2012

De Azteken wisten het al: in 2012 vergaat de wereld. Dit gegeven inspireerde Roland Emmerich tot het makern van de film 2012.  Een interessant gegeven natuurlijk dus laten we maar eens gaan kijken. Jammer dat hij niet wat meer vertelt over die achtergrond van de Azteken.

En tja, echt alle clichés hebben we langs zien gaan. Kijk ik ben een enorme huilebalk bij films, wat binnen ons gezin altijd de nodige hilariteit oplevert. Ook bij het kijken van deze film werd me regelmatig gevraagd of ik moest huilen, maar echt, dit was te erg, te dik erboven op en dan moet zelfs ik niet meer huilen.
We moesten niet zeuren vond onze jongste. Het ging tenslotte vooral om de special effects en vooruit, die hebben we gezien. Geweldig vuurwerk, machtig mooie scheuren in brede asfaltwegen, fraai ineen stortende gebouwen en daar tussendoor onze held die telkens net aan al die ellendige ontsnapt. O ja, en niet te vergeten een happy end!?

Eerlijk is eerlijk, het is niet mijn ding, maar voor wie van dit genre (rampenfilm) houdt zeker goed voor ruim twee  uur kijkplezier.

Reserveer in onze catalogus

Een miljoen schrijvers!

In Nederland hebben 1 miljoen mensen schrijven als hobby: ik vind dat ongelofelijk veel. Ik schreef hier in 2009 ook al een keer over en deze blog is een beetje een update. Veel van deze aspirant schrijvers vinden hun weg naar Schrijven Online, een community met informatie, nieuws, workshops en schrijfwedstrijden. Schrijven Online organiseert ook de jaarlijkse Week van het Schrijven, geeft het tijdschrift Schrijven uit en, samen met uitgeverij Augustus, de Schrijfbibliotheek: een serieboeken rond creatief schrijven.

Werk gepubliceerd krijgen is berucht moeilijk: bij reguliere uitgevers maak je weinig kans. Dus op zoek naar alternatieven! Zoals bijvoorbeeld het online publiceren op websites als Pulpfictie.nl (voor jongeren), Korteverhalen.nl of Gedichten.nl. Wat ook kan is het werk in eigen beheer uitgeven via uitgeverijen als Gopher of Free musketiers. Nog weer een andere mogelijkheid bieden platforms als TenPages.com en Schrijversmarkt.nl waar je supporters of beleggers kunt werven voor je manuscript (crowdfunding). Bij genoeg support of verkochte boekenaandelen wordt het uitgegeven.

Stel je hebt je boek na veel moeite in eigen beheer uitgegeven dan moet het natuurlijk ook nog verkocht worden. Dat lukt vaak niet via de gewone boekhandel en een briljante oplossing is Boek'n plank! Dat is een boekhandel in Amsterdam speciaal voor in eigen beheer uitgebrachte boeken, auteurs kunnen voor 25 euro een halfjaar lang een stapel van hun boeken in de winkel leggen. Hetzelfde kan natuurlijk ook virtueel: op Schrijverspunt.nl kun je je boek gratis in de etalage zetten.

De opkomst van het E-boek biedt natuurlijk ook mogelijkheden: de eerder genoemde uitgeverij Augustus stelt het boek Mede namens mijn vrouw van Aliefka Bijlsma gratis beschikbaar als E-boek. Het is bedoelt om het boek, dat sinds juni in de "echte" boekhandel ligt, onder de aandacht te brengen en om te kijken of met dit experiment de verkoop van het fysieke boek zal toenemen. Stand na een paar uur: 1.100 papier exemplaren verkocht tegenover 1.200 gedownloade exemplaren. Ga naar de site van Aliefka Bijlsma voor de gratis download.

Ben je één van de miljoen schrijvers met de ambitie om gelezen te worden dan veel geluk en doorzettingsvermogen: je zult het nodig hebben. En als afsluiting een citaat van Simon Carmiggelt: "Het leuke van schrijven is dat je het nooit leert"

Met dank aan NBD/Biblion M3 nieuws

Marja Bosma - Ik....borstkanker?!

