Vinexvrouwen - Naima El Bezaz

Van de achterflap

Het leven in een Vinexwijk verloopt niet altijd soepel. Daar weet Naima El Bezaz, die zelf al bijna tien jaar in zo’n buurt woont, alles van. In haar autobiografische roman Vinexvrouwen beschrijft zij het wel en wee van haar gezin in deze typisch Nederlandse nieuwbouwwijk. Als Marokkaanse kijkt zij met een fris oog naar de Hollandse gewoontes, al speelt er nog iets anders mee: de Vinexwijk wordt bevolkt door heel wat meer nationaliteiten. Terwijl haar dochter op school christelijke liedjes leert, verbaast El Bezaz zich over de Nederlanders. Ze snapt eigenlijk niets van hen. Hoog tijd dat zíj eens een inburgeringscursus volgen!

"Ik ben een Marokkaan in een Vinexwijk", zo begint het boek Vinexvrouwen van Naima El Bezaz waarin ze op humoristische en recht-voor-z’n raap manier haar leven en dat van haar autochtone blanke buren in een Vinexwijk beschrijft.

Onder het motto “L’enfer, c’est les autres” van de Franse filosoof Jean-Paul Sartre (De hel, dat zijn de anderen) begint het gedonder al. Want die hel speelt zich af in “fantasieloze, razendsnel gebouwde huizen die gemaakt lijken van beton”. Als de buurman tien deuren verderop boort, is het “alsof de tandarts met mijn verstandskies bezig is”.

Het is duidelijk dat Naima de controverse niet schuwt. Haar boeken roepen heftige reacties op. "Toen ik in het programma van Jack Spijkerman een stuk voorlas uit Minnares van de duivel kreeg ik de gereformeerden over mij heen. Na De verstotene kwamen de moslims en nu dus mijn buren".

Vinexvrouwen vind ik niet echt een roman maar meer een verzameling columns. De 38 hoofdstukken vormen elk een eigen verhaal over kapotte huwelijken, depressies, alcohol, partnerruil, pillen, drugs en huiselijk geweld. Dingen die je in elke stad en elk dorp tegenkomt, maar kennelijk meer bij de vinex horen dan bij welke andere wijk ook.

Het is een boek waarmee ze niet alleen confronterend of taboe-doorbrekend wil zijn, maar vooral ook de lezers wil laten lachen.

Robert Vuijsje zei er al over: "Even geestig als beklemmend, geschreven in een aanstekelijk uit-de-losse-pols-stijl, die ervoor zorgt dat je wilt blijven lezen."

Binnen een week was Vinexvrouwen vier keer herdrukt en zijn de film- en tv rechten aan filmmaatschappij BosBros verkocht.

Ze lijkt mij een (h)eerlijk mens en heb zin aan donderdag 17 februari, dan komt ze vertellen over haar boek Vinexvrouwen in de bibliotheek.

Reserveer Vinexvrouwen in onze catalogus

Reserveer Minnares van de duivel in onze catalogus

Reserveer De verstotene in onze catalogus

De nacht van de das - Peter Tremayne

'De Nacht Van De Das' van Peter Tremayne is het twaalfde deel in de zuster Fidelma serie. Het zijn misdaadverhalen die zich af spelen in het midden van de zevende eeuw na Christus. 

Historische detectives vormen een variant op de gewone historische roman. Je hebt ze grosso mode in twee soorten: boeken waarin het thrillerelement overheerst en boeken die je meer leren, meer inzicht geven in een bepaalde tijd. De minder goede doen dat door hun kennis schoolmeesterachtig uit te stallen, de beste strooien hun wetenswaardigheden organisch door het geheel, zonder pedanterie en zonder de vaart van het verhaal te hinderen. 

De zuster Fidelma-boeken behoren tot de tweede categorie, net als de broeder Cadfael verhalen van Ellis Peters, waarmee ze vaak vergeleken worden. Ze voeren ons binnen een totaal vreemde wereld. Vrijwel niemand weet dat Ierland veertien eeuwen geleden een -zelfs in onze ogen- zeer geëmancipeerde samenleving was. 

Wereldwijd is er lof voor deze historische detectives.

The International Sister Fidelma Society organiseert voor fans regelmatig een Zuster Fidelma-festival in Cashel in Ierland. Leden van deze vereniging ontvangen de nieuwsbrief  “The Brehon”.

