Soms laat ik m'n keuze voor een boek bepalen door iets dat toevallig op m'n pad komt. Deze zomer besloot ik alleen de boekenkast van de VakantieBieb in m'n koffer te stoppen. Of in m'n broekzak eigenlijk! Dan nóg was er genoeg te kiezen hoor. Maar in één van de nieuwsberichten stond dat Het geheim van mijn man het meest gedownloade boek was. Nou, toen kon ik niet achterblijven natuurlijk. Kennelijk is het het lezen waard. En dat bleek helemaal waar!
Posts tonen met het label verborgen geheimen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label verborgen geheimen. Alle posts tonen
maandag 27 augustus 2018
maandag 13 augustus 2018
The Cakemaker
Kun je verliefd worden op een film? Ja, ik kan dat. Dat gebeurt vooral als een film me de eerste keer zo van m'n sokken blaast, dat ik pas na afloop merk dat ik me al 90 of 120 minuten niet heb verroerd. Alleen maar kijken, verwonderen, luisteren, bijna proeven. Bij The Cakemaker zelfs letterlijk, want dit is weer zo'n film waar de liefde - laten we zeggen - door de maag gaat. Na de aftiteling is er alleen maar de stilte, het nagenieten. En geen enkele volgende keer zal die magie van de eerste keer evenaren.
maandag 17 augustus 2015
De kinderen van Calais
In de zomervakantie zoek ik m'n boeken altijd 'op gevoel' uit. Ik loop langs de kast, meestal bij de D-boeken (15+), en laat me leiden door een bijzondere titel, een opvallende kaft of soms een schrijver in het bijzonder. Dat levert altijd wel een mooie ontdekking op. Zoals De kinderen van Calais, de debuutroman van de Vlaamse Lara Taveirne. Een boek over drie generaties vol geheimen, depressie, moeilijke beslissingen en liefde.
Gepost door
Astrid
Tags
Astrid,
Calais,
kinderen,
Lara Taveirne,
lezen,
liefde,
opgroeien,
psychologie,
verborgen geheimen,
verdwijning,
vlaanderen,
zelfdoding
maandag 25 februari 2013
Notes on a scandal
Zet twee top-actrices tegenover elkaar. Geef ze een sterk script. Vraag Philip Glass voor de stuwende muziek. En je weet dat je een bijzondere film krijgt. Notes on a scandal dateert alweer van ruim zes jaar geleden, maar heeft aan kracht nog niet ingeboet. De eenvoudige verhaallijn gaat ongeveer zo:
Een wat zure en eenzame lerares regeert met ijzeren vuist over de leerlingen van een Londense middelbare school. Ze raakt bevriend met een nieuwe collega, die een liefdevol, druk gezinsleven heeft. Als ze ontdekt dat deze collega een affaire heeft met één van de leerlingen, neemt de vriendschap een onheilspellende wending.
Oké, dit gaat dus over heel veel tegenstellingen tussen twee vrouwen en de daarbij behorende 'jaloezie'. Ja, dat is één manier om er naar te kijken. Het gaat ook over een verboden verhouding, wat hier eigenlijk niet meer is dan een seksueel spel, een spannend en verleidelijk avontuur. En juist met dat deel van de film had ik wat moeite. Er klopte iets niet. Die jongen is 'te jong'. Ik voelde geen chemie tussen die twee. Waarom voelt die vrouw zich tot hem aangetrokken, waarom verliest ze zichzelf in dat verlangen? Ik kon er niet in mee gaan.
Totdat ik me realiseerde dat die hele affaire niet is waar het om draait. Ja natuurlijk, het gebeurt, het mag niet, je vindt er wat van. En het is nu eens een vrouwelijke volwassene in plaats van een man, grappig dat je er dan toch anders tegenaan kijkt, niet dan? Maar in dit verhaal gaat het niet over die jongen, het gaat niet over 'liefde'. Het gaat over wat eenzaamheid met je doet, en dat je daarvoor niet alleen hoeft te zijn. Over hoe je gevangen kunt zitten in een obsessie. En het gaat over de kracht en macht van geheimen.
Eigenlijk hoef je alleen maar even naar deze trailer te kijken, daar wordt het heel mooi verteld. Hoe de fout van de één de kans van de ander wordt. Maar ook dat is maar een klein deel van het dilemma. Een mooie film dus om eens lekker lang op na te broeden.
Reserveer in onze catalogus.
