Op de valreep nog eentje voor de maand van het spannende boek. Een Nederlandse thriller. Wie mij wat beter kent weet dat dit niet mijn favorieten zijn, al zijn er natuurlijk uitzonderingen op de regel. Ik heb
Kruisgang gelezen van
Theo en Marianne Hoogstraaten. Ik ken de boeken van Theo Hoogstraaten die hij voor, pak weg, 12+ geschreven heeft, omdat ik die een aantal jaren terug meenam voor mijn kinderen. Dat deed ik wel meer en als ze dan tegen me zeiden dat ik het ook moest lezen dan deed ik dat natuurlijk. Theo Hoogstraaten dus. Ik herinner me de
'Vuurmeester' van Bureau Fiofen van de tweeling Fiona en Fenno, maar ook
'de Satansketting' een spannend historisch verhaal. Boeken die, hoe is het mogelijk!, gewoon in de kast staan. Spannend als je 12 jaar bent, maar ook voor ouders zeer goed te lezen.
De stijl van Theo Hoogstraaten vind ik vrij eenvoudig, maar in zijn ongekunsteldheid daardoor doeltreffend genoeg om een behoorlijk spannend verhaal vlot af te wikkelen. Dat geldt ook voor Kruisgang. Als volwassen veellezer moet ik dan wel wat wennen aan het taalgebruik, maar toch is het ook hier die ongekunsteldheid die het verhaal z'n charme geeft.
Kruisgang speelt in het heden, maar de aanleiding ligt in het verleden. Iris, een jonge, zelfstandige vrouw, ontvangt op een dag een dreigbrief met verwijzing naar een persoonlijk geheim. Niet lang daarna wordt een oude klasgenoot vermoord; een vriendin van Iris ontvangt eveneens een dreigbrief. Tragische gebeurtenissen uit de middelbare schooltijd blijken er ten grondslag aan te liggen: Sam, slachtoffer van pesterijen, pleegde een halfjaar voor het eindexamen zelfmoord, maar is hij wel dood?
Wat ik begrepen heb van de verschillende reacties op dit boek is dat de één het fantastsich vindt en een ander niks. Volgens mij heeft dat te maken met wat ik hiervoor al schreef. Ik moest er even inkomen, maar voor een lekker boek naast het zwembad of aan het strand is het beslist een aanrader.
Reserveer in onze catalogus
Vooruit nog een keer eentje van Theo en Marianne Hoogstraaten. Ik was het al bijna weer vergeten, maar in 2012 las ik ook al eens wat van dit duo. Ik kwam er achter omdat ik aan het zoeken was naar wat meer informatie over de boeken die ze geschreven hebben. Toen schreef ik over 'Kruisgang' en als ik nu teruglees wat ik toen over dat boek schreef kan ik dat meteen weer onderschrijven. Ook grappig dat ik vanuit dezelfde gedachte dit boek wilde lezen, namelijk omdat ik de jeugdboeken van Theo Hoogstraaten altijd zo kon waarderen.