Ongeveer één op de acht vrouwen in Nederland krijgt borstkanker. Als je het niet zelf krijgt, ken je meestal wel iemand in je (nabije) omgeving die het heeft (gehad). Marja Bosma was één van die vrouwen. Eind 2004 ontdekte ze onder de douche een bobbeltje in haar borst. Tweeënhalve week later was ze een borst kwijt. Haar vriendin gaf haar een schriftje waarin ze alles op kon schrijven wat ze maar wilde gedurende de tijd dat ze ziek was.

Haar verhaal is deze week in boekvorm verschenen met als titel Ik....borstkanker?!http://zoeken.bibliotheekhengelo.nl/?itemid=|library/hengelo|BOSIKBO9999 Marja geeft met dit boek een heel persoonlijk kijkje in de twee jaren waarin zij haar borstkanker overwon en een borstreconstructie onderging.

Het is een openhartig en dapper boek geworden over haar strijd tegen borstkanker. Het bruist van kracht, moed en doorzettingsvermogen maar ook er een leven is na borstkanker! Voor iedereen die zelf óf in zijn nabije omgeving te maken heeft (gehad) met borstkanker, is dit boek de moeite waard.

Haar huisarts schrijft over dit boek:
"Als huisarts kom je regelmatig in aanraking met alle facetten die patiënten kunnen doormaken na de diagnose mammacarcinoom. Dit is voor iedere patiënte een persoonlijk drama, waar je een lange weg moet doorlopen van therapieën vol onzekerheid. Ik heb grote bewondering voor de manier waarop Marja met haar ziekte is omgegaan. Zij is het verdriet niet uit de weg gegaan, heeft gevochten voor herstel na alle behandelingen en de ultieme reconstructie. Uiteindelijk heeft zij het vastgelegd in dit boek, waardoor lotgenoten en behandelaars geholpen kunnen worden."

Haar boek is woensdag 29 september gepresenteerd bij boekhandel Broekhuis in Hengelo.Woensdag 29 september was ze bij het programma EDNED van RTV Oost.
Dinsdag 19 oktober is Marja Bosma in Bibliotheek Hengelo.

Reserveer in onze catalogus

Sneeuwstorm en amandelgeur - Camilla Läckberg

Nog nooit een Scandinavische detective gelezen? Dan is 'Sneeuwstorm en Amandelgeur' leuk om  mee te beginnen, het is klein van formaat en handig om mee te nemen. Ben je al fan van Camilla Läckberg, dan is dit boekje zeker de moeite waard, om eens lekker tussendoor te lezen.

Camilla Läckberg is een van mijn favoriete Scandinavische auteurs en ook dit boek heeft mij weer gegrepen van begin tot het eind. Als je eenmaal begint wil je het boek in 1 keer uitlezen.

Politieman Martin Molin gaat met zijn vriendin Lisette naar een eiland vlak bij Fjällbacka, om daar een weekend  voor kerst door te brengen met Lisette en haar familie. Eigenlijk heeft Martin hier helemaal geen zin in, omdat hij zijn relatie met Lisette niet meer zo ziet zitten. Als laatste van alle gasten komt Martin op het eiland aan en wordt voorgesteld aan de familieleden. Eenmaal in de eetzaal spreekt de schatrijke opa Ruben (hoofd van de familie) tot iedereen en verteld dat hij zijn testament heeft aangepast.  Het is schokkend nieuws voor de familie...

Waar Martin Molin in de andere boeken van Läckberg een bijrol heeft, mag hij in dit verhaal de hoofdrol spelen.  Misschien niet het beste boek van deze Zweedse schrijfster, maar een retourtje Apeldoorn is genoeg om het te lezen en het smaakt naar meer...

