In de zomervakantie las ik Tsjaikovskistraat 40 van Pieter Waterdrinker en schreef daar over. Eigenlijk een soort vervolg op Lenins Balsem. Reden om dit laatste boek ter hand te nemen en me te verdiepen in het Rusland van (net na)
de glasnost en perestrojka. Ook dit keer met autobiografische kenmerken, zij het minder sterk dan in Tsjaikovskistraat 40. Ik heb me ondergedompeld in een wereld, waar op de rand van legaliteit en illegaliteit, de mogelijkheden ogenschijnlijk ongekend waren.