Bienvenue chez les ch'tis

Het is Valentijn! Tijd voor iets luchtigs en liefs, een avondje zorgeloos onderuit en vermaakt worden. Dan ben je bij deze Franse kaskraker aan het juiste adres. Alhoewel, helemaal onderuit is niet aan te bevelen. Je moet echt wel even opletten. Het gaat namelijk snel, heel snel. Voor je het weet heb je het gevoel te zijn meegezogen in een draaikolk of windtunnel en verlang je naar een rustige Engelse detective ofzo. Hoezo?

In Bienvenue chez les ch'tis wordt een postbode uit het zonnige zuiden overgeplaatst naar het vergelegen, onbarmhartige, ijskoude hoge noorden van Frankrijk. Daar waar het altijd regent en geen hoop is op een gelukkig leven. Daar waar de mensen (of liever gezegd les ch'tis) geen Frans praten, maar een onverstaanbaar soort spraakgebrek hebben. Zij praten namelijk Ch'ti en dat verstaat een gewone Franse postbode niet. Dat moet een hele klus zijn geweest voor de ondertitelaars van deze film. Een voorproefje komt al in de trailer voorbij en dit gaat ongeveer 100 minuten zo door!

Daarnaast stapelt misverstand zich op misverstand en volgt de ene kolder de andere komische situatie op. Maar dat heeft het noordelijke kustplaatsje Bergues zeker geen windeieren gelegd! Met een grote liefde voor mensen, Frankrijk en film is dit verhaal in elkaar gezet. En om alles echt gesnapt en gezien te hebben druk je na afloop gewoon op repeat. En repeat. En repeat...




Reserveer in onze catalogus.

Amos Lee - Mission Bell

Volgens Written in Music is 'Mission Bell' van Amos Lee zijn mooiste album tot nu toe. En na een aantal keren luisteren ben ik het daar van harte mee eens. Zoals iedereen van mij gewend is, ben ik alweer bezig met mijn jaarlijstje van dit jaar: dit album gaat ongetwijfeld hoog eindigen. Er komt nog genoeg moois natuurlijk, maar toch..

Zijn titelloze debuutalbum is alweer van zes jaar geleden en verscheen destijds op het Blue Note label. Ik kreeg het album destijds voor mijn verjaardag, omdat iemand dacht dat ik dit wel aardig zou vinden. En dat klopte dus! Er volgden nog twee albums en nu ligt dus de vierde in de schappen.

Dat Lee nog veel meer in petto had was al snel duidelijk. Met de hulp van de mannen van Calexico, de band die als geen ander country, folk en mariachi op een bijzonder sfeervolle manier weet samen te smelten, komt Lee nu op Mission Bell tot grote hoogten. Calexico’s Joey Burns zat voor het album achter de knoppen en speelt mee op, net als zijn maatje John Convertino. Daarnaast zijn er fijne gasten, zoals Lucinda Williams, Priscila Ahn, Sam Beam (Iron & Wine) en Willie Nelson uitgenodigd om de songs van Lee te verfraaien. Maar het gaat natuurlijk om de songs van Lee en die worden over de jaren alleen maar beter en rijker. (writteninmusic.com)

Op de plaat wordt soul moeiteloos met country gecombineerd: genres waarbij de stem van Amos Lee goed tot zijn recht komt.  Ik merk zelf de laatste tijd dat juist die vocalen vaak de doorslag geven en het verschil maken tussen een muzikale parel en gewoon een leuke plaat.
Amos Lee maakt dat verschil: meesterwerk!
Op 9 maart staat Amos Lee in een (helaas al uitverkocht) Paradiso!

Kijk hier naar een optreden in de talkshow van Ellen Degeneres:




Reserveer in onze catalogus

Ontdek Europa

Ons jaarlijks stedentripje met vrienden is weer in aantocht. Als je Rome, Barcelona, Berlijn, Parijs en Londen hebt gehad dan ga je nadenken waar de volgende reis ons naar toe zal brengen. Natuurlijk, er blijft genoeg over. Wat dacht je van Madrid, Praag, Stockholm en Boedapest. Wij hebben met onze vrienden inmiddels 10 steden bezocht en daar hoorden ook de minder gebruikelijke steden bij als Dresden en Lissabon (geweldige stad!). En Istanbul niet te vergeten.

