Laagland - Joseph O`Neill

Geen betere literaire agent dan Barack Obama. Als hij met een boek wordt gespot, schieten de verkoopcijfers van dat boek omhoog. Zo ook Netherland (vertaald als Laagland) van Joseph O´Neill. Nog meer favoriete boeken van Barack Obama zijn te vinden op de website van de NRC.

De titel Netherland geeft heel mooi de meerdere lagen in het boek aan. Het verwijst naar Nieuw-Nederland, Ground Zero is ook een soort laagland en de gemoedstoestand van Van den Broek is ook met ‘Netherland’ aan te duiden.

Het verhaal in het kort
De Nederlandse bankier Hans van den Broek woont in New York op het moment van de aanslagen. Vlak daarna besluit zijn vrouw terug te keren naar Londen, omdat ze weigert haar zoontje te laten opgroeien in het ‘verziekte’ politiek klimaat in de VS op dat moment. Hij blijft eenzaam en alleen in het Chelsea Hotel in het getraumatiseerde New York van na 9/11.
Op zoek naar een nieuw bestaan in een land waar hij zich niet langer thuis voelt, gaat hij met een stel Caribeans gaat cricketen. Tijdens een van deze wedstrijden ontmoet hij Chuck en ze dromen ervan om de stad zijn eerste echte cricketveld te geven. Maar dan ontdekt Hans dat Chuck ook minder onschuldige dromen nastreeft.



Laagland gaat over ontworteling en het verlangen naar een thuis in een op drift geraakte wereld. Netherland heeft nauwelijks een plot en toch blijft het boeien. Dankzij de boeiende observaties van hoofdpersoon Hans en de kleurrijke personages, zoals Chuck Ramkissoon, een donkere migrant uit Trinidad, een Russische ondernemer annex gangster, een Turkse engel en een food critic die Vinay heet.
En je krijgt een rondleiding door New York, waarbij de bekende plekjes worden overgeslagen en je terechtkomt in onbekende parkjes, uitgestorven kerkhoven, op voormalige vliegvelden en andere sfeervolle plekken.

Enige minpuntje vond ik de breedsprakige beschrijvingen van de ins en outs van het cricketspel, en zijn uitvoerige uitweidingen over zijn huwelijk(sproblemen). Daar had wat mij betreft flink in gesneden mogen worden.

Maar voor de rest zou ik zeggen…..laat je meevoeren met de stroom tussen tijden en plaatsen. Van Den Haag naar London naar New York naar Trinidad, op zoek naar gemoedsrust en naar een plek die je thuis kunt noemen.




Reserveer in onze catalogus

Uitblinkers - Malcolm Gladwell

Een aantal jaren geleden heb ik Intuïtie van Malcolm Gladwell met veel plezier gelezen, evenals zijn boek Het omslagpunt. Door de visuele boekrecensie van Marina Noordergraaf ontdekte ik dat zijn boek Het omslagpunt nu vertaald is als Het beslissende moment.

En nu dan zijn boek Uitblinkers, waarin succesvolle mensen centraal staan.
Hij maakt op verhalende wijze duidelijk dat er niet zoiets bestaat als een talent dat een mens ver brengt: talent en zelfs intelligentie dragen maar een beetje aan groot succes bij. Op de juiste plaats en in de juiste tijd worden geboren, keihard werken, en de juiste kansen krijgen blijkt belangrijk te zijn.

Aan de hand van talloze boeiende voorbeelden probeert hij dat duidelijk te maken. Van Canadese ijshockeyers die vooral succesvol zijn als hun geboortedag ergens ligt tussen januari en maart, tot imperium bouwende Joodse advocaten die vlak voor de tweede wereldoorlog werden geboren.

Of de Beatles, die voordat ze beroemd werden, in Hamburg elke avond konden optreden. Hierdoor leerden ze goed op elkaar inspelen en konden ze boven andere muziekbands uitstijgen.

