maandag 8 juni 2009

Une liaison pornographique

Voordat je denkt: "Welke kant gaan ze nu op met dit blog..." Ondanks dat de titel anders doet vermoeden, is Une liaison pornographique in de eerste plaats een film over mensen. En over liefde.

Zij en hij (de namen blijven onbekend) delen een bepaalde erotische fantasie en ontmoeten elkaar wekelijks, om na een kopje koffie in een vast café die fantasie uit te voeren in een vast hotel. Twee acteurs, twee locaties. Lekker low budget! En van dat hotel zien we meestal alleen de kamerdeur, want wat zich daar achter afspeelt laat de regisseur over aan onze eigen fantasie. Volgens mij bevat de trailer zelfs alle seks uit de film, die in de Amerikaanse versie zelfs is verzacht tot Une liaison d'Amour.

Maar ik vergis me, er is nog een derde ingrediënt: een onzichtbare interviewer, misschien wel documentaire maker. Zij en hij vertellen - jaren later - onafhankelijk van elkaar het verhaal van hun 'liaison' aan deze persoon. Een mooie vertelvorm, want daardoor zien wij dat zij en hij soms een ander beeld hebben van wat er is gebeurd en dat zij en hij het zeker anders hebben beleefd. Verder wordt er gewoon lekker veel gepraat, zoals dat hoort in Franse films.

Wat begint als een seksuele relatie verandert als er onbedoeld en onverwacht toch liefde in het spel komt. De toon van de gesprekken veranderen, er komen problemen, zij en hij krijgen koudwatervrees... Je kunt zeggen dat ze weer neerdalen in het 'gewone leven'. En daar zit dus ook de kracht en ontroering van deze film. Want wie het bij de afloop droog houdt, heeft volgens mij nog nooit de pijn van een gebroken hart gevoeld.




Helaas is deze dvd alleen nog aanwezig in de verzamelbox Sex & Cinema. Een plek waar hij volgens mij helemaal niet thuis hoort, gezien het thema en de overige film in deze box. Excuus daarvoor.

Reserveer de verzamelbox in onze catalogus

zaterdag 6 juni 2009

Band Of Heathens 2



Ik ben teruggeworpen in de tijd. Een tijd die ik, als een relatief jong iemand met een muzieksmaak van ver voor mijn tijd, nooit gekend heb. Ik maakte al eerder melding van The Band Of Heathens.
Vanavond waande ik mij bij een concert van The Band, of van Little Feat, of toch van The Allman Brothers Band... Of gewoon van alles een beetje? De geur van wierook zit nog in mijn neus...
Ik kan niet anders dan nogmaals wijzen op deze band: nu ik ze live heb mogen zien, wordt het nóg meer genieten van de muziek! En hoewel ik een liefhebber ben van de wat treuriger nummers, blijven de opgewekte deunen hangen.
"You're the sugar in my black coffee..." Heerlijk, ook al drink ik mijn koffie al jaren helemaal zwart...

Reserveer via onze catalogus bij Muziekweb

woensdag 3 juni 2009

Cornelia Funke


Het eerste boek dat ik van Cornelia Funke las was 'De dievenbende Scipio'. Ik wist weer van niets, had er nooit van gehoord, maar het bleek een gouden (of liever een zilveren) greep, want het boek ontving de zilveren griffel en dat was niet zomaar. In 'De dievenbende van Scipio' vertelt Cornelia Funke een verhaal, dat zó vanuit een kind geschreven is dat je identificeren met dat kind haast vanzelfsprekend is. Als volwassene waande ik me weer kind, mijn kinderen waanden zich de grote held en beleefden de avonturen van Prosper en zijn jongere broer Bo in Venetië alsof ze er zelf rondliepen. Nu hadden ze kort daarvoor in Venetië rondgelopen, dat maakte het wel nóg iets interessanter, maar ook zonder Venetië te kennen, denk ik dat ze zich er een voorstelling van hadden gemaakt die Venetië eer aan doet. Cornelia beschrijft de stad, zoals ik haar het liefst ervaar: stille grachten, grote palazzo's, rijke historie, mysterieuze steegjes en midden in de drukte van de stad altijd die plekjes waar je je opeens alleen op de wereld waant of ineens overweldigd wordt door een intense stilte.