Zuster Fidelma is niet alleen maar een non, ze is ook een gediplomeerd dálaigh. Dat is een hoge functionaris van het zeer oude Ierse rechtssysteem, dat bekend stond als de wetten van de Brehons.  Ze komt uit de koninklijke familie, haar broer Colgú is koning van het Ierse koninkrijk Muman. Fidelma  lost samen met haar Saksische partner Eadulf, een monnik, complexe misdaadmysteries op. 

In dit deel onderzoeken ze de moord op drie jonge vrouwen bij volle maan. De dorpelingen verdenken een groep vreemdelingen die in het naburige klooster logeren, maar zuster Fidelma’s onderzoek levert ook andere verdachten op. Door speurwerk en logisch nadenken lost zij uiteindelijk de moorden op. Tijdens de rechtszitting in het laatste hoofdstuk vallen de puzzelstukjes voor de lezer op hun plek/plaats. De uitkomst was voor mij wel een verrassing.  En dit deel eindigt met een cliffhanger. Ik blijf zo nieuwsgierig naar het volgende deel...

Tremayne vertelt veel over de historische achtergrond, maar ik vind het niet storend.  Elk deel bevat voorin historische achtergrondinformatie, een kaartje van het Ierse koninkrijk Muman, informatie over de uitspraak van de Ierse woorden en een lijst van de belangrijkste personages. 

Veel meer over zuster Fidelma is te vinden op haar website.
Series lees ik graag op volgorde en de uitgever De Leeskamer heeft een overzicht.

Joke

Reserveer “De nacht van de das” in onze catalogus. 

Julie & Julia

Ik blogde al eerder over een film waarin eten een hoofdthema was. Dit keer weer zo'n verrukkelijke film, gebaseerd op twee waargebeurde verhalen! Julie and Julia.

Julia Child brak in de jaren 60 door met haar vuistdikke kookboek Mastering the Art of French Cooking, waarmee ze het Franse koken introduceerde bij het Amerikaanse publiek. Mede door haar kookprogramma's op tv en haar bijzondere persoonlijkheid werd ze echt een fenomeen. Julie Powell is een jonge vrouw met een leuke relatie, maar onbevredigend werk als telefoniste. Ze wil graag een uitdaging in het leven, ze wil weten dat ze bestaat en dat ze er toe doet.

Julia was in de jaren 50 eigenlijk niet meer dan 'de vrouw van'. Ook zij zocht naar een soort doel en haar man herinnerde haar aan datgene wat ze werkelijk het aller liefst doet: eten. Julie stelt zichzelf diezelfde vraag. Ze houdt van eten en koken, ze adoreert Julia Child en ze hoopt altijd nog een keer door te breken als schrijfster. Dan ziet ze voor zichzelf de perfecte uitdaging: het koken van alle 524 recepten uit Childs kookboek in 365 dagen en er elke dag over bloggen,

Kijk, dan heb je mij te pakken. Over discipline gesproken. Nu voel ik me niet direct aangetrokken tot het uitproberen van een heel kookboek, maar jezelf opleggen om elke dag over een bepaald onderwerp te bloggen komt me niet helemaal onbekend voor. Ik kan die blogteugels inmiddels wel wat laten vieren, maar voor het project van Julie heb ik niets dan Groot Respect. Want die recepten zijn echt geen sinecure. En haar dag bestaat dus een jaar lang uit werken, boodschappen doen, koken, opeten, opruimen en bloggen. Waarbij ze volgens mij ook nog dagelijks een keuze moet maken uit wát ze precies gaat klaarmaken, gewoon van bladzijde 1 naar 734 lijkt me niet de meest smakelijke route.

Kortom; twee bijzondere vrouwen met doorzettingsvermogen, die langzaam maar zeker in hun eigen kunnen beginnen te geloven. De film toont afwisselend het leven van Julia Child in de aanloop naar de publicatie van het boek - gebaseerd op haar memoires - en het uitdagingsjaar van Julie, met alle ups en downs. Dat ze uiteindelijk honderden volgers kreeg en dat haar blog door een uitgever werd gepubliceerd en ze sindsdien een gevierd schrijfster is, geeft haar project een gouden randje. En dat beide personages in deze film echt briljant worden gespeeld, maakt hem des te leuker. Kijken en smullen dus!

Oh ja, en het blog van dit Julie/Julia project is natuurlijk nog altijd online.