In de weekendbijlage reizen van de Volkskrant staan vaak tripjes voor een lang weekend weg of een tussenstop. In Ontdek Europa zijn 33 reportages gebundeld van Volkskrantjournalisten, die door heel Europa zwierven. De ondertitel van het boek luidt niet voor niets '33 eigenzinnige stedentrips' want wat te denken van Stavanger of Vilnius? Ga eens naar Belfast, Dundee of Reykjavík. En hoe lijkt je Ferrara, maar een klein eindje verder dan Venetië? Want zoveel mooie steden heeft Europa, en zoveel zijn er nog onbekend.

De inleiding van deze bundel begint al goed:

Dit is geen gids om mee te nemen op reis. Leg hem thuis op tafel, en begin dan rustig met bladeren. Blader van Sint-Petersburg naar Cádiz en van Tallinn naar Reykjavík en besluit waar je naartoe zult gaan: dit is een rijke inspiratiebron voor de stedentripper.

Het aardige van deze bundel is dat elke journalist heeft geprobeerd het karakter van de stad te vangen in een korte reportage. Daarnaast vind je in een apart kader gevarieerde tips en een apart deel doen&laten waarin o.a. staat hoe je er kunt komen, waar je kunt slapen en eten etc. En de reisgidsen die je wél meeneemt op je trip haal je gewoon in de bieb. Snuffelen op de afdeling 'reizen' kan overigens ook heel inspirerend werken.

Op de achterkant van het boek vind je nog het volgende:

WAARSCHUWING: HET LEZEN VAN DIT BOEK ZET AAN TOT REIZEN!

Wij gaan overigens dit jaar naar Sevilla en daar is ook heel wat te zien.

Reserveer in onze catalogus

In Parijs: Olivier van Beemen

Met de fiets op weg naar het gymnasium in Haarlem werd Olivier van Beemen altijd ingehaald door de nachttrein uit Parijs. Toeval of niet maar na een studie Frans en een minor in journalistiek is het zijn droom om correspondent in Parijs worden. Dat een correspondentschap bij de meeste kranten een erebaan is, een beloning voor jarenlange trouwe dienst, houdt hem niet tegen. En als hij net 23 jaar is krijgt hij, tot zijn eigen verbazing, het voor elkaar om in 2002 voor het Parool als correspondent in Parijs aan de slag te gaan.

In zijn boek In Parijs beschrijft hij zijn ervaringen van de eerste 7 jaren van leven en werken in de Franse hoofdstad en daarbuiten. En hij maakt wat mee: op bezoek bij rechtse nationalist Le Pen, op de fiets naar de notoir lastig te interviewen schrijver Houellebecq, naar de beruchte banlieue waar hij in elkaar wordt geslagen, etc, etc. Hij vertelt ook over zijn eigen persoonlijke belevenissen zoals het zoeken naar woonruimte (dienstmeidenkamers van tien vierkant meter en huisbazinnen from hel), de kick om te fietsen in Parijs en zijn liefdesleven.

Zijn boek is aan de ene kant een amusant avonturenverhaal van een jonge, razende reporter. Tegelijkertijd weet hij een helder beeld te schetsen van de Franse samenleving in het début de siècle. Hij verbaast zich over het Franse systeem met problemen als een permanente hoge werkloosheid, verzet tegen hervormingen en afzakkend naar de Europese economische middenmoot. Maar er gaat ook veel goed en er is ook veel moois te melden over Frankrijk. Heb je iets met de Fransen, Frankrijk en met Parijs dan is dit een erg leuk boek!    

Reserveer in onze catalogus 

Vinexvrouwen - Naima El Bezaz

Van de achterflap

Het leven in een Vinexwijk verloopt niet altijd soepel. Daar weet Naima El Bezaz, die zelf al bijna tien jaar in zo’n buurt woont, alles van. In haar autobiografische roman Vinexvrouwen beschrijft zij het wel en wee van haar gezin in deze typisch Nederlandse nieuwbouwwijk. Als Marokkaanse kijkt zij met een fris oog naar de Hollandse gewoontes, al speelt er nog iets anders mee: de Vinexwijk wordt bevolkt door heel wat meer nationaliteiten. Terwijl haar dochter op school christelijke liedjes leert, verbaast El Bezaz zich over de Nederlanders. Ze snapt eigenlijk niets van hen. Hoog tijd dat zíj eens een inburgeringscursus volgen!

