Stephen Fry in America

Reisdocumentaires zijn er in vele soorten en maten. Meestal worden ze gemaakt voor tv om ons in hapklare afleveringen weken of maanden te vermaken. Vooral de BBC is daar erg goed in, maar wij hebben nu natuurlijk onze eigen Jelle Brandt Corstius, die ons de wonderlijke hoeken en gaten van Rusland laat zien. Gelukkig liggen deze series niet veel later in de bibliotheek, zodat je jezelf kunt verwennen op een lange avond 'gluren bij de buren'.

Mijn persoonlijke reisrecord staat op een regenachtige zaterdagmiddag waarop m'n lief en ik besloten even naar een aflevering van Michael Palins Reis om de wereld in 80 dagen te kijken. Het werden er twee, drie, vier, er werd even tussendoor gekookt, afgewassen, waarna we uit goed fatsoen die laatste twee afleveringen er ook nog uitpersten, al wisten we tegen die tijd eigenlijk niet meer hoe we nog op de bank moesten zitten of liggen. Rond 2 uur 's nachts doken we moe maar zeer voldaan ons eigen veilige bedje in.

Een andere reisheld is Stephen Fry: Brits acteur en komiek, die zelfs zijn worstelingen met depressiviteit niet onder stoelen of banken schuift. Tja, Humor is overwonnen droefheid, om maar met de woorden van Godfried Bomans te spreken. Stephen is altijd gefascineerd geweest door het land van de onbegrensde mogelijkheden en besluit om dat immense continent kriskras door te steken. Als vervoermiddel kiest hij natuurlijk voor een vertrouwde London Cap, briljant! Hij ontmoet onbekende en beroemde Amerikanen, hij beleeft kleine en grote avonturen en hij overwint meerdere angsten. Ja, je moet er wat voor over hebben, maar dan levert het ook wel een heel vermakelijke reisverslag op.

Stephen Fry in America is een aanrader voor zowel avontuurlijke vakantiegangers als voor de meer berustende thuisblijver. Gevoel voor Engelse humor is wel een voorwaarde!



Reserveer in onze catalogus

Het leven begint bij 40...

Eergisteren werd ik veertig. Veertig! Ai, dat klinkt niet best...
Ik kan nu natuurlijk met gemak schrijven dat ik mij nog precies hetzelfde voel als de dag ervoor, of dat het me allemaal niks doet. Maar je gaat toch nadenken.

Waar sta ik nu? Wat heb ik achter de rug? Wat komt er nog?
En wat me dan opvalt, is dat er wel erg veel boeken en programma's zijn die een periode van veertig jaar kennelijk het moment vinden om terug te blikken. Veertig jaar ruimtevaart, veertig jaar Rolling Stones, wat al niet meer. En waarom is de top 40 eigenlijk een top 40?

In ieder geval reden om eens te kijken of er wat voor mij bij zit als 'beginnende veertiger'.

Het eerst stuit ik op een boekje van Saskia Noort, '40'. 'Beginnende veertiger' zelfs in de ondertitel, maar dit is kennelijk bedoeld voor vrouwen. Wel enige herkenbaarheid, maar ik zoek bovenal lotgenoten.

Het boek 'Veertig Jaar Jong' klinkt veelbelovender: verhalen en ontboezemingen van bekende en minder bekende Nederlanders over 40 worden en zijn en alles wat daarmee samenhangt.
Daar kan ik mee aan de slag lijkt me. U begrijpt het al: dit is geen recensie. Ik moet het nog gaan lezen, maar ik twijfel.
Ben ik er klaar voor? Wil ik iets herkenbaars tegenkomen, of juist het tegenovergestelde (zie je wel, bij mij is het nog niet zover)?
Het is overduidelijk: ik wil er nog niet aan, mensen...

Reserveer '40' in onze catalogus
Reserveer 'Veertig Jaar Jong' in onze catalogus

Het meisje met de negen vingers

Op een mooie zonnige zondag las ik in één middag, uitgestrekt op een tuinbankje in de schaduw van een grote parasol, Het meisje met de negen vingers van Laia Fabregas.