'De dievenbende van Scipio' is een fantastisch avonturenboek van de Duitse schrijfster Cornelia Funke over twee broers, Prosper (12) en Bo (5). Hun moeder is overleden en tante Esther wil alleen Bo in huis nemen. Prosper moet naar een internaat, maar wil natuurlijk niet van Bo gescheiden worden. Ze vluchten naar Venetië, de mooie stad waar hun moeder over vertelde. De jongens voelen zich er al gauw thuis. Bo vindt vooral de marmeren draken, gevleugelde leeuwen en reusachtige gouden paarden erg mooi.

De broers vinden onderdak bij de dievenbende van Scipio in een verlaten bioscoop. De raadselachtige Scipio - gehuld in lange jas, vogelmasker en hoge laarzen - is niet zomaar een jongen. Scipio is de Dievenkoning! Hij brengt zijn bende regelmatig nieuwe buit, die de vijf diefjes verkopen aan gierige dikzak Ernesto Barbarossa. Zo overleven zij zonder volwassenen.
Door dit verhaal heen is knap een ander avontuur geweven. Scipio krijgt namelijk van een oude graaf de opdracht een geheimzinnig voorwerp te stelen. Door dit voorwerp ontrafelt de dievenbende een mysterie dat hen helemaal tot aan het geheime eiland 'Isola Segreta' leidt. Daar heeft al jaren niemand voet aan wal gezet. Of toch wel?

In 'De dievenbende van Scipio' blijft van begin tot eind spannend of het de broers zal lukken bij elkaar te blijven. De andere kinderen uit de bende, de eigenwijze Wesp, koppige Riccio, knutselaar Mosca en Scipio die zo graag volwassen wil zijn, worden je vrienden en het is moeilijk om weer afscheid te moeten nemen.

Als je dan toch afscheid moet nemen kun je gerust beginnen aan de trilogie 'De wereld van inkt' bestaande uit 'Het hart van inkt', 'Het web van inkt' en 'De nacht van inkt'. Eveneens juweeltjes van en voor de fantasie!

Reserveer in onze catalogus

dinsdag 2 juni 2009

Into the wild

Stel je voor: knip je creditcards door, maak al je spaargeld over naar een goed doel en verbrand het geld in je portemonnee. En dan ga je zwerven door verlaten natuurgebieden in Amerika. Dat is precies wat Christopher McCandless deed na zijn diploma-uitreiking van de universiteit en 2 jaar later was hij dood...

Jaren geleden las ik het boek Into the Wild (vertaald als De Wildernis in) van John Krakauer en dat maakte veel indruk op me. Krakauer is in Amerika een bekende journalist, schrijver en bergbeklimmer. Van een tijdschrift kreeg hij de opdracht om een verhaal te schrijven over een 24 jarige jongen (Christopher McCandless) die diep in de wildernis van Alaska dood was gevonden. Hij raakte steeds meer door die jongen gefascineerd. Hij gaat op zoek naar een verklaring voor de drijfveren van Chris, reconstrueert zijn reis en spreekt met mensen die hem onderweg hebben ontmoet. Het wordt uiteindelijk een indrukwekkend verhaal van een raadselachtige jongen die op een rigoureuze manier breekt met het normale leven om op zoek te gaan naar de ultieme vrijheid en het beleven van de ongerepte natuur. De wildernis in werd in de jaren negentig een bestseller in Amerika.

De acteur en regisseur Sean Penn heeft na jarenlang contact toestemming gekregen van de ouders van Chris om het boek te verfilmen. Het is een prachtige film geworden die het boek volledig recht doet wat mij betreft. Kijk voor een indruk op de filmsite van Into the Wild. Wrang detail: de foto bij dit bericht is het laatste zelfportret van Christopher McCandless dat is gevonden in zijn camera.

