Zuivering - Sofi Oksanen

Een collega attendeerde me op het boek Zuivering van de Sofi Oksanen. Hij wilde graag mijn mening over deze nieuwe jonge Finse schrijfster. Bij deze dus.

Het boek begint en eindigt met een brief van Hans. Tijdens het lezen blijft de vraag door je hoofd spoken wat de brief toch te betekenen heeft en wie Hans is.

De oude, wantrouwende Aliide neemt in 1992 een onbekende jonge vrouw, Zara in haar huis op. Zij is op de vlucht voor twee vrouwenhandelaars. Gaandeweg het verhaal wordt duidelijk wie Aliide, Hans en Zara zijn en wat er zich heeft afgespeeld in hun levens.

Het is een verhaal over liefde en oorlog, onderdrukking en verzet, overleven en verraad, heden en verleden. Zowel de oorlog als de liefde is verwoestend. De liefde van Aliide is een benauwende liefde die familierelaties beschadigt. Een mensenleven telt niet gedurende de bezetting van Estland door de Duitsers en later door de Russen, zelfs niet in de liefde. Ook in de vrouwenhandel telt een mensenleven niet. De vrouw is bezit en wanneer het versleten is gooi je het weg. Sommige passages zijn schokkend en roepen een gewelddadige sfeer op. Het boek blijft spannend tot het eind toe.

Een recensent van De Standaard omschrijft het boek als volgt:

Net als het werk van Aleksandr Solzjenitsyn, de man die de wereld attent maakte op het bestaan van de goelags, gaat Zuivering over de prijs die mensen betalen om te overleven in een repressief systeem. Waarden als eerlijkheid en integriteit zijn waardeloos of zelfs contraproductief als het erop aankomt je eigen hachje te redden. Een roman met deze ingrediënten loopt algauw het risico drammerig of schematisch te worden, maar dat is met Zuivering allerminst het geval. De paranoia is voelbaar tussen de regels van deze bijzonder spannende, filmische en rijk gedocumenteerde tragedie.

De eerste dichtregel in het boek van de Estse dichter Paul-Eerik Rummo roept al de sfeer van het verhaal op: "De muren hebben oren en de oren mooie oorbellen".

Ik vind het terecht dat het boek meerdere prijzen heeft gewonnen. The Finlandia Award (2008) en the Nordic Council Literature Award (2010). Deze laatste prijs wordt in november uitgereikt. Het boek is geschikt voor leeskringen. Er zijn genoeg thema’s aanwezig om te bespreken.

Joke

Reserveer Zuivering in onze catalogus

United 93

Dit weekend stond de wereld op allerlei manieren weer even stil bij die aanslag op de Twin Towers in New York. De dag die sindsdien wordt aangeduid als kortweg 9/11. Een dag waarvan we nog dagelijks met de gevolgen te maken hebben. En waarover we wel nooit uitgesproken zullen raken. Niet in de laatste plaats omdat er nog altijd (en misschien wel steeds meer) mensen zijn die overtuigd zijn van een complot; een in scène gezette aanslag om een oorlog te rechtvaardigen.

Het Pentagon zou nooit geraakt kunnen zijn door een Boeing, maar eerder door zoiets kleins als een Skud-raket. Een derde gebouw in de buurt van de Towers zou door explosieven zijn ingestort en helemaal niet ten gevolge van die vliegtuigen. En ook bij de Towers zelf zouden explosies te zien zijn die niets met die vliegtuigen te maken zouden hebben, want die gebouwen hadden zo'n inslag gewoon moeten kunnen doorstaan. Op de site Waarheid9/11 worden zelfs alle feiten en mysteries gepubliceerd en her en der verzamelen zich groepen 'deskundigen' die meevechten voor een groot en onafhankelijk onderzoek naar wat er werkelijk gebeurde op die dramatische dag.

