Peter Gabriel - Scratch My Back

Alom bekende songs afbreken en opnieuw opbouwen met als resultaat iets dat toch een duidelijke herinnering oproept, ondanks dat het volstrekt anders klinkt.
Zo begint de recensie op File Under van het nieuwe album van Peter Gabriel: Scratch My Back.

Eerlijk is eerlijk, ik was vooraf een beetje huiverig. Ik heb het normaal gesproken niet zo op cover-platen. Maar Gabriel zou Gabriel niet zijn als 'ie er niet iets heel bijzonders van maakt.
Versies van Bowie's 'Heroes' en 'The Boy In The Bubble' van Paul Simon zorgen er voor dat het even duurt voor de herkenning begint.
Spannend dus.



Rest nog wel de vraag die in de eerder genoemde recensie ook al wordt gesteld: wat is de beweegreden van Peter Gabriel om dit te doen?
'Dat heeft zo'n jongen toch niet nodig?' is een strofe die onbedoeld binnendringt in mijn gedachten over dit album. Maar toch..bijzonder is het.
Of het op mij net zo'n onuitwisbare indruk achterlaat als het album 'So', één van de mooiste popplaten van de jaren tachtig? Nee, dat kan ik toch niet zeggen.
De man blijft boeien. Laten we het daar maar op houden.

Reserveer in onze catalogus

Kwade wil - Karin Fossum

Schreef ik eerder al over Karin Altvegen, nu is het de beurt aan Karin Fossum. Steeds als er nieuw boek van Karin Fossum uitkomt sta ik vooraan om het te lezen. Nee, je wordt er niet vrolijk van en dat kan ook niet van boeken waar moord en doodslag het hoofdthema zijn. Je wordt er wel wijzer van, of in ieder geval stemmen ze altijd tot nadenken.
Zo ook Kwade wil. Kwade wil gaat over fatsoen.

Ze moest aan iets denken dat ze in Jons dagboek had gelezen. 'Hij schaamde zich zo vreselijk', zei ze. 'Hij ging gebukt onder schuld en schaamte. Hij schreef alsof hij het recht niet had om te leven'. [...] 'We hebben fatsoen nodig. Zonder fatsoen kunnen we geen goede levens leiden. En dat was Jon verloren, zijn fatsoen'

Kwade wil gaat ook over het maken van keuzes en de gevolgen die dit kan hebben.

Karin Fossum schreef meerdere psychologische thrillers met Konrad Sejer als inspecteur en Jacob Skarre als zijn assistent. Twee wat melancholische mannen die mondjesmaat hun levenswijsheid prijsgeven. Het knappe in de boeken van Fossum is de eenvoud waarmee ze zulke treffende uitspraken kan doen en die het lezen van haar boeken zo waardevol maken en die je het gevoel geven dat je na het lezen van een boek van 200 pagina's een boek van 400 pagina's uit hebt en er dan nog niet genoeg van hebt.

Reserveer in onze catalogus

De huismus

Wat is er nou vanzelfsprekender dan de mus: de "streetwise" overlever, altijd aanwezig maar nooit opvallend. Dat laatste is misschien ook wel de reden dat er nooit veel wetenschappelijke aandacht is besteed aan de mus. In de jaren tachtig schreef Minouk van der Plas-Haarsma de tot nu enige monografie over de mus in het Nederlandse taalgebied. Daar is vorige jaar een vernieuwde en volledige herziene uitgave van verschenen: de Huismus.

Het boek komt op een moment dat het niet zo goed gaat met de mus. Eigenlijk gaat het dramatisch slecht met de mus want de populatie is de laatste jaren met 50% afgenomen en is het ineens een Rode Lijst soort geworden. Wat is er aan de hand? Dat blijkt een lastige vraag: het heeft o.a. te maken met het feit dat steeds minder mensen kippen en duiven houden (mussen zijn gek op hun voer) en dat boeren steeds minder graan verbouwen. Op bepaalde plekken weten mussen zich nog wel te handhaven: met name in kleine steden en dorpen in het oosten van het land. Maar voor een deel is het domweg nog niet duidelijk waarom het zo hard achteruit gaat met de mus.

