Stilte

In m'n hand ligt een klein boekje. Witte kaft, met een blauwe stip waarin titel en auteur zijn te lezen. Stilte; jezelf staande houden in een wereld vol lawaai. Binnenin zie ik korte, genummerde hoofdstukjes. Afgewisseld met prachtige foto's van totaal verstilde landschappen, overwegend blauw van kleur. De achterflap verklapt is net zo to the point: Wat is stilte? Waar kun je het vinden? Waarom is het nu belangrijker dan ooit? Drie vragen - drieëndertig pogingen om een antwoord te vinden.

Duivelskus - Unni Lindell

Wat is er met Unni Lindell gebeurd? Rommelig. Dat is het eerste woord wat in mij opkomt na het uitlezen van 'Duivelskus'. Verslonden heb ik ze, de eerdere boeken van Lindell over de inspecteur Cato Isaksen. Heerlijke boeken met én een mooi verhaal met verrassend plot, en aandacht voor de hoofdpersonen. Al met al vond ik het een van de betere series uit de inmiddels ruime keuze Scandinavische thrillers.
Maar dit boek laat mij achter in een beetje verwarde staat. Teleurgesteld eigenlijk. Want het leest domweg niet zo lekker als die andere boeken. Waar 'm dat in zit? Misschien wel de structuur. Of dat het te lang duurt voor het echt spannend wordt en je door wilt lezen?
Of zijn het de staccato teksten, gecombineerd met de onduidelijkheid in het begin van het boek? Je weet domweg niet in wat voor verhaal je eigenlijk beland bent.

Aan de verhaallijn zelf ligt het niet; daar zitten voldoende ingrediënten in voor een lekkere crime-novel...

"Vivian Glenne, eind dertig en moeder van drie kinderen, wordt half begraven gevonden vlak bij haar huis. Terwijl Marian Dahle en Cato Isaksen op de zaak worden gezet, gaat Vivians oudste zoon, de 15-jarige Dan, met zijn vriend Jonas zelf op onderzoek uit. Als blijkt dat Vivian werd gevolgd door een grijze man in een donkere BMW, wordt ook duidelijk dat zij een relatie had met deze veel oudere man. Maar wie is hij? En waarom is Vivian vermoord?"

Daar kun je toch wel wat mee, zou je denken. Maar iets klopt er niet. Waar in de eerdere boeken een interessante verhaallijn meeliep over de hoofdpersoon, komt dat in dit deel niet echt uit de verf. Kortom: de andere boeken waren beduidend beter dan 'Duivelskus'. Wie een verklaring heeft voor deze terugval mag het zeggen...

Reserveer in onze catalogus

Varg Veum

Varg Veum is de hoofdpersoon in een serie thrillers van de Noorse schrijver Gunnar Staalesen. Deze boeken zijn de moeite van het lezen zeker waard, maar ik wil het deze keer graag hebben over de films. Een dvd-box met zes films over deze solistische privédetective zorgen er voor dat je meegezogen wordt in de verhalen. Een aantal afleveringen is uitgezonden op de Belgische tv en ook in Nederland kwam al eens wat voorbij.

Varg Veum (gespeeld door Trond Espen Seim) woont in Bergen aan de westkust van Noorwegen en is een jonge roekeloze privédetective die geen onrecht kan dulden. Met zijn ongewone onderzoeksmethodes flirt hij vaak met de grens van de wet. 

Dat lijkt een veel voorkomend gegeven in een serie spannende films, maar het gaat geen moment vervelen.
Er is iets met die Scandinavische manier van filmen. Het kleurgebruik? Of het idee dat de casting altijd precies goed is? Zo zat ik afgelopen week in de bioscoop te kijken naar de film 'The girl with the dragon tattoo', de Engelstalige verfilming van het eerste deel van de Stieg Larsson-boeken. Spannende film, zeker geen slap aftreksel, maar het gevoel bekruipt je dat deze versie niet helemaal nodig was. De originele Zweedse versie is uiteindelijk toch nét even iets beter. Ok, nou heb ik ook wel een beetje een zwak voor de Scandinavische taal..