Reserveer de dvd nu in onze catalogus
Meer boeken van Julie Powell in onze collectie
Kookboeken van Julia Child in onze collectie

K's Choice in Hengelo

Op 4 maart live in Metropool Hengelo: K's Choice. Reden om even stil te staan bij deze groep. K's Choice was voor mij eigenlijk altijd een groep waarvan ik de muziek mooi vond, maar waarvan ik op de een of andere manier nooit een cd heb gekocht. Het nummer 'Not an addict' komt nog regelmatig voorbij op de radio en zit vast nog wel bij veel mensen tussen de oren. Maar een heel album kende ik tot voor kort niet.

Vreemd eigenlijk.
Vooral vreemd omdat ik een cd die ik onlangs in handen  kreeg ('Almost Happy') nu erg vaak draai: prachtige popplaat! Nou ja, beter laat ontdekken dan nooit.



Op zoek naar meer dus: het album 'The Essential K's Choice' geeft op 2 schijven een mooi overzicht van het repertoire van de band. Een repertoire dat mijn onverdeelde aandacht inmiddels heeft. Na een lange pauze die de band rond Sarah en Gert Bettens nam, verscheen vorig jaar weer een studioalbum: 'Echo Mountain'.

Met dit vijfde studioalbum, het eerste in 10 jaar dus, blijft k’s Choice een groep die moeilijk in een bepaalde stijlhoek valt te duwen. Getuige hiervan de keuze voor een dubbelalbum waarop de meer rock & popgerichte nummers op de eerste schijf werden verzameld, terwijl Sarah en Gert’s kwaliteiten als singer-songwriters, gekenmerkt door hun bloedstollende harmonieën, op de tweede CD terug te vinden zijn.

Ik ben zeer benieuwd naar de zo geroemde live-reputatie van K's Choice. Veel van de geplande optredens in de Nederlandse zalen zijn al uitverkocht: de belangstelling is dus groot. Laten we in Hengelo ook zorgen voor een uitverkochte poptempel!




Reserveer 'The Essential K's Choice' in onze catalogus
Reserveer 'Echo Mountain' in onze catalogus

Genoeg: meer geluk met minder

Mensen zijn volgens John Naish in 'Genoeg: meer geluk met minder' geboren overlevers. Al miljoenen jaren lang hebben onze voorouders gebruik gemaakt van een briljante overlevingsstrategie. Als ons iets beviel dan wilden we er meer van hebben: meer voedsel, meer status, meer informatie en meer dingen. En daarmee overleefden we hongersnoden, ziekten en rampen. En het is ons zo goed gelukt dat we ondertussen met 7 miljard (!) mensen op aarde zijn.

Maar deze succesvolle strategie begint in onze moderne maatschappij een beetje tegen ons te werken. Neem bijvoorbeeld eten: voor onze mensachtige voorouders was voldoende eten vinden een lastige en gevaarlijk taak. Het probleem is dat voedsel nu overal gemakkelijk en goedkoop te krijgen is en daar kunnen veel mensen niet goed mee omgaan: een kwart van de Europese, Noord-Amerikaanse en Australische volwassenen is obees, een derde heeft last van overgewicht. Er zijn nu meer overvoede dan ondervoede mensen op de wereld.

Een ander voorbeeld is spullen. Er zijn verschillende psychologische mechanisme in onze hersenen waardoor we graag zoveel mogelijk spullen willen hebben. Dingen verzamelen is een eeuwenoude menselijke gewoonte. Het heeft te maken met status (een rode Ferrari!), je willen identificeren met beroemdheden en als je iets koopt komt er dopamine vrij wat weer een lekker gevoel geeft (en weer de oorzaak is van koopverslaving).

John Naish analyseert in zijn boek nog een paar genoeg items: genoeg informatie, genoeg werk, genoeg keuzes, genoeg geluk en genoeg groei. Hij brengt zijn verhaal met humor en interessante voorbeelden en hij geeft ook praktische adviezen hoe we ons leven kunnen beteren. Want de boodschap is dat we meer moeten inzien dat we genoeg hebben. We leven in overvloed, maar zijn niet in staat dat te waarderen. Niet verkeerd om even bij stil te staan, toch? Mocht je geen genoeg van genoeg krijgen kijk dan ook eens op http://www.genoeg.nl/.

Reserveer in onze catalogus

Vals profiel - Emile Proper en Sabine van den Eynden

En alweer terug van een weekje skiën. Lekker gelezen tijdens de treinreis van en naar Oostenrijk, waaronder twee fictie boeken over sociale media en digitale contacten.