Laura is een jonge vrouw die op een dag begint met het opschrijven van haar herinneringen, want haar hoofd begint vol te raken en ze is bang dat ze dingen begint te vergeten. Laura heeft negen vingers, ze mist haar linkerpink.
Laura en haar zusje Moira hebben geen foto's van hun jeugd. Hun ouders wilden geen foto's maken maar leerden de meisjes in plaats hiervan gedachtenfoto's te maken. Hoe je dat doet staat uitgebreid beschreven in het boek. Een gedachtenfoto is een totaalbeeld van een indruk inclusief reuk, geluiden en tastbaarheden. Een gedachtenfoto maken kost tijd en het opslaan op de 'harde schijf' neemt nogal wat ruimte in beslag.

Laura en Moira groeien op in de nadagen van het dictatoriale regime van generaal Franco. Hun ouders zitten, als communisten, in het verzet en willen hun kinderen alleen met waarheden laten opgroeien. De meisjes horen dus pas voor het eerst sprookjes op school en de kabouter die je uitgevallen melktandje onder je kussen verruilt voor een cadeautje blijkt inderdaad niet te bestaan, want Laura vindt haar tandje terug in bed en er is geen cadeautje.

Maar wat is waarheid en wat is leugen? Daar gaat dit boek over. Als lezer raak je steeds meer in de war, totdat je je uiteindelijk afvraagt of niet alles een leugen is. Mooie voorbeelden zijn de verhalen die als een aftelrijmpje beschrijven hoe Laura telkens opnieuw een vinger verliest. Grotesk in hun beschrijving en daarnaast zo eenvoudig neergeschreven.

Reserveer in onze catalogus

De kunst van het reizen - Alain de Botton

Van de achterflap

Er gaan tegenwoordig meer mensen op reis dan ooit.
Maar het is zeer de vraag of zij wel weten hoe ze moeten reizen. Wat gebeurt er als je uit je dagelijkse werkelijkheid in een totaal andere wereld wordt gezet ? Wat als de verveling toeslaat? Als je liever in bed blijft dan naar de door de reisgids aanbevolen monumenten te gaan kijken? Kun je leren genieten? Kun je leren beter naar een landschap te kijken? Deze en tientallen andere vragen beantwoordt De Botton, met hulp van gidsen als Flaubert, Ruskin, Humboldt en Van Gogh.






De kunst van het reizen is het ultieme vakantieboek. Steeds meer mensen gaan op reis en ze gaan ook nog eens steeds verder. En dan wil uiteraard het vakantiegevoel zo lang mogelijk vast te houden. Maar hoe doe je dat?
Misschien dat ik daarom het hoofdstuk over het vastleggen van herinneringen en details zo interessant vond. Want hoe leg je herinneringen het best vast? Heel eenvoudig eigenlijk..... door te tekenen. Op deze manier leer je om op een heel andere manier naar de wereld te kijken. Probeer maar eens een treurbeuk te tekenen door voor de boom te gaan staan. Hierna zul je voor altijd weten hoe een treurbeuk eruit zien.
Eigenlijk is het hele boek een pleidooi voor ruimte voor aandacht! Voor Alain de Botton is reizen heel iets anders dan naar het buitenland trekken. Wie reist zal de wereld en zichzelf ten slotte anders gaan zien. Uiteindelijk is het een manier van praktisch filosoferen en een vorm van een levenskunst.
Ik durf te wedden dat je na het lezen van dit boek jouw vakantie heel anders beleeft!

Natuurlijk krijg ik ook graag tips over vakantieboeken. Welk boek zou ik volgens jou mee moeten nemen met vakantie?

Reserveer in onze catalogus

Beeldentuin van het Kröller-Müller Museum

In het Nationale Park De Hoge Veluwe ligt het wereldberoemde Kröller-Müller Museum met de Beeldentuin. Bezoekers komen er vanuit de hele wereld om een van de grootste beeldentuinen van Europa te ervaren. 