"Ik ben een Marokkaan in een Vinexwijk", zo begint het boek Vinexvrouwen van Naima El Bezaz waarin ze op humoristische en recht-voor-z’n raap manier haar leven en dat van haar autochtone blanke buren in een Vinexwijk beschrijft.

Onder het motto “L’enfer, c’est les autres” van de Franse filosoof Jean-Paul Sartre (De hel, dat zijn de anderen) begint het gedonder al. Want die hel speelt zich af in “fantasieloze, razendsnel gebouwde huizen die gemaakt lijken van beton”. Als de buurman tien deuren verderop boort, is het “alsof de tandarts met mijn verstandskies bezig is”.

Het is duidelijk dat Naima de controverse niet schuwt. Haar boeken roepen heftige reacties op. "Toen ik in het programma van Jack Spijkerman een stuk voorlas uit Minnares van de duivel kreeg ik de gereformeerden over mij heen. Na De verstotene kwamen de moslims en nu dus mijn buren".

Vinexvrouwen vind ik niet echt een roman maar meer een verzameling columns. De 38 hoofdstukken vormen elk een eigen verhaal over kapotte huwelijken, depressies, alcohol, partnerruil, pillen, drugs en huiselijk geweld. Dingen die je in elke stad en elk dorp tegenkomt, maar kennelijk meer bij de vinex horen dan bij welke andere wijk ook.

Het is een boek waarmee ze niet alleen confronterend of taboe-doorbrekend wil zijn, maar vooral ook de lezers wil laten lachen.

Robert Vuijsje zei er al over: "Even geestig als beklemmend, geschreven in een aanstekelijk uit-de-losse-pols-stijl, die ervoor zorgt dat je wilt blijven lezen."

Binnen een week was Vinexvrouwen vier keer herdrukt en zijn de film- en tv rechten aan filmmaatschappij BosBros verkocht.

Ze lijkt mij een (h)eerlijk mens en heb zin aan donderdag 17 februari, dan komt ze vertellen over haar boek Vinexvrouwen in de bibliotheek.

Reserveer Vinexvrouwen in onze catalogus

Reserveer Minnares van de duivel in onze catalogus

Reserveer De verstotene in onze catalogus

De nacht van de das - Peter Tremayne

'De Nacht Van De Das' van Peter Tremayne is het twaalfde deel in de zuster Fidelma serie. Het zijn misdaadverhalen die zich af spelen in het midden van de zevende eeuw na Christus. 

Historische detectives vormen een variant op de gewone historische roman. Je hebt ze grosso mode in twee soorten: boeken waarin het thrillerelement overheerst en boeken die je meer leren, meer inzicht geven in een bepaalde tijd. De minder goede doen dat door hun kennis schoolmeesterachtig uit te stallen, de beste strooien hun wetenswaardigheden organisch door het geheel, zonder pedanterie en zonder de vaart van het verhaal te hinderen. 

De zuster Fidelma-boeken behoren tot de tweede categorie, net als de broeder Cadfael verhalen van Ellis Peters, waarmee ze vaak vergeleken worden. Ze voeren ons binnen een totaal vreemde wereld. Vrijwel niemand weet dat Ierland veertien eeuwen geleden een -zelfs in onze ogen- zeer geëmancipeerde samenleving was. 

Wereldwijd is er lof voor deze historische detectives.

The International Sister Fidelma Society organiseert voor fans regelmatig een Zuster Fidelma-festival in Cashel in Ierland. Leden van deze vereniging ontvangen de nieuwsbrief  “The Brehon”.

Zuster Fidelma is niet alleen maar een non, ze is ook een gediplomeerd dálaigh. Dat is een hoge functionaris van het zeer oude Ierse rechtssysteem, dat bekend stond als de wetten van de Brehons.  Ze komt uit de koninklijke familie, haar broer Colgú is koning van het Ierse koninkrijk Muman. Fidelma  lost samen met haar Saksische partner Eadulf, een monnik, complexe misdaadmysteries op. 

In dit deel onderzoeken ze de moord op drie jonge vrouwen bij volle maan. De dorpelingen verdenken een groep vreemdelingen die in het naburige klooster logeren, maar zuster Fidelma’s onderzoek levert ook andere verdachten op. Door speurwerk en logisch nadenken lost zij uiteindelijk de moorden op. Tijdens de rechtszitting in het laatste hoofdstuk vallen de puzzelstukjes voor de lezer op hun plek/plaats. De uitkomst was voor mij wel een verrassing.  En dit deel eindigt met een cliffhanger. Ik blijf zo nieuwsgierig naar het volgende deel...