Ik weet het niet. Het idee van een complot is te bizar, eigenlijk kán ik dat gewoon niet geloven. Maar oh oh, wat zou dát een fantastische film opleveren. We wachten af...

Tot die tijd moeten we het doen met de films die inmiddels gemaakt zijn over de ramp zoals we hem kennen. De eerste regisseur die zich eraan waagde stortte zich op dat bijzondere 'vierde vliegtuig'. Dat gekaapt werd om zich in het Witte Huis te boren, maar dat door toedoen van de heldhaftige passagiers uiteindelijk niet verder kwam dan een eenvoudig weiland.

United 93 vertelt het verhaal van de bemanning, de passagiers, de kapers en de vlucht. Op basis van opgenomen vluchtgegevens en telefoongesprekken en op basis van interviews met de nabestaanden. Wie waren die mensen, die de moed hadden om in te grijpen toen ze eenmaal wisten wat er aan de hand was en wat er met hen zou gaan gebeuren als ze niets zouden doen. De meeste personages van de vluchtleiding spelen zichzelf en een enkele passagier wordt zelfs door een familielid gespeeld. Dat is toch wel een mooie manier om het zelf te verwerken of om je dierbare te eren, niet dan?

Ik vond het vooral mooi om te zien hoe het verhaal zich als één groot crescendo toewerkt naar die laatste fatale klap. Dat wordt heel goed en natuurlijk opgebouwd. Eigenlijk nog intrigerender vond ik het om te ervaren wat de film met me deed als kijker. Want ondanks dat ik wist hoe het af zou lopen, betrapte ik mezelf erop dat ik nog hoop had. Misschien zou het nu wél lukken om de kapers te overmeesteren of zouden ze er een gewone noodlanding van kunnen maken. Volgens mij ben je dan geslaagd met het 'pakken' van je publiek.



Reserveer in onze catalogus

Chris Bergson Band - Fall Changes

Onlangs was ik bij een concert in de NiX BBBluesclub in Enschede, waar de Chris Bergson Band optrad. Ik had nog niet eerder gehoord van deze bluesman, maar was bijzonder aangenaam verrast. Ik had een topavond: heerlijk vette blues, verschillende stijlen door elkaar, af en toe het geluid van Blood, Sweat & Tears er doorheen... Mmmm! En dan ook nog eens een geweldige toetsenist die z'n Hammond gelukkig mee had genomen.
Bergson is kennelijk geen kleintje: zijn laatste cd 'Fall Changes' werd door het toonaangevende Engelse muziekblad MOJO tot blues-cd van het jaar 2008 gekozen. Hij liet daarmee Buddy Guy en BB King achter zich.

De muziek van de Chris Bergson Band is een mix van blues, country, folk, funk, soul en jazz. De kenners zijn het er inmiddels over eens: Chris Bergson is ontegenzeglijk een aanwinst voor de muziekscène! “These guys could strip down the engine of a soulbluesmobile and put it back together blindfold." – MOJO

Bij deze dus mijn bluestip voor deze maand: lenen, luisteren en genieten!




Reserveer in onze catalogus

Renate Dorrestein: De leesclub

Zo in de aanloop naar het nieuwe schooljaar is het tijd voor 'De leesclub' van Renate Dorrestein. Let wel: met leesdossier en reistips! Als je een fan bent van Renate Dorrestein dan kom je in 'de leesclub' weer helemaal aan je trekken. Vlot en vol humor geschreven, zoals we dat van Dorrestein gewend zijn.

Zeven montere vriendinnen vormen een hechte leesclub die een literaire cruise in de Schotse wateren gaan maken met hun allerfavorietste auteur, Gideon de Wit. Donderwolken in IJmuiden werpen hun schaduw al ver vooruit en het loopt dan ook niet goed af ...