Aan het eind van het boek raakte ik de draad in de bewijsvoering enigszins kwijt, maar ook dit boek heb ik met veel plezier gelezen.
En ook handig....het boek geeft prima excuses als het u niet voor de wind gaat.

Reserveer in onze catalogus

Caché: over dat wat we liever verbergen

TV-tip: vrijdag 7 augustus - NED 2 - 23.45 uur

Michael Haneke staat garant voor films die de kijker een wat ongemakkelijk gevoel geven. Ongemakkelijk, omdat ze iets van de maatschappij of de mens laten zien, waarvan we weten dat het er is, maar waar we eigenlijk niet zo goed raad mee weten. En wat we dus ook liever niet willen zien.

Zo heeft Le temps du loup veel indruk op me gemaakt. Evenals zijn bewerking van La Pianiste, naar het gelijknamige boek van Elfride Jelinek. Ik zag ooit in een documentaire over Haneke fragmenten uit Funny games. Die laat ik liever liggen. Ook al is hij vast briljant, als het kwaad zo duidelijk gepersonifieerd wordt en je er zo verschrikkelijk niks tegen kunt doen, haak ik af.

Een film die ik wel briljant vond, is Caché. Hierin wordt een geslaagde Franse tv-persoonlijkheid gestalked. Het begint met onschuldige videobeelden van zijn huis, maar al gauw komen er telefoontjes, brieven en bedreigingen. Niemand snapt wie er achter dit 'getreiter' zit. Wie kan er nu iets tegen hem en happy familie hebben? Maar ondertussen zie je dat die geslaagde meneer zich wat ongemakkelijk gaat voelen en komen er heel subtiel wat flashbacks uit z'n jeugd voorbij. Daar blijkt wel degelijk iets gebeurd te zijn. Iets dat iemand een reden kan geven om een statement te maken. Dat statement komt net zo onverwacht als dat het je bij je strot grijpt. Maar ja, het blijft een Haneke productie hè. Gewoon kijken, hij is het waard!



Reserveer in onze catalogus

Hoogst merkwaardig: Havank

De meesten hebben het van huis uit meegekregen: de boekenkast thuis bevatte een stuk of wat 'havankjes', en vroeg of laat ga je die toch een keer lezen. Of verzamelen, zoals ondergetekende. En zo kom je er achter dat je echt niet de enige liefhebber bent van Havank: er zijn er meer!
De avonturen van 'De Schaduw' worden tegenwoordig nogal eens aangemerkt als 'gedateerd' en 'oubollig', maar wat mij betreft gaat het om één van de beste Nederlandse misdaadauteurs. Een interessante persoonlijkheid ook, die Havank. Stukjes privéleven en fascinaties krijgen een plek in de verhalen. Ook vertaalde hij diverse avonturen van 'De Saint', de creatie van Leslie Charteris. In 1935 verscheen de eerste 'Havank'. Havank schreef 29 romans en twee verhalenbundels. Tijdens zijn leven werden er meer dan zes miljoen van verkocht. Na zijn dood werden de Schaduwromans met succes door de journalist Pieter Terpstra - onder de naam 'Havank-Terpstra' - voortgezet. Maar.. de meeste fans zijn van mening dat de 'havank-terpstra's' het niet halen bij de echte havankjes. Ook de onlangs verschenen titel 'Caribisch Complot' van Tomas Ross evenaart wat mij betreft niet de originele verwikkelingen van De Schaduw. Knap geschreven, dat wel, en zeker in een stijl die in de buurt komt, maar 'er klopt iets niet' (om het maar Schaduwiaans te zeggen).



Nog nooit een havankje gelezen? Doen! En herlezen kan ook geen kwaad. Je hoeft echt niet, zoals ik, een bedevaart te maken naar Zuid-Frankrijk om te zien uit welk raam een dodelijk schot is gelost... Maar genieten van de humor en het fraaie taalgebruik is verplicht wat mij betreft.