Tremayne vertelt veel over de historische achtergrond, maar ik vind het niet storend.  Elk deel bevat voorin historische achtergrondinformatie, een kaartje van het Ierse koninkrijk Muman, informatie over de uitspraak van de Ierse woorden en een lijst van de belangrijkste personages. 

Veel meer over zuster Fidelma is te vinden op haar website.
Series lees ik graag op volgorde en de uitgever De Leeskamer heeft een overzicht.

Joke

Reserveer “De nacht van de das” in onze catalogus. 

Julie & Julia

Ik blogde al eerder over een film waarin eten een hoofdthema was. Dit keer weer zo'n verrukkelijke film, gebaseerd op twee waargebeurde verhalen! Julie and Julia.

Julia Child brak in de jaren 60 door met haar vuistdikke kookboek Mastering the Art of French Cooking, waarmee ze het Franse koken introduceerde bij het Amerikaanse publiek. Mede door haar kookprogramma's op tv en haar bijzondere persoonlijkheid werd ze echt een fenomeen. Julie Powell is een jonge vrouw met een leuke relatie, maar onbevredigend werk als telefoniste. Ze wil graag een uitdaging in het leven, ze wil weten dat ze bestaat en dat ze er toe doet.

Julia was in de jaren 50 eigenlijk niet meer dan 'de vrouw van'. Ook zij zocht naar een soort doel en haar man herinnerde haar aan datgene wat ze werkelijk het aller liefst doet: eten. Julie stelt zichzelf diezelfde vraag. Ze houdt van eten en koken, ze adoreert Julia Child en ze hoopt altijd nog een keer door te breken als schrijfster. Dan ziet ze voor zichzelf de perfecte uitdaging: het koken van alle 524 recepten uit Childs kookboek in 365 dagen en er elke dag over bloggen,

Kijk, dan heb je mij te pakken. Over discipline gesproken. Nu voel ik me niet direct aangetrokken tot het uitproberen van een heel kookboek, maar jezelf opleggen om elke dag over een bepaald onderwerp te bloggen komt me niet helemaal onbekend voor. Ik kan die blogteugels inmiddels wel wat laten vieren, maar voor het project van Julie heb ik niets dan Groot Respect. Want die recepten zijn echt geen sinecure. En haar dag bestaat dus een jaar lang uit werken, boodschappen doen, koken, opeten, opruimen en bloggen. Waarbij ze volgens mij ook nog dagelijks een keuze moet maken uit wát ze precies gaat klaarmaken, gewoon van bladzijde 1 naar 734 lijkt me niet de meest smakelijke route.

Kortom; twee bijzondere vrouwen met doorzettingsvermogen, die langzaam maar zeker in hun eigen kunnen beginnen te geloven. De film toont afwisselend het leven van Julia Child in de aanloop naar de publicatie van het boek - gebaseerd op haar memoires - en het uitdagingsjaar van Julie, met alle ups en downs. Dat ze uiteindelijk honderden volgers kreeg en dat haar blog door een uitgever werd gepubliceerd en ze sindsdien een gevierd schrijfster is, geeft haar project een gouden randje. En dat beide personages in deze film echt briljant worden gespeeld, maakt hem des te leuker. Kijken en smullen dus!

Oh ja, en het blog van dit Julie/Julia project is natuurlijk nog altijd online.



Reserveer de dvd nu in onze catalogus
Meer boeken van Julie Powell in onze collectie
Kookboeken van Julia Child in onze collectie

K's Choice in Hengelo

Op 4 maart live in Metropool Hengelo: K's Choice. Reden om even stil te staan bij deze groep. K's Choice was voor mij eigenlijk altijd een groep waarvan ik de muziek mooi vond, maar waarvan ik op de een of andere manier nooit een cd heb gekocht. Het nummer 'Not an addict' komt nog regelmatig voorbij op de radio en zit vast nog wel bij veel mensen tussen de oren. Maar een heel album kende ik tot voor kort niet.

