Onze eigen Wende Snijders heeft het in korte tijd helemaal gemaakt. Met haar debut-cd Quand tu dors won ze de Edison 2005. Met haar band trekt ze volle zalen. Inmiddels gaat haar repetoire ook over de grenzen van de Franse chansons, tot aan Zuid-Afrika toe. Ik kom soms recensies tegen van mensen die haar niet uit kunnen staan ("13 in een dozijn"), maar zo gaat nou eenmaal.Om zelf een mening te vormen, heb ik de dvd Au suivant bekeken. Een documentaire over een leven van repetities, opnames en theatershows, een kijkje in de muzikale keuken en in het leven van Wende. Zoals een documentaire over een artiest hoort te zijn. Ze komt hierin naar voren als een spontane meid, met een mooie stem en sfeervolle theatershows.
Toch ben ik nog niet helemaal om, om het zo te zeggen. De muziek met haar vaste band pakt me niet echt. Wat ik veel interessanter vind, zijn de arrangementen die ze met het Metropole Orkest heeft opgenomen. En laten die acht nummers nou net op een aparte bonus-cd zijn bijgevoegd!
Ik word erdoor gegrepen, omdat ze net wat meer kleur hebben, meer pit. Nummers met 'ballen', zogezegd. Eigenlijk draai ik deze cd vooral voor drie pareltje. Het zwoele, jazzy arrangement van La vie en rose voegt volgens mij echt iets toe aan alle versies die er al van zijn gemaakt. Het opzwepende Je suis la zorgt ervoor dat ik altijd de trein haal. Maar het hoogtepunt voor mij is het kippenvel-schreeuw-jank titelnummer Au suivant. Ik kan het niet helpen, maar dat is wat het elke keer met me doet, en in die volgorde. Typisch gevalletje van een extra gevoelige snaar die niet alleen wordt geraakt, maar zelfs helemaal aan flarden wordt gescheurd.
Nou ja, smaken verschillen, dus luister en oordeel zelf maar. Geef wel even een zwaai aan die volumeknop of zet een koptelefoon op, geloof me, dat moet bij dit nummer!
Reserveer in onze catalogus
Meer van Wende in onze catalogus
