Au suivant: op stap met WENDE

Onze eigen Wende Snijders heeft het in korte tijd helemaal gemaakt. Met haar debut-cd Quand tu dors won ze de Edison 2005. Met haar band trekt ze volle zalen. Inmiddels gaat haar repetoire ook over de grenzen van de Franse chansons, tot aan Zuid-Afrika toe. Ik kom soms recensies tegen van mensen die haar niet uit kunnen staan ("13 in een dozijn"), maar zo gaat nou eenmaal.

Om zelf een mening te vormen, heb ik de dvd Au suivant bekeken. Een documentaire over een leven van repetities, opnames en theatershows, een kijkje in de muzikale keuken en in het leven van Wende. Zoals een documentaire over een artiest hoort te zijn. Ze komt hierin naar voren als een spontane meid, met een mooie stem en sfeervolle theatershows.

Toch ben ik nog niet helemaal om, om het zo te zeggen. De muziek met haar vaste band pakt me niet echt. Wat ik veel interessanter vind, zijn de arrangementen die ze met het Metropole Orkest heeft opgenomen. En laten die acht nummers nou net op een aparte bonus-cd zijn bijgevoegd!

Ik word erdoor gegrepen, omdat ze net wat meer kleur hebben, meer pit. Nummers met 'ballen', zogezegd. Eigenlijk draai ik deze cd vooral voor drie pareltje. Het zwoele, jazzy arrangement van La vie en rose voegt volgens mij echt iets toe aan alle versies die er al van zijn gemaakt. Het opzwepende Je suis la zorgt ervoor dat ik altijd de trein haal. Maar het hoogtepunt voor mij is het kippenvel-schreeuw-jank titelnummer Au suivant. Ik kan het niet helpen, maar dat is wat het elke keer met me doet, en in die volgorde. Typisch gevalletje van een extra gevoelige snaar die niet alleen wordt geraakt, maar zelfs helemaal aan flarden wordt gescheurd.

Nou ja, smaken verschillen, dus luister en oordeel zelf maar. Geef wel even een zwaai aan die volumeknop of zet een koptelefoon op, geloof me, dat moet bij dit nummer!




Reserveer in onze catalogus
Meer van Wende in onze catalogus

Zin in eten...!

Wat eten we vandaag? Wie stelt zichzelf deze vraag niet een aantal keren in de week? Ik neem me ook altijd voor om boodschappen te doen voor de hele week, maar dat wil niet zeggen dat ik de maaltijdplannen dan ook helemaal doorvoer. Ik heb op donderdag domweg niet altijd zin in datgene wat ik op maandag bedacht heb. Soms wil je wel eens wat verrassends. Of je wil iemand verrassen, in aangename zin natuurlijk.
Lekker de droom-keuken-prins uithangen en zorgen voor heerlijke geuren in huis op het moment dat jouw lief over de drempel stapt... Wijntje erbij, schat? Gaat helemaal goedkomen. Maar wel met hulp natuurlijk: liefdestafelen. Een kookboek, maar niet zomaar eentje.

Waarom het etentje dan niet in het licht stellen van wat misschien wel komen gaat? Dit verrukkelijke boek is als een inwijding in het spel van verfijning op en rond de liefdestafel. Inspirerende ingrediënten verwerkt tot voortreffelijke gerechten, het kokkerellen als een zinnelijk feest, eetlust als een heerlijk preludium op de liefde.

Als je dat leest, krijg je gelijk zin... Koken met voorbedachten rade dus! Aardbeien, chocola, ja zelfs asperges schijnen een liefdesprikkelende werking hebben.. Het wordt een mooi weekend!
Eet smakelijk...

