Het is er weer tijd voor: zo'n mooie, dromerige film met die mooie, dromerige Scarlett Johansson. Dit keer schittert ze samen met een in het leven verdwaalde Bill Murray. Hij een afgeschreven acteur, op een is-dit-nu-alles punt in z'n bestaan. Zij het vriendinnetje van een succesvolle, stressvolle fotograaf, op zoek naar wat háár rol in dit leven nu eigenlijk is. Ze ontmoeten elkaar in de dolle nachten van Tokyo, vechtend tegen hun slapeloosheid, de eenzaamheid, de liefde, het leven. Beiden verloren in een wereld waar ze de taal niet spreken en de cultuur niet snappen, beiden verloren op een punt in hun leven waarbij vriendschap het enige lijkt dat nog echte waarde heeft. Want de taal van vriendschap verstaat iedereen.
Wat mij vooral raakte in Lost In Translation is de melancholie en de subtiele humor. Een tragikomedie van formaat. Traag en komisch. Een gevoel dat onder je huid kruipt en dat door het open einde maar niet weg wil gaan. Je gunt beiden de liefde, je gunt ze de vriendschap, maar soms gaat dat gewoon niet samen, of vallen plaats en tijd niet op hun plek.
Wat dan overblijft is wijsheid. En net die alleslaatste wijze woorden blijven voor de kijken geheim. Jammer, maar mooi gevonden van de regisseur!
Reserveer in onze catalogus