Voor bibliothecarissen en medewerkers van boekhandels is dit boek een feest der herkenning. Een voorbeeld:

Van debutanten krijgt Annabel het ook regelmatig op haar heupen. [..] Dus af en toe nodigen we zo'n bengel uit, de auteur van het nieuwste spraakmakende debuut. Daar geeft de afdeling Cultuur van de gemeente graag subsidie voor, en de plaatselijke pers wil wel een fotootje komen maken.
Het zijn wel vaak zenuwpezen. Wist u dat? Het eerste wat ze vragen als ze binnenkomen, is of de zaal is uitverkocht. Gelukkig is dat altijd het geval. Kwestie van het juiste aantal stoelen neerzetten. Met een publiek van twaalf kun je ook een geweldige avond hebben. Dat kan een heel intieme ervaring zijn. [...]
Dus zo'n jongen is nergens op voorbereid. Hij gaat zitten en slaat zijn ogen naar ons op. Inmiddels kennen we alle symptomen. Eerst is er ongeloof. Daarna schrik. Soms zelfs klinkklare paniek. De blik wordt glazig, met witte knokkels wordt de rand van het tefelttje omklemd. [...] We zien een panische denkbel boven het jonge schrijvershoofd omhooghuiveren: 'Mijn god! Alleen maar middelbare mutsen!'

Voor alle middelbare mutsen is het weer een geweldige opsteker, want waar komt een mens tenslotte zonder de nodige levenservaring?
O ja, en laten we niet het leuke extraatje vergeten!

En wil je je eigen kennis over boeken en auteurs testen vergeet dan niet op 27 september bij RTV Oost mee te doen met het BOEKENwoogieSPEL

Reserveer in onze catalogus

Ronald Giphart: Mijn vrouw en anderen stukken

Ronald Giphart verving in 2008 regelmatig de zieke Martin Bril in zijn columns in de Volkskrant: een soort "reservebril" (grap van Giphart zelf hoor). Ik ben zelf een Volkskrantlezer en de columns van Giphart vond ik verrassend leuk. "Verrassend" omdat ik eigenlijk nog nooit iets van hem had gelezen: ik ben meer van informatieve boeken zoals mijn trouwe lezertjes wel weten. "Leuk" omdat het vaak erg herkenbaar was, zeker als hij het over zijn jeugd heeft. Geen wonder want we zijn van dezelfde generatie: we schelen maar een jaar.

Favoriete onderwerpen van Giphart zijn: voetbal, taal, zijn gezin, (trein)reizen, koken, vakantie in Normandië (altijd slecht weer), popmuziek en nog veel meer. Hilarisch is bijvoorbeeld de column "Krakend water":

"Wees blij", sms ik terug, "ik zit tegenover een ambtenaar die een appel eet."
Dat is een lichtelijke understatement: de man kraakt, smakt, maalt, snift,
lebbert, slobbert, zuigt, reutelt, prut, flupt, burpt- ik blij dat er geen
andere diersoorten in de coupé zitten, want ik schaam me voor de mensheid. Dan,
na een paar uur succulent geslurp, stopt de ambtenaar zijn op de appelmolecuul
afgekloven klokhuis eindelijk in de designbak van het eersteklasvoertuig. De
spieren in de hals ontspannen. Terug naar de symfonie van stilte. De auditieve
marteling is voorbij.

Naast humor zijn sommige columns in Mijn Vrouw en andere stukken ook onroerend zoals zijn herinneringen aan zijn overleden vader of over de tijd dat zijn jongste zoon ernstig ziek was. En ook ingrijpend: de column "Kicks voor niks" heeft mijn leven veranderd. Tegenwoordig doe ik het licht uit met mijn kin en zit ik achterstevoren op de wc!