Ankie 


Reserveer in onze catalogus

Slechts zes weken In Therapie

Heb jij deze zomer ook elke avond met spanning uitgekeken naar de volgende aflevering van In Therapie? De NCRV had iets nieuws bedacht, als experiment. Een zomerserie met een mooie formule (6 weken lang elke werkdag een vast personage 'op de bank' bij de therapeut), met mooie karakters (herkenbaar, maar net niet cliché), die ijzersterk worden geacteerd (maar ja, dit is dan ook wel een droomcast) en met mooie teksten (lekker veel, lekker lang, lekker langs elkaar heen). Tja, voor iemand als ik, die wel van de psyche van de mens houd, die graag naar sterke dialogen luistert, die actie en romantiek best kan missen, was dit natuurlijk smullen. Dat je alle personages ook nog eens kon volgen op Twitter, Facebook, Hyves en LinkedIn vond ik echt een briljante zet van de makers. Ik heb me beperkt tot Twitter, maar het werkte wel. Net alsof ze echt even van zich lieten horen.

Deze serie had eigenlijk maar één nadeel: je moet echt alle afleveringen en in de juiste volgorde zien. Alleen dan komen de onderliggende verhaallijnen het beste tot hun recht. Ik koos ervoor om elk weekend alle afleveringen van die week achter elkaar via uitzendinggemist te bekijken. Een feestje!

Het grote voordeel is natuurlijk dat de hele serie nu op dvd is verschenen. Voor de echte fans, die ook nog iets willen 'aanraken'. Wat mij er vooral zo in raakte was het feit dat je in alle personages wel iets van jezelf ontdekte, soms tegen wil en dank. En ja, dat zet je dan wel weer aan het denken, maar daar is volgens mij niks mis mee. Ik heb opgevangen dat de NCRV, vanwege het grote succes, volgend jaar met een vervolg komt. Toch maar goed dat ik m'n zomervakantie altijd lekker thuis doorbreng!





Reserveer de dvd-box nu in onze catalogus

Ray Lamontagne & The Pariah Dogs - God Willin' And The Creek Don't Rise

Als je vaker over dezelfde persoon blogt, moet 't toch wel wat voorstellen vind ik. dat is met auteurs zo, maar zeker ook met zangers. Ik wist het al bij het horen van de eerste tonen: dit is prachtig en hier ga ik over schrijven.

Het album 'God Willin' And The Creek Don't Rise' van Ray Lamontagne & The Pariah Dogs (lees ook hier) gaat heel hoog in mijn jaarlijstje eindigen. Waarom?

Het gaat door merg en been. Het raakt je tot diep in je hart. En ach wat maakt mij het uit: ik was tot tranen toe geroerd! Verdorie, wat mooi...



Het hese stemgeluid van Ray grijpt je, de begeleidingsband is super (vooral het pedalsteel-werk van Eric Heywood), dit is muziek om heerlijk in te zwelgen. Ik weet niet hoe ik het nog duidelijker moet maken...
Misschien dan met behulp van Kindamuzik:

Opener 'Repo Man' is een stevig liedje waarmee The Pariah Dogs zich doen gelden en 'New York City's Killing Me' dat hierop volgt is een nieuwe klassieker, ongekend melancholiek en zo zacht en soulvol gezongen. Wrakhout zit er nergens tussen. De hele plaat is gevarieerd, subtiel in elkaar gesleuteld en de goede man zelf zingt de sterren van de hemel. Absolute top.

 I rest my case...





Reserveer in onze catalogus

De Geheime Schrift

Daar zit je dan, 100 jaar en al 60 er van in het 'gekkenhuis', omdat de maatschappij je al ruim voor je 40ste had uitgekotst. Waarom zit Roseanne McNulty eigenlijk in die oude, vervallen psychiatrische kliniek? Aan dokter Grene de opgave om dat uit te zoeken. De inrichting gaat sluiten en niet alle bewoners kunnen mee verhuizen naar het nieuwe onderkomen. Tegelijkertijd vindt Roseanne dat de tijd is aangebroken dat haar verhaal verteld wordt. Roseanne doet dit door haar verhaal op te schrijven en de blaadjes, volgeschreven met een blauwe balpen in een heel net klein handschrift, te verstoppen onder een losse plank in de vloer van haar kamer. De Geheime schrift!