Een wat zure en eenzame lerares regeert met ijzeren vuist over de leerlingen van een Londense middelbare school. Ze raakt bevriend met een nieuwe collega, die een liefdevol, druk gezinsleven heeft. Als ze ontdekt dat deze collega een affaire heeft met één van de leerlingen, neemt de vriendschap een onheilspellende wending.
Oké, dit gaat dus over heel veel tegenstellingen tussen twee vrouwen en de daarbij behorende 'jaloezie'. Ja, dat is één manier om er naar te kijken. Het gaat ook over een verboden verhouding, wat hier eigenlijk niet meer is dan een seksueel spel, een spannend en verleidelijk avontuur. En juist met dat deel van de film had ik wat moeite. Er klopte iets niet. Die jongen is 'te jong'. Ik voelde geen chemie tussen die twee. Waarom voelt die vrouw zich tot hem aangetrokken, waarom verliest ze zichzelf in dat verlangen? Ik kon er niet in mee gaan.
Totdat ik me realiseerde dat die hele affaire niet is waar het om draait. Ja natuurlijk, het gebeurt, het mag niet, je vindt er wat van. En het is nu eens een vrouwelijke volwassene in plaats van een man, grappig dat je er dan toch anders tegenaan kijkt, niet dan? Maar in dit verhaal gaat het niet over die jongen, het gaat niet over 'liefde'. Het gaat over wat eenzaamheid met je doet, en dat je daarvoor niet alleen hoeft te zijn. Over hoe je gevangen kunt zitten in een obsessie. En het gaat over de kracht en macht van geheimen.
Eigenlijk hoef je alleen maar even naar deze trailer te kijken, daar wordt het heel mooi verteld. Hoe de fout van de één de kans van de ander wordt. Maar ook dat is maar een klein deel van het dilemma. Een mooie film dus om eens lekker lang op na te broeden.
Reserveer in onze catalogus.
Gepost door
Astrid
Tags
Astrid,
Cate Blanchett,
eenzaamheid,
Judi Dench,
kijken,
liefde,
macht,
obessies,
philip glass,
verborgen geheimen
maandag 21 juni 2010
The burning plain
Heb je genoten van 21 Grams en Babel? Dan is The burning plain een must. Zelfde regisseur, zelfde compositie: men neme een paar hoofdlijnen, knipt deze in stukjes, husselt ze flink door elkaar en legt ze in willekeurige volgorde op een rijtje, om aan het eind weer aan elkaar te knopen. Een intellectuele puzzel, zoals sommigen zeggen. Ik vind dat wat afschrikken, volgens mij is het gewoon een knap stukje filmkunst. Ik spreid de hoofdlijnen van dit kunstwerk even uit:
1. Een moeder, die thuis niet meer echt gelukkig is en er een liefdevolle verhouding op na houdt.
2. De dochter, die deze verhouding ontdekt, waarna de poging tot wraak een beetje uit de hand loopt, zij verliefd wordt op de zoon van haar moeders minnaar, met hem vlucht voor de woede van beide families en de rest van haar leven twee ondraaglijke geheimen met zich meedraagt.
3. Een vrouw, die succesvol is in haar werk, maar zich in haar privéleven lijkt te straffen met liefdeloze seksrelaties en lichamelijke verminking.
Tussen de verhalen van deze vrouwen door slingert het verhaal van een met zijn vliegtuig neergestorte Mexicaanse man en de belangrijkste personen in zijn leven: z'n dochtertje en z'n beste vriend.
Een kippenvel film, tenminste voor mij dan. Rauwe emoties, in kou, warmte, haat en liefde. Uiteindelijk een film over moeder-dochterrelaties. En het feit dat ergens aan het eind de vrouw zegt "ik heb je in de steek gelaten omdat ik bang was dat je net zo zou worden als ik" geeft al wel aan dat dit verder gaat dan de gemiddelde puberperikelen.
Om de intellectuele puzzel nog iets ingewikkelder te maken, maar tegelijk om je alvast een beetje op weg te helpen, hierbij een tipje van de sluier: twee van de drie vrouwen zijn hetzelfde. Veel kijkplezier.
Reserveer in onze catalogus
1. Een moeder, die thuis niet meer echt gelukkig is en er een liefdevolle verhouding op na houdt.
2. De dochter, die deze verhouding ontdekt, waarna de poging tot wraak een beetje uit de hand loopt, zij verliefd wordt op de zoon van haar moeders minnaar, met hem vlucht voor de woede van beide families en de rest van haar leven twee ondraaglijke geheimen met zich meedraagt.
