Wat doe je als schrijver als je weet dat je waarschijnlijk niet meer lang te leven hebt? Toch nog een roman schrijven, terwijl je bijna zeker weet dat je deze niet kunt voltooien? Nee dus, in plaats daarvan stortte Renate Dorrestein zich op de selectie van een aantal teksten die niet in haar boeken terechtkwamen, maar wel onderdeel van haar dagelijks werk waren. Al die artikelen, inleidingen, lezingen en brieven die op de harde schijf staan opgeslagen en op een stapel oude diskettes, noemt ze haar ‘schaduwoeuvre’.
Posts tonen met het label renate dorrestein. Alle posts tonen
Posts tonen met het label renate dorrestein. Alle posts tonen
zaterdag 14 april 2018
vrijdag 24 juni 2016
Zeven soorten honger - Renate Dorrestein
Nooit geweten dat er zeven soorten honger bestaan. Honger die wordt opgewekt via het oog, de neus, het oor, de mond, het hoofd, de maag en niet op de laatste plaats: de honger van het hart.
Het nieuwste boek Zeven soorten honger van Renate Dorrestein gaat over één van haar grootste thema’s: eten of gegeten worden. En natuurlijk over de liefde en gemis.
Gepost door
Diane
Tags
2016,
Diane,
lezen,
renate dorrestein,
Zeven soorten honger
vrijdag 5 september 2014
Het geheim van de schrijver - Renate Dorrestein
‘Alles wat opkomt in het hoofd van de schrijver, kan werkelijkheid worden- mits hij weet wat hij doet….Zo ben ik ooit begonnen: door het schrijven van fictie wilde ik mij bevrijden uit de ketenen van het alledaagse….’, aldus een paar fragmenten uit de inleiding van ‘Het geheim van de schrijver’ van Renate Dorrestein.
In dit boek geeft Dorrestein een deskundige en geestige doorkijk achter de schermen van het fictie schrijven. De technische aspecten en de eigen ervaringen weet zij kunstig en los door elkaar te weven. Volgens de achterflap is het een handboek voor beginnende prozaschrijvers, maar het is even goed een handboek voor gevorderde fictieschrijvers; én een boek voor wie beter verhalen wil lezen.
In dit boek geeft Dorrestein een deskundige en geestige doorkijk achter de schermen van het fictie schrijven. De technische aspecten en de eigen ervaringen weet zij kunstig en los door elkaar te weven. Volgens de achterflap is het een handboek voor beginnende prozaschrijvers, maar het is even goed een handboek voor gevorderde fictieschrijvers; én een boek voor wie beter verhalen wil lezen.
Gepost door
Redactie Bieblog Hengelo
Tags
beleven,
lezen,
miriam janssen,
renate dorrestein,
schrijven,
Schrijverscafé
zaterdag 12 oktober 2013
De blokkade - Renate Dorrestein
Renate Dorrestein schreef het ene boek na het andere, met
schijnbaar gemak zo leek het. Totdat het niet meer lukte en ze uit onmacht een
halfjaar werk de prullenbak in gooide.
‘De feiten zijn
simpel. Ik, die altijd zo graag schreef, ben iemand geworden die kotsmisselijk
wordt bij alleen al de gedachte aan een nieuwe roman (…) Nu ik ontdaan ben van
wat altijd mijn bestemming leek, is het haast alsof mijn huid me is
afgestroopt.’
De blokkade is een persoonlijke verslag van haar eigen gang
door de hel én een journalistiek onderzoek naar oorzaken en mogelijke
oplossingen. Want wat houdt een blokkade precies in? En nog belangrijker: hoe
kom je ervan af?
“ Beroepsmatig verlamd raken brengt bij iederéén een gevoel
van falen teweeg, van paniek, van zelfverlies. Nou, in mijn beroep bestaat daar
dus een term voor, een die trouwens niets verklaart of opheldert, maar als ik
me ga verschuilen achter het idee dat een writer’s block pure aanstellerij is,
dan zit ik hier over twintig jaar nog op de gang, met mijn rug tegen de deur
van mijn werkkamer gedrukt, kijkend naar mijn tenen en pleitend of ik er
alsjeblieft weer in mag, ooit.”
Bij Dorrestein ontstond de blokkade toen ze een roman
schreef waarin een zelfmoord voorkwam. Want langzaam wordt duidelijk dat de
zelfmoord van haar zus nog steeds een belangrijke rol speelt in het leven. Dertig
jaar later lijkt het leven van haar zus terug gebracht tot die laatste daad. Het verdriet en het schuldgevoel dat opgelegd wordt aan de nabestaanden
verdwijnt evenmin met de jaren. Waar
haar zus eerst de motor was van het schrijverschap van Dorrestein, staat ze
nu in de weg.
