En de winnaar is... Kluun!

De laatste weken hebben we honderden inzendingen voor onze Top 90 via de site en de stembus ontvangen. De vraag 'welk boek van de afgelopen 90 jaar vond u het best, moois, meest ontroerend of spraakmakend' heeft vele lezers in de pen gekregen. En met 9,5% van de stemmen is de Hengelose winnaar:

Kluun met Komt een vrouw bij de dokter

Vanmiddag hebben we tijdens het 90-jarig jubileumfeestje Bibliotheek Beursplein de boekenbon van €90,- overhandigd aan Bert Holst. Hij voorzag zijn keuze van een persoonlijke toelichting:

Ongetwijfeld niet het best geschreven boek ooit, en misschien ook niet literair helemaal verantwoord, maar wel een boek uit het leven gegrepen. Rauw, direct, aangrijpend en soms ook hufterig. En in elk geval letterlijk spraakmakend!

Een andere inzender schreef over Kluun:

Zelden tot nooit een boek gelezen dat je zo heen en weer slingert tussen emoties.

Kennelijk kiest de Hengeloër graag voor rauwe, directe boeken die je tussen emoties heen en weer slingeren. Wat ook blijkt uit het feit dat op dit moment alle 19 exemplaren en het luisterboek zijn uitgeleend. Toch leuk om te weten!

Wat opvalt is dat in de uiteindelijke top 9 het laatste decenium met vier titels prominent aanwezig is. Misschien omdat die boeken nog vers in het geheugen liggen? Of zouden we met deze verkiezing een doelgroep hebben bereikt die minder 'gegrepen' wordt door het oude repetoire? Kijk maar eens naar deze shortlist - aangevuld met opmerkingen van lezers - en oordeel zelf.

2. J. Bernlef: Hersenschimmen

Mijns inziens nog steeds een eyeopener voor het begrijpen en meeleven met mensen die aan dementie lijden.

3. Thea Beckman: Kruistocht in spijkerbroek
(of zoals iemand schreef: Kruistocht in spiekerbox)

Door dit boek kreeg ik inzicht in de uitgebreidheid van mijn eigen kennis, welke zo normaal lijkt als je op school zit. En ik werd me bewust van het "collectieve" van cultuur en belevingswereld, wat zo enorm verandert door de tijd en zo moeilijk benoembaar is.

4. Anne Frank: Het achterhuis
5. Tessa de Loo: De tweeling
6. Jan Siebelink: Knielen op een bed violen
7. Kader Abdolah: Het huis van de moskee
8. Thomas Rosenboom: Publieke werken

Omdat een naïve strijd misschien wel de mooiste strijd is...

9. Theo Thijssen: Kees de jongen

Is het enige boek dat ik meerdere malen heb gelezen en elke keer werd ik ontroerd. Ik las het voor het eerst toen ik een jaar of 15 was, en lees het ongeveer elke 10 jaar weer. Er zijn veel mooie boeken geschreven, maar dit boek blijft altijd het beste boek.

Voor sommige lezers was onze Top 90 niet voldoende. We ontvingen ook titels van boeken die niet op de lijst stonden, zoals Spijt, Lord of the rings, Ontdekking van de hemel, De vliegeraar en Harry Potter. Wat bij mij het gevoel oproept dat we zo'n verkiezing vaker moeten doen, met vooral veel verschillende thema's. Dan komen alle lezers en schrijvers zeker een keer aan bod.

Eén inzending wil ik graag even in het zonnetje zetten. Mevrouw Tiems nam de moeite om ons uitgebreid te laten waarom zij niet meedeed aan deze verkiezing:

Er zijn er natuurlijk zo veel; mij valt op dat iedereen voor "echte" literatuur kiest, terwijl volgens mij thrillers en detectives zeker zo veel gelezen worden. Mijn keuze valt dan ook op Mannen die vrouwen haten uit de Millenium trilogie van Stieg Larsson; veel verhaallijnen die uiteindelijk in deel drie samenkomen. Spannen en alle drie delen heb ik in één ruk uitgelezen. Uit mijn jeugd zou ik kiezen voor Kruistocht in spijkerbroek. Spannend, emotioneel; huilen dus. Dat geldt ook voor Komt een vrouw bij de dokter. En natuurlijk ook Duizend schitterende zonnen. Dus eigenlijk komt het erop neer dat ik niet wil kiezen. Ik laat mijn stem verloren gaan en blijf lekker lezen. En de uitgelezen plek om al dat leesvoer te vinden blijft voor mij jullie fantastische bieb. Ik ben lid vanaf mijn 7e, gestart aan de Paul Krugerstraat jeugdbieb, daar woonde ik naast. Kortom een lang verhaal, geen stem. Sorry. Succes met jullie verkiezing.

Geen punt en bedankt! Blijf vooral komen, en nu ook genieten van onze vernieuwde begande grond.

Het huis van de moskee

Bibliotheek Hengelo blogt Top 90: 1999-2008

Het huis van de moskee is het laatste boek uit deze Top 90 dat ik las. Het beschrijft de wederwaardigheden van de grote familie van de Iraanse tapijthandelaar Aga Djan, die het huis van de moskee bewoont, tegen de achtergrond van de islamitische revolutie in 1979. Het is het boek dat Kader Abdolah bekend heeft gemaakt bij het grote publiek.

Los van alle publiciteit ben ik het vooral gaan lezen, omdat ik benieuwd was naar Abdolah's schrijfstijl. Ik zag ooit een interview met hem waarin hij vertelde over zijn tijd als asielzoeker in Nederland. Hij wist als geen ander hoe belangrijk de taal is als je je ergens thuis wilt voelen, als je mee wilt doen. Dus ging hij naar de bibliotheek en vroeg aan een medewerker 'een goed boek om het Nederlands te leren'. Hij kwam thuis met Jip en Janneke. En zo heeft hij zichzelf, door het lezen en lezen en lezen van Annie M.G. Schmidt, onze taal aangeleerd. Ik vond dat iemand, die zo met taal bezig is en aan de hand van Jip en Janneke in het Nederlands is gaan schrijven, het verdiende om te worden gelezen.

En ik werd niet teleurgesteld. Abdolah is een vertelkunstenaar. Het verhaal van Iran, door de ogen van een jonge schrijver, die uiteindelijk als vluchteling in een land van tulpen terechtkomt, is een aangrijpende en persoonlijke vertelling. En het Nederlands van Abdolah voelde voor mij net zo warm als het Vlaamse taalbad van een Moeyaert of een Hemmerechts.

Het boek inspireerde zelfs theatermaker René Groothof tot een voorstelling voor kinderen vanaf 10 jaar. Ambitieus, dat zeker, maar mooi gedaan. Ik was wel blij dat ik het boek al had gelezen toen ik die zag, want het gegeven van deze familiegeschiedenis is als basis voor een familievoorstelling misschien net iets te complex.

Reserveer in onze catalogus