Reserveer Mijn vrouw en andere stukken in onze catalogus

Het Ruhrgebied voor romantici - Gert Jan Hospers

Nog niet eens zo heel lang geleden was het Ruhrgebied een stinkend landschap waar je het liefst zo snel mogelijk doorheen reed, op weg naar je vakantiebestemming. Weg uit dat lelijke industriegebied met walmende schoorsteenpijpen waar voortdurende rookpluimen in de meest vieze kleuren uit kwamen. De Duitsers hadden natuurlijk alles plat kunnen gooien toen de fabriekspoorten definitief dichtgingen. Maar gelukkig hebben ze dat niet hebben gedaan en zijn oude fabrieken en hoogovens verbouwd tot musea, theaters, concertzalen en met veel horeca. En nu is het Ruhrgebied Culturele Hoofdstad 2010.

En eerlijk gezegd stond een weekendje naar het Ruhrgebied niet hoog op mijn lijstje van een romantische weekendjes weg. Maar naar het lezen van Het Ruhrgebied voor romantici van Gert Jan Hospers en Peter Timmerman begin ik er al iets anders over te denken. En wie weet, na de lezing van Gert Jan Hospers op 21 september in de bibliotheek, boek ik nog so schnell wie möglich een hotelletje in Duisburg of Essen.

Want voor elk seizoen is een uitgebreid pakket aan tentoonstellingen en excursies. Dus dit najaar is er ook nog genoeg te doen.

Reserveer hier Het Ruhrgebied voor romantici in onze catalogus

A Serious Man

Dit voorjaar was ik een paar dagen in Antwerpen. Toen het een middag te regenachtig was om door die mooie straten te zwerven, doken we als vanzelf onder in het filmhuis. Daar werden we getrakteerd op twee mooie ervaringen: een ouderwets filmhuisgevoel met 6 man in de zaal en de briljante film A Serious Man van de gebroeders Coen.

De hoofdpersoon is een wat meelijwekkende anti-held. Het leven lijkt hem van de ene op de andere dag door de vingers te glippen. Zijn vrouw wil plotseling scheiden, ze bekent een affaire te hebben met zijn beste vriend, hij wordt op z'n werk achtervolgd door een student die een hoger cijfer eist, er worden roddels over hem verspreid waardoor hij geen vaste aanstelling krijgt, zijn afhankelijke en inwonende broer kan het leven niet meer aan, zijn kinderen gaan iets teveel hun eigen gang, de dokter heeft slecht nieuws, zijn buurman heerst als een dictator over de tuingrens en tot overmaat van ramp blijkt de buurvrouw iets té sexy. En hij kan maar geen ballen tonen, want hij kent maar één manier van leven: het iedereen naar het zin maken.

In de recensie van NRC staat o.a. mooi beschreven hoe het Joodse milieu een belangrijke rol speelt in deze film. Niet in de laatste plaats doordat onze arme held uiteindelijk hulp zoekt bij drie rabbijnen. "Hun wijze levenslessen komen in achtereenvolgende episoden in beeld. Daaruit spreekt een komische, nauwelijks verhulde agressie tegen de pretenties van religieuze en andere autoriteiten, dat ze de antwoorden op levensvragen in huis te hebben. Dat zijn antwoorden die volgens de Coens nergens te vinden zijn, omdat ze niet bestaan. Daarmee is A Serious Man een komedie over volmaakte zinloosheid en de onvoorspelbaarheid van het aardse bestaan."

Het was een geweldige middag.



Reserveer in onze catalogus

House M.D.

Vaste prik op de donderdagavond: House. Gelukkig nu weer met nieuwe afleveringen. Er zijn vrijwel geen programma's waar ik voor thuis blijf, maar om deze serie laat ik wel eens wat schieten...
Op tv zijn we toe aan het zesde seizoen. En voor wie de serie nog niet kent: de voorafgaande seizoenen zijn te leen. Hoewel ik verder eigenlijk niet zo van ziekenhuis-series hou (Grey's Anatomy is wel aardig, E.R. kan me niet echt boeien; alleen De Co-assistent vond ik wel grappig), blijft Dr. Gregory House mij intrigeren.