In het eerste gedeelte van de Huismus wordt de mus als soort behandelt. Het blijkt dat de mus en de mens al sinds duizenden jaren met elkaar optrekken en dat de mus vermoedelijk ook uit Afrika komt. Het tweede gedeelte gaat over het dagelijks leven van de mus zoals het nest, voedsel, het sociale leven, doodsoorzaken en levensverwachting. Het leven van een mus is vol gevaren maar ze kunnen 12 jaar worden. Het derde deel van het boek gaat over de verhouding mussen-mensen: met o.a. "de mus in de literatuur", "de mus als huisdier" en "de mus als lastpost". In dat laatste hoofdstuk mag natuurlijk de beroemde "Dominomus" niet ontbreken. In 2005 wist deze mus een hal in Leeuwarden binnen te komen waarin 4 miljoen dominostenen stonden opgesteld. Er werd een jager ingeschakeld om de mus neer te schieten wat vervolgens een nationale rel veroorzaakte: een musje doodschieten voor een stomme dominostenen recordpoging, dat ging te ver!

De Huismus is een erg leuk boekje met ook nog eens prachtige tekeningen van Peter Vos: lezen dus! De mus kan dus wel wat hulp gebruiken: ga naar de website van Stichting Witte Mus of De Mussen Toevlucht voor informatie over wat je zelf kunt doen.

Reserveer de Huismus in onze catalogus.

Huishouden - Jenny Erpenbeck

Wie een boek wil lezen dat op een hele bijzondere en indringende manier een beeld van Duitsland in de vorige eeuw geeft, moet beslist Huishouden van Jenny Erpenbeck lezen.

Jenny Erpenbecks "Heimsuchung" is in het Nederlands verschenen onder de titel Huishouden. "Heimsuchung" betekent niet Huishouden", maar huiszoeking, plaag of heimwee. Al deze elementen komen terug in haar roman.
Aan een meer boven Berlijn zijn een aantal huizen gebouwd. In één van die huizen hebben zich sinds het begin van de twintigste eeuw twaalf levens afgespeeld. De herenboer en zijn dochters, de architect en zijn vrouw, de soldaat, de schrijfster, de bezoekster. Hun levens raken verweven met deze plek en daarom ook met elkaar. De tuinman die zwijgt en alles voor iedereen doet, vormt de rode draad in deze 12 verhalen.

Jenny Erpenbeck weet de individuele lotgevallen van de twaalf bewoners, op een mooie en rustige wijze, te verbinden met de grote geschiedenis; het keizerrijk, de Republiek van Weimar, het Derde Rijk, de DDR en het weer verenigde Duitsland. De geschiedenis wordt in etappes aangereikt maar de onderlinge verbanden moet je zelf uitpuzzelen. Dat er nergens wordt geoordeeld maakt het boek heel erg sterk.

De quote op de omslag "Een wonder van een leeservaring!" klopt wat mij betreft helemaal. Hoewel dit boek niet echt geschikt is voor de gemakzuchtige lezer.
In de NRC stond overigens een interessant interview met Jenny Erpenbeck.

Reserveer dit boek in onze catalogus

Winnaars Jonge Jury 2010 bekend

Jongeren tussen 12 en 16 jaar lezen van augustus t/m februari boeken van dat jaar ervoor en stemmen op hun favoriete titels. De vijf titels die de meeste stemmen krijgen worden genomineerd.

Gisteren werd bekend dat de jaarlijkse prijs van de Jonge Jury naar Francine Oomen gaat. Ze won de prijs met het boek Hoe Overleef Ik Mijn Vriendje (en hij mij!). Het is het elfde deel uit haar populaire serie Hoe overleef ik….  Deze serie gaat over het meisje Rosa dat in elk volgend deel wat ouder is. In dit elfde deel zit Rosa in de eindexamenklas en woont haar vriendje Neuz al op kamers. Het is de vierde keer dat Francine Oomen de prijs van de Jonge Jury wint. In 2004, 2005 en 2006 won ze met delen uit dezelfde serie.

Manon Sikkel won met haar boek Is Liefde Besmettelijk? Door Izzy Love de debutantenprijs van de Jonge Jury. De debutantenprijs wordt uitgereikt aan een schrijver die voor het eerst een jeugdboek schrijft. In het boek Is liefde besmettelijk? Door Izzy Love wordt de elfjarige Isa (Izzy of Izzy Love) verliefd op haar nieuwe klasgenoot Tristan. Op haar weblog legt Izzy uit wat liefde is. Manon Sikkel is van plan een Izzy Love-reeks te schrijven. Inmiddels verschenen ook:  Is vriendschap 4effer? Door Izzy Love en Hoe lang zijn geheimen houdbaar? Door Izzy Love.

