Kloosterkoffers

Er was eens een groep twintigers die haar intrek nam in een verlaten abdijcomplex, ver van de bewoonde wereld. Daar vormden zij de eerste kloostergemeenschap speciaal voor jonge mensen. Niet zomaar een retraite, maar zij werden zelf kloosterling. Ieder van hen koos bewust voor een intensief leven in gebed en gemeenschap. Om samen te onderzoeken hoe je dat kunt laten werken en om ieder voor zich te onderzoeken wat het kloosterleven je kan leren over leven in een maatschappij waar chaos en prestatiedruk de norm is. Oh ja, want deze groep jongeren leefden niet in de Middeleeuwen ofzo, maar zij begonnen hun zoektocht in de zomer van 2018.

Oorsprong

Na het grote succes van De Da Vinci Code is het iedere keer weer een enorm marketing spektakel als er een nieuw boek van Dan Brown verschijnt. Zijn buitenlandse reizen worden nauwlettend gevolgd, om te kunnen speculeren over welke gebouwen of kunstwerken een rol gaan spelen. Vertalers worden in bunkers opgesloten, om te zorgen dat het nieuwe werk op hetzelfde moment in 56 landen in de winkels ligt. Echt bizar. Maar ja, ik snap het wel. Het zijn gewoon telkens weer briljante complotten, die Dan Brown meesterlijk weet te koppelen aan bestaande kunst, bestaande personen, bestaande gebouwen en bestaande wetenschappelijke of religieuze feiten. Zo ook in zijn nieuwste boek: Oorsprong.

Lourdes

Het verhaal van de film Lourdes is vrij simpel. Een jonge vrouw is vanaf haar nek verlamd door MS, maakt een bedevaart naar Lourdes met de hoop op genezing, kan inderdaad ineens weer lopen, maar de omgeving twijfelt tussen wonder en fraude. Nou ja, van het verhaal moet ze het dus niet echt hebben. Toch is er iets heel bijzonders aan deze film. En eigenlijk vind ik lastig te omschrijven waar hem dat in zit, en dat maakt het extra intrigerend.

Hallo Meneer God... met Anna

Volgens mij ben ik best een spiritueel mens, maar die spiritualiteit laat zich niet echt vangen in een Boek, een Kerk of een Religie. Simpelweg omdat ik er niet mee ben opgegroeid. Dan moeten er andere wegen je pad kruisen om die deuren te openen. Die wegen kwamen, maar hebben me nooit echt gegrepen. Een combinatie van verkeerde weg, verkeerde timing en verkeerde verwachtingen waarschijnlijk. Dus wat doe je als je die Grote Religie toch een beetje wilt begrijpen? Nou, dan volg je gewoon de raad op van een lieve vriendin die je een oud beduimeld boekje in de handen duwt en zegt: "Dit is wat God is voor mij. Lees zelf maar."

Geest, lichaam en ziel - een encyclopedie

Ik ben vorige week nogal verwend. Of eigenlijk zijn mijn geest, lichaam en ziel verwend. Het lichamelijke deel nam ik zelf voor m'n rekening, door gewoon even wat bewuster en gematigder met voedsel om te gaan. Maar m'n geest en ziel werden geroerd door een bijzonder bezoek van zeven Tibetaanse monniken aan mijn stad Enschede. Ze hebben in vier dagen een prachtige zandmandala van de 'Boeddha van Compassie' gelegd. Wat alleen al bijzonder is om te zien ontstaan. Daarnaast gaven ze een concert met een aantal mantra's waarover ik al eens eerder blogde. En ja, zo klinkt het echt. Maar, zoals het hoort bij de traditie, werd deze mandala na afloop ritueel bij elkaar geveegd en uitgestrooid in de beek om de hoek. Want alles is vergankelijk...

Dat deed me toch wel weer even stilstaan bij de vele religies, levensbeschouwingen en andere stromingen die onze wereld rijk is en waarmee we onze geest, lichaam en ziel mogen voeden. Dus schoof ik weer eens een avondje op de bank met die mooie encyclopedie, die al deze rijkdom toegankelijk en overzichtelijk in beeld brengt.

