De allerleukste sprookjes van Jacques Vriens

Tien bekende sprookjes naverteld door Jacques Vriens met prachtige, vrolijke illustraties van Alex de Wolf, Philip Hopman en Klaas Verplancke. Voor 4 t/m 8 jarigen en daarboven; ook voor alle volwassenen die soms nog enigszins kinderlijk zijn, zoals ik, Hermien Bosman. Een prachtig boek waar ik heel vrolijk van word. Maar een ding klopt niet: er staat dat het non-fictie is.

De beer en de nachtegaal

Ik lees nog steeds graag sprookjes. Af en toe pak ik de bekende oude verhalen van Hans Christian Andersen en de gebroeders Grimm er weer bij. Maar ook sprookjes gegoten in romanvorm lees ik graag. De beer en de nachtegaal van Katherine Arden is er zo één.

Zilvergaren

Ik hou van sprookjes. In het moderne sprookje Zilvergaren van Naomi Novik was het dan ook heerlijk wegduiken. Het is een ietwat donkere vertelling, losjes gebaseerd op Repelsteeltje. Een verhaal over schulden, die wel of niet aflossen en de consequenties van beide keuzes.

Zilvergaren wordt verteld uit het perspectief van verschillende personages. De belangrijkste is Miryem. Ze komt uit een familie van geldschieters. Haar opa is een hele goede, maar haar vader bakt er weinig van. Hij leent geld uit, maar vraagt het niet terug. Het gezin staat op de rand van armoede, totdat Miryem de touwtjes in handen neemt.

Meester van de zwarte molen (Krabat)

Misschien is deze eerste echte zomerse mei-week niet de beste tijd om het over Krabat te hebben: de twaalfde leerling op de molen van een leermeester in de zwarte kunsten. De hoogtepunten van dit bijzondere verhaal spelen zich namelijk altijd in de koudste en donkerste wintermaanden af. Maar goed, het was ook zo'n mooie warme zomer toen Krabat in mijn leven kwam. En ach, uiteindelijk is het altijd de goede tijd voor een goed boek!

Frozen

Oké, misschien een beetje raar, zo met de zomer in aantocht, maar ik neem toch graag de tijd om de beste winterfamiliefilm ooit in het zonnetje te zetten. Frozen. Je zag hem nog niet? Gauw reserveren. Je zag hem wel en vond er niks aan? Dan heb je wel een hart van ijs hoor. Want zelfs wie niet van animatie of kinderfilms of musicals houdt, die gaat om bij het plezier dat deze film uitstraalt. Zeker weten. Dat ie een Oscar won voor Beste animatie en Beste lied, dat zegt mij dan weer niet zoveel. Ik heb er gewoon van genoten en blijf dat doen.

Klassiek sprookje in een nieuw jasje

Zuster Anna, ziet gij al wat komen? wie kent niet de uitroep van de prinses in de toren, die het verbod van haar echtgenoot Blauwbaard heeft genegeerd en in de gesloten kamer kijkt, waar zij vervolgens de lijken van de acht vrouwen aantreft die eerder met Blauwbaard getrouwd waren? Het bloederige sprookje van Moeder de Gans, opgetekend door Charles Perrault.

Amélie Nothomb heeft een moderne versie van het blauwbaard-verhaal geschreven. Saturnine is een jonge vrouw in Parijs die naarstig op zoek is naar woonruimte in de lichtstad. Dat valt niet mee. Wat de moeite waard is is niet betaalbaar. Dan ziet ze een advertentie waarin een kamer van 40 m2 wordt aangeboden in een groot herenhuis in het zevende arrondissement voor € 500,-. Te mooi om waar te zijn, maar Saturnine gaat er toch op af. In de wachtruimtevan het prachtige huis treft ze 15 wachtenden, wat haar de moed in de schoenen doet zinken. Als ze vervolgens hoort dat haar acht voorgangsters allemaal op mysterieuze wijze zijn verdwenen gelooft ze helemaal niets van die kletspraat. Natuurlijk krijgt Saturnine de kamer en vervolgens ontwikkelt zich een spel tussen de verhuurder en huurster.

Huisbaas don Elemirio Nibal y Milcar is even bizar als zijn naam doet vermoeden. Hij spreekt met nostalgie over de inquisitie en verbiedt haar de toegang tot die ene geheimzinnige donkere kamer in het appartement.  

Saturnine voelt zich opperbest in de weelderige wereld van don Elemirio en kan de luxe al snel niet meer missen. Elke avond wordt ze aan zijn tafel gevraagd. Hij blijkt een uitstekende kok, die (net als Amélie Nothomb zelf) een zwak heeft voor eieren. Zij laat zich niet door hem imponeren en maakt van de maaltijden gebruik om hem uit te vragen.

Amélie Nothomb geeft haar eigen draai aan het sprookje. Hier is niet de vrouw slachtoffer van haar nieuwsgierigheid, integendeel: ze is de man te slim af en kiest voor het leven.

Amélie Nothomb heeft op verschillende plaatsen in de wereld gewoond, omdat haar vader ambassadeur van België was. Dit is van grote invloed op de romans die ze geschreven heeft. En dat zijn er veel, want sinds haar debuut in 1992, dat meteen een groot succes was, verschijnt er elk jaar een roman van haar. In 1999 won ze de Grand Prix du roman de l'Académie française voor Stupeur et tremblements.

'Blauwbaard' is een verrassend en sprankelend verhaal waarin – geheel à la Nothomb – zwarte humor, absurde situaties en zonderlinge personages niet ontbreken.

Reserveer in onze catalogus