Eigenlijk vreemd: ik ken heel weinig van Tom Waits. Ik ben er ook niet helemaal achter waar dat nou door komt. Onlangs leende ik een ouder album van Waits, 'The Heart Of Saturday Night'. En dat voor slechts één nummer. Ik hoorde 'San Diego Serenade' voor het eerst tijdens het radioprogramma 'Op Slag Van Maandag' (van de KRO op zondagavond).
Vaste prik: ik bij mijn krakkemikkige radio-cassettespeler van 22.00 tot 24.00 uur, met de vingers op de opnameknop. Luisteren naar de tips van Hubert van Hoof, benieuwd naar het half uurtje live concert tussen half elf en elf. (Ja mensen, daar komt ook mijn Hiatt-liefde vandaan!)
En soms met gasten in de studio die hun favoriete muziek draaien. Zo ook Harry 'Cuby' Muskee, die de luisteraars trakteerde op een verzameling fantastische muziek. Het bandje van die uitzending heb ik nog steeds in mijn bezit...
Daarin kwam dus dat Waits-nummer voorbij: slepend, op een bepaalde manier romantisch, alsof het de hele tijd regent ofzo. Enfin, ik vond het prachtig.
Gisteravond een keer of 5 achter elkaar gedraaid en daarmee de herinnering levend gehouden. Vreemd en mooi wat muziek met je kan doen!
Reserveer in onze catalogus