Het Mozartcomplot

En dan krijg je als vrije redacteur en blogger ineens de opdracht om te schrijven over een spannend boek. Omdat ons Bieblog de hele maand meedoet met dat thema. Leuk idee, maar niet echt mijn stijl. Dus ik overleg nog even met een medeblogger. "Wat voor soort boek moet dat zijn dan?" Zijn antwoord maakt de opdracht niet eenvoudiger. "Doet er niet toe, als er maar iemand dood gaat!" En bedankt.

Ik trok op goed gevoel een boek uit de kast dat er niet té zwart uitzag en waarvan de titel enige hoop gaf: Het Mozartcomplot. Tja, ik blijf toch een klassiek musicus hè. Of er iemand dood gaat? Me dunkt, ze vallen bij bosjes! Het merendeel van de slachtoffers is niets meer dan in het zwart gehulde, anonieme moordmachines. Datgene wat me juist altijd zo tegen staat aan dit soort boeken en films. Ze verschijnen uit het niets, hebben geen naam of verhaal, zijn alleen gefocust op de opdracht die ze van één of andere opperschurk hebben gekregen. En dat betekent meestal dat er iemand - maakt hun echt niet uit wie - moet verdwijnen.

Maar goed, de schrijver heeft het wel voor elkaar gekregen. Ik las het boek in één mooie Hemelvaartsdag uit. Een pageturner dus. Waarin een soort James Bond-achtige voormalig SAS-agent, met de verwachtingsvolle naam Benedict Hope, een vriendin helpt om het mysterie rond de moord op haar broer op te lossen. Een moord die was afgedaan als een ongeluk, maar die een staartje krijgt als de zus (en beroemde operazangeres) in een interview vertelt dat ze het boek van haar broer wil afmaken. Voor dat boek deed hij onderzoek naar de dood van Wolfgang Amadeus Mozart. Sindsdien zijn allerlei in het zwart gehulde mannetjes erg geïnteresseerd in de aantekeningen die hij achterliet. In het bijzonder een laatste brief van Mozart en een video-opname van een rituele moord. Tja, en als je in zo'n avontuur één dominosteen omstoot, dan heb je uiteindelijk echt alle poppen aan het dansen.

Achteraf blijkt - sorry fans, ik ben een groentje - dat die Ben Hope de vaste special agent is in alle boeken van Scott Mariani. En ze zijn ongetwijfeld allemaal even spannend. Het werkt goed om een vaste hoofdpersoon te hebben. Je krijgt een band en kunt allerlei verwijzingen in je verhaal weven. Voor mij was het heus geen straf om te lezen. Ik ben dol op oude brieven, mysterieuze ordes zoals de vrijmetselaars, vermeende symbolen en noem maar op. Waar ik eigenlijk het meeste last van heb, is als het verhaal me zo vasthoudt, dat ik het echt niet meer weg wil leggen. Zonde van die mooie dag! Goed boek.

Reserveer nu in onze catalogus.

Het verloren symbool

Ik ben laatst een beetje dom geweest. Had een lange treinreis en een avondje uit voor de boeg en wilde niet meer dan een simpel handtasje meenemen. Wat past daar dan in voor onderweg? Dus ik pakte het kleinste nog ongelezen boekje uit m'n kast: een dwarsligger van Het verloren symbool, de nieuwste van Dan Brown. Je weet wel, die van die pageturners Het Bernini mysterie en De Da Vinci code, die je natuurlijk allang hebt gelezen. Met die leuke symbooldeskundige Robert Langdon, die tegen wil en dank in allerlei wereldbedreigende avonturen wordt gestort. En die altijd, met behulp van een schone dame, een hoofd vol kennis en een beetje mazzel, net op tijd het geheim weet te kraken en de dader weet te vinden én vangen. Die van die films, die je natuurlijk ook allang hebt gezien.

Nou, die dus.

Dat was dom. Want vervolgens vergat ik bijna uit te stappen, was ik blij dat ik weer naar huis mocht en zat ik twee avonden gevangen op de bank in m'n kleine dwarsliggertje. Ik had het kunnen weten, ook dit verhaal heeft diezelfde ingrediënten, diezelfde spanningsopbouw, hetzelfde moordende tempo, diezelfde goeden en kwaden, diezelfde wendingen en helaas dus ook datzelfde stoor-me-niet-en-slapen-kan-morgen-ook-nog-wel gehalte. Misschien bouwt Dan Brown wat flauw voort op z'n succesformule, maar ik blijf het knap vinden dat je boeken kunt schrijven die je gewoon niet kunt wegleggen. De één heeft dat met de Bouquet Reeks, ik heb dat met deze trilogie. Het is nog even wachten op de film, maar daar zal ook alles wel aan kloppen. Net als die bij andere boeken leest dit als een script, je ziet alles al voor je.

Na Rome en Parijs wordt Robert Langdon dit keer naar Washington DC geroepen. Z'n beste vriend zit een beetje in de problemen en alleen Robert kan hem helpen door een oud geheim van de vrijmetselaars, dat verborgen zou liggen in Washington, te ontrafelen. Wat volgt is een wervelwind door de wetenschap, de grote religies, de geschiedenis van Washington, oude legendes, de tradities van de vrijmetselarij en heel veel symboliek. En meneer Brown weet dat allemaal weer zo aan elkaar te verbinden dat je alles geloofd. Het getal 33 zal nooit meer hetzelfde zijn. En daar moet ik het maar bij laten. Alle andere lessen mag je er mooi zelf uithalen. Ik ben blij dat ik weer 'vrij' ben, maar eerlijk is eerlijk, het was een lekkere gevangenis.

Reserveer in onze catalogus.