Posts tonen met het label jonathan safran foer. Alle posts tonen
Posts tonen met het label jonathan safran foer. Alle posts tonen

maandag 29 januari 2018

Hier ben ik

Dit wordt waarschijnlijk de lastigste blogpost uit m'n jarenlange bieblogtijd. Ik las namelijk een boek van een schrijver die ik hoog heb zitten, maar waar ik maar met moeite doorheen kwam. En nu vind ik het erover schrijven eigenlijk net zo ingewikkeld als het lezen ervan. Toch wil ik er wel graag iets over zeggen. Dus hier ga ik, over Hier ben ik.

maandag 27 oktober 2014

Extremely loud & incredibly close

Ik val maar gewoon met de deur in huis vallen: Extremely loud & incredibly close is een dikke 5-sterren film. Ik was al onder de indruk van het boek van Jonathan Safran Foer. De taal, de vorm, de ontwikkeling, de personages. Maar jee, wat hebben ze dat bijzonder vormgegeven in deze film. En wat blijven beide versies mooi in hun eigen kracht overeind staan.

maandag 12 maart 2012

Everything is illuminated

De schrijver Jonathan Safran Foer verrijkte m'n boekenkast met z'n roman Extreem luid & ongelooflijk dichtbij. Pas daarna las ik z'n debuut Alles is verlicht. Een wonderlijk verhaal. Vooral doordat het zo wonderlijk is opgeschreven. Drie verhaallijnen, die elkaar afwisselen, doorkruisen en uiteindelijk samenkomen. Onderweg word je ontroerd, moet je soms gniffelen, maar bekruipt je ook een soort unheimisch gevoel. Want dit gaat toch over hele wezenlijke en vreselijke dingen uit de Tweede Wereldoorlog? Zich afspelend in de Oekraïne, wat we door alle verhalen over Polen en Rusland soms even lijken te vergeten?

Ja, dat klopt. Maar het lukt de schrijver dus toch om daar een soort van bijzondere lichtheid aan te geven. Hoe verfilm je zoiets? Daar was ik wel benieuwd naar. Net zoals ik benieuwd ben naar de verfilming van Extreem luid, die op dit moment in de bioscopen draait (gratis tip!).

Everything is illuminated heeft voor mij nog meer van dat wonderlijke dan ik bij het boek al had ervaren. Dat komt door allerlei filmische keuzes van de regisseur. In kleur, decor, details, perspectief, casting. Maar niet in de laatste plaats door de taal en het script in z'n geheel. De ondertitel luidt met recht: Leave normal behind. Want dat is wat je doet zodra je deze film instapt. Bekijk de trailer en je snapt vast wat ik bedoel. Je kunt niet anders dan je eraan overgeven en je laten meedrijven op dat wat voorbij komt. Zo'n film dus.

Oh ja, waar het over gaat? Over een jonge man, die met een vergeelde foto van z'n opa en een vrouw op zoek gaat naar die vrouw. Zij zou z'n opa uit de handen van de Nazi's hebben gered. Hij krijgt hulp van een bijzondere tolk, diens warrige opa en hun hond. Genoeg ingrediënten voor veel 'lichtheid'.

De boodschap van dit alles? Die wordt mooi beschreven in één van de recensies: No matter who we are or where we live, we are all connected. En dat haalt voor mij dat unheimische gevoel uit dit sterke verhaal.




Reserveer in onze catalogus.

maandag 22 juni 2009

Extreem luid & ongelooflijk dichtbij

Een paar jaar geleden kwam ik thuis met het boek Extreem luid & ongelooflijk dichtbij van de jonge filosoof Jonathan Safran Foer. Ik kan me niet meer herinneren waarom ik het kocht, ik weet nog wel dat ik het mooi vond. Het wordt deels beschreven door de ogen van een wat wijsneuzerig 9-jarig jongetje in New York, deels via brieven waarvan pas langzaam duidelijk wordt door wie en voor wie die geschreven zijn. Een wat moeilijke vorm dus, maar daar hou ik wel van.

Ik herinner me ook nog de grote lijn van het verhaal: de vader van deze jongen Oskar komt om bij 9/11, Oskar vindt daarna een mysterieuze sleutel tussen zijn vaders spullen en gaat op onderzoek naar de betekenis van deze sleutel. Uiteindelijk vindt hij meer dan hij had verwacht. En dan was er nog iets met zijn oma en die brieven. Grappig - of eigenlijk pijnlijk - is dat ik me er verder weinig van herinner, behalve dat ik altijd tegen mensen zeg dat die boeken van Safran Foer zo mooi zijn. Want ik las daarna zijn debuut Alles is verlicht en dat is ook een pareltje. Allebei vanwege de taal, de vorm, de humor en de filosofie.


We zitten nu midden in de vijfde Week van het Luisterboek. De door Jeroen Willems ingesproken luisterversie van Extreem luid is bekroond tot Luisterboek van het jaar 2009. Hoera! Een mooie gelegenheid om dit boek en luisterboeken in het algemeen hier even in het zonnetje te zetten.

Om me goed voor te bereiden op deze bijdrage heb ik ook maar eens wat stukjes van de cd beluisterd. Wonderlijk. Ik dacht dat ze dat vaak wat extra aankleedden, met wat muziek en soms zelfs achtergrondgeluiden ofzo. Niks hoor. Jeroen leest gewoon voor. Heel mooi, dat zeker, maar het is best een lastig boek. En door de vele visuele effecten in de vormgeving is het gewoon lekker om erin te kunnen bladeren. En helemaal raar... soms slaat hij zomaar een zin of een stukje tekst over. Ik heb echt geprobeerd te begrijpen waarom dat voor een luisteraar overbodige informatie zou zijn, maar ik kan er geen logica in vinden. Kortom, ik ben een onervaren luisterboekenluisteraar.

Vervolgens heb ik me ook weer even op de inhoud gestort en vond een mooie samenvatting en analyse van het verhaal. En dan volgt een tweede bekentenis: ik heb er echt helemaal niks van begrepen. Het eerste dat ik deze vakantie ga doen, is dit boek nog een keer opnieuw lezen. Het is het waard!

Reserveer het boek in onze catalogus
Reserveer het luisterboek in onze catalogus