Ik las Het verdwenen leven van Esme Lennox van Maggie O’Farrell op aanraden van een Engelse vriendin. Ik vertelde haar dat ik van boeken hield met mooie taal, weinig woorden en bijzondere verhaalcompositie. Dan zou ik dit zeker een mooi boek vinden. En ze had gelijk.De achterflap vertelt:
Op een dag krijgt Iris Lockheart een brief met de mededeling dat haar oudtante ontslagen zal worden uit de psychiatrische inrichting waar ze bijna haar hele leven heeft doorgebracht. Iris is hoogst verbaasd, want ze heeft nog nooit gehoord van deze Esme Lennox, de zus van haar grootmoeder. De enige die meer over Esme zou kunnen vertellen, Iris' grootmoeder Kitty, gaat te veel op in haar eigen herinneringen om Iris' vragen te kunnen beantwoorden. Waarom is Esme haar leven lang opgesloten in een psychiatrische inrichting? En hoe is het mogelijk dat iemand spoorloos verdwijnt uit alle familieverhalen?
Langzaam doemt het hartverscheurende verhaal van twee zussen op uit de vergetelheid; over eenzaamheid die aanvankelijk een band tussen hen smeedt en de rivaliteit die ze uiteindelijk uit elkaar zal drijven. Maar bovenal is dit het verhaal van Esme, een dappere, intelligente jonge vrouw, die een hoge prijs moet betalen voor de reputatie van haar familie.
De taal is compact en poëtisch. De compositie is soms duizelingwekkend. Als lezer volg je de herinneringen van Esme en parallel daaraan de verwarde herinneringen van haar zus Kitty, die Altzheimer heeft. Daartussen weeft zich het verhaal van de jonge Iris; haar leven en de keuzes die zij maakt vertonen grote gelijkenis met vooral het leven van haar oudtante. En het is schokkend om te lezen hoe er met Esme is omgegaan, hoe Kitty heeft kunnen komen tot wat zij deed.
Dit is vooral zo'n boek waarin niet alles wordt uitgesproken. Van de geschiedenis wordt van alles verteld, uit diverse perspectieven. Maar welke puzzelstukjes passen aan elkaar en welke niet? Is de terugblik van Esme correct? Was ze gek of vooral lastig? En wat is er waar van de verwarde herinneringen van Kitty? Je moet als lezer de eindjes aan elkaar knopen. Dat is niet heel moeilijk, maar helaas raak ik aan het slot de draad kwijt. Er gebeurt iets tragisch, zoveel is duidelijk, maar ik krijg het beeld niet helder. Intrigerend, en juist daarom blijft het boek in je hoofd zitten.
Reserveer nu in onze catalogus