Het verslag van Roseanne is even droevig als mooi. Droevig omdat je als jong, mooi niet-katholiek meisje weinig kansen had in het Ierland van de vorige eeuw en mooi, omdat ze dit leven op zo'n prachtige, poetische manier beschrijft. Onthutsend ook als je bedenkt wat een onvoorstelbare macht de katholieke geestelijken in dat Ierland hadden: een absolute macht die niet anders dan tot absolutie corruptie kan leiden.

Wat Roseanne meemaakt is absoluut schokkend en zelfs, of misschien wel juist, tegen de achtergrond van een politiek verscheurd Ierland en die corrupte geestelijkheid meer dan voldoende om knettergek te worden, maar is Roseanne dat ook? Roseanne zegt hier zelf over:

Ik moet toegeven dat er 'herinneringen' in mijn hoofd zitten die zelfs voor mij merkwaardig zijn. Dat zou ik niet graag tegen dokter Grene zeggen. Als het geheugen verwaarloosd wordt, zal het wel veranderen in een bergruimte of een rommelkamer in een oud huis waar de spullen door elkaar op een hoop liggen, misschien niet alleen door verwaarlozing, maar ook door te veel lukraak zoeken tussen die spullen en bovendien doordat er dingen bij gegooid zijn die daar niet horen.

Dokter Grene speurt op zijn eigen wijze naar de achtergronden van Roseanne's opname. Ook hij vindt een verhaal, maar dit verhaal is op belangrijke onderdelen afwijkend van het verhaal dat we van Roseanne te lezen krijgen. Langzaam maar zeker komen de twee verhalen steeds dichter bij elkaar...

Sebastian Barry schrijft onder andere poëzie en dat is te merken. Urenlang heb ik me mee laten voeren op die prachtige zinnen en mooie beschrijvingen die een leven voor me verbeeldden waar ik met toenemend afgrijzen nota van nam. Ik waarschuw je, het is geen vrolijk verhaal dat je leest, maar mooi! mooi!....

Reserveer in onze catalogus

Marjan Berk: Zout

foto: Hester Doove

Op de Dag van de Alfabetisering was Marjan Berk op bezoek in Bibliotheek Hengelo. Wij hadden een besloten activiteit georganiseerd met NT1 en NT2 studenten van het ROC van Twente. Het was een superleuke bijeenkomst waarin Marjan (ik mag Marjan zeggen) vertelde over haar boek Een goeie truc. Dit boekje, speciaal geschreven voor volwassen met moeite met lezen met korte zinnen en gemakkelijke woorden, werd na afloop door de bibliotheek aan de deelnemers cadeau gedaan.

Maar Marjan vertelde niet alleen: we moesten ook zelf aan het werk. De opdracht was om ter plekke zelf een dagboek te beginnen: mocht in het Nederlands maar ook in de eigen taal van de deelnemers. We kregen 15 minuten om te schrijven om het daarna persoonlijk voor de groep voor te lezen. Best een heftige opdracht voor deze groep maar Marjan stelde iedereen op zijn gemak. Nou, de hele wereld kwam voorbij! China, Somalië, Polen, Canada, Libanon, Brazilië, Nederland en nog meer. En iedereen vertelde en las voor: de man uit Borne die 's morgens om 4 uur was opgestaan voor zijn krantenwijk om daarna direct door te gaan naar Nederlandse les. Of de vrouw uit Somalië die depressief werd van het Nederlandse weer: "Ik wil het winnen van het weer" zei ze.

Marjan stelde allerlei vragen: ben je getrouwd, heb je kinderen, wat voor werk doe je? Als Nederlander kreeg ik zo een kijkje in de levens van mensen waar ik weinig mee in aanraking kom. En ook respect voor de manier waarop zij in Nederland een nieuw bestaan opbouwen. Over dit thema heeft Marjan Berk een prachtig boek geschreven: Zout. Het gaat over een Turkse Sebahat die in de jaren zestig haar man, die als gastarbeider in Nederland ging werken, achterna reist. Marjan Berk beschrijft hoe Sebahat de overgang heeft ervaren van het middeleeuwse leven op het platteland, waar alleen jongens naar school mochten, naar onze westerse maatschappij waar ze eindelijk leerde leven en schrijven. Alles wordt besproken: geloof, gearrangeerde huwelijken en het leven in een afgelegen dorp. Tegelijkertijd schrijft Marjan ook over haar eigen leven en dat levert soms verrassende overeenkomsten op.

reserveer Zout in onze catalogus

De paardenjongen - Rupert Isaacson

Het is alweer een tijdje geleden, maar een uitzending van Netwerk (even doorschuiven" naar 15.35) zorgde ervoor dat ik De paardenjongen van Rupert Isaacson ben gaan lezen.