Vanaf Hengelo is het een uur rijden naar het museum. Ik kom er regelmatig om te genieten van de natuur, de ruimte, rust en de kunst. Bij de ingang van het park stap ik op de gratis witte fiets en rij ontspannen naar het museum. Aangekomen in de beeldentuin dwaal ik langs de beeldende kunst midden in de natuur. 

Het boek 'Beeldentuin Kröller-Muller Museum' vertelt gedetailleerd over de collectie, ontstaansgeschiedenis en de ontwikkeling van de beeldentuin. 

En na een bezoek is het heerlijk bladeren in de kleurrijke foto’s. Het is fascinerend om door de ogen van de fotograaf de beelden opnieuw te bekijken. Je kijkt vanuit het gezichtspunt van een ander en ziet dan toch allerlei nieuwe aspecten. Ook het informatieve beschrijvende beeldenoverzicht laat je de dingen weer anders zien. 

Natuurlijk zijn de bekende beelden in het boek opgenomen:

De Floating Sculpture Otterlo van Marta Pan.

De Needle Tower van Kenneth Snelson is een echte publiekstrekker. Probleemloos trotseert hij storm en tegenwind, maar van een beetje rijp valt hij in no time om. Uit voorzorg legt het museum hem ‘s winters neer.

Je klautert op het kunstwerk Rocky Lumps van Tom Claassen. Een leuke bezigheid voor kinderen. Of je loopt door de kunstmatige tuin het Jardin dÉmail van Jean Dubuffet.

En staande in het middelpunt van het Amphithéâtre van Marta Pan wacht je een verrassing.

Helaas is het kunstwerk "Kijk uit/Attention" van Krijn Giezen niet meer voor publiek toegankelijk vanwege een ongeval. Maar ik heb dit kunstwerk al beklommen om te genieten van het uitzicht boven de boomtoppen.

Het zijn onvergetelijke ervaringen om onderdeel van een kunstwerk te zijn. 

Het kunstwerk The Library van Arno van der Mark kan ik als bibliothecaresse niet overslaan. 

In The Library is het in eerste instantie al de titel die niet strookt met de verwachting. Een bibliotheek is open. The Library is een kooi, iets dat vasthoudt, conserveert wellicht, als een museum. Het (rode) gaas geeft de illusie van openheid, maar het is gesloten en verandert bovendien de blik van de kijker.

De huidige museumdirecteur Evert van Straaten schrijft over de Beeldentuin:

Een paradijs, een toonbeeld van harmonie tussen kunst, natuur en mens, waar de geest verheven en op zijn minst verzet wordt.

Bladeren door dit boek is echt 'kijken, genieten en beleven'!


Joke

Reserveer “Beeldentuin Kröller-Muller Museum” in onze catalogus

De geheimen van de onsterfelijke Nicolas Flamel

Goed nieuws voor alle Potterfans: er is een nieuwe serie over toverkinderen, die net zo vlot leest en volgens mij even spannend is. Schrijver Michael Scott (Engels) stort zich in zes delen op De geheimen van de onsterfelijke Nicolas Flamel (Engels).

In deel 1 De alchemist maken we kennis met de jonge tweeling Sophie en Josh, hun vriend Nick en zijn vrouw Perry die een eigen boekwinkel hebben, diens aartsvijand Dr. Dee en een paar bijzondere tovenaars. En natuurlijk de hoofdrolspeler: een boek (de Codex) waarin de magische formule van het Elixer van het Eeuwige Leven verborgen zit. Nick beschermt dat boek met z'n leven, Dr. Dee wil het boek hebben, de tweeling blijkt de enigen te zijn die het boek nog kan redden.