Vreemd eigenlijk.
Vooral vreemd omdat ik een cd die ik onlangs in handen  kreeg ('Almost Happy') nu erg vaak draai: prachtige popplaat! Nou ja, beter laat ontdekken dan nooit.



Op zoek naar meer dus: het album 'The Essential K's Choice' geeft op 2 schijven een mooi overzicht van het repertoire van de band. Een repertoire dat mijn onverdeelde aandacht inmiddels heeft. Na een lange pauze die de band rond Sarah en Gert Bettens nam, verscheen vorig jaar weer een studioalbum: 'Echo Mountain'.

Met dit vijfde studioalbum, het eerste in 10 jaar dus, blijft k’s Choice een groep die moeilijk in een bepaalde stijlhoek valt te duwen. Getuige hiervan de keuze voor een dubbelalbum waarop de meer rock & popgerichte nummers op de eerste schijf werden verzameld, terwijl Sarah en Gert’s kwaliteiten als singer-songwriters, gekenmerkt door hun bloedstollende harmonieën, op de tweede CD terug te vinden zijn.

Ik ben zeer benieuwd naar de zo geroemde live-reputatie van K's Choice. Veel van de geplande optredens in de Nederlandse zalen zijn al uitverkocht: de belangstelling is dus groot. Laten we in Hengelo ook zorgen voor een uitverkochte poptempel!




Reserveer 'The Essential K's Choice' in onze catalogus
Reserveer 'Echo Mountain' in onze catalogus

Genoeg: meer geluk met minder

Mensen zijn volgens John Naish in 'Genoeg: meer geluk met minder' geboren overlevers. Al miljoenen jaren lang hebben onze voorouders gebruik gemaakt van een briljante overlevingsstrategie. Als ons iets beviel dan wilden we er meer van hebben: meer voedsel, meer status, meer informatie en meer dingen. En daarmee overleefden we hongersnoden, ziekten en rampen. En het is ons zo goed gelukt dat we ondertussen met 7 miljard (!) mensen op aarde zijn.

Maar deze succesvolle strategie begint in onze moderne maatschappij een beetje tegen ons te werken. Neem bijvoorbeeld eten: voor onze mensachtige voorouders was voldoende eten vinden een lastige en gevaarlijk taak. Het probleem is dat voedsel nu overal gemakkelijk en goedkoop te krijgen is en daar kunnen veel mensen niet goed mee omgaan: een kwart van de Europese, Noord-Amerikaanse en Australische volwassenen is obees, een derde heeft last van overgewicht. Er zijn nu meer overvoede dan ondervoede mensen op de wereld.

Een ander voorbeeld is spullen. Er zijn verschillende psychologische mechanisme in onze hersenen waardoor we graag zoveel mogelijk spullen willen hebben. Dingen verzamelen is een eeuwenoude menselijke gewoonte. Het heeft te maken met status (een rode Ferrari!), je willen identificeren met beroemdheden en als je iets koopt komt er dopamine vrij wat weer een lekker gevoel geeft (en weer de oorzaak is van koopverslaving).

John Naish analyseert in zijn boek nog een paar genoeg items: genoeg informatie, genoeg werk, genoeg keuzes, genoeg geluk en genoeg groei. Hij brengt zijn verhaal met humor en interessante voorbeelden en hij geeft ook praktische adviezen hoe we ons leven kunnen beteren. Want de boodschap is dat we meer moeten inzien dat we genoeg hebben. We leven in overvloed, maar zijn niet in staat dat te waarderen. Niet verkeerd om even bij stil te staan, toch? Mocht je geen genoeg van genoeg krijgen kijk dan ook eens op http://www.genoeg.nl/.

Reserveer in onze catalogus

Vals profiel - Emile Proper en Sabine van den Eynden

En alweer terug van een weekje skiën. Lekker gelezen tijdens de treinreis van en naar Oostenrijk, waaronder twee fictie boeken over sociale media en digitale contacten.

Vals profiel van Emile Proper en Sabine van den Eynden past helemaal in deze tijd van sociale media want inmiddels hebben de meeste mensen wel een profiel op hyves, twitter, facebook of linkedIn.

Van de achterflap
Wie zomaar contacten aangaat op internet kan nog lelijk staan te kijken. Dat merkt ook dierenarts Myrthe, die haast gedachteloos antwoordt op een mailtje van Menno, een oud-klasgenoot. Al gauw hebben ze dagelijks contact, en zonder dat Myrthe goed door heeft wat er gebeurt, is Menno haar leven, haar relatie en haar huis bonnengedrongen. Om van hem af te komen moet ze online de strijd met hem aangaan.