Rowan, zoon van Rupert Isaacson en Kristin Neff is autistisch. Hij kan niet goed praten, maakt slecht contact, trekt zich helemaal terug, schreeuwt urenlang en is dan volledig ontroostbaar.

Tot op een dag Rowan het paard van de buurman ontdekt. Blij en lachend laat hij zich op zijn rug op de grond vallen, pal voor een grote merrie. Rupert weet als paardentrainer dat de situatie levensgevaarlijk is: door één verkeerde beweging kan de merrie schrikken en Rowan vertrappen. Met dit paard krijgt Rowan echter een diepe band. Hij gaat spreken, heeft minder driftbuien en lijkt beter contact te leggen met zijn ouders.

Zij besluiten om per paard door Mongolië te gaan trekken. Het land waar het paard vandaan komt en waar sjamanen een belangrijke rol spelen. Ze ondergaan in Mongolië diverse rituelen met sjamanen. Aan het einde van de reis krijgen ze een ritueel met de beste sjamaan. Wat er dan gebeurt is even bijzonder als ongelofelijk..…



Rupert Isaacson beschrijft op een boeiende manier de wereld van zijn zoon. En waaruit ook blijkt dat we nog wel wat kunnen leren over de omgang met geestesziekten. Andere culturen kijken er heel anders tegen aan en het verhaal laat je zien dat er meer is dan alleen maar dat wat we kunnen zien en voelen.
Hoewel ik soms wel enige moeite had om de wonderen die in het boek beschreven werden te geloven. Zal mijn nuchtere aard wel zijn... Dus het was maar goed dat er cameramannen mee gingen die van deze reis een documentaire maakten. Deze docu-film is overigens heel eenvoudig opgezet, kent geen echte verhaallijn, maar geeft weer ’dat wat er is’.

Het boek eindigt met de ontroerende zin:
‘Kom op, Betsy zei Rowan, en hij schopte met zijn hakken tegen haar aan. Ze ging op een drafje terug naar de stal. Mijn zoon zat rechtop, mooi in balans. Hij reed van me weg, vrij.



Reserveer hier in onze catalogus

Ellen Heijmerikx - Blinde Wereld: winnaar van de Academica Debutantenprijs

Gisteravond was ik aanwezig bij de bekendmaking en uitreiking van de Academica Debutantenprijs. Een leuke avond, gepresenteerd door Abdelkader Benali. Na wat 'verplichte nummers', zoals weer even uiteen zetten hoe er gejureerd wordt, werden de vijf genomineerde schrijvers kort voorgesteld door middel van een filmpje en een kort gesprek.
Na de pauze werden de schrijvers kort geïnterviewd door Brigitte Raskin (ik wordt altijd een beetje kriegel van haar, maar da's persoonlijk...). En tenslotte de bekendmaking van de winnaar van de debutantenprijs 2010: Ellen Heijmerikx met het boek 'Blinde Wereld'.

De wereld is blind volgens de Noorse Broeders (ook bekend als de Christelijke Gemeente), de streng religieuze groepering waartoe de familie van het meisje Kieke, de hoofdpersoon van het boek, behoort. Alleen de Noorse Broeders hebben het ware geloof en kunnen Jezus' volmaaktheid evenaren, mits ze volgens de letter van de bijbel en offervaardig hun levensweg volgen. Daar hoort dus bij: wie zijn kinderen liefheeft, tuchtigt hen; de vrouw is uit een rib van Adam ontstaan, dus onderdanig aan de man en de leidende broeders hebben het licht gezien en daardoor het inzicht. Wat een dergelijke levenshouding met kinderen doet, laat de schrijfster indringend zien in deze debuutroman. Het verhaal van Kieke is gebaseerd op de eigen ervaringen van de schrijfster. Toch is het allerminst een slachtofferverhaal. In de ik-vorm geschreven, springt het beurtelings van het verhaalheden (jaren 80) waarin Kieke begin twintig is, naar haar kinder- en meisjesjaren waarin ze steeds meer gaat twijfelen aan de goedheid van God. Beeldend beschreven vanuit een fantasierijk kind dat zich steeds minder wil laten dwarsbomen.