‘Ga eens opzij, meisje.’
Lezen dus!
Renate Dorrestein vertelt 29 oktober, in het kader van de campagne van Fonds Pyschische Gezondheid over onder meer De Blokkade.
Reserveer hier De blokkade in onze catalogus.
zondag 21 augustus 2011
Zo lang er leven is & is er hoop - Renate Dorrestein
Niet één maar twee romans deze keer. Zolang er leven is en is er hoop gaan over één en dezelfde baby en zijn samengebracht in één boek.
Zolang er leven is gaat over een baby, die gestolen wordt tijdens een picknick van bevriende stellen. Als het plotseling gaat regenen, vertrekt iedereen overhaast en in de veronderstelling dat een ander de baby wel meeneemt. De baby wordt na twee maanden in blakende welstand teruggebracht. Maar het blijft onduidelijk, wat er is gebeurd.
Zo onduidelijk dat Renate Dorrestein steeds mail bleef krijgen van haar lezers over de onbekende babyontvoerder ook al vertelde ze elke keer weer dat haar boek gaat over de ondraaglijke onzekerheid, als een naaste wordt vermist. En niet bedoeld is als een "plot".
Jaren later, op vakantie op Terschelling, zag Dorrestein een jonge vrouw met downsyndroom, die met de baby van haar zus rondliep. Ze besefte dat dit deze vrouw waarschijnlijk nooit kinderen zou krijgen. En toen wist Dorrestein door wie baby Babette ontvoerd zou kunnen zijn.
In is er hoop leren we Igor kennen. Hij woont bij zijn oma Nettie, 's avonds kijken ze op de bank televisie totdat ze naar bed gaan. Overdag werkt Igor in een sociale werkplaats waar hij stacaravans monteert. Zijn overzichtelijk leventje verandert als hij het dakloze meisje Lisa ontmoet en ze samen een baby vinden om wie niemand zich lijkt te bekommeren. Oma Nettie denkt dat de baby van Lisa is en neemt hen in huis. Igor en Lisa spelen een tijd lang vadertje en moedertje onder Netties vleugels. Maar hoelang zal dit ongewone huishouden een gelukkig leven beschoren zijn?
Met veel warmte en humor schrijft Dorrestein over het leven van Igor op de sociale werkplaats en thuis bij zijn oma. Ze geeft een mooi beeld van de gedachtewereld van mensen met een beperking, en de grote en kleine tobberijen van hun verzorgers. En besef je ook hoe belangrijk een beschutte werkplek voor mensen met een beperking is.
Dorrestein heeft overigens voor deze mensen een mooi woord: ‘kleinwijs’. Zo noemde haar de oma de ongetrouwde oom Fons van Renate Dorrestein die bij haar oma in huis woonde.
Beide boeken vind ik typische “Dorresteins”: alles kan zomaar ineens verstoord worden door puur toeval of noodlot. En dat dan al het vanzelfsprekende ineens niet meer zo vanzelfsprekend is.
Maar ehhh….. hoe zou het nu eigenlijk zijn met Igor en zijn oma?
Zal ik haar dat dan maar eens vragen op 8 september als Renate Dorrestein naar Hengelo komt?
Reserveer Zolang er leven is & is er hoop in onze catalogus
Zolang er leven is gaat over een baby, die gestolen wordt tijdens een picknick van bevriende stellen. Als het plotseling gaat regenen, vertrekt iedereen overhaast en in de veronderstelling dat een ander de baby wel meeneemt. De baby wordt na twee maanden in blakende welstand teruggebracht. Maar het blijft onduidelijk, wat er is gebeurd.
Zo onduidelijk dat Renate Dorrestein steeds mail bleef krijgen van haar lezers over de onbekende babyontvoerder ook al vertelde ze elke keer weer dat haar boek gaat over de ondraaglijke onzekerheid, als een naaste wordt vermist. En niet bedoeld is als een "plot".
Jaren later, op vakantie op Terschelling, zag Dorrestein een jonge vrouw met downsyndroom, die met de baby van haar zus rondliep. Ze besefte dat dit deze vrouw waarschijnlijk nooit kinderen zou krijgen. En toen wist Dorrestein door wie baby Babette ontvoerd zou kunnen zijn.