Maar ja, dan moeten zij wel eerst bijzondere toverkrachten krijgen om Dr. Dee aan te kunnen. Het gaat vast goed aflopen, maar daar heeft Scott wel zes delen voor nodig. Geeft niks, ik heb gesmuld van deel 1. Voor de vakantie stop ik deel 2 De magiër en deel 3 De tovenares ook gelijk maar in m'n koffertje. Ik loop een beetje achter, dom.

Eigenlijk vind ik deze serie nog leuker dan Harry Potter. De kinderen zijn 'gewone' kinderen, die min of meer toevallig door het lot zijn uitgekozen om deze legende te redden. De toverkrachten die ze gebruiken komen niet uit een toverstokje of via toverspreuken, maar komen uit hun eigen lichaam. Door een combinatie van concentratie en visualisatie kunnen ze krachten naar boven roepen die bovennatuurlijk zijn, maar die bovenal gebruik maken van de bestaande elementaire krachten vuur, wind, aarde en water. En ook leuk, alle historische figuren die Scott in zijn boeken ten tonele spreidt hebben echt geleefd. Nicolas Flamel voorop (die zelfs al een rol kreeg in de boeken van onze vriend Potter), maar ook zijn vrouw Perenelle, Dr. Dee en alle mythologische figuren die Sophie en Josh een handje gaan helpen. Tot slot speelt alles zich heel duidelijk af in de wereld van nu. De kinderen hebben mobieltjes en gebruiken (in ieder geval in deel 1) nog een laptop om via internet wat informatie op te zoeken. Kortom, alle elementen zijn aanwezig om mij en vast vele lezers met mij te raken!

Reserveer De alchemist in onze catalogus

Stephen Simmons

Het herontdekken van muziek vind ik altijd een aangename bezigheid. Ik maakte natuurlijk al eerder melding van Spotify, waar ik bijzonder enthousiast over ben. Wat er vooral ook leuk aan is, is dat je bijzondere opnames van artiesten tegen kunt komen. Of releases die je net even hebt gemist om de een of andere vage reden.
Zo dwaalde ik onlangs door de muziek van Stephen Simmons, waarbij ik stuitte op een EP 'Live At Blue Highways'. Het zijn slechts 8 nummers, maar dit is wel echt genieten.
Deelt u mijn voorkeur voor treurbeuken een beetje? Zoek dan niet verder!
Wow..
Prachtige live-opnamen van zijn optreden tijdens het Blue Highways festival in Utrecht (helaas voorlopig ter ziele gegaan..): sober, uit het hart, door merg en been.
Ik kende een paar van zijn platen al: zijn debuut 'Last Call' staat al geruime tijd in mijn cd-kast. Persoonlijk vind ik het album 'Drink Ring Jesus' ook een prachtplaat.
Hoog tijd om te luisteren dus, volume hoog, in een beetje verduisterde kamer, glaasje wijn...
Nou ja, wat u wilt natuurlijk, maar daar word ik nou blij van!



Reserveer 'Last Call' in onze catalogus
Reserveer 'Drink Ring Jesus' in onze catalogus

Zweedse nostalgie

Jaren geleden, ik vermoed zo eind jaren zeventig, begin jaren 80 is bij mij de basis gelegd voor de liefde voor de Scandinavische thriller. Slechts enkele weken geleden werd ik hier weer aan herinnerd. Mijn jongste zoon had geen boek meer. In de regel betekent dit dat onze boekenkast wordt afgestruind naar iets bruiksbaar en, echt waar, soms wordt mij zelfs om advies gevraagd. Hij kwam met iets tevoorschijn van Sjöwall en Wahlöö. Dit schrijversechtpaar was in de zeventiger jaren goed voor, ik dacht, een stuk of tien thrillers met eerst hoofdagent en later hoofdinspecteur Beck in de hoofdrol, samen met zijn vaste medewerkers Kollberg, Gunnarson, Rönn en Melander. Ik heb ze indertijd allemaal gekocht en mij is altijd bijgebleven dat ik het fantastische thrillers vond en dus ging de jongste aan het lezen. Na het eerste deel volgde direct het volgende en zo verder.