 Mijn sympathie ging vooral uit naar de twee Vlaamse mannen onder de genomineerden, maar ik zeg er gelijk bij: alle vijf de boeken lijken zonder meer de moeite van het lezen waard!

Ellen Heijmerikx - 'Blinde Wereld' (reserveer in onze catalogus)
Stine Jensen - 'Dokter Jazz' (reserveer in onze catalogus)
Paul Baeten Gronda - 'Nemen wij dan samen afscheid van de liefde' (reserveer in onze catalogus)
Michiel Klein Nulent - 'De tram van half zeven' (reserveer in onze catalogus)
Joost Vandecasteele - 'Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij' (reserveer in onze catalogus)

Zuivering - Sofi Oksanen

Een collega attendeerde me op het boek Zuivering van de Sofi Oksanen. Hij wilde graag mijn mening over deze nieuwe jonge Finse schrijfster. Bij deze dus.

Het boek begint en eindigt met een brief van Hans. Tijdens het lezen blijft de vraag door je hoofd spoken wat de brief toch te betekenen heeft en wie Hans is.

De oude, wantrouwende Aliide neemt in 1992 een onbekende jonge vrouw, Zara in haar huis op. Zij is op de vlucht voor twee vrouwenhandelaars. Gaandeweg het verhaal wordt duidelijk wie Aliide, Hans en Zara zijn en wat er zich heeft afgespeeld in hun levens.

Het is een verhaal over liefde en oorlog, onderdrukking en verzet, overleven en verraad, heden en verleden. Zowel de oorlog als de liefde is verwoestend. De liefde van Aliide is een benauwende liefde die familierelaties beschadigt. Een mensenleven telt niet gedurende de bezetting van Estland door de Duitsers en later door de Russen, zelfs niet in de liefde. Ook in de vrouwenhandel telt een mensenleven niet. De vrouw is bezit en wanneer het versleten is gooi je het weg. Sommige passages zijn schokkend en roepen een gewelddadige sfeer op. Het boek blijft spannend tot het eind toe.

Een recensent van De Standaard omschrijft het boek als volgt:

Net als het werk van Aleksandr Solzjenitsyn, de man die de wereld attent maakte op het bestaan van de goelags, gaat Zuivering over de prijs die mensen betalen om te overleven in een repressief systeem. Waarden als eerlijkheid en integriteit zijn waardeloos of zelfs contraproductief als het erop aankomt je eigen hachje te redden. Een roman met deze ingrediënten loopt algauw het risico drammerig of schematisch te worden, maar dat is met Zuivering allerminst het geval. De paranoia is voelbaar tussen de regels van deze bijzonder spannende, filmische en rijk gedocumenteerde tragedie.

De eerste dichtregel in het boek van de Estse dichter Paul-Eerik Rummo roept al de sfeer van het verhaal op: "De muren hebben oren en de oren mooie oorbellen".

Ik vind het terecht dat het boek meerdere prijzen heeft gewonnen. The Finlandia Award (2008) en the Nordic Council Literature Award (2010). Deze laatste prijs wordt in november uitgereikt. Het boek is geschikt voor leeskringen. Er zijn genoeg thema’s aanwezig om te bespreken.

Joke

Reserveer Zuivering in onze catalogus

United 93

Dit weekend stond de wereld op allerlei manieren weer even stil bij die aanslag op de Twin Towers in New York. De dag die sindsdien wordt aangeduid als kortweg 9/11. Een dag waarvan we nog dagelijks met de gevolgen te maken hebben. En waarover we wel nooit uitgesproken zullen raken. Niet in de laatste plaats omdat er nog altijd (en misschien wel steeds meer) mensen zijn die overtuigd zijn van een complot; een in scène gezette aanslag om een oorlog te rechtvaardigen.