Reserveer in onze catalogus

Katherine Neville

Het begon een paar jaar geleden met De Acht. Ik kocht dit boek vanwege de intrigerende teksten op het omslag: ... een mysterie ouder dan een millennium, een puzzel, een spel ... Twee verhaallijnen één zich afspelend in de roerige jaren eind 18e eeuw en één in onze eigen tijd. En natuurlijk op de voorkant de tekst: "De vrouwelijke tegenhanger van Eco's De naam van de roos...". Je moet niet altijd afgaan op wat er op de voorkant van een boek staat, want de tegenhanger van De naam van de roos dat vind ik het absoluut niet, maar ik heb het wel met heel veel plezier gelezen. Veel spanning, de twee verhaallijnen goed op elkaar afgestemd en heel veel (soms wel wat erg veel) geschiedenis. Waar ik erg van genoten heb waren de beschrijven van het Noordafrikaanse land Algerije. Ik kan me herinneren dat ik op gegeven moment zelfs een tijd lang op google earth heb zitten kijken of ik er iets op kon onderscheiden van het woeste, droge, bergachtige landschap dat Neville in haar boek beschrijft.
Indertijd werd het boek bestempeld als weer zo'n boek dat meelift op het succes van de Da Vinci code, maar dat is in dit geval toch echt niet aan de orde. Neville schreef het boek al in 1988 waar het in eerste instantie in Amerika in een kleine oplage verscheen. In 2005 verscheen pas de Nederlandse vertaling.

En dan nu het vervolg op De Acht, Het Vuur. Hunkerend heb ik weer bij de boekhandel gestaan, zal ik het kopen, of niet... Dit keer heb ik het toch maar van de bibliotheek geleend. Een vervolg vind ik altijd een beetje gevaarlijk. Niet als het gaat om bijvoorbeeld detectiveseries waarin altijd dezelfde commissaris of inspecteur een hoofdrol speelt, want dat is juist leuk vanwege de karakterontwikkeling van zo'n hoofdpersoon.

In Het Vuur herken ik erg veel van de stijl en de verhaalontwikkeling van De Acht. Jammer, ik vind het daardoor minder boeiend of vernieuwend. Dat neemt niet weg dat ik het boek nauwelijks weg kan leggen, want het is toch wel weer erg spannend.
Opnieuw veel, heel veel geschiedenis en heel veel namen, waardoor het opperste concetratie vraagt om het allemaal te kunnen bijhouden. Ook weer veel codes en puzzels. Een boek voor de liefhebbers dus. Ben je een liefhebber dan is Het Vuur toch weer goed voor ruim 450 bladzijden leesplezier.


Reserveer De Acht in onze catalogus
Reserveer Het Vuur in onze catalogus

Maigret fume une pipe

Ik vind het knap: een detective-serie die al ruim 75 jaar lang wordt gelezen. George Simenon (1903-1989) kreeg het met commissaris Maigret voor elkaar. In totaal zijn er 105 romans en verhalen verschenen met Maigret in de hoofdrol en Simenon schreef de eerste Maigret rond 1930 in Nederland (trots klopt ons hart) toen zijn boot in Delfszijl voor anker lag.

Ik kwam zelf via een omweg bij Maigret terecht door eerst een biografie van George Simenon te lezen. Facinerende man! Hij kon in een paar dagen er een complete roman uitpersen en viel dan door de fysieke inspanning 5 kilo af. Hij ging om met de groten der aarde, had een turbulent liefdesleven en beweerde met 10.000 vrouwen naar bed te zijn geweest. Uiteindelijk sterft hij eenzaam in zijn villa met 13 man personeel in Laussanne.

De tegenstelling tussen Simenon en Maigret is frappant: Maigret is een grote, logge, pijprokende commissaris van politie die 's middags braaf thuis bij zijn vrouw gaat eten en die droomt van zijn pensioen. Maigret is zo saai dat de uitgever van Simenon er eerst helemaal niet aan wilde beginnen. Maar de boeken zijn ontzettend sfeervol: wat mij betreft vooral de verhalen die zich in Parijs afspelen. En de verhalen hebben een mooie psychologische diepgang: Maigret probeert zijn verdachten te doorgronden en zo de zaak op te lossen. De plots zijn vaak verrassend en het leest als een trein. Dus gewoon eens een Maigret proberen en voor dat je het weet heb je een bekende literaire aandoening: de Maigret-verslaving.

Reserveer nu in de catalogus de Maigret boeken

Het Pauperparadijs - Suzanna Jansen in Bibliotheek Hengelo!

Als je geïnteresseerd bent in familiegeschiedenissen en de lotsverbondenheid tussen de verschillende generaties, dan moet je beslist Het pauperparadijs van Suzanna Jansen lezen.
Bij het opruimen van de zolder van haar ouders vindt journaliste Suzanna Jansen een bidprentje van overgrootmoeder, geboren in 1856, "Geboren te Norg (bij Assen)". Haar moeder vertelt dat deze voorouder als vermogende protestant onder haar stand trouwde, en nog wel met een katholiek, waardoor ze onterfd werd. Gefascineerd door dit verhaal besluit Suzanna Jansen in de familiegeschiedenis te duiken en gaat ze maar liefst 5 generaties terug in de tijd. Het verhaal over armoede gaat als een rode draad door haar stamboom en geeft een goed beeld van de al dan niet goedbedoelde pogingen om de armen te ‘helpen’, wat meestal gepaard ging met een hoge mate aan paternalisme en betutteling.