Ik kon het niet laten, ik ben ook weer begonnen. Eerst 'De vrouw in het Götakanaal', toen 'De veschrikkelijke man uit Säffle' en 'De lachende politieman' en ook 'De politiemoordenaar'. Heerlijk vind ik het weer. De voor die tijd zo typerende maatschappijkritiek, de verhoudingingen tussen 'links'en 'rechts' die voornamelijk gevoed werden door de Koude Oorlog, de 'subversieve' jongeren die je kon herkennen aan hun lange haren, spijkerbroeken en geborduuurde jasjes en een politiemacht die langzaamaan veranderde van vriend in vijand. Elk volgend deel gaat verder in deze ontwikkelingen en zo ontstaat er een prachtig beeld van een samenleving waar zo nu en dan een moord wordt gepleegd die moet worden opgelost. Martin Beck en zijn mensen kijken hierbij soms net iets verder dan hun omgeving, waardoor er vaak verrassende wendingen plaatsvinden. Natuurlijk zijn de boeken gedateerd. Computers en mobieltjes waren er niet en de politieman kruipt dus nog gewoon achter zijn schrijfmachine, maar ondanks dat was het, ook voor mijn zoon, geen enkele belemmering om deze verhalen met veel genoegen (opnieuw) te lezen.

En nu wil ik ze allemaal! En ik had ze allemaal, maar in mijn boekenkast vind ik alleen nog maar de bovengenoemde terug. Waarschijnlijk staan de andere delen ergens in een boekenkast van een vriend, vriendin, broer of zus die ze ooit eens van mij geleend heeft.

Gelukkig is er altijd nog een bibliotheek, als tenminste deze boeken nog verkrijgbaar zijn. En wat een geluk, alle delen, in een moderner jasje, in het bezit, maar, wat een pech, allemaal uitgeleend! Blijkbaar zijn er nog steeds liefhebbers. Het zou ook kunnen komen door de recente verfilmingen. Daar kwam ik kort geleden achter. Een hele serie die kortweg 'Beck' heet (ook uitgeleend) en waarvan ik er onlangs één gezien heb op TV. Ik kan voorlopig dus nog geven blijven genieten!

Reserveren in onze catalogus, boeken en dvd's, kan ook!

59 seconden: verander je leven binnen een minuut

Het stik van de zelfhulpboeken en allemaal beloven ze van alles: een betere relatie, meer geluk, meer creativiteit, minder stress, etc, etc. Psycholoog en schrijver professor Richard Wiseman ging een paar jaar geleden lunchen met een vriendin die net zo'n boek had gekocht en zij vroeg hem zijn mening daarover. Wiseman gaf aan dat hij zijn twijfels had over de wetenschappelijke onderbouwing van zelfhulpboeken en dat ze soms meer kwaad dan goed doen. Oké, zei zijn vriendin, maar wat helpt dan wel? En ik ben een drukke vrouw dus graag iets wat helpt binnen 1 minuut!

Wiseman werd eigenlijk zelf ook nieuwsgierig: bestaan er wetenschappelijk bewezen technieken die het leven van mensen aantoonbaar verbeteren binnen 1 minuut? Na het doorploegen van duizenden studies in een ontelbaar aantal tijdschriften kwam hij tot de conclusie dat ze inderdaad bestaan! In 59 seconden geeft hij een overzicht van deze technieken gerangschikt rond verschillende thema's zoals geluk, motivatie, relaties, aantrekkingskracht en beslissingen nemen. Elk hoofdstuk begint met een beknopt overzicht van onderzoek en literatuur en vervolgens allerlei oefeningen om je doel te bereiken.