Het mannetje liep mistroostig te mopperen in de mist. En het had redenen om mistroostig te wezen, want tenslotte was het maar een klein en koud mannetje in een grote en donkere straat, waar het licht van schaarse lantaarns gesmoord werd in druipend natte watten van grauwe herfstnevel.
'Huuh!...' zei het mannetje, en het huiverde.
(uit: Polka Mazurka, 1939)

Meer van Havank in onze catalogus
Reserveer Polka Mazurka in onze catalogus
Reserveer Caribisch Complot in onze catalogus

La tourneuse de pages

TV-tip: vrijdag 31 juli - NED 2 - 23.40 uur

Stel je voor... je bent een beroemde concertpianiste, met slechts één grote handicap; verstikkende plankenkoorts. Wat heb je dan nodig? Een bladluis die jou zekerheid geeft, waar je blind op kunt vertrouwen.

Stel je voor... je bent een jonge, getalenteerde, ambitieuze pianiste, je doet toelatingsexamen voor het conservatorium en wordt afgeleid door iemand in de jury die het belangrijker vindt om een handtekening uit te delen aan een verdwaalde fan dan om naar jouw spel te luisteren. Wat doe je dan? Je sluit de pianoklep voorgoed en zint op wraak.

La tourneuse de pages is een beklemmende psychothriller. Over een zwijgzaam, rustig meisje met het geheugen van een olifant, dat zich langzaam en onopvallend in het leven mengt van de vrouw die het einde van haar muziekcarrière inluidde. Beetje bij beetje, zonder te overhaasten, komt ze steeds dichter bij het verlossende slot. Een slot dat verrast, ondanks dat je weet dat het gaat komen. Knap!

Daarnaast is het ook een film over de onaangename kantjes van muziek maken op het hoogste niveau, de stress en de jaloezie. Lekker, ook voor wie dat wereldje niet kent!



Reserveer in onze catalogus

Bill Bryson: aantekeningen uit een groot land

Ik ben een echte Bill Bryson fan. Zijn boeken hebben het soort humor waardoor je tijdens het lezen steeds zit te gniffelen (soms tot grote irritatie van mensen om je heen). Ik heb net zijn boek Aantekeningen uit een groot land gelezen, erg leuk! En interessant ook want Bill Bryson is een nieuwsgierig mannetje die onderwerpen tot de bodem uitzoekt.

Aantekeningen uit een groot land is een ideaal "effe lezen en dan effe wat anders doen" vakantieboek. Het bestaat namelijk uit circa 80 columns die hij schreef voor de weekendbijlage van een Britse krant. Bill Bryson is een Amerikaan die in de jaren zeventig op wereldreis is blijven hangen in Groot-Brittannië. Hij is getrouwd met een Engelse en werkte decennia als journalist bij diverse Britse kranten. Eind jaren negentig gaat hij met zijn gezin terug naar Amerika en schrijft voor het Britse publiek over wat hij daar allemaal meemaakt.

Hij is weliswaar zelf een geboren Amerikaan maar intussen half Brits en als relatieve buitenstaander kan hij zich zeer verbazen over de Amerikanen en de Amerikaanse maatschappij. Zijn columns gaan over van alles en nog wat. Bijvoorbeeld dat in Amerika niemand loopt: alles wordt met de auto gedaan en de gemiddelde Amerikaan gebruikt zijn benen voor maar 350 meter per dag. Verder dat het in Amerika stikt van de advocaten: in totaal 800.000 stuks. Dat zijn 300 advocaten per 100.000 inwoners en dat de "I sue you" cultuur helemaal doorslaat. Hoe groot en wild Amerika wel niet is: bijvoorbeeld de staat New Hampshire, waar hij woont, bestaat voor 85% uit bos. In die wildernis kunnen mensen gemakkelijk verdwalen en zelfs vliegtuigen neerstorten om nooit meer gevonden te worden. En zo gaat het door met interessante en bizarre voorbeelden van het leven in Amerika. Een echte aanrader!