Suzanna schrijft helder, beeldend en beschrijvend. Ze weet de geschiedenis van haar voorouders te verbinden aan een meer algemene geschiedenis. In deze tijd sta je er nauwelijks bij stil dat destijds een reis naar Drenthe een overvaart van de Zuiderzee betekende.
Mocht je ooit eens richting Veenhuizen gaan, neem de fiets mee want je kunt fietsen door het decor van Het pauperparadijs dankzij de de Fietsersbond. En combineer het dan meteen met een bezoek aan het Gevangenismuseum, de plek waar alles zich afspeelde de gestichten van Veenhuizen.

Wil je weten waarom Suzanna Jansen zich nog altijd schuldig voelt over haar eigen welgesteldheid, wie de helden en schurken in haar verhaal over het armengesticht in het Drentse Veenhuizen zijn en waarom wordt het bedrijven van literaire non-fictie moeilijker wordt naarmate het onderzoek het heden nadert? Woensdag 18 maart vertelt Suzanna Jansen hierover in de bibliotheek.

Reserveer in onze catalogus

Zonder een woord - Linwood Barclay

Het verhaal
Middelbare scholiere Cynthia Archer wordt op een ochtend wakker en ontdekt dat haar vader, moeder en broertje weg zijn. Er ligt geen briefje, er wordt niet gebeld. Er wordt gewoon nooit meer iets van hen vernomen. Vijfentwintig jaar later weet Cynthia, inmiddels getrouwd en moeder van een dochtertje, nog steeds niet wat er is gebeurd. Als ze te gast is bij een Spoorloos-achtig televisieprogramma komt alles in een stroomversnelling.

Zo´n achterflaptekst maakt mij wel heel nieuwsgierig. Hoe kan zo iets? En dan het moment dat ze thuis komt en de hoed van haar vader op de keukentafel ligt! Toen liet Zonder een woord mij helemaal niet meer los en kon ik nauwelijks meer stoppen met lezen. Het verhaal is meeslepend, goed opgebouwd zonder ook maar een moment ongeloofwaardig te worden. En al lezend werd ik steeds nieuwsgieriger hoe de schrijver dit intrigerende gegeven tot een kloppend plot zou uitwerken. Ik vind dat hij daar uitstekend in is geslaagd. Wil je weten hoe? Gewoon het boek lezen, dan weet jij het ook!

Reserveer in onze catalogus

Mensen met een hobby

Ik heb een soort haat-liefde verhouding met Désanne van Brederode. Ik zie haar wel eens op tv en dan twijfel ik altijd een beetje over wat ik van haar vind. Er is iets ongrijpbaars dat me stoort - in wat ze zegt, hoe ze praat, hoe ze doet - maar tegelijkertijd zit ik gefascineerd te kijken en luisteren.

Ik denk toch wel te weten wat het is. Volgens mij zit ik de hele tijd te wachten op die klik die ik voelde toen ik voor het eerst een boek van haar las. Dat was Mensen met een hobby, en dat was van begin tot eind een klik van herkenning. Ik dacht toen echt in Désanne een soort bloedzuster te hebben gevonden. We zijn even oud, ik was toentertijd net zo oud als de hoofdpersoon Lilly en de dingen die zij dacht en voelde, waren gewoon 'van mij'. Maar die klik lijkt tot nu toe een eenmalige, want bij een tweede boek dat ik van Désanne las, gebeurde er niks en als ik haar zie, ben ik ernaar op zoek. Grappig.

Neemt niet weg dat ik dit boek nog altijd koester, want toen heeft het me geraakt en niks kan dat veranderen. Dat er volgens een recensent een volhardende lezer voor nodig is, verbaast me echt. Heb ik me dan zo vergist? Ik bleef maar lezen. Kennelijk heeft die recensent geen klik gehad.

Onderstaande beschrijving van VPRO's Boeken vertelt mooi waar het verhaal over gaat.

