Het boek van alle dingen

Guus Kuijer is een held. Een held in het schrijven van jeugdliteratuur die er toe doet. Daarom won hij deze week de Astrid Lindgren Memorial Award 2012. Een soort Nobelprijs voor kinder- en jeugdliteratuur. En Guus Kuijer is de eerste Nederlander die deze prijs wint. Hierbij dus een warme felicitatie en diepe kniebuiging voor deze held.

De jury schrijft over haar keus:

Guus Kuijer geeft met onbevooroordeelde blik en intellectuele scherpte de problematiek van de moderne samenleving en de grote levensvragen vorm. In zijn boeken is het respect voor het kind net zo vanzelfsprekend als het afstand nemen van intolerantie en onderdrukking. Kuijer verenigt diepe ernst en messcherp realisme met warmte, subtiele humor en visionaire fantasieën. Zijn eenvoudige, heldere en exacte stijl omvat filosofische diepzinnigheid evenals vederlichte poëzie.

De jury heeft gelijk.

Guus Kuijer schonk ons onder andere Madelief en Polleke. Twee bijzondere en eigenzinnige dames. Maar hij schonk ons ook de dappere Thomas, die zijn gedachten en gevoelens beschrijft in Het boek van alle dingen. En Thomas heeft veel om over te schrijven.

Thomas schrijft over de pollepel van z'n vader,
die 'de Heilige Vader' voor altijd uit hem heeft weggeranseld.
Thomas schrijft over zijn engelachtige moeder,
die hij zo graag wil beschermen tegen de klappen van haar man.
Thomas schrijft over de mooie Eliza met haar krakende been,
die hem 'lieve vriend' noemt nadat hij haar een dappere liefdesbrief heeft geschreven.
Thomas schrijft over mevrouw Van Amersfoort,
die hem leert dat geluk begint met niet meer bang te zijn.
Thomas schrijft over zijn kleine moed om in opstand te komen,
door de plagen van Egypte binnenshuis te halen.
Thomas schrijft over zijn grote zus Margot,
die grote moed toont en een einde maakt aan de tiranie.
Thomas schrijft over zijn Godsvresende vader,
die zich ten doel heeft gesteld om zijn gezin 'bij de Heer' te brengen
en die uit angst en onmacht vergeet dat het leven ook gewoon fijn mag zijn.

Ik heb ergens gelezen dat Guus Kuijer zegt dat hij eigenlijk het meest trots is op Het boek van alle dingen. Dat dat het boek is dat zijn werk het best kenmerkt. Hij heeft gelijk. En ik ben dankbaar dat er schrijvers zijn die dit soort verhalen zo mooi kunnen opschrijven.

Reserveer in onze catalogus.

Hartedier - Hertha Müller

Herta Müller, een voor mij onbekende schrijfster, won in oktober 2009 de Nobelprijs voor Literatuur.
"Sommige schrijvers hebben maar één thema", zegt ze zelf. "Bij mij gaat het altijd om Grundverletzungen, om individuen wier leven in de kern is verwoest". Zo ook in haar boek Hartedier.
Het boek begint en eindigt met de woorden: "Als we zwijgen worden we vervelend, als we praten worden we belachelijk".

De flaptekst
Een groep vrienden in het Roemenië van Ceaucescu probeert zich aan het klemmende juk te ontworstelen. Ze lezen verboden boeken, maken foto's van wantoestanden in slachthuizen, helpen dwangarbeiders vluchten en corresponderen met kranten uit het buitenland. Maar de geheime dienst drijft hen in een hoek. De opstandigen worden vervolgd, verhoord, bespot, vernederd, ontslagen en in elkaar geslagen. Net zolang tot ze ontredderd en gesloopt zijn.

Alles in dit boek draait om angst, want in een onderdrukte samenleving waarin je niet openlijk kunt spreken en je lot door willekeur bepaald wordt, heerst de angst. Herta Müller suggereert meer dan ze vertelt en tussen de regels door lees je de meest gruwelijke zaken.
Niet echt “een lekker lezen” boek maar wel heel intrigerend en écht de moeite om te ontdekken.

Reserveer in onze catalogus