Reserveer in onze catalogus:

Het boek: "De wildernis in" door John Krakauer
De DVD: "Into the Wild" door Sean Penn

zaterdag 30 mei 2009

Breyten Breytenbach in Hengelo

Ter gelegenheid van de 70e verjaardag van Breyten Breytenbach organiseren AkkuH, galerie LansUylen, Bibliotheek Hengelo de manifestatie Raakruimtes.

En het allermooiste is natuurlijk dat Breyten Breytenbach vanaf 13 juni een paar dagen in Hengelo is!!
Dinsdagavond 16 juni houdt dichter, prozaschrijver en vertaler H.C. ten Berge op uitnodiging van Raakruimtes een lezing over de literaire werken van Breyten Breytenbach in Bibliotheek Hengelo Beursplein.

Zijn poëzie heb ik al eens eerder gelezen en het herlezen van zijn boek Landschappen van onze tijd, vermaakt aan een beminde was een feestje, zoals bijv. dit gedicht:
de maan is gevallen en de sterren
zijn gesnoten, vogels deftig in grijze
feesttooi uiten een haastige groet van
zilveren olijf tot groene kurkeik. bij Don Ve cino
kraait een bantammer onder de lege vijgenboom,
wijd en veel verder naar het noorden, dicht bij de
grens


Bij zijn poëtische teksten gaat het niet zozeer om de betekenis van de woorden, maar het ervaren van zijn woordweefsels.

Voor Breytenbach is de prachtige uitspraak van Matisse over poezie en
schilderen van grote betekenis:
''Ik schilder tot dat de hand zingt''. Voor hem werkt dat soms ook echt zo bij het schilderen en bij de poëzie. "Als je de technieken beheerst, als je de horden van het bewust kiezen hebt genomen en niet meer denkt aan goede of foute beslissingen, dan kan de hand gaan zingen. En het allermooiste is als je in een schilderij of een gedicht kunt dansen".

donderdag 28 mei 2009

Voor altijd The Boss


De cd 'Working on a dream' van Bruce Springsteen heeft mij geraakt.
Volgens gevonden recensies (bekroond met 4 sterren) heeft Springsteen met deze cd het heilige vuur teruggevonden. Wat dat vuur dan ook mag wezen. Natuurlijk is de aanwezigheid van de E-Street band essentieel. Springsteen zegt zelf over de plaat:
"“Tijdens de breaks die we hadden tijdens de laatste tour doken we met de E-Street Band steeds de studio in om de nummers op te nemen. Ik hoop dat "Working On A Dream" de energie heeft vastgelegd van een band die net van het podium afstapte en daar hun beste shows ooit speelde..."

Net als voorganger ‘Magic’ behoort 'Working on a dream' tot het beste wat Bruce Springsteen gemaakt heeft. Hij blijft op zijn zestigste een onverklaarbaar fenomeen.
Veel mensen denken nog altijd dat Springsteen alleen in de Rock and Roll- en schreeuwerig hoek zit met zijn nummers.
Deze veelzijdige cd bewijst het tegendeel: van ballade tot country song, maar ook stevige nummers zijn aanwezig. Alle teksten hebben een politieke dan wel sociale lading. Een cd om (zeker in de aanloop naar Pinkpop!) vaak naar te luisteren.
Tenminste, dat doe ik wel.

Francine


Reserveer in onze catalogus

maandag 25 mei 2009

Swimming Pool

Een film die me geïntrigeerd heeft is Swimming Pool: een psychologische thriller over twee vrouwen (met ijskoningin Charlotte Rampling), die qua leeftijd en levensstijl ver van elkaar af staan, maar die na verloop van tijd toch nader tot elkaar komen. Op zich een simpel gegeven, maar het venijn zit hem in de subtiliteit en in de details waarmee dit gegeven is uitgewerkt. En in de staart.