Hugh Laurie speelt de cynische dokter Gregory House, die erg op zichzelf is en het liefst alle contact met zijn patiënten zou vermijden. Desondanks staat hij in hoog aanzien vanwege zijn feilloze instinct. Dit en zijn voorliefde voor medische puzzels maken van hem de laatste hoop voor ‘onbehandelbare’ patiënten met ongewone en mysterieuze ziektes.

Hugh Laurie tilt deze serie wel naar een hoger niveau; je moet er niet aan denken hoe het zou zijn met een andere acteur. Persoonlijk geniet ik het meest van het cynisme en de scherpe dialogen; de medische puzzel vind ik vaak van ondergeschikt belang.
Een leuk kijkje achter de schermen is hier te bekijken. Maar ga vooral de serie volgen...

Reserveer House M.D. in onze catalogus:
Seizoen 1
Seizoen 2
Seizoen 3
Seizoen 4
Seizoen 5

Gillian Flynn: Duisternis

Vooruit, nog één van van mijn vakantiethrillers. Dit keer een Amerikaanse, en dat is toch weer iets heel anders dan een Scandinavische. Ik ben niet altijd even gecharmeerd van Amerikaanse thrillers. Ze zijn vaak rauwer en minder subtiel dan de Europese. Hoewel 'Duisternis' zeker het rauwe Amerikaanse heeft, heeft het ook iets subtiels en dat subtiele zit diep weggestopt, waardoor het weer extra mooi wordt.

Wat gebeurt er met je als je op jonge leeftijd ontsnapt aan je broer die je moeder en zusjes vermoordt? Wat als je een vader hebt die weliswaar nog leeft, maar als dronkenlap en zwerver weinig voorstelt? Libby is op een moment van haar leven aangekomen dat ze de gruwelen uit haar verleden opnieuw onder ogen moet zien, nadat ze er jarenlang niet over nagedacht heeft of in ieder geval niet anders dan dat ze er vanaf haar zevende jaar over gedacht heeft. Nu ze opnieuw naar de gebeurtenissen kijkt begint ze te begrijpen dat er zich wellicht iets heel anders heeft afgespeeld. Iets waar zij zich als zevenjarige geen weet of voorstelling van kon maken.

Gillian Flynn laat ons in 'Duisternis' afwisselend vanuit de drie hoofdrolspelers zien wat er daadwerkelijk is gebeurd. Moeder Patty en broer Ben maken we mee op die afschuwelijke dag, 15 jaar terug, en Libby in het hier en nu. Lanzaam maar zeker komt de waarheid naar boven ...

Reserveer in onze catalogus

Patrick O'Brian: De Sophie

Windjammers en clippers: de machtige koninginnen van de oceanen! Als ik bij  SAIL 2010 de tall ships weer zie dan krijg ik direct weer een aanval van zeilschepen-romantiek.

Iemand die prachtig kon schrijven over dit onderwerp was Patrick O'Brian. Zijn boeken spelen zich af in de tijd van de Napoleontische oorlogen (1799-1815). Napoleon was op land onverslaanbaar maar op zee was dat een ander verhaal: daar waren de Britten de baas! Het was voor O'Brian een prachtige bron van inspiratie want wat er ook in zijn boeken gebeurt op eind krijgen de Fransen of de Spanjaarden het (meestal) op hun kop. Maar O'Brian weet dit simpele thema heel knap, bijna literair, uit te werken.

De helden van zijn boeken zijn de Engelse luitenant-ter-zee Jack Aubrey en de Catalaanse arts Stephen Maturin die in het boek De Sophie elkaar voor het eerst ontmoeten en in de serie van O'Brian een onafscheidelijk duo vormen. Ze krijgen ruzie tijdens een recital van Locatelli maar worden door gezamenlijke liefde voor muziek en filosofische overdenkingen toch vrienden. Aubrey neemt Maturin aan als scheepsarts en zo beginnen hun avonturen. De karakters en de gecompliceerde vriendschap tussen die twee wordt door O'Brian prachtig omschreven. De serie van O'Brian is spannend, heeft humor en is historisch zeer accuraat.

