Het was zo stil in mij - Mirella de Jong en Rianke Lubberding - hoe rouw en verlies mij veerkrachtig maakten

 

Dit is het HET boek voor rouwverwerking. Doordat ik zo ontroerd was door "Het was zo stil in mij" deed ik mijn verhaal over het boek bij meerdere mensen. Hierdoor leerde ik dat het boek veel mensen raakt, want een ieder heeft zijn of haar eigen verhaal omtrent de dood. Door Mirella's verhaal te lezen (en de prachtige foto's te bekijken) voelen lezers herkenning, troost en leren wellicht iets over het omgaan met verlies. 

Alle fases van rouwverwerking komen in dit boek voor; boosheid, jaloezie, verdriet, schaamte en depressieve gevoelens. Ook leer je dat je door kunt gaan, ook al lijkt het gewone leven zo ver weg.

Mensen met een hobby

Ik heb een soort haat-liefde verhouding met Désanne van Brederode. Ik zie haar wel eens op tv en dan twijfel ik altijd een beetje over wat ik van haar vind. Er is iets ongrijpbaars dat me stoort - in wat ze zegt, hoe ze praat, hoe ze doet - maar tegelijkertijd zit ik gefascineerd te kijken en luisteren.

Ik denk toch wel te weten wat het is. Volgens mij zit ik de hele tijd te wachten op die klik die ik voelde toen ik voor het eerst een boek van haar las. Dat was Mensen met een hobby, en dat was van begin tot eind een klik van herkenning. Ik dacht toen echt in Désanne een soort bloedzuster te hebben gevonden. We zijn even oud, ik was toentertijd net zo oud als de hoofdpersoon Lilly en de dingen die zij dacht en voelde, waren gewoon 'van mij'. Maar die klik lijkt tot nu toe een eenmalige, want bij een tweede boek dat ik van Désanne las, gebeurde er niks en als ik haar zie, ben ik ernaar op zoek. Grappig.

Neemt niet weg dat ik dit boek nog altijd koester, want toen heeft het me geraakt en niks kan dat veranderen. Dat er volgens een recensent een volhardende lezer voor nodig is, verbaast me echt. Heb ik me dan zo vergist? Ik bleef maar lezen. Kennelijk heeft die recensent geen klik gehad.

Onderstaande beschrijving van VPRO's Boeken vertelt mooi waar het verhaal over gaat.

Lilly Berkenbosch, een striptekenares van bijna dertig jaar, is op zoek naar de zin van haar jachtige bestaan. Na de dood van haar moeder en het vinden van de 'ware' liefde in fotograaf Tom, wordt de vraag naar hoe te leven prangender. Kunnen mensen elkaar wel echt kennen? Is liefde willekeurig? Wanneer 'de vrouw van de jacht op bevrijdende ervaringen', zoals een vriend haar noemt, op zekere dag een boekje vindt van de onbekende maar wijze filosoof Thorwald Hammerson, tracht Lilly bewuster en trager te leven. De Noorse denker voorziet haar van een eigen sluitende theorie over het leven en de dood. Maar biedt de filosoof haar voldoende houvast of zoekt Lilly het met hem te ver van huis?

In een wervelende afwisseling van bespiegelingen met levendige dialogen, rake observaties, fantasierijke gedachten en grappige belevenissen, veegt Désanne van Brederode de vloer aan met iedereen die denkt levenswijsheid te kunnen kopen of lenen. Terwijl Van Brederode ons nu eens ontroert en dan weer opgelucht laat ademhalen door haar humor, voert ze ons met vaste hand naar een verrassende ontknoping.

Ik denk ook wel te weten waar die klik vandaan komt. Die zit namelijk in een paar belangrijke sleutelwoorden: humor, observaties, ironie, woede, vragen, bewustzijn, filosofie, bespiegelingen, relativering. En die ontknoping, ja die was echt briljant. Ik heb het meerdere keren overgelezen, twijfelend aan of ik het nu echt goed had begrepen.

Het artikel in Filosofie Magazine schrijft ook treffend over het boek. En laat je nou niet afschrikken door die filosofie, alsof dit een monsterwerk zou zijn. Het leest als een roman, maar misschien moet je er een zoekende, relativerende, humorischtische bijna 30-er voor mijn om die klik te ervaren. Ik moest het nog maar eens lezen, kijken of ik in die tien jaar erg veranderd ben!

Reserveer in onze catalogus