Autobiografisch schrijven

'Je ontdekt de waarheid pas als je gaat schrijven.' Dat is de titel van deel 2 in het boek Autobiografisch schrijven van Willemijn Soer. Een even praktisch als inspirerend boek voor wie de techniek wil leren van het beschrijven van z'n eigen leven. En dat hoeft natuurlijk niet altijd daadwerkelijk uitgegeven te worden, want laten we eerlijk wezen, niemand zit te wachten op de autobiografie van iedereen. Maar wil je jezelf een beetje beter leren kennen? Begin dan met jezelf te beschrijven. Want je tekst is wijzer dan jijzelf!

Van A naar B (en weer terug)

Toen de eerste Atlas van de Belevingswereld in 1999 verscheen lag hij al snel op m'n leestafel. Wat een grappig concept. Vooral als je altijd al denkt in steekwoorden om je gedachten en gevoelens te beschrijven. En je je ontwikkeling vaak letterlijk als een levensweg of -landschap voor je ziet. In 2003 volgde een atlas speciaal over de liefde. En nu vind ik toevallig nieuwe ontdekkingsreis: Van A naar B (en weer terug). Heerlijk voor de donkere dagen!

DRIVE - Mark Tuitert

Toen een loopbaancoach aan Mark Tuitert (Olympisch Goud 2010) vroeg wat hij goed kon, was zijn antwoord: snel rondjes linksom schaatsen. Grappig. Maar inmiddels kan hij daar wel wat aan toevoegen: boeken schrijven. Want in ieder geval zijn boek DRIVE is een groot succes. Hierin beschrijft hij tien praktische lessen en de achtergrond daarvan waarmee een, op het oud Griekse stoïcijnse denken gebaseerde, scherpe en relaxte mindset kan worden getraind.

Het enneagram praktisch toepassen

Jezelf en anderen beter begrijpen, wie wil dat nu niet. Weten wat je goede en minder goede kanten zijn. En vooral je onontdekte potentieel ontdekken én vergroten. Ik zeg: kom maar door! Ik kende de wereld van het Enneagram al wel een beetje, maar dit mooi vormgegeven boek hielp me toch om er weer wat nieuw licht over te laten schijnen. Of, zoals de achterflap belooft, een nieuwe weg naar bevrijding te bieden. En wie wil dat nu niet...

Laat me je een verhaal vertellen

Tijdens m'n zoektocht door de bibliotheek naar leesvoer ter voorbereiding op m'n vakantie gebeurde er iets heel geks: ik vond een boek. Ja serieus, ik vond letterlijk een boek. In de bibliotheek. Het echt bijzondere was, dat het geen bibliotheekboek was. Het was gewoon een boek dat iemand in onze kast had neergelegd. Zonder afzender. En het leek er speciaal voor mij te liggen. Dus ik nam het mee. En dat is één van de mooie dingen die me deze zomer is overkomen.

Hoor nu mijn stem

Snuffelend tussen boeken zijn er een paar prikkels die ervoor zorgen dat een boek me opvalt: de kaft, de titel en de auteur. In het geval van Hoor nu mijn stem van Franca Treur was het een combinatie van alle drie. Kan niet missen, dit moet een mooi boek zijn. Franca Treur stal vele harten met haar debuut Dorsvloer vol confetti, waaronder het mijne. En ik had ergens gelezen dat ze met deze nieuwe roman weer terugging naar die stijl en die tijd: opgroeien als meisje in een strenge geloofsgemeenschap. Genoeg redenen om dit boekt te lezen.

The Beaver

The Beaver was kort geleden op tv en triggerde me. De trailer maakte nieuwsgierig naar de humor die over het zwarte van een depressie werd gelegd. En naar het einde van dit 'experiment'. Dus dat werd een avondje onderuit. Maar wat een gekke film eigenlijk, met een heftig dieptepunt. En hoe het afloopt? Ik weet het niet zeker.

Into the white

Altijd een leuk thema voor een boek of een film: wat doe je als je ineens met je vijand moet samenwerken om het beiden te overleven? Gelukkig blijft dat niet bij een gedachtenexperiment alleen. De geschiedenis kent inmiddels meerder van dit soort waargebeurde avonturen. En daar wordt soms zelfs een mooie film van gemaakt, zoals Into the White. Waarin Britse en Duitse neergestorte gevechtspiloten op elkaar zijn aangewezen in een Noorse sneeuwstorm.