Vals profiel van Emile Proper en Sabine van den Eynden past helemaal in deze tijd van sociale media want inmiddels hebben de meeste mensen wel een profiel op hyves, twitter, facebook of linkedIn.

Van de achterflap
Wie zomaar contacten aangaat op internet kan nog lelijk staan te kijken. Dat merkt ook dierenarts Myrthe, die haast gedachteloos antwoordt op een mailtje van Menno, een oud-klasgenoot. Al gauw hebben ze dagelijks contact, en zonder dat Myrthe goed door heeft wat er gebeurt, is Menno haar leven, haar relatie en haar huis bonnengedrongen. Om van hem af te komen moet ze online de strijd met hem aangaan.

Het duurde wat lang voordat het verhaal op gang kwam en spannender werd. Hier en daar wat ongeloofwaardig ook, bijvoorbeeld zoals Myrthe van bijna digibeet in een paar uurtjes leerde hoe ze een computer kon hacken en beveiligen. Jammer ook dat het einde afgeraffeld wordt, van lekker spannend is het zo weer voorbij zonder echte climax.
Dus om nou te zeggen dat het "verplichte kost is voor iedereen met een e-mailadres" gaat mij iets te ver. Maar als je liefhebber bent van vlotjes geschreven chicklit noir dan is Vals profiel wel iets voor je.

En het andere boek … dat was Facebook van Ben Mezrich. Dit bleek vooral te gaan over het studentenleven, seks, en een hoop geneuzel over juridische conflicten met medestudenten en NIET over het ontstaan van Facebook. Geen aanrader helaas, je kunt beter naar de film The social network gaan, de beste film van 2010.

Reserveer Vals profiel in onze catalogus

Nederland Leest 2011: Het Leven Is Vurrukkulluk - Remco Campert

'Het Leven Is Vurrukkulluk' van Remco Campert staat centraal tijdens Nederland Leest 2011. Tijdens deze actie van 21 oktober t/m 18 november2011 kunnen bibliotheekleden dit boek gratis ophalen bij de bibliotheek. De bedoeling is dat veel mensen hetzelfde boek lezen en er met elkaar over in discussie gaan.

Toen ik hoorde dat een boek van Remco Campert uitgekozen was, dacht ik aan die keer dat ik, uit Twente, een dagje in Amsterdam was. Voor een kopje koffie ging ik ’s middags een cafeetje binnen en wie zat daar? Ja, Campert dus. Zo’n gerenommeerd schrijver, dichter en columnist zomaar in een cafeetje! Dat kom je in Twente niet vaak tegen. In z’n eentje zat hij aan een klein tafeltje. Ik ging een eindje verderop zitten en bedacht of ik hem aan zou spreken. Maar nee, dat doe je niet. Zo’n man wil toch ook gewoon rustig iets drinken. Daarom deed ik alsof ik hem niet herkende toen ik na afrekenen van mijn koffie langs zijn tafeltje liep en het café verliet. Lastig hoor, beroemde mensen. Moet je ze nu groeten of niet? ik ken hen wel, maar zij mij niet...

'Het Leven Is Vurrukkulluk' (dit jaar precies vijftig jaar geleden geschreven) is het onweerstaanbare, bijna achteloos en tegelijk sierlijk opgeschreven verhaal over twee vrienden, Mees en Boelie, die beiden verliefd zijn op het zestienjarige meisje Panda. Zij steelt geld van een oude man en samen organiseren ze een groot feest waarna niets meer is wat het lijkt, in een wereld van vrije liefde en marihuana. De roman werd zeer positief ontvangen door de literaire critici en gewaardeerd om zijn lichte en ironische verteltrant.

Kort geleden kreeg Remco Campert de Gouden Ganzenveer toegekend voor zijn grote betekenis voor het geschreven en gedrukte woord in Nederland.
Ik verheug mij weer op deze editie van 'Nederland Leest'!

Bekijk hier een fragment uit 'De Wereld Draait Door' van afgelopen dinsdag:


Reserveer in onze catalogus

Annemarie

Qatsi Trilogie en Philip Glass

Vandaag een kijk- en luistertip voor de liefhebber. En met een alert voor moeilijke woorden en heel veel linkjes! Durf je nog? Daar gaan we dan!