In 2003 werd de succesvolle film Master and Commander: far side of the world uitgebracht die is gebaseerd op één van de latere boeken van O'Brian in deze serie. Dus heb je iets met zeilschepen en ben je een van die 1.5 miljoen bezoekers van SAIL dan zou ik O'Brian eens proberen!



Reserveer in onze catalogus:
Het boek De Sophie
De DVD Master and Commander: the far side of the world
 

Het surrealistische leven van Frida Kahlo

De Mexicaanse schilderes Frida Kahlo (1907-1954) leefde een kort maar bewogen leven: kinderpolio, busongeluk, jarenlange revalidatie, huwelijk-scheiding-huwelijk met schilder en rokkenjager Diego Rivera, affaires met mannen (waaronder Trotski) en vrouwen, communistisch activisme en eindigend met een vermoedelijke zelfmoord. Voldoende ingrediënten dus voor het kunnen achterlaten van een grote erfenis bijzondere en surrealistische schilderijen. En een leven dat zich leent voor een mooi filmscript.

In de jongste film over haar leven, die afgelopen weekend weer eens op tv te zien was, wordt de hoofdrol gespeeld door Salma Hayek, die niet alleen een groot bewonderaar is van Kahlo, maar met het bijwerken van haar wenkbrauwen ook nog angstig veel op haar lijkt. En ze speelt deze vurige vrouw met verve! Dat levert een mooie film op, waar ook de niet-liefhebbers van (haar) kunst van kunnen genieten.


Of het een kunstenaarstic is weet ik niet, maar sommige mensen hebben gewoon veel gevoel voor dramatisch leven. En dat is wel eens heerlijk om naar te kijken.

Kortom; Frida is een vrouw en een film vol liefde voor het leven, passie, cultuur en goede muziek. Wilt u meer over haar weten? Snuffel dan eens door alle materialen over Frida Kahlo in onze collecties.



Reserveer de film in onze catalogus

Crazy Heart

Mijn eerste gedachte: 'Crazy Heart' is een film voor mij! Niet om de bekroningen met Oscars en Golden Globes, maar om de muziek natuurlijk. Ik werd al eens gewezen op de soundtrack, die in veel recensies nadrukkelijk genoemd wordt. Wellicht is de muziek zelfs beter dan de film. Of is het boek nou beter dan de film? Weer zo'n vaak gevoerde discussie waar je nooit helemaal uit komt.
Enfin, de muziek is inderdaad geweldig, zoals bijvoorbeeld ook door MovieSense wordt opgemerkt:

De soundtrack is er eentje die een aparte vermelding waard is. Hoe oninteressant de film an sich voor bepaalde kijkers ook kan zijn, de liefhebber van het genre kan zijn hart ophalen aan de prachtige muziek die de film rijk is. T-Bone Burnett, Ryan Bingham en Stephen Bruton verzorgden de originele muziek en de eerste twee bezorgden de tweede Oscar voor Crazy Heart, die van beste originele song, met het prachtige nummer The Weary Kind. Naast origineel materiaal is Crazy Heart ook doorspekt met muziek van gevestigde country-grootheden als Waylon Jennings, Billy Joe Shaver en Townes van Zandt. Een feest dus voor de kenner van het rijke country genre.