De encyclopedie biedt een overzicht van healingstherapieën  esoterische wijsheid en spirituele tradities. Het behandelt in drie delen de belangrijkste zaken rondom
- de geest (w.o. psychologische benaderingen, paranormale gaven en waarzeggerij),
- het lichaam (w.o. oosterse benaderingen, lichaamswerk, behandelingen met voeding en kruiden en energietherapieën)
- en de ziel (w.o. westerse en oosterse religies, sjamaanse tradities, geheime genootschappen en oude mysteriën).
Met de wat sceptische lezer is ook rekening gehouden, want er zijn verschillende 'onderzoek-en-bewijs'-kaders en hier en daar een waarschuwing.

Dat de ondertitel spreekt van een 'complete gids' is natuurlijk vragen om moeilijkheden, want zoiets bestaat volgens mij niet. Zeker niet in een wereld waarin zoveel vertakkingen en zij-stromingen zijn. Maar een complete basis is het zeker. En dan is het gewoon mooi om te lezen over de boeddhisten die je net de hand hebt geschud en om foto's te zien van mandala's waarvan je zelf wat zand in een potje hebt zitten. Een boek als dit kan een echte ervaring - en een goed gesprek met een monnik - natuurlijk niet vervangen, maar het is wel een goed middel om je weer even te doen inzien dat er meer is dan wat je in je eigen kleine wereld tegen komt.

Reserveer de encyclopedie in onze catalogus.

Het leven van Pi

Eerst was er het boek. Vanwege het succes kwam er ook een film. Dat werd een nog groter succes. Dus er kwam een filmeditie van het boek. Zo gaat dat, met successen. Ik geef toe, ik ben een filmmens, dus ik leerde Het leven van Pi kennen vanuit een roodfluwelen bioscoopstoel. Met 3D-brilletje op, want het was natuurlijk geen gewone film. Maar ik geef gelijk nog iets toe. Al binnen een kwartier wist ik dat ik ook en vooral het boek moest gaan lezen. Er intrigeerde me iets in het verhaal, iets in de manier waarop het werd verteld. Ik had een sterk gevoel dat het boek me meer lagen zou geven, dat ik in het boek pas werkelijk met de gedachten- en gevoelswereld van die mooie en moedige jongen in contact zou komen.

Ik had gelijk. De film is absoluut een plaatje, maar het boek heeft alle schoonheid van zichzelf. Wat ik mooi vond om te lezen, zijn de passages waarin Pi als kind en tiener z'n weg zoekt in de religies die hem zo fascineren. Hij is Indiase Hindoe van geboorte, maar komt ook in contact met het christendom en met de islam. Hij heeft drie leermeesters, hij laat zich dopen en hij krijgt een gebedskleedje. De buitenwereld vindt het maar niks - met die leermeesters voorop - en neemt het Pi kwalijk dat hij niet kiest voor één God. Maar voor Pi is het geen zaak van kiezen: "Alle religies zijn waar. Ik wil gewoon God liefhebben." Daar heeft eigenlijk niemand van terug. En dat vind ik mooi.

Dat hij later 227 dagen dobberend in een reddingssloep op de oceaan overleeft, met als enige reisgenoot een enorme Bengaalse tijger, versterkt zijn geloof in die God. Het geeft hem ook alle tijd om na te denken over het leven, de liefde, de kracht van wilskracht en de wonderen die we zo snel over het hoofd zien.

En dan is natuurlijk gewoon het verhaal van een jongen die z'n hele familie en de complete dierentuin van z'n vader verliest bij een scheepsramp en die weet te overleven met en mede dankzij die enige andere overlevende, een tijger. Ze ontwijken elkaar, dulden elkaar, dagen elkaar uit, hebben elkaar nodig en ze worden samen zwakker. Natuurlijk is dit alles moeilijk te geloven, maar zo is dat ook met God. En natuurlijk kiezen toehoorders liever voor het bijzondere verhaal met de dieren en niet voor de geloofwaardige versie die hij vertelt als de verzekeringsmensen hem daarom vragen. Zo is dat dus ook met God...


De film is helaas nog niet op dvd in onze collectie, maar ik laat je graag alvast van de trailer genieten. In de gaten houden dus!