Reserveer 'Hoe Overleef Ik Mijn Vriendje' in onze catalogus.
Reserveer "Is Liefde Besmettelijk?' in onze catalogus.

Annemarie

Rachel getting married

Voor wie de kunstfilm niet schuwt, voor liefhebbers van filmmakers als Lars von Trier en Susanne Bier: bekijk Rachel getting married. Waarom? Lees de perfecte recensie van Filmtotaal. Daarom.

In een Villa Kakelbont aan culturen, kleuren, emoties, verbaal geweld en heel veel muziek zie je hoe dicht liefde, afgunst, vrolijkheid en wanhoop bij elkaar kunnen liggen. De personages zijn levensecht, verre van perfect, soms vrij onsympathiek maar tegelijk ook liefdevol en beminnelijk. Het zijn mensen.

De regisseur (van Silence of the Lambs) sleurt je als kijker mee het moeras in, diep in de emotionele blubber van liefde, haat, jaloezie en onmacht. En liet mij met een och-zo-slecht-heb-ik-het-toch-ook-weer-niet-getroffen-gevoel achter.




Reserveer nu in onze catalogus.

Huil mij een rivier...

Opeens viel het me op: er zijn veel nummers geschreven over rivieren. Van een 'reisje langs de rijn' tot heftige vergelijkingen met tranendalen. Maar wat ik me wel afvraag: zijn er ook Nederlandstalige nummers die gaan over het mee laten voeren door de stroom? En hoe vertaal je in hemelsnaam 'cry me a river'? Tot zo'n gezellig deuntje over een pleziertochtje zijn we wel in staat, maar heeft iemand al eens een ballade geschreven over een rivier als metafoor voor je gevoelsleven?
Misschien zit ik er wel helemaal naast hoor, en ken ik gewoon de goeie muziek niet. Bij het zoeken in onze catalogus stuit ik al wel vrij snel op crematie-, uitvaart- en begrafenismuziek.. Dat zegt natuurlijk wel wat. Maar hebben we echte klassiekers? Ik weet het niet.
Dus roep ik graag uw hulp in! Want u kent ze natuurlijk wel, toch? Ik streef naar een Nederlandstalige top 10 van nummers over rivieren (waarbij het bovengenoemde 'reisje' uitgesloten wordt van deelname, dat snapt u  wel).
Gaat het ons lukken? Ik wacht in spanning af..
Om alvast een beetje in de sfeer te komen een willekeurige greep uit Engelstalig repertoire:



Zoek op 'rivier' in onze catalogus (en klik eens verder in de rechterkolom, je komt leuke dingen tegen...)

Kan door huid heen

Vastgenageld aan de bank zat ik. Ik volgde het leven van Marieke een jaar lang. Dat leven begon in Amsterdam, jong en snel. Dat leven veranderde door een afschuwelijk geweldsdelict en eindigde in een desolate gekte. Het was alsof ik het zelf meemaakte; ik werd er ingezogen en het koste even wat tijd om er weer uit te komen. Kan door huid heen.

Esther Rots vertelt een verhaal op zo'n manier dat het lijkt of jijzelf het ervaart. Als jij deze film dus gaat kijken ervaar je 'm ongetwijfeld anders dan ik, want op veel punten geef je er een eigen invulling aan. Dat zal er hoe dan ook één van beklemming zijn, want dat is onontkoombaar.

Op de vlucht voor de dreiging en het trauma van de grote stad, trekt ze zich terug in een verlopen boerderij op het plattelandse einde van de wereld. Maar zelfs daar voelt ze zich nog niet veilig genoeg, zodat ze het huis als een tweede huid om zich heen trekt. In een poging het huis te restaureren, moet ze het eerst helemaal onttakelen. Net als zichzelf. Het is een even simpele als doeltreffende metafoor voor de ontredderde staat waarin deze jonge vrouw zich bevindt. Hoe meer ze zich uit de wereld terugtrekt, hoe meer die om haar heen begint te desintegreren.

Nog het vermelden waard: de muziek. Ook die blijft je nog dagen achtervolgen.


Reserveer in onze catalogus

De Google code: stop met zoeken en begin met vinden!