In 1982 verscheen Koyaanisqatsi; de eerste film uit een trilogie die verschillende aspecten van de relatie tussen mens, natuur en technologie weergeeft. Dit eerste deel werd gelijk ook de meest bekende van de drie en wordt hier en daar zelfs beschouwd als een cultfilm. Ik heb het over de Qatsi Trilogie van Godfrey Reggio in samenwerking met de componist Philip Glass. Elke film bestaat enkel uit vertraagde en versnelde beelden, samen met de voortdurend klinkende muziek werkt dat bijna hypnotiserend.

De namen van deze films, evenals de weinige songteksten, komen uit de taal van de Hopi-indianen. Koyaanisqatsi betekent zoveel als 'leven in gekte, leven in onrust, leven in onbalans, leven in desintegratie, een manier van leven die vraagt om een andere manier van leven'. De ondertitel van deze film is dan ook passend: life out of balance.

Deel 2 uit 1988 heet Powaqqatsi: life in transformation en toont - vooral in slowmotion - hoe de mens de (derde) wereld afbreekt om er iets anders voor op te bouwen. Een vreemd beeld. Dit is eigenlijk wel mijn favoriet, wat muziek betreft dan. Hij is ook al omgedoopt tot de 'voetbal-cd' vanwege de vrolijke fluitjes aan het begin.

Het laatste deel liet lang op zich wachten. Naqoyqatsi verscheen pas in 2002 en toont niet al te opbeurende beelden van een life as war. De naam betekent iets als 'een leven van het doden van elkaar, oorlog als een manier van leven, geciviliseerd geweld'. Fijn. Maar ja, de muziek is wel weer heel mooi.

Want eigenlijk gaat het me daar ook om, de muziek. De films zijn echt prachtig, ga die vooral zien en blijf ze zien, want er valt veel te ontdekken. Maar de cd's, die draai ik echt grijs. Ik weet, je moet er van houden. Dit soort minimal music met die typische Glass-klank is niet voor iedereen weggelegd. Ik ken mensen die er onrustig en nerveus van worden. Heel soms heb ik dat ook, maar dat zegt dan meer over m'n eigen innerlijke onrust van dat moment dan over de muziek. Voor mij werkt het vooral perfect als poetsmuziek. Met een zwabber en zuiger zoeft het echt heerlijk door het huis en is alles voor het eind van het liedje weer spik en span. Het komt ook wel eens voor dat ik tijdens een dagje thuiswerken 's morgens de cd op repeat zet en rond de klok van vijf ontdek dat hij nog steeds draait en draait en draait. En reken maar dat ik dan lekker ben opgeschoten.

Ik kan dus alleen maar aanraden: kijk en luister zelf en laat je meevoeren op het ritme van het leven.



Trailer van Koyaanisqatsi
Trailer van Naqoyqatsi
Voor een beter beeld van het geheel hier het begin van Powaqqatsi

Reserveer de dubbel-dvd Koyaanisqatsi en Powaqqatsi in onze catalogus
Reserveer de dvd Naqoyqatsi in onze catalogus

Reserveer de cd Koyaanisqatsi
Reserveer de cd Powaqqatsi
Reserveer de cd Naqoyqatsi

Neal Casal - Fade Away Diamond Time

Schandalig was het. Dat ik dát niet kende. Dé beste americana-plaat 'ever'! Hoewel het aan de ene kant fijn is dat je nog steeds regelmatig gezien wordt als iemand die (te) jong is, is het aan de andere kant wel weer jammer dat je niet van van alles op de hoogte bent. Deze plaat had ik dus als liefhebber van roots-muziek moeten kennen. Maar helaas bekende ik (zonder mij van enig kwaad bewust te zijn) dat ik nog nooit gehoord had van 'Fade Away Diamond Time' van Neal Casal.

Het album is niet meer in de handel (nog wel digitaal), maar lang leve de bibliotheek natuurlijk. Nadat ik dus op niet mis te verstane wijze gewezen was op de ernstige tekortkoming in mijn muziekkennis, reserveerde ik direct het album.

En inmiddels ben ik dus op de hoogte. En kan ik niet anders dan het eens zijn met het predicaat 'één van de beste americana-albums ooit'.
Lezers van mijn berichten weten zo langzamerhand wel dat ik verzot ben op rollende hammond-orgels en slepende slide-gitaren. Ik kon mijn hart ophalen aan deze fraaie plaat: het staat als een huis. Ik heb mij laten vertellen dat Neal Casal na dit debuutalbum nog verscheidene titels heeft afgeleverd, maar dat deze nooit meer het niveau hebben gehaald van 'Fade Away Diamond Time'. Toch ben ik wel benieuwd naar het overige werk van deze muzikant (die overigens ook een begenadigd fotograaf blijkt te zijn).