Een kleine selectie:

• Zet een plant in je kantoor: planten zorgen voor meer creativiteit, een beter humeur en verminderen stess.
• Raak mensen lichtjes op hun bovenarm aan: dit maakt mensen meer geneigd om in te stemmen met een verzoek.
• Schrijf over je relatie: stellen die dit een paar keer per week doen hebben 20 procent meer kans om bij elkaar te blijven en hebben vaak een betere relatie.
• Wees dankbaar: door 3 dingen op te schrijven waar je dankbaar voor bent in je leven of die goed gingen de afgelopen week verhoog je significant je gevoel van geluk voor ruim een maand. Dit zorgt er weer voor dat je optimistischer en gezonder wordt.
• Stop een foto van een baby in je portemonnee: dit is hele praktische zelfhulp want het verhoogt de kans dat je portemonnee terugkrijgt met 30 %.

Allemaal zelfhulp die praktisch en snel te realiseren is en met een wetenschappelijk gegarandeerd resultaat. Dit boek moet je lezen!

Reserveer in onze catalogus

Wende in Metropool met No.9

Tot nu toe kende ik Wende Snijders als vertolkster van prachtige chansons, waarmee ze in korte tijd een ijzersterke reputatie opbouwde. In 2009 won zij zelfs de Buma Gouden Harpen.
Haar uitvoering van Jacques Brel’s meesterwerk "Ne Me Quitte Pas" bezorgt mij steeds weer kippenvel. Een nummer dat Wende vol overgave brengt, met deze prachtige zin "Je t'inventerai des mots insensés que tu comprendras" ('Ik zal krankzinnige woorden verzinnen die jij zult begrijpen').
Voor mijn collega Astrid was het nummer Au suivant "een gevalletje van een extra gevoelige snaar.....".

Maar… Wende heeft het roer compleet omgegooid. Het Frans echter voorlopig verleden tijd, het Engels is er voor in de plaats gekomen. Ze is zelf liedjes gaan schrijven, met haar cd No. 9  als resultaat. Haar Engelstalige repertoire ken ik nog niet, ik laat mij verrassen bij haar concert in Metropool op 2 juli. Jullie ook? Dat kan!
Speciaal voor leden en vrienden van Bibliotheek Hengelo geeft Metropool een speciale oranjekorting! In plaats van € 27,50 betaal je € 20,00 op vertoon van je bibliotheekpas / vriendenpas. Zie ik jullie daar ook???

John Boyne - Het Winterpaleis

Eind januari heb ik een bezoek gebracht aan de Hermitage in Amsterdam waar de openingstentoonstelling geheel gewijd was aan het Russische hof in de negentiende eeuw.
Hier heb ik kennis gemaakt met de pracht en praal,van de laatste zes Romanov tsaren en hun familieleden die hun residentie hadden in het Winterpaleis, aan de Neva-rivier in St. Petersburg.
Naast de grote balzaal waren de baljurken en kostuums heel indrukwekkend om van dichtbij te zien

Het boek Het Winterpaleis van John Boyne was voor mij een logisch gevolg, want ik wilde graag meer lezen en te weten komen over die tijd.
Inderdaad kreeg ik een goed beeld van de Russische tsarenfamilie in St. Petersburg aan het begin van de twintigste eeuw. Hoe groot hun macht in de hoogtijdagen was en kon ik mij een voorstelling maken van hoe het paleis eruitzag, met oneindige gangen en zalen als een soort labyrinth waar je compleet in verdwalen kunt.

John Boyne, die eerder het boek De Jongen In De Gestreepte Pyjama heeft geschreven (overigens een fantastisch mooi boek!), laat wederom zien een uitstekend verteller te zijn.
Hoofdpersoon in dit verhaal is de boerenzoon Georgy, die als jongen bij toeval terecht komt in het winterpaleis en daar de persoonlijke lijfwacht wordt van de zoon van de laatste tsaar, Nicolaas II Aleksandrovitsj Romanov. Hij moet troonopvolger Aleksej beschermen, een 11-jarig kind met hemofilie dat zich wegens die ziekte nooit mag stoten. Georgy wordt verliefd op prinses Anastasia. Nadat de tsaar is gevallen, weet hij met zijn geliefde Zoya via Parijs, naar Londen te ontkomen.
John Boyne maakt gebruik van tijdssprongen waardoor fragmenten uit die Russische periode afgewisseld worden met episodes uit het latere leven van Georgy en zijn vrouw Zoya als Russische emigranten in Parijs en later in Londen.