Reserveer in onze catalogus

Dwalingen - Alex Verburg

Het verhaal
In een dorp aan de Hollandse kust kennen de mensen elkaar door en door. Hier laat de oorlog zich anders voelen dan op het slagveld, anders dan in de grote steden. Maar de gebeurtenissen in de wereld dringen er wel door, tot in de kille slaapkamertjes van kleine huizen tegen de duinen. De zeventienjarige Annie wordt verliefd op Johann, die werkt voor de Duitse Arbeitsdienst. Zij is de dochter van een NSB'er, maar heeft zelf niets op met de bezetting, hij een herdersjongen die graag bij zijn kudde was gebleven. Het is de prille liefde tussen twee onschuldige mensen, maar deze liefde wordt beladen met schuld door de tijd en omgeving waarin zij leven.

In zijn nieuwste roman Dwalingen vertelt Alex Verburg de waargebeurde geschiedenis van een vrouw die op haar zeventiende, tijdens de Duitse bezetting in WOII, verliefd werd op een Duitser. Verburg mocht van deze dame haar verhaal te vertellen, op voorwaarde dat hij haar identiteit niet zou prijsgeven. Deze vrouw, die in het boek als Annie uit het Hollandse kustdorp Duindorp wordt beschreven, overleed op 83-jarige leeftijd vlak voor het verschijnen van het boek.
Ik voelde al snel veel sympathie voor Annie, haar leven bestaat voornamelijk uit dienstbaar zijn aan haar ouders, die veel zorg nodig hebben. Haar moeder is ziekelijk, haar vader een verzuurde NSB-er. Bovendien wil Annie helemaal niets met politiek en de oorlog te maken hebben; het gaat haar enkel en alleen om haar liefde voor Johann. En hij is net zo goed een oorlogsslachtoffer: zijn land werd door Duitsland geannexeerd en hij moest zijn familie en zijn kudde achterlaten om in het koude Holland voor paarden te gaan zorgen.

Mooie gedetailleerde sfeerbeschrijvingen, zoals bijv. de geur van vers stro: "Ze snoof de kruidige geur van vers stro op, van haver en paardenvijgen. Vliegen gonsden door de ruimte, sommige met glanzende rugschildjes van pauwachtig blauw en groen". Mooi toch?

Een boek als Dwalingen leent zich al gauw voor moralistische overpeinzingen. Maar gelukkig doet Alex Verburg dit niet. De vraag of en door wie er dwalingen zijn begaan, laat hij open. Geen sentiment, wel oog voor sfeer, en geen gemoraliseer. Een eerlijk, leesbaar en echt verhaal om van te genieten.

Reserveer in onze catalogus

Eenzaamheid van de priemgetallen - Paolo Giordano

Ik heb blijkbaar een voorkeur voor Italiaanse schrijvers die de Premio Strega winnen. En de 26-jarige Paolo Giordano is met zijn boek De eenzaamheid van de priemgetallen ook nog eens de jongste Premio Strega-winnaar aller tijden!

Het verhaal pakte mij vanaf het begin.
De briljante Mattia schaamt zich voor zijn achterlijke tweelingzusje Michela. Onderweg naar een verjaardagsfeestje liet hij dat lastige zusje eventjes achter op een bank in het park. Ze is nooit teruggevonden.
Alice wordt door haar vader gedwongen te skiën. Zijn obsessie voor de lange latten maakt haar opstandig en als zij tijdens een mistige afdaling haar skiklasje verlaat, breekt ze haar been. Sindsdien loopt ze mank.

Mattia omschrijft zichzelf en Alice als twee priemgetallen die afwijken van hun omgeving zoals priemgetallen dat doen ten opzichte van de rest van de getallen:
”Alleen en verloren, vlak bij elkaar, maar niet dicht genoeg om elkaar echt aan te raken”.
Giordano beschrijft heel mooi hoe twee jonge mensen hun draai in het leven proberen te vinden; van hun traumatische jeugdjaren tot ze bijna dertigers zijn. Alice en Mattia voelen zich vanaf de dag van hun ontmoeting verbonden, maar merken al snel hoe moeilijk het is om wezenlijk contact met elkaar te krijgen.