Reserveer het boek in de catalogus.

Het verloren symbool

Ik ben laatst een beetje dom geweest. Had een lange treinreis en een avondje uit voor de boeg en wilde niet meer dan een simpel handtasje meenemen. Wat past daar dan in voor onderweg? Dus ik pakte het kleinste nog ongelezen boekje uit m'n kast: een dwarsligger van Het verloren symbool, de nieuwste van Dan Brown. Je weet wel, die van die pageturners Het Bernini mysterie en De Da Vinci code, die je natuurlijk allang hebt gelezen. Met die leuke symbooldeskundige Robert Langdon, die tegen wil en dank in allerlei wereldbedreigende avonturen wordt gestort. En die altijd, met behulp van een schone dame, een hoofd vol kennis en een beetje mazzel, net op tijd het geheim weet te kraken en de dader weet te vinden én vangen. Die van die films, die je natuurlijk ook allang hebt gezien.

Nou, die dus.

Dat was dom. Want vervolgens vergat ik bijna uit te stappen, was ik blij dat ik weer naar huis mocht en zat ik twee avonden gevangen op de bank in m'n kleine dwarsliggertje. Ik had het kunnen weten, ook dit verhaal heeft diezelfde ingrediënten, diezelfde spanningsopbouw, hetzelfde moordende tempo, diezelfde goeden en kwaden, diezelfde wendingen en helaas dus ook datzelfde stoor-me-niet-en-slapen-kan-morgen-ook-nog-wel gehalte. Misschien bouwt Dan Brown wat flauw voort op z'n succesformule, maar ik blijf het knap vinden dat je boeken kunt schrijven die je gewoon niet kunt wegleggen. De één heeft dat met de Bouquet Reeks, ik heb dat met deze trilogie. Het is nog even wachten op de film, maar daar zal ook alles wel aan kloppen. Net als die bij andere boeken leest dit als een script, je ziet alles al voor je.

Na Rome en Parijs wordt Robert Langdon dit keer naar Washington DC geroepen. Z'n beste vriend zit een beetje in de problemen en alleen Robert kan hem helpen door een oud geheim van de vrijmetselaars, dat verborgen zou liggen in Washington, te ontrafelen. Wat volgt is een wervelwind door de wetenschap, de grote religies, de geschiedenis van Washington, oude legendes, de tradities van de vrijmetselarij en heel veel symboliek. En meneer Brown weet dat allemaal weer zo aan elkaar te verbinden dat je alles geloofd. Het getal 33 zal nooit meer hetzelfde zijn. En daar moet ik het maar bij laten. Alle andere lessen mag je er mooi zelf uithalen. Ik ben blij dat ik weer 'vrij' ben, maar eerlijk is eerlijk, het was een lekkere gevangenis.

Reserveer in onze catalogus.

Requiem

Het waargebeurde verhaal van de Duitse Anneliese Michel is even triest als ongelooflijk: de epileptische tiener sterft in 1976 aan uitputting en ondervoeding na een serie uitdrijvingen door een priester en haar ouders. Alle horrorfans kunnen voor een film die zich focust op die uitdrijvingen terecht bij The exorcism of Emily Rose.

Maar is er ook een andere kant van het verhaal te vertellen en dat wordt meesterlijk gedaan in de film Requiem. We zien het meisje als een breekbaar personage midden in een wereld van morele dubbelzinnigheid. Requiem vertelt het verhaal van een jonge vrouw die heen en weer wordt geslingerd tussen familie, geloof en ziekte. We zien de overstap van een beschermd katholiek milieu naar de grote stad en het studenten leven. Er is ook veel aandacht voor haar schoolvrienden, die aandringen op psychiatrische hulp, maar uiteindelijk niets anders kunnen dan haar aan haar lot over te laten.

Wat deze film met je doet wordt mooi verwoord in een recensie in de NRC:

Soms kun je een horrorverhaal vertellen zonder één druppel bloed te verspillen of maar één special effect te benutten. Requiem vertelt zo'n verhaal, dat geen schokeffecten nodig heeft, maar de gruwelen langzaam onder je huid doet kruipen.

Reserveer nu in onze catalogus