Een tip waarmee we weer goed het weekend in kunnen.
Veel luisterplezier!

Reserveer in onze catalogus

Precious

In 2009 verscheen de film 'Precious', gebaseerd op de roman 'Drift' van Sapphire Op de een of andere manier kwam ik een aantal keren (lovende) recensies tegen over deze film en viel het mij dus ook op, tussen al het Oscars geweld, dat de film maar liefst twee Oscars in de wacht sleepte. Toen ik de dvd eenmaal in huis had duurde het even voor ik ging kijken, want wat ik ervan gelezen had stemde niet echt vrolijk.

Op het moment dat de film begint is Precious 16 jaar oud en voor de tweede keer zwanger van haar vader. Precious zit op school, maar komt nauwelijks aan bod. Bij schoolleiding en maatschappelijk werk is wel enig vermoeden dat er het een en ander aan de hand is, maar, kom op, we hebben het over zwart, heel erg dik, Harlem en dus kansloos.
We volgen Precious en zo komen we te weten dat ze geterriorisserd wordt door haar moeder die haar kleineert en uitscheldt voor van alles en nog wat. Het maakt in ieder geval duidelijk waarom Precious een zelfvertrouwen en, nog erger, een eigenwaarde van 0 heeft. De moeder van Precious zit de hele dag in de stoel TV te kijken en sigaretten te roken. Ze leeft van de bijstand van haarzelf, maar ook van Precious' dochtertje. We krijgen ook een kijkje in de droomwereld die Precious voor zichzelf heeft gecreeerd om zo de ellende die over haar uitgestort wordt de baas te kunnen blijven.
Precious krijgr een kans. We hebben het tenslotte over een echte Amerikaanse film. Ze wordt naar een 'alternative school' gestuurd en daar leert ze lezen en schrijven. En zo belanden we in het hedendaagse  Assepoester verhaal, maar let op, het thema klinkt misschien afgezaagd de uitwerking is het absoluut niet!



In Amerika heeft de film veel stof doen opwaaien. Precious ontregelt én bevestigt. Ontregelend is haar herkenbare zelfhaat als zwarte kalkoen die een blonde zwaan wil zijn, de grimmige blik op de zwarte onderklasse. Bevestigend is dat de steevast pikzwarte verliezers het met hulp van lichtbruine rolmodellen wel rooien. Het maakt hoe dan ook wel duidelijk dat Precious een film is die je gezien moet hebben. Hoe ongemakkelijk dat soms ook kan zijn. Het levert een intense en ongemakkelijke kijkervaring op die je na afloop tot de gedachte brengt dat het leven dat je zelf leidt zo slecht nog niet is.

Reserveer in onze catalogus

Asterix en de waarheid - René van Royen en Sunnyva van der Vegt

Heel Gallie bezet? Nee. Een kleine nederzetting bleef moedig weerstand bieden aan de overweldigers en maakte het leven van de Romeinen in de omliggende legerplaatsen niet gemakkelijk….

Zo begint elke Asterix en Obelix-strip. Wie kent het niet? Op de landkaart zie je dan zo'n klein dorpje in Gallië ( Frankrijk) met een vergrootglas erboven. Met daar omheen vier legerplaatsen waar de Romeinen bivakkeren, hopend dat ze ooit dit weerbarstige dorpje in kunnen nemen...

Verslonden heb ik ze, de stripboeken over de dappere krijger Asterix en zijn beslist-niet-dikke vriend Obelix. Goscinny en Uderzo schetsten op onnavolgbare wijze de wereld waarin deze helden, met hun tijdloze en geniale humor, leefden. Maar na de dood van René Goscinny in 1977 vond ik ze minder leuk en ook veel kinderachtiger.


De stripboeken van Asterix en Obelix bevatten zoveel verwijzingen naar historische feiten dat er (in 1997 al) een boek over is geschreven, Asterix en de Waarheid.
Nou vraag je je misschien af of het leuk is om een boek te lezen over de historische juistheid van de populaire Asterix en Obelix? Ja dus, zeker op de manier waarop historicus René van Royen en classica Sunnyva van der Vegt de stripverhalen tegen het licht houden.
En voor de echte liefhebbers... Donderdag 20 januari vertelt Paul Verstappen o.a over de dubbele bodems van de Asterix en Obelix verhalen.