3. Een vrouw, die succesvol is in haar werk, maar zich in haar privéleven lijkt te straffen met liefdeloze seksrelaties en lichamelijke verminking.
Tussen de verhalen van deze vrouwen door slingert het verhaal van een met zijn vliegtuig neergestorte Mexicaanse man en de belangrijkste personen in zijn leven: z'n dochtertje en z'n beste vriend.
Een kippenvel film, tenminste voor mij dan. Rauwe emoties, in kou, warmte, haat en liefde. Uiteindelijk een film over moeder-dochterrelaties. En het feit dat ergens aan het eind de vrouw zegt "ik heb je in de steek gelaten omdat ik bang was dat je net zo zou worden als ik" geeft al wel aan dat dit verder gaat dan de gemiddelde puberperikelen.
Om de intellectuele puzzel nog iets ingewikkelder te maken, maar tegelijk om je alvast een beetje op weg te helpen, hierbij een tipje van de sluier: twee van de drie vrouwen zijn hetzelfde. Veel kijkplezier.
Reserveer in onze catalogus
maandag 3 augustus 2009
Caché: over dat wat we liever verbergen
TV-tip: vrijdag 7 augustus - NED 2 - 23.45 uur
Michael Haneke staat garant voor films die de kijker een wat ongemakkelijk gevoel geven. Ongemakkelijk, omdat ze iets van de maatschappij of de mens laten zien, waarvan we weten dat het er is, maar waar we eigenlijk niet zo goed raad mee weten. En wat we dus ook liever niet willen zien.
Zo heeft Le temps du loup veel indruk op me gemaakt. Evenals zijn bewerking van La Pianiste, naar het gelijknamige boek van Elfride Jelinek. Ik zag ooit in een documentaire over Haneke fragmenten uit Funny games. Die laat ik liever liggen. Ook al is hij vast briljant, als het kwaad zo duidelijk gepersonifieerd wordt en je er zo verschrikkelijk niks tegen kunt doen, haak ik af.
Een film die ik wel briljant vond, is Caché. Hierin wordt een geslaagde Franse tv-persoonlijkheid gestalked. Het begint met onschuldige videobeelden van zijn huis, maar al gauw komen er telefoontjes, brieven en bedreigingen. Niemand snapt wie er achter dit 'getreiter' zit. Wie kan er nu iets tegen hem en happy familie hebben? Maar ondertussen zie je dat die geslaagde meneer zich wat ongemakkelijk gaat voelen en komen er heel subtiel wat flashbacks uit z'n jeugd voorbij. Daar blijkt wel degelijk iets gebeurd te zijn. Iets dat iemand een reden kan geven om een statement te maken. Dat statement komt net zo onverwacht als dat het je bij je strot grijpt. Maar ja, het blijft een Haneke productie hè. Gewoon kijken, hij is het waard!
Reserveer in onze catalogus
Michael Haneke staat garant voor films die de kijker een wat ongemakkelijk gevoel geven. Ongemakkelijk, omdat ze iets van de maatschappij of de mens laten zien, waarvan we weten dat het er is, maar waar we eigenlijk niet zo goed raad mee weten. En wat we dus ook liever niet willen zien.
Zo heeft Le temps du loup veel indruk op me gemaakt. Evenals zijn bewerking van La Pianiste, naar het gelijknamige boek van Elfride Jelinek. Ik zag ooit in een documentaire over Haneke fragmenten uit Funny games. Die laat ik liever liggen. Ook al is hij vast briljant, als het kwaad zo duidelijk gepersonifieerd wordt en je er zo verschrikkelijk niks tegen kunt doen, haak ik af.
Een film die ik wel briljant vond, is Caché. Hierin wordt een geslaagde Franse tv-persoonlijkheid gestalked. Het begint met onschuldige videobeelden van zijn huis, maar al gauw komen er telefoontjes, brieven en bedreigingen. Niemand snapt wie er achter dit 'getreiter' zit. Wie kan er nu iets tegen hem en happy familie hebben? Maar ondertussen zie je dat die geslaagde meneer zich wat ongemakkelijk gaat voelen en komen er heel subtiel wat flashbacks uit z'n jeugd voorbij. Daar blijkt wel degelijk iets gebeurd te zijn. Iets dat iemand een reden kan geven om een statement te maken. Dat statement komt net zo onverwacht als dat het je bij je strot grijpt. Maar ja, het blijft een Haneke productie hè. Gewoon kijken, hij is het waard!
Reserveer in onze catalogus
Abonneren op:
Posts (Atom)