij linnen te kopen in Twente. Lieuwe krijgt vijftig daalders mee.
Onderweg slaat het noodlot toe: Lieuwe wordt beroofd, en platzak moet hij een baantje aannemen bij een boerderij. Lieuwe raakt echter in de ban van het boerenleven en van de aantrekkelijke dochter des huizes. Met het gestolen geld blijkt veel meer aan de hand te zijn dan hij eerst dacht.


'De Linnenroof' van Wanda Wildeboer is een makkelijk te lezen historische roman om even lekker bij weg te  dromen. Net als het boek van een paar blogberichten geleden is dit een verhaal dat zich afspeelt in ons mooie Twentse landschap: nu in de tijd dat Carelshaven nog dienst deed als schippersherberg voor de scheepvaart op de Twickelervaart.

Ankie

Reserveer in onze catalogus

Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht

Note to myself: er staan nog veel te weinig jeugdboeken op ons bieblog! Ten onrechte, want er zijn echt heel veel mooie boeken geschreven voor onze jonge lezers. Vandaag zet ik dat wonderbaarlijke boek van Mark Haddon dan ook maar eens in het zonnetje.

Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht vertelt het verhaal van Christopher, een vijftienjarige jongen die een vorm van autisme heeft. Hij is heel goed in wiskunde, maar blinkt niet echt uit in het onderhouden van menselijke relaties. Hij houdt van lijstjes, patronen en de waarheid. Hij heeft een afkeer van geel en bruin, wil niet aangeraakt worden en heeft de grootste moeite met uitspraken die niet letterlijk genomen mogen worden en met het afleiden van gevoelens uit gezichtsuitdrukkingen.

Christophers wereld is niet zo groot, hij is nooit verder geweest dan het einde van zijn straat. Wanneer blijkt dat iemand de hond van de buurvrouw heeft vermoord, gaat hij, tegen de wil van zijn vader in, op onderzoek uit. Daardoor stoot hij op een aantal feiten die zijn gestructureerde leven helemaal overhoop gooien.

Dit boek heeft niet voor niets vele prijzen gewonnen. Haddon schetst namelijk op een ontroerende, overtuigende en vooral grappige wijze de wereld van een autistische jongen. De crux zit hem volgens mij in het vertelperspectief, dat ligt namelijk bij Christopher zelf. Je ervaart het leven en dit avontuur dus door zijn ogen. Daardoor krijgt zijn gedrag, dat voor een buitenstaander vrij onbegrijpelijk is, z'n eigen logica. En in korte, bespiegelende hoofdstukjes - tussen de grote verhaallijn door - geeft de jongen zijn eigen visie op het leven. Verfrissend.

Deze vorm en de mooie taal waarmee alles wordt verteld leverden mij twee wonderlijke inzichten op: hoe ingewikkeld onze wereld is voor iemand met autisme en hoe irritant ‘gewone’ mensen kunnen zijn. Verhelderend!

Reserveer nu in onze catalogus.

Eddie Izzard - Dress To Kill

Eddie Izzard (1962) is een Britse cabaretier. Zijn cabaretshow 'Dress To Kill' werd bekroond met twee Emmy’s, voor het script en voor zijn optreden.
Aan het begin van zijn carrière huurde Izzard een theater af en maakte zijn shows tot een succes. Eddie Izzard verschijnt vaak verkleed als vrouw op het podium. Hij noemt zichzelf weleens een mannelijke lesbienne, of een lesbienne gevangen in een mannenlichaam. Naar eigen zeggen is hij geen homoseksueel.

Eddie Izzard staat bekend om ideeën en normale situaties op een bizarre, absurde en surrealistische manier te vertellen.
Oplettende lezers van dit blog hebben hem al eens voorbij zien komen...
Een tijd geleden vereerde Izzard Nederland met een bezoek; een fragment van Eén Vandaag geeft een leuk verslag van de voorbereidingen. Jammer dat ik het toen gemist heb, want ik zou er graag een keer live bij zijn!
Gelukkig is er nog deze dvd van de show die door de kenners nog steeds als zijn beste wordt beschouwd. Wat me vooral boeit is het tijdloze van zijn humor: het maakt eigenlijk niet uit of je oude of recente fragmenten van hem ziet. Struin YouTube maar eens af, er is genoeg te vinden (en te lachen)!
Have fun!



Reserveer in onze catalogus

The Duchess

Onlangs werden de drie delen van The Pirates of the Caribbean op TV herhaald. In deze films speelt Keira Knightley Elizabeth Swann en is ze de tegenspeelster van Captain Jack Sparrow. En toen kwam ik deze dvd tegen waarin Keira Knightley opnieuw een hoofdrol speelt en die zich wederom afspeelt in een tijd waar de corsetten strak werden aangetrokken.