Het duurde wat lang voordat het verhaal op gang kwam en spannender werd. Hier en daar wat ongeloofwaardig ook, bijvoorbeeld zoals Myrthe van bijna digibeet in een paar uurtjes leerde hoe ze een computer kon hacken en beveiligen. Jammer ook dat het einde afgeraffeld wordt, van lekker spannend is het zo weer voorbij zonder echte climax.
Dus om nou te zeggen dat het "verplichte kost is voor iedereen met een e-mailadres" gaat mij iets te ver. Maar als je liefhebber bent van vlotjes geschreven chicklit noir dan is Vals profiel wel iets voor je.

En het andere boek … dat was Facebook van Ben Mezrich. Dit bleek vooral te gaan over het studentenleven, seks, en een hoop geneuzel over juridische conflicten met medestudenten en NIET over het ontstaan van Facebook. Geen aanrader helaas, je kunt beter naar de film The social network gaan, de beste film van 2010.

Reserveer Vals profiel in onze catalogus

Nederland Leest 2011: Het Leven Is Vurrukkulluk - Remco Campert

'Het Leven Is Vurrukkulluk' van Remco Campert staat centraal tijdens Nederland Leest 2011. Tijdens deze actie van 21 oktober t/m 18 november2011 kunnen bibliotheekleden dit boek gratis ophalen bij de bibliotheek. De bedoeling is dat veel mensen hetzelfde boek lezen en er met elkaar over in discussie gaan.

Toen ik hoorde dat een boek van Remco Campert uitgekozen was, dacht ik aan die keer dat ik, uit Twente, een dagje in Amsterdam was. Voor een kopje koffie ging ik ’s middags een cafeetje binnen en wie zat daar? Ja, Campert dus. Zo’n gerenommeerd schrijver, dichter en columnist zomaar in een cafeetje! Dat kom je in Twente niet vaak tegen. In z’n eentje zat hij aan een klein tafeltje. Ik ging een eindje verderop zitten en bedacht of ik hem aan zou spreken. Maar nee, dat doe je niet. Zo’n man wil toch ook gewoon rustig iets drinken. Daarom deed ik alsof ik hem niet herkende toen ik na afrekenen van mijn koffie langs zijn tafeltje liep en het café verliet. Lastig hoor, beroemde mensen. Moet je ze nu groeten of niet? ik ken hen wel, maar zij mij niet...

'Het Leven Is Vurrukkulluk' (dit jaar precies vijftig jaar geleden geschreven) is het onweerstaanbare, bijna achteloos en tegelijk sierlijk opgeschreven verhaal over twee vrienden, Mees en Boelie, die beiden verliefd zijn op het zestienjarige meisje Panda. Zij steelt geld van een oude man en samen organiseren ze een groot feest waarna niets meer is wat het lijkt, in een wereld van vrije liefde en marihuana. De roman werd zeer positief ontvangen door de literaire critici en gewaardeerd om zijn lichte en ironische verteltrant.

Kort geleden kreeg Remco Campert de Gouden Ganzenveer toegekend voor zijn grote betekenis voor het geschreven en gedrukte woord in Nederland.
Ik verheug mij weer op deze editie van 'Nederland Leest'!

Bekijk hier een fragment uit 'De Wereld Draait Door' van afgelopen dinsdag:


Reserveer in onze catalogus

Annemarie

Qatsi Trilogie en Philip Glass

Vandaag een kijk- en luistertip voor de liefhebber. En met een alert voor moeilijke woorden en heel veel linkjes! Durf je nog? Daar gaan we dan!

In 1982 verscheen Koyaanisqatsi; de eerste film uit een trilogie die verschillende aspecten van de relatie tussen mens, natuur en technologie weergeeft. Dit eerste deel werd gelijk ook de meest bekende van de drie en wordt hier en daar zelfs beschouwd als een cultfilm. Ik heb het over de Qatsi Trilogie van Godfrey Reggio in samenwerking met de componist Philip Glass. Elke film bestaat enkel uit vertraagde en versnelde beelden, samen met de voortdurend klinkende muziek werkt dat bijna hypnotiserend.