Onderstaande trailer laat de grote lijn van het verhaal zien, daar heb ik weinig aan toe te voegen: een schrijfster van detectiveverhalen raakt verstrikt in haar eigen 'detective'. Maar wat maakt het dan zo intrigerend? Tja, toch wel die vrouwen en de ontwikkeling die hun personage doormaakt. De mooie, zelfverzekerde, jonge vrouw blijkt van binnen een beschadigd klein meisje en wordt in de loop van het verhaal letterlijk steeds lelijker. De vastgelopen, bijna a-seksuele, oudere vrouw, bloeit op door het avontuur, vindt langzaam haar kracht en schoonheid terug en wordt dus ook letterlijk steeds mooier.

Maar dan dat einde... geen idee wat ik ermee moet. Toch vind ik dat juist zo geweldig aan films. Als ik het lemma in wikipedia teruglees (zoek dat zelf maar op, want het verklapt heel veel over de inhoud) denk ik: "Oh ja. Zo kun je het inderdaad ook interpreteren." Briljant als een regisseur dat voor elkaar krijgt.


Reserveer in onze catalogus

woensdag 20 mei 2009

Het Abessijner bewijs

Dit is zo'n titel die ik altijd even aanklik om er iets meer over te weten komen. Met Het Abessijner bewijs van Jenny White blijf ik bij de detectives. Net als mijn collega blogschrijver Peter probeer ik graag af en toe iets nieuws uit. En net als Fandorin speelt dit boek zich af eind 19e eeuw. Ik vind de combinatie historie en detective een spannende. Aan de ene kant het tijdsbeeld dat wordt neergezet, aan de andere kant een spannend verhaal dat je in de greep houdt.

Het Abessijner bewijs speelt zich af in het Istanbul van 1887 waar de magistraat Kamil Pasja de roof op waardevolle kunstschatten uit kerken en moskeeën onderzoekt. Tussen deze waardevolle voorwerpen bevindt zich een ogenschijnlijk minder waardevol reliek, maar al snel blijkt dat de prijs ervan meer dan één moord waard is.

Naast de beschrijving van de Turkse samenleving eind 19e eeuw in Istanbul krijgt het verhaal extra kleur door de bijzondere rituelen van een religieuze sekte die afstamt van de Abessijner slaven.
Het Abessijner bewijs is, na 'Het zegel van de sultan, de tweede thriller van Jenny White met Kamil Pasja in de hoofdrol.

Reserveer in onze catalogus

maandag 18 mei 2009

Fandorin: Russische detective met stijl

Na weer een detective over een seriemoordenaar (gaaaaap) ben ik op zoek gegaan naar iets totaal anders én ik heb het gevonden: Fandorin door Boris Akoenin. Het verhaal speelt zich af in het jaar 1876, in het Rusland van de Tsaar Alexander II. De held is Erast Petrovitsj Fandorin, een beginnend ambtenaartje bij de recherche van Moskow. Als een knappe, rijke student zichzelf in een Moskaus park door het hoofd schiet krijgt Fandorin de opdracht om de administratieve rompslomp rond deze zelfmoord af te wikkelen. Lijkt een routineklus maar de intelligente Fandorin ontdekt steeds meer vreemde aspecten aan de zaak.

De schrijver Boris Akoenin is het pseudoniem van Grigori Sjalvovitsj Tsjchartisjvili. Hij had in de jaren negentig in Rusland de reputatie van serieus literair auteur en criticus. Na de val het communisme ergerde Grigori zich zo aan de opkomst van slecht geschreven pulpdetectives dat hij besluit om dan zelf maar een goede detective te schrijven. Hij pakte het systematisch aan: hij liet zich inspireren door de schrijfstijl van de oude Russische meesters en plaatste het verhaal in een turbulente tijd met veel sociale onrust, zo kwam in 1881 Tsaar Alexander II na 6 mislukte aanslagen om het leven bij een bomaanslag. De Fandorin-serie (er volgden er nog meer) werd een enorm succes in Rusland met miljoenen aan verkochte boeken en enkele verfilmingen.