Het is een roman die je bijna filmisch meesleept, je hebt geen idee hoe het zal eindigen. Het enige dat je kunt doen, is hopen op een happy end, maar de vraag is of dat er wel komt. Wat mij betreft mag deze jonge schrijver nog heel veel meer moois uitbrengen!
Waarschuwing: dit boek is moeilijk weg te leggen als je begint te lezen!

Reserveer in onze catalogus

Atonement

Voor één keer 'steel' ik een beschrijving van een film. Geschreven door Bart Moeyaert op het weblog van Villa Kakelbont, toen hij gastschrijver van de maand was.
Want hij is mooi.

Gisteravond zat ik om kwart voor zes in bioscoop Arthouse in Zürich. Ik heb Atonement gezien. Er is iets met me gebeurd.

Ik kan niet puur genietend in een bioscoopzaal zitten. Vanaf minuut één ga ik ontleden, meten, meedenken met dialogen, beeldvoering, setting. Heeft de regisseur gegoocheld met het verhaal? Vangt de montage een ritme dat er is ingestopt om het publiek te behagen? Het is sterker dan mezelf, maar pas als ik het vragenstellen vergeet, weet ik dat de film bij mij werkt. Als ik de trucs of de kunstjes niet meer zie, dan is er blijkbaar een andere kracht aan het werk.

Tijdens Atonement was er een andere kracht aan het werk. Ik heb het boek van Ian McEwan gelezen, hij is één van de schrijvers die ik verzamel, sinds ik The Cement Garden heb gelezen, jaren geleden. Ik kende dus het verhaal dat zou komen. En toch. Was het de beginscène, met de elfjarige Briony die op haar schrijfmachine een toneelstuk afmaakt, op dezelfde manier zoals ik het deed toen ik elf was en poppenkastverhalen schreef? Was het die ene simpele wijsheid over het verschil tussen de roman en het theaterstuk — het feit dat je als schrijver van theaterstukken geheel afhankelijk bent van derden? Was het mijn verbazing voor de spannende forward-and-back-techniek die scenarist Christopher Hampton toepast? (Hij is ook de scenarist van Dangerous Liaisons, daar liet hij ook al een staaltje van zijn kunnen zien.) Het zal allemaal wel geholpen hebben, inclusief de fotografie, de slimme filmmuziek (ze viel me een beetje te hard op, en dat is niet goed, maar ik vond het wel een vondst, met die schrijfmachine als instrument), en die minutenlange camerabeweging over het strand van Duinkerken. Mooi. Prima.

Toch denk ik dat het vooral Vanessa Redgrave was die het werk wat mij betreft heeft afgemaakt. Zij is de oudere schrijfster Briony Tallis, die op de televisie haar laatste boek becommentarieert, Atonement, het boek dat ze zelf ‘eigenlijk haar eerste’ noemt. Ineens zegt ze iets over de waarheid en de leugen, de feiten en de fictie, het echte en onechte. Omdat ik in mijn eentje in de zaal zat, was het alsof Vanessa Redgrave zich niet rechtstreeks tot de camera richtte, maar het alleen tegen mij zei. En auw, de klappen kwamen aan.

Reserveer in onze catalogus.

Donderdagmiddag. Half vier.

Ik las alweer een tijd geleden het boek Donderdagmiddag. Half vier. van Kristien Hemmerechts, zo'n Vlaamse Reus. De flaptekst schrijft:

Dit is een boek over kinderen. Over mensen die kinderen willen maar ze niet kunnen krijgen, of ze kunnen krijgen maar ze niet willen, of ze krijgen zonder ze te willen, of ze willen en ook krijgen. En omdat het een boek over het hebben en krijgen en willen van kinderen is, is het ook een boek over liefde, en over het maken van die kinderen, dat soms in liefde gebeurt. Soms ook niet.