En het verhaal? Het lijkt allemaal wat voor de hand liggend, maar wat maakt het uit. Ik hoef niet altijd verrast te worden of op het verkeerde been gezet te worden: gewoon een verhaal vertellen is ook de moeite waard.
In Crazy Heart speelt Jeff Bridges (prachtige eigen website overigens!) de rol van Bad Blake, een countryzanger op middelbare leeftijd die teert op zijn vroegere succes. Jaren geleden was hij een van de succesvolste zangers van zijn generaties met een indrukwekkend repertoire, maar nu is hij nog maar een schim van zichzelf. Hij leeft in goedkope motels, op weg van kroeg naar kroeg om nog wat geld in het laatje te krijgen. Bij een van zijn optredens ontmoet hij Jean Braddock, een alleenstaande moeder die het probeert te maken als journaliste. Tussen Blake en Jean ontwikkelt zich vanzelfsprekend een romance, maar het is nog maar de vraag of Bad Blake zijn ongezonde levensstijl voorgoed achter zich kan laten.
Een sfeervolle film, met mooie beelden van het Amerikaanse landschap en, ik zeg het nog maar eens, de geweldige muziek die het geheel mooi illustreert en naar een hoger plan tilt.
"The harder the life, the sweeter the song..."



Reserveer de film in onze catalogus
Reserveer de soundtrack in onze catalogus
Reserveer het boek in onze catalogus

Lars Kepler: Hypnose

De afgelopen weken heb ik lui uitgestrekt aan het zwembad en dobberend op een luchtbedje doorgebracht. Af en toe een uitstapje naar een door de zon overgoten stadje. Uitbundig bloeiende oleanders, de zacht grijsgroene blaadjes van de olijfbomen en uitgestrekte wijngaarden die tegen de hellingen aangevleid liggen. En veel, heel veel, lezen. Bijvoorbeeld Hypnose van Lars Kepler. Achter het pseudoniem Lars Kepler schuilt het Zweedse schrijversechtpaar Alexandra Coelho Ahndoril en Alexander Ahndoril. Van beide schrijvers verscheen al eerder werk in vertaling. Nu debuteren beiden in het misdaadgenre met Hypnose als de Zweedse tegenhanger van Nicci French. Een spraakmakend debuut dat in Zweden gepaard ging met de nodige opwinding en speculaties in de media over de identiteit van de schrijver die schuilging achter het pseudoniem Lars Kepler. Zij stuurden het boek anoniem in naar een uitgeverij waarna het grote raden kon beginnen, want is was van meet aan duidelijk dat men hier niet te maken had met een beginnende schrijver.

Op de achterkant van Hypnose staat: 'Lars Kepler betovert zijn lezers zoals Stieg Larsson dat doet'. Bij dit soort uitspraken word ik altijd een beetje achterdochtig. Dat het boek vervolgens ook maandenlang op nummer 1 in de Zweedse toptienlijsten heeft gestaan maakte dat ik toch wel nieuwsgierig werd. Nou, Stieg Larsson is het niet, maar spannend is het wel. Het boek is voornamelijk in de tegenwoordige tijd geschreven waardoor ik het gevoel had er heel dicht bij betrokken te zijn. De verhaallijnen zijn bijzonder knap in elkaar gevlochten. Op kleine punten twijfelde ik wel eens aan de geloofwaardigheid. Hoe kan een zwaargewonde jongen van 15 ontsnappen uit een ziekehuis en zich verplaatsen en zichzelf onderhouden op een manier waar een gezond iemand al moeite mee zou hebben? Het heeft me er niet van weerhouden het verhaal geboeid en in één ruk uit te lezen. Een uitstekend boek dus voor naast het zwembad!

Hypnotiseur Erik Maria Bark heeft tien jaar geleden gezworen nooit meer iemand onder hypnose te brengen. Maar als inspecteur Joona Linna hem vraagt haar te assisteren bij een moordzaak waarbij de levens van een jongen en zijn zus op het spel staan, heeft Erik geen andere keuze. Hij doet wat hij heeft afgezworen en brengt de patiënt onder hypnose. Maar al snel wordt duidelijk dat Erik de prijs moet betalen voor zijn verbroken belofte. Erik wordt getroffen door een serie gewelddadige en onverklaarbare gebeurtenissen. Gebeurtenissen die ook zijn gezin meesleuren in een vreselijke nachtmerrie.

Reserveer in onze catalogus