In is er hoop leren we Igor kennen. Hij woont bij zijn oma Nettie, 's avonds kijken ze op de bank televisie totdat ze naar bed gaan. Overdag werkt Igor in een sociale werkplaats waar hij stacaravans monteert. Zijn overzichtelijk leventje verandert als hij het dakloze meisje Lisa ontmoet en ze samen een baby vinden om wie niemand zich lijkt te bekommeren. Oma Nettie denkt dat de baby van Lisa is en neemt hen in huis. Igor en Lisa spelen een tijd lang vadertje en moedertje onder Netties vleugels. Maar hoelang zal dit ongewone huishouden een gelukkig leven beschoren zijn?
Met veel warmte en humor schrijft Dorrestein over het leven van Igor op de sociale werkplaats en thuis bij zijn oma. Ze geeft een mooi beeld van de gedachtewereld van mensen met een beperking, en de grote en kleine tobberijen van hun verzorgers. En besef je ook hoe belangrijk een beschutte werkplek voor mensen met een beperking is.
Dorrestein heeft overigens voor deze mensen een mooi woord: ‘kleinwijs’. Zo noemde haar de oma de ongetrouwde oom Fons van Renate Dorrestein die bij haar oma in huis woonde.
Beide boeken vind ik typische “Dorresteins”: alles kan zomaar ineens verstoord worden door puur toeval of noodlot. En dat dan al het vanzelfsprekende ineens niet meer zo vanzelfsprekend is.
Maar ehhh….. hoe zou het nu eigenlijk zijn met Igor en zijn oma?
Zal ik haar dat dan maar eens vragen op 8 september als Renate Dorrestein naar Hengelo komt?
Reserveer Zolang er leven is & is er hoop in onze catalogus
woensdag 8 september 2010
Renate Dorrestein: De leesclub
Zo in de aanloop naar het nieuwe schooljaar is het tijd voor 'De leesclub' van Renate Dorrestein. Let wel: met leesdossier en reistips! Als je een fan bent van Renate Dorrestein dan kom je in 'de leesclub' weer helemaal aan je trekken. Vlot en vol humor geschreven, zoals we dat van Dorrestein gewend zijn.
Zeven montere vriendinnen vormen een hechte leesclub die een literaire cruise in de Schotse wateren gaan maken met hun allerfavorietste auteur, Gideon de Wit. Donderwolken in IJmuiden werpen hun schaduw al ver vooruit en het loopt dan ook niet goed af ...
Voor bibliothecarissen en medewerkers van boekhandels is dit boek een feest der herkenning. Een voorbeeld:
O ja, en laten we niet het leuke extraatje vergeten!
En wil je je eigen kennis over boeken en auteurs testen vergeet dan niet op 27 september bij RTV Oost mee te doen met het BOEKENwoogieSPEL
Reserveer in onze catalogus
Zeven montere vriendinnen vormen een hechte leesclub die een literaire cruise in de Schotse wateren gaan maken met hun allerfavorietste auteur, Gideon de Wit. Donderwolken in IJmuiden werpen hun schaduw al ver vooruit en het loopt dan ook niet goed af ...
Voor bibliothecarissen en medewerkers van boekhandels is dit boek een feest der herkenning. Een voorbeeld:
Van debutanten krijgt Annabel het ook regelmatig op haar heupen. [..] Dus af en toe nodigen we zo'n bengel uit, de auteur van het nieuwste spraakmakende debuut. Daar geeft de afdeling Cultuur van de gemeente graag subsidie voor, en de plaatselijke pers wil wel een fotootje komen maken.Voor alle middelbare mutsen is het weer een geweldige opsteker, want waar komt een mens tenslotte zonder de nodige levenservaring?
Het zijn wel vaak zenuwpezen. Wist u dat? Het eerste wat ze vragen als ze binnenkomen, is of de zaal is uitverkocht. Gelukkig is dat altijd het geval. Kwestie van het juiste aantal stoelen neerzetten. Met een publiek van twaalf kun je ook een geweldige avond hebben. Dat kan een heel intieme ervaring zijn. [...]
Dus zo'n jongen is nergens op voorbereid. Hij gaat zitten en slaat zijn ogen naar ons op. Inmiddels kennen we alle symptomen. Eerst is er ongeloof. Daarna schrik. Soms zelfs klinkklare paniek. De blik wordt glazig, met witte knokkels wordt de rand van het tefelttje omklemd. [...] We zien een panische denkbel boven het jonge schrijvershoofd omhooghuiveren: 'Mijn god! Alleen maar middelbare mutsen!'
O ja, en laten we niet het leuke extraatje vergeten!
En wil je je eigen kennis over boeken en auteurs testen vergeet dan niet op 27 september bij RTV Oost mee te doen met het BOEKENwoogieSPEL
Reserveer in onze catalogus
Gepost door
Monic
Tags
leesclub,
lezen,
Monic,
renate dorrestein
Abonneren op:
Posts (Atom)