Henk van Ess is internet-expert, universitair docent multimedia en internet en onderzoeksjournalist en weet als geen ander de ins en outs van Google. Hij geeft regelmatig workshops om o.a. journalisten, digitale rechercheurs, juristen en bibliothecarissen wegwijs te maken in de fijne kneepjes van zoeken met Google. Want Google is tenslotte toch de beste zoekmachine ter wereld? Nou nee, althans niet volgens van Ess. Volgens hem zijn alle onderstaande beweringen over Google niet waar:

• Google is goed in het vinden van nieuwe sites
• Google is completer dan andere zoekmachines
• Google is de beste zoekmachine ter wereld
• Zoekresultaten van Google zijn doorgaans betrouwbaar
• Google zoekt wereldwijd

Oeps, valt een beetje tegen. Google heeft dus blijkbaar ook zijn beperkingen en van Ess weet die goed uit te leggen. Google is dus niet perfect maar als je weet wat de beperkingen zijn kan dat ook weer handig zijn bij het zoeken.

Het verrassende uitgangspunt van van Ess is dat je bij het zoeken met Google niet moet denken in een vraag maar juist moet proberen het antwoord te voorspellen. Dat klinkt een beetje zweverig maar hij weet dit met praktische voorbeelden perfect toe te lichten. Met het handige hoofdstuk "Gereedschapskist voor de Google code" geeft hij 7 zoektools waarmee je zoekresultaten spectaculair zullen verbeteren. Van Ess geeft voorbeelden van de uitwerking van zoekvragen m.b.v. schermafbeeldingen dus je kunt zijn uitleg prima volgen. De Google code van van Ess is een handig boekje voor mensen die meer uit Google willen halen zowel privé als beroepsmatig. Wil je meer informatie over zoeken in andere bronnen dan Google kijk dan ook eens op zijn site www.voelspriet.nl.

Reserveer de Google code in onze catalogus

En je ziet nog eens wat - Renske de Greef

Voluntourisme is de nieuwste trend. Jonge mensen die vrijwilligerswerk gaan doen in derde wereld landen. Iedereen met plannen in die richting zou het boek En je ziet nog eens wat van Renske de Greef eerst moeten lezen.

Tijdens een uit de hand gelopen discussie over ontwikkelingswerk besluit Guusje, net klaar met de middelbare school, om vrijwilliger te worden in Afrika. Met hoge verwachtingen en weinig kennis van zaken vertrekt ze samen met een vriendin naar een weeshuis in Tanzania. Het klinkt allemaal zo mooi, maar de realiteit blijkt vaak anders te zijn. Het beeld dat Guusje heeft van vrijwilligerswerk in Afrika blijkt een stuk romantischer te zijn dan de werkelijkheid. Ze krijgt te maken met armoedige werkomstandigheden, ondankbare mensen, gedesillusioneerde vrijwilligers en komt tot het besef dat ze als westerse scholier net zo weinig kan doen als in eigen land.

Op de omslag van En je ziet nog eens wat van Renske de Greef staat "Huiver en lach. Dat is wat ik heb gedaan" van bestsellerauteur Herman Koch (Het Diner). En dat deed ik ook, het boek is met vaart geschreven, verbijsterend en hilarisch. Hoewel ik af en toe wel de indruk kreeg dat grappig zijn belangrijker leek te zijn dan de vraag of vrijwilligerswerk zin heeft.



Reserveer in onze catalogus

Mar Adentro

Heb je hem gisteravond op tv gezien? Die briljante Spaanse acteur Javier Bardem - die je echt elke rol kunt laten spelen - in die fantastische film Mar Adentro. Niet? Neem dan gauw die dvd mee, want dit is echt een must.

De film is gebaseerd op het waar gebeurde verhaal van de Spaanse Ramon Sampedro, die als sportieve jongeman van een rots duikt, z'n rug breekt en vanwege zijn totale verlamming daarna 30 jaar vecht voor zijn enige levens doel: waardig sterven. Want daar heeft hij hulp bij nodig, hij kan immers alleen maar z'n hoofd bewegen. Ramon blijkt een charismatische man (en ja, laat dat maar aan Bardem over) en er zijn veel mensen om hem heen die met liefde voor hem zorgen en ook begrip op kunnen brengen voor zijn wil om te sterven. Maar er is niemand die ook werkelijk het rietje met een dodelijke cocktail in z'n mond durft te stoppen.