Om kort te gaan: als je houdt van krimi's, met hoofdpersonen die ook zo hun nukken hebben en niet altijd even tactisch zijn (maar die je op de een of andere manier toch sympathiek gaat vinden), dan moet je deze films maar eens bekijken.
Noors film-avondje dan maar?



Reserveer in onze catalogus

Jo Nesbø - De Roodborst

Opnieuw wend ik mij tot de scandinavische thrillers, gewoon omdat dit weer zo'n geweldig boek is.
De Roodborst was mijn eerste kennismaking met de schrijver Jo Nesbø. Het is er eentje uit een serie over Harry Hole, politie-inspecteur in Oslo. Als je een paar van deze boeken gelezen hebt, ga je een beetje van de hoofdpersoon houden. Ook al is het een onconventionele bruut, een hork, of hoe je het ook wilt noemen. Sympathie wekt 'ie op. Daar komt nog bij dat de verhalen erg spannend zijn, en dat de stijl heerlijk direct is, met vaart én veel humor geschreven.

"De Noorse politie-inspecteur Harry Hole, een met drinken gestopte alcoholicus, al bekend uit Nesbø's vorige werk, raakt betrokken bij het onderzoek rondom een gevaarlijk Zuid-Afrikaans wapen dat door neonazi's naar Noorwegen zou zijn geëxporteerd. Behalve naar neonazi's leidt het spoor ook naar oude nazi's: een groep Noorse oud-collaborateurs die in de Tweede Wereldoorlog aan de kant van de Duitsers vochten. De zaak wordt nog veel verontrustender als blijkt dat er een aanslag op de Noorse troonopvolger wordt beraamd. Vlotgeschreven, niet van humor gespeende spannende thriller, met veel actie. De vaart wordt erin gehouden door een voortdurende wisseling van locatie en heen en weer springen in de tijd: van de loopgraven bij Leningrad in de Tweede Wereldoorlog tot Oslo in het jaar 2000. Harry is een sympathieke held wiens prille romance mooi in de plot is ingebed. 'Voor wie zich eens wil onderdompelen in complotdenken en ook nog eens een fijne actiescène wil meepikken', concludeerde VN's Detective & Thrillergids die twee sterren gaf."

Toegegeven, de gedeelten die in het verleden spelen moet je wel even door... Maar als je eenmaal in het verhaal zit, wil je er beslist niet meer uit.
Nesbø is een Noorse auteur en voormalige profvoetballer en rockmusicus. Over zijn kunsten op deze laatste 2 gebieden kan ik niet zoveel zeggen, maar in het schrijven is hij meesterlijk! Als je de boeken op volgorde wilt lezen, moet je beginnen met De Vleermuisman. Het laatste boek in de serie, De Schim, is net verschenen: al in bestelling en snel in de bieb!

Reserveer in onze catalogus

Frode Grytten: De razende rivier

WINNAAR VAN DE PRESTIGIEUZE RIVERTONPRIJS VOOR DE BESTE NOORSE LITERAIRE THRILLER

Dat staat te lezen op de achterkant van het boek. Ik had nog nooit van deze schrijver gehoord, dus vooruit, lezen maar.

Zomer in een kleine stad in Noorwegen, er heerst een hittegolf. Het lichaam van een jonge man wordt gevonden in de rivier. Robert, een gedesillisioneerde regionale journalist, gaat evenals zijn broer, die politieman is, op zoek naar de daders van het misdrijf. Ze komen echter al snel in conflict met elkaar. de oplossing van de zaak laat de verborgen kanten van de stad zien, inclusief een donker familiegeheim.

'De razender rivier' is niet een heel erg spannend, maar wel een heel mooi geschreven boek. Het voelt een beetje vreemd om een sfeerbeeld van Noorwegen tot je door te laten dringen, waarin een hittegolf overheerst. Bovendien bevindt het stadje zich aan een fjord waar ernstige vervuiling heeft plaatsgevonden door het plaatselijke hoogovenbedrijf. Dat klinkt toch ook vreemd: vervuiling in een fjord?

Frode Grytten zet die sfeer echter goed neer, door korte zinnen te gebruiken in de ik-vorm. Het is met name die sfeer, die me nog lang is blijven achtervolgen...

Reserveer in onze catalogus