Ik heb dit boek met veel plezier gelezen en als je liefhebber bent van een spannend, ontroerend en romantisch boek, dat je ook nog eens in een andere wereld brengt, dan is het lezen van dit boek zeker de moeite waard!

Linda

Reserveer in onze catalogus

The burning plain

Heb je genoten van 21 Grams en Babel? Dan is The burning plain een must. Zelfde regisseur, zelfde compositie: men neme een paar hoofdlijnen, knipt deze in stukjes, husselt ze flink door elkaar en legt ze in willekeurige volgorde op een rijtje, om aan het eind weer aan elkaar te knopen. Een intellectuele puzzel, zoals sommigen zeggen. Ik vind dat wat afschrikken, volgens mij is het gewoon een knap stukje filmkunst. Ik spreid de hoofdlijnen van dit kunstwerk even uit:

1. Een moeder, die thuis niet meer echt gelukkig is en er een liefdevolle verhouding op na houdt.

2. De dochter, die deze verhouding ontdekt, waarna de poging tot wraak een beetje uit de hand loopt, zij verliefd wordt op de zoon van haar moeders minnaar, met hem vlucht voor de woede van beide families en de rest van haar leven twee ondraaglijke geheimen met zich meedraagt.

3. Een vrouw, die succesvol is in haar werk, maar zich in haar privéleven lijkt te straffen met liefdeloze seksrelaties en lichamelijke verminking.

Tussen de verhalen van deze vrouwen door slingert het verhaal van een met zijn vliegtuig neergestorte Mexicaanse man en de belangrijkste personen in zijn leven: z'n dochtertje en z'n beste vriend.

Een kippenvel film, tenminste voor mij dan. Rauwe emoties, in kou, warmte, haat en liefde. Uiteindelijk een film over moeder-dochterrelaties. En het feit dat ergens aan het eind de vrouw zegt "ik heb je in de steek gelaten omdat ik bang was dat je net zo zou worden als ik" geeft al wel aan dat dit verder gaat dan de gemiddelde puberperikelen.

Om de intellectuele puzzel nog iets ingewikkelder te maken, maar tegelijk om je alvast een beetje op weg te helpen, hierbij een tipje van de sluier: twee van de drie vrouwen zijn hetzelfde. Veel kijkplezier.



Reserveer in onze catalogus

Joe Jackson - Big World

Nu Joe Jackson ons land weer vereerd met een aantal concerten in het najaar, leek het me wel een goed idee om eens even stil te staan bij deze duizendpoot. Van 'angry young man' en jazz tot aan klassiek en filmmuziek: hij heeft zo'n beetje alles wel eens gedaan. Maar als ik er dan toch een album uit moet lichten, dan wordt het 'Big World'.
Waarom?

Allereerst een eenvoudig geval van jeugdsentiment. Behoeft geen nadere toelichting, toch? Kent iedereen wel, dat gevoel.

Ten tweede omdat de LP destijds de eigenwijsheid van de man mooi weergaf: een dubbel-elpee, met een kant 4 zonder muziek.

Geen groeven, maar slechts glad vinyl met een etiket voorzien van de tekst "This side contains no music". Briljant. Probeer dat maar eens met een cd of een mp3-tje...

Maar, ten derde voor de tellers onder ons, uiteraard ook om de muziek. Op dit album staan enkele nummers die al jaren lang indruk blijven maken. Voortreffelijke band, mooie composities, kwaliteitspop.
Natuurlijk: Body and Soul had ook gekund. Of die mooie live-dubbelaar die zo'n mooi overzicht van z'n carrière geeft. Nou ja, kies je eigen favoriet maar.
Ik blijf gewoon genieten.
Meegenieten? Luister via onze spotify-playlist naar Big World.
 
Geen spotify? Geen probleem:



Reserveer in onze catalogs