Het Pentagon zou nooit geraakt kunnen zijn door een Boeing, maar eerder door zoiets kleins als een Skud-raket. Een derde gebouw in de buurt van de Towers zou door explosieven zijn ingestort en helemaal niet ten gevolge van die vliegtuigen. En ook bij de Towers zelf zouden explosies te zien zijn die niets met die vliegtuigen te maken zouden hebben, want die gebouwen hadden zo'n inslag gewoon moeten kunnen doorstaan. Op de site Waarheid9/11 worden zelfs alle feiten en mysteries gepubliceerd en her en der verzamelen zich groepen 'deskundigen' die meevechten voor een groot en onafhankelijk onderzoek naar wat er werkelijk gebeurde op die dramatische dag.

Ik weet het niet. Het idee van een complot is te bizar, eigenlijk kán ik dat gewoon niet geloven. Maar oh oh, wat zou dát een fantastische film opleveren. We wachten af...

Tot die tijd moeten we het doen met de films die inmiddels gemaakt zijn over de ramp zoals we hem kennen. De eerste regisseur die zich eraan waagde stortte zich op dat bijzondere 'vierde vliegtuig'. Dat gekaapt werd om zich in het Witte Huis te boren, maar dat door toedoen van de heldhaftige passagiers uiteindelijk niet verder kwam dan een eenvoudig weiland.

United 93 vertelt het verhaal van de bemanning, de passagiers, de kapers en de vlucht. Op basis van opgenomen vluchtgegevens en telefoongesprekken en op basis van interviews met de nabestaanden. Wie waren die mensen, die de moed hadden om in te grijpen toen ze eenmaal wisten wat er aan de hand was en wat er met hen zou gaan gebeuren als ze niets zouden doen. De meeste personages van de vluchtleiding spelen zichzelf en een enkele passagier wordt zelfs door een familielid gespeeld. Dat is toch wel een mooie manier om het zelf te verwerken of om je dierbare te eren, niet dan?

Ik vond het vooral mooi om te zien hoe het verhaal zich als één groot crescendo toewerkt naar die laatste fatale klap. Dat wordt heel goed en natuurlijk opgebouwd. Eigenlijk nog intrigerender vond ik het om te ervaren wat de film met me deed als kijker. Want ondanks dat ik wist hoe het af zou lopen, betrapte ik mezelf erop dat ik nog hoop had. Misschien zou het nu wél lukken om de kapers te overmeesteren of zouden ze er een gewone noodlanding van kunnen maken. Volgens mij ben je dan geslaagd met het 'pakken' van je publiek.



Reserveer in onze catalogus

Chris Bergson Band - Fall Changes

Onlangs was ik bij een concert in de NiX BBBluesclub in Enschede, waar de Chris Bergson Band optrad. Ik had nog niet eerder gehoord van deze bluesman, maar was bijzonder aangenaam verrast. Ik had een topavond: heerlijk vette blues, verschillende stijlen door elkaar, af en toe het geluid van Blood, Sweat & Tears er doorheen... Mmmm! En dan ook nog eens een geweldige toetsenist die z'n Hammond gelukkig mee had genomen.
Bergson is kennelijk geen kleintje: zijn laatste cd 'Fall Changes' werd door het toonaangevende Engelse muziekblad MOJO tot blues-cd van het jaar 2008 gekozen. Hij liet daarmee Buddy Guy en BB King achter zich.

De muziek van de Chris Bergson Band is een mix van blues, country, folk, funk, soul en jazz. De kenners zijn het er inmiddels over eens: Chris Bergson is ontegenzeglijk een aanwinst voor de muziekscène! “These guys could strip down the engine of a soulbluesmobile and put it back together blindfold." – MOJO

Bij deze dus mijn bluestip voor deze maand: lenen, luisteren en genieten!




Reserveer in onze catalogus