Lilly Berkenbosch, een striptekenares van bijna dertig jaar, is op zoek naar de zin van haar jachtige bestaan. Na de dood van haar moeder en het vinden van de 'ware' liefde in fotograaf Tom, wordt de vraag naar hoe te leven prangender. Kunnen mensen elkaar wel echt kennen? Is liefde willekeurig? Wanneer 'de vrouw van de jacht op bevrijdende ervaringen', zoals een vriend haar noemt, op zekere dag een boekje vindt van de onbekende maar wijze filosoof Thorwald Hammerson, tracht Lilly bewuster en trager te leven. De Noorse denker voorziet haar van een eigen sluitende theorie over het leven en de dood. Maar biedt de filosoof haar voldoende houvast of zoekt Lilly het met hem te ver van huis?

In een wervelende afwisseling van bespiegelingen met levendige dialogen, rake observaties, fantasierijke gedachten en grappige belevenissen, veegt Désanne van Brederode de vloer aan met iedereen die denkt levenswijsheid te kunnen kopen of lenen. Terwijl Van Brederode ons nu eens ontroert en dan weer opgelucht laat ademhalen door haar humor, voert ze ons met vaste hand naar een verrassende ontknoping.

Ik denk ook wel te weten waar die klik vandaan komt. Die zit namelijk in een paar belangrijke sleutelwoorden: humor, observaties, ironie, woede, vragen, bewustzijn, filosofie, bespiegelingen, relativering. En die ontknoping, ja die was echt briljant. Ik heb het meerdere keren overgelezen, twijfelend aan of ik het nu echt goed had begrepen.

Het artikel in Filosofie Magazine schrijft ook treffend over het boek. En laat je nou niet afschrikken door die filosofie, alsof dit een monsterwerk zou zijn. Het leest als een roman, maar misschien moet je er een zoekende, relativerende, humorischtische bijna 30-er voor mijn om die klik te ervaren. Ik moest het nog maar eens lezen, kijken of ik in die tien jaar erg veranderd ben!

Reserveer in onze catalogus

Once

Een straatmuzikant werkt parttime bij zijn vader in een stofzuigerwinkel. Ondertussen droomt hij van een platencontract zodat hij zijn eigen muziek op kan nemen. Op straat ontmoet hij een Oost-Europese immigrante. Hopend op een betere toekomst is zij naar Dublin verhuisd en werkt als schoonmaakster in een villabuurt. Het liefst zou ze een piano kopen, maar ze heeft het al zwaar genoeg om haar leven op orde te krijgen. In het moderne Dublin zijn de straatmuzikant en de immigrante buitenstaanders, de liefde voor muziek brengt hen echter bij elkaar. Wanneer zij samen een aantal nummers opnemen, ontstaat er een bijzondere vriendschap.

Once is een feel good movie voor een ontspannen avondje, met prima muziek, een goede sfeer en mooie straatbeelden van het fotogenieke Dublin. Op zich een eenvoudig verhaal, waarbij de songs en de songteksten een belangrijke functie hebben en zelfs deels in de plaats van de dialoog komen. Juist daarom een perfecte film voor liefhebbers van singer-songwriters. En wat mij dan weer zo aansprak was het on-Hollywoodachtige happy end: wel happy, maar geen ze-leefden-nog-lang-en-gelukkig.

De mannelijke hoofdrol wordt gespeeld door Glen Hansard, zanger van de Ierse groep The Frames. De Tjechische muzikante Markéta Irglová speelt de jonge immigrante. Beide acteren lekker naturel en geloofwaardig en hun samenspel is meer dan aanstekelijk. Juist daarom kan ik van dit soort films genieten: het lijkt op het echte leven, met echte mensen, zonder te vervallen in filmclichés. Die lekkere muziek is dan gewoon mooi meegenomen!


Trailer



When your mind's made up



Reserveer in onze catalogus

De maan van papier

Van mijn lijstje van boeken uit of over Italië vind ik het tijd om het eens te hebben over Andrea Camelleri. Camelleri is in Italië inmens populair en ook in Nederland wordt hij steeds bekender. Voor de liefhebber van detectives met sfeer is hij beslist een aanrader.

