Een boek dat het lezen van literatuur bij mij echt op gang bracht: Vallende Ouders van A.F.Th. van der Heijden. Toen het verscheen, was het al een beetje een hype, net zoals de boeken van Stieg Larsson nu. Dit was wat, zeg! Verschillende delen 'Tandeloze Tijd', al dan niet in voorbereiding. En het begon al met een proloog.Ok, ik moet wel eerlijk zeggen dat ik na een fiks aantal jaren het spoor een beetje bijster was, met intermezzo's, boekjes over 'wie is wie', en een deel 4 dat uitkwam vóór deel 3 (dat ook nog weer eens uit 2 delen bleek te bestaan... ) Poeh! En, ook weer heel eerlijk, ik weet niet eens of die hele cyclus nu wel af is.. Kwam er niet een ander opus bij ofzo? Nou ja.
Het hield mij echter wel in de greep. Kwam misschien ook omdat ik zelf toen net in de periode zat waarin ik mij ging voorbereiden op 'uit huis gaan', op kamers wonen. Dat had iets idyllisch, je maakte je voorstellingen over hoe dat zou zijn. Nou, zo dus!
Overigens vind ik nog steeds het boek De Sandwich: een requiem één van de mooiste van Van der Heijden. En ook Het Leven Uit Een Dag vond ik destijds mooi. Van deze laatste titel gaat volgende week de verfilming in première. Bij het zien van de trailer kwam het verhaal weer bovendrijven. En wat ik me ook opeens herinnerde: je kon bij de pocketuitgave kiezen uit 4 verschillende omslagen! Dat was ook weer iets nieuws.
Tjee, wat moet ik nog veel (her)lezen...
Reserveer in onze catalogus