Oliver Sacks: een belangrijk oeuvre

Oliver Sacks is overleden. Dat doet pijn. Ik heb niet al z'n boeken gelezen of al z'n documentaires en interviews gezien, maar weten dat er zo'n wijs en vriendelijk man op de wereld bestaat, die veel betekent voor de wetenschap over onze hersenen, maar die ook andere aspecten van de mens en het leven met veel toewijding beschreef, dat geeft toch een soort gevoel van hoop. En dat valt ineens weg. Daarom hier een ode aan (een deel van) het oeuvre van deze bijzondere neuroloog, auteur, musicus en wetenschapper.

De kinderen van Calais

In de zomervakantie zoek ik m'n boeken altijd 'op gevoel' uit. Ik loop langs de kast, meestal bij de D-boeken (15+), en laat me leiden door een bijzondere titel, een opvallende kaft of soms een schrijver in het bijzonder. Dat levert altijd wel een mooie ontdekking op. Zoals De kinderen van Calais, de debuutroman van de Vlaamse Lara Taveirne. Een boek over drie generaties vol geheimen, depressie, moeilijke beslissingen en liefde.

Hoe we onszelf voor de gek houden: ABC van denkfouten

Waarom vinden we onszelf zo enorm goed? Waarom zien we patronen in willekeurige gebeurtenissen? Waarom vinden we actie erger dan nietsdoen? Allemaal voorbeelden van denkfouten met prachtige namen: Lake Wobegon effect, Texas Sharpshooter fallacy en Omission bias.

Psycholoog Suzanne Weusten zet in Hoe we onszelf voor de gek houden 26 denkfouten op een rijtje, keurig het alfabet af. Want we denken dat we altijd rationeel denken, gebaseerd op logische redeneren, correct onderbouwd met argumenten maar in praktijk laten we ons door ons brein vaak voor de gek houden!

Hallo Meneer God... met Anna

Volgens mij ben ik best een spiritueel mens, maar die spiritualiteit laat zich niet echt vangen in een Boek, een Kerk of een Religie. Simpelweg omdat ik er niet mee ben opgegroeid. Dan moeten er andere wegen je pad kruisen om die deuren te openen. Die wegen kwamen, maar hebben me nooit echt gegrepen. Een combinatie van verkeerde weg, verkeerde timing en verkeerde verwachtingen waarschijnlijk. Dus wat doe je als je die Grote Religie toch een beetje wilt begrijpen? Nou, dan volg je gewoon de raad op van een lieve vriendin die je een oud beduimeld boekje in de handen duwt en zegt: "Dit is wat God is voor mij. Lees zelf maar."

De verdovers

Anna Enquist kreeg in 2010 de uitnodiging om mee te lopen op een afdeling naar keuze van het VU medisch centrum in Amsterdam, teneinde daar een boek over te schrijven. Zonder aarzelen koos ze voor de anesthesiologie, omdat de tegenstelling tussen het voelen van wat er in je omgaat binnen haar eigen vak van de psychoanalyse en het verdoven om iemand te beschermen tegen het voelen door de anesthesist haar altijd heeft gefascineerd. En die persoonlijke zoektocht leverde een bijzonder boek op.

De verdovers is het verhaal van een broer en zus met dezelfde moederloze jeugd en dezelfde geknakte vader. De broer kiest vanuit zijn pijn voor de weg van het voelen en wordt psychiater. De zus kiest voor het verdoven en wordt een gepassioneerde anesthesist.

Hun werelden ontmoeten elkaar als de zus onderzoek mag doen naar het verschijnsel awareness: een toestand waarin iemand onder narcose zodanig ontwaakt dat er wel bewustzijn en gewaarwording is, maar waarin hij - vanwege alle toegediende spierverslappers - niet kan bewegen, niet eens kan kreunen. Een rampscenario voor patiënt en anesthesist.

Er zijn schijnbaar twee vormen van awareness. In het ene geval is de patiënt zo wakker dat hij weet wat er aan de hand is. Hij weet waar hij is, voelt wat er met hem gebeurt en weet ook waarom hij de artsen wel hoort maar niet kan waarschuwen. In het andere geval is de patiënt half bij bewustzijn en krijgt dus ook maar half mee wat er allemaal gebeurt. Daardoor komt hij zo los van de werkelijkheid, dat hij denkt dat ie gek wordt. Het blijkt dat juist deze laatste patiënten na afloop veel meer last hebben van stressstoornissen dan degenen die ondraaglijke pijn hebben geleden maar wel een heel helder beeld hadden van de werkelijkheid.

Voor de zus is dat een teken dat haar broer misschien toch gelijk heeft: iemand is er meer bij gebaat als hij al z'n pijn echt voelt en doorleeft. Je voelt je kennelijk completer en meer in de werkelijkheid dan wanneer je je narigheid buiten je bewustzijn houdt.