Reserveer Asterix en de waarheid in onze catalogus

De Facebookmoorden - Bart Debbaut

Ik heb een nieuw boek aan mijn wensenlijstje toegevoegd: 'De Facebookmoorden' van Bart Debbaut lijkt me ontzettend spannend. Veel Belgische thrillerschrijvers ken ik nog niet, maar de recensies her en der van dit boek zorgen er in ieder geval voor dat ik het graag wil lezen. Geen eigen bevinding in deze post dus, maar meer het delen van enthousiasme. En over delen gaat het in dit boek ook: het gebruik van Facebook krijgt een prominente rol in dit verhaal.

Van 'Crimezone.nl':
"Bart Debbaut is allang niet meer onbekend. In België is zijn naam gevestigd en geniet hij van een nog steeds groeiende fanschare. In Nederland is het merk Debbaut langzaam bezig een plaatsje te verwerven tussen het rijtje bekende auteurs die door lezers van de lage landen zo gekoesterd worden. Met zijn derde De Leijssens en Van Cattendyck thriller bewijst hij de duurzaamheid van goede vaste karakters.
Beide sympathieke speurders uit Leuven doen in De Facebook moorden hun uiterste best hun imago naar ongekende hoogten te laten stijgen. En dat gaat goed komen! Zeker en vast!
Ellen Maenhout wordt gewurgd en verminkt gevonden nadat op een site van Facebook eigenaardige berichten verschijnen die een moord enigszins hebben voorspeld. John Leyssens en zijn partner Mieke Van Cattendyck starten een onderzoek en volgen de ontwikkelingen op Facebook uiterst nauwgezet. Wanneer een suggestief bericht verschijnt, wordt kort daarop het lichaam gevonden van Thomas, de broer van Ellen Maenhout. Ook zijn lichaam is op een zodanige wijze verminkt dat het door kan gaan als een boodschap van de moordenaar. Een moordenaar die anoniem wenst te blijven maar wel worstelt met een ervaring uit het verleden en daar definitief mee af wil rekenen".

Dit soort berichten, samen met de bloederige trailer op YouTube (moet je tegen kunnen), maken mij als spannende-boeken-wurm erg nieuwsgierig...
Heeft iemand dit boek al gelezen? Wat is jullie mening? Daar ben ik ook benieuwd naar. En wellicht een leuk idee om die meningen te ventileren op onze Facebookpagina? Het liefst wel zonder doodsbedreiging natuurlijk...

Reserveer in onze catalogus

Cirque du Soleil - La Nouba

Ik dacht: laten we dit nieuwe bieblogjaar beginnen met een feestje! Wel eens naar het circus geweest? Vast wel. Met van die beesten en clowns, een goochelaar misschien en wat acrobatische kunstjes enzo. Nou, dat kennen we wel. Hele andere koek is het Circus van de Zon (mooie website, maar wel een beetje zwaar). Dit wereldwijd optredend samenwerkingsverband van groepen artiesten overstijgt voor mij elke vorm van theater. Volgens de één een mix van circus en straat-entertainment, voor mij een ultieme vorm van lichaamskunst. En alle muziek live gespeeld en gezongen. Aan de andere kant van dit show-spectrum ligt naar mijn idee de subtiele Chinese circuskunst, waar het niet gaat om het grootste decor of het blootste pakje, maar om balans, kracht en beheersing. Ook wonderlijk schoon.

Maar als je eenmaal een show van Cirque du Soleil hebt gezien, dan ben je wel verkocht hoor. Elke voorstelling wordt als één groot verhaal in elkaar gezet, met één of meer terugkerende personages die de acts aan elkaar spelen, maar verder stuiter je van de ene in de andere indrukwekkende wereld. Soms klein en intiem, dan weer groots en spectaculair. Zoals de slotact van La Nouba.

La Nouba vertelt het verhaal van twee groepen mensen: de Cirques (de circusmensen) en de Urbains (de stedelingen). The Green Bird, een rare vogel die wanhopig graag wil vliegen, speelt de hoofdrol. Ze kan het echter niet en blijft vastzitten in de wereld van de stedelingen.

Wel eens trampoline gesprongen?
Ik bedoel maar.




Reserveer La Nouba in onze collectie
Meer van Cirque du Soleil