Maak kennis met commissaris Montalbano in het fictieve Siciliaanse stadje Vigata. Helaas kan ik geen Italiaans lezen en zelfs als ik het kon zou ik waarschijnlijk de vele Siciliaanse uitdrukkingen in het dialect dat Camelleri schijnt te gebruiken niet begrijpen. Toch blijft er in de Nederlandse vertaling meer dan voldoende over om je in Sicilië te wanen al was het maar vanwege de verwijzingen naar de maffia en de verwevenheid van corruptie met de Siciliaanse overheid. En dan is er natuurlijk nog het eten! Montalbano is een echte genieter, zoals je dat heel veel meer ziet in Italië. Misschien is dat wel wat me zo aanspreekt in het land en de mensen...

Toen hij nog klein was, had zijn vader, om hem in de maling te nemen, verteld dat de maan in de hemel van papier was. En dat hij geloofd, want hij twijfelde nooit aan het woord van zijn vader. En nu was hij een rijpe en ervaren man met hersens en intuïtie, en toch had hij weer als een kind twee vrouwen geloofd, de ene dood, de andere levend, die hem verteld hadden dat de maan van papier was.

In 'De maan van papier' belandt Montalbano in een soort midlife crisis. Ineens realiseert hij zich dat hij ouder wordt en dat gegeven achtervolgt hem de rest van het boek. Het weerhoudt hem er niet van de moord op een artsenbezoeker op te lossen die veel te hoog boven zijn stand leefde. Ook dit keer vertrouwt Montalbano weer, geheel terecht, op zijn intuitie.

Toegegeven zijn boeken zien er wat onooglijk uit, maar echt ze zijn het lezen waard. Heerlijke boeken voor op het nachtkastje of om lekker te lezen als je bijvoorbeeld, in Italië, op vakantie bent!

Reserveer in onze catalogus

Bibliotherapie: word beter met boeken!

Dokters die in plaats van pillen bibliotheekboeken voorschrijven? In Groot Brittannië gebeurt het! Daar werken huisartsen en professionals uit de geestelijke gezondheidszorg samen met de bieb. Het idee is om mensen met (lichte) psychische problemen naar de bibliotheek te sturen voor een zelfhulpboek. Books on prescription heet deze service.

Het klinkt misschien een beetje vreemd maar dat het lezen van zelfhulpboeken, ook wel bibliotherapie genoemd, een positief effect kan hebben op mensen met psychische klachten is al langer bekend. Het is ook wetenschappelijk onderzocht. Het Trimbos- instituut heeft bijvoorbeeld onderzoek gedaan naar bibliotherapie bij depressieve klachten en het bleek net zo effectief te zijn als individuele of groepstherapie. Bibliotheek Hengelo heeft zelfhulpboeken over allerlei onderwerpen. Zie onderstaande maar zeker niet volledige lijst:

Stress: Ontstress je leven
Depressie: Depressie te lijf
Angst: Angst de baas
Slapen: Slaapkracht
Zelfvertrouwen: Je leven in eigen beheer

Dus heb je misschien een probleem(pje)? Kom eens langs bij Bibliotheek Hengelo en help jezelf!

Ik ben er even niet - Hape Kerkeling

Ben je fan van Paul de Leeuw? Dan vind je de Duitse entertainer, cabaretier en presentator Hape Kerkeling vast ook geweldig. Ken je hem niet? Kijk dan eens even naar zijn fantastische imitatie van koninging Beatrix tijdens een Duits staatbezoek. Hij is volgens mij de enige Duitser die koningin Beatrix Duits kan laten spreken met een Nederlands accent. Zijn geweldige vertolking van een Italiaans songfestivallied kun je hier zien.

"Alles wordt één: mijn adem, mijn passen, de wind, het
gezang van de vogels, het wuiven van het graan en het koele
gevoel op mijn huid. Ik loop in stilte. Duw ik tijdens het wandelen mijn voeten op de weg of duwt de weg tegen mijn voeten?"

Toen Kerkeling problemen kreeg met zijn gezondheid besloot hij een tijdje rust te nemen. Hij maakte een voettocht naar Santiago de Compostela dat de reis van zijn leven blijkt te worden.Zijn ervaringen heeft hij in het boek "Ik ben er even niet. Mijn voettocht naar Santiago de Compostela" beschreven. Met humor en oog voor detail doet Kerkeling verslag van zijn reis, over religie, maar vooral over menselijk gedrag en van de reinigende kracht van wandelen. Hij schrijft heel eerlijk over zijn gedachten en je krijgt tijdens het lezen steeds meer het idee dat je hem echt leert kennen. Ik raakte tijdens het lezen steeds meer gefascineerd door hem en het fenomeen pelgrimstocht. Dit is echt een ontzettend leuk boek!