Kijk, dán heb je mijn aandacht.

Alles draait in dit boek om een fataal ongeluk, veroorzaakt op een donderdagmiddag, om half vier, door de camionette van typeleraar Damiën. De auteur had het ook een 'bestelbus' kunnen noemen, maar - zo legt ze in het eerste hoofdstuk uit - in dit verhaal past een camionette beter. En ze heeft gelijk. Een ander personage werkt in een frietkot. Daarom hou ik dus zo van Vlaamse schrijvers.

De aanloop naar en de gevolgen van dit ongeluk worden verteld door de ogen van verschillende personen uit het leven van het slachtoffer. Een mooie vorm. Aan het eind komt alles samen in het verhaal van Karen, het slachtoffer.

Op haar website schrijft Hemmerechts:

Ik heb dit boek geschreven omdat ik stilaan geloof dat de belangrijkste relatie die een mens in zijn of haar leven kan hebben, die met zijn of haar kinderen is, ongeacht het succes of falen ervan. Meer en meer geloof ik dat ouders onvoorwaardelijk van hun kinderen moeten houden, hoe moeilijk dat soms ook kan zijn. Dit boek is dan ook opgedragen aan alle kinderen, en dus aan ieder van ons.

Geloof me, het is een mooi boek. Of je nu ouder bent of kind...

Reserveer in onze catalogus.

Mannen die vrouwen haten

Op de omslag van dit boek, geschreven door Stieg Larsson, staat misdaadroman. Normaal zou ik deze titel dan laten liggen. Ik heb niets met misdaad. Maar iets haalde mij over de streep. “Scandinavische roman. Debuut.” Gezien de gunstige prijs heb ik het zelfs gekocht. En ik ben niet teleurgesteld. Het voldeed aan de verwachtingen, zelfs meer dan dat.

Journalist Mikael Blomkvist, zojuist veroordeeld wegens smaad, wordt door de grootindustrieel Henrik Vanger ingehuurd om een familiekroniek te schijven en om uit te vinden wat er met zijn veertig jaar geleden verdwenen nicht Harriet is gebeurd. De zaak is nooit opgelost. Blomkvist begint zijn taak, met weinig vertrouwen, op een speciale plaats: een eilandje in het noorden van Zweden, waar de familie Vanger bij elkaar woont, een familie vol met vetes en vreemde figuren. Met Lisbeth Salander, een jonge gecompliceerde vrouw vol piercings en tatoeages maar een buitengewone goede hacker, vormt Blomkvist en hecht team. Als Blomkvist eindelijk een vinger achter het geheim krijgt, wordt er een gruwelijke beerput geopend en wordt duidelijk met wat voor familie hij te maken heeft.

Het is het eerste deel van De Millennium trilogie. De vijfhonderd pagina’s laten zich ademloos lezen dank zij de spannende en knap met elkaar verweven verhaal lijnen. Een prima boek voor deze tijd van het jaar, of je nu vakantie hebt of niet.

Het verhaal achter deze trilogie is nogal bizar. De auteur heeft de boeken in z’n vrije tijd geschreven, alles in één keer ingeleverd bij de uitgever en dat ook nog vlak voor zijn plotselinge dood. Tragisch dat hij niets meer meemaakt van de hype rond zijn boeken.

In verschillende besprekingen wordt al een vergelijking getrokken met de Da Vinci Code en voor liefhebbers van Mankell is het een echte aanrader. Ik verheug me in ieder geval al op deel 2 en 3: De vrouw die met vuur speelde en Gerechtigheid. Ben heel benieuwd of de auteur mij kan blijven verrassen.

Reserveer in onze catalogus


Francine

Econoshock: 6 schokken die ons leven zullen veranderen

"Dat u in interessante tijden moge leven" is een oude Chinese vervloeking. Volgens Geert Noels, auteur van het boek Econoshock, gaan we de komende jaren zeer interessante tijden tegemoet.

De wereldeconomie wordt door elkaar geschud als nooit tevoren en zal ons leven ingrijpend gaan veranderen. Geert Noels (hoofdeconoom bij de zakenbank Petercam) ziet 6 schokken waar we allemaal mee te maken gaan krijgen.
Schok 1 is de demografie: de wereldbevolking zou kunnen doorgroeien naar 10 miljard in het jaar 2050. Veel te veel voor onze planeet om al deze mensen te voeden. Andere demografische schokken zijn de vergrijzing en de verschuiving van het gewicht van wereldbevolking van het Westen naar het Oosten.
Schok 2 is dat het zwaartepunt van de economie verschuift naar het Oosten en dan hebben we het natuurlijk over China. Wat heeft het het wakker worden van China als economische reus voor gevolgen?
Schok 3 is de opkomst van de informatie en communicatietechnologie. We zijn er aan gewend maar wat voor een impact heeft e-mail, internet en mobiele telefonie wel niet gehad op ons leven tot nu toe? Deze schok is al een tijdje bezig maar het ligt zeker nog niet achter ons.
Schok 4 is het einde van de fossiele brandstoffen. De olie raakt op en hoe moeten we omgaan met deze energieschok?
Schok 5 is het nieuwe kapitalisme. Hoe moeten we het financiële systeem veranderen om een nieuwe creditcrisis te voorkomen?
En tenslotte Schok 6: de groene economie. De opwarming van de aarde afremmen wordt een enorme uitdaging voor de mens. Het zal ook zeker ingrijpen in ons leven; denk aan toerisme (vliegen!), bezit van een eigen auto en het eten van energievretende voedingsproducten zoals vlees.

Nogal schokkend allemaal? Geert Noels is zeker geen doemdenker maar een realist die ook oplossingen aandraagt. Ik vind Econoshock een belangrijk boek dat ons met de neus op de feiten drukt. Wij gaan met deze veranderingen te maken krijgen of we het nu leuk vinden of niet.

Reserveer in onze catalogus

Imprimatur - Monaldi & Sorti

Op zoek naar iets heel anders, ontdekte ik de Italiaanse Nicci French, Monaldi & Sorti, een Italiaans echtpaar en schrijversduo dat dikke boeken over de zeventiende eeuw schrijft.

De titel van het eerste deel, Imprimatur, is een knipoog naar censuurmaatregelen van de Rooms-Katholieke Kerk. Imprimatur (Latijn voor: het worde gedrukt) is een term die gebruikt wordt wanneer een werk gepubliceerd mag worden, nadat het grondig is onderzocht naar eventuele laster en alles netjes volgens het katholieke geloof is.

De eerste twee boeken hadden beiden een nog een nasleep. Elk historisch feitje wordt namelijk door M&S nageplozen en boek na boek is dit goed voor een historische onthulling. De onthulling in Imprimatur betrof Paus Innocentius Xl, die opeens niet zo innocentius meer bleek maar centjes in de zak van Willem lll van Oranje leek te hebben gestopt om Jacobus ll van Engeland in 1688 van de troon te kunnen stoten. Deze onthulling betekende het einde van de Italiaanse publicaties van de Sorti en Monaldi-cyclus, dankzij het Vaticaan. Maar gelukkig is er Uitgeverij De Bezige Bij. Zij geeft de boeken van Sorti en Monaldi zonder uitzondering als eerste uit in het veilige Nederland.

Secretum en Veritas zijn de volgende op mijn leeslijst. Het tweede en derde deel in een reeks van zeven. Dat de volgende delen maar snel mogen volgen….

In 2008 hielden Monaldi & Sorti de de 4e Belle van Zuylenlezing in Utrecht. Nelleke Noordervliet, Hans Magnus Enzensberger en Jeanette Winterson gingen hen in respectievelijk 2005, 2006 en 2007 voor.

Reserveer Imprimatur in onze catalogus
Reserveer Secretum in onze catalogus
Reserveer Veritas in onze catalogus