The James Hunter Six - Minute By Minute

Het was een van de eerste berichten op dit blog in 2008, mijn stukje over James Hunter. En nu is er genoeg reden om dit eens dunnetjes over te doen. Kort geleden verscheen het album 'Minute By Minute' van The James Hunter Six. Opnieuw gebruik makend van een beproefd soulrecept zingt Hunter ons toe, maar helemaal hetzelfde is het niet.

"Twee opvallende ontwikkelingen doen zich voor ten opzichte van het bekende oeuvre van Hunter, dat neerkomt op de twee straffe soulplaten People Gonna Talk uit 2006 en The Hard Way uit 2008. De eerste verandering is die sound van Bosco Mann, gortdroog, bloedje ouderwets, stijlvast en tijdloos. Alsof alles in een huiskamer is opgenomen en dat is het vermoedelijk ook, op van die enorme analoge bandrecorders.

De tweede verandering ligt bij Hunter zelf en die gaat over zijn stem. Die is wat aan het aftakelen en voordat u nu wegzapt zeggen we u vast dat dit goed nieuws is. Op zijn vorige platen en ook op het podium ging Hunter alles vaak een beetje te gemakkelijk af, hij was een stilist die overal doorheen gleed met een bijna gelikte manier van begaafd zingen. Dat is voorbij. Hunters stem breekt nu soms of kraakt en klinkt donkerder dan we gewend zijn.

Ideale combinatie feitelijk: die puristische en gortdroge aanpak van Roth a.k.a. Bosco Mann en de huidige doorleefdheid in Hunters zang. En de songs? Gewoon weer klasse. Ze klinken alsof ze een halve eeuw oud zijn, wat een compliment is in de soulmuziek. Hunters eerste platen zijn prettig in het gehoor liggende inkomers, met Minute by Minute gaat Hunters carrière pas echt spannend worden." Kindamuzik

Afgelopen weekend stond Hunter met zijn mannen nog op het podium tijdens de Rythm & Bluesnight in Groningen. Gemist? Niet getreurd: North Sea Jazz biedt een herkansing.
Want het is zoals James Hunter het zelf uitlegt: "We blijven sowieso de meeste concerten in Engeland en de rest van Europa doen. We hebben over de jaren ook steeds meer publiek bij onze concerten gekregen. En een trouw publiek ook en die mogen we nooit teleur stellen. Als Minute To Minute erg succesvol wordt krijgen we de kans om ons ook via festivals optimaal in het zicht te spelen. Want onze albums mogen dan goed klinken zoals je zegt, live zijn we nog veel beter, vind ik.”
I rest my case...




Reserveer in onze catalogus

Michael Kiwanuka - Home Again

Nieuw in onze collectie: de cd 'Home Again' van Michael Kiwanuka. Ik zag deze artiest voor het eerst in een uitzending over North Sea Jazz van dit jaar; een interview en een paar fragmentjes waren genoeg om mijn nieuwsgierigheid te wekken. Intrigerend, warm, soul: zomaar een paar termen die me te binnen schoten bij het kijken en luisteren naar deze man.

"De Brits-Oegandese Michael Kiwanuka was in 2011 een van de verrassingen op het festival Into The Great White Open. Hij maakte een paar singles met liedjes op het breukvlak van folk en soul zoals die sinds de jaren zestig door zangers als Terry Callier en Richie Havens is gemaakt, en verrast uiteindelijk toch met dit albumdebuut. Tien vooral beeldschoon gearrangeerde liedjes bevat de plaat waarin de klaaglijke, soms tegen het huilen aan schurkende, stem knap tot uiting komt. Voor de productie tekende Paul Butler, die met zijn eigen band The Bees al heeft bewezen een muzikaal omnivoor te zijn, en hier de liedjes meerwaarde geeft met afroblazers, strijkers en koortjes. Nooit wordt het te vol, altijd is het de warme stem van Kiwanuka die de meeste aandacht afdwingt. Kiwanuka's liedjes klinken fris, en schuwen ieder effectbejag. Het is de droefheid in zijn stem, in combinatie met de kleurrijke arrangementen, die dit debuut zo knap maakt." (Robert van Gijssel, Volkskrant)

Het optreden tijden North Sea Jazz beviel kennelijk veel mensen. Ik was te laat, maar hoop er ooit eens live bij te zijn. Misschien eind deze maand in Utrecht of Rotterdam? Het luisteren meer dan waard!



Reserveer in onze catalogus