Als je van mooie, oud-engelse kostuums houdt dan is The Duchess een must. Prachtige gewaden, torenhoge pruiken, strakke corsetten het komt allemaal voorbij. Maar ook als je van Engeland houdt moet je deze film gezien hebben.

De film gaat over Georgiana Spencer die op haar zeventiende in het huwelijk treedt met de hertog van Devonshire. Al snel is ze mateloos populair in de hoge kringen van het 19e eeuwse Engeland. De hertog is een stugge man die maar om één reden met haar is getrouwd: hij wil een zoon. Zwanger wordt onze hertogin wel, maar ze baart de ene na de andere dochter die door de hertog met geen blik waardig worden gekeurd. En dan valt zijn oog op Lady Elizabeth Foster, een vrouw die al een paar zoons heeft. En jawel die zoons krijgen uiteindelijk meer aandacht dan zijn bloedeigen dochters. Georgiana ontmoet ondertussen de liefde van haar leven en zij komt met een voor ieder acceptabel voorstel zou je denken: hij zijn minnares, zij haar minnaar. Maar ja, zo ging dat niet in die tijd. Het werd natuurlijk hij wel zijn minnares en zij haar kinderen of helemaal niets. Tja, en welke keuze maak je dan?

In de aankondigingen van de film werd vaak de vergelijking getrokken met het leven van Lady Diana en dat is niet zo verwonderlijk. Beide vrouwen waren het stijlicoon van hun tijd, kregen overal hordes mensen achter zich aan en waren naïef in het huwelijk getreden met een man die niet van ze hield. Beide echtgenoten waren zo publiekelijk ontrouw dat ze geluk zochten bij iemand anders.

Wat inhoud betreft kan deze film makkelijk over de schreef gaan, maar dat gebeurt niet. Dit heeft zeker te maken met de acteerprestaties van de hoodrolspelers, maar zeker ook met de prachtige beelden. De film is een lust voor het oog.

Reserveer in onze catalogus

Nextopia: Micael Dahlén

Soms lees je een boek dat je zo pakt dat je er hardop uit gaat voorlezen aan huisgenoten. Nextopia van Micael Dahlén is zo'n boek! Het zit vol rake observaties, interessante onderzoeken en verbazingwekkende toekomstbeelden. Micael Dahlén is een jonge hippe Zweedse professor van nog geen veertig die geldt als een autoriteit op het gebied van consumentengedrag, creativiteit en marketing.

In Nextopia analyseert Dahlén de expectations society: de tijd waarin we leven en waar alles uitsluitend draait om de dag van morgen en waar onze toekomstverwachtingen centraal staan. Binnenkort is een synoniem van nu geworden. De hele wereld ligt voor het grijpen, geluk en succes zijn binnen handbereik, het is niet je vorige prestatie die telt, maar je volgende.

Hij gebruikt de verkiezing van Barack Obama als een voorbeeld hoe de expectations society werkt: Obama zei weinig over zijn prestaties in het verleden maar positioneerde zich als de president van de toekomst. Het lukte hem zelfs om tot de populairste president aller tijden te worden gekozen en wel 2 maanden voor de verkiezingen! Tijdens de eed aflegging hecht 83% van de Amerikaanse bevolking zijn goedkeuring aan hem maar honderd dagen later daalt dit tot een recordlaagte van 28%. Typisch expectations society gedrag: de droom, de verwachting telt het meest en is deze bereikt dan is het niet interessant meer: op naar de volgende.

Een bedrijf dat slim inspeelt op de expectations society is Apple met de lancering van de Iphone en Ipad. Ze zijn meesters in het bespelen van de verwachtingen van het publiek: eerst is het product een legendarisch gerucht (Steve Jobs doet een aankondiging), dan zorgen ze er voor dat het moeilijk te verkrijgen is (de lanceringsdatum uitstellen, mogelijk maken om vooruitbestellingen te doen) en het product er eindelijk is (met al zijn beperkingen) beloven dat het een update is verwijderd van perfectie. Briljant!

Dahlén weet met sterk argumenten en onderzoeksgegevens heel aannemelijk te maken dat onze maatschappij aan het veranderen is. Flashforwards i.p.v. flashbacks, nowcasting i.p.v. broadcasting. De enorme invloed van de sociale media op de maatschappij: de opstand in de Arabische wereld is iets wat helemaal past in zijn maatschappij visie. Kortom Nextopia is een zeer verhelderend boek en een echte aanrader! Volg ook zijn blog.