Interessant. Verdoven of vluchten is een overlevingsmechanisme dat iedereen wel herkent. Je kunt pijn letterlijk verdoven met alcohol of drugs, maar ook met werk, voedsel, seks, snijden, gokken, of welke verslaving dan ook. Ik heb - mede door dit boek - bij mezelf ontdekt dat er nog een interessante tussenvorm is: het verslaafd zijn aan je eigen verhaal, je eigen pijn. Het blijven praten over en analyseren van je het-is-niet-mijn-schuld-verhaal en je was-het-verleden-maar-anders-verhaal. Waardoor je het verleden wel heel erg voelt, en vooral heel erg vasthoudt, maar waardoor je nooit je armen vrij hebt om je betere toekomst, dat nieuwe verhaal, te omarmen. En die verlammende gevangenis, die maak je zelf, daar komt geen anesthesist aan te pas.

Een mooi boek dus, met verder alle ingrediënten voor een geslaagde familie- of doktersroman: opgroeien zonder ouder, opgroeien zonder liefde, moeilijke ouder-kind relaties, liefde op de werkvloer, overleden partner, veel voelen en analyseren en vooral heel veel verdoven. Enjoy!

Reserveer in onze catalogus.

Keane

Ik heb zelf geen kinderen, maar ik kan me wel voorstellen dat de grootste angst van elke ouder tegelijk wordt geboren met de geboorte van je kind: de angst dat jouw kind iets overkomt. Het lijkt me bijna verstikkend. In de film Keane wordt die angst prachtig verbeeld. Want hier zien we een man die niet alleen moet verwerken dat zijn 6-jarige dochtertje zomaar verdween, hij was er ook nog zelf bij toen het gebeurde. Een onoplettend moment in een New Yorkse metro en floep - weg kind. Het zal je maar overkomen.

We volgen Wiliam Keane naar de rand van de waanzin, hij kan het schuldgevoel en het verlies nauwelijks de baas. En hij kan niet stoppen met zoeken, dag in dag uit, al maanden lang. Er lijkt wat verlichting te komen als hij een alleenstaande moeder ontmoet met en dochtertje dat hem doet denken aan zijn verdwenen kind. Er ontstaat een bijzondere band, waarbij ik me soms met eenzelfde soort angst afvroeg of hij dat arme kind niet iets aan zou doen. Zoveel pijn doet immers rare dingen met de mens.

Wie een feelgood movie nodig heeft, waarbij ouder en kind elkaar weer blij en gelukkig in de armen vallen, die kiest liever even voor iets anders. Daarvan hebben we gelukkig nog genoeg in de kast staan. Deze film kruipt je onder de huid, omdat de acteurs de wanhoop en onschuld zo geweldig spelen en omdat je gewoon liever niet wilt dat dit soort dingen gebeuren. Maar ja, soms doet het leven zo.

Reserveer in onze catalogus.

Slechts zes weken In Therapie

Heb jij deze zomer ook elke avond met spanning uitgekeken naar de volgende aflevering van In Therapie? De NCRV had iets nieuws bedacht, als experiment. Een zomerserie met een mooie formule (6 weken lang elke werkdag een vast personage 'op de bank' bij de therapeut), met mooie karakters (herkenbaar, maar net niet cliché), die ijzersterk worden geacteerd (maar ja, dit is dan ook wel een droomcast) en met mooie teksten (lekker veel, lekker lang, lekker langs elkaar heen). Tja, voor iemand als ik, die wel van de psyche van de mens houd, die graag naar sterke dialogen luistert, die actie en romantiek best kan missen, was dit natuurlijk smullen. Dat je alle personages ook nog eens kon volgen op Twitter, Facebook, Hyves en LinkedIn vond ik echt een briljante zet van de makers. Ik heb me beperkt tot Twitter, maar het werkte wel. Net alsof ze echt even van zich lieten horen.

Deze serie had eigenlijk maar één nadeel: je moet echt alle afleveringen en in de juiste volgorde zien. Alleen dan komen de onderliggende verhaallijnen het beste tot hun recht. Ik koos ervoor om elk weekend alle afleveringen van die week achter elkaar via uitzendinggemist te bekijken. Een feestje!

Het grote voordeel is natuurlijk dat de hele serie nu op dvd is verschenen. Voor de echte fans, die ook nog iets willen 'aanraken'. Wat mij er vooral zo in raakte was het feit dat je in alle personages wel iets van jezelf ontdekte, soms tegen wil en dank. En ja, dat zet je dan wel weer aan het denken, maar daar is volgens mij niks mis mee. Ik heb opgevangen dat de NCRV, vanwege het grote succes, volgend jaar met een vervolg komt. Toch maar goed dat ik m'n zomervakantie altijd lekker thuis doorbreng!





Reserveer de dvd-box nu in onze catalogus