De film - en het verhaal van de echte Ramon, dat breed in de pers kwam - toont mooi en integer de vele kanten van het dilemma rondom euthanasie. Dat ik vind dat iedereen net zoveel recht heeft om te sterven als om te leven, is misschien net zo kortzichtig als de mening dat je nooit in mag grijpen in het levenslot dat jou is voorbestemd. Deze film laat je vlijmscherp voelen dat leven en sterven gewoon niet zo simpel is. En maakt dat je tegen beter weten in nadenkt over de vraag waar voor jou de grens van een waardig leven ligt. Ik weet het wel... denk ik.




Reserveer in onze catalogus

John Hiatt - The Open Road

Ik was erg benieuwd naar het nieuwe album van John Hiatt. Ik ben al jaren fan en persoonlijk verantwoordelijk voor één van de meest gebruikte zoektermen in onze catalogus... Onlangs schreef ik al over het dubbelconcert van Hiatt en Lovett, dat overigens prachtig was. Maar het wachten was nog op de nieuwe plaat van de meester. En het wachten werd beloond.

The Open Road is een plaat die staat als een huis: iets steviger dan de voorganger Same Old Man, en wellicht dat mede daardoor de slijtage van zijn stem iets minder opvalt. Het past beter, het stoort niet, het blijft boeien.

"In voorgaande jaren gingen mijn nummers over thuiskomen", zegt Hiatt. Maar bij deze 11 nieuwe nummers, waaronder "Haulin" en het titelnummer "The Open Road" is thuis nooit de bestemming...

Bij het horen van het intro van 'What kind Of Man' herken ik opeens de sfeer en de sound van Bring The Family, de klassieke Hiatt-plaat die in een paar dagen tijd live is opgenomen: een sound die lang niet terug is gekomen bij titels die daarna zijn verschenen. Kortom: het kan me bekoren!
Als het goed is, komt Hiatt mét band naar Nederland deze zomer; dat heeft hij in ieder geval beloofd tijdens het al eerder genoemde concert met Lyle Lovett. Bij wijze van voorproefje de opname van het optreden in de show van David Letterman, waarbij we gelijk het antwoord krijgen op de vraag van Lyle Lovett: "Do or do you not own a Telecaster?"



Reserveer in onze catalogus

Het puberende brein

Met twee puberende kinderen in huis wordt het me soms wel eens teveel. Het ene moment zijn ze in een uitstekend humeur en het volgende moment valt er geen land meer mee te bezeilen. 's Morgens zijn ze hun bed niet uit te krijgen en 's avonds krijg je ze er niet in. En is het nou zo vreselijk moeilijk om een goede planning te maken voor de proefwerkweek waarvan je al vanaf het begin van het schooljaar weet hebt? En waarom moet dat werkstuk op datum x om 23:59 uur (de ab-so-lu-te deadline) worden verstuurd, terwijl je die opdracht ook al weken van tevoren had opgekregen? Het valt allemaal verklaren volgens Eveline Crone in Het puberende brein.

Eveline Crone is hoogleraar ontwikkelingspsychologie aan de Universiteit Leiden en doet onderzoek naar het brein en de ontwikkeling ervan. Hersenonderzoek heeft de laatste jaren enorm veel vooruitgang geboekt en daardoor weten we nu veel meer over de ontwikkeling van de hersenen dan een aantal jaren geleden. Uit al dit onderzoek blijkt dat onze hersenen zich blijven ontwikkelen tot zeker ons vijfentwintigste jaar.

In overzichtelijke hoofdstukken brengt Eveline Crone de verschillende onderdelen van ons brein naar voren. In "Het lerende brein" komt aan de orde wat er gebeurt als we met rekenen en taal bezig zijn, maar ook hoe ons geheugen werkt (of nog niet werkt). "Het emotionele brein" gaat over wat er gebeurt in de hersenen waardoor deze opeens zo explosief kunnen reageren en "Het sociale brein" verklaart waarom de mening en waardering van vrienden ineens zo belangrijker is. "Het creatieve brein" tenslotte laat zien dat de hersenen van de adolescent weliswaar in ontwikkeling zijn, maar daardoor ook enorme kansen bieden. Het zijn geen hersenen met alleen beperkingen, het zijn hersenen met mogelijkheden!

Hoewel het boek een wat wetenschappelijk insteek heeft geeft het meer inzicht in puberhersenen en de veranderingen die hierin plaatsvinden. Het is niet zo dat mijn pubers na het lezen van dit boek makkelijker zijn geworden, maar het is nu wel makkelijker te begrijpen waarom ze soms zo dwars zijn of waarom het met die planning niets is geworden.

Reserveer in onze catalogus