Reserveer in onze catalogus

As it is in heaven

Een internationaal beroemd dirigent krijgt een hartaanval en moet noodgedwongen rust nemen. Hij keert anoniem terug naar zijn geboortedorp in het noorden van Zweden, waar hij overigens niet erg gelukkig was. Daar komt hij in aanraking met het plaatselijke koor en besluit dit te helpen met repeteren. Daarmee verandert hij niet alleen zijn eigen leven, maar ook dat van alle dorpsbewoners.

Een eenvoudig verhaal, maar ik heb van begin tot eind gefascineerd zitten kijken. Scandinavische films hebben altijd iets bijzonders, al was het maar door dat 'rare taaltje'. Maar er is meer.

In het geval van deze film is dat de wonderlijke dubbele laag in het verhaal. Ik realiseerde het me pas na afloop, maar dan vallen ook ineens veel stukjes op hun plek en wil je de film beslist nog een keer zien. Nog wondelijke vind ik het, dat ik nergens een Nederlandstalige recensie tegenkom die het hier over heeft.

Wat zie ik dan?
Zonder ook maar ergens letterlijk te verwijzen naar de Bijbel worden in deze film doorlopend paralellen getrokken met het verhaal van de Verlosser. Een man die ineens in een dorp verschijnt, volgens de geruchten beroemd, maar niemand weet eigenlijk waar hij vandaag komt. Hij maakt iets los in de mensen, maakt ze vrij en roept daardoor weerstand op bij de zittende 'macht'. Er is een liefje dat door de dorpsbewoners voor hoer wordt uitgemaakt, een soort doping, een laken waarop de gewonde man wordt gedragen, een verrader, een 'samenzang' van alle volken, en zelfs een God. En om alles helemaal af te maken heet de hoofdpersoon Daniël en de vrouw, die met het speciaal voor haar gecomponeerde lied (Nederlands ondertiteld) haar levensboodschap de wereld in zingt, Gabriëlla. Ik bedoel maar...

Ik vind het een mooi gegeven, omdat ik de wereld van de klassieke muziek een beetje ken en veel herken ik de worsteling van de violist/dirigent, het bevrijdende van zingen en de bekrompenheid van zo'n kleine gemeenschap. Ook vind ik het leuk om een film te analyseren en de bedoelingen van een regisseur te proberen begrijpen. En daarbij komen er gewoon mooie muziek en hele naturelle, menselijke acteurs in voor. Wie beter thuis is in de Bijbel dan ik zal er vast nog meer paralellen uithalen. Ik hoor het graag!


Trailer



Gabriëlla's song (kijk- en luistertip)



Reserveer in onze catalogus

Het drieluik van John Mayer

John Mayer behoort sinds een tijdje tot mijn favorieten. Een wereldgitarist. Dat hij regelmatig in het shownieuws voorbij komt met nieuwtjes over liefdes, al dan niet verbroken, doet niet ter zake (hoewel ik 'm veel geluk wens met Jennifer Aniston). Ik was vooral erg blij met het verschijnen van de cd en dvd 'Where The Light Is', een geweldig muzikaal drieluik.
Deze prachtige concertfilm begint met een wat meer ingetogen acoustisch solo-optreden (luister naar 'In Your Atmosphere'). Dan volgt het John Mayer Trio; steviger, rauwer, meer blues, kortom: voer voor fans van Jimi Hendrix en Stevie Ray Vaughan.
In het derde gedeelte de complete band, met de wat bekendere popnummers. Bij het zien van de trailer krijg je een aardig idee. Mooi opgenomen, zonder al teveel gedoe eromheen.

Wat moet ik er nou nog meer over zeggen? Liefhebbers van gitaren die dit nog niet kennen, moeten dit zonder meer gaan luisteren en bekijken! Reacties zijn welkom!

Ook leuk: John Mayer is één van de weinige artiesten die zijn blog ook daadwerkelijk zelf schrijft. Zo blijf je ook op de hoogte van nieuwe plannen...
Daarnaast is hij op diverse webplekken te vinden:

Reserveer in onze catalogus