Reserveer in onze catalogus

Vaslav - Arthur Japin

Van de achterflap
Op het hoogtepunt van zijn roem staakt de legendarische balletdanser Vaslav Nijinski zijn optreden, richt zich tot zijn publiek en zegt: “Nu is het kleine paardje moe.” De rest van zijn leven, nog 31 jaren, brengt hij door zonder te dansen en zonder te spreken. Hoe komt iemand tot zo’n beslissing en wat betekent dit voor de mensen om hem heen, zijn voormalige geliefde, zijn vouw en dochtertje, en hun bedienden?

Eigenlijk is Vaslav veel meer het verhaal van drie mensen die dichtbij hem stonden, en wier leven sterk door Vaslav Nijinski werd beïnvloed. Zij vertellen over die noodlottige dag 19 januari 1919, elk vanuit een volstrekt ander perspectief. En dankzij hun verhalen leer je Vaslav steeds beter kennen.

Het verhaal begint met Peter, de bediende van de Nijinski’s. Ik vond hem de meest aandoenlijke van de vertellers. Hij was, voor hij in dienst kwam bij de Nijinski’s, nog nooit buiten zijn bergdorp geweest en heeft totaal geen verstand van dansen. Op een nuchtere toon laat hij weten hoe hij zich verbaast over de naïviteit van zijn werkgever. Zijn verhaal is in real time opgetekend op de dag dat Vaslav voor het laatst zal dansen.

Romola, Vaslavs echtgenote, vindt dat de geschiedenis een verkeerd beeld van haar geeft. En wil dit, dertig jaar later, recht zetten. Haar verhaal heeft niet zozeer met Vaslavs dramatische laatste dans te maken, maar als historische vertelling wordt het verhaal er wel completer door.

Diaghilev, Vaslavs ex-geliefde, vertelt over de opkomst van het dansfenomeen en welke prominente rol hij daarin heeft gespeeld. Een zelfingenomen snobist voor wie het koesteren van rancuneuze gevoelens een tweede natuur is.
Het verhaal eindigt ook met Peter. Dankzij de dramatische beslissing van zijn meester durft ook hij zijn eigen leven radicaal om te gooien. Het is een kwestie van durven, meer niet.

Wederom een bijzonder mooi boek van Japin, met prachtige sfeerbeelden.
En mocht je het erg jammer vinden dat je dit boek uit hebt….voor de liefhebbers van dans en ballet is het boek Danser van Colum McCann ook een aanrader. Danser is een indrukwekkend verhaal, gebaseerd op biografische gegevens, over het leven van Rudolf Noerejev (1938-1993). De grootste balletdanser van de twintigste eeuw en altijd in één adem genoemd met Vaslav Njinsky.

En natuurlijk kun je Arthur Japin woensdag 9 maart ontmoeten in Bibliotheek Hengelo.



Reserveer Vaslav in onze catalogus

Het Ros Van Twente - Claus Brockhaus

Onlangs verscheen een boek voor liefhebbers van spanning én van de eigen regio: 'Het Ros Van Twente' van Claus Brockhaus.  
Waar het over gaat?

"Een oude textielbaron Helmich van Delden wordt vermoord in een sauna. In zijn testament bepaalt hij, dat zijn kinderen, Mats en Daphne, de nalatenschap moeten gebruiken voor de ontwikkeling van de Twentse regio. Mats wil een internationaal hippisch centrum op de plek van het Twentse vliegveld, Daphne en haar man willen wellness-centra opzetten. Er ontbrandt een strijd tussen de kinderen, waarbij moord niet wordt geschuwd. Laura Droste, de nietsvermoedende dochter van Helmichs vroegere rechterhand, blijkt een cruciale rol te vervullen. Het verhaal komt wat traag op gang, maar desondanks is het een leuk boek, met goed uitgewerkte karakters, en met een verrassend plot, geheel gesitueerd in een herkenbaar Twente, dat op een subtiele manier wordt gepromoot. Actualiteiten zoals het zoeken naar een nieuwe functie van Vliegveld Twente, het kampioenschap van FC Twente en de ontwikkeling van wellness-centra worden niet uit de weg gegaan. De uit Twente afkomstige schrijver heeft al diverse thrillers op zijn naam staan, maar dit is de eerste uit een reeks die gesitueerd is in Twente." (NBD Biblion)

Of Twente echt zo 'subtiel' gepromoot wordt waag ik te betwijfelen, maar als je hier in de regio woont is het toch erg leuk om een spannend verhaal te lezen dat bij wijze van spreken plaatsvindt in je eigen achtertuin.
Enfin: lenen, lezen en uw eigen oordeel vellen, da's mijn advies!

Reserveer in onze catalogus