Wel, dit is een bloemlezing vol mooie gedichten over het lichaam, geboorte, opgroeien, seksualiteit en ouder worden. Uitgekozen en bij elkaar geplaatst door Bart Moeyaert. En voorzien van bijzondere portretten van de Vlaamse fotografe Elisabeth Broekaert. (blader vooral even door de series van haar drie boeken)
Moeyaert beschrijft in het voorwoord hoe hij kennismaakte met Elisabeth en haar fotografie. Hoe hij zag dat zij op dezelfde manier de mensheid bekeek als hij. "We registreerden. We ontdeden de wereld van haar franjes, maar we waren niet blind voor esthetiek." En hoe hij bij alle foto's gedichten zag. Want gedichten verhullen en onthullen, net als de foto's deden.
En dan schrijft hij over zijn kennismaking met deze blootfoto's precies dat wat mij ook overkwam, daar in die boekhandel: "[...] ik had met de foto's allang gedaan wat ieder mens in mijn plaats zou doen, omdat we nu eenmaal zo in elkaar zitten.Ik had bloot bekeken, vergeleken, beoordeeld. Bij mijn eerste indruk had ik tweederangs gedachten."
Het boek staat prominent en frontaal geplaatst in m'n boekenkast. Dat trekt de aandacht en ik vind het altijd mooi om te zien hoe mensen hierop reageren. Want na een eerste blik wordt het vaak snel teruggezet, soms met een opgetrokken wenkbrauw of een achteloze opmerking. Tja, soms moet je gewoon net iets langer kijken om ergens de schoonheid van te zien. Anderen durven het niet eens op te pakken. En de gedichten? Oh, die zijn ook heel mooi, schieten door alle stijlen en tijden heen. Net als de interieurs eigenlijk, die door het opvallende bloot wat naar de achtergrond verdwijnen. Maar jee, wat zijn die fascinerend!
Reserveer in onze catalogus.