De namen van deze films, evenals de weinige songteksten, komen uit de taal van de Hopi-indianen. Koyaanisqatsi betekent zoveel als 'leven in gekte, leven in onrust, leven in onbalans, leven in desintegratie, een manier van leven die vraagt om een andere manier van leven'. De ondertitel van deze film is dan ook passend: life out of balance.

Deel 2 uit 1988 heet Powaqqatsi: life in transformation en toont - vooral in slowmotion - hoe de mens de (derde) wereld afbreekt om er iets anders voor op te bouwen. Een vreemd beeld. Dit is eigenlijk wel mijn favoriet, wat muziek betreft dan. Hij is ook al omgedoopt tot de 'voetbal-cd' vanwege de vrolijke fluitjes aan het begin.

Het laatste deel liet lang op zich wachten. Naqoyqatsi verscheen pas in 2002 en toont niet al te opbeurende beelden van een life as war. De naam betekent iets als 'een leven van het doden van elkaar, oorlog als een manier van leven, geciviliseerd geweld'. Fijn. Maar ja, de muziek is wel weer heel mooi.

Want eigenlijk gaat het me daar ook om, de muziek. De films zijn echt prachtig, ga die vooral zien en blijf ze zien, want er valt veel te ontdekken. Maar de cd's, die draai ik echt grijs. Ik weet, je moet er van houden. Dit soort minimal music met die typische Glass-klank is niet voor iedereen weggelegd. Ik ken mensen die er onrustig en nerveus van worden. Heel soms heb ik dat ook, maar dat zegt dan meer over m'n eigen innerlijke onrust van dat moment dan over de muziek. Voor mij werkt het vooral perfect als poetsmuziek. Met een zwabber en zuiger zoeft het echt heerlijk door het huis en is alles voor het eind van het liedje weer spik en span. Het komt ook wel eens voor dat ik tijdens een dagje thuiswerken 's morgens de cd op repeat zet en rond de klok van vijf ontdek dat hij nog steeds draait en draait en draait. En reken maar dat ik dan lekker ben opgeschoten.

Ik kan dus alleen maar aanraden: kijk en luister zelf en laat je meevoeren op het ritme van het leven.



Trailer van Koyaanisqatsi
Trailer van Naqoyqatsi
Voor een beter beeld van het geheel hier het begin van Powaqqatsi

Reserveer de dubbel-dvd Koyaanisqatsi en Powaqqatsi in onze catalogus
Reserveer de dvd Naqoyqatsi in onze catalogus

Reserveer de cd Koyaanisqatsi
Reserveer de cd Powaqqatsi
Reserveer de cd Naqoyqatsi

Neal Casal - Fade Away Diamond Time

Schandalig was het. Dat ik dát niet kende. Dé beste americana-plaat 'ever'! Hoewel het aan de ene kant fijn is dat je nog steeds regelmatig gezien wordt als iemand die (te) jong is, is het aan de andere kant wel weer jammer dat je niet van van alles op de hoogte bent. Deze plaat had ik dus als liefhebber van roots-muziek moeten kennen. Maar helaas bekende ik (zonder mij van enig kwaad bewust te zijn) dat ik nog nooit gehoord had van 'Fade Away Diamond Time' van Neal Casal.

Het album is niet meer in de handel (nog wel digitaal), maar lang leve de bibliotheek natuurlijk. Nadat ik dus op niet mis te verstane wijze gewezen was op de ernstige tekortkoming in mijn muziekkennis, reserveerde ik direct het album.

En inmiddels ben ik dus op de hoogte. En kan ik niet anders dan het eens zijn met het predicaat 'één van de beste americana-albums ooit'.
Lezers van mijn berichten weten zo langzamerhand wel dat ik verzot ben op rollende hammond-orgels en slepende slide-gitaren. Ik kon mijn hart ophalen aan deze fraaie plaat: het staat als een huis. Ik heb mij laten vertellen dat Neal Casal na dit debuutalbum nog verscheidene titels heeft afgeleverd, maar dat deze nooit meer het niveau hebben gehaald van 'Fade Away Diamond Time'. Toch ben ik wel benieuwd naar het overige werk van deze muzikant (die overigens ook een begenadigd fotograaf blijkt te zijn).

Een tip waarmee we weer goed het weekend in kunnen.
Veel luisterplezier!

Reserveer in onze catalogus