Dus probeer Fandorin dus eens uit. Dat miljoenen Russen (en ik!) dit leuk vinden is wel een aanbeveling, toch?

zaterdag 16 mei 2009

Godverdomse dagen op een godverdomse bol - Dimitri Verhulst


De Vlaamse schrijver Dimitri Verhulst won op 11 mei de Libris Literatuurprijs 2009 met zijn roman Godverdomse dagen op een godverdomse bol.
Hij was met zijn vorige romans De helaasheid der dingen en Mevrouw Verona daalt de heuvel af ook al genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs.

Met zo´n titel weet je al meteen dat het geen gezellig boek is. In dit boek beschrijft Verhulst de geschiedenis van de mensheid. De mens wordt door de auteur 't genoemd.

´t kruipt uit het water waar het olijk rond zwom om te eindigen als een alles dominerend wezen die op 2 'poten' kan lopen en die allerlei spullen uitvindt zoals vliegtuigen, wapens en toiletpapier.

Het wereldbeeld van Verhulst is niet altijd even vrolijk. Hij is kwaad op de mensheid. Omdat onze hebzucht en bloeddorstigheid altijd weer de bovenhand nemen. En omdat de hersenloze streber het steeds opnieuw wint van de luierende kunstenaar.


Het bestaan van 't is tamelijk zinloos, en draait eigenlijk alleen om vreten, zuipen, neuken en (vooral) doden. Als het te lang goed gaat of als het juist niet goed gaat bedenkt 't wel weer een nieuwe reden om een oude of nieuwe zondenbok uit te kiezen en die vervolgens een kopje kleiner te maken.

Het begin van het boek vond ik sterk. Maar naarmate ik verder las vond ik zijn zinnen en fomuleringen wat vergezocht, alsof het kunstje "zie mij eens formuleren" werd vertoont. En dan ineens had het boek mij toch weer te pakken, juist vooral vanwege zijn rake observaties.

De taak die ’t ooit vrijwillig op een dag met veel plezier heeft aangevat, het benoemen van de dingen, is nog altijd onvoltooid. En ’t hoopt dit zo te houden. Want eens de stromen met woorden zullen zijn opgedroogd, zal ’t zijn eigen einde ruiken.
Nieuwsgierig geworden? Lees hier alvast een fragment van dit boek.

vrijdag 15 mei 2009

De mooiste van John Hiatt?

Mensen die mij kennen, zagen het natuurlijk allang aankomen: wanneer schrijft 'ie over John Hiatt? Nou, nu dus. Niet over een specifiek album of mooi concert, maar meer met een vraag. Ik ben namelijk erg benieuwd naar de favorieten van andere Hiatt-liefhebbers. Is natuurlijk lastig kiezen, gezien z'n repertoire, maar niet onmogelijk. Niet bekend met de muziek van Hiatt (foei!), dan hieronder een willekeurige greep via Grooveshark:




Mijn favoriet: Already Loved, een b-side van de single Georgia Rae.
Maar bij deze mijn oproep:

Wat vind jij het mooiste nummer van John Hiatt en waarom?
Laat het weten in een reactie op deze post!


Ga ik ondertussen even nadenken of je hier ook iets mee kunt winnen...

Meer van John Hiatt in onze catalogus

maandag 11 mei 2009

Hersen-workout met The Mind Gym


Zelfhulpboeken zijn er in overvloed. Noem een probleem en er is wel een boek voor geschreven. Een opvallende serie binnen deze warboel aan 'hulp' vind ik de boeken van The Mind Gym. Geschreven en bedoeld als een sportschool voor je hersenen. Overzichtelijk ingedeeld in een paar hoofdthema's en subthema hoofdstukken, met veel praktische oefeningen en vragen. Alles lezen, van kaft tot kaft, hoeft zeker niet. Je zoekt gewoon uit wat bij jou past. Er zijn al een paar vaste basisworkouts samengesteld. Wil je dit bereiken? Lees dan hoofdstukken zus en zo. Maar je kunt ook je eigen hersengymnastiek trainingsschema samenstellen. Aan de hand van snelle vragenlijst komen jouw perfecte trainingshoofdstukken naar boven. En natuurlijk vind je alle vragen en oefeningen nu ook online (nog alleen Engelstalig).

De eerste twee delen had ik al met veel plezier gelezen en 'beoefend'. Het derde deel zag ik onlangs in de winkel liggen en kocht ik blind. Gaat over relaties, altijd goed. Tegen de tijd dat je deel 1 en 2 uit hebt, is deel 3 vast ook te leen in de bibliotheek!

1. Denk buiten de kaders
Een groot deel van ons leven functioneren we op de automatische piloot, zelfs als het niet resulteert in wat we echt willen. Gelukkig kun je dat veranderen als je in staat bent deze mentale patronen te herkennen en te doorbreken. Dit zal ongekende resultaten hebben:
  • je bereikt meer in minder tijd;
  • je hebt meer positieve en minder negatieve energie;
  • je bent in staat moeilijke problemen op te lossen;
  • je kunt mensen overtuigen van jouw standpunten;
  • je geniet van het leven.

2. Tijd maken
Tijdgebrek is zo oud als de mensheid. En de meeste oplossingen zijn waarschijnlijk al even oud en meestal niet erg effectief. Daarom is een radicaal andere aanpak nodig om met tijd om te gaan. In dit boek leer je:
  • hoe je meer bereikt in minder tijd;
  • hoe kleine tijdsinvesteringen een grote opbrengst kunnen hebben;
  • hoe je 'nee' kunt zeggen;
  • hoe je andere mensen jouw werk kunt laten doen;
  • hoe je mensen met weinig tijd zover krijgt dat ze tijd voor jou maken.

3. Relaties
Of het nu gaat om je baas, klanten, vrienden of geliefden, goede relaties zijn belangrijk. Dit boek staat vol met praktische tips hoe je fantastische relaties bouwt en onderhoudt. Ontdek hoe je:
  • geliefd wordt en respect krijgt;
  • mensen naar je kunt laten luisteren;
  • voorkomt dat ruzies uit de hand lopen;
  • mensen overtuigt zodat ze het intuïtief met je eens zijn;
  • snel vertrouwen opbouwt;
  • een verbroken relatie herstelt.

Ik zou zeggen: neem een vitaminencomplex en zet 'em op!

Reserveer Denk buiten de kaders in onze catalogus
Reserveer Tijd maken in onze catalogus

vrijdag 8 mei 2009

Rodney Crowell - Sex & Gasoline

Hij heeft zo'n vreemde stem, die Rodney Crowell. Klinkt eigenlijk nergens naar. Het roept bij mij hetzelfde gevoel op als bij Neil Young: ergens vind je dat 'ie niet kan zingen, maar je blijft er naar luisteren. Wat beide heren ook gemeen hebben, is dat ze nou niet bepaald moeders mooiste zijn (en al helemaal niet op de laatste albumcovers). Bij de laatste plaat van Rodney Crowell moet ik steeds denken aan die reclame waar een man een boek verscheurt als hij de door Kluun gesigneerde billen van zijn ega ziet, maar dat terzijde.


Maar we gaan het natuurlijk over de muziek hebben. En dan is 'Sex & Gasoline' wel weer een mooie cd. Songs over maatschappelijke onderwerpen, maar ook over minder 'verheven' zaken. Persoonlijk vind ik 'Closer To Heaven' een fraai nummer.

I look like a trainwreck
I feel like a blob
Till you get to know me
You may think I'm a snob
But I'm closer to heaven
Than I've ever been


Op zijn site zijn stukjes van nummers van het album te beluisteren. Eigenlijk gewoon weer zo'n oude knakker die het nog steeds presteert om mooi werk af te leveren. Probeer het gewoon eens uit en laat me maar weten of je deze stem kan verdragen